| dbo:abstract
|
- John Sherman Lollar Jr. (August 23, 1924 – September 24, 1977) was an American professional baseball player and coach. He played for 18 seasons as a catcher in Major League Baseball (MLB) for the Cleveland Indians (1946), New York Yankees (1947–1948), St. Louis Browns (1949–1951), and Chicago White Sox (1952–1963). Although Lollar was often overshadowed by his contemporary, New York Yankee catcher Yogi Berra, he was considered to be one of the best catchers in the major leagues during the 1950s. Lollar was an American League All-Star for seven seasons. In 1957, he received the first Rawlings Gold Glove Award for the catcher position in Major League Baseball. He was a coach in the major leagues and managed at the minor league level after his MLB playing career ended. He was chosen for the Chicago White Sox All-Century Team on September 30, 2000. (en)
- John Sherman Lollar, Jr. (ur. 23 sierpnia 1924, zm. 24 września 1977) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łapacza. Zawodową karierę rozpoczął w 1943 w , klubie farmerskim Cleveland Indians. W Major League Baseball zadebiutował 20 kwietnia 1946 w meczu przeciwko Detroit Tigers. W grudniu 1946 w ramach wymiany zawodników przeszedł do New York Yankees, gdzie występował przez dwa sezony jako zmiennik Yogi Berry i . W 1947 zagrał w trzech meczach World Series, w których Yankees pokonali Brooklyn Dodgers 4–3. W grudniu 1948 został zawodnikiem St. Louis Browns. W 1949 po raz pierwszy otrzymał powołanie do All-Star Game. Dwa lata później został oddany do Chicago White Sox. W 1957 po raz pierwszy w karierze otrzymał Złotą Rękawicę, zaś dwa lata później zdobył 22 home runy (rekord kariery) i zagrał we wszystkich meczach World Series, w których White Sox ulegli Los Angeles Dodgers 2–4. Karierę zawodniczą zakończył w 1962. W późniejszym okresie był między innymi trenerem łapaczy w Baltimore Orioles, z którym w 1966 po raz drugi w karierze zdobył mistrzowski tytuł i menadżerem klubów farmerskich Oakland Athletics. W 2000 został wybrany do White Sox Team of the Century. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- John Sherman Lollar Jr. (August 23, 1924 – September 24, 1977) was an American professional baseball player and coach. He played for 18 seasons as a catcher in Major League Baseball (MLB) for the Cleveland Indians (1946), New York Yankees (1947–1948), St. Louis Browns (1949–1951), and Chicago White Sox (1952–1963). He was a coach in the major leagues and managed at the minor league level after his MLB playing career ended. He was chosen for the Chicago White Sox All-Century Team on September 30, 2000. (en)
- John Sherman Lollar, Jr. (ur. 23 sierpnia 1924, zm. 24 września 1977) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łapacza. Zawodową karierę rozpoczął w 1943 w , klubie farmerskim Cleveland Indians. W Major League Baseball zadebiutował 20 kwietnia 1946 w meczu przeciwko Detroit Tigers. W grudniu 1946 w ramach wymiany zawodników przeszedł do New York Yankees, gdzie występował przez dwa sezony jako zmiennik Yogi Berry i . W 1947 zagrał w trzech meczach World Series, w których Yankees pokonali Brooklyn Dodgers 4–3. W grudniu 1948 został zawodnikiem St. Louis Browns. W 1949 po raz pierwszy otrzymał powołanie do All-Star Game. (pl)
|
