An Entity of Type: Thing, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org:8891

Gothic sculpture represents the second major international school of sculpture in Europe to flourish in the Middle Ages, from about the middle of the 12th and 16th century, evolving from Romanesque sculpture and dissolving into the sculpture of the Renaissance and Mannerism. When the classical values came back to be appreciated in the Renaissance, the sculpture from the centuries immediately before was seen as shapeless and rude and was given the name of Gothic, since it was believed to be the fruit of the culture of the Goths, people considered barbaric and supposedly responsible for the disappearance of the Roman Empire. But those who lived during the Gothic period never gave that name to themselves, and neither did they consider themselves barbarians. On the contrary, in its emergence G

Property Value
dbo:abstract
  • L'escultura gòtica representa la segona de les principals escoles internacionals d'escultura europea que es va desenvolupar a l'edat mitjana, aproximadament des de mitjans del segle xii fins al segle xvi. Fou un tipus d'escultura que evolucionà a partir de la romànica, i que més endavant es «dissoldria» en el que seria l'escultura del Renaixement i el manierisme. Durant el Renaixement –quan els valors clàssics van ser reconsiderats un altre cop–, l'escultura dels segles immediatament anteriors era considerada com a grollera i basta, i se la va anomenar «gòtica», ja que es creia que era fruit de la cultura dels gots, uns bàrbars responsables de la desaparició de l'Imperi Romà. Però mai els que van viure a l'època gòtica van fer servir aquesta denominació i encara menys es consideraven bàrbars. Al contrari, l'aparició de l'art gòtic va ser vist com una innovació i va ser anomenat opus modernum (obra moderna), essent l'escultura una de les seves expressions més importants. Tanmateix, aquesta valoració negativa es va perllongar fins a mitjans del segle xix, quan va sorgir un moviment revivalista, anomenat neogòtic, que va recuperar els seus valors. Tot i saber que l'art gòtic no tenia res a veure amb els gots, es va mantenir el nom després de tants anys d'ús. L'escultura gòtica va néixer estretament vinculada a l'arquitectura, com s'observa en la decoració de les grans catedrals i d'altres edificis religiosos, però amb el temps va anar guanyant independència. Durant una primera etapa es va conrear un estil auster, estilitzat, de proporcions allargades i amb una aparença general hieràtica, que volia transmetre espiritualitat, allunyant-se de l'anatomia real d'un cos. Però aviat va evolucionar cap a un naturalisme més gran, cap al realisme, a partir d'una absorció progressiva d'influències clàssiques i una observació més profunda de la natura. Malgrat tractar-se de forma independent, l'escultura gòtica, fins i tot a les seves etapes finals, va continuar estant integrada en la decoració arquitectònica. La història de l'escultura gòtica encara té punts foscos. En algunes èpoques hi va haver una destrucció massiva de monuments i obres d'art medievals, com per exemple durant el moviment iconoclasta que acompanyà la Reforma protestant, i durant la Revolució Francesa. Per tant, la determinació de la cronologia, la genealogia i la distribució i propagació geogràfica de l'estil presenta molts buits difícils d'omplir. Cal afegir que quan el gòtic va ser ben valorat, a partir de la segona meitat del segle xix, per desconeixement, es van fer restauracions inadequades en molts monuments. Malgrat aquests problemes, encara existeixen una gran col·lecció d'escultures escampades per tot Europa, fet que demostra la intensa producció dels artistes de l'època. (ca)
  • النحت القوطي هو الأسلوب النحتي الذي يُشير إلى الفترة القوطية في الفن الغربى، وقد امتدت هذه الفترة من أواخر الثاني عشر إلى أوائل القرن الخامس عشر في عهد أوروبا الغربية المسيحية. وظل هذا الأسلوب قائمًا متوجًا على عرش الفنون طيلة ثلاث قرون تقريبًا، فقد ظهر في مكانين اثنين ذوي مظهر ديني وسياسى وثقافي كبير وهم كاتدرائية سانت دينس وكاتدرائية شارتر التابعيتن إلى إيل-دو-فرانس. (ar)
  • Gotika skulptarto aŭ gotika plastiko koncernas la mezepoka skulptarton, kiu ekestis en la epoko de kaj plejparte lige kun gotika arĥitekturo. Deire de la portalskulptaĵoj de la abatopreĝejo de Sankta Denizo (ekde 1137) kaj de la katedralo de Chartres en Francujo gotika skulptarto disvastiĝis en Eŭropo, antaŭ ol la renesanca stilo ĝin anstataŭis en la frua novepoko, kiu orientiĝis je la antikvo. (eo)
  • Gothic sculpture represents the second major international school of sculpture in Europe to flourish in the Middle Ages, from about the middle of the 12th and 16th century, evolving from Romanesque sculpture and dissolving into the sculpture of the Renaissance and Mannerism. When the classical values came back to be appreciated in the Renaissance, the sculpture from the centuries immediately before was seen as shapeless and rude and was given the name of Gothic, since it was believed to be the fruit of the culture of the Goths, people considered barbaric and supposedly responsible for the disappearance of the Roman Empire. But those who lived during the Gothic period never gave that name to themselves, and neither did they consider themselves barbarians. On the contrary, in its emergence Gothic art was seen as innovative and was called opus modernum (modern work), being sculpture one of its most important and sophisticated expressions. But the negative appreciation lasted until the middle of the 19th century when a revivalist movement appeared, called neo-Gothic, that recovered its values, and modernly it is known that the Gothic art in fact has nothing to do with the Goths, but the denomination remained, consecrated by the use. Gothic sculpture was born closely linked to architecture, being the result of the decoration of the great cathedrals and other religious buildings, but eventually gained independence and started to be worked as autonomous art. It appeared in France, in the region of Paris, and had its first important expression in the reform of the Basilica of Saint-Denis between 1137 and 1144. Its first phase developed an austere, stylized style, with elongated proportions and a general hieratic aspect, wishing to convey an impression of spirituality, quite far from the actual anatomy of a body. From c. 1200, the style began to evolve toward greater naturalism and realism, with the progressive absorption of classical influences and a greater observation of nature. Changes in religious doctrine, which led to a rapprochement of God toward man and a softening in his previously inaccessible and inflexible character, also contributed to influencing the evolution of preferred forms and themes. By c. 1300, the Gothic style had spread far beyond the borders of France, important regional schools were formed, and by 1400 it dominated most of Europe, then began a decline that followed different patterns in the different regions. Gothic sculpture in its late stages continued to be widely used in architectural decoration, but the sculptors by this time had already experimented with the most diverse materials and explored the most varied uses for reliefs and statues, forming a collection of extraordinary richness and variety. The history of Gothic sculpture still has many uncertainties and obscure points, and its study is still largely to be done. At various times in history, there was mass destruction of medieval monuments and works of art, for example, in the iconoclastic issue throughout the Reformation and during the French Revolution and so the determination of the chronology, genealogy and geographical distribution of the style presents many gaps impossible to be filled. Add this to the fact that when Gothic was finally reappraised in the second half of the 19th century, for lack of deeper knowledge, many inadequate restorations were made to the surviving monuments. Even in the face of so many difficulties, the legacy of Gothic sculpture is still vast and lives on in buildings, collections, museums, widely circulated textbooks and other forms. (en)
  • La escultura gótica es el estilo escultórico que corresponde al periodo gótico del arte occidental, y por tanto se extiende desde finales del siglo XII hasta comienzos del siglo XV por la Europa Occidental cristiana. Este estilo que permaneció durante tres siglos aproximadamente en apogeo, nació en dos lugares de gran prestigio religioso, político y cultural la Basílica de Saint Denis y la catedral de Chartres pertenecientes a la Isla de Francia.​ Fue un tipo de escultura que evolucionó a partir de la románica y que más adelante se «disolvió» en lo que sería la escultura del renacimiento y el manierismo. Durante el renacimiento —cuando los valores clásicos fueron reconsiderados de nuevo—, la escultura de los siglos inmediatamente anteriores era considerada como grosera y basta y se la llamó «gótica», ya que se creía que era fruto de la cultura de los godos, unos bárbaros responsables de la desaparición del Imperio romano. Pero nunca los que vivieron en la época gótica hicieron servir esta denominación, ni mucho menos, se consideraban bárbaros. Al contrario, la aparición del arte gótico fue visto como una innovación y fue nombrado opus modernum ( obra moderna), siendo la escultura una de sus expresiones más importantes. Sin embargo, esta valoración negativa se prolongó hasta mediados del siglo XIX, cuando surgió un movimiento revivalista, llamado neogótico, que hizo recuperar sus valores. A pesar de saber que el arte gótico no tenía nada que ver con los godos, se mantuvo el nombre, seguramente, por tantos años de uso.​​ La escultura gótica nació estrechamente vinculada a la arquitectura, como se observa en la decoración de las grandes catedrales y otros edificios religiosos, pero con el tiempo fue ganando independencia. Durante una primera etapa se cultivó un estilo austero, estilizado, de proporciones alargadas y con una apariencia general hierática, que quería transmitir espiritualidad, alejándose de la anatomía real de un cuerpo. Pero pronto evolucionó hacia un naturalismo más grande, hacia el realismo, a partir de una absorción progresiva de influencias clásicas y una observación más profunda de la naturaleza. A pesar de tratarse de forma independiente, la escultura gótica, incluso en sus etapas finales, continuó estando integrada a la decoración arquitectónica.​​ La historia de la escultura gótica aún tiene puntos oscuros. En algunas épocas hubo una destrucción masiva de monumentos y obras de arte medievales, como por ejemplo durante el movimiento iconoclasta que acompañó la Reforma protestante, y durante la Revolución Francesa. Por tanto, la determinación de la cronología, la genealogía y la distribución y propagación geográfica del estilo presenta muchos vacíos difíciles de llenar. Hay que añadir que cuando el gótico fue bien valorado, a partir de la segunda mitad del siglo XIX, por desconocimiento, se hicieron restauraciones inadecuadas en muchos monumentos. A pesar de estos problemas, existe una gran colección de esculturas esparcidas por toda Europa, lo que demuestra la intensa producción de los artistas de la época.​ (es)
  • La sculpture gothique est intimement liée à l'architecture gothique qui s'épanouit dans la seconde partie du Moyen Âge en Europe occidentale. Il s'agit au départ d'une sculpture monumentale, immeuble par destination, mais son étude concerne également celle de la sculpture funéraire, du mobilier et des objets somptuaires. (fr)
  • La scultura gotica viene inquadrata nel periodo tra il XII e il XIV secolo circa. Anche in scultura gli artisti di epoca gotica si mossero a partire dalle conquiste del secolo precedente, l'epoca romanica, quali la ritrovata monumentalità, l'attenzione per la figura umana, il recupero della plasticità e del senso del volume. Le innovazioni furono radicali e si pervenne dopo molti secoli ad una rappresentazione della figura umana finalmente realistica e aggraziata. Il ruolo della scultura rimase però quello che le era stato consegnato durante il periodo precedente, cioè quello di ornamento dell'architettura, con una fruizione indipendente ancora inconcepibile. Importante restò anche la funzione didascalica con le cosiddette Bibbie di pietra che istruivano i fedeli analfabeti. Gradualmente la disposizione delle sculture nella costruzione architettonica divenne più complessa e scenografica. Gli episodi più importanti di scultura furono, come in età romanica, i portali delle cattedrali, dove venivano rappresentati solitamente i personaggi dell'Antico Testamento e del Nuovo Testamento. Un fondamentale passaggio è il fatto che nel periodo gotico le sculture iniziano a non essere più inglobate integralmente nello spazio architettonico (sia lo stipite di un portale o un capitello...), ma iniziano ad affrancarsi venendo semplicemente addossate ai vari elementi portanti. Comparvero così le prime statue a tutto tondo, anche se inizialmente non erano apprezzabili indipendentemente e isolate. Può darsi che fosse ancora latente il retaggio della lotta al paganesimo, che venerava statue a tutto tondo come divinità, in ogni caso, fino al Rinascimento italiano, le statue furono sempre collocate a ridosso di pareti, entro nicchie, e sotto le architravi, come cariatidi e telamoni. I principali indirizzi nuovi verso i quali si mosse la scultura in epoca gotica furono il maggiore naturalismo, il timido recupero dei modelli classici, il gusto per i giochi lineari e lucenti. (it)
  • A escultura do Gótico representa a segunda grande escola internacional de escultura da Europa a florescer na Idade Média, entre aproximadamente meados do século XII e do XVI, evoluindo a partir da escultura românica e dissolvendo-se na escultura do Renascimento e do Maneirismo. Quando os valores clássicos voltaram a ser apreciados no Renascimento a escultura dos séculos imediatamente anteriores foi vista como disforme e rude, sendo-lhe dado o nome de gótica, já que se acreditou que era fruto da cultura dos godos, povos tidos como bárbaros e supostos responsáveis pelo desaparecimento do Império Romano. Mas os que viveram durante o período Gótico jamais deram esse nome a si mesmos e tampouco se consideravam bárbaros. Ao contrário, em seu aparecimento a arte gótica foi vista como inovadora e foi chamada de opus modernum (trabalho moderno), sendo a escultura uma das suas mais importantes e sofisticadas expressões. Mas a apreciação negativa perdurou até meados do século XIX, quando surgiu um movimento revivalista, chamado Neogótico, que recuperou seus valores, e modernamente se sabe que a arte gótica de fato nada tem a ver com os godos, mas a denominação permaneceu, consagrada pelo uso. A escultura gótica nasceu intimamente ligada à arquitetura, sendo o resultado da decoração das grandes catedrais e outros edifícios religiosos, mas eventualmente ganhou independência e passou a ser trabalhada como uma arte autônoma. Surgindo na França, na região de Paris, teve na reforma da Basílica de Saint-Denis, realizada entre 1137 e 1144, sua primeira expressão importante. Sua primeira fase desenvolveu um estilo austero, estilizado, com proporções alongadas e um aspecto geral hierático, desejando transmitir uma impressão de espiritualidade, bastante longe da anatomia real de um corpo. A partir de c. 1200 o estilo começou a evoluir em direção a um maior naturalismo e realismo, com a progressiva absorção de influências clássicas e uma maior observação da natureza. Mudanças na doutrina religiosa, que levaram a uma aproximação de Deus em relação ao homem e a um abrandamento em seu caráter, antes inacessível e inflexível, também contribuíram para influenciar a evolução das formas e das temáticas preferenciais. Em c. 1300 o estilo gótico já ultrapassava amplamente as fronteiras francesas, formavam-se importantes escolas regionais, e em torno de 1400 dominava a maior parte da Europa, depois iniciando um declínio que seguiu padrões diferentes nas diferentes regiões. A escultura gótica em suas fases tardias continuou a ser bastante empregada na decoração arquitetural, mas os escultores a esta altura já haviam experimentado os mais diversos materiais e explorado os mais variados usos para os relevos e estátuas, formando um acervo de extraordinária riqueza e variedade. A história da escultura gótica ainda possui muitas incertezas e pontos obscuros, e seu estudo ainda está em boa parte por ser feito. Em vários momentos da história houve destruições em massa de monumentos e obras de arte medievais, como por exemplo na questão iconoclasta ao longo da Reforma Protestante, e durante a Revolução Francesa, e dessa forma a determinação da cronologia, da genealogia e da distribuição geográfica do estilo apresenta muitas lacunas impossíveis de serem preenchidas. Soma-se isso ao fato de que quando o Gótico finalmente foi reapreciado na segunda metade do século XIX, por falta de conhecimentos mais profundos foram feitas muitas restaurações inadequadas nos monumentos sobreviventes. Mesmo diante de tantas dificuldades o legado da escultura gótica ainda é vasto e continua vivo em edifícios, coleções, museus, em livros escolares de ampla circulação e outras formas. (pt)
  • Готична скульптура — скульптура стилю середньовіччя — готики (XI–XII століття і ХІІІ—XIV століття (в окремих країнах — до XVI ст.). (uk)
  • Готическая скульптура представляет собой как пластическое искусство Средневекового периода c середины XII и по XV век включительно, так и соответствующие произведения искусства, являющиеся частью архитектурных сооружений, созданных в готическом стиле. Готический скульптурный стиль берёт своё начало во Франции. Первыми работами в этом направлении считаются статуи портала базилики в Сен-Дени (1137 год) и Шартрского собора. Затем он распространяется по всей Европе и популярен вплоть до начала Нового времени, когда на смену готике приходит искусство Возрождения, ориентирующееся на традиции античности. (ru)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 72006733 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 89770 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1123632326 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:date
  • November 2022 (en)
dbp:listed
  • yes (en)
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
rdf:type
rdfs:comment
  • النحت القوطي هو الأسلوب النحتي الذي يُشير إلى الفترة القوطية في الفن الغربى، وقد امتدت هذه الفترة من أواخر الثاني عشر إلى أوائل القرن الخامس عشر في عهد أوروبا الغربية المسيحية. وظل هذا الأسلوب قائمًا متوجًا على عرش الفنون طيلة ثلاث قرون تقريبًا، فقد ظهر في مكانين اثنين ذوي مظهر ديني وسياسى وثقافي كبير وهم كاتدرائية سانت دينس وكاتدرائية شارتر التابعيتن إلى إيل-دو-فرانس. (ar)
  • Gotika skulptarto aŭ gotika plastiko koncernas la mezepoka skulptarton, kiu ekestis en la epoko de kaj plejparte lige kun gotika arĥitekturo. Deire de la portalskulptaĵoj de la abatopreĝejo de Sankta Denizo (ekde 1137) kaj de la katedralo de Chartres en Francujo gotika skulptarto disvastiĝis en Eŭropo, antaŭ ol la renesanca stilo ĝin anstataŭis en la frua novepoko, kiu orientiĝis je la antikvo. (eo)
  • La sculpture gothique est intimement liée à l'architecture gothique qui s'épanouit dans la seconde partie du Moyen Âge en Europe occidentale. Il s'agit au départ d'une sculpture monumentale, immeuble par destination, mais son étude concerne également celle de la sculpture funéraire, du mobilier et des objets somptuaires. (fr)
  • Готична скульптура — скульптура стилю середньовіччя — готики (XI–XII століття і ХІІІ—XIV століття (в окремих країнах — до XVI ст.). (uk)
  • Готическая скульптура представляет собой как пластическое искусство Средневекового периода c середины XII и по XV век включительно, так и соответствующие произведения искусства, являющиеся частью архитектурных сооружений, созданных в готическом стиле. Готический скульптурный стиль берёт своё начало во Франции. Первыми работами в этом направлении считаются статуи портала базилики в Сен-Дени (1137 год) и Шартрского собора. Затем он распространяется по всей Европе и популярен вплоть до начала Нового времени, когда на смену готике приходит искусство Возрождения, ориентирующееся на традиции античности. (ru)
  • L'escultura gòtica representa la segona de les principals escoles internacionals d'escultura europea que es va desenvolupar a l'edat mitjana, aproximadament des de mitjans del segle xii fins al segle xvi. Fou un tipus d'escultura que evolucionà a partir de la romànica, i que més endavant es «dissoldria» en el que seria l'escultura del Renaixement i el manierisme. (ca)
  • Gothic sculpture represents the second major international school of sculpture in Europe to flourish in the Middle Ages, from about the middle of the 12th and 16th century, evolving from Romanesque sculpture and dissolving into the sculpture of the Renaissance and Mannerism. When the classical values came back to be appreciated in the Renaissance, the sculpture from the centuries immediately before was seen as shapeless and rude and was given the name of Gothic, since it was believed to be the fruit of the culture of the Goths, people considered barbaric and supposedly responsible for the disappearance of the Roman Empire. But those who lived during the Gothic period never gave that name to themselves, and neither did they consider themselves barbarians. On the contrary, in its emergence G (en)
  • La escultura gótica es el estilo escultórico que corresponde al periodo gótico del arte occidental, y por tanto se extiende desde finales del siglo XII hasta comienzos del siglo XV por la Europa Occidental cristiana. Este estilo que permaneció durante tres siglos aproximadamente en apogeo, nació en dos lugares de gran prestigio religioso, político y cultural la Basílica de Saint Denis y la catedral de Chartres pertenecientes a la Isla de Francia.​ (es)
  • La scultura gotica viene inquadrata nel periodo tra il XII e il XIV secolo circa. Anche in scultura gli artisti di epoca gotica si mossero a partire dalle conquiste del secolo precedente, l'epoca romanica, quali la ritrovata monumentalità, l'attenzione per la figura umana, il recupero della plasticità e del senso del volume. Le innovazioni furono radicali e si pervenne dopo molti secoli ad una rappresentazione della figura umana finalmente realistica e aggraziata. Il ruolo della scultura rimase però quello che le era stato consegnato durante il periodo precedente, cioè quello di ornamento dell'architettura, con una fruizione indipendente ancora inconcepibile. Importante restò anche la funzione didascalica con le cosiddette Bibbie di pietra che istruivano i fedeli analfabeti. (it)
  • A escultura do Gótico representa a segunda grande escola internacional de escultura da Europa a florescer na Idade Média, entre aproximadamente meados do século XII e do XVI, evoluindo a partir da escultura românica e dissolvendo-se na escultura do Renascimento e do Maneirismo. Quando os valores clássicos voltaram a ser apreciados no Renascimento a escultura dos séculos imediatamente anteriores foi vista como disforme e rude, sendo-lhe dado o nome de gótica, já que se acreditou que era fruto da cultura dos godos, povos tidos como bárbaros e supostos responsáveis pelo desaparecimento do Império Romano. Mas os que viveram durante o período Gótico jamais deram esse nome a si mesmos e tampouco se consideravam bárbaros. Ao contrário, em seu aparecimento a arte gótica foi vista como inovadora e (pt)
rdfs:label
  • نحت قوطي (ar)
  • Escultura gòtica (ca)
  • Gotische Plastik (de)
  • Gotika skulptarto (eo)
  • Escultura gótica (es)
  • Sculpture gothique (fr)
  • Gothic sculpture (en)
  • Scultura gotica (it)
  • Готическая скульптура (ru)
  • Escultura do gótico (pt)
  • Готична скульптура (uk)
rdfs:seeAlso
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License