| dbo:abstract
|
- العبودية في الولايات المتحدة كان الرق في الولايات المتحدة الأمريكية يتّخذ صفة المؤسسة، بموجب التشريعات. فقد انتشر في أمريكا الشمالية في القرنين الثامن عشر والتاسع عشر الميلاديين، واستمر في الولايات الجنوبية حتى إقرار التعديل الثالث عشر لدستور الولايات المتحدة في عام 1865 نتيجة للحرب الأهلية. كان هذا الشكل من العبودية يتمثل في إخضاع العمال الذين يتم شراؤهم من تجار الرقيق في أفريقيا لاستخدامهم كخدم وعمال في مزارع المستعمرات. كانت فرجينيا أول مستعمرة إنجليزية استقدمت العبيد إلى أمريكا الشمالية عام 1619، بعد وصول سفينة تحمل 20 أفريقياً، إذ كانت بمثابة نقطة الانطلاق لانتشار الرق وصولاً إلى المستعمرات الإسبانية في أمريكا الجنوبية، كان العديد من العبيد من الأفارقة السود وكانت نسبة ضئيلة منهم من الأمريكيين الأصليين، وكان بعض السود الأحرار يملكون عبيداً، وكان القليل من عمال السُخرة من البيض. انتشر الرق أول الأمر في المناطق ذات الأراضي الخصبة جداً التي تصلح لزراعة المنتجات عالية الطلب مثل التبغ والقطن والسكر والبُن، حيث كان العبيد يحرثون الأراضي ويجمعون المحاصيل يدوياً في هذه المساحات الشاسعة. تركز معظم العبيد في العقود الأولى من القرن التاسع عشر في الولايات الجنوبية، حيث استُقدموا للعمل في حقول القطن والسكر، وكان يُشرف على كفاءة العمل حرّاس السجون، الذين كفلوا - باستخدام وسائل العنف - أن العبيد سيبذلون أقصى الجهد لانجاز الأعمال المطلوبة. قبل انتشار العبودية على نطاق واسع، نُظمت الكثير من الأعمال في المستعمرات من خلال مجموعات من العمال الذين يتم تعيينهم بالتعاقد (أجراء)، وانتشرت ظاهرة عمال الأجرة لسنوات، سواء كانوا من العمال البيض أو السود، حيث يدفع الأشخاص تكلفة الرحلة إلى المستعمرات عن طريق العمل حتى يتم سداد الدين، حيث كانوا يهاجرون إلى أمريكا الشمالية هرباً من البؤس والفقر في بلادهم. في الفترة ما بين عامى 1680 و1700 بدأ العبيد يحلون محل عمال الأجرة في العديد من المستعمرات الأمريكية. ولأهمية العبودية أصبح منزل بورجيسيس رمزاً جديداً للعبودية في 1705 وأول جمعية تشريعية تجمع بين التشريعات القائمة في القرون السابقة مع إضافة مبدأ أن العرق الأبيض هو المتفوق والمهيمن ضد العرق الأسود. قبل القرن الثامن عشر، كان التشريع المتعلق بالعبودية يعتمد على العنصرية، خالقاً نظاما يكون فيه معظم العبيد من الأفارقة وأحفادهم، وأحياناً من الأمريكيين الأصليين، بينما ألغت المستعمرات الإسبانية الإسترقاق من السكان الأصليين عام 1769. في الفترة بين القرنين السادس عشر والتاسع عشر تم نقل ما يقرب من 12 مليون أفريقي إلى الأمريكتين، ونُقِلَ منهم ما يقارب من 645,000 إلى الأقاليم التي صارت جزءاً من الولايات المتحدة الأمريكية فيما بعد. في عام 1860 بلغ تعداد العبيد في الولايات المتحدة حوالي 4 ملايين عبد. كان الرق موضع جدل في سياسة الولايات المتحدة من 1770 إلى 1860، وأصبح موضوعاً هاماً للمناقشة في جميع الدول بشأن التصديق على الدستور، أقرّ الكونغرس الفيدرالى قانون العبيد الهاربين (أي قانون العبيد الهاربين) في عام 1793 وعام 1850، الذي ينظم عودة العبيد الهاربين إلى أصحابهم، في حين كان مبدأ التعصب للرق في محافل أخرى أقل بسبب قرارات المحكمة العليا، مثل قضية دريد سكوت الشهيرة. سعى العبيد إلى التمرد ضد العبودية مع حركات التمرد وعدم التعاون في الأعمال، وتمكن البعض من الفرار الي الدول التي ألغت الرق أو إلى كندا، عن طريق السكك الحديدية تحت الأرض. شارك المحامون الذين كانوا يؤيدون إلغاء الرق في المناقشات السياسية حيث نددوا بالمبادئ الأخلاقية المتدنية بسبب هذه الممارسات، وشجعوا على إنشاء مناطق حرة خالية من الرق وصولا إلى الأقاليم المحتلة غربا. كان الجدل الأخلاقي حول الرق واحداً من الأسباب الرئيسية للخلاف الذي أدى إلى الحرب الأهلية الأمريكية. بعد انتصار دول الاتحاد أصبح الرق غير قانوني في كل الولايات المتحدة بالتصديق على التعديل الثالث عشر للدستور، ولكن الممارسة استمرت لبضع سنوات مع إخضاع الهنود من قبل الأمريكيين. (ar)
- L'esclavatge als Estats Units es refereix a la institució legal que va existir als Estats Units d'Amèrica durant els segles xviii i xix. L'esclavitud va ser practicada a l'Amèrica britànica des del principi de l'era de la colonia, i va ser fermament establerta quan es va signar la Declaració d'Independència dels Estats Units d'Amèrica. Després d'això, va existir una expansió gradual de l'abolicionisme en el Nord, mentre la ràpida expansió de la indústria del cotó des de l'any 1800 va causar al Sud aferrar-se fortament a l'esclavitud, i intentar expandir-la als nous territoris occidentals del país. Així, l'esclavitud va polaritzar la nació en estats esclavistes i estats lliures mitjançant la línia Mason-Dixon, que separava a Maryland (esclavista) i Pennsilvània (lliure). (ca)
- Ο θεσμός της δουλείας ίσχυσε στις ΗΠΑ από την ίδρυσή τους έως το 1865, καθώς αυτός προ-υπήρχε στις περιοχές υπό Βρετανική, Γαλλική ή Ισπανική διοίκηση. Περί τα τέλη του 18ου αιώνα και έως τη δεκαετία του 1840 η δουλεία είχε πρακτικά παύσει στις βόρειες Πολιτείες αλλά συνέχισε να ισχύει στις νότιες έως το 1865. (el)
- Die Sklaverei in den Vereinigten Staaten bildet die Fortsetzung und Fortentwicklung der Sklaverei, die bereits in den 13 Kolonien bestand, aus denen 1776 die Vereinigten Staaten hervorgegangen sind. Die Kolonisierung Amerikas vom 16. bis 19. Jahrhundert ging mit einer Massenversklavung von Afrikanern einher, die in allen Teilen des dünn besiedelten Doppelkontinents als billige Arbeitskräfte eingesetzt wurden. Dies betrifft nicht nur die britischen, niederländischen, schwedischen, französischen und spanischen Kolonien, aus denen später die USA entstanden sind, sondern in noch größerem Umfang Brasilien und die europäischen Kolonien in der Karibik. Auf dem nordamerikanischen Festland erlangte die Sklaverei jedoch Ausprägungsformen, die auf dem Doppelkontinent einzigartig waren. Bereits der Amerikanische Unabhängigkeitskrieg war im Wesentlichen mit Tabaklieferungen aus Plantagen Virginias nach Frankreich finanziert worden. Edmund S. Morgan nannte als zentrales Paradox der amerikanischen Geschichte, dass Freiheit und Gleichheit, eine Betonung der Klassenlosigkeit als zentrale amerikanische Werte, ganz wesentlich auf der Sklaverei und dem zugehörigen Rassismus beruhten. In England wäre hingegen die individuelle Freiheit stärker betont und die Sklaverei viel früher abgeschafft und bekämpft worden. Hingegen blieb dort die ständische/klassenspezifische Trennung deutlich stärker. “Racism made it possible for white Virginians to develop a devotion to the equality that English republicans had declared to be the soul of liberty.” (Edmund Morgan, deutsch: „Rassismus erlaubte den weißen Virginianern, eine Hingabe an die Gleichheit zu entwickeln, welche die englischen Republikaner zur Seele der Freiheit erklärt hatten.“) (de)
- L'esclavage aux États-Unis (1619-1865) est une institution contestée dès ses débuts lorsqu'elle prend son essor dans le dernier quart du XVIIe siècle en Colonie de Virginie puis au début du siècle suivant en Caroline avant de subir le choc des dizaines de milliers de libérations d'esclaves par les Anglais pendant la guerre d'indépendance dans les années 1770. Malgré les premières abolitions qui ont immédiatement suivi dans les États du nord, cette pratique a duré encore près d'un siècle, pour ne prendre fin que par l'adoption du XIIIe amendement de la Constitution américaine adopté par le Congrès le 6 décembre 1865, suivi du XIVe amendement en 1868, accordant la citoyenneté à toute personne née ou naturalisée aux États-Unis et interdisant toute restriction à ce droit, et du XVe amendement, de 1870, garantissant le droit de vote à tous les citoyens des États-Unis. Par la suite, l'application des droits constitutionnels fut encore entravée dans les États du sud jusqu'aux années 1960, par les lois Jim Crow, et par les divers règlements légalisant différentes formes de ségrégation raciale. Dès ses débuts, l'esclavage aux États-Unis a connu une croissance provenant surtout des naissances sur le sol américain. Les historiens estiment que, en trois siècles, un total d'environ 400 000 Africains y ont été déportés pour y travailler comme esclaves alors que leur population avoisinait 4 millions d'habitants lors de l'abolition en 1865. Pour marquer cet événement, le 19 juin est devenu un jour férié aux États-Unis, nommé « Juneteenth ». Il est promulgué en 2021 et il symbolise les derniers esclaves libérés aux États-Unis le 19 juin 1865. (fr)
- La esclavitud en los Estados Unidos se refiere a la institución legal que existió en los Estados Unidos durante los siglos XVIII y XIX. La esclavitud fue practicada en la América británica desde el principio de la era colonial, y fue firmemente establecida cuando se firmó la Declaración de Independencia de los Estados Unidos. Tras esto, existió una expansión gradual de abolicionismo en el Norte, mientras la rápida expansión de la industria del algodón desde 1800 causó al Sur aferrarse fuertemente a la esclavitud, e intentar expandirla a los nuevos territorios occidentales del país. Así, la esclavitud polarizó la nación en estados esclavistas y estados libres mediante la línea Mason-Dixon, que separaba a Maryland (esclavista) y Pensilvania (libre). En la época de la revolución de las Colonias (1775-1783), no obstante que desde 1654 los negros legalmente habían poseído esclavos, el estatus de los esclavizados se había institucionalizado como una casta racial asociada a la ascendencia africana. Durante la Revolución e inmediatamente después, se aprobaron leyes abolicionistas en la mayoría de los estados del Norte y se desarrolló un movimiento para abolir la esclavitud. El papel de la esclavitud en la Constitución de EE.UU. (1789) fue la cuestión más controvertida durante su redacción. Aunque los creadores de la Constitución nunca utilizaron la palabra "esclavitud", el documento final, a través de la cláusula de los tres quintos, otorgó a los propietarios de esclavos un poder político desproporcionado. Todos los estados del Norte habían abolido la esclavitud de alguna manera en 1805; a veces, la abolición fue un proceso gradual, y cientos de personas seguían esclavizadas en los estados del Norte hasta el censo de 1840. Algunos propietarios de esclavos, principalmente en el Alto Sur, liberaron a sus esclavos, y filántropos y grupos de caridad compraron y liberaron a otros. La trata de esclavos en el Atlántico fue prohibida por los estados individuales a partir de la revolución estadounidense. El Congreso prohibió el comercio de importación en 1808, aunque el contrabando fue común a partir de entonces. (es)
- Perbudakan di Amerika Serikat adalah perlembagaan absah mengenai perbudakan manusia yang pernah ada di Amerika Serikat pada abad ke-18 dan 19. Perbudakan pernah dilaksanakan di Amerika Utara jajahan Britania dari masa-masa awal penjajahan, dan diakui juga di Tigabelas Koloni pada saat Proklamasi Kemerdekaan tahun 1776. Ketika Amerika Serikat didirikan, meskipin beberapa orang berwarna bebas ada juga, status para budak biasanya bersamaan dengan keturunan Afrika, hal ini membuat sebuah sistem dan tradisi di mana ras memainkan peran yang sangat berpengaruh. Perbudakan di Amerika Serikat berlangsung secara legal hingga diambilnya tahun 1865. Perbudakan sudah dimulai sejak kolonisasi Britania di Virginia tahun 1607, meskipun budak Afrika sudah dibawa ke Florida Spanyol pada tahun 1560-an. Kebanyakan orang yang menjadi budak berkulit hitam dan dimiliki orang yang berkulit putih, meskipun beberapa penduduk asli dan orang berkulit hitam juga memiliki budak. Terdapat pula budak berkulit putih, namun jumlahnya sedikit. Mayoritas pemilik budak berada di Amerika Serikat Wilayah Selatan, di mana kebanyakan dijadikan "mesin" untuk pertanian. Setelah Perang Revolusi Kemerdekaan Amerika Serikat, undang-undang dan sentimen pro abolisionis secara bertahap meluas di negara-negara bagian utara, sementara meluasnya industri perkatunan dari tahun 1800 membuat negara-negara bagian Selatan dengan kuat mengidentifikasi diri dengan perbudakan dan bahkan ingin memperluasnya ke daerah-daerah baru di Barat. Amerika Serikat terpolarisasi dengan oleh perbudakan menjadi daerah bebas dan daerah berbudak, sepanjang Garis Mason-Dixon yang memisahkan Maryland (berbudak) dengan Pennsylvania (bebas). Meskipun perdagangan perbudakan internasional dilarang mulai tahun 1808, perdagangan internal budak terus berlanjut dan populasi budak melonjak ke 4 juta jiwa sebelum perbudakan diabolisi. Ketika daerah-daerah baru di bagian Barat AS dibuka, maka negara-negara bagian Selatan yakin bahwa mereka harus menjaga keseimbangan antara negara-negara bagian pro budak dan negara-negara bagian bebas sehingga bisa menjaga keseimbangan kekuasaan di Congress atau Parlemen AS. Daerah-daerah baru AS yang diperoleh dari Britania, Prancis dan Meksiko dijadikan kompromi-kompromi politik besar. Pada tahun 1850, daerah Selatan baru yang menanam katun dan kaya mengancam akan keluar dari negara kesatuan AS, dan ketegangan semakin melonjak. Para pendeta-pendeta pun ditekan untuk berkhotbah sesuai kebijakan politik, dan dengan ini aliran Baptis dan Methodis pecah menjadi organisasi kedaerahan. Ketika Abraham Lincoln terpilih menjadi Presiden AS pada tahun 1860, maka akhirnya Daerah AS Selatan memerdekakan diri, keluar dari negara kesatuan AS dan mendirikan Konfederasi. Hal ini mencetuskan pecahnya Perang Saudara AS dan mengganggu perekonomian yang berdasarkan perbudakan, dengan banyaknya budak yang melarikan diri atau dibebaskan oleh Tentara Utara. Perang Saudara ini secara efektif menghentikan perbudakan sebelum Amendemen ke-13 (Desember 1965) melarang perlembagaan ini di seluruh wilayah AS. (in)
- The legal institution of human chattel slavery, comprising the enslavement primarily of Africans and African Americans, was prevalent in the United States of America from its founding in 1776 until 1865, predominantly in the South. Slavery was established throughout European colonization in the Americas. From 1526, during early colonial days, it was practiced in what became Britain's colonies, including the Thirteen Colonies that formed the United States. Under the law, an enslaved person was treated as property that could be bought, sold, or given away. Slavery lasted in about half of U.S. states until abolition. In the decades after the end of Reconstruction, many of slavery's economic and social functions were continued through segregation, sharecropping, and convict leasing. By the time of the American Revolution (1775–1783), the status of enslaved people had been institutionalized as a racial caste associated with African ancestry. During and immediately following the Revolution, abolitionist laws were passed in most Northern states and a movement developed to abolish slavery. The role of slavery under the United States Constitution (1789) was the most contentious issue during its drafting. Although the creators of the Constitution never used the word "slavery", the final document, through the three-fifths clause, gave slave owners disproportionate political power by augmenting the congressional representation and the Electoral College votes of slaveholding states. All Northern states had abolished slavery in some way by 1805; sometimes, abolition was a gradual process, a few hundred people were enslaved in the Northern states as late as the 1840 Census. Some slaveowners, primarily in the Upper South, freed their slaves, and philanthropists and charitable groups bought and freed others. The Atlantic slave trade was outlawed by individual states beginning during the American Revolution. The import trade was banned by Congress in 1808, although smuggling was common thereafter. It has been estimated that about 30% of congressmen who were born before 1840 were, at some time in their lives, owners of slaves. The rapid expansion of the cotton industry in the Deep South after the invention of the cotton gin greatly increased demand for slave labor, and the Southern states continued as slave societies. The United States became ever more polarized over the issue of slavery, split into slave and free states. Driven by labor demands from new cotton plantations in the Deep South, the Upper South sold more than a million slaves who were taken to the Deep South. The total slave population in the South eventually reached four million. As the United States expanded, the Southern states attempted to extend slavery into the new western territories to allow proslavery forces to maintain their power in the country. The new territories acquired by the Louisiana Purchase and the Mexican Cession were the subject of major political crises and compromises. By 1850, the newly rich, cotton-growing South was threatening to secede from the Union, and tensions continued to rise. Bloody fighting broke out over slavery in the Kansas Territory. Slavery was defended in the South as a "positive good", and the largest religious denominations split over the slavery issue into regional organizations of the North and South. When Abraham Lincoln won the 1860 election on a platform of halting the expansion of slavery, seven slave states seceded to form the Confederacy. Shortly afterward, on April 12, 1861, the Civil War began when Confederate forces attacked the U.S. Army's Fort Sumter in Charleston, South Carolina. Four additional slave states then joined the Confederacy after Lincoln, on April 15, called forth in response "the militia of the several States of the Union, to the aggregate number of seventy-five thousand, in order to suppress" the rebellion. During the war some jurisdictions abolished slavery and, due to Union measures such as the Confiscation Acts and the Emancipation Proclamation, the war effectively ended slavery in most places. After the Union victory, the Thirteenth Amendment to the United States Constitution was ratified on December 6, 1865, prohibiting "slavery [and] involuntary servitude, except as a punishment for crime." (en)
- La schiavitù negli Stati Uniti d'America fu un istituto previsto dalla allora vigente legislazione, durata per più di un secolo, da prima della nascita degli USA nel 1776, e continuata per lo più negli Stati del sud fino al passaggio del XIII emendamento della Costituzione degli Stati Uniti nel 1865 a seguito della guerra civile. Tale forma di schiavismo consisteva nell'assoggettamento di persone acquistate in Africa da mercanti di schiavi per essere utilizzate come servitori domestici e come raccoglitori nelle piantagioni delle colonie. La prima colonia inglese dell'America del Nord, la Virginia, acquisì i primi schiavi nel 1619, dopo l'arrivo di una nave con un carico non richiesto di 20 africani, dando vita così alla diffusione di quella che fino ad allora era una pratica delle colonie spagnole in Sudamerica. Lo schiavismo interessò principalmente le zone in cui vi erano terreni fertili adatti per vaste piantagioni di prodotti molto richiesti, come tabacco, cotone, zucchero e caffè. Gli schiavi si occupavano dei lavori manuali: arare e raccogliere in questi vasti campi. L'efficienza del lavoro era supervisionata da sorveglianti, che si assicuravano, anche con mezzi violenti, che gli schiavi lavorassero il più possibile. Prima della larga diffusione dello schiavismo "proprietario" (in cui chi acquisiva il "bene-schiavo" possedeva non solo lui ma anche la sua discendenza), molto del lavoro nelle colonie era organizzato con gruppi di lavoratori reclutati con il metodo della servitù debitoria. Questo metodo esistette per alcuni anni come forma di contratto di lavoro sia per i bianchi che per i neri. Gli "schiavi vincolati", così venivano definiti, pagavano il viaggio nelle colonie con il lavoro fino ad estinguere il debito, poiché la migrazione verso il Nordamerica era dettata spesso da una condizione di miseria e di povertà nel loro paese di origine. Tra il 1680 e il 1700 gli schiavi iniziarono a sostituire i lavoratori debitori in molte delle colonie americane. Per l'importanza della schiavitù la House of Burgesses varò un nuovo codice degli schiavi nel 1705, riunendo la legislazione esistente nei secoli precedenti aggiungendovi i principi secondo cui la razza bianca era dominante e superiore nei confronti della razza nera. Dal XVIII secolo la normativa riguardante lo schiavismo era di tipo razziale, creando un sistema in cui gli schiavi erano principalmente africani e loro discendenti, e occasionalmente anche nativi americani, mentre le colonie spagnole abolirono la schiavitù dei nativi nel 1769. Nel periodo che intercorre tra il XVI e il XIX secolo si stima che circa 12 milioni di africani siano stati trasportati nelle Americhe, e di questi almeno 645.000 sono stati destinati nei territori che successivamente fecero parte degli Stati Uniti d'America. Nel 1860 la popolazione di schiavi negli USA era cresciuta fino a 4 milioni. Lo schiavismo fu un tema controverso nella politica degli Stati Uniti dal 1770 al 1860, essendo oggetto di dibattiti ai tempi della redazione e della ratifica della Costituzione; oggetto di legislazione federale, come il divieto di importare schiavi del 1807, il Fugitive Slave Act del 1793 e la Fugitive Slave Law del 1850; e oggetto di decisioni della Corte Suprema, come la fondamentale sentenza Dred Scott del 1857. Gli schiavi cercarono di opporsi alla schiavitù con ribellioni e con la non collaborazione nei lavori, e alcuni riuscirono a scappare negli Stati in cui lo schiavismo era stato abolito o in Canada, favoriti dalla Underground Railroad. I sostenitori dell'abolizionismo ingaggiarono dibattiti politici in cui si richiamavano i principi morali violati dallo schiavismo e si incoraggiava la creazione di stati liberi da tale pratica (stati Free Soil) man mano che i territori verso ovest venivano occupati. La disputa morale sullo schiavismo fu uno dei principali motivi di attrito che portò alla guerra di secessione americana. A seguito della vittoria degli Stati dell'Unione lo schiavismo divenne illegale in tutti gli USA con la ratifica del 13° emendamento della costituzione, ma la pratica persistette per alcuni anni con l'assoggettamento di nativi americani. (it)
- 미국의 노예 제도는 주로 아프리카인(아프리카계 미국인)들을 노예화하는 법적 제도로, 독립하기 이전부터 남북 전쟁(1861년 ~ 1865년)이 끝날 때까지 미국에 존재했었다. 노예 제도는 초기 식민지 시절부터 실행되어 왔으며 1776년 독립 선언이 발표될 당시에는 모든 13개의 식민지에서 합법적이었다. (ko)
- アメリカ合衆国の奴隷制度の歴史（アメリカがっしゅうこくのどれいせいどのれきし、英:The history of slavery in the United States）は、イギリスがバージニア植民地に初めて入植したすぐ後に始まり、1865年のアメリカ合衆国憲法修正第13条の成立で終わったことになっている。 (ja)
- Niewolnictwo w Stanach Zjednoczonych – kontynuacja niewolnictwa zapoczątkowanego na terenie późniejszych Stanów Zjednoczonych w początkach XVII wieku i trwającego prawnie i obyczajowo aż do jego konstytucyjnego zniesienia 6 grudnia 1865 roku. Niewolnictwo istniało we wszystkich koloniach angielskich aż do amerykańskiej wojny o niepodległość, po czym 13 stanów przejęło instytucję niewolnictwa i pracy przymusowej, a następnie rozszerzały niewolnictwo na przybywające terytoria i nowe stany. Delaware już w pierwszej swojej konstytucji z 1776 zakazało importu i sprzedaży niewolników na terenie stanu, w 1783 niewolnictwo zlikwidowano w Massachusetts. W Pensylwanii dzieci niewolników miały uzyskać wolność po ukończeniu 28. roku życia, podobnie w Connecticut i Rhode Island. W Nowym Jorku niewolników uwolniono w 1785, a w 1786 w New Jersey. Zakaz niewolnictwa w terytoriach federalnych na północ od rzeki Ohio uchwalił Kongres w 1787. W stanach południowych niewolnictwo funkcjonowało do zakończenia wojny secesyjnej w 1865 i wejścia w życie 13. poprawki do konstytucji. (pl)
- Slavernij in de Verenigde Staten was de wettelijke instelling van menselijke slavernij, voornamelijk van autochtone Afrikanen en Afro-Amerikanen, die in de Verenigde Staten bestond vanaf het begin van de natie tot de passage van het dertiende amendement in 1865. Slavernij werd vanaf het begin van de koloniale tijd in Brits-Amerika toegepast en was legaal in alle dertien koloniën op het moment dat die koloniën de Verenigde Staten vormden. Aanvankelijk hadden de onvrije zwarten het statuut van contractarbeider, waarbij de rechtbanken hen al snel minder rechten toekenden dan witte contractarbeiders. Nog tijdens de 17e eeuw werd de slavernij gecodificeerd in wetten en werd ze erfelijk.Volgens de wet werd een zwarte die slaaf was, als eigendom behandeld (chattel slavery) en kon deze worden gekocht, verkocht of weggegeven. Slavernij duurde tot ongeveer 1865 in ongeveer de helft van de Amerikaanse staten. Als economisch systeem werd de slavernij grotendeels vervangen door en het , het verpachten van gevangenen. (nl)
- A Escravidão nos Estados Unidos foi uma instituição legal de escravização, principalmente de africanos e afro-americanos, chegando ao seu auge nos séculos XVIII e XIX. A escravidão praticada na América do Norte existia desde o período colonial, com os primeiros escravos africanos chegando aos Estados Unidos continentais em 1526 (quase três décadas após a chegada da primeira expedição europeia ao Novo Mundo) trazidos pelos espanhóis. Já nas Treze Colônias, os primeiros escravos da América Britânica chegaram na recém fundada cidade de Jamestown, Virgínia, em 1619. No período da Declaração de Independência dos Estados Unidos, em 1776, a escravidão era legal e presente em todas as Treze Colônias. Em 1865, quando foi abolida pela Décima Terceira Emenda da Constituição, ela estava presente em metade dos estados da União. Como um sistema laboral, foi vital para o sucesso econômico dos Estados Unidos no começo de sua história e quando foi feito ilegal, foi substituída nas fazendas por sharecropping (uma forma de parceria rural) e trabalhos forçados de presos do sistema carcerário, mirando principalmente afro-americanos, que continuaram em um sistema análogo a escravidão por quase um século após a guerra civil de 1861-65. No período da Revolução Americana (1775–1783), o status de escravo havia sido institucionalizado como uma casta racial, na parte mais baixa da hierarquia social, formada quase que exclusivamente por negros de ascendência africana, amparada por provisões legais dentro Constituição do país. Em 1789, o número de pessoas de cor livres que eram cidadãos e podiam votar era quase nulo. Porém, pouco tempo depois da guerra de independência, as primeiras leis abolicionistas foram passadas nos estados do norte e o movimento para abolir a escravidão cresceu na primeira metade do século XIX. Os estados nortenhos dependiam de mão de obra livre e a maioria tinha abolido a escravidão por volta de 1805 (embora nem todos os escravos tenham sido libertados imediatamente). A expansão rápida da indústria do algodão no extremo sul após a invenção da máquina de tecer, fez com que a demanda por trabalho escravo no sul dos Estados Unidos aumentasse exponencialmente. Os estados escravagistas tentaram expandir a escravidão para os estados novos formados nos territórios do oeste para que assim eles pudessem manter sua influência política pela nação. Os líderes políticos sulistas queriam anexar Cuba como um território escravagista. A questão da escravidão continuaria a polarizar politicamente os Estados Unidos durante toda a primeira metade do século XIX, efetivamente dividindo o país entre os estados escravos e livres, na altura da linha Mason–Dixon. Durante o governo de Thomas Jefferson, o Congresso dos Estados Unidos passou uma lei proibindo a importação de escravos, em 1808, embora o tráfico ilegal, via Flórida espanhola, continuasse comum. O comércio interno de escravos, contudo, permaneceu legal e cresceu consideravelmente já que a demanda das plantações, movida principalmente pelo algodão no sul, aumentava ano a ano. Na primeira metade do século XIX, mais de um milhão de escravos foram vendidos no sul, especialmente próximos a fronteira, e levados para as plantações no extremo sul do país em migrações forçadas. Nesse contexto, embora crianças não pudessem ser separadas de suas mães antes de completarem 12 anos, a prática era comum, assim como estupros a mulheres. Embora passassem por um processo de desumanização e maus tratos, as comunidades afro-americanas no sul foram se desenvolvendo e tentavam preservar sua cultura. Em 1865, havia mais de 4 milhões de afro-americanos em condição de escravidão. No sul dos Estados Unidos, em 1860, eles eram 3,5 milhões (31% da população), com 25% da população branca no sul tendo ao menos um escravo trabalhando para ele de forma permanente (aluguel de escravos também era uma opção comum para aqueles que não podiam pagar para manter um). No país como um todo, antes da guerra civil começar, cerca de 8% das famílias de americanos brancos tinha escravos. Com novos estados sendo criados no oeste dos Estados Unidos após anos de expansão dos assentamentos, os governos dos estados do sul começaram a tentar manter o balanço de poder no país entre o número de estados que eram escravagistas e os que eram livres, para assim manter o controle político sobre o Congresso, garantindo a preservação da escravidão como uma instituição legal. Os novos territórios adquiridos dos britânicos, franceses e mexicanos geraram vários compromissos políticos e negociações em Washington. Em 1850, os estados do sul, cada vez mais ricos com o comércio de algodão, começaram a ameaçar o Norte de secessão caso a escravidão fosse abolida e as tensões com os estados abolicionistas continuou. Muitos cristãos sulistas, incluindo ministros de igrejas, tentavam justificar sua posição pró escravidão com passagens bíblicas e uma noção de "paternalismo cristão". As maiores denominações — os batistas, metodistas e os presbiterianos — se dividiam em relação a escravidão, com os nortenhos se opondo e os sulistas em apoio. Em 1860, Abraham Lincoln venceu as eleições presidenciais com uma plataforma de deter a expansão da escravidão nos Estados Unidos. Temendo que Lincoln implementasse leis anti-escravagistas, sete estados romperam com a União antes mesmo do presidente-eleito assumir o cargo. Quando outros quatro estados sulistas se uniram a esses sete, eles formaram os Estados Confederados da América com o intuito declarado de "preservar suas culturas e tradições" e manter a instituição da escravidão. Os estados que optaram pela secessão mais cedo eram aqueles que detinham o maior número de escravos e tinham uma economia completamente dependente de trabalhos forçados. O que se seguiu foi uma guerra civil que durou quatro anos e matou mais de 600 mil pessoas. Durante a guerra, a União passou as chamadas "leis de confisco", capturando e libertando os escravos do sul, até que, em 1863, o presidente Lincoln assinou a Proclamação de Emancipação, que efetivamente libertava todos os escravos do sul e tornou a guerra contra a independência do sul em uma "cruzada moral" contra a escravidão. Em 1865, foi passada a Décima Terceira Emenda à Constituição americana, abolindo a escravidão em todo o território dos Estados Unidos. (pt)
- Slaveri i USA var en laglig institution för ägande av mänskliga slavar, främst afrikaner och afroamerikaner, som existerade i USA under 1700- och 1800-talet. Slaveri hade praktiserats i Brittiska Amerika från tidigt kolonialvälde och var lagligt i alla tretton kolonier vid USA:s självständighetsförklaring 1776. I vissa stater varade slaveriet ända fram till slutet av amerikanska inbördeskriget (1861–1865). Slaveriet var vanligast förekommande i södern, där behovet av billig och outbildad arbetskraft i plantager där det odlades bomull och tobak var avsevärt större än i de nordliga delstaterna som var mer industrialiserade. Slaveriet som institution rättfärdigades, dels av den rasistiska uppfattningen att mörkhyade av afrikanskt ursprung inte var fullvärdiga människor, liksom förekomsten av slaveri i Bibeln. Slaveriet förbjöds den 18 december 1865, genom att det 13:e tillägget till USA:s konstitution ratificerades. Den följdes av Civil Rights Act (1866). (sv)
- Рабство в США — система рабовласництва та використання праці рабів, що існувала в США в 1619–1865 роках. Більшість рабів були африканцями, насильно вивезеними з місць проживання, і їх нащадками. Вперше африканські невільники були завезені в британську Вірджинію англійськими колоністами в 1619 р. Станом на 1860 рік, з 12-мільйонного населення 15 американських штатів, де зберігалося рабство, 4 мільйони були рабами. З 1,5 млн сімей, що жили в цих штатах, понад 390 тис. сімей мали рабів. Праця рабів широко використовувався в плантаційному господарстві, дозволяючи отримувати американським рабовласникам високі прибутки. У першій половині XIX століття національне багатство Сполучених Штатів значною мірою було засновано на експлуатації рабської праці. За період з XVI століття по XIX століття в країни Америки було завезено близько 12 мільйонів африканців, з них близько 645 тис. — на територію сучасних США. У січні 1849-го Авраам Лінкольн вніс до Конгресу білль про заборону рабства у федеральному окрузі Колумбія. Поправку відхилили, хоча позиція загалом була досить поміркованою. Скасування рабства в столиці США не означало його остаточного знищення і було важливим, радше, з морально-етичного погляду: столицю держави, яка претендувала на першість на американському континенті, мали населяти вільні люди. 18 вересня 1850 Конгрес США ухвалив закон про рабів-утікачів, що дозволяв пошук і затримання втікачів рабів на територіях, де рабство було вже скасовано. Закон зобов'язував населення всіх штатів брати активну участь в затриманні рабів-утікачів і передбачав суворе покарання для рабів, тих, хто їх переховував і тих, хто не сприяв затриманню раба. У всіх південних і північних штатах засновувалися особливі уповноважені з ловлі рабів, яким слід надавати сприяння. Спійманих рабів поміщали у в'язницю і під озброєною охороною повертали рабовласникові. Щоб раб був визнаний збіглим, достатньо було, щоб будь-який білий заявив і підтвердив під присягою, що цей афроамериканець є рабом, який втік від нього.На індіанській території, яка формально не входила до складу США і де проживали виселені в 1830-і рр. з південних штатів П'ять цивілізованих племен, рабство в окремих випадках зберігалося до 1870-х рр. При цьому положення рабів в індіанців було кращим у порівнянні з південними штатами, а значну частину племені семінолів становили афроамериканці і нащадки змішаних індіансько-афроамериканських шлюбів. Рабство було скасовано після завершення Громадянської війни 1861–1865 років і прийняття до Конституції США в грудні 1865 року. (uk)
- Рабство в США — социальный институт использования принудительного труда рабов, существовавший в британских американских колониях и США в 1619—1865 годах. Большинство рабов было чернокожими африканцами, насильно вывезенными из мест проживания в Африке, и их потомками. Президент Авраам Линкольн подписал указ об отмене рабства на территории США в 1862 году, что было подкреплено Прокламацией об освобождении рабов 1863 года. Однако южные штаты это не признали, поэтому до окончания гражданской войны в 1865 году отмена рабства не вступила в действие де факто. Окончательно это было декларировано 13-й поправкой к Конституции США от 1 февраля 1865 года, однако четверть штатов её не ратифицировала. Формально последним это сделал Миссисипи в 2013 году. (ru)
- 美国奴隶制度是美利坚合众国十八到十九世纪合法的奴隶制度。奴隶制起源于不列颠对北美殖民早期，在1776年《独立宣言》中被十三个殖民地承认。当美国建国时，虽然自由的有色人种已经存在，但是大多数奴隶是非洲后裔，种族在体制和遗产上起了决定因素。在独立战争后，废奴主义法律和情绪逐渐在北方各州中散布，1800年起棉花工业的快速发展使得南方各州与奴隶制强烈地联系在一起，並且试图将奴隶制扩散到新开辟的西方领域。國内對奴隸制度的觀點，則延梅森-迪克森线成极端的分化，并分裂了马里兰州（蓄奴）和宾夕法尼亚州（解放）。 虽然国际贩奴在1808年就已被禁止，国内贩奴依然持续，奴隶人口在解放前达到顶峰的400万人之多。 当西部地区被开拓时，南方各州认为他们应该平衡蓄奴和自由州的数量，以便在国会中形成权利制衡。新地区来自英国、法国殖民地以及墨西哥，成为政治博弈的主要对象。到了1850年，南方新兴的棉花暴发户威胁到要退出合众国，局势开始紧张。当教会迫于压力，开始为奴隶制辩护时，浸信会和卫理公会开始分裂。当亚伯拉罕·林肯赢得1860年选举，称不会开辟新蓄奴州时，南方终于退出合众国，自行组织美利堅聯盟國，即邦联国。这标志着美国内战的爆发，并对南方生活造成了重大影响。许多奴隶要么逃走，要么被联邦军队解放。战争成功（北方獲勝）结束了奴隸制度，隨後1865年12月颁布《宪法第十三号修正案》，終於正式在全美废除奴隶制度。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- L'esclavatge als Estats Units es refereix a la institució legal que va existir als Estats Units d'Amèrica durant els segles xviii i xix. L'esclavitud va ser practicada a l'Amèrica britànica des del principi de l'era de la colonia, i va ser fermament establerta quan es va signar la Declaració d'Independència dels Estats Units d'Amèrica. Després d'això, va existir una expansió gradual de l'abolicionisme en el Nord, mentre la ràpida expansió de la indústria del cotó des de l'any 1800 va causar al Sud aferrar-se fortament a l'esclavitud, i intentar expandir-la als nous territoris occidentals del país. Així, l'esclavitud va polaritzar la nació en estats esclavistes i estats lliures mitjançant la línia Mason-Dixon, que separava a Maryland (esclavista) i Pennsilvània (lliure). (ca)
- Ο θεσμός της δουλείας ίσχυσε στις ΗΠΑ από την ίδρυσή τους έως το 1865, καθώς αυτός προ-υπήρχε στις περιοχές υπό Βρετανική, Γαλλική ή Ισπανική διοίκηση. Περί τα τέλη του 18ου αιώνα και έως τη δεκαετία του 1840 η δουλεία είχε πρακτικά παύσει στις βόρειες Πολιτείες αλλά συνέχισε να ισχύει στις νότιες έως το 1865. (el)
- 미국의 노예 제도는 주로 아프리카인(아프리카계 미국인)들을 노예화하는 법적 제도로, 독립하기 이전부터 남북 전쟁(1861년 ~ 1865년)이 끝날 때까지 미국에 존재했었다. 노예 제도는 초기 식민지 시절부터 실행되어 왔으며 1776년 독립 선언이 발표될 당시에는 모든 13개의 식민지에서 합법적이었다. (ko)
- アメリカ合衆国の奴隷制度の歴史（アメリカがっしゅうこくのどれいせいどのれきし、英:The history of slavery in the United States）は、イギリスがバージニア植民地に初めて入植したすぐ後に始まり、1865年のアメリカ合衆国憲法修正第13条の成立で終わったことになっている。 (ja)
- Рабство в США — социальный институт использования принудительного труда рабов, существовавший в британских американских колониях и США в 1619—1865 годах. Большинство рабов было чернокожими африканцами, насильно вывезенными из мест проживания в Африке, и их потомками. Президент Авраам Линкольн подписал указ об отмене рабства на территории США в 1862 году, что было подкреплено Прокламацией об освобождении рабов 1863 года. Однако южные штаты это не признали, поэтому до окончания гражданской войны в 1865 году отмена рабства не вступила в действие де факто. Окончательно это было декларировано 13-й поправкой к Конституции США от 1 февраля 1865 года, однако четверть штатов её не ратифицировала. Формально последним это сделал Миссисипи в 2013 году. (ru)
- 美国奴隶制度是美利坚合众国十八到十九世纪合法的奴隶制度。奴隶制起源于不列颠对北美殖民早期，在1776年《独立宣言》中被十三个殖民地承认。当美国建国时，虽然自由的有色人种已经存在，但是大多数奴隶是非洲后裔，种族在体制和遗产上起了决定因素。在独立战争后，废奴主义法律和情绪逐渐在北方各州中散布，1800年起棉花工业的快速发展使得南方各州与奴隶制强烈地联系在一起，並且试图将奴隶制扩散到新开辟的西方领域。國内對奴隸制度的觀點，則延梅森-迪克森线成极端的分化，并分裂了马里兰州（蓄奴）和宾夕法尼亚州（解放）。 虽然国际贩奴在1808年就已被禁止，国内贩奴依然持续，奴隶人口在解放前达到顶峰的400万人之多。 当西部地区被开拓时，南方各州认为他们应该平衡蓄奴和自由州的数量，以便在国会中形成权利制衡。新地区来自英国、法国殖民地以及墨西哥，成为政治博弈的主要对象。到了1850年，南方新兴的棉花暴发户威胁到要退出合众国，局势开始紧张。当教会迫于压力，开始为奴隶制辩护时，浸信会和卫理公会开始分裂。当亚伯拉罕·林肯赢得1860年选举，称不会开辟新蓄奴州时，南方终于退出合众国，自行组织美利堅聯盟國，即邦联国。这标志着美国内战的爆发，并对南方生活造成了重大影响。许多奴隶要么逃走，要么被联邦军队解放。战争成功（北方獲勝）结束了奴隸制度，隨後1865年12月颁布《宪法第十三号修正案》，終於正式在全美废除奴隶制度。 (zh)
- العبودية في الولايات المتحدة كان الرق في الولايات المتحدة الأمريكية يتّخذ صفة المؤسسة، بموجب التشريعات. فقد انتشر في أمريكا الشمالية في القرنين الثامن عشر والتاسع عشر الميلاديين، واستمر في الولايات الجنوبية حتى إقرار التعديل الثالث عشر لدستور الولايات المتحدة في عام 1865 نتيجة للحرب الأهلية. كان هذا الشكل من العبودية يتمثل في إخضاع العمال الذين يتم شراؤهم من تجار الرقيق في أفريقيا لاستخدامهم كخدم وعمال في مزارع المستعمرات. كانت فرجينيا أول مستعمرة إنجليزية استقدمت العبيد إلى أمريكا الشمالية عام 1619، بعد وصول سفينة تحمل 20 أفريقياً، إذ كانت بمثابة نقطة الانطلاق لانتشار الرق وصولاً إلى المستعمرات الإسبانية في أمريكا الجنوبية، كان العديد من العبيد من الأفارقة السود وكانت نسبة ضئيلة منهم من الأمريكيين الأصليين، وكان بعض السود الأحرار يملكون عبيداً، وكان القليل من عمال السُخرة من البيض. انتشر (ar)
- Die Sklaverei in den Vereinigten Staaten bildet die Fortsetzung und Fortentwicklung der Sklaverei, die bereits in den 13 Kolonien bestand, aus denen 1776 die Vereinigten Staaten hervorgegangen sind. Die Kolonisierung Amerikas vom 16. bis 19. Jahrhundert ging mit einer Massenversklavung von Afrikanern einher, die in allen Teilen des dünn besiedelten Doppelkontinents als billige Arbeitskräfte eingesetzt wurden. Dies betrifft nicht nur die britischen, niederländischen, schwedischen, französischen und spanischen Kolonien, aus denen später die USA entstanden sind, sondern in noch größerem Umfang Brasilien und die europäischen Kolonien in der Karibik. Auf dem nordamerikanischen Festland erlangte die Sklaverei jedoch Ausprägungsformen, die auf dem Doppelkontinent einzigartig waren. (de)
- La esclavitud en los Estados Unidos se refiere a la institución legal que existió en los Estados Unidos durante los siglos XVIII y XIX. La esclavitud fue practicada en la América británica desde el principio de la era colonial, y fue firmemente establecida cuando se firmó la Declaración de Independencia de los Estados Unidos. Tras esto, existió una expansión gradual de abolicionismo en el Norte, mientras la rápida expansión de la industria del algodón desde 1800 causó al Sur aferrarse fuertemente a la esclavitud, e intentar expandirla a los nuevos territorios occidentales del país. Así, la esclavitud polarizó la nación en estados esclavistas y estados libres mediante la línea Mason-Dixon, que separaba a Maryland (esclavista) y Pensilvania (libre). (es)
- The legal institution of human chattel slavery, comprising the enslavement primarily of Africans and African Americans, was prevalent in the United States of America from its founding in 1776 until 1865, predominantly in the South. Slavery was established throughout European colonization in the Americas. From 1526, during early colonial days, it was practiced in what became Britain's colonies, including the Thirteen Colonies that formed the United States. Under the law, an enslaved person was treated as property that could be bought, sold, or given away. Slavery lasted in about half of U.S. states until abolition. In the decades after the end of Reconstruction, many of slavery's economic and social functions were continued through segregation, sharecropping, and convict leasing. (en)
- Perbudakan di Amerika Serikat adalah perlembagaan absah mengenai perbudakan manusia yang pernah ada di Amerika Serikat pada abad ke-18 dan 19. Perbudakan pernah dilaksanakan di Amerika Utara jajahan Britania dari masa-masa awal penjajahan, dan diakui juga di Tigabelas Koloni pada saat Proklamasi Kemerdekaan tahun 1776. Ketika Amerika Serikat didirikan, meskipin beberapa orang berwarna bebas ada juga, status para budak biasanya bersamaan dengan keturunan Afrika, hal ini membuat sebuah sistem dan tradisi di mana ras memainkan peran yang sangat berpengaruh. Perbudakan di Amerika Serikat berlangsung secara legal hingga diambilnya tahun 1865. Perbudakan sudah dimulai sejak kolonisasi Britania di Virginia tahun 1607, meskipun budak Afrika sudah dibawa ke Florida Spanyol pada tahun 1560-an. (in)
- La schiavitù negli Stati Uniti d'America fu un istituto previsto dalla allora vigente legislazione, durata per più di un secolo, da prima della nascita degli USA nel 1776, e continuata per lo più negli Stati del sud fino al passaggio del XIII emendamento della Costituzione degli Stati Uniti nel 1865 a seguito della guerra civile. (it)
- L'esclavage aux États-Unis (1619-1865) est une institution contestée dès ses débuts lorsqu'elle prend son essor dans le dernier quart du XVIIe siècle en Colonie de Virginie puis au début du siècle suivant en Caroline avant de subir le choc des dizaines de milliers de libérations d'esclaves par les Anglais pendant la guerre d'indépendance dans les années 1770. Malgré les premières abolitions qui ont immédiatement suivi dans les États du nord, cette pratique a duré encore près d'un siècle, pour ne prendre fin que par l'adoption du XIIIe amendement de la Constitution américaine adopté par le Congrès le 6 décembre 1865, suivi du XIVe amendement en 1868, accordant la citoyenneté à toute personne née ou naturalisée aux États-Unis et interdisant toute restriction à ce droit, et du XVe amendement, (fr)
- Slavernij in de Verenigde Staten was de wettelijke instelling van menselijke slavernij, voornamelijk van autochtone Afrikanen en Afro-Amerikanen, die in de Verenigde Staten bestond vanaf het begin van de natie tot de passage van het dertiende amendement in 1865. Slavernij werd vanaf het begin van de koloniale tijd in Brits-Amerika toegepast en was legaal in alle dertien koloniën op het moment dat die koloniën de Verenigde Staten vormden. Aanvankelijk hadden de onvrije zwarten het statuut van contractarbeider, waarbij de rechtbanken hen al snel minder rechten toekenden dan witte contractarbeiders. Nog tijdens de 17e eeuw werd de slavernij gecodificeerd in wetten en werd ze erfelijk.Volgens de wet werd een zwarte die slaaf was, als eigendom behandeld (chattel slavery) en kon deze worden geko (nl)
- Niewolnictwo w Stanach Zjednoczonych – kontynuacja niewolnictwa zapoczątkowanego na terenie późniejszych Stanów Zjednoczonych w początkach XVII wieku i trwającego prawnie i obyczajowo aż do jego konstytucyjnego zniesienia 6 grudnia 1865 roku. Niewolnictwo istniało we wszystkich koloniach angielskich aż do amerykańskiej wojny o niepodległość, po czym 13 stanów przejęło instytucję niewolnictwa i pracy przymusowej, a następnie rozszerzały niewolnictwo na przybywające terytoria i nowe stany. (pl)
- Slaveri i USA var en laglig institution för ägande av mänskliga slavar, främst afrikaner och afroamerikaner, som existerade i USA under 1700- och 1800-talet. Slaveri hade praktiserats i Brittiska Amerika från tidigt kolonialvälde och var lagligt i alla tretton kolonier vid USA:s självständighetsförklaring 1776. I vissa stater varade slaveriet ända fram till slutet av amerikanska inbördeskriget (1861–1865). Slaveriet förbjöds den 18 december 1865, genom att det 13:e tillägget till USA:s konstitution ratificerades. Den följdes av Civil Rights Act (1866). (sv)
- A Escravidão nos Estados Unidos foi uma instituição legal de escravização, principalmente de africanos e afro-americanos, chegando ao seu auge nos séculos XVIII e XIX. A escravidão praticada na América do Norte existia desde o período colonial, com os primeiros escravos africanos chegando aos Estados Unidos continentais em 1526 (quase três décadas após a chegada da primeira expedição europeia ao Novo Mundo) trazidos pelos espanhóis. Já nas Treze Colônias, os primeiros escravos da América Britânica chegaram na recém fundada cidade de Jamestown, Virgínia, em 1619. No período da Declaração de Independência dos Estados Unidos, em 1776, a escravidão era legal e presente em todas as Treze Colônias. Em 1865, quando foi abolida pela Décima Terceira Emenda da Constituição, ela estava presente em me (pt)
- Рабство в США — система рабовласництва та використання праці рабів, що існувала в США в 1619–1865 роках. Більшість рабів були африканцями, насильно вивезеними з місць проживання, і їх нащадками. Вперше африканські невільники були завезені в британську Вірджинію англійськими колоністами в 1619 р. Станом на 1860 рік, з 12-мільйонного населення 15 американських штатів, де зберігалося рабство, 4 мільйони були рабами. З 1,5 млн сімей, що жили в цих штатах, понад 390 тис. сімей мали рабів. (uk)
|
.jpg){kind=link}
_(14779668831).jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
