| dbo:abstract
|
- En arqueologia prehistòrica, el terme rascador o rascadora designa una eina de pedra tallada obtinguda retocant una fulla o un esclat. En arqueologia del paleolític és un estri de pedra fabricat a partir d'una ascla que tant pot servir per a rascar com per a tallar. ApareixEN durant el Paleolític inferior i són particularment freqüents tot al llarg del Paleolític superior? del Paleolític mitjà (Musterià) i es fan menys freqüents en el Paleolític superior, però n'hi ha igualment a les indústries anteriors, sobretot al Mosterià. Per a fabricar una rascadora es procedia al retoc d'una ascla amb una o diverses de les vores treballades amb un tipus de retoc superficial en forma d'escames regulars i contínues que formen un front de tall uniforme que permetia de tallar o rascar; generalment servien al treball de les matèries flexibles animals. Tipològicament, un rascador es caracteritza per un front convex condicionat per retoc directe en part distal d'un esclat o d'una . (ca)
- Der Begriff Kratzer wird in der archäologischen Fachliteratur widersprüchlich verwendet. Die Trennung zwischen Schaber und Kratzer ist nicht eindeutig, das Gleiche gilt für die angenommenen Funktionen. Als Kratzer wird meist ein Werkzeug zum Abnehmen feinster Späne bezeichnet, der sich vom „Schaber“ nur durch seine schmalere Arbeitskante unterscheidet. Demnach hat der Kratzer eine schabende Funktion und eine schmale Arbeitskante. Zinken und Stichel sind als spezielle Schaberformen anzusehen. Stefan Unser hat auf diesen Missstand hingewiesen. Das Dilemma kann allenfalls mit der von François Bordes vorgeschlagenen geometrisch definierten Steingerätemorphologie gelöst werden, die von Funktionen unabhängig ist. Hier ist der Kratzer (grattoir, end-scraper) durch eine mehr oder weniger bogenförmige Retusche an einem schmaleren Ende des Abschlages oder der Klinge bestimmt. (de)
- Harraskagailu ukitu erregular, konbexu, zorrotz eta latzarik gabeko tresna aurrehistorikoa da, harri-puskaz egiten dena. Batzuetan bikoiztua da, alde biak ukiturik badaude. Harri Aro osoan zehar, baina batez ere Goi Paleoliton, erabiltzen zuten azalak ontzeko eta hezurretatik haragia ateratzeko. (eu)
- Le terme « grattoir » désigne différents outils. (fr)
- Un raspador o rascador es un útil prehistórico fabricado a partir de lasca o a partir de hoja que presenta en una extremidad un frente retocado regular, cortante y no abrupto. Se han encontrado raspadores dobles, con las dos extremidades retocadas y, además, raspadores compuestos con otros tipos de útiles. Asimismo es común que los raspadores fuesen usados con un mango, que se ha perdido. Los raspadores eran usados para cortar pieles y posiblemente también para separar carne de huesos de animales. Los raspadores aparecen durante el Paleolítico medio pero son particularmente abundantes durante el Paleolítico superior. Sin embargo, al ser un instrumento versátil se continuó usando por muchas sociedades a lo largo de la historia. Es un instrumento de percusión que suele cambiar de sonido dependiendo del material del que se fabrique. Antes era fabricado de huesos humanos pero conforme fueron pasando los años cambiaron de materiales y actualmente son fabricados de calabaza o bambú. (es)
- In prehistoric archaeology, scrapers are unifacial tools thought to have been used for hideworking and woodworking. Many lithic analysts maintain that the only true scrapers are defined on the base of use-wear, and usually are those that were worked on the distal ends of blades—i.e., "" (French: grattoir). Other scrapers include the so-called "side scrapers" or racloirs, which are made on the longest side of a flake, and , which have a cleft on either side that may have been used to attach them to something else. Scrapers are typically formed by chipping the end of a flake of stone in order to create one sharp side and to keep the rest of the sides dull to facilitate grasping it. Most scrapers are either circle or blade-like in shape. The working edges of scrapers tend to be convex, and many have trimmed and dulled lateral edges to facilitate hafting. One important variety of scraper is the , a scraper shaped much like its namesake. This scraper type is common at Paleo-Indian sites in North America. Scrapers are one of the most varied lithic tools found at archaeological sites. Due to the vast array of scrapers there are many typologies that scrapers can fall under, including tool size, tool shape, tool base, the number of working edges, edge angle, edge shape, and many more. (en)
- Il raschiatoio (in francese, racloir) è uno strumento utilizzato per raschiare e levigare la superficie di un corpo. In archeologia e paletnologia, il termine indica un attrezzo litico impiegato dal Paleolitico al Neolitico, ricavato da una pietra lavorata con scheggiatura, fino a consentirne la presa con sole tre dita (pollice, indice e medio). I raschiatoi preistorici erano molto spesso di selce o quarzite. Si suppone fossero impiegati per la rimozione del grasso e per il taglio e la preparazione delle pelli animali, con le quali si realizzavano indumenti per ripararsi dal freddo. Ciascun raschiatoio preistorico è caratterizzato dallo stile di lavorazione e ritocco della scheggia di partenza. Da diverse modalità di ritocco si otteneva un tagliente più o meno acuto. L'uso era particolarmente diffuso nel Paleolitico medio (dove i raschiatoi rappresentano in media più dei tre quarti dello strumentario ritrovato) e nel Musteriano, nei territori africani, vicino-orientali e mediterranei. (it)
- Drapacz – narzędzie kamienne wykonane przez zaretuszowanie co najmniej jednej krawędzi , prostopadłej do jego osi; ukształtowane na krańcu odłupka lub wióra, z końcówką wykończoną retuszem. Drapisko może też znajdować się w dolnej części (drapacz podwójny) lub biec naokoło (drapacz krążkowaty). Drapisko charakteryzuje się określonym typem retuszu przykrawędnego mniej lub bardziej stromego, który decyduje o kącie drapiska, tj. kącie dwuściennym utworzonym przez płaszczyzny negatywów retuszu na drapisku i stronę dolną (pozytywową) półsurowiaka. Drapacze służyły do obróbki drewna i kości oraz zapewne do cięcia. Wyróżnia się drapacze niskie, wysokie, smukłe i krótkie. Drapacze wysokie, których drapisko jest efektem odłupania wiórków długich, wąskich i wygiętych, są określane jako łódkowate. Spotyka się je często w kulturze oryniackiej. Jeżeli szerokość drapiska jest ograniczona przez retusz z jednego boku lub obydwu, drapacze są zwane pyskowatymi. O ile retusz obejmuje dwa przeciwległe końce, uzyskuje się drapacz podwójny, jeżeli rozciąga się na całej krawędzi krótkiego odłupka - wynikiem jest drapacz krążkowaty. Drapacze występują już w przemysłach aszelskich i w wielu kulturach paleolitu i mezolitu. Większość z nich nie jest związana z określonymi kulturami i należy do substratu narzędziowego górnego paleolitu. (pl)
- Em arqueologia, um raspador é uma ferramenta usada por povos do Paleolítico, fabricada geralmente com pedra lascada. (pt)
- Шкребок, скребок, скребачка — назва найрізноманітніших знарядь і пристосувань, що використовуються в промисловості та побуті. (uk)
- Skrapa är inom arkeologin ett kanttillhugget stenredskap med mångsidigt användningsområde. Bland annat användes skrapor för att bearbeta trä, ben och skinn. Skrapor har tillverkats i flera olika typer under hela stenåldern. Idag återstår vanligen endast själva skrapklingan av redskapet. Troligen hade skraporna dock ett handtag av ben eller trä, där skrapan kunde infästas i handtaget med till exempel harts. Skrapor kunde tillverkas av flera olika typer av sten, till exempel flinta eller kvarts, genom att ett avslag eller spån slogs från en kärna. Avslagets kanter kunde sedan retuscheras så att skrapan erhöll önskad form. Med hjälp av slitspårsanalyser kan det avgöras om en skrapa varit skaftad och vilket material som bearbetats med skrapan. (sv)
- Скребо́к — название самых разнообразных орудий и приспособлений, используемых в промышленности и быту. Скребок в археологии (англ. end-scraper, фр. grattoir) — каменное (кремнёвое, обсидиановое, кварцитовое и др.) орудие труда, употреблявшееся с эпохи позднего палеолита, а также и в последующие эпохи, вплоть до раннего железа. Представляет собой маленькое или миниатюрное скребло. Обычно, скребок представляет собой удобной формы отщеп (скол) с камня . Но бывает выполнен и на обломке пластины или на осколке аморфной формы. Чаще имеет рабочий край дугообразной формы, но последний может быть прямым, остроконечным или др., в зависимости от производимых работ. Может использоваться боковая сторона отщепа. Рабочее лезвие покрыто крутой притупляющей ретушью износа или нанесённой преднамеренно.На многих древних стоянках большинство найденных каменных орудий составляют скребки. По большей части применялось при выделке кож, а также и для обработки рога, кости и дерева. Но окончательно определить назначение того или иного каменного орудия возможно только с использованием методов трасологии. Инструменты из обломков керамики и металлические, применяемые для обработки кожи, могут называться как скребками, так в равной степени и скрёблами. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Harraskagailu ukitu erregular, konbexu, zorrotz eta latzarik gabeko tresna aurrehistorikoa da, harri-puskaz egiten dena. Batzuetan bikoiztua da, alde biak ukiturik badaude. Harri Aro osoan zehar, baina batez ere Goi Paleoliton, erabiltzen zuten azalak ontzeko eta hezurretatik haragia ateratzeko. (eu)
- Le terme « grattoir » désigne différents outils. (fr)
- Em arqueologia, um raspador é uma ferramenta usada por povos do Paleolítico, fabricada geralmente com pedra lascada. (pt)
- Шкребок, скребок, скребачка — назва найрізноманітніших знарядь і пристосувань, що використовуються в промисловості та побуті. (uk)
- En arqueologia prehistòrica, el terme rascador o rascadora designa una eina de pedra tallada obtinguda retocant una fulla o un esclat. En arqueologia del paleolític és un estri de pedra fabricat a partir d'una ascla que tant pot servir per a rascar com per a tallar. ApareixEN durant el Paleolític inferior i són particularment freqüents tot al llarg del Paleolític superior? del Paleolític mitjà (Musterià) i es fan menys freqüents en el Paleolític superior, però n'hi ha igualment a les indústries anteriors, sobretot al Mosterià. (ca)
- Der Begriff Kratzer wird in der archäologischen Fachliteratur widersprüchlich verwendet. Die Trennung zwischen Schaber und Kratzer ist nicht eindeutig, das Gleiche gilt für die angenommenen Funktionen. (de)
- Un raspador o rascador es un útil prehistórico fabricado a partir de lasca o a partir de hoja que presenta en una extremidad un frente retocado regular, cortante y no abrupto. Se han encontrado raspadores dobles, con las dos extremidades retocadas y, además, raspadores compuestos con otros tipos de útiles. Asimismo es común que los raspadores fuesen usados con un mango, que se ha perdido. Los raspadores eran usados para cortar pieles y posiblemente también para separar carne de huesos de animales. (es)
- In prehistoric archaeology, scrapers are unifacial tools thought to have been used for hideworking and woodworking. Many lithic analysts maintain that the only true scrapers are defined on the base of use-wear, and usually are those that were worked on the distal ends of blades—i.e., "" (French: grattoir). Other scrapers include the so-called "side scrapers" or racloirs, which are made on the longest side of a flake, and , which have a cleft on either side that may have been used to attach them to something else. (en)
- Il raschiatoio (in francese, racloir) è uno strumento utilizzato per raschiare e levigare la superficie di un corpo. In archeologia e paletnologia, il termine indica un attrezzo litico impiegato dal Paleolitico al Neolitico, ricavato da una pietra lavorata con scheggiatura, fino a consentirne la presa con sole tre dita (pollice, indice e medio). I raschiatoi preistorici erano molto spesso di selce o quarzite. Si suppone fossero impiegati per la rimozione del grasso e per il taglio e la preparazione delle pelli animali, con le quali si realizzavano indumenti per ripararsi dal freddo. (it)
- Drapacz – narzędzie kamienne wykonane przez zaretuszowanie co najmniej jednej krawędzi , prostopadłej do jego osi; ukształtowane na krańcu odłupka lub wióra, z końcówką wykończoną retuszem. Drapisko może też znajdować się w dolnej części (drapacz podwójny) lub biec naokoło (drapacz krążkowaty). Drapisko charakteryzuje się określonym typem retuszu przykrawędnego mniej lub bardziej stromego, który decyduje o kącie drapiska, tj. kącie dwuściennym utworzonym przez płaszczyzny negatywów retuszu na drapisku i stronę dolną (pozytywową) półsurowiaka. (pl)
- Skrapa är inom arkeologin ett kanttillhugget stenredskap med mångsidigt användningsområde. Bland annat användes skrapor för att bearbeta trä, ben och skinn. Skrapor har tillverkats i flera olika typer under hela stenåldern. Idag återstår vanligen endast själva skrapklingan av redskapet. Troligen hade skraporna dock ett handtag av ben eller trä, där skrapan kunde infästas i handtaget med till exempel harts. Med hjälp av slitspårsanalyser kan det avgöras om en skrapa varit skaftad och vilket material som bearbetats med skrapan. (sv)
- Скребо́к — название самых разнообразных орудий и приспособлений, используемых в промышленности и быту. Скребок в археологии (англ. end-scraper, фр. grattoir) — каменное (кремнёвое, обсидиановое, кварцитовое и др.) орудие труда, употреблявшееся с эпохи позднего палеолита, а также и в последующие эпохи, вплоть до раннего железа. Представляет собой маленькое или миниатюрное скребло. По большей части применялось при выделке кож, а также и для обработки рога, кости и дерева. Но окончательно определить назначение того или иного каменного орудия возможно только с использованием методов трасологии. (ru)
|
