| dbo:abstract
|
- Antônio Gonçalves Dias (Caxias, 10 d'agost de 1823 – Baixos dos Atins (Tutóia), Maranhão, 3 de novembre de 1864) va ser un poeta, advocat (llicenciat a Coïmbra), periodista i etnògraf brasiler. (ca)
- غونسالفيس دياز (بالبرتغالية: Gonçalves Dias) هو وصحفي وكاتب مسرحي ومحامي وكاتب وشاعر برازيلي، ولد في 10 أغسطس 1823 في كاكسياس في البرازيل، وتوفي في 3 نوفمبر 1864 في Guimarães في البرازيل. (ar)
- Antônio Gonçalves Dias, (* 10. August 1823 in Caxias, Maranhão; † 3. November 1864 in Guimarães, Maranhão), war ein brasilianischer Dichter. Er war Sohn eines portugiesischen Vaters und einer Mutter, die indianische und schwarze Vorfahren hatte, und gilt als früher Vertreter eines romantischen Indianismo. (de)
- Antônio GONÇALVES DIAS [antoniŭ gonsaŭvjs dias], pli konata nur kiel Gonçalves Dias (naskiĝis en la 10-a de aŭgusto 1823, en Caxias (Brazilo), Maranjo, Brazilo, kaj mortis en la 3-a de novembro 1864 pro ŝippereo, en la maro de , Maranjo) estis elstara brazila poeto el Romantikismo. Lia konatiĝo kun verkistoj en Portugalio okazis dum la jaroj, kiam li estis studento pri juro en la Universitato de Koimbro. Tie, en 1843, li verkis unu el la plej famaj brazilaj poemoj, "Kanto de l' Ekzilo". En 1844, jam diplomita pri juro, li reiris al Brazilo. En 1849, kune kun aliaj brazilaj verkistoj, li fondis la revuon "Guanabara" (Gvanabaro). Kaj sentimentala, kaj naciisma, per siaj poemaj, Gonçalves Dias ludis gravan rolon dum la unuaj dekjaroj de brazila politika sendependeco (okazinta en 1822). Tiam la indiĝena mito fariĝis brazila nacia simbolo. En Rio de Janeiro (Rio de Ĵanejro), tiam brazila ĉefurbo, li loĝiĝis kaj laboris. Kiel funkciulo, li vojaĝis al Eŭropo, kie restis inter 1854 kaj 1858 por oficialaj esploradoj. En 1856, li estis en Leipzig(Lepsiko aŭ Lejpcigo), Germanio, kie en la sekva jaro li, per la eldonejo Brockhaus, povis publikigi la unuan parton de indiĝena epopeo "La Timbiroj", kaj la "Tupilingva Vortaro" (vidu tupia ligvo). Denove en Brazilo, li partoprenis sciencajn esploradojn tra brazila Amazonio. Post tiu vojaĝo, lin trafis malsaniĝon. Tiel, celante resaniĝon, li vane trairis kelkajn eŭropajn kuracejon. Sed li ne mortis pro malsano. Fakte Gonçalves Dias mortis la 3-an de Novembro 1864, kiam dronis la franca ŝipo Ville de Boulogne, jam en la marbordo de Maranjo. Agoniante sur lito, li estis forlasita de ŝipanaro en kajuto, kiu tiele fariĝis lia eterna tombejo sub brazila maro. En la fino de la 19-a jarcento, la poeto Olavo Bilac (Olavo Bilák) elektis lin patrono de la seĝo n-ro 15 de Brazila Beletristika Akademio. Dumviva verkaro : "Unuaj kantoj", poemoj (1846); "Leonor de Mendonça", teatraĵo (1847); "Duaj Kantoj" kaj "Sesversetoj de monako Antono", poemoj (1848); "Lastaj Kantoj", poemoj (1851); "Kantoj", poemoj (1857); "La Timbiroj", epopeo (1857); "Tupilingva Vortaro" (1858). (eo)
- Antônio Gonçalves Dias fue un poeta y especialista en teatro brasileño. (es)
- Antônio Gonçalves Dias (Portuguese pronunciation: [ɐ̃ˈtonju ɡõˈsawvis ˈdʒiɐs]; August 10, 1823 – November 3, 1864) was a Brazilian Romantic poet, playwright, ethnographer, lawyer and linguist. A major exponent of Brazilian Romanticism and of the literary tradition known as "Indianism", he is famous for writing "Canção do exílio" (arguably the most well-known poem of Brazilian literature), the short narrative poem I-Juca-Pirama, the unfinished epic , and many other nationalist and patriotic poems that would award him posthumously with the title of national poet of Brazil. He was also an avid researcher of Native Brazilian languages and folklore. He is the patron of the 15th chair of the Brazilian Academy of Letters. (en)
- António Gonçalves Dias (10 août 1823, Caxias - 3 novembre 1864, Guimarães, Maranhão) était un poète et dramaturge romantique brésilien. Il est célèbre pour ses poèmes patriotiques et nationalistes qui lui valurent le titre de poète national du Brésil. Le plus célèbre d'entre eux est Canção do exílio, sans doute le poème le plus connu de la littérature brésilienne. Il a été membre de l'Académie brésilienne des lettres. (fr)
- Antônio Gonçalves Dias (pelafalan dalam bahasa Portugis: ; 10 Agustus 1823 – 3 November 1864) adalah seorang penyair, , etnografer, pengacara dan linguis Brasil. Sebagai tokoh utama dari dan tradisi sastra yang dikenal sebagai "Indianisme", ia dikenal karena menulis "" — yang dianggap puisi paling terkenal dari sastra Brasil —, pendek , epik yang belum rampung , dan beberapa puisi nasionalis dan patriotik lainnya yang membuatnya diberi gelar penyair nasional Brasil secara anumerta. Ia juga merupakan peneliti bahasa-bahasa dan cerita rakya Brasil Asli. Ia adalah pelindung dari kursi ke-15 . (in)
- Antônio Gonçalves Dias (Caxias, 10 agosto 1823 – Guimarães (Maranhão), 3 novembre 1864) è stato un poeta, drammaturgo e insegnante brasiliano, considerato il più grande poeta romantico del Paese . (it)
- Antônio Gonçalves Dias (ur. 10 sierpnia 1823, zm. 3 listopada 1864) – brazylijski poeta, prawnik, dziennikarz, etnograf i teatrolog. Jego patriotyczny wiersz „Piosenka z Wygnania” (Cancao do Exilio) zyskała mu tytuł narodowego poety Brazylii. Zajmował się również badaniem języków Indian brazylijskich i brazylijskiego folkloru. (pl)
- Antônio Gonçalves Dias (Aldeias Altas, 10 de agosto de 1823 – Guimarães, 3 de novembro de 1864) foi um poeta, advogado, jornalista, etnógrafo e teatrólogo brasileiro. Um grande expoente do romantismo brasileiro e da tradição literária conhecida como "indianismo", é famoso por ter escrito o poema "Canção do Exílio", o curto poema épico I-Juca-Pirama e muitos outros poemas nacionalistas e patrióticos, além de seu segundo mais conhecido poema chamado: Canções de Exílio que viriam a dar-lhe o título de poeta nacional do Brasil. Foi um ávido pesquisador das línguas indígenas e do folclore brasileiro. É o patrono da cadeira 15 da Academia Brasileira de Letras. (pt)
- Antônio Gonçalves Dias, född den 10 augusti 1823 i Caxias, död den 3 november 1864 i Guimarães, var en brasiliansk skald. Dias studerade vid Coimbras universitet, blev vid återkomsten till Brasilien professor i historia i Rio de Janeiro och sändes av regeringen på flera vetenskapliga expeditioner. Diktsamlingen Primeiros cantos (1846) förskaffade honom genast en popularitet, som ökades av Segundos cantos (1848) och Ultimos cantos (1851). Dias skrev skådespelen Leonor de Mendonça, Boabdil, Beatrice Cenci och Patkul, ett ofullbordat epos, Os tymbiras, samt en ordbok över ett indianspråk Diccionario da lingua tupy (1858). Dias vistades flera år på Europas kontinent och utgav själv 1857 en upplaga av sina lyriska dikter, Cantos, i Leipzig. Hans dikter blev förebildande genom sin nationella prägel, lokalfärgen och behandlingen av gamla indianska motiv; med hans episka diktning samt erotiska och elegiska lyrik kulminerar romantiken i Brasiliens vitterhet. Efter Dias död utkom hans Obras posthumas (1866). (sv)
- Антонио Гонсалвес (Гонсалвис, Гонсалвиш) Диас (исп. Antônio Gonçalves Dias; 10 августа 1823, Кашиас, Мараньян, Бразильская империя — 3 ноября 1864, Гимарайнс, Мараньян, Бразильская империя) — бразильский поэт, драматург, учёный, этнограф, юрист и лингвист, фольклорист. Видный представитель бразильского романтизма и раннего периода литературно-художественного движения индианизма. Член Бразильской академии литературы. Считается национальным поэтом Бразилии. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Antônio Gonçalves Dias (Caxias, 10 d'agost de 1823 – Baixos dos Atins (Tutóia), Maranhão, 3 de novembre de 1864) va ser un poeta, advocat (llicenciat a Coïmbra), periodista i etnògraf brasiler. (ca)
- غونسالفيس دياز (بالبرتغالية: Gonçalves Dias) هو وصحفي وكاتب مسرحي ومحامي وكاتب وشاعر برازيلي، ولد في 10 أغسطس 1823 في كاكسياس في البرازيل، وتوفي في 3 نوفمبر 1864 في Guimarães في البرازيل. (ar)
- Antônio Gonçalves Dias, (* 10. August 1823 in Caxias, Maranhão; † 3. November 1864 in Guimarães, Maranhão), war ein brasilianischer Dichter. Er war Sohn eines portugiesischen Vaters und einer Mutter, die indianische und schwarze Vorfahren hatte, und gilt als früher Vertreter eines romantischen Indianismo. (de)
- Antônio Gonçalves Dias fue un poeta y especialista en teatro brasileño. (es)
- António Gonçalves Dias (10 août 1823, Caxias - 3 novembre 1864, Guimarães, Maranhão) était un poète et dramaturge romantique brésilien. Il est célèbre pour ses poèmes patriotiques et nationalistes qui lui valurent le titre de poète national du Brésil. Le plus célèbre d'entre eux est Canção do exílio, sans doute le poème le plus connu de la littérature brésilienne. Il a été membre de l'Académie brésilienne des lettres. (fr)
- Antônio Gonçalves Dias (pelafalan dalam bahasa Portugis: ; 10 Agustus 1823 – 3 November 1864) adalah seorang penyair, , etnografer, pengacara dan linguis Brasil. Sebagai tokoh utama dari dan tradisi sastra yang dikenal sebagai "Indianisme", ia dikenal karena menulis "" — yang dianggap puisi paling terkenal dari sastra Brasil —, pendek , epik yang belum rampung , dan beberapa puisi nasionalis dan patriotik lainnya yang membuatnya diberi gelar penyair nasional Brasil secara anumerta. Ia juga merupakan peneliti bahasa-bahasa dan cerita rakya Brasil Asli. Ia adalah pelindung dari kursi ke-15 . (in)
- Antônio Gonçalves Dias (Caxias, 10 agosto 1823 – Guimarães (Maranhão), 3 novembre 1864) è stato un poeta, drammaturgo e insegnante brasiliano, considerato il più grande poeta romantico del Paese . (it)
- Antônio Gonçalves Dias (ur. 10 sierpnia 1823, zm. 3 listopada 1864) – brazylijski poeta, prawnik, dziennikarz, etnograf i teatrolog. Jego patriotyczny wiersz „Piosenka z Wygnania” (Cancao do Exilio) zyskała mu tytuł narodowego poety Brazylii. Zajmował się również badaniem języków Indian brazylijskich i brazylijskiego folkloru. (pl)
- Антонио Гонсалвес (Гонсалвис, Гонсалвиш) Диас (исп. Antônio Gonçalves Dias; 10 августа 1823, Кашиас, Мараньян, Бразильская империя — 3 ноября 1864, Гимарайнс, Мараньян, Бразильская империя) — бразильский поэт, драматург, учёный, этнограф, юрист и лингвист, фольклорист. Видный представитель бразильского романтизма и раннего периода литературно-художественного движения индианизма. Член Бразильской академии литературы. Считается национальным поэтом Бразилии. (ru)
- Antônio GONÇALVES DIAS [antoniŭ gonsaŭvjs dias], pli konata nur kiel Gonçalves Dias (naskiĝis en la 10-a de aŭgusto 1823, en Caxias (Brazilo), Maranjo, Brazilo, kaj mortis en la 3-a de novembro 1864 pro ŝippereo, en la maro de , Maranjo) estis elstara brazila poeto el Romantikismo. Lia konatiĝo kun verkistoj en Portugalio okazis dum la jaroj, kiam li estis studento pri juro en la Universitato de Koimbro. Tie, en 1843, li verkis unu el la plej famaj brazilaj poemoj, "Kanto de l' Ekzilo". En 1844, jam diplomita pri juro, li reiris al Brazilo. En 1849, kune kun aliaj brazilaj verkistoj, li fondis la revuon "Guanabara" (Gvanabaro). Kaj sentimentala, kaj naciisma, per siaj poemaj, Gonçalves Dias ludis gravan rolon dum la unuaj dekjaroj de brazila politika sendependeco (okazinta en 1822). Tiam l (eo)
- Antônio Gonçalves Dias (Portuguese pronunciation: [ɐ̃ˈtonju ɡõˈsawvis ˈdʒiɐs]; August 10, 1823 – November 3, 1864) was a Brazilian Romantic poet, playwright, ethnographer, lawyer and linguist. A major exponent of Brazilian Romanticism and of the literary tradition known as "Indianism", he is famous for writing "Canção do exílio" (arguably the most well-known poem of Brazilian literature), the short narrative poem I-Juca-Pirama, the unfinished epic , and many other nationalist and patriotic poems that would award him posthumously with the title of national poet of Brazil. He was also an avid researcher of Native Brazilian languages and folklore. (en)
- Antônio Gonçalves Dias (Aldeias Altas, 10 de agosto de 1823 – Guimarães, 3 de novembro de 1864) foi um poeta, advogado, jornalista, etnógrafo e teatrólogo brasileiro. Um grande expoente do romantismo brasileiro e da tradição literária conhecida como "indianismo", é famoso por ter escrito o poema "Canção do Exílio", o curto poema épico I-Juca-Pirama e muitos outros poemas nacionalistas e patrióticos, além de seu segundo mais conhecido poema chamado: Canções de Exílio que viriam a dar-lhe o título de poeta nacional do Brasil. Foi um ávido pesquisador das línguas indígenas e do folclore brasileiro. (pt)
- Antônio Gonçalves Dias, född den 10 augusti 1823 i Caxias, död den 3 november 1864 i Guimarães, var en brasiliansk skald. Dias studerade vid Coimbras universitet, blev vid återkomsten till Brasilien professor i historia i Rio de Janeiro och sändes av regeringen på flera vetenskapliga expeditioner. Diktsamlingen Primeiros cantos (1846) förskaffade honom genast en popularitet, som ökades av Segundos cantos (1848) och Ultimos cantos (1851). Dias skrev skådespelen Leonor de Mendonça, Boabdil, Beatrice Cenci och Patkul, ett ofullbordat epos, Os tymbiras, samt en ordbok över ett indianspråk Diccionario da lingua tupy (1858). Dias vistades flera år på Europas kontinent och utgav själv 1857 en upplaga av sina lyriska dikter, Cantos, i Leipzig. Hans dikter blev förebildande genom sin nationella prä (sv)
|
