| dbo:abstract
|
- Les porcs de guerre, également connus sous le nom de porcs incendiaires, sont des porcs qui semblent avoir été parfois utilisés pendant l'Antiquité contre les éléphants de guerre. Il semble que ces porcs étaient couverts de goudron, de lances, d'huile d'olive, ou d'une autre substance qui était alors enflammée, puis ils étaient dirigés vers les éléphants ennemis, dans le but de les faire paniquer. D'après Pline l'Ancien : « iidem minimo suis stridore terrentur : [Les éléphants] sont effrayés par le plus petit cri aigu d'un porc. » — Histoire Naturelle, VIII, 1.27 Un siège de la cité de Mégare aurait été levé grâce à un troupeau de porcs recouverts d'huile d'olive enflammée et forcé par les habitants à se diriger vers un troupeau d'éléphants ennemis. La panique des éléphants aurait désorganisé l'armée assiégeante, provoquant sa déroute. (fr)
- Babi perang adalah hewan babi yang digunakan dalam pertempuran. Babi perang beberapa kali dikerahkan dalam untuk melawan gajah perang. Plinius melaporkan bahwa "gajah takut pada suara lenguhan babi". Pasukan Romawi menngunakan babi untuk menakuti pasukan gajah perang Pirros. Procopius, dalam buku VIII dari karyanya, Sejarah Perang, mencatat bahwa para pembela Edessa menggunakan babi yang digantungkan dari atas dinding kota untuk menakut-nakuti gajah perang Khosrau. Aelian melapokan bahwa pengepungan di Megara selama Perang Diadokhoi harus terhenti karena pasukan Megara menumpahkan minyak pada sekawanan babi, membakarnya, dan mengusirnya ke arah pasukan gajah musuh. Gajah-gajah perang menjadi sangat ketakutan ketika melihat kawanan babi yang menyala-nyala dan melenguh. Gajah-gajah yang ketakutan tersebut akhirnya berlarian dengan panik, dan dalam prosesnya membunuh banyak tentara dari pihaknya sendiri. (in)
- War pigs are pigs reported to have been used in ancient warfare as military animals, mostly as a countermeasure against war elephants. In the 1st century BCE, the Roman author Lucretius noted that humans may have attempted to launch wild beasts, such as lions or "savage boars", against the enemy, but with catastrophic results. In 272 BCE, it was recorded that the Romans used wild boars in their fight against the war elephants of the Tarantines. According to a legend recounted in the "Alexander Romance" by Pseudo-Callisthenes, the Macedonian Emperor Alexander the Great learned about this "secret weapon" against war elephants from King Porus in India. The Roman naval and army commander Pliny the Elder reported that "elephants are scared by the smallest squeal of the hog". Roman author and teacher Aelian confirmed that elephants were frightened by squealing pigs and rams with horns, and reported that the Romans exploited both squealing pigs and horned rams to repel the war elephants of Pyrrhus in 275 BCE. Byzantine Greek scholar Procopius, in History of the Wars, recorded that the defenders of Edessa suspended a squealing pig from the walls to frighten away Khosrau's single siege elephant in the 6th century CE. Historical accounts of incendiary pigs or flaming pigs were recorded by the Greek military writer Polyaenus and by Aelian. Both writers reported that Antigonus II Gonatas' siege of Megara in 266 BCE was broken when the Megarians doused some pigs with combustible pitch, crude oil or resin, set them alight, and drove them towards the enemy's massed war elephants. The elephants bolted in terror from the flaming, squealing pigs, often killing great numbers of their own soldiers by trampling them to death. According to an account, Gonatas later made his mahouts keep a swine among elephants to accustom the animals to pigs and this practice was immortalized by a Roman bronze coin dating back to his time, which showed an elephant on one side and a pig on the other. As late as the 16th century, the supposed terror of the elephant for the squealing pig was reported by the English politician Reginald Scot. (en)
- Świnia bojowa – świnia wykorzystywana w wojnach starożytności jako zwierzę wojskowe, głównie jako środek zaradczy przeciwko słoniom bojowym. W I wieku p.n.e. rzymski poeta i filozof Lukrecjusz zauważył, że ludzie mogli próbować wypuszczać na wroga lwy lub dziki, ale z katastrofalnymi skutkami. W 272 roku p.n.e. odnotowano, że Rzymianie używali dzików w walce ze słoniami bojowymi Tarentu w czasie wojny pyrryjskiej. Zgodnie z legendą przytoczoną w Romansie o Aleksandrze autorstwa Pseudo-Kallistenesa, król Aleksander Macedoński dowiedział się o tej „tajnej broni” przeciwko słoniom bojowym od władcy Indii Porosa. Historyk i pisarz rzymski Pliniusz Starszy donosił, że „słonie boją się najmniejszego kwiku świni”. Rzymski pisarz i nauczyciel Aelian potwierdził, że słonie przestraszyły się kwiczących świń i baranów z rogami oraz poinformował, że Rzymianie wykorzystywali kwiczące świnie i barany do odparcia słoni bojowych króla Epiru Pyrrusa w 275 roku p.n.e. Historyk bizantyński Prokopiusz z Cezarei w Historii wojen odnotowuje, że obrońcy Edessy zawiesili kwiczącą świnię na murach, aby odstraszyć pojedynczego słonia bojowego władcy Persji Chosrowa Anoszirwana w VI wieku naszej ery. Historyczne relacje o płonących świniach zostały zapisane przez rzymskiego retora i adwokata Poliajnosa i Aeliana. Obaj autorzy donieśli, że oblężenie Megary przez króla Macedonii Antygona II Gonatasa w 266 roku p.n.e. zostało przerwane, gdy Megarejczycy oblali niektóre świnie olejem lub smołą, podpalili je i popędzili w kierunku słoni bojowych wroga. Słonie uciekały ze strachu przed płonącymi, kwiczącymi świniami, często tratując własnych żołnierzy na śmierć. Według relacji, król Antygon kazał swoim kornakom trzymać świnie wśród słoni, aby przyzwyczaić zwierzęta do świń, a praktyka ta została uwieczniona przez rzymską brązową monetę z jego czasów, która przedstawiała słonia z jednej strony i świnię z drugiej. Dopiero w XVI wieku o domniemanym strachu słonia przed kwiczącą świnią doniósł angielski polityk Reginald Scot. (pl)
- Боевы́е сви́ньи — словосочетание, употребляемое для обозначения (названия) свиней, использовавшихся в античности и в новейшее время для боевых целей в армиях различных государств. (ru)
- 戰豬為古代戰爭中被用來作為反戰象武器的豬。西元前一世紀盧克萊修便討論早期人類使用如獅子或野豬類野生猛獸攻擊敵人的災難性結果。而根據於《亞歷山大傳奇》所述，亞歷山大大帝於對抗印度王時發明了此項秘密武器 老普林尼記錄：「大象對最小聲的豬隻尖嘯都會感到恐懼。」。埃里亚努斯 亦記載大象會被尖嘯的豬隻（及山羊）驚嚇，是以西元前275年羅馬人利用尖嘯的豬隻（及山羊）擊退皮洛士的戰象。普羅科匹厄斯則於《戰爭》書中記載六世紀時埃德薩的守城者曾放出一頭尖嘯的豬以嚇走霍斯劳一世的戰象。 而關於稱為燃燒豬、火焰豬或直接稱火豬陣的戰法，波利艾努斯和埃里亚努斯皆有記載。兩位作者皆描述西元前266年安提柯二世於墨伽拉圍城戰時，墨伽拉人把可燃性瀝青或樹脂澆在豬隻上並點燃豬隻讓其向戰象群衝鋒，因燃燒尖嘯著的豬隻而陷入恐慌的戰象殺死了相當多的自軍士兵。 (zh)
- Бойові свині — використання свиней в античні часи для бойових цілей. Згадку про таке застосування свійських тварин римлянами проти бойових слонів Пірра знаходимо в книзі Клавдія Еліана «Про природу тварин». Також у нього згадується анекдотичний випадок про застосування свиней при облозі Антипатром Мегари. Місцеві жителі змастили своїх свиней олією й підпалили, випустивши їх проти бойових слонів. Нажахані полум'ям та свинячим верещянням бойові слони учинили великі збитки македонському війську . (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Боевы́е сви́ньи — словосочетание, употребляемое для обозначения (названия) свиней, использовавшихся в античности и в новейшее время для боевых целей в армиях различных государств. (ru)
- 戰豬為古代戰爭中被用來作為反戰象武器的豬。西元前一世紀盧克萊修便討論早期人類使用如獅子或野豬類野生猛獸攻擊敵人的災難性結果。而根據於《亞歷山大傳奇》所述，亞歷山大大帝於對抗印度王時發明了此項秘密武器 老普林尼記錄：「大象對最小聲的豬隻尖嘯都會感到恐懼。」。埃里亚努斯 亦記載大象會被尖嘯的豬隻（及山羊）驚嚇，是以西元前275年羅馬人利用尖嘯的豬隻（及山羊）擊退皮洛士的戰象。普羅科匹厄斯則於《戰爭》書中記載六世紀時埃德薩的守城者曾放出一頭尖嘯的豬以嚇走霍斯劳一世的戰象。 而關於稱為燃燒豬、火焰豬或直接稱火豬陣的戰法，波利艾努斯和埃里亚努斯皆有記載。兩位作者皆描述西元前266年安提柯二世於墨伽拉圍城戰時，墨伽拉人把可燃性瀝青或樹脂澆在豬隻上並點燃豬隻讓其向戰象群衝鋒，因燃燒尖嘯著的豬隻而陷入恐慌的戰象殺死了相當多的自軍士兵。 (zh)
- Бойові свині — використання свиней в античні часи для бойових цілей. Згадку про таке застосування свійських тварин римлянами проти бойових слонів Пірра знаходимо в книзі Клавдія Еліана «Про природу тварин». Також у нього згадується анекдотичний випадок про застосування свиней при облозі Антипатром Мегари. Місцеві жителі змастили своїх свиней олією й підпалили, випустивши їх проти бойових слонів. Нажахані полум'ям та свинячим верещянням бойові слони учинили великі збитки македонському війську . (uk)
- Babi perang adalah hewan babi yang digunakan dalam pertempuran. Babi perang beberapa kali dikerahkan dalam untuk melawan gajah perang. Plinius melaporkan bahwa "gajah takut pada suara lenguhan babi". Pasukan Romawi menngunakan babi untuk menakuti pasukan gajah perang Pirros. Procopius, dalam buku VIII dari karyanya, Sejarah Perang, mencatat bahwa para pembela Edessa menggunakan babi yang digantungkan dari atas dinding kota untuk menakut-nakuti gajah perang Khosrau. Aelian melapokan bahwa pengepungan di Megara selama Perang Diadokhoi harus terhenti karena pasukan Megara menumpahkan minyak pada sekawanan babi, membakarnya, dan mengusirnya ke arah pasukan gajah musuh. Gajah-gajah perang menjadi sangat ketakutan ketika melihat kawanan babi yang menyala-nyala dan melenguh. Gajah-gajah yang ke (in)
- Les porcs de guerre, également connus sous le nom de porcs incendiaires, sont des porcs qui semblent avoir été parfois utilisés pendant l'Antiquité contre les éléphants de guerre. Il semble que ces porcs étaient couverts de goudron, de lances, d'huile d'olive, ou d'une autre substance qui était alors enflammée, puis ils étaient dirigés vers les éléphants ennemis, dans le but de les faire paniquer. D'après Pline l'Ancien : « iidem minimo suis stridore terrentur : [Les éléphants] sont effrayés par le plus petit cri aigu d'un porc. » — Histoire Naturelle, VIII, 1.27 (fr)
- War pigs are pigs reported to have been used in ancient warfare as military animals, mostly as a countermeasure against war elephants. In the 1st century BCE, the Roman author Lucretius noted that humans may have attempted to launch wild beasts, such as lions or "savage boars", against the enemy, but with catastrophic results. In 272 BCE, it was recorded that the Romans used wild boars in their fight against the war elephants of the Tarantines. According to a legend recounted in the "Alexander Romance" by Pseudo-Callisthenes, the Macedonian Emperor Alexander the Great learned about this "secret weapon" against war elephants from King Porus in India. (en)
- Świnia bojowa – świnia wykorzystywana w wojnach starożytności jako zwierzę wojskowe, głównie jako środek zaradczy przeciwko słoniom bojowym. W I wieku p.n.e. rzymski poeta i filozof Lukrecjusz zauważył, że ludzie mogli próbować wypuszczać na wroga lwy lub dziki, ale z katastrofalnymi skutkami. W 272 roku p.n.e. odnotowano, że Rzymianie używali dzików w walce ze słoniami bojowymi Tarentu w czasie wojny pyrryjskiej. Zgodnie z legendą przytoczoną w Romansie o Aleksandrze autorstwa Pseudo-Kallistenesa, król Aleksander Macedoński dowiedział się o tej „tajnej broni” przeciwko słoniom bojowym od władcy Indii Porosa. Historyk i pisarz rzymski Pliniusz Starszy donosił, że „słonie boją się najmniejszego kwiku świni”. Rzymski pisarz i nauczyciel Aelian potwierdził, że słonie przestraszyły się kwicząc (pl)
|
