| dbo:abstract
|
- مدرسة شارتر L'Ecole de Chartres من مدارس علم النفس. كان مقرها في مدينة شارتر جنوب غرب مدينة باريس الفرنسية. بدأت نشاطها العلمي في القرن السادس الميلادي، ولكنها اشتهرت في القرنين الحادي عشر والثاني عشر الميلاديين. (ar)
- Škola v Chartres [šártr] anebo chartreská škola byla jednou z nejvýznamnějších škol středověké filosofie 11. a 12. století. Navázala na katedrální školu, která je v Chartres doložena od 6. století. Na přelomu 10. a 11. století ji však znovu založil Fulbert ze Chartres (960–1028), který se zasloužil o vybudování knihovny pro studium sedmi svobodných umění. Počátkem 12. století se rektorem školy stal Bernard z Chartres, jehož znalost a příklon k platonismu daly škole nový směr. Koncem 12. století malou školu v Chartres zastínila vznikající škola při klášteře sv. Viktora i univerzita v Paříži. V 19. století se k chartreské škole začali počítat i další teologové a učenci, kteří si byli názorově blízcí, míra jejich působení v Chartres je však předmětem sporů. (cs)
- L'Escola de Chartres és un corrent de la filosofia medieval desenvolupat als segles XI i XIII al voltant de Chartres. Va ser fundada per Fulbert (960-1028). Presenten influències de Plató (llegit per Agustí d'Hipona), Macrobi i Boeci. El seu pensament es pot resumir en els següents punts:
* l'U neopitagòric és en realitat Déu
* Plató prefigura en els seus dos mons la Terra i el Cel que proclama el cristianisme
* L'objectiu de tot filòsof és assolir el màxim saber, unint el trivium i el quadrivium
* Hi ha compatibilitat entre la filosofia grega i la religió
* Panteisme Els pensadors pertanyents a aquesta escola són Bernard de Chartres, Fulbert de Chartres, Guillem de Conches, Joan de Salisbury, Bernard Silvestre, , Gilbert de Poitiers, Yves de Chartres i . Van destacar per l'impuls donat a l'educació, preparant el camí per a l'escolàstica. (ca)
- Der Begriff Schule von Chartres wird in zwei Bedeutungen verwendet:
* Zum einen ist die Domschule in Chartres gemeint, die als Ausbildungsstätte für Kleriker schon im Frühmittelalter bestand und im 11. und 12. Jahrhundert dank hervorragender Lehrer eine Blütezeit erlebte.
* Zum anderen versteht man darunter eine Gruppe von überregional einflussreichen Gelehrten der frühen Scholastik, die bestimmte Interessen und philosophisch-theologische Überzeugungen teilten und somit eine geistesgeschichtliche Strömung bildeten, die einen rational bestimmten Humanismus gegenüber der bisherigen Autoritätengläubigkeit vertrat. Meist verwendet man den Begriff im zweiten Sinn, welcher jedoch problematisch und umstritten ist. Meinungsverschiedenheiten bestehen darüber, inwieweit sich die angenommene Strömung anhand konkreter Merkmale von anderen Richtungen abgrenzen lässt, wie originell ihre Lehren waren und in welchem Ausmaß der traditionell unterstellte Lokalbezug zu Chartres tatsächlich bestand. (de)
- La Skolo de Chartres estis alta lernejo de filozofiaj kaj teologiaj studoj, naskiĝinta en Chartres komence de la 11-a jarcento iniciate de , episkopo de la diocezo de la sama urbo, kaj daŭrinta ĝis la sekva jarcento. Ĝi havis kiel programon la disvolviĝon de la kristana teologio pere de la utiligo de la filozofio de Platono. Temis pri unu el la plej elstaraj institutoj apartenantaj al eduka sistemo de la mezepoka Skolastikismo. La filozofoj de Chartres asimilis la platonan doktrinon tra la novplatonisma penso de Aŭgusteno de Hipono kaj de Boecio. Rilate ontologion ili subtenis ke la ideoj estas kreitaj de Dio Patro (nome ili antaŭekzistas en Dio kreinto), dum rilate kosmogonion ili sekvis la interpreton de Kalcidio pri la Timeo de Platono, identigante la kristanan Sanktan Spiriton kun la la platona Animo de la mondo, reprenante tiel la tezon de Abelardo. Allasinte la imanenton de tiu ĉi en la Naturo, ili ekvojaĝis en la direkton de panteisma vizio de la mondo kreita. POste esploristoj diris ke naskiĝis nova platonismo: tiu de Chartres! En tiu skolo elstaris majstroj kiel , , , (kiu identigas la novplatonisman monadon kun la Dio kreinto de la juda-kristana tradicio) », , , kiu verkis Cosmographia, kiu estas "poeta variacio sur la pitagoraj temoj” . Tiu skolo havis grandan konsideron por la artoj de quadrivium kiel oni povas percepti vizitante la katedralon de Chartres. (eo)
- La Escuela de Chartres fue una escuela catedralicia medieval de Francia, fundada por el obispo Fulbertus Carnotensis (960-1028) en el 990, en la ciudad de Chartres, que tuvo su máximo esplendor en la primera mitad del siglo XII. Poco a poco su fama se fue extinguiendo, entre otras razones, por la creación de las universidades, particularmente la Universidad de París. En la escuela se cultivaron la Filosofía, la Teología y todas las disciplinas del saber de la época. (es)
- L'École de Chartres ou École de la cathédrale de Chartres ou académie chartraine connaît sa renommée à partir du XIe siècle grâce à son fondateur Fulbert de Chartres. Elle atteint son apogée au XIIe siècle, sous l’impulsion de plusieurs philosophes et théologiens, auteurs d’études philosophiques savantes basées sur Platon, menées principalement par Yves de Chartres, Bernard de Chartres, Gilbert de La Porrée, Thierry de Chartres, Guillaume de Conches, Jean de Salisbury (qui avait étudié à Chartres) et Bernard Silvestre. (fr)
- During the High Middle Ages, the Chartres Cathedral established the cathedral School of Chartres, an important center of French scholarship located in Chartres. It developed and reached its apex during the transitional period of the 11th and 12th centuries, at the start of the Latin translation movement. This period was also right before the spread of medieval universities, which eventually superseded cathedral schools and monastic schools as the most important institutions of higher learning in the Latin West. In the early 11th century, (c. 1020), Bishop Fulbert established Chartres as one of the leading schools in Europe. Although the role of Fulbert himself as a scholar and teacher has been questioned, his administrative ability established the conditions in which the school could flourish. Great scholars were attracted to the cathedral school, including Bernard of Chartres, Thierry of Chartres, William of Conches, and the Englishman John of Salisbury. These men were at the forefront of the intense intellectual rethinking that culminated in what is now known as the twelfth-century Renaissance, pioneering the Scholastic philosophy that came to dominate medieval thinking throughout Europe. As with most monastic and cathedral schools, the school's teaching was based on the traditional seven liberal arts, grouped into the trivium (study of logic, grammar and rhetoric) and into the quadrivium (arithmetic, geometry, music, and astronomy). There were, however, differences among the schools on the emphasis given to each subject. The Chartres school placed special emphasis on the quadrivium (the mathematical arts) and on natural philosophy. Chartres' greatest period was the first half of the twelfth century, but it eventually could not support the city's large number of students and its masters lacked the relative autonomy developing around the city's other schools. By the later 12th century, the status of the school was on the wane. It was gradually eclipsed by the newly emerging University of Paris, particularly by the School of the Abbey of St. Victor (attended by the 'Victorines'). (en)
- シャルトル学派（しゃるとるがくは、仏: École de Chartres）は、中世のフランスのシャルトル大聖堂附属学校で活躍したベルナールを中心とした思想家たちを指す。プラトン哲学やアラビアの自然科学の成果を統合した。 (ja)
- 사르트르 학파(Ecole de Chartres)는 프랑스 샤르트르 대성당 부속 학교에서 활약 한 베르나르를 중심으로 한 사상가의 모임을 말한다. 사르트르 지방은 파리의 학풍과 현저한 대조를 보이며, 플라톤 주의와 휴머니즘에 입각한 정신으로 12세기 전반의 지적 중심지가 되었다. 고전연구와 자연연구가 특색이며, 그 황금시대는 역대 총장의 활약으로 이루어졌다. <메타토기콘>과 <폴리크라티크스>는 귀중한 자료로 가득 차 있으며, 샤르트르 학파에 대한 확실한 지식은 그를 통해 얻게 된다. 논리를 절대시하는 풍조에 대항하여 이성의 겸허를 구했다. 신이 참된 예지라고 한다면 신의 사랑은 바로 철학이며, 이 철학은 가르치는 데 그치지 않고 그 사상을 스스로 생활화하는 데서 구해진다고 하였다. 사르트르의 베르나르(1127경 사망)는 철학적으로 가장 뛰어났고, 고전 교양을 존중하였으며, 그의 유명한 '거인의 어깨 위의 소인'이라는 표현은 이 학파의 기본정신이 되었다. 길베르투스 포레타누스(1154 사망)는 걸출한 변증가(辨證家)로서 보에티우스·아리스토텔레스에 정통하며, <6원리(六原理)의 서>(범주론의 재해석)는 논리학 교과서로 중요하다. 사르트르의 티에리(1150경 사망)는 7자유과(七自由科)의 교과서와 <하느님의 6일간의 작업> 등을 저술하여 플라톤 철학과 창세기 설화의 조화를 의도했다. 에우클레이데스의 <원리론(原理論)>을 번역한 바스의 아델라드(1100경의 사람)는 보편자(普遍者)와 개별자(個別者)의 일치를 주장하여 플라톤의 이론과 아리스토텔레스의 이론을 결합하려고 시도하였다. 그 외에 콘슈의 윌리엄(1080경-1154경)이나 클레르보의 베르나르두스(1090/91-1153), 시르베르투르도 이에 속하지만, 가장 탁월한 대표자·구현자는 솔즈베리의 요하네스(1120경-1180)로서 역사가·논리학자·정치철학자인 그는 인문주의(人文主義)의 대표자로 섬세한 심정을 가진 세련된 교양인이다. 키케로의 고전 사상과 문체의 부활에 힘썼다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 내용을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다. (ko)
- La scuola di Chartres fu una scuola cattedrale di studi filosofici e teologici sorta alla fine del XI secolo a Chartres, per iniziativa del vescovo Fulberto, e proseguita nel secolo successivo, avendo come programma lo sviluppo della teologia cristiana tramite la filosofia platonica. Si trattava di uno dei più grandi istituti appartenenti al sistema educativo della scolastica medievale.Tra i suoi maestri sono da ricordare Fulberto di Chartres, fondatore della scuola, i bretoni Bernardo di Chartres col fratello Teodorico, Ivo di Chartres, il normanno Guglielmo di Conches, Gilberto Porretano, Giovanni di Salisbury. (it)
- De School van Chartres was een kathedraalschool die in het begin van de hoge middeleeuwen was verbonden aan de kathedraal van Chartres. De school beleefde zijn hoogtijdagen in de 11e en het begin van de 12e eeuw. In die tijd was de school een belangrijk centrum van wetenschap. De rol van de school van Chartres en soortgelijke kathedraalscholen werd vanaf het eind van de 12e-eeuw geleidelijk overgenomen door de middeleeuwse universiteiten en hun directe voorgangers. In het begin van de 11e eeuw, vanaf circa 1020 zette bisschop Fulbert de school van Chartres op de kaart als een van de leidende scholen in Europa. Hoewel de rol van Fulbert als geleerde en leraar wle ter discussie wordt gesteld, was zijn grootste talent die van administrateur. Hij schiep de voorwaarden waaronder de kathedraalschool kon gedijen. De kathedraalschool van Chartres slaagde erin grote geleerden aan te trekken. Hieronder waren Bernard van Chartres, Thierry van Chartres, Willem van Conches en de Engelsman Johannes van Salisbury. Deze mannen vormden de voorhoede van de intense intellectuele heroverweging die culmineerde in wat nu bekendstaat als de renaissance van de 12e eeuw. De kathedraalschool was de pionier van de scholastieke filosofie die in latere eeuwen het middeleeuwse denken in heel Europa zou komen te domineren. Het onderwijs in de klooster- en kathedraalscholen werd typisch gebaseerd op de traditionele zeven vrije kunsten, met inbegrip van het trivium (studie van de logica, grammatica en retorica) en het quadrivium (rekenkunde, meetkunde, muziek en astronomie). Er waren echter verschillen tussen de scholen in de nadruk die zij aan elk onderwerp geven. In de school van Chartres ging speciale aandacht uit naar het quadrivium (de wiskundige kunsten) en de natuurfilosofie. De grootste bloei van de school van Chartres vond plaats in de eerste helft van de twaalfde eeuw. In Chartres ontbeerden de magisters echter de relatieve autonomie die zich wel ontwikkelde rondom de scholen van Parijs. De kleine stad Chartres kon niet zulke grote aantallen studenten aan als Parijs. Tegen het einde van de 12e eeuw nam het belang van de school af. De school werd overschaduwd door de nieuw opkomende Universiteit van Parijs, met name door de aan de verbonden school (de 'Victorijnen'). (nl)
- A Escola de Chartres ou Escola da catedral de Chartres foi uma escola catedral que funcionou na catedral de Chartres e que se tornou um importante centro de estudos na Europa medieval. Seu ápice ocorreu nos séculos XI e XII, durante o chamado renascimento do século XII. Nesse período, segundo alguns historiadores, os grandes intelectuais da época, como Yves de Chartres, Gilbert de la Porrée, Bernard de Chartres,Guillaume de Conches, , Bernard Silvestre, Thierry de Chartres e Jean de Salisbury, teriam sido ligados à escola, contribuindo para a fama da instituição. Até a primeira metade do século XX, a Escola de Chartres era considerada pelos historiadores como a mais vigorosa expressão do espírito progressista do século XII. Mais recentemente (1965, 1970), contudo, R. W. Southern, em Medieval Humanism and Other Studies (Oxford, 1970), mostra que uma análise documental mais rigorosa não permitiria afirmar que houvesse mesmo essa supremacia. Para este autor, a escola de Chartres não seria diferente de numerosas outras escolas episcopais da época, e nada prova, até agora, que ela se tivesse distinguido por uma excepcional plêiade de mestres. Suas características marcantes são segundo Boehner e Gilsono cultivo das ciências naturais e a familiaridade com as literatura clássica. (pt)
- Szkoła z Chartres – , z którą związanych było wielu wybitnych filozofów średniowiecza. Jej rozkwit przypadł na XI i XII wiek. Rozwój szkoły w Chartres związany jest z ruchem tłumaczenia klasycznych i arabskich tekstów na łacinę. Była ona jednym z czołowych ośrodków intelektualnych, które zapoczątkowały tzw. . Z czasem szkoła straciła na znaczeniu na rzecz uniwersytetów, w szczególności Uniwersytetu Paryskiego, z którym początkowo rywalizowała. (pl)
- Шартрская школа (фр. École de Chartres; académie chartraine; лат. Carnotensis / Carnutensis / Karnotensis — Карнутская) — средневековое учёное сообщество при епископской кафедре в Шартре, философская школа мирового значения. Расцвет Шартрской школы пришёлся на XI—XII века. Архитектурным наследием школы является готический Шартрский собор (1194—1220). В XIII веке школа утратила своё значение, превратившись в провинциальную по сравнению с Парижским университетом. Основание кафедры Шартра относится к III веку; школа при кафедре получает особую известность с конца X века, когда её возглавил епископ Фульбер (с 990 года). В школе преподавались математика, право, логика и медицина. Философской ориентацией был неоплатонизм. Школа синтезировала учение Платона, представленное в его «Тимее», и логику, физику и психологию Аристотеля. (ru)
- Шартрська школа — одна зі шкіл середньовічної схоластичної філософії. Заснована у 990 році в Шартрі (Франція). Школа більш повно відкрила Європі класичну античну філософію Платона і Аристотеля. Серед відомих представників Школи - . Шартрська школа була впливовою у Х-ХІІ ст. Особливого розквіту Шартрська школа набула у XII ст. У цей час Шартрську школу очолював Бернар із Шартра. У подальшому на основі розвитку ідей Шартрської школи сформувалася ключова проблема схоластики — спір між реалізмом та номіналізмом. Представники Школи мали потяг до природничонаукових знань (медицина, фізіологія, астрономія), виявляли інтерес до атомістичного вчення Демокріта та Епікура. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- مدرسة شارتر L'Ecole de Chartres من مدارس علم النفس. كان مقرها في مدينة شارتر جنوب غرب مدينة باريس الفرنسية. بدأت نشاطها العلمي في القرن السادس الميلادي، ولكنها اشتهرت في القرنين الحادي عشر والثاني عشر الميلاديين. (ar)
- Škola v Chartres [šártr] anebo chartreská škola byla jednou z nejvýznamnějších škol středověké filosofie 11. a 12. století. Navázala na katedrální školu, která je v Chartres doložena od 6. století. Na přelomu 10. a 11. století ji však znovu založil Fulbert ze Chartres (960–1028), který se zasloužil o vybudování knihovny pro studium sedmi svobodných umění. Počátkem 12. století se rektorem školy stal Bernard z Chartres, jehož znalost a příklon k platonismu daly škole nový směr. Koncem 12. století malou školu v Chartres zastínila vznikající škola při klášteře sv. Viktora i univerzita v Paříži. V 19. století se k chartreské škole začali počítat i další teologové a učenci, kteří si byli názorově blízcí, míra jejich působení v Chartres je však předmětem sporů. (cs)
- La Escuela de Chartres fue una escuela catedralicia medieval de Francia, fundada por el obispo Fulbertus Carnotensis (960-1028) en el 990, en la ciudad de Chartres, que tuvo su máximo esplendor en la primera mitad del siglo XII. Poco a poco su fama se fue extinguiendo, entre otras razones, por la creación de las universidades, particularmente la Universidad de París. En la escuela se cultivaron la Filosofía, la Teología y todas las disciplinas del saber de la época. (es)
- L'École de Chartres ou École de la cathédrale de Chartres ou académie chartraine connaît sa renommée à partir du XIe siècle grâce à son fondateur Fulbert de Chartres. Elle atteint son apogée au XIIe siècle, sous l’impulsion de plusieurs philosophes et théologiens, auteurs d’études philosophiques savantes basées sur Platon, menées principalement par Yves de Chartres, Bernard de Chartres, Gilbert de La Porrée, Thierry de Chartres, Guillaume de Conches, Jean de Salisbury (qui avait étudié à Chartres) et Bernard Silvestre. (fr)
- シャルトル学派（しゃるとるがくは、仏: École de Chartres）は、中世のフランスのシャルトル大聖堂附属学校で活躍したベルナールを中心とした思想家たちを指す。プラトン哲学やアラビアの自然科学の成果を統合した。 (ja)
- Szkoła z Chartres – , z którą związanych było wielu wybitnych filozofów średniowiecza. Jej rozkwit przypadł na XI i XII wiek. Rozwój szkoły w Chartres związany jest z ruchem tłumaczenia klasycznych i arabskich tekstów na łacinę. Była ona jednym z czołowych ośrodków intelektualnych, które zapoczątkowały tzw. . Z czasem szkoła straciła na znaczeniu na rzecz uniwersytetów, w szczególności Uniwersytetu Paryskiego, z którym początkowo rywalizowała. (pl)
- L'Escola de Chartres és un corrent de la filosofia medieval desenvolupat als segles XI i XIII al voltant de Chartres. Va ser fundada per Fulbert (960-1028). Presenten influències de Plató (llegit per Agustí d'Hipona), Macrobi i Boeci. El seu pensament es pot resumir en els següents punts:
* l'U neopitagòric és en realitat Déu
* Plató prefigura en els seus dos mons la Terra i el Cel que proclama el cristianisme
* L'objectiu de tot filòsof és assolir el màxim saber, unint el trivium i el quadrivium
* Hi ha compatibilitat entre la filosofia grega i la religió
* Panteisme (ca)
- La Skolo de Chartres estis alta lernejo de filozofiaj kaj teologiaj studoj, naskiĝinta en Chartres komence de la 11-a jarcento iniciate de , episkopo de la diocezo de la sama urbo, kaj daŭrinta ĝis la sekva jarcento. Ĝi havis kiel programon la disvolviĝon de la kristana teologio pere de la utiligo de la filozofio de Platono. Temis pri unu el la plej elstaraj institutoj apartenantaj al eduka sistemo de la mezepoka Skolastikismo. La filozofoj de Chartres asimilis la platonan doktrinon tra la novplatonisma penso de Aŭgusteno de Hipono kaj de Boecio. (eo)
- Der Begriff Schule von Chartres wird in zwei Bedeutungen verwendet:
* Zum einen ist die Domschule in Chartres gemeint, die als Ausbildungsstätte für Kleriker schon im Frühmittelalter bestand und im 11. und 12. Jahrhundert dank hervorragender Lehrer eine Blütezeit erlebte.
* Zum anderen versteht man darunter eine Gruppe von überregional einflussreichen Gelehrten der frühen Scholastik, die bestimmte Interessen und philosophisch-theologische Überzeugungen teilten und somit eine geistesgeschichtliche Strömung bildeten, die einen rational bestimmten Humanismus gegenüber der bisherigen Autoritätengläubigkeit vertrat. (de)
- During the High Middle Ages, the Chartres Cathedral established the cathedral School of Chartres, an important center of French scholarship located in Chartres. It developed and reached its apex during the transitional period of the 11th and 12th centuries, at the start of the Latin translation movement. This period was also right before the spread of medieval universities, which eventually superseded cathedral schools and monastic schools as the most important institutions of higher learning in the Latin West. (en)
- La scuola di Chartres fu una scuola cattedrale di studi filosofici e teologici sorta alla fine del XI secolo a Chartres, per iniziativa del vescovo Fulberto, e proseguita nel secolo successivo, avendo come programma lo sviluppo della teologia cristiana tramite la filosofia platonica. (it)
- 사르트르 학파(Ecole de Chartres)는 프랑스 샤르트르 대성당 부속 학교에서 활약 한 베르나르를 중심으로 한 사상가의 모임을 말한다. 사르트르 지방은 파리의 학풍과 현저한 대조를 보이며, 플라톤 주의와 휴머니즘에 입각한 정신으로 12세기 전반의 지적 중심지가 되었다. 고전연구와 자연연구가 특색이며, 그 황금시대는 역대 총장의 활약으로 이루어졌다. <메타토기콘>과 <폴리크라티크스>는 귀중한 자료로 가득 차 있으며, 샤르트르 학파에 대한 확실한 지식은 그를 통해 얻게 된다. 논리를 절대시하는 풍조에 대항하여 이성의 겸허를 구했다. 신이 참된 예지라고 한다면 신의 사랑은 바로 철학이며, 이 철학은 가르치는 데 그치지 않고 그 사상을 스스로 생활화하는 데서 구해진다고 하였다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 내용을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다. (ko)
- De School van Chartres was een kathedraalschool die in het begin van de hoge middeleeuwen was verbonden aan de kathedraal van Chartres. De school beleefde zijn hoogtijdagen in de 11e en het begin van de 12e eeuw. In die tijd was de school een belangrijk centrum van wetenschap. De rol van de school van Chartres en soortgelijke kathedraalscholen werd vanaf het eind van de 12e-eeuw geleidelijk overgenomen door de middeleeuwse universiteiten en hun directe voorgangers. (nl)
- A Escola de Chartres ou Escola da catedral de Chartres foi uma escola catedral que funcionou na catedral de Chartres e que se tornou um importante centro de estudos na Europa medieval. Seu ápice ocorreu nos séculos XI e XII, durante o chamado renascimento do século XII. Nesse período, segundo alguns historiadores, os grandes intelectuais da época, como Yves de Chartres, Gilbert de la Porrée, Bernard de Chartres,Guillaume de Conches, , Bernard Silvestre, Thierry de Chartres e Jean de Salisbury, teriam sido ligados à escola, contribuindo para a fama da instituição. (pt)
- Шартрская школа (фр. École de Chartres; académie chartraine; лат. Carnotensis / Carnutensis / Karnotensis — Карнутская) — средневековое учёное сообщество при епископской кафедре в Шартре, философская школа мирового значения. Расцвет Шартрской школы пришёлся на XI—XII века. Архитектурным наследием школы является готический Шартрский собор (1194—1220). В XIII веке школа утратила своё значение, превратившись в провинциальную по сравнению с Парижским университетом. (ru)
- Шартрська школа — одна зі шкіл середньовічної схоластичної філософії. Заснована у 990 році в Шартрі (Франція). Школа більш повно відкрила Європі класичну античну філософію Платона і Аристотеля. Серед відомих представників Школи - . Шартрська школа була впливовою у Х-ХІІ ст. Особливого розквіту Шартрська школа набула у XII ст. У цей час Шартрську школу очолював Бернар із Шартра. У подальшому на основі розвитку ідей Шартрської школи сформувалася ключова проблема схоластики — спір між реалізмом та номіналізмом. (uk)
|
