| dbo:abstract
|
- اتفاقية التعويضات بين إسرائيل وألمانيا الغربية تم توقيعها في 10 سبتمبر 1952، ودخلت حيز التنفيذ في 27 مارس 1953. وفقًا للاتفاقية، كان على ألمانيا الغربية أن تدفع لإسرائيل تكاليف «إعادة توطين عدد كبير جدًا من اللاجئين اليهود المشردين والمعدمين» بعد الحرب، وتعويض اليهود عبر المؤتمر المعني بالمطالبات المادية اليهودية ضد ألمانيا عن الخسائر في رزق اليهود والممتلكات الناتجة عن الاضطهاد النازي. (ar)
- Dohody o reparacích (hebrejsky: הסכם השילומים, Heskem ha-Šelomim), či Lucemburské dohody (německy: Luxemburger Abkommen), byly dohody o finančních reparacích uzavřeny mezi Izraelem a Spolkovou republikou Německo podepsané 10. září 1952, které vstoupily v platnost 27. března 1953. Podle této dohody Západní Německo zaplatilo Izraeli za otrockou práci a perzekuci Židů během holocaustu a kompenzovalo židovský majetek ukradený nacisty. (cs)
- Das Luxemburger Abkommen (auch Wiedergutmachungsabkommen genannt, engl. Reparations Agreement between Israel and West Germany, Ivrit: הסכם השילומים Heskem HaShilumim) ist ein am 10. September 1952 geschlossenes Übereinkommen zwischen der Bundesrepublik Deutschland auf der einen Seite sowie Israel und der Jewish Claims Conference (JCC) auf der anderen. (de)
- L’Accord de réparations entre la République fédérale d'Allemagne et Israël (aussi dit Agrément de Luxembourg, (he) הסכם השילומים, "Accord d'indemnisation") est un traité international signé le 10 septembre 1952. Ce traité engageait l'Allemagne fédérale à payer à l'État d'Israël les frais de réinstallation en Israël d'un grand nombre de réfugiés juifs, déracinés et démunis du fait des persécutions nazies et de la guerre conduite par l'Allemagne, et d'autre part à indemniser via la Conférence sur les réclamations matérielles juives les personnes ayant subi des préjudices en termes de perte de moyens de subsistance et de biens confisqués. Les millions de tués dans les camps d'extermination et par les Einsatzgruppen n'ont pas fait l'objet de négociation ni de réparation ni ne sont mentionnés dans le traité. (fr)
- The Reparations Agreement between Israel and the Federal Republic of Germany (German: Luxemburger Abkommen "Luxembourg Agreement" or Wiedergutmachungsabkommen "Wiedergutmachung Agreement", Hebrew: הסכם השילומים Heskem HaShillumim "Reparations Agreement") was signed on September 10, 1952, and entered in force on March 27, 1953. According to the Agreement, West Germany was to pay Israel for the costs of "resettling so great a number of uprooted and destitute Jewish refugees" after the war, and to compensate individual Jews, via the Conference on Jewish Material Claims Against Germany, for losses in Jewish livelihood and property resulting from Nazi persecution. (en)
- Het Verdrag van Luxemburg (Duits: Luxemburger Abkommen; Hebreeuws: הסכם השילומים Heskem HaShilumim) is een verdrag dat op 10 september 1952 gesloten werd tussen de Bondsrepubliek Duitsland aan de ene kant en Israël en de (JCC) aan de andere kant. In het verdrag werd geregeld dat de Bondsrepubliek in een periode van veertien jaar betalingen, exportgoederen en dienstverlening met een totale waarde van 3,5 miljard Duitse mark (DM) zou leveren ter ondersteuning van de opvang van Joodse vluchtelingen door Israël. Daarnaast ging de Bondsrepubliek de verplichting aan Joods vermogen terug te geven aan de rechtmatige eigenaren. Hiervoor werd een bedrag van 450 miljoen DM beschikbaar gesteld ten behoeve van de Jewish Claims Conference. Ook werd 50 miljoen DM beschikbaar gesteld voor de personen die slachtoffer waren van de Neurenberger rassenwetten, maar die door de JCC als niet-Joods werden gezien en door hen niet werden ondersteund. Bondskanselier Konrad Adenauer bewerkstelligde dat het Verdrag van Luxemburg met steun van de SPD en tegen de zin van delen van de eigen coalitiepartijen op 18 maart 1953 in de Bondsdag werd aangenomen. De onderhandelingen voor het verdrag vonden vanaf maart 1952 plaats in Kasteel Oud-Wassenaar. Het verdrag werd ondertekend in het stadhuis van Luxemburg door Adenauer (in zijn functie van minister van Buitenlandse Zaken) en Moshe Sharett, de minister van Buitenlandse Zaken van Israël. Het verdrag was in Israël zeer omstreden. De oppositie onder Menachem Begin beschouwde de betalingen als bloedgeld. In eerdere instantie had Israël de bezettingsmachten in Duitsland benaderd om de claims namens Israël te innen. Dit werd geweigerd, waarop Israël de Bondsrepubliek en de Duitse Democratische Republiek (DDR) benaderde. De DDR reageerde niet op het Israëlische verzoek. Tijdens de onderhandelingen, op 27 maart 1952 werd een bomaanslag op Adenauer gepleegd, waarbij een Duitse agent om het leven kwam. Het werd al snel duidelijk dat de aanslag uit de hoek van de zionistische terreurorganisatie Irgun kwam, maar om de broze betrekkingen niet te belasten werd hier door Duitsland geen werk van gemaakt. (nl)
- Umowa między Państwem Izrael a Republiką Federalną Niemiec (niem. Abkommen zwischen der Bundesrepublik Deutschland und dem Staate Israel, ang. Agreement between the Federal Republic of Germany and the State of Israel, również porozumienia luksemburskie) – umowa międzynarodowa zawarta 10 września 1952 w Luksemburgu, pomiędzy Izraelem i Republiką Federalną Niemiec, na podstawie której strony zgodziły się m.in., że RFN wypłaci łącznie, w rocznych ratach 3,45 mld DM (ok. 820–845 mln ówczesnych USD). Odbiorcami miały być: Państwo Izrael (3 mld DM) i Claims Conference (450 mln DM). Umowa została podpisana przez ministra spraw zagranicznych Izraela Moszego Szareta, Nachuma Goldmanna (przewodniczącego Światowego Kongresu Żydów, reprezentującego Agencję Żydowską oraz kanclerza RFN Konrada Adenauera. Porozumienie weszło w życie 27 marca 1953 r., po zakończeniu procesów ratyfikacyjnych w obu krajach (w przypadku Izraela było to zatwierdzenie umowy przez rząd, w przypadku Niemiec – przez Bundestag). W sensie technicznym porozumienia luksemburskie nie były traktatem reparacyjnym (Izrael i Niemcy nie były w stanie wojny, ponieważ Izrael nie istniał w czasie II wojny światowej), lecz umową o zrekompensowaniu kosztów integracji w Izraelu żydowskich imigrantów z terenów Niemiec i przez Niemcy okupowanych. Elementy składowe porozumień luksemburskich: a) Umowa niemiecko-izraelska – po stronie niemieckiej powstało zobowiązanie do dostarczenia Izraelowi dóbr i usług w wysokości 3 mld DM w rocznych ratach. Zakończenie dostaw i wykonanie przez Niemcy umowy miało miejsce w 1965 r. Dostawcami były co do zasady podmioty niemieckie z wyjątkiem ropy, którą Izrael mógł sprowadzać z Wielkiej Brytanii do kwoty nieprzekraczającej 30% rocznych rat (limitów); b) Protokół nr 1 – Claims Conference wzywała rząd Niemiec, a rząd Niemiec obligował się do przyjęcia stosownego prawa wewnętrznego pozwalającego ofiarom III Rzeszy na bezpośrednie dochodzenie praw do odszkodowania i zwrotu mienia utraconego w czasie prześladowań drogą sądową lub administracyjną; c) Protokół nr 2 – Niemcy zobowiązały się do wypłaty Claims Conference 450 mln DM (ok. 100–107 mln USD), które miały być przeznaczone z pożytkiem dla żydowskich ofiar nazizmu wg priorytetów ustalonych przez organizację, i które miały, co do zasady, służyć osobom żyjącym poza Izraelem. Kwota 450 mln DM, w ratach i w gotówce, została przekazana przez Niemcy Izraelowi, a Izrael – jako powiernik – przelał środki na rzecz Claims Conference. (pl)
- Соглашение о репарациях между Западной Германией и Израилем (нем. Luxemburger Abkommen, ивр. הסכם השִׁילּוּמִים) — подписано 10 сентября 1952 года и вступило в силу 27 марта 1953 года. По соглашению Западная Германия должна была выплатить Израилю компенсацию за использование рабского труда во время Холокоста и компенсировать потерю собственности евреев. (ru)
- 西德对以色列赔偿协议（德語：Luxemburger Abkommen或Wiedergutmachungsabkommen，希伯來語：הסכם השילומים）于1952年9月10日签署，并于1953年3月27日生效。根据协议，西德将向以色列支付战后“安置大量流离失所和贫困的犹太难民”的费用，并通过犹太人对德国的物资索赔会议，赔偿犹太人因纳粹迫害而遭受的生计和财产损失。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- اتفاقية التعويضات بين إسرائيل وألمانيا الغربية تم توقيعها في 10 سبتمبر 1952، ودخلت حيز التنفيذ في 27 مارس 1953. وفقًا للاتفاقية، كان على ألمانيا الغربية أن تدفع لإسرائيل تكاليف «إعادة توطين عدد كبير جدًا من اللاجئين اليهود المشردين والمعدمين» بعد الحرب، وتعويض اليهود عبر المؤتمر المعني بالمطالبات المادية اليهودية ضد ألمانيا عن الخسائر في رزق اليهود والممتلكات الناتجة عن الاضطهاد النازي. (ar)
- Dohody o reparacích (hebrejsky: הסכם השילומים, Heskem ha-Šelomim), či Lucemburské dohody (německy: Luxemburger Abkommen), byly dohody o finančních reparacích uzavřeny mezi Izraelem a Spolkovou republikou Německo podepsané 10. září 1952, které vstoupily v platnost 27. března 1953. Podle této dohody Západní Německo zaplatilo Izraeli za otrockou práci a perzekuci Židů během holocaustu a kompenzovalo židovský majetek ukradený nacisty. (cs)
- Das Luxemburger Abkommen (auch Wiedergutmachungsabkommen genannt, engl. Reparations Agreement between Israel and West Germany, Ivrit: הסכם השילומים Heskem HaShilumim) ist ein am 10. September 1952 geschlossenes Übereinkommen zwischen der Bundesrepublik Deutschland auf der einen Seite sowie Israel und der Jewish Claims Conference (JCC) auf der anderen. (de)
- The Reparations Agreement between Israel and the Federal Republic of Germany (German: Luxemburger Abkommen "Luxembourg Agreement" or Wiedergutmachungsabkommen "Wiedergutmachung Agreement", Hebrew: הסכם השילומים Heskem HaShillumim "Reparations Agreement") was signed on September 10, 1952, and entered in force on March 27, 1953. According to the Agreement, West Germany was to pay Israel for the costs of "resettling so great a number of uprooted and destitute Jewish refugees" after the war, and to compensate individual Jews, via the Conference on Jewish Material Claims Against Germany, for losses in Jewish livelihood and property resulting from Nazi persecution. (en)
- Соглашение о репарациях между Западной Германией и Израилем (нем. Luxemburger Abkommen, ивр. הסכם השִׁילּוּמִים) — подписано 10 сентября 1952 года и вступило в силу 27 марта 1953 года. По соглашению Западная Германия должна была выплатить Израилю компенсацию за использование рабского труда во время Холокоста и компенсировать потерю собственности евреев. (ru)
- 西德对以色列赔偿协议（德語：Luxemburger Abkommen或Wiedergutmachungsabkommen，希伯來語：הסכם השילומים）于1952年9月10日签署，并于1953年3月27日生效。根据协议，西德将向以色列支付战后“安置大量流离失所和贫困的犹太难民”的费用，并通过犹太人对德国的物资索赔会议，赔偿犹太人因纳粹迫害而遭受的生计和财产损失。 (zh)
- L’Accord de réparations entre la République fédérale d'Allemagne et Israël (aussi dit Agrément de Luxembourg, (he) הסכם השילומים, "Accord d'indemnisation") est un traité international signé le 10 septembre 1952. Les millions de tués dans les camps d'extermination et par les Einsatzgruppen n'ont pas fait l'objet de négociation ni de réparation ni ne sont mentionnés dans le traité. (fr)
- Het Verdrag van Luxemburg (Duits: Luxemburger Abkommen; Hebreeuws: הסכם השילומים Heskem HaShilumim) is een verdrag dat op 10 september 1952 gesloten werd tussen de Bondsrepubliek Duitsland aan de ene kant en Israël en de (JCC) aan de andere kant. De onderhandelingen voor het verdrag vonden vanaf maart 1952 plaats in Kasteel Oud-Wassenaar. Het verdrag werd ondertekend in het stadhuis van Luxemburg door Adenauer (in zijn functie van minister van Buitenlandse Zaken) en Moshe Sharett, de minister van Buitenlandse Zaken van Israël. (nl)
- Umowa między Państwem Izrael a Republiką Federalną Niemiec (niem. Abkommen zwischen der Bundesrepublik Deutschland und dem Staate Israel, ang. Agreement between the Federal Republic of Germany and the State of Israel, również porozumienia luksemburskie) – umowa międzynarodowa zawarta 10 września 1952 w Luksemburgu, pomiędzy Izraelem i Republiką Federalną Niemiec, na podstawie której strony zgodziły się m.in., że RFN wypłaci łącznie, w rocznych ratach 3,45 mld DM (ok. 820–845 mln ówczesnych USD). Odbiorcami miały być: Państwo Izrael (3 mld DM) i Claims Conference (450 mln DM). Umowa została podpisana przez ministra spraw zagranicznych Izraela Moszego Szareta, Nachuma Goldmanna (przewodniczącego Światowego Kongresu Żydów, reprezentującego Agencję Żydowską oraz kanclerza RFN Konrada Adenauera (pl)
|
