An Entity of Type: school, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

Quintus Labienus Parthicus (died 39 BC) was a Roman general in the Late Republic period. The son of Titus Labienus, he made an alliance with Parthia and invaded the Roman provinces in the eastern Mediterranean which were under the control of Mark Antony. He occupied the Roman province of Syria together with the Parthians in 40 BC. He then pushed into southern Anatolia, still with Parthian support. The main Parthian force took charge of Syria and invaded Judea. Both Labienus and the Parthians were defeated by Publius Ventidius Bassus, who recovered these provinces for Mark Antony.

Property Value
dbo:abstract
  • Quint Labiè (en llatí Quintus Labienus) (m. 39 aC) va ser un general romà republicà, més tard al servei de Pàrtia. (ca)
  • Quintus Labienus († 39 v. Chr.) war ein römischer Feldherr und der Sohn des Titus Labienus, des bedeutendsten Generals Gaius Iulius Caesars während dessen Gallienfeldzugs. Ebenso wie sein Vater war Quintus Republikaner und kämpfte zunächst gegen Caesar und dann gegen dessen Erben. Berühmt ist er wegen des Feldzugs, den er 40 v. Chr. gemeinsam mit den Parthern im römischen Orient durchführte. Labienus war im Krieg zwischen den Triumvirn und den Mördern Caesars ein Anhänger von Brutus und Cassius und wurde von diesen im Herbst 42 v. Chr., vor der Schlacht bei Philippi, zum arsakidischen Partherkönig Orodes II. gesandt, um dessen Hilfe zu erbitten. Nachdem die Caesarmörder bei Philippi unterlegen waren, stellte Labienus ein Heer aus versprengten römischen Legionären auf und drang 40 v. Chr. mit arsakidischen Truppen unter Pakoros, dem Sohn des Partherkönigs, in Syrien ein, wobei er mehrere römische Verbände schlug und den Statthalter von Syrien, Lucius Decidius Saxa, töten ließ. Es war wohl maßgeblich Labienus’ militärischen Fähigkeiten zu verdanken, dass die Parther diese Erfolge verbuchen konnten, so dass er auch Münzen prägen ließ, auf denen er sich Imperator Parthicus nannte (ob dies „parthischer Feldherr“ oder doch eher „Feldherr und Parthersieger“ bedeuten sollte, ist unklar). Während Pakoros anschließend nach Süden vorstieß, drang Labienus bis Westkleinasien vor, wobei ihn viele Städte als Befreier bejubelten, während sich andere, darunter Alabanda, Mylasa und Aphrodisias, gewaltsam widersetzten. Er wurde schließlich 39 v. Chr. von Publius Ventidius Bassus, dem Legaten des Marcus Antonius, im Taurusgebirge geschlagen und wenig später in seinem Zufluchtsort in Kilikien getötet. Die Bewertung des Labienus ist in Quellen und moderner Forschung seit langem umstritten. Während er manchen als Verräter gilt, der sich als Römer mit Roms Todfeinden verbündet habe, sehen ihn andere als letzten Verfechter der freien res publica, der nur aus Verzweiflung mit den Parthern kooperiert habe. Einige Forscher vertreten sogar die Ansicht, Labienus habe ein unabhängiges Reich errichten wollen. (de)
  • Quinto Labieno Pártico Máximo​ (m. 39 a. C.) fue un comandante romano, hijo del célebre militar pompeyano Tito Labieno. Poco sabemos de la vida de Quinto antes del asesinato de César (44 a. C.), momento en el que decide unirse a Bruto y Casio, que le nombraron como su representante ante el monarca parto Orodes.​ Tras la derrota de Filipos, decidió unirse a los partos.​ En 40 a. C. los partos - liderados por Quinto y Pacoro - atacaron las posesiones romanas en Asia.​ Cruzaron el Éufrates y atacaron sin éxito Apamea, aunque convencieron a numerosos soldados romanos estacionados en los alrededores para que se unieran a su causa.​ Tras ello continuaron su avance y derrotaron a Lucio Decidio Saxa, hombre muy cercano a Marco Antonio.​ En este punto Quinto y Pacoro decidieron dividir las tropas; el primero debía marchar al norte en persecución de Saxa - al que capturó y asesinó en Cilicia - mientras que el rey debía avanzar hacia Judea por la costa.​ Muerto Saxa, Labieno capturó casi toda Asia Menor sin oposición, a excepción de unas pocas ciudades que resistieron. En 39 a. C. la situación cambió cuando el comandante Ventidio contratacó, derrotando en combate a Labieno, al que asesinó tras su captura.​ Un año después Pacoro murió en Siria. (es)
  • Quintus Labienus Parthicus (died 39 BC) was a Roman general in the Late Republic period. The son of Titus Labienus, he made an alliance with Parthia and invaded the Roman provinces in the eastern Mediterranean which were under the control of Mark Antony. He occupied the Roman province of Syria together with the Parthians in 40 BC. He then pushed into southern Anatolia, still with Parthian support. The main Parthian force took charge of Syria and invaded Judea. Both Labienus and the Parthians were defeated by Publius Ventidius Bassus, who recovered these provinces for Mark Antony. (en)
  • Quintus Labienus (mort en 39 av. J.-C.) est le fils du général romain Titus Labienus. Quintus est comme son père fidèle à la cause de la République romaine, puis après la défaite des Républicains, se met au service de l’empire parthe. Après l’assassinat de Jules César en 44 av. J.-C., Labienus rejoint ses meurtriers, Caius Cassius Longinus et Marcus Junius Brutus, et part demander des secours militaires auprès de l’empire parthe. Cassius et Brutus vaincus lors de la double bataille de Philippes, Labienus reste réfugié dans le camp des Parthes et adopte le titre de « parthicus imperator ». En 40 av. J.-C., Labienus et le roi parthe Pacorus Ier profitent de l’inaction de Marc Antoine en Égypte et attaquent les possessions de Rome au Moyen-Orient. L’armée parthe traverse l’Euphrate et attaque Apamée, dans la province romaine de Syrie. L’opération se solde par un échec mais Labienus peut joindre à sa cause la garnison romaine cantonnée en Syrie. L’armée parthe ainsi renforcée s’enfonce en territoire romain et défait le gouverneur Lucius Decidius Saxa, partisan de Marc Antoine, et peut s’emparer d’Apamée. Mais les divisions condamnent à l’échec l’expédition. À la tête d’une partie de l’armée, Quintus Labienus marche vers le nord à la poursuite de Saxa, qu’il élimine en Cilicie. De son côté, Pacorus Ier longe le littoral jusqu’en Palestine où il remplace Hyrcan par son frère Antigone II Mattathiah. Après la mort de Saxa, Labienus conquiert sans rencontrer de résistance toute l’Asie mineure exception faite de quelques cités. Mais le succès initial rencontré par les Parthes est sans lendemain : en 39 av. J.-C., le général romain Publius Ventidius Bassus contre-attaque et vainc Labienus, qui est tué dans la bataille. Il défait ensuite Pacorus Ier lors de la bataille de en Syrie du nord, lors de laquelle celui-ci est tué. Article détaillé : Guerre romano-parthique de 40-33 av. J.-C., « La guerre romano-parthe de 40-38 ». (fr)
  • Quintus Labienus Parthicus (wafat 39 SM) adalah seorang putra dari Titus Labienus. Ia adalah jenderal Romawi pada zaman Republik Romawi Akhir. Ia bersekutu dengan Kekaisaran Parthia dan menginvasi provinsi-provinsi Romawi di timur Laut Tengah yang berada di bawah kekuasaan Markus Antonius. Ia menduduki provinsi Romawi bersama dengan pasukan Parthia pada 40 SM. Ia kemudian maju ke selatan Anatolia, masih dengan dukungan Parthia. Pasukan Parthia utama mengambil alih Siria dan menginvasi Yudea. Labienus dan pasukan Parthia dikalahkan oleh Publius Ventidius Bassus, yang memulihkan provinsi-provinsi tersebut untuk Markus Antonius. (in)
  • Quinto Labieno (... – 39 a.C.) è stato un militare romano repubblicano, figlio di Tito Labieno, che era stato legatus di Gaio Giulio Cesare durante la conquista della Gallia. (it)
  • クィントゥス・ラビエヌス(ラテン語: Quintus Labienus, ? - 紀元前39年)は、共和政ローマ末期の政務官。のちにパルティアへ転じて、パルティアの将軍を務めた。 (ja)
  • Quintus Labienus, ook wel aangeduid met het cognomen Parthicus († 39 v.Chr.) was een Romeins legeraanvoerder, die zich aansloot bij de Parthen en mede leiding gaf aan een invasie in het Romeinse Rijk. (nl)
  • Квинт Лабие́н (лат. Quintus Labienus; ум. 39 до н. э.) — древнеримский полководец, сын Тита Лабиена. После убийства Цезаря в 44 до н. э. Квинт Лабиен примкнул к партии Брута и Кассия и был отправлен ими в Парфию просить помощи у царя Орода II. В Парфии он находился длительное время, однако ещё до того, как он получил определённый ответ от Орода, пришла новость о битве при Филиппах, в которой погибли Брут и Кассий. Видя, что триумвиры не щадят своих противников, Лабиен решил продолжить свои действия в Парфии. Вскоре обстоятельства сложились таким образом, что Лабиен получил шанс отомстить триумвирам. В это время Октавиан был полностью занят делами в Италии и войной с Секстом Помпеем, а Антоний, которому выпало управлять восточными провинциями, оставался в Египте, пленённый чарами Клеопатры. Лабиен убедил Орода использовать это удачное стечение обстоятельств для вторжения в римские провинции в Азии. Для этих целей парфянский царь выделил Лабиену и царевичу Пакору большую армию. В 40 до н. э. парфяне пересекли Евфрат и вторглись в Сирию. Сначала они были отброшены от стен Апамеи, однако по причине того, что почти все гарнизоны провинции были укомплектованы старыми солдатами Брута и Кассия, примкнувшими к армии триумвиров только после их победы, Лабиен и Пакор не встретили серьёзного сопротивления при взятии этих гарнизонов. Большинство из этих войск перешло под знамёна Лабиена, тем не менее, их командир Децидий Сакса остался верен Антонию. Однако вскоре он был легко побеждён, а Лабиен и парфяне завладели двумя великими городами: Антиохией и Апамеей. Пакор с парфянским войском остался в Сирии и продолжил покорение региона, продвигаясь на юг к Палестине. Лабиен же с перешедшими на его сторону римскими легионами вступил в Малую Азию, преследуя Саксу, которого он вскоре настиг и убил в Киликии. Затем он продолжил движение вдоль южного побережья Малой Азии, покоряя почти все города на своём пути. Сопротивление оказали лишь Алабанда, Миласа и Стратоникея. Алабанду и Миласу Лабиен взял силой, Стратоникею же ему так и не удалось захватить. Вслед за этим Лабиен принял титулы «Парфянский» и «Император». С принятием этого имени, как отмечает Дион Кассий, Лабиен отошёл от традиции, когда римские полководцы, такие как Сципион Африканский, Сервилий Исаврик, Фабий Аллоброгик, получали агномен в честь побеждённого народа. Лабиен же напротив принял титул «Парфянский» в честь победившей стороны. Именно с таким намёком командир гарнизона Миласы Гибрей отправлил Лабиену язвительное послание о том, что в ответ будет называть себя Карийским императором. Однако успехи Лабиена всё же привлекли внимание Антония. В 39 до н. э. он отправил в Малую Азию армию под командованием самого способного своего легата Публия Вентидия Басса. Басс неожиданно напал на армию Лабиена ещё до того, как последний получил сведения о его подходе. Не имея достаточного количества воинов для битвы с армией Басса, Лабиен отступал в направлении Сирии для соединения с армией Пакора. Однако соединению армий помешало стремительное продвижение Басса, который пересёк Таврские горы и преградил путь армии Лабиена. Обе стороны не предпринимали никаких действий несколько дней: Вентидий ждал тяжеловооружённую пехоту, а Лабиен — подхода союзной парфянской армии. Парфяне шли ему на помощь, однако были разбиты Вентидием прежде, чем смогли соединиться с силами Лабиена. В этих условиях Лабиен, не решаясь вступить в битву с Вентидием, оставил своё войско и тайно бежал в Киликию. В Киликии он скрывался в течение некоторого времени, но всё же был пойман Деметрием, вольноотпущенником Октавиана, и убит. Греческий историк Страбон описывал Квинта Лабиена как весьма безрассудного молодого человека со страстным характером. На найденных монетах Лабиена на аверсе изображён его профиль с надписью Q. LABIENVS PARTHICVS IMP., на реверсе — лошадь, символизирующая знаменитую кавалерию парфян. (ru)
  • Quinto Labieno (em latim: Quintus Labienus; ? — 39 a.C.) foi um desertor romano que se aliou aos partas. Era filho do general pompeiano Tito Labieno. (pt)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 5810399 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 15536 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1116114622 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
rdf:type
rdfs:comment
  • Quint Labiè (en llatí Quintus Labienus) (m. 39 aC) va ser un general romà republicà, més tard al servei de Pàrtia. (ca)
  • Quintus Labienus Parthicus (died 39 BC) was a Roman general in the Late Republic period. The son of Titus Labienus, he made an alliance with Parthia and invaded the Roman provinces in the eastern Mediterranean which were under the control of Mark Antony. He occupied the Roman province of Syria together with the Parthians in 40 BC. He then pushed into southern Anatolia, still with Parthian support. The main Parthian force took charge of Syria and invaded Judea. Both Labienus and the Parthians were defeated by Publius Ventidius Bassus, who recovered these provinces for Mark Antony. (en)
  • Quintus Labienus Parthicus (wafat 39 SM) adalah seorang putra dari Titus Labienus. Ia adalah jenderal Romawi pada zaman Republik Romawi Akhir. Ia bersekutu dengan Kekaisaran Parthia dan menginvasi provinsi-provinsi Romawi di timur Laut Tengah yang berada di bawah kekuasaan Markus Antonius. Ia menduduki provinsi Romawi bersama dengan pasukan Parthia pada 40 SM. Ia kemudian maju ke selatan Anatolia, masih dengan dukungan Parthia. Pasukan Parthia utama mengambil alih Siria dan menginvasi Yudea. Labienus dan pasukan Parthia dikalahkan oleh Publius Ventidius Bassus, yang memulihkan provinsi-provinsi tersebut untuk Markus Antonius. (in)
  • Quinto Labieno (... – 39 a.C.) è stato un militare romano repubblicano, figlio di Tito Labieno, che era stato legatus di Gaio Giulio Cesare durante la conquista della Gallia. (it)
  • クィントゥス・ラビエヌス(ラテン語: Quintus Labienus, ? - 紀元前39年)は、共和政ローマ末期の政務官。のちにパルティアへ転じて、パルティアの将軍を務めた。 (ja)
  • Quintus Labienus, ook wel aangeduid met het cognomen Parthicus († 39 v.Chr.) was een Romeins legeraanvoerder, die zich aansloot bij de Parthen en mede leiding gaf aan een invasie in het Romeinse Rijk. (nl)
  • Quinto Labieno (em latim: Quintus Labienus; ? — 39 a.C.) foi um desertor romano que se aliou aos partas. Era filho do general pompeiano Tito Labieno. (pt)
  • Quintus Labienus († 39 v. Chr.) war ein römischer Feldherr und der Sohn des Titus Labienus, des bedeutendsten Generals Gaius Iulius Caesars während dessen Gallienfeldzugs. Ebenso wie sein Vater war Quintus Republikaner und kämpfte zunächst gegen Caesar und dann gegen dessen Erben. Berühmt ist er wegen des Feldzugs, den er 40 v. Chr. gemeinsam mit den Parthern im römischen Orient durchführte. (de)
  • Quinto Labieno Pártico Máximo​ (m. 39 a. C.) fue un comandante romano, hijo del célebre militar pompeyano Tito Labieno. Poco sabemos de la vida de Quinto antes del asesinato de César (44 a. C.), momento en el que decide unirse a Bruto y Casio, que le nombraron como su representante ante el monarca parto Orodes.​ Tras la derrota de Filipos, decidió unirse a los partos.​ En 39 a. C. la situación cambió cuando el comandante Ventidio contratacó, derrotando en combate a Labieno, al que asesinó tras su captura.​ Un año después Pacoro murió en Siria. (es)
  • Quintus Labienus (mort en 39 av. J.-C.) est le fils du général romain Titus Labienus. Quintus est comme son père fidèle à la cause de la République romaine, puis après la défaite des Républicains, se met au service de l’empire parthe. Après l’assassinat de Jules César en 44 av. J.-C., Labienus rejoint ses meurtriers, Caius Cassius Longinus et Marcus Junius Brutus, et part demander des secours militaires auprès de l’empire parthe. Cassius et Brutus vaincus lors de la double bataille de Philippes, Labienus reste réfugié dans le camp des Parthes et adopte le titre de « parthicus imperator ». (fr)
  • Квинт Лабие́н (лат. Quintus Labienus; ум. 39 до н. э.) — древнеримский полководец, сын Тита Лабиена. После убийства Цезаря в 44 до н. э. Квинт Лабиен примкнул к партии Брута и Кассия и был отправлен ими в Парфию просить помощи у царя Орода II. В Парфии он находился длительное время, однако ещё до того, как он получил определённый ответ от Орода, пришла новость о битве при Филиппах, в которой погибли Брут и Кассий. Видя, что триумвиры не щадят своих противников, Лабиен решил продолжить свои действия в Парфии. Вскоре обстоятельства сложились таким образом, что Лабиен получил шанс отомстить триумвирам. В это время Октавиан был полностью занят делами в Италии и войной с Секстом Помпеем, а Антоний, которому выпало управлять восточными провинциями, оставался в Египте, пленённый чарами Клеопатры. (ru)
rdfs:label
  • Quintus Labienus (en)
  • Quint Labiè (general) (ca)
  • Quintus Labienus (de)
  • Quinto Labieno (es)
  • Quintus Labienus (fr)
  • Quintus Labienus (in)
  • Quinto Labieno (it)
  • クィントゥス・ラビエヌス (ja)
  • Quintus Labienus (nl)
  • Quinto Labieno (pt)
  • Квинт Лабиен (ru)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:child of
is dbo:commander of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is dbp:children of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License