| rdfs:comment
| - Die Smeldinger waren ein westslawischer Stamm, der im 9. Jahrhundert in der Gegend um Parchim im südwestlichen Mecklenburg siedelte. (de)
- Смолинцы — полабское племя, жившее рядом с древанами на западном берегу Лабы. Завоеваны в начале IX века (809). Не дали себя уничтожить, a изоляция поселений помогла в этом — они сохраняли свою самобытность и самоидентичность до XVIII века. Входили в ободритский союз. Главный город — Конов. Добывали и продавали соль. (ru)
- Los Esmeldingos eran un pueblo de los eslavos occidentales que se asentaron en el siglo IX en la zona al este del río Elba en el suroeste de Mecklemburgo, en el actual Alemania nororiental. Los esmeldingos son citados por varias fuentes históricas. El Geógrafo Bávaro en su Descriptio civitatum et regionum ad septentrionalem plagam Danubii, menciona una población llamada Smeldingon y situada al lado de los linones, bethenici y morizani. Otras referencias se encuentran en los anales francos de los años 808 y 809 y en el Chronicon Moissiacense del año 809. (es)
- The Smeldingi were a small group of Polabian Slavs living on the border of the Old Saxony in the 9th century, probably between the Elbe and the Havel. They were a sub-group of the Hevelli. Their name is etymologically related that of the South Slavic Smolyani and the East Slavic city of Smolensk. Prior to 808, according to the Royal Frankish Annals, the Smeldingi and Linones recognized the suzerainty of the Franks. In that year, however, they switched their allegiance to the Danish king Gudfred and in response the Frankish king Charles the Younger ravaged their lands: (en)
- Gli Smeldingi erano un popolo degli slavi occidentali che nel IX secolo si insediò nell'area ad est del fiume Elba del Meclemburgo sud-occidentale nell'attuale Germania nord-orientale. Gli Smeldingi sono citati da varie fonti storiche. Il Geografo bavarese nella Descriptio civitatum et regionum ad septentrionalem plagam Danubii, indica una popolazione chiamata Smeldingon e posta accanto ai Linoni, Bethenici e Morizani. Altre citazioni si trovano negli annali franchi relativi agli anni 808 e 809 d.C. e nella Chronicon Moissiacense per l'anno 809. (it)
- Smolińcy – plemię połabskie zamieszkujące tereny w rejonie dzisiejszego Parchim i Friedrichsruhe. Należeli do Związku obodryckiego. Wzmiankowani w Annales Regni Francorum po raz pierwszy w 808 jako Smeldingos i w 809 jako Smeldingorumi przy okazji opisu próby podporządkowania ich przez księcia Obodrytów Drożka. W 809 wzmiankowani w Chronicon Moissiacense jako Semeldinc. Od północy graniczyli z nimi Bytyńcy. Centrum polityczne Smolińców znajdowało się w grodzie określonym w Chronicon Anianense w 809 roku jaka Connoburg. Ich grody znajdowały się m.in. w dzisiejszym Menkendorf i Friedrichsruhe. (pl)
- Смолинці (пол. Smolińcy) — полабське плем'я, жили поруч із древанами на західному березі Лаби. Сусідами було плем'я глиняни на півдні. Завойовані саксами на початку IX століття, в 808 році. Розмовляли на древанському діалекті. Не дали себе знищити, a ізоляція поселень допомогла в цьому, зберігали свою самобутність і самоідентичність до XVIII століття. Входили до Ободрицького союзу. Столицею племені смолинці було місто Конов, тепер німецьке місто Маллісс (Malliß). Смолинці видобували і продавали сіль, на іх землях були залежі кам'яної солі. Згадуються Баварським географом у IX столітті. (uk)
|
| has abstract
| - Die Smeldinger waren ein westslawischer Stamm, der im 9. Jahrhundert in der Gegend um Parchim im südwestlichen Mecklenburg siedelte. (de)
- Los Esmeldingos eran un pueblo de los eslavos occidentales que se asentaron en el siglo IX en la zona al este del río Elba en el suroeste de Mecklemburgo, en el actual Alemania nororiental. Los esmeldingos son citados por varias fuentes históricas. El Geógrafo Bávaro en su Descriptio civitatum et regionum ad septentrionalem plagam Danubii, menciona una población llamada Smeldingon y situada al lado de los linones, bethenici y morizani. Otras referencias se encuentran en los anales francos de los años 808 y 809 y en el Chronicon Moissiacense del año 809. El área de asentamiento de los esmeldingos estaba situada al este de Elba, en la zona comprendida entre los ríos Elba, Elde y Roegnitz. Su principal emplazamiento se llamaba Connoburg según el Chronicon Moissiacense. Lugar de incierta localización, inicialmente se pensó en Conow, a lo largo del curso inferior del río Elde, donde se encontraba el castillo Menkendorf en el municipio actual de Grebs-Niendorf. Sin embargo, estudios más recientes han demostrado que la ubicación del castillo de Connoburg podría estar en el actual Friedrichsruhe, apuntando a la zona del distrito de Parchim como la ubicación de los esmeldingos. A principios del siglo IX, la zona ocupada por los esmeldingos estaba dominada por los eslavos abodritas que, gracias a su alianza con Carlomagno en la guerra contra los sajones, habían ganado prestigio y territorios. En el 804 el jefe de los abodritas, Drasco, fue nombrado, con el apoyo de Carlomagno, (princeps), aumentando así su influencia en toda la federación abodrita. La creciente preponderancia de los abodritas atrajo la atención y la preocupación de los pueblos vecinos y en el año 808 el rey danés Godofredo I, aliado con los veletos, que siempre habían sido enemigos de los abodritas, desembarcó en la costa del Báltico y destruyó el centro comercial abodrita de Reric y los territorios circundantes. Los esmeldingos vieron esto como una oportunidad para liberarse del yugo abodrita y se aliaron para ello con los veletos y los linones. Carlomagno envió a su hijo Carlos el Joven en auxilio de Drasco, y después de cruzar el Elba, se limitó a saquear los territorios de los esmeldingos y linones, regresando a la Sajonia franca. En el año 809 Drasco logró establecer un ejército con hombres de su propia tribu y con el apoyo de los sajones, atacó el territorio de los veletos capturando un cuantioso botín. Más tarde, de nuevo con el apoyo de los sajones, incursionó en el territorio de los esmeldingos y conquistó su centro principal, Connoburg. Después de este suceso, los esmeldingos desaparecen de las crónicas francas, posiblemente porque estas poblaciones eslavas fuesen absorbidas por los adobritas o sus subgrupos. (es)
- The Smeldingi were a small group of Polabian Slavs living on the border of the Old Saxony in the 9th century, probably between the Elbe and the Havel. They were a sub-group of the Hevelli. Their name is etymologically related that of the South Slavic Smolyani and the East Slavic city of Smolensk. Prior to 808, according to the Royal Frankish Annals, the Smeldingi and Linones recognized the suzerainty of the Franks. In that year, however, they switched their allegiance to the Danish king Gudfred and in response the Frankish king Charles the Younger ravaged their lands: But Charles, the son of the emperor [Charlemagne], built a bridge across the Elbe, and moved the army under his command as fast as he could across the river against the Linones and Smeldingi. These tribes had also defected to Godofrid. Charles laid waste their fields far and wide and after crossing the river again returned to Saxony with his army unimpaired. It is likely that the Smeldingi had participated in the Danes' attack on the Obotrites that year, which resulted in the destruction of the Obotrite emporium of Reric. Rather than come to the aid of their Obotrite allies directly, by attacking the Danes, the Franks launched a punitive expedition against the weaker Smeldingi and Linones, who were both more accessible and more immediately threatening as they lived on the border of the empire. While the Royal Frankish Annals depicts a Frankish victory, the Annals of Lorsch suggests a serious check or reverse with heavy losses followed by retreat. The response of the Danes, who sued for peace, suggests that the Frankish expedition was successful as a show of force. In 809, according to the Royal Frankish Annals, the Obotrites under Duke Thrasco attacked first the Wilzi and then the Smeldingi, forcing them to submit: Supported by the Saxons, he attacked the neighboring Wilzi and laid waste their fields with fire and sword. Returning home with immense booty and with even more help from the Saxons, he conquered the largest city of the Smeldingi. By these successes he forced all who had defected from him to join him again. The annalist's maxima civitas (largest city) is called Semeldinc Connoburg in the Chronicle of Moissac, but that is not its native Slavic name. The Chronicle confirms that the Saxons were a scara (detachment) sent by Charlemagne himself to aid "our Wends" (i.e., the Obotrites). (en)
- Gli Smeldingi erano un popolo degli slavi occidentali che nel IX secolo si insediò nell'area ad est del fiume Elba del Meclemburgo sud-occidentale nell'attuale Germania nord-orientale. Gli Smeldingi sono citati da varie fonti storiche. Il Geografo bavarese nella Descriptio civitatum et regionum ad septentrionalem plagam Danubii, indica una popolazione chiamata Smeldingon e posta accanto ai Linoni, Bethenici e Morizani. Altre citazioni si trovano negli annali franchi relativi agli anni 808 e 809 d.C. e nella Chronicon Moissiacense per l'anno 809. L'area di insediamento degli Smeldingi si trovava ad oriente dell'Elba, nella zona compresa fra i fiumi Elba, Elde e . Il loro principale insediamento viene chiamato Connoburg nella . Molto si è discusso su dove fosse Connoburg. Inizialmente si è pensato a Conow, lungo il corso inferiore del fiume Elde, ove si trovava il castello di Menkendorf nell'attuale comune di Grebs-Niendorf. Studi più recenti hanno tuttavia evidenziato che la collocazione del castello di Connoburg potrebbe essere nell'attuale Friedrichsruhe, indicando quindi come collocazione degli Smeldingi l'area del circondario di Parchim. Agli inizi del IX secolo l'area in cui risiedevano gli Smeldingi era dominata dagli slavi Obodriti che grazie all'alleanza con Carlo Magno nella guerra contro i Sassoni, avevano guadagnato prestigio e territori. Nell'804 il capo degli Obodtiti, Drasco, venne nominato, con l'appoggio di Carlo Magno, Samtherrscher, accrescendo quindi la sua influenza su tutta la federazione Obodrita. L'accresciuta importanza degli Obodriti attirò l'attenzione e preoccupazione dei popoli vicini e nell'808 il re danese Gudfred, alleatosi con i Veleti, da sempre nemici degli Obodriti, sbarcò sulla costa del Baltico e distrusse il centro commerciale obodrita di Reric e i territori circostanti. Gli Smeldingi videro in questo l'occasione per liberarsi dal giogo Obodrita e si allearono a loro volta con i Veleti e i Linoni contro gli Obodriti. Carlo Magno inviò suo figlio Carlo il Giovane in soccorso di Drasco, ma questi arrivò troppo tardi per supportare gli obodriti, e attraversata l'Elba, poté solo saccheggiare i territori degli Smeldingi e dei Linoni, facendo poi ritorno nella Sassonia franca. Nell'809 Drasco riuscì a mettere in piedi un esercito con uomini della sua tribù e con il supporto dei sassoni attaccò il territorio dei Veleti raccoglendo un imponente bottino. Successivamente, sempre con il supporto dei sassoni effettuò una incursione nel territorio degli Smeldingi conquistando il loro centro maggiore Connoburg. Dopo questo evento, gli Smeldingi non sono più menzionati negli annali franchi. È possibile che questo sia dovuto al fatto che, come anche altre piccole popolazioni slave, essi vennero assorbiti dagli Obodriti o loro sottogruppi (Warnabi). (it)
- Smolińcy – plemię połabskie zamieszkujące tereny w rejonie dzisiejszego Parchim i Friedrichsruhe. Należeli do Związku obodryckiego. Wzmiankowani w Annales Regni Francorum po raz pierwszy w 808 jako Smeldingos i w 809 jako Smeldingorumi przy okazji opisu próby podporządkowania ich przez księcia Obodrytów Drożka. W 809 wzmiankowani w Chronicon Moissiacense jako Semeldinc. Od północy graniczyli z nimi Bytyńcy. Centrum polityczne Smolińców znajdowało się w grodzie określonym w Chronicon Anianense w 809 roku jaka Connoburg. Ich grody znajdowały się m.in. w dzisiejszym Menkendorf i Friedrichsruhe. W 808 roku Duńczycy pod przywództwem Godfreda i Wieleci najechali na ziemie Obodrytów. Na skutek najazdu plemiona Smolińców oraz (Linian) odłączyły się od Związku Obodrzyckiego, a władca Obodrzyców Drożko uciekł. Drożko po powrocie na tereny obodrzyckie w 809 przystąpił przy pomocy posiłków saskich do ponownego przywrócenia zwierzchności obodrzyckiej nad plemieniem Smolińców. Zapewniwszy sobie neutralność ze strony Godfreda, zawarłszy z nim pokój i dawszy mu jako zakładnika własnego syna), przystąpił do uwieńczonego sukcesem oblężenia głównego grodu Smolińców, Connoburga. Doszło również do wyprawy odwetowej na Wieletów. W wyniku tych działań zarówno Smolińcy, jak i Glinianie ponownie dostali się pod zwierzchnictwo Związku obodryckiego. Przypuszczalnie Smolińcy utracili swoją odrębność na rzecz Obodrytów. Nie zostali wymordowani, a izolacja osad spowodowała, że zachowali swoją odrębność i tożsamość do XVIII wieku. (pl)
- Смолинцы — полабское племя, жившее рядом с древанами на западном берегу Лабы. Завоеваны в начале IX века (809). Не дали себя уничтожить, a изоляция поселений помогла в этом — они сохраняли свою самобытность и самоидентичность до XVIII века. Входили в ободритский союз. Главный город — Конов. Добывали и продавали соль. (ru)
- Смолинці (пол. Smolińcy) — полабське плем'я, жили поруч із древанами на західному березі Лаби. Сусідами було плем'я глиняни на півдні. Завойовані саксами на початку IX століття, в 808 році. Розмовляли на древанському діалекті. Не дали себе знищити, a ізоляція поселень допомогла в цьому, зберігали свою самобутність і самоідентичність до XVIII століття. Входили до Ободрицького союзу. Столицею племені смолинці було місто Конов, тепер німецьке місто Маллісс (Malliß). Смолинці видобували і продавали сіль, на іх землях були залежі кам'яної солі. Згадуються Баварським географом у IX столітті. Цікаву паралель можна провести між:
* смолянці — західнослов'янське плем'я
* і смоленцями — жителі Смоленська. (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)