| dbo:abstract
|
- La ceràmica grega reuneix el conjunt de recipients i pintura de gots grecs. Nascuda al Pròxim Orient, assolí en l'antiga Grècia un alt nivell de qualitat artística, i deixà una important informació sobre la vida i la cultura dels antics grecs. Es conserven nombrosos exemplars de gots i probablement representa una part ínfima de la producció: ens han arribat més de 50.000 gots provinents d'Atenes. D'altra banda, els altres objectes han estat destruïts pel temps (fusta, teixits, pigments de pintura), per la mà humana, o per ser reutilitzats (pedra, bronze, metalls preciosos...). (ca)
- Die Liste der Formen, Typen und Varianten der antiken griechischen Fein- und Gebrauchskeramik ordnet die verschiedenen Formen, Typen und Varianten der Keramik der griechischen Antike. Dabei wird nicht zwischen Fein- und Grobkeramik unterschieden, auf Keramikprodukte wie Terrakotten (Plastiken, Baukeramik, Tanagrafiguren etc.) jedoch verzichtet. Unterschieden wird bei der antiken Keramik in der Forschung nach Gefäßform und Verzierung. Meist gehen Veränderungen in Verzierung und Keramikform einher. Es gibt mehrere verschiedene, sich zum Teil überschneidende Arten der Typologie. Eine Unterteilungsmöglichkeit ist beispielsweise die Teilung nach der Form in Amphoren, Kannen, Hydrien, Kratere und Kessel, Trinkgefäße sowie Öl- und Salbgefäße. Eine andere Möglichkeit ist die Ordnung nach der Verwendung in Vorratsgefäße, Mischgefäße, Schöpf- und Gießgefäße, Kultgefäße, Trinkgefäße, Salb- und sonstige Gefäße. Eine weitere Unterteilung erfolgt in geschlossene und offene Formen. Zunächst werden in einer ersten Liste die Grundformen der griechischen Keramik gezeigt. Daran schließen sich mehrere Listen an, in denen Typen und Varianten einiger Formen aufgezeigt werden, die besonders variantenreich waren oder bei denen sich spezielle Typologien herausgebildet hatten. Für die Geometrische und Orientalisierende Periode wird versucht, einen repräsentativen Querschnitt durch die verschiedenen Formen und lokalen Stile zu geben. Vor allem für die attische Kunst der archaischen und klassischen Zeit, der Zeit des schwarzfigurigen und rotfigurigen Stils, gibt es eine fein abgestufte Typologie, die möglichst genau wiedergegeben wird. (de)
- Dans l'Antiquité, notamment en Grèce et à Rome, il était fait un grand usage de récipients de toutes tailles et de toutes formes, répondant à tous les besoins, faits en céramique. (fr)
- La tipología de vasos griegos es la clasificación del conjunto variado de objetos de alfarería de la cerámica de la Antigua Grecia. La clasificación queda limitada a un catálogo morfológico de los recipientes y su decoración, considerando que los cambios en la decoración suelen ir acompañados de modificaciones en las formas. Este catálogo no diferencia cerámica fina y gruesa, ni incluye elementos de la producción como las terracotas figurativas o “plásticas” o las figuras de tanagra. Tampoco se hace inventario de formas o materiales relacionados con la construcción, como ladrillos, tejas, etcétera. Algunas fuentes documentales catalogan los objetos inventariados según una tipología general: ánforas, jarras, hidrias, ollas, calderos, vasijas para beber, vasijas para aceites y ungüentarios. Otra posible clasificación cataloga los recipientes en función del uso, bien sea polivalente (mixto), para riego, para el culto, para beber, para ungüentos, etc. Una tercera división adicional sería diferenciando formas abiertas y cerradas. Este catálogo de formas y recipientes parte de una tipología esencial o primaria y se amplía luego con variantes específicas, abarcando los periodos geométrico y orientalizante con sus distintas formas y estilos. Siguiendo el modelo clásico de estudio, dedica especial atención al arte ático de los periodos de arte clásico y arcaico, al periodo de la cerámica de figuras negras y al período de las figuras rojas. En términos generales es una clasificación de los vasos y su evolución desde la Época micénica a la Época helenística. La tipología morfológica reunida en esta tabla no queda estrictamente restringida a la lexicografía original griega, de manera que pueda resultar más completa y plástica. (es)
- The pottery of ancient Greece has a long history and the form of Greek vase shapes has had a continuous evolution from Minoan pottery down to the Hellenistic period. As Gisela Richter puts it, the forms of these vases find their "happiest expression" in the 5th and 6th centuries BC, yet it has been possible to date vases thanks to the variation in a form’s shape over time, a fact particularly useful when dating unpainted or plain black-gloss ware. The task of naming Greek vase shapes is by no means a straightforward one (by convention the term "vase" has a very broad meaning in the field, covering anything that is a vessel of some sort). The endeavour by archaeologists to match vase forms with those names that have come down to us from Greek literature began with Theodor Panofka’s 1829 book Recherches sur les veritables noms des vases grecs, whose confident assertion that he had rediscovered the ancient nomenclature was quickly disputed by Gerhard and Letronne. A few surviving vases were labelled with their names in antiquity; these included a hydria depicted on the François Vase and a kylix that declares, “I am the decorated kylix of lovely Phito” (BM, B450). Vases in use are sometimes depicted in paintings on vases, which can help scholars interpret written descriptions. Much of our written information about Greek pots come from such late writers as Athenaios and Pollux and other lexicographers who described vases unknown to them, and their accounts are often contradictory or confused. With those caveats, the names of Greek vases are fairly well settled, even if such names are a matter of convention rather than historical fact. The following vases are mostly Attic, from the 5th and 6th centuries, and follow the Beazley naming convention. Many shapes derive from metal vessels, especially in silver, which survive in far smaller numbers. Some pottery vases were probably intended as cheaper substitutes for these, either for use or to be placed as grave goods. Some terms, especially among the types of kylix or drinking cup, combine a shape and a type or location of decoration, as in the band cup, eye cup and others. Some terms are defined by function as much as shape, such as the aryballos, which later potters turned into all sorts of fancy novelty shapes. (en)
- La tipologia delle forme ceramiche greche riguarda le diverse forme di vasi presenti nella ceramica greca, le quali subirono una continua evoluzione dall'epoca minoica a quella ellenistica. Le forme esistenti tra l'inizio del VII e la fine del IV secolo sono relativamente limitate e mantengono per l'intero periodo un aspetto molto simile, con solo piccole varianti. Le medesime forme di contenitori dovettero probabilmente essere realizzate anche in altri materiali (vetro, bronzo, argento ed oro), oltre alla ceramica, ma questa si è maggiormente conservata nel tempo. (it)
- Typologia antycznej ceramiki greckiej – zróżnicowanie form naczyń wytwarzanych z gliny lub terakoty używanych w życiu codziennym, przy sprawowaniu funkcji religijnych i w obrzędach pogrzebowych w Starożytnej Grecji. W Starożytnej Grecji wytwarzano z gliny nie tylko niewielkie przedmioty będące w użyciu przy jedzeniu i piciu, ale także wielkie kadzie, pojemniki, piece, sarkofagi, czajniki, wiadra, patelnie, moździerze do kruszenia, pojemniki na kosmetyki, zabawki, posągi, statuetki, ozdoby architektoniczne, lampy oraz przedmioty dekoracyjne. W handlu, rzemiośle i życiu publicznym funkcjonowały wytworzone z ceramiki: urny wyborcze, zegary wodne, miarki do płynów i substancji sypkich. W nagrodę dla zwycięzców igrzysk wręczono czarnofigurowe amfory panatenajskie. Obecnie historycy sztuki i archeolodzy więcej wiedzą o przedmiotach ceramicznych artystycznie wyszukanych, zapewne rzadszych w starożytności, które zachowały się w dobrym stanie w grobowcach, stanowiąc ich wyposażenie, niż o przedmiotach codziennego użytku, np. używanych do gotowania lub na targu. Ze względu na chronologię występowania poszczególnych typów dekoracji antyczną ceramikę grecką dzieli się na: geometryczną, orientalizującą, czarnofigurową, czerwonofigurową, białogruntowaną i późną. (pl)
- Типология форм древнегреческих сосудов представляет большое разнообразие. Форма древнегреческих сосудов соответствовала прикладному назначению и менялась почти до бесконечности, в зависимости от места и времени производства и личного вкуса производителя. Тем не менее некоторые формы были особенно распространёнными и любимыми и составляли особые разряды, имевшие каждый своё особое наименование. Античные писатели сохранили номенклатуру греческих сосудов, однако показания этих авторов столь неопределённые и путаные, что, основываясь на них и проверяя их по сохранившимся экземплярам, нельзя было прояснить многие детали. Несмотря на все это, благодаря трудам Панофки и работам других исследователей (Летрона, Узинга, Ленорман и Витте, Лау, Джон Бизли, Хамфри Пейн), названия большинства форм определены окончательно. (ru)
- Типологія форм давньогрецьких ваз представляє велику різноманітність. Форма давньогрецьких ваз відповідала її прикладному призначенню і змінювалася майже до нескінченності, залежно від місця і часу виробництва та особистого смаку виробника. Проте деякі форми були особливо поширеними та улюбленими і складали особливі розряди, що мали кожен своє особливе найменування. Античні письменники зберегли номенклатуру грецьких ваз, проте показання цих авторів настільки невизначені і плутані, що, ґрунтуючись на них і перевіряючи їх по збережених вазах, багато деталей залишаються нез'ясованими. Попри все завдяки працям і роботам інших дослідників (Летрона, Узінга, Ленорман і Вітте, Лау, Джона Бізлі, ), назви більшості форм визначені остаточно. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- La ceràmica grega reuneix el conjunt de recipients i pintura de gots grecs. Nascuda al Pròxim Orient, assolí en l'antiga Grècia un alt nivell de qualitat artística, i deixà una important informació sobre la vida i la cultura dels antics grecs. Es conserven nombrosos exemplars de gots i probablement representa una part ínfima de la producció: ens han arribat més de 50.000 gots provinents d'Atenes. D'altra banda, els altres objectes han estat destruïts pel temps (fusta, teixits, pigments de pintura), per la mà humana, o per ser reutilitzats (pedra, bronze, metalls preciosos...). (ca)
- Dans l'Antiquité, notamment en Grèce et à Rome, il était fait un grand usage de récipients de toutes tailles et de toutes formes, répondant à tous les besoins, faits en céramique. (fr)
- La tipologia delle forme ceramiche greche riguarda le diverse forme di vasi presenti nella ceramica greca, le quali subirono una continua evoluzione dall'epoca minoica a quella ellenistica. Le forme esistenti tra l'inizio del VII e la fine del IV secolo sono relativamente limitate e mantengono per l'intero periodo un aspetto molto simile, con solo piccole varianti. Le medesime forme di contenitori dovettero probabilmente essere realizzate anche in altri materiali (vetro, bronzo, argento ed oro), oltre alla ceramica, ma questa si è maggiormente conservata nel tempo. (it)
- Типологія форм давньогрецьких ваз представляє велику різноманітність. Форма давньогрецьких ваз відповідала її прикладному призначенню і змінювалася майже до нескінченності, залежно від місця і часу виробництва та особистого смаку виробника. Проте деякі форми були особливо поширеними та улюбленими і складали особливі розряди, що мали кожен своє особливе найменування. Античні письменники зберегли номенклатуру грецьких ваз, проте показання цих авторів настільки невизначені і плутані, що, ґрунтуючись на них і перевіряючи їх по збережених вазах, багато деталей залишаються нез'ясованими. Попри все завдяки працям і роботам інших дослідників (Летрона, Узінга, Ленорман і Вітте, Лау, Джона Бізлі, ), назви більшості форм визначені остаточно. (uk)
- Die Liste der Formen, Typen und Varianten der antiken griechischen Fein- und Gebrauchskeramik ordnet die verschiedenen Formen, Typen und Varianten der Keramik der griechischen Antike. Dabei wird nicht zwischen Fein- und Grobkeramik unterschieden, auf Keramikprodukte wie Terrakotten (Plastiken, Baukeramik, Tanagrafiguren etc.) jedoch verzichtet. (de)
- La tipología de vasos griegos es la clasificación del conjunto variado de objetos de alfarería de la cerámica de la Antigua Grecia. La clasificación queda limitada a un catálogo morfológico de los recipientes y su decoración, considerando que los cambios en la decoración suelen ir acompañados de modificaciones en las formas. Este catálogo no diferencia cerámica fina y gruesa, ni incluye elementos de la producción como las terracotas figurativas o “plásticas” o las figuras de tanagra. Tampoco se hace inventario de formas o materiales relacionados con la construcción, como ladrillos, tejas, etcétera. (es)
- The pottery of ancient Greece has a long history and the form of Greek vase shapes has had a continuous evolution from Minoan pottery down to the Hellenistic period. As Gisela Richter puts it, the forms of these vases find their "happiest expression" in the 5th and 6th centuries BC, yet it has been possible to date vases thanks to the variation in a form’s shape over time, a fact particularly useful when dating unpainted or plain black-gloss ware. (en)
- Typologia antycznej ceramiki greckiej – zróżnicowanie form naczyń wytwarzanych z gliny lub terakoty używanych w życiu codziennym, przy sprawowaniu funkcji religijnych i w obrzędach pogrzebowych w Starożytnej Grecji. Ze względu na chronologię występowania poszczególnych typów dekoracji antyczną ceramikę grecką dzieli się na: geometryczną, orientalizującą, czarnofigurową, czerwonofigurową, białogruntowaną i późną. (pl)
- Типология форм древнегреческих сосудов представляет большое разнообразие. Форма древнегреческих сосудов соответствовала прикладному назначению и менялась почти до бесконечности, в зависимости от места и времени производства и личного вкуса производителя. Тем не менее некоторые формы были особенно распространёнными и любимыми и составляли особые разряды, имевшие каждый своё особое наименование. Античные писатели сохранили номенклатуру греческих сосудов, однако показания этих авторов столь неопределённые и путаные, что, основываясь на них и проверяя их по сохранившимся экземплярам, нельзя было прояснить многие детали. Несмотря на все это, благодаря трудам Панофки и работам других исследователей (Летрона, Узинга, Ленорман и Витте, Лау, Джон Бизли, Хамфри Пейн), названия большинства форм опред (ru)
|
.jpg){kind=link}
