| dbo:abstract
|
- Oceánská kůra je svrchní část litosféry, která se nachází většinou pod hladinou oceánů či moří. Oceánská kůra zabírá 70 % zemského povrchu, čímž se stává převládající složkou Země. Oproti kontinentální kůře má menší mocnost, která se v průměru pohybuje mezi 5–10 kilometry. Je ale hustší, což ji více „boří“ do plastické astenosféry. Její nejstarší části jsou sedimenty jurského stáří, což přímo souvisí s její neustálou obnovou na oceánských hřbetech, oproti kontinentální kůře se tak jedná o dynamickou složku. Starší kůra se pohybuje na subdukční rozhraní, kde je pohřbena a přetavena. Během subdukce často dochází k seškrabávání mořských sedimentů a vulkanitů z povrchu kůry a vzniku akrečního klínu. (cs)
- L'escorça oceànica és la part de l'escorça terrestre que forma els oceans. Correspon al 0,099% de la massa de la Terra; en una profunditat de 0-10 km. L'escorça oceànica conté el 0,147% de la massa conjunta del mantell i l'escorça. La major part de l'escorça terrestre es produí a partir de l'activitat volcànica. El sistema de dorsals oceàniques, una xarxa de volcans de 40.000 km de longitud, genera nova escorça oceànica a raó de 17 km³ per any, cobrint el fons de l'oceà amb basalt. Hawaii i Islàndia són dos exemples de l'acumulació de piles de basalt. (ca)
- القشرة المحيطية (بالإنجليزية: Oceanic crust) هي جزء من غلاف الأرض الصخري ويُشكل قيعان المحيطات. وتسمى أيضاً سيما لأنها تتكون بشكل رئيسي من المعادن القاتمة الغنيّة بالحديد والمغنيسيوم. والقشرة المحيطية أقل سماكة من القشرة القارية، عموماً أقل من (10 كم)، ومع ذلك تكون كثافة القشرة المحيطية أعلى حيث تصل إلى 2.9 غ/سم³. على عكس القشرة القارية التي يَبلغ كثافتُها 2.7 غ/سم³. (ar)
- La oceana krusto estas la parto de la terkrusto kiu formas la oceanojn. Ĝi korespondas al 0,099% de la maso de la Tero en profundo de 0-9 km. La oceana krusto enhavas 0,147% de la kuna maso de la mantelo kaj de la krusto. La plej parto de la terkrusto estis produktita de la vulkana aktiveco. La sistemo de mezoceanaj dorsoj, nome reto de vulkanoj de 40 000 km de longo, generas novan kruston oceanan je proporcio de 17 km³ jare, kovrante la oceanan marfundon el bazalto. Havajo kaj Islando estas du ekzemploj de la akumulado de amaso de bazalto. Mezoceana dorso estas submara montaro, kreita de eliro de magmo el termantelo. La mezoceanaj dorsoj troviĝas sur limoj de du malproksimiĝantaj tektonaj platoj kaj ili estas la plej longa montara sistemo sur Tero: ~60 000 km. Gujoto aŭ submara tablomonto aŭ rondpinta submara monto estas submara platpinta monto, iama vulkano. Gujotoj estas do stumpkonusaj unuopaj montoj aŭ vulkanaj insuloj kun krutaj flankoj kaj plataj pintoj, kiu situas ĝis 1000 m sub la marnivelo. Tutmonde ekzistas ĉ. 10.000 gujotoj. Profundmara zono aŭ abisma zono estas tavolo de la pelaga zono de oceano, kiu rilatas al la plej profonda tavolo preter 4 000 metroj. Je profundo de 3 000 ĝis 6 000 metroj, tiu zono restas en perpetua malheleco. (eo)
- Als ozeanische Erdkruste, kurz auch ozeanische Kruste, bezeichnet man den ozeanischen Anteil der Erdkruste im Schalenbau der Erde; sie ist damit Teil der Lithosphäre. Die ozeanische Erdkruste besteht wie die kontinentale Erdkruste zu einem Großteil aus Silicium und Sauerstoff, besitzt jedoch im Gegenteil zu dieser einen höheren Magnesiumanteil, weshalb von manchen Autoren die stark vereinfachende Abkürzung Sima oder SiMa verwendet wird (im Gegensatz zu SiAl für die kontinentale Erdkruste). Wie die Lithosphäre der Kontinente steht auch die ozeanische Lithosphäre im isostatischen Gleichgewicht mit der Asthenosphäre des oberen Erdmantels. (de)
- Gainazal ozeanikoa ozeanoak eratzen duten lur gainazalaren zatia da. Lurraren masa osoaren %0,099a hartzen du eta honen azaleraren 75%-a betetzen du. Honek, lurrazala osatzen du lurrazal kontinentalarekin batera, eta biek elkarrekin, Lurraren bolumen osoaren 1%-a besterik ez dute betetzen. Lurrazal ozeanikoa eta lurrazal kontinentalaren artean desberdintasun ugari daude. Lurrazal ozeanikoak 5-7 km inguruko lodiera du, lurrazal kontinentalak 35-40 km-ko bataz besteko lodiera duelarik, eremu menditsuetan 70 km-tara iritsiz. Lurrazal ozeanikoaren konposizio kimikoa homogeneoa da; basalto izeneko arroka igneo ilunez osatuta dago. Lurrazal kontinentala, aldiz, mota askotako arrokaz osatuta dago, eta arroka hauek oso zaharrak dira (4.000 milioi urte inguru). Lurrazal ozeanikoko arrokak, berriz, gazteagoak (180 milioi urte inguru) eta dentsoagoak dira. Gainazal ozeanikoak, mantua eta gainazalaren masa bateratuaren %0,147a du. Lur gainazal gehiena, sumendien aktibitatearen ondorioz eratu zen. Dortsal ozeanikoen sistemak, 40.000 kilometroko luzera duen sumendi sarea, 17 km³ gainazal ozeaniko berri eratzen du urtean. Horrela, ozeano hondoa basaltoz estaltzen du, hau izanik hondo ozeanikoan arrokarik ugariena. Hawaii eta Islandia, basalto pilaketen bi adibide dira. (eu)
- La lithosphère océanique est un ensemble rigide de la structure interne de la Terre, formé par la croûte océanique et le manteau lithosphérique sous-jacent. Elle repose sur la partie plastique du manteau supérieur, l'asthénosphère, et se situe (sauf rarissime exception) sous la couche océanique, formant le plancher des océans. La croûte océanique est plus dense que la croute continentale, avec une masse volumique moyenne de 2,9 g/cm3 (contre 2,7 g/cm3 pour la croute continentale). Elle est composée de roches mafiques, riches en fer et en magnésium comme les gabbros et de basaltes. Le manteau lithosphérique est composés de péridotites et a une densité de 3,3 g/cm3. La lithosphère océanique est créée au niveau des dorsales. De par son processus de formation, elle est d'abord peu épaisse, puis, s'épaissit au fur et à mesure qu'elle s'éloigne de la dorsale et vieillit en refroidissant. Son épaississement s'effectue du côté du manteau, par refroidissement de la partie du manteau supérieur immédiatement sous la croûte, mais aussi du côté de la croûte, par sédimentation. La partie crustale de la lithosphère océanique est épaisse généralement de moins de 10 km, sa portion mantellique s'épaissit en vieillissant et peut atteindre 80 km d'épaisseur. La lithosphère océanique reste moins épaisse que la lithosphère continentale. Le refroidissement induit une augmentation progressive de la densité de la lithosphère. Lorsque cette dernière dépasse la densité de l'asthénosphère sous-jacente, l'équilibre devient instable et la lithosphère océanique qui « flotte » sur l'asthénosphère peut entrer en subduction, c'est-à-dire plonger dans le manteau terrestre et disparaître. La majeure partie de la lithosphère océanique actuelle est âgée de moins de 200 millions d'années, car elle disparaît dans le manteau asthénosphérique lors de la subduction pendant qu'une lithosphère océanique nouvelle se forme au niveau des dorsales par accrétion.Dans le cas d'une obduction, cependant, des portions de la plaque océanique ne disparaissent pas mais peuvent être poussés en surface dans une orogenèse et former une nappe de charriage. La croûte océanique reposant sur de la croûte continentale est alors constituée d'ophiolites caractéristiques. (fr)
- La corteza oceánica es la parte de la corteza terrestre que forma los océanos. Corresponde al 0,099% de la masa de la Tierra; en una profundidad de 0-9 km. La corteza oceánica contiene el 0,147% de la masa conjunta del manto y la corteza. La mayor parte de la corteza terrestre se produjo a partir de la actividad volcánica. El sistema de dorsales oceánicas, una red de volcanes de 40.000 km de longitud, genera nueva corteza oceánica a razón de 17 km³ por año, cubriendo el fondo del océano con basalto. Hawái e Islandia son dos ejemplos de la acumulación de pilas de basalto. (es)
- Oceanic crust is the uppermost layer of the oceanic portion of the tectonic plates. It is composed of the upper oceanic crust, with pillow lavas and a dike complex, and the lower oceanic crust, composed of troctolite, gabbro and ultramafic cumulates. The crust overlies the rigid uppermost layer of the mantle. The crust and the rigid upper mantle layer together constitute oceanic lithosphere. Oceanic crust is primarily composed of mafic rocks, or sima, which is rich in iron and magnesium. It is thinner than continental crust, or sial, generally less than 10 kilometers thick; however, it is denser, having a mean density of about 3.0 grams per cubic centimeter as opposed to continental crust which has a density of about 2.7 grams per cubic centimeter. The crust uppermost is the result of the cooling of magma derived from mantle material below the plate. The magma is injected into the spreading center, which consists mainly of a partly solidified crystal mush derived from earlier injections, forming magma lenses that are the source of the sheeted dikes that feed the overlying pillow lavas. As the lavas cool they are, in most instances, modified chemically by seawater. These eruptions occur mostly at mid-ocean ridges, but also at scattered hotspots, and also in rare but powerful occurrences known as flood basalt eruptions. But most magma crystallises at depth, within the lower oceanic crust. There, newly intruded magma can mix and react with pre-existing crystal mush and rocks. (en)
- Is éard is screamh aigéanach ann ná an ciseal is uachtaraí den chuid aigéanach de . Forleagann an screamh an ciseal soladach agus is uachtaraí den mhaintlín. Is éard is an litisféar ann ná an screamh agus an maintlín soladach le chéile.. (ga)
- Kerak samudra atau kerak lautan atau kerak oseanik adalah bagian dari litosfer bumi yang permukannya berada di cekungan samudra. Kerak ini menyusun sekitar 65% dari luas kerak bumi. Kedalaman dari kerak samudra ini rata-rata sekitar 4.000 meter dari permukaan laut, meskipun ada beberapa palung laut kedalamannya ada yang mencapai lebih dari 10 km. Kerak samudra tersusun oleh batuan berwarna gelap yaitu basalt, yang tersusun atas mineral dan unsur silikon, oksigen, magnesium, yang membuatnya sering disebut kerak basaltis. Kerak samudra juga sering disebut lempeng samudra. Kerak ini lebih tipis dibandingkan dengan kerak benua, dengan ketebalan 5–15 kilometer, tetapi massa jenisnya lebih besar, memiliki massa jenis rata-rata sekitar 3,0 gram per sentimeter kubik, tetapi lebih padat, sedangkan bagian bawahnya disusun oleh batuan metamorf dan batuan beku Gabro. Hal ini diduga disebabkan oleh berat jenis kerak samudra yang jauh lebih tinggi dibanding kerak benua. Oleh karena itu, kerak tersebut akan cenderung termampatkan ke dalam volume yang jauh lebih kecil. Permukaan kerak samudra ditutupi oleh endapan sedimen dengan ketebalan rata-rata sekitar 500 meter. Kerak samudra juga memiliki umur yang jauh lebih muda dibanding kerak benua. Kerak samudra terbentuk dari lapisan mantel bumi yang mencair dan naik ke permukaan bumi, kemudian mencair. Seiring waktu, mantel padat berkumpul di bagian bawah kerak samudra sehingga membentuk dua lapisan. Lapisan kerak yang membeku ini bisa masuk kembali ke mantel bumi dan kembali mencair karena densitas yang tinggi. Densitas kerak samudra lebih tinggi dibandingkan kerak benua. Maka kerak samudra mengapung di atas mantel. Kerak samudra senantiasa dihancurkan dan dibuat kembali oleh rekahan tengah samudra, berbeda dengan kerak benua yang relatif lebih statis di atas benua. (in)
- 해양지각은 해양저에 접하는 암석권의 일부이다. 해양판은 대륙판과 마찬가지로 모호면을 통해서 그 아래에 있는 연약권과 구분되며 지각평형을 통해 연약권 위에 떠 있다. 해양지각은 으로 구성되어있다. 해양지각의 두께는 대륙지각의 두께에 비하여 얇아서 10km가 채 되지 않는 경우가 대부분이다. 그러나 밀도는 해양지각이 더 높아서 3.3 g/cm3정도의 평균밀도를 가진다. (ko)
- La crosta oceanica rappresenta la porzione più superficiale della Terra nelle aree sommerse dall'oceano, appartenente alla crosta terrestre, contrapponendosi alla crosta continentale (aree emerse) per spessore, composizione chimica e reologia. Lo studio della crosta oceanica, benché questa rappresenti più del 60% della superficie terrestre, è relativamente giovane. I primi studi diretti risalgono agli anni 1960 con le prime campagne di perforazione oceanica che fornirono supporti alla teoria universalmente accettata della Tettonica delle placche. Esiste un progetto internazionale (IODP - Integrated Ocean Drilling Program) che si prefigge lo studio della crosta oceanica in modo sia diretto (dragaggi e carotaggi) che indiretto ( e ). (it)
- 海洋プレート（英語: oceanic plate）とは、地球の表面を覆うプレートのうち、海洋底を構成するものをいう。 (ja)
- Skorupa oceaniczna – drugi, obok odmiany kontynentalnej, typ skorupy ziemskiej, stanowiący obecnie ok. 60% powierzchni Ziemi. Jest ona relatywnie cienka (średnio 7 km), młoda (do 280 milionów lat) i gęsta (3 g/cm³) w porównaniu z kontynentalną (odpowiednio 35 km, do 4 miliardów lat i średnio 2,7 g/cm³). Dna wszystkich ziemskich oceanów zbudowane są ze skorupy oceanicznej. Skorupa oceaniczna buduje w całości płyty oceaniczne (np. płyta Nazca, płyta pacyficzna) oraz obrasta bloki kontynentalne, jako część płyty kontynentalnej (np. płyta afrykańska). Skorupa oceaniczna jest stale tworzona w granicach rozbieżnych płyt (w grzbietach śródoceanicznych, a dokładnie w strefach spreadingu) z zastygającej magmy wydobywającej się z płaszcza. (pl)
- Oceanische lithosfeer is het type lithosfeer dat onder de diepe delen van de oceanen voorkomt. Het andere type lithosfeer is continentale lithosfeer. Een tektonische plaat kan zowel continentale als oceanische lithosfeer bevatten. Oceanische lithosfeer is dunner (gemiddeld ± 10 km dik) en heeft een hogere dichtheid dan continentale lithosfeer. Volgens de theorie van de platentektoniek ontstaat oceanische lithosfeer door zogenaamde oceanische spreiding bij de mid-oceanische ruggen, waarbij het groeit uit omhoogkomende mafische magma. Oceanische lithosfeer zal door langzame afkoeling een steeds hogere dichtheid krijgen naarmate het ouder wordt (het krimpt in). Na enige tijd van afkoelen (zo rond de 40 Ma) is het zwaarder dan de onderliggende asthenosfeer. Daardoor zal het gemakkelijk subduceren als het bij een subductiezone aankomt. Dit heeft als gevolg dat oceanische lithosfeer ouder dan 180 Ma nauwelijks gevonden wordt onder de oceanen. Oudere oceanische lithosfeer wordt wel soms in gebergtes gevonden in tektonische fragmenten (zogenaamde ofiolieten), maar vaak zijn die gemetamorfoseerd zodat de oorspronkelijke gesteentesamenstelling verloren is gegaan. (nl)
- Океани́ческая кора́ — тип земной коры, распространённый в океанах. От континентов кора океанов отличается меньшей мощностью (толщиной) и базальтовым составом. Она образуется в срединно-океанических хребтах и поглощается в зонах субдукции. Древние фрагменты океанической коры, сохранившиеся в складчатых сооружениях на континентах, называются офиолитами. В срединно-океанических хребтах происходит интенсивное гидротермальное изменение океанической коры, в результате которого из неё выносятся легкорастворимые элементы. Ежегодно в срединно-океанических хребтах формируется 3,4 км² океанической коры объёмом 24 км³ и массой 7×1010 тонн магматических пород. Средняя плотность океанической коры около 3,3 г/см³. Масса океанической коры оценивается в 5,9×1018 тонн (0,1 % от общей массы Земли, или 21 % от общей массы коры). Таким образом, среднее время обновления океанической коры составляет менее 100 млн лет; самая древняя океаническая кора, находящаяся в ложе океана, сохранилась в котловине Пигафе́тта в Тихом океане и имеет юрский возраст (156 млн лет). Океаническая кора состоит преимущественно из базальтов и, поглощаясь в зонах субдукции, превращается в высокометаморфизованные породы — эклогиты. Эклогиты имеют плотность больше, чем самые распространенные мантийные породы — перидотиты, и погружаются в глубину. Они задерживаются на границе между верхней и нижней мантией, на глубине порядка 660 километров, а затем проникают и в нижнюю мантию. Согласно некоторым оценкам, эклогиты, прежде слагавшие океаническую кору, ныне составляют около 7 % массы мантии. Относительно небольшие фрагменты древней океанической коры могут исключаться из спрединго-субдукционного круговорота в закрытых бассейнах, замкнутых в результате коллизии континентов. Примером такого участка может быть северная часть впадины Каспийского моря, фундамент которой, по мнению некоторых исследователей, сложен океанической корой девонского возраста. Океаническая кора может заползать поверх континентальной коры, в результате обдукции. Так формируются самые крупные офиолитовые комплексы типа офиолитового комплекса Семаил. (ru)
- Crusta oceânica ou crosta oceânica é a designação dada à camada da litosfera terrestre, com características de composição, espessura e densidade diferenciadas, que constitui o fundo das bacias oceânicas. Note-se que mesmo nos oceanos podem existir porções de crusta continental submersa, em geral nas plataformas continentais, mas não restrita a estas. Apesar de ambas constituírem a crosta da Terra, as crustas oceânica e continental são completamente distintas em composição, espessura e história geológica. A rocha magmática mais abundante na crusta oceânica é o Basalto. (pt)
- 海洋地殼是岩石圈的一部分，由密度較大的矽鎂質岩石構成，偏向鹼性，與大陸地殼相比，硅酸鹽較缺乏，密度也較大，平均密度約3.0（大陸地殼2.7），由於密度較大，根據大陸均衡學說，海洋地殼無法像大陸地殼般在地幔之上浮得那麼高。 主要是由玄武岩組成。海洋地殼的厚度約在5至10公里之間，地球內部由於熱的作用產生對流，岩漿上升處，是在地表張裂板塊，產生分離板塊邊緣（divergent boundaries），中洋脊是為代表，該地區會有許多淺的、正斷層（）式的小地震。大部分情況下，和板塊碰撞時隱沒，因此地質年齡也較為年輕，現存的海洋地殼年齡都在200百萬年之內。在中洋脊由深部岩漿加進來，所產生的是為海洋板塊，在淺部都是玄武岩，深部則為輝長岩。 海洋地殼上的大板塊只有太平洋海板塊，其餘均為較小的板塊。 海洋板塊以每年兩公分的速度向外擴張（稱為海底擴張學說），直到碰到大陸板塊邊緣，由於海洋板塊密度較大，會隱沒到大陸板塊之下，產生聚合板塊邊緣（convergent boundaries）。海洋板塊在擠壓過程中，會推動大陸板塊移動，產生「大陸漂移」，目前世界五大洲分佈，是由二億年前一大塊「盤古」大陸（泛大陸）張裂開來的。聚合板塊邊緣由於兩種不同性質的板塊碰撞，不斷的在擠壓，不斷的在累積變形能量，直到超過岩石能夠忍受的程度，遂將累積之變形能量在瞬間釋放出來，發生地震。這種巨大的碰撞力量，使聚合板塊邊緣產生許多淺至深的、逆衝斷層（擠壓作用）式的大地震。海洋板塊沿著隱沒帶，俯衝下插到大陸板塊之下約七百公里，才會與周遭物質同化，因此最深的地震也可到達七百公里。 (zh)
- Океані́чна земна́ кора́ — земна кора, розповсюджена під дном океанів та морів. Відрізняється від континентальної земної кори відсутністю гранітного шару і значно меншою потужністю — від 5 до 10 км (макс. 20-25 км), зокрема зменшеною товщиною осадового шару. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- L'escorça oceànica és la part de l'escorça terrestre que forma els oceans. Correspon al 0,099% de la massa de la Terra; en una profunditat de 0-10 km. L'escorça oceànica conté el 0,147% de la massa conjunta del mantell i l'escorça. La major part de l'escorça terrestre es produí a partir de l'activitat volcànica. El sistema de dorsals oceàniques, una xarxa de volcans de 40.000 km de longitud, genera nova escorça oceànica a raó de 17 km³ per any, cobrint el fons de l'oceà amb basalt. Hawaii i Islàndia són dos exemples de l'acumulació de piles de basalt. (ca)
- القشرة المحيطية (بالإنجليزية: Oceanic crust) هي جزء من غلاف الأرض الصخري ويُشكل قيعان المحيطات. وتسمى أيضاً سيما لأنها تتكون بشكل رئيسي من المعادن القاتمة الغنيّة بالحديد والمغنيسيوم. والقشرة المحيطية أقل سماكة من القشرة القارية، عموماً أقل من (10 كم)، ومع ذلك تكون كثافة القشرة المحيطية أعلى حيث تصل إلى 2.9 غ/سم³. على عكس القشرة القارية التي يَبلغ كثافتُها 2.7 غ/سم³. (ar)
- La corteza oceánica es la parte de la corteza terrestre que forma los océanos. Corresponde al 0,099% de la masa de la Tierra; en una profundidad de 0-9 km. La corteza oceánica contiene el 0,147% de la masa conjunta del manto y la corteza. La mayor parte de la corteza terrestre se produjo a partir de la actividad volcánica. El sistema de dorsales oceánicas, una red de volcanes de 40.000 km de longitud, genera nueva corteza oceánica a razón de 17 km³ por año, cubriendo el fondo del océano con basalto. Hawái e Islandia son dos ejemplos de la acumulación de pilas de basalto. (es)
- Is éard is screamh aigéanach ann ná an ciseal is uachtaraí den chuid aigéanach de . Forleagann an screamh an ciseal soladach agus is uachtaraí den mhaintlín. Is éard is an litisféar ann ná an screamh agus an maintlín soladach le chéile.. (ga)
- 해양지각은 해양저에 접하는 암석권의 일부이다. 해양판은 대륙판과 마찬가지로 모호면을 통해서 그 아래에 있는 연약권과 구분되며 지각평형을 통해 연약권 위에 떠 있다. 해양지각은 으로 구성되어있다. 해양지각의 두께는 대륙지각의 두께에 비하여 얇아서 10km가 채 되지 않는 경우가 대부분이다. 그러나 밀도는 해양지각이 더 높아서 3.3 g/cm3정도의 평균밀도를 가진다. (ko)
- 海洋プレート（英語: oceanic plate）とは、地球の表面を覆うプレートのうち、海洋底を構成するものをいう。 (ja)
- Crusta oceânica ou crosta oceânica é a designação dada à camada da litosfera terrestre, com características de composição, espessura e densidade diferenciadas, que constitui o fundo das bacias oceânicas. Note-se que mesmo nos oceanos podem existir porções de crusta continental submersa, em geral nas plataformas continentais, mas não restrita a estas. Apesar de ambas constituírem a crosta da Terra, as crustas oceânica e continental são completamente distintas em composição, espessura e história geológica. A rocha magmática mais abundante na crusta oceânica é o Basalto. (pt)
- Океані́чна земна́ кора́ — земна кора, розповсюджена під дном океанів та морів. Відрізняється від континентальної земної кори відсутністю гранітного шару і значно меншою потужністю — від 5 до 10 км (макс. 20-25 км), зокрема зменшеною товщиною осадового шару. (uk)
- Oceánská kůra je svrchní část litosféry, která se nachází většinou pod hladinou oceánů či moří. Oceánská kůra zabírá 70 % zemského povrchu, čímž se stává převládající složkou Země. Oproti kontinentální kůře má menší mocnost, která se v průměru pohybuje mezi 5–10 kilometry. Je ale hustší, což ji více „boří“ do plastické astenosféry. Její nejstarší části jsou sedimenty jurského stáří, což přímo souvisí s její neustálou obnovou na oceánských hřbetech, oproti kontinentální kůře se tak jedná o dynamickou složku. (cs)
- Als ozeanische Erdkruste, kurz auch ozeanische Kruste, bezeichnet man den ozeanischen Anteil der Erdkruste im Schalenbau der Erde; sie ist damit Teil der Lithosphäre. Die ozeanische Erdkruste besteht wie die kontinentale Erdkruste zu einem Großteil aus Silicium und Sauerstoff, besitzt jedoch im Gegenteil zu dieser einen höheren Magnesiumanteil, weshalb von manchen Autoren die stark vereinfachende Abkürzung Sima oder SiMa verwendet wird (im Gegensatz zu SiAl für die kontinentale Erdkruste). (de)
- La oceana krusto estas la parto de la terkrusto kiu formas la oceanojn. Ĝi korespondas al 0,099% de la maso de la Tero en profundo de 0-9 km. La oceana krusto enhavas 0,147% de la kuna maso de la mantelo kaj de la krusto. La plej parto de la terkrusto estis produktita de la vulkana aktiveco. La sistemo de mezoceanaj dorsoj, nome reto de vulkanoj de 40 000 km de longo, generas novan kruston oceanan je proporcio de 17 km³ jare, kovrante la oceanan marfundon el bazalto. Havajo kaj Islando estas du ekzemploj de la akumulado de amaso de bazalto. (eo)
- Gainazal ozeanikoa ozeanoak eratzen duten lur gainazalaren zatia da. Lurraren masa osoaren %0,099a hartzen du eta honen azaleraren 75%-a betetzen du. Honek, lurrazala osatzen du lurrazal kontinentalarekin batera, eta biek elkarrekin, Lurraren bolumen osoaren 1%-a besterik ez dute betetzen. (eu)
- Oceanic crust is the uppermost layer of the oceanic portion of the tectonic plates. It is composed of the upper oceanic crust, with pillow lavas and a dike complex, and the lower oceanic crust, composed of troctolite, gabbro and ultramafic cumulates. The crust overlies the rigid uppermost layer of the mantle. The crust and the rigid upper mantle layer together constitute oceanic lithosphere. (en)
- Kerak samudra atau kerak lautan atau kerak oseanik adalah bagian dari litosfer bumi yang permukannya berada di cekungan samudra. Kerak ini menyusun sekitar 65% dari luas kerak bumi. Kedalaman dari kerak samudra ini rata-rata sekitar 4.000 meter dari permukaan laut, meskipun ada beberapa palung laut kedalamannya ada yang mencapai lebih dari 10 km. Kerak samudra tersusun oleh batuan berwarna gelap yaitu basalt, yang tersusun atas mineral dan unsur silikon, oksigen, magnesium, yang membuatnya sering disebut kerak basaltis. Kerak samudra juga sering disebut lempeng samudra. Kerak ini lebih tipis dibandingkan dengan kerak benua, dengan ketebalan 5–15 kilometer, tetapi massa jenisnya lebih besar, memiliki massa jenis rata-rata sekitar 3,0 gram per sentimeter kubik, tetapi lebih padat, sedangkan (in)
- La lithosphère océanique est un ensemble rigide de la structure interne de la Terre, formé par la croûte océanique et le manteau lithosphérique sous-jacent. Elle repose sur la partie plastique du manteau supérieur, l'asthénosphère, et se situe (sauf rarissime exception) sous la couche océanique, formant le plancher des océans. La croûte océanique est plus dense que la croute continentale, avec une masse volumique moyenne de 2,9 g/cm3 (contre 2,7 g/cm3 pour la croute continentale). Elle est composée de roches mafiques, riches en fer et en magnésium comme les gabbros et de basaltes. (fr)
- La crosta oceanica rappresenta la porzione più superficiale della Terra nelle aree sommerse dall'oceano, appartenente alla crosta terrestre, contrapponendosi alla crosta continentale (aree emerse) per spessore, composizione chimica e reologia. (it)
- Skorupa oceaniczna – drugi, obok odmiany kontynentalnej, typ skorupy ziemskiej, stanowiący obecnie ok. 60% powierzchni Ziemi. Jest ona relatywnie cienka (średnio 7 km), młoda (do 280 milionów lat) i gęsta (3 g/cm³) w porównaniu z kontynentalną (odpowiednio 35 km, do 4 miliardów lat i średnio 2,7 g/cm³). Dna wszystkich ziemskich oceanów zbudowane są ze skorupy oceanicznej. Skorupa oceaniczna buduje w całości płyty oceaniczne (np. płyta Nazca, płyta pacyficzna) oraz obrasta bloki kontynentalne, jako część płyty kontynentalnej (np. płyta afrykańska). (pl)
- Oceanische lithosfeer is het type lithosfeer dat onder de diepe delen van de oceanen voorkomt. Het andere type lithosfeer is continentale lithosfeer. Een tektonische plaat kan zowel continentale als oceanische lithosfeer bevatten. Oceanische lithosfeer is dunner (gemiddeld ± 10 km dik) en heeft een hogere dichtheid dan continentale lithosfeer. (nl)
- Океани́ческая кора́ — тип земной коры, распространённый в океанах. От континентов кора океанов отличается меньшей мощностью (толщиной) и базальтовым составом. Она образуется в срединно-океанических хребтах и поглощается в зонах субдукции. Древние фрагменты океанической коры, сохранившиеся в складчатых сооружениях на континентах, называются офиолитами. В срединно-океанических хребтах происходит интенсивное гидротермальное изменение океанической коры, в результате которого из неё выносятся легкорастворимые элементы. (ru)
- 海洋地殼是岩石圈的一部分，由密度較大的矽鎂質岩石構成，偏向鹼性，與大陸地殼相比，硅酸鹽較缺乏，密度也較大，平均密度約3.0（大陸地殼2.7），由於密度較大，根據大陸均衡學說，海洋地殼無法像大陸地殼般在地幔之上浮得那麼高。 主要是由玄武岩組成。海洋地殼的厚度約在5至10公里之間，地球內部由於熱的作用產生對流，岩漿上升處，是在地表張裂板塊，產生分離板塊邊緣（divergent boundaries），中洋脊是為代表，該地區會有許多淺的、正斷層（）式的小地震。大部分情況下，和板塊碰撞時隱沒，因此地質年齡也較為年輕，現存的海洋地殼年齡都在200百萬年之內。在中洋脊由深部岩漿加進來，所產生的是為海洋板塊，在淺部都是玄武岩，深部則為輝長岩。 海洋地殼上的大板塊只有太平洋海板塊，其餘均為較小的板塊。 (zh)
|
