dbo:abstract
|
- Pointing is a gesture specifying a direction from a person's body, usually indicating a location, person, event, thing or idea. It typically is formed by extending the arm, hand, and index finger, although it may be functionally similar to other hand gestures. Types of pointing may be subdivided according to the intention of the person, as well as by the linguistic function it serves. Pointing typically develops within the first two years of life in humans, and plays an important role in language development and reading in children. It is central to the use of sign language, with a large number of signs being some variation on pointing. The nature of pointing may differ for children who have autism or who are deaf, and may also vary by gender. It is typically not observed in children who are blind from birth. Pointing may vary substantially across cultures, with some having many distinct types of pointing, both with regard to the physical gestures employed and their interpretation. Pointing, especially at other people, may be considered inappropriate or rude in certain contexts and in many cultures. It is generally regarded as a species-specific human feature that does not normally occur in other primates in the wild. It has been observed in animals in captivity; however, there is disagreement on the nature of this non-human pointing. (en)
- Wijzen is een gebaar met de wijsvinger, de hand of de hele arm om de aandacht op iets of iemand te vestigen. Het gebruik van de wijsvinger is uniek voor mensen, maar handgebaren om de aandacht op iets te vestigen komt ook bij andere primaten voor. Soms ervaart men naar iemand wijzen als onbeleefd of beledigend. Zo kan wijzen gebruikt worden om iemand te beschuldigen. Wanneer iemand naar je wijst, kan dat ook betekenen dat hij of zij een beroep op je wil doen. Het gebaar werd op die manier gebruikt in de beroemde rekruteringsoproep van het Amerikaanse leger met daarop een wijzende Uncle Sam alsook voor de Britse poster met Lord Kitchener erop, die als inspiratie diende. Sprekers kunnen tijdens een redevoering of een geladen gesprek hun wijsvinger ook gebruiken om vastberadenheid of doelgerichtheid uit te stralen. (nl)
|
dbo:thumbnail
| |
dbo:wikiPageID
| |
dbo:wikiPageLength
|
- 45804 (xsd:nonNegativeInteger)
|
dbo:wikiPageRevisionID
| |
dbo:wikiPageWikiLink
| |
dbp:alt
|
- Chinese Sign Language sign for the number eight (en)
- Chinese Sign Language sign for the number one (en)
|
dbp:caption
|
- "Number eight" (en)
- "Number one" (en)
|
dbp:certain
| |
dbp:date
| |
dbp:header
|
- Pointing in Chinese Sign Language (en)
|
dbp:headerAlign
| |
dbp:height
|
- 1592 (xsd:integer)
- 1640 (xsd:integer)
|
dbp:image
|
- Chiffre "huit" en Chine.JPG (en)
- Chiffre "un" en Chine.JPG (en)
|
dbp:totalWidth
| |
dbp:width
|
- 1630 (xsd:integer)
- 1640 (xsd:integer)
|
dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
dcterms:subject
| |
rdfs:comment
|
- Pointing is a gesture specifying a direction from a person's body, usually indicating a location, person, event, thing or idea. It typically is formed by extending the arm, hand, and index finger, although it may be functionally similar to other hand gestures. Types of pointing may be subdivided according to the intention of the person, as well as by the linguistic function it serves. (en)
- Wijzen is een gebaar met de wijsvinger, de hand of de hele arm om de aandacht op iets of iemand te vestigen. Het gebruik van de wijsvinger is uniek voor mensen, maar handgebaren om de aandacht op iets te vestigen komt ook bij andere primaten voor. Soms ervaart men naar iemand wijzen als onbeleefd of beledigend. Zo kan wijzen gebruikt worden om iemand te beschuldigen. Sprekers kunnen tijdens een redevoering of een geladen gesprek hun wijsvinger ook gebruiken om vastberadenheid of doelgerichtheid uit te stralen. (nl)
|
rdfs:label
|
- Pointing (en)
- Wijzen (gebaar) (nl)
|
owl:sameAs
| |
prov:wasDerivedFrom
| |
foaf:depiction
| |
foaf:isPrimaryTopicOf
| |
is dbo:wikiPageDisambiguates
of | |
is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
is foaf:primaryTopic
of | |