| dbo:abstract
|
- خط ستالين عبارة عن مجموعة من التحصينات على طول الحدود الغربية للاتحاد السوفيتي. بدأ العمل في النظام في العشرينيات من القرن الماضي لحماية الاتحاد السوفيتي من هجمات الغرب. كان الخط مؤلفًا من مستودعات خرسانية ومواقع أسلحة، يشبه إلى حد ما خط ماجينو. لم يكن خط دفاع مستمرًا على طول الحدود بأكملها، بل كان عبارة عن شبكة من ، والتي تهدف إلى توجيه الغزاة المحتملين على طول ممرات معينة. في أعقاب اتفاق مولوتوف-ريبنتروب، مع التوسع الغربي لاتحاد الجمهوريات الاشتراكية السوفياتية في عامي 1939 و1940 في بولندا ودول البلطيق وبسارابيا، تم اتخاذ قرار بالتخلي عن الخط لصالح بناء خط مولوتوف غربًا، على طول خط الحدود الجديدة للاتحاد السوفياتي. شعر عدد من الجنرالات السوفيات أنه سيكون من الأفضل الحفاظ على كلا الخطين والحصول على ، ولكن هذا يتعارض مع العقيدة العسكرية السوفيتية قبل الحرب العالمية الثانية. وهكذا، تمت إزالة الأسلحة، ولكن كانت في الغالب في التخزين عندما بدأ الخط الجديد في الإنشاء. بعد الحرب العالمية الثانية، لم يتم الحفاظ على الخط، ويرجع ذلك جزئيًا إلى انتشاره الواسع في جميع أنحاء الاتحاد السوفيتي. على عكس أوروبا الغربية، حيث تم هدم تحصينات مماثلة لأسباب تتعلق بالتنمية والسلامة، فقد نجا جزء كبير من الخط بعد انهيار الاتحاد السوفيتي في عام 1991 بسبب التجاهل. اليوم، توجد بقايا تحصينات خط ستالين في روسيا البيضاء وروسيا وأوكرانيا (بالإضافة إلى الأجزاء الشرقية من مولدوفا ربما). (ar)
- Stalinova linie byl systém opevnění postavený na západní hranici Sovětského svazu, sestávající z opevněných rajónů sahajících od Karelské šíje na severu až k Černému moři na jihu. V Sovětském svazu tyto opevnění oficiálně nenazývali Stalinova linie. Tak je pojmenovávala pouze německá propaganda a západní tisk. Počátek výstavby opevněných rajónů spadá do roku 1929, na obranu před polskou agresí.[zdroj?!] Po připojení západního Běloruska a západní Ukrajiny ztratila význam a byla nahrazena Molotovovou linií ležící 300 km západněji. Sehrála významnou roli v začátku Velké vlastenecké války, zvláště na jihozápadním směru, kde zadržela protivníka na dva týdny. Větší roli měla na Karelské šíji před Leningradem. Zde se finská vojska zastavila na staré hranici[ujasnit] a odmítla i přes německé výzvy postupovat na Leningrad. Sovětské jednotky se tak mohly usadit v opevněních. (cs)
- La Línia Stalin va ser una línia de fortificacions al llarg de la frontera occidental de la Unió Soviètica. Les obres es van iniciar en el sistema en la dècada de 1920 per protegir l'URSS contra els atacs d'Occident. La línia es compon de búnquers de formigó i emplaçaments d'armes, alguna cosa similar a la Línia Maginot, però menys elaborada. No va ser una línia contínua de defensa al llarg de tota la frontera, sinó més aviat una xarxa de regions fortificades, destinat a canalitzar els possibles invasors en alguns corredors. Arran del Pacte Mólotov-Ribbentrop, amb l'expansió cap a l'oest de l'URSS el 1939 i 1940 a Polònia, el Bàltic i Bessaràbia, es va prendre la decisió d'abandonar la línia a favor de la construcció de la més cap a l'oest, al llarg de la nova frontera de l'URSS. Una sèrie de generals soviètics va sentir que seria millor mantenir les dues línies i tenir una , però això entrava en conflicte amb la doctrina militar soviètica abans de la Segona Guerra Mundial. L'any 1941 la invasió de l'Eix va agafar els soviètics amb la nova línia sense acabar i la Línia Stalin es va abandonar en gran manera i en mal estat. Tampoc no era, doncs, de molta utilitat per aturar l'atac, encara que parts de la Línia Stalin es van fer servir al llarg del temps i van contribuir a la defensa de l'URSS. Després de la Segona Guerra Mundial, la línia no es va mantenir, en part a causa de la seva gran dispersió a tota l'URSS. A diferència d'Europa occidental, on es van demolir fortificacions similars per raons de desenvolupament i de seguretat, gran part de la línia va sobreviure més enllà de la desintegració de l'URSS el 1991 per causes que s'ignoren. Avui en dia, les restes de les fortificacions de la Línia Stalin es troben a Bielorússia, Rússia i Ucraïna (més possiblement la part oriental de Moldàvia). (ca)
- Stalin-linio estis sistemo de fortikaĵoj sur la okcidenta limo de Sovetunio, konsistanta el fortikigitaj regionoj de ĝis Nigra Maro. Oni oficiale ne nomis en Sovetunio tiujn ĉi fortikaĵojn Stalin-linio. Tiel nomigis ĝin sole la germana propagando kaj la okcidenta presaro. Komenco de la konstruado de la fortikigitaj regionoj falas en la jaron 1929, al defendo kontraŭ la pola agresio. Post alligo de la okcidenta Belorusio kaj la okcidenta Ukrainio ĝi sensignifiĝis kaj ĝi estis anstataŭigita de , situanta 300 km pli okcidente. Ĝi ludis signifan rolon en la komenco de Granda Patriota Milito, precipe en sudokcidenta direkto, kie ĝi retenis la kontraŭulon du semajnojn. Pli grandan rolon ĝi havis sur Karela istmo antaŭ Leningrado. Ĉi tie la finnaj soldataroj haltis sur la malnova limo kaj rifuzis eĉ spite al la germanaj apeloj marŝi al Leningrado. La sovetaj taĉmentoj tiel povis ekdefendi en la fortikaĵoj. Anoj de ideo de fortikigita spaco en la soveta armea teorio trovis komprenon por siaj proponoj ĉe la plej superaj armeaj rondoj. En la jaro 1931 elkreskis laŭlonge laŭ limoj la unuaj rezistkapablaj objektoj de daŭraj fortikaĵoj. La sovetaj fortikaĵoj estis konstruataj sume en 11 regionoj kaj en du malpli forte konstruitaj sektoroj. Ĝis la jaro 1934 nombro de finitaj objektoj atingis bonan nombron de 132 artileriaj fuortoj kaj fortikigitaj pafpostenoj, 248 fuortoj armitaj per kontraŭtankaj kanonoj kaj mitraloj, 2572 mitralobjektoj kaj 132 batalpostenoj. En la jaro 1934, kiam restis ankoraŭ kelke da dekoj da objektoj nefinitaj, la soveta generalstabo interrompis pluan konstruadon de daŭraj fortikaĵoj. En alikalkulo de la tuta denseco de objektoj de Stalin-linio estis en unu kilometro de batalfronto proksimume 1,7 objektoj. La denseco de francaj fortikaĵoj estis ja multe pli granda, sed la sovetaj fortikaĵoj estis konstruitaj per movadcentra maniero kaj ĝi ŝirmis sole la plej gravajn direktojn de ebla malamika atako. Spacojn inter la unuopaj fortikaĵoj baris kampaj fortikaĵoj. Pafdenseco de la unuopaj nodoj de rezisto diferencis laŭ graveco de la barata direkto. La malplej alta tipo havis en spaco je la larĝeco 10 – 12 km kaj la profundeco dislokigita sume 6 – 8 artileriajn fuortojn, ĉiu kun du fortikaĵkanonoj de kalibro 76 mm, 32 kanonajn kaj mitralajn kasematojn, 14 ferbetonajn pafpostenojn por du ĝis tri kaj pli pezaj mitraloj, 10 – 15 pafpostenojn por 45 mm kontraŭtankaj kanonoj, tri ĝis kvin malfermitajn pafpostenojn por migranta artilerio, unu ĝis du pafpostenojn por kontraŭaviadilaj baterioj, 12 – 15 reziskapablajn postenojn kaj gvatfuortojn por komandantoj kaj ok postenojn por lumĵetiloj. Objektoj de la soveta Stalin-linio havis metrajn ĝis dumetrajn ferbetonajn murojn, rezistantaj al artileriaj obusoj ĝis kalibro de 210 mm. La plej kutima objekto – artileria kaj mitralfuorto – havis hom-ekipon 20 viroj, priservanta kontraŭtankan kanonon, du mitralojn kaj teknikajn ekipaĵojn inkluzive de radiostacio. Diference de la francaj daŭraj fortikaĵoj la sovetaj estis multe pli simplaj. Krom la flankaj ĝi uzis ankaŭ frontajn pafadojn. Por okupi ilin ne estis bezone organizi kaj prepari taĉmentojn kun granda nombro de fakuloj, sed okupis ilin mitralaj kaj pioniraraj batalionoj de aparta destino. (eo)
- Die Stalin-Linie war eine Verteidigungslinie der Roten Armee, die ab 1929 an den Westgrenzen der Sowjetunion errichtet wurde. Sie bestand aus einer Vielzahl von Betonbunkern, welche über leichte sowie schwere Bewaffnung verfügten. Sie erstreckte sich über die gesamte damalige Westgrenze von der Ostsee bis zum Schwarzen Meer. Sie verlief von Narwa und Pskow über Witebsk, Mogilew, Gomel und Schitomir sowie entlang des Flusses Dnjestr bis Odessa. Nach der Besetzung Ostpolens 1939, das im Hitler-Stalin-Pakt der sowjetischen Interessensphäre zugeschlagen worden war, sowie der Besetzung Bessarabiens und der baltischen Staaten 1940 verschob sich die Westgrenze der Sowjetunion um ca. 300 Kilometer nach Westen. Stalin befahl, an der neuen Grenze die sogenannte Molotow-Linie zu errichten und dafür die Stalin-Linie aufzugeben. Trotzdem bereitete die Stalin-Linie beim deutschen Angriff auf die Sowjetunion dem Vormarsch der Heeresgruppe Süd der Wehrmacht erhebliche Probleme. Zwar war die Molotow-Linie noch nicht fertiggestellt und die Stalin-Linie teilweise entwaffnet, aber im südwestlichen Teil der Stalin-Linie gelang es der Roten Armee, die deutschen Truppen im Juli 1941 mehrere Tage lang am Vormarsch zu hindern. In diesem Abschnitt waren die deutschen Verluste bei der Überwindung der gut getarnten Befestigungen sehr hoch, wenngleich die nationalsozialistische Propaganda dies herunterspielte. (de)
- La Línea Stalin fue una línea de fortificaciones ubicadas a lo largo de la frontera occidental de la Unión Soviética desde el istmo de Carelia hasta las orillas del mar Negro. Las obras para su construcción comenzaron en 1926 para proteger al país de los ataques que pudieran surgir desde Occidente. La línea se compone de búnkeres de hormigón y emplazamientos de armas, algo similar a la Línea Maginot pero menos elaborada. No era una línea continua de defensa a lo largo de toda la frontera sino más bien una red de regiones fortificadas destinados a canalizar los posibles invasores en algunos corredores. A raíz del Pacto Ribbentrop-Mólotov, con la expansión hacia el oeste de los soviéticos en 1939 y 1940 en Polonia, la región báltica y Besarabia, se tomó la decisión de abandonar la línea en pos de la construcción de la Línea Mólotov, a 300 km más hacia el oeste, a lo largo de la nueva frontera soviética. Una serie de generales soviéticos recomendó que sería mejor mantener las dos líneas activas para tener una defensa en profundidad pero dicha recomendación entraba en conflicto con la doctrina militar soviética de antes de la Segunda Guerra Mundial. En 1941, la invasión alemana en la llamada Operación Barbarroja cogió a los soviéticos con la nueva línea sin terminar y la Línea Stalin se abandonó en gran medida y en mal estado. Tampoco era de mucha utilidad para detener el ataque, aunque determinadas partes de la línea se utilizaron a lo largo del tiempo y contribuyeron a la defensa de la Unión Soviética. Después de la Segunda Guerra Mundial, la línea no se mantuvo debido a su gran dispersión territorial. A diferencia de Europa Occidental, donde se demolieron fortificaciones similares por razones de desarrollo y seguridad, gran parte de la línea soviética sobrevivió más allá de la disolución de la Unión Soviética en 1991. Hoy en día, los restos de las fortificaciones de la línea se encuentran en Bielorrusia, Rusia, Ucrania y posiblemente en la parte oriental de Moldavia. (es)
- The Stalin Line was a line of fortifications along the western border of the Soviet Union (USSR). Work began on the system in the 1920s to protect the USSR against attacks from the west. The line was made up of concrete bunkers and gun emplacements, somewhat similar to, but less elaborate than the Maginot Line. It was not a continuous line of defense along the entire border, but rather a network of fortified districts, meant to channel potential invaders along certain corridors. In the aftermath of the Molotov–Ribbentrop Pact, with the westward expansion of the USSR in 1939 and 1940 into Poland, the Baltic, and Bessarabia, the decision was made to abandon the line in favour of constructing the Molotov Line further west, along the new border of the USSR. A number of Soviet generals felt that it would be better to keep both lines and to have a defence in depth, but this conflicted with the pre-World War II Soviet military doctrine. Thus, the guns were removed, but were mostly in storage as the new line began construction. The 1941 Axis invasion caught the Soviets with the new line unfinished and the Stalin Line largely abandoned and in disrepair. Neither was of much use in stopping the onslaught, though parts of the Stalin Line were manned in time and contributed to the defense of the USSR. Following World War II, the line was not maintained, in part due to its wide dispersal across the USSR. Unlike Western Europe, where similar fortifications were demolished for development and safety reasons, much of the line survived beyond the breakup of the USSR in 1991 due to being ignored. Today, the remains of the Stalin Line fortifications are located in Belarus, Russia, and Ukraine (plus possibly the eastern parts of Moldova). (en)
- La ligne Staline est un ensemble de casemates, d'emplacements de canons et de fortifications construit dans les années 1920 afin de protéger les frontières occidentales de l'URSS d'une agression extérieure. Son concept est similaire aux secteurs les plus légers de la ligne Maginot française et à la ligne Siegfried allemande. (fr)
- Linia Stalina – pas umocnień zbudowany w latach 30. XX w. przez ZSRR wzdłuż swojej zachodniej granicy z Finlandią, Estonią, Łotwą, Polską i Rumunią, od Bałtyku aż po Morze Czarne. (pl)
- Linea Stalin è il nome dato nella seconda guerra mondiale dai tedeschi ad una discontinua linea di fortificazioni sovietiche che si stendeva alle spalle della vecchia frontiera con la Polonia del 1939, da Odessa fino al confine con la Finlandia, davanti a Leningrado. La linea, non più tenuta in piena efficienza dopo gli accordi del 1939 fra Mosca e Berlino, che avevano spostato la frontiera ad occidente, non costituì un significativo ostacolo all'avanzata tedesca del 1941, opponendo alla tattica dinamica della Blitzkrieg una difesa rigida e discontinua dove sarebbe stata necessaria una difesa mobile. Solo la zona centro-meridionale della linea, che si appoggiava alle vaste Paludi del Pryp"jat' nella Polesia, rallentò l'avanzata tedesca, costringendo il comandante in capo della VI Armata (generale von Reichenau) a rinunciare al programmato sfondamento verso Kiev (9 agosto 1941). (it)
- A Linha de Stalin (também conhecida como Linha Leningrado), consistia numa série de fortificações ao longo da fronteira Oeste da União Soviética, estendendo-se do Mar Báltico ao Mar Negro. O sistema defensivo começou a ser construído por volta de 1928, e foi concluída em três fases:
* Fase 1 - 1928 a 1930
* Fase 2 - 1930 a 1932
* Fase 3 - 1938 a 1939 Sua função principal era proteger a União Soviética de agressões externas. A linha ao contrário das demais fortificações existentes na Europa, como por exemplo a Linha Maginot que possuiam uma sequência continua, esta era formada por pontos isolados de fortificações compostas por bunkers de cimento e armamento pesado. No período compreendido entre 1939 e 1940, com a expansão soviética na Polónia, Báltico e Bessarábia, vota-se a linha ao abandono, construindo uma nova mais a Oeste. Uma série de generais russos apoiavam o projecto, sentindo que seria melhor manter as duas linhas e ter uma maior postura defensiva, embora, mais tarde, esta decisão entre em colisão com a doutrina soviética do pré-Segunda Guerra Mundial. O armamento foi mudado de localização, estando a maior parte dele armazenado aquando da invasão alemã de 1941. Assim, com uma linha defensiva ainda em processo de construção e a Linha de Stalin abandonada, elas foram pouco producentes para tentar parar a Operação Barbarossa. (pt)
- «Линия Сталина» — оборонительная линия в СССР, система узловых оборонительных сооружений на границе СССР (до 1939 года), состоявшая из укрепрайонов (УР) от Карельского перешейка до берегов Чёрного моря. Строительство было начато в 1928 году, после военной тревоги 1927 года, когда СССР оказался перед угрозой войны с Великобританией, Китаем и Польшей. Однако некоторые укрепления имелись и раньше (Батумский УР). Несмотря на то, что укрепления «Линии Сталина» в 1941 году уже не отвечали требованиям обороны от тяжёлой артиллерии, они сыграли свою роль в срыве наступления по плану «Барбаросса»: Минский укрепрайон, одним из первых попавший под удары врага и не укомплектованный полностью, связывал своим сопротивлением продвижение германской армии три дня. Полоцкий укрепрайон сдерживал немцев 20 дней, а Киевский — более чем два месяца. Из-за упорного сопротивления частей Красной Армии и столь продолжительных задержек у Полоцка и особенно у Киева, немцам пришлось прекратить наступление на Москву и повернуть танки на Украину, отступив от ранее намеченных планов. (ru)
- 斯大林防线是第二次世界大战前沿苏联西部边界的防御工事线。该体系始建于1920年代，旨在保护苏联免受西方的攻击。该防线由混凝土掩体和炮台组成，与马奇诺防线相似，但复杂程度较低。该防线未连续覆盖苏联整个边界，而是设防区的网络，意在沿某些走廊引导潜在的入侵者。1939年苏联和德国建立军事同盟后，苏联入侵波罗的海三国、波兰和比萨拉比亚，其防御则延伸至莫洛托夫防线。 (zh)
- «Лінія Сталіна» (Die Stalinlinie), в 1930-х роках — оборонна лінія в СРСР, система вузлових оборонних споруд на кордоні СРСР (до 1939 року), що складалася з укріпрайонів (УР) від Карельського перешийка до берегів Чорного моря. Спочатку їх було 13 одиниць, а потім з'явилися ще 8 укріплених районів уздовж західних кордонів Радянського Союзу. Їх нумерація починалася з номера 1. Але укріпленими районами були посилені не тільки західні, але й східні рубежі країни. Від Благовіщенська до Владивостока пролягала смуга з 13 укріпрайонів. Їх нумерація починалася з номера 101. Всі укріплені райони будували за єдиним типовим проектам, їх організаційна структура визначалася у відповідності з єдиними вимогами по єдиній методиці. Для охорони і оборони укріпрайонів були призначені війська укріплених районів РСЧА ЗС СРСР. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- La ligne Staline est un ensemble de casemates, d'emplacements de canons et de fortifications construit dans les années 1920 afin de protéger les frontières occidentales de l'URSS d'une agression extérieure. Son concept est similaire aux secteurs les plus légers de la ligne Maginot française et à la ligne Siegfried allemande. (fr)
- Linia Stalina – pas umocnień zbudowany w latach 30. XX w. przez ZSRR wzdłuż swojej zachodniej granicy z Finlandią, Estonią, Łotwą, Polską i Rumunią, od Bałtyku aż po Morze Czarne. (pl)
- 斯大林防线是第二次世界大战前沿苏联西部边界的防御工事线。该体系始建于1920年代，旨在保护苏联免受西方的攻击。该防线由混凝土掩体和炮台组成，与马奇诺防线相似，但复杂程度较低。该防线未连续覆盖苏联整个边界，而是设防区的网络，意在沿某些走廊引导潜在的入侵者。1939年苏联和德国建立军事同盟后，苏联入侵波罗的海三国、波兰和比萨拉比亚，其防御则延伸至莫洛托夫防线。 (zh)
- خط ستالين عبارة عن مجموعة من التحصينات على طول الحدود الغربية للاتحاد السوفيتي. بدأ العمل في النظام في العشرينيات من القرن الماضي لحماية الاتحاد السوفيتي من هجمات الغرب. كان الخط مؤلفًا من مستودعات خرسانية ومواقع أسلحة، يشبه إلى حد ما خط ماجينو. لم يكن خط دفاع مستمرًا على طول الحدود بأكملها، بل كان عبارة عن شبكة من ، والتي تهدف إلى توجيه الغزاة المحتملين على طول ممرات معينة. وهكذا، تمت إزالة الأسلحة، ولكن كانت في الغالب في التخزين عندما بدأ الخط الجديد في الإنشاء. (ar)
- La Línia Stalin va ser una línia de fortificacions al llarg de la frontera occidental de la Unió Soviètica. Les obres es van iniciar en el sistema en la dècada de 1920 per protegir l'URSS contra els atacs d'Occident. La línia es compon de búnquers de formigó i emplaçaments d'armes, alguna cosa similar a la Línia Maginot, però menys elaborada. No va ser una línia contínua de defensa al llarg de tota la frontera, sinó més aviat una xarxa de regions fortificades, destinat a canalitzar els possibles invasors en alguns corredors. (ca)
- Stalinova linie byl systém opevnění postavený na západní hranici Sovětského svazu, sestávající z opevněných rajónů sahajících od Karelské šíje na severu až k Černému moři na jihu. V Sovětském svazu tyto opevnění oficiálně nenazývali Stalinova linie. Tak je pojmenovávala pouze německá propaganda a západní tisk. Počátek výstavby opevněných rajónů spadá do roku 1929, na obranu před polskou agresí.[zdroj?!] Po připojení západního Běloruska a západní Ukrajiny ztratila význam a byla nahrazena Molotovovou linií ležící 300 km západněji. Sehrála významnou roli v začátku Velké vlastenecké války, zvláště na jihozápadním směru, kde zadržela protivníka na dva týdny. (cs)
- Stalin-linio estis sistemo de fortikaĵoj sur la okcidenta limo de Sovetunio, konsistanta el fortikigitaj regionoj de ĝis Nigra Maro. Oni oficiale ne nomis en Sovetunio tiujn ĉi fortikaĵojn Stalin-linio. Tiel nomigis ĝin sole la germana propagando kaj la okcidenta presaro. Komenco de la konstruado de la fortikigitaj regionoj falas en la jaron 1929, al defendo kontraŭ la pola agresio. Post alligo de la okcidenta Belorusio kaj la okcidenta Ukrainio ĝi sensignifiĝis kaj ĝi estis anstataŭigita de , situanta 300 km pli okcidente. Ĝi ludis signifan rolon en la komenco de Granda Patriota Milito, precipe en sudokcidenta direkto, kie ĝi retenis la kontraŭulon du semajnojn. Pli grandan rolon ĝi havis sur Karela istmo antaŭ Leningrado. Ĉi tie la finnaj soldataroj haltis sur la malnova limo kaj rifuzi (eo)
- Die Stalin-Linie war eine Verteidigungslinie der Roten Armee, die ab 1929 an den Westgrenzen der Sowjetunion errichtet wurde. Sie bestand aus einer Vielzahl von Betonbunkern, welche über leichte sowie schwere Bewaffnung verfügten. Sie erstreckte sich über die gesamte damalige Westgrenze von der Ostsee bis zum Schwarzen Meer. Sie verlief von Narwa und Pskow über Witebsk, Mogilew, Gomel und Schitomir sowie entlang des Flusses Dnjestr bis Odessa. (de)
- La Línea Stalin fue una línea de fortificaciones ubicadas a lo largo de la frontera occidental de la Unión Soviética desde el istmo de Carelia hasta las orillas del mar Negro. Las obras para su construcción comenzaron en 1926 para proteger al país de los ataques que pudieran surgir desde Occidente. La línea se compone de búnkeres de hormigón y emplazamientos de armas, algo similar a la Línea Maginot pero menos elaborada. No era una línea continua de defensa a lo largo de toda la frontera sino más bien una red de regiones fortificadas destinados a canalizar los posibles invasores en algunos corredores. (es)
- The Stalin Line was a line of fortifications along the western border of the Soviet Union (USSR). Work began on the system in the 1920s to protect the USSR against attacks from the west. The line was made up of concrete bunkers and gun emplacements, somewhat similar to, but less elaborate than the Maginot Line. It was not a continuous line of defense along the entire border, but rather a network of fortified districts, meant to channel potential invaders along certain corridors. (en)
- Linea Stalin è il nome dato nella seconda guerra mondiale dai tedeschi ad una discontinua linea di fortificazioni sovietiche che si stendeva alle spalle della vecchia frontiera con la Polonia del 1939, da Odessa fino al confine con la Finlandia, davanti a Leningrado. Solo la zona centro-meridionale della linea, che si appoggiava alle vaste Paludi del Pryp"jat' nella Polesia, rallentò l'avanzata tedesca, costringendo il comandante in capo della VI Armata (generale von Reichenau) a rinunciare al programmato sfondamento verso Kiev (9 agosto 1941). (it)
- A Linha de Stalin (também conhecida como Linha Leningrado), consistia numa série de fortificações ao longo da fronteira Oeste da União Soviética, estendendo-se do Mar Báltico ao Mar Negro. O sistema defensivo começou a ser construído por volta de 1928, e foi concluída em três fases:
* Fase 1 - 1928 a 1930
* Fase 2 - 1930 a 1932
* Fase 3 - 1938 a 1939 (pt)
- «Линия Сталина» — оборонительная линия в СССР, система узловых оборонительных сооружений на границе СССР (до 1939 года), состоявшая из укрепрайонов (УР) от Карельского перешейка до берегов Чёрного моря. Строительство было начато в 1928 году, после военной тревоги 1927 года, когда СССР оказался перед угрозой войны с Великобританией, Китаем и Польшей. Однако некоторые укрепления имелись и раньше (Батумский УР). (ru)
- «Лінія Сталіна» (Die Stalinlinie), в 1930-х роках — оборонна лінія в СРСР, система вузлових оборонних споруд на кордоні СРСР (до 1939 року), що складалася з укріпрайонів (УР) від Карельського перешийка до берегів Чорного моря. Для охорони і оборони укріпрайонів були призначені війська укріплених районів РСЧА ЗС СРСР. (uk)
|
