About: Pandarus

An Entity of Type: person, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

Pandarus /ˈpændərəs/ or Pandar /ˈpændər/ (Ancient Greek: Πάνδαρος Pándaros) is a Trojan aristocrat who appears in stories about the Trojan War. In Homer's Iliad he is portrayed as an energetic and powerful warrior, but in medieval literature he becomes a witty and licentious figure who facilitates the affair between Troilus and Cressida. In Shakespeare's play Troilus and Cressida, he is portrayed as an aged degenerate and coward who ends the play by telling the audience he will bequeath them his "diseases".

Property Value
dbo:abstract
  • Pàndar (en grec antic Πάνδαρος) és un personatge de la Ilíada d'Homer que va participar en la guerra de Troia. Originari de la ciutat de Zelea i fill d'un ancià anomenat Licaó, és un famós arquer, i cap d'un contingent que els licis de la Tròade van enviar per socórrer a Príam. El mateix Apol·lo li va ensenyar a tirar amb l'arc. En contra dels consells del seu pare, va anar a Troia com a soldat d'infanteria, i no va voler (per avarícia) un carro amb dos cavalls. Apareix per primera vegada al cant IV de la Ilíada. Quan hi va haver la treva entre els grecs i els troians i el combat singular entre Paris i Menelau, fereix amb una fletxa Menelau, incitat per la deessa Atena que se li apareix sota la forma de Laòdoc, un fill de Príam, sabotejant així una treva que podria haver acabat amb el lliurament pacífic d'Hèlena als aqueus. Són els déus, que desitgen la destrucció de Troia, els qui l'inciten a violar la treva. Més endavant fereix també amb una fletxa Diomedes, i actua com auriga de Eneas. Mor a mans de Diomedes, que el colpeja amb l'espasa a la cara, tallant-li la llengua. Es considerava que aquest era el càstig pel seu perjuri, per haver trencat la treva. En diverses obres medievals, com el , el Filostrat d'Atenes de Boccaccio, o el poema "Troilus and Criseyde" de Chaucer, Pàndar actua com a intermediari en els amors entre la seva neboda Crèssida i el príncep troià Troilos. Aquesta llegenda no forma part de la mitologia grega, sinó que va ser inventada al segle xii. A la versió que Shakespeare va escriure en la seva obra "Troilus and Cressida" (1609), Pàndar és mostrat com a luxuriós i degenerat. Pàndar és també el nom d'un company de Eneas a l'Eneida, de Virgili, que li atribueix com a germà un altre arquer, Eurició. (ca)
  • Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Πάνδαρος (που δεν πρέπει να συγχέεται με τον Πανδάρεω) είναι γνωστός ένας γιος του ήρωα Λυκάονα του Τρώα. Ο Λυκάων σκοτώθηκε από τον Αχιλλέα στον Τρωικό Πόλεμο. Ο Πάνδαρος είχε διδαχθεί από τον ίδιο τον θεό Απόλλωνα την τέχνη της τοξοβολίας. Παρά τις συμβουλές του πατέρα του, ήρθε στην Τροία από την πατρίδα του, την πόλη Ζέλεια, για να συμμετάσχει στον Τρωικό Πόλεμο, όπου αναφέρεται (Ιλιάδα, Δ) ότι προσπάθησε να σκοτώσει με δόλιο τρόπο τον Μενέλαο κατά τη μονομαχία του με τον Πάρι. Ο Μενέλαος τραυματίσθηκε από το βέλος του Πανδάρου, αλλά όχι θανάσιμα. Στη συνέχεια, ο Πάνδαρος πολέμησε εναντίον του Διομήδη, τον τραυμάτισε επίσης, έκανε τον ηνίοχο του Αινεία, αλλά τελικώς έχασε αργότερα τη ζωή του από το ακόντιο του Διομήδη, το οποίο του διατρύπησε το πρόσωπο και του απέκοψε τη γλώσσα. Ο πατέρας του Πανδάρου, ο Λυκάων, σκοτώθηκε επίσης στον Τρωικό Πόλεμο (από τον Αχιλλέα). Μόνος αδελφός του Πανδάρου ήταν ο Ιάπυξ ο θεραπευτής, ένας από τους Αινειάδες. (el)
  • Pandaros (altgriechisch Πάνδαρος Pándaros) ist in der griechischen Mythologie Sohn des und stammte aus der Stadt in der „troisches Lykien“ oder „kleines Lykien“ genannten Landschaft. Er ist Anführer der am Aisepos siedelnden Troer und nahm am Trojanischen Krieg auf der Seite Trojas teil. Nach dem Zweikampf zwischen Menelaos und Paris machte er den Versuch der friedlichen Beendigung des Krieges mit einem Bogenschuss gegen Menelaos auf Geheiß Athenes zunichte. Der Pfeil verfehlte allerdings durch Athenes Zutun sein Ziel. Dies war das Zeichen zur letzten entscheidenden Schlacht des Trojanischen Krieges. Er wurde von Diomedes mit Athenes Hilfe getötet. Diomedes’ Lanze traf Pandaros zwischen Mund und Nase, durchbohrte seinen Gaumen und trat oberhalb des Halses wieder hervor. In mittelalterlichen Erzählungen, z. B. Le Roman De Troie von Benoît de Sainte-Maure (12. Jh.) sowie im Anschluss bei Giovanni Boccaccio, Geoffrey Chaucer (Troilus and Criseyde) und Shakespeare (Troilus und Cressida) taucht er unter dem Namen Pandarus als eine Gestalt auf, die Criseyde (Cressida) dem trojanischen Prinzen Troilus als Geliebte zuführt. (de)
  • Pandaro estis rolulo de Iliado de Homero, nome filo de Likaono kaj nepo de Priamo. Trojana pafarkisto dum la Troja milito, li estis mortigita de Diomedo. Li partoprenis en la Troja Milito en la flanko de la trojanoj. Li aperis por la unua fojo en la Kanto IV de la Iliado. Li vundis per sago Menelaon, kaj rompis tiel milithalton kio povus estis fininta per la paca redono de Helena al la aĥeoj. Poste li vundis ankaŭ per sago Diomedon, kaj agis kiel lia ĉarkondukisto la troja konsilisto Eneo. Li estis mortigita de Diomedo, kiu frapis lin per sia glavo sur la vizaĝo kaj fortranĉis lian langon. En kelkaj mezepokaj verkoj, kiel la Roman de Troie, la Filostrato de Boccaccio kaj la poemo Troilus and Criseyde de Chaucer, Pandaro agadas kiel peranto en la amafero inter sia nevino Kresido kaj la troja princo Troilo. Tiu legendo ne formas parton de la greka mitologio, sed ĝi estis inventita en la 12-a jarcento. En la versio kiun Shakespeare verkis en sia teatraĵo Troilus and Cressida, 1609, Pandaro estas montrita kiel voluptema kaj degenerita. Pandaro estas ankaŭ la nomo de kompano de Eneo en la Eneido de Virgilio. (eo)
  • Pándaro es un personaje de la Ilíada de Homero. Hijo de Licaón, Pándaro es un famoso arquero. Participa en la guerra de Troya del lado de los troyanos. Aparece por primera vez en el Canto II de la Ilíada, en el catálogo de los troyanos. A continuación, en el canto IV, hiere con una flecha a Menelao, y rompe así una tregua que podría haber terminado con la entrega pacífica de Helena a los aqueos. Son los dioses, que desean la destrucción de Troya, los que le incitan a violar la tregua. Más adelante, hiere también con una flecha a Diomedes, y actúa como su auriga el consejero troyano Eneas. Muere a manos de Diomedes, quien le golpea con la espada en la cara y le corta la lengua. En varias obras medievales, como el Roman de Troie, el Filostrato de Boccaccio y el poema Troilus and Criseyde de Chaucer, Pándaro actúa como intermediario en los amores entre su sobrina Crésida y el príncipe troyano Troilo. Esta leyenda no forma parte de la mitología griega, sino que fue inventada en el siglo XII. En la versión que Shakespeare escribió en su obra Troilo y Crésida (Troilus and Cressida, 1609), Pándaro es mostrado como lujurioso y degenerado. Pándaro es también el nombre de un compañero de Eneas en la Eneida de Virgilio. * Datos: Q1057384 (es)
  • Pandaro, Homeroren Iliada lan ospetsuan agertzen den pertsonaia bat da. Likaonen semea, arkulari ospetsu bat da. Troiako Gerran, troiaren aldean parte hartzen du. Lehen aldiz, Iliadako IV. kantuan agertzen da. Gezi batekin Menelao zauritzen du, honela, Helena akaiarrei modu baketsuan entregatuz amaituko zen su eten bat hautsiz. Jainkoak dira, Troiaren suntsipena nahi dutenak, su etena haustera bultzatzen dutena. Aurrerago, ere zauritzen du, eta Eneasen auriga bezala aritzen da. Diomedesen esku hiltzen da, nork ezpatarekin aurpegian jotzen duen, mihia moztuz. Erdi Aroko zenbait lanetan, Roman de Troie, Boccaccioren Filostraton edo Geoffrey Chaucerren "Troilus and Criseyde"n, Pandaro, bere iloba Kresida eta troiar printzearen arteko maitasun harremanean bitartekoari bezala aritzen da. Elezahar hau ez da greziar mitologiaren zati, baizik eta XII. mendean sortua izan zela. Shakespearek bere "Troilus and Cressida" lanean idatzi zuen bertsioan, Pandaro, haragikoi eta dejeneratu bezala agertzen da. Pandaro, Virgilioren Eneidan, Eneasen lagun baten izena ere bada. (eu)
  • Dans la mythologie grecque, Pandare ou Pandaros (en grec ancien Πάνδαρος / Pándaros) est le fils de Lycaon et un célèbre archer. Il est principalement cité dans l’Iliade d'Homère. (fr)
  • Pandarus /ˈpændərəs/ or Pandar /ˈpændər/ (Ancient Greek: Πάνδαρος Pándaros) is a Trojan aristocrat who appears in stories about the Trojan War. In Homer's Iliad he is portrayed as an energetic and powerful warrior, but in medieval literature he becomes a witty and licentious figure who facilitates the affair between Troilus and Cressida. In Shakespeare's play Troilus and Cressida, he is portrayed as an aged degenerate and coward who ends the play by telling the audience he will bequeath them his "diseases". (en)
  • Pandaro (in greco antico: Πάνδαρος; in latino: Pandarus) è un personaggio della mitologia greca, figlio di Licaone e di Licia. (it)
  • パンダロス(古希: Πάνδαρος, Pandaros, ラテン語: Pandarus)は、ギリシア神話の人物である。ゼレイア王リュカーオーンの子で、エウリュティオーンと兄弟。弓矢の名手。トロイア戦争の10年目にトロイア側の味方として援軍を率いて戦った。 トロイア戦争のさい、父リュカーオーンはパンダロスに戦車に乗って戦うことを勧めたが、パンダロスは大軍が籠城すればまぐさが不足すると考え、徒歩で参加した。 はじめギリシア軍とトロイア軍はパリスとメネラーオスがヘレネーをかけて戦った。そのあいだ両軍は休戦し、2人の戦いを見守ったが、パリスが不利になるとアプロディーテーはパリスをさらって逃げた。そのためアテーナーはアンテーノールの子ラーオドコスに化けてパンダロスに近づき、メネラーオスに矢を射て休戦を破るようそそのかした。そこでパンダロスはメネラーオスを狙って矢を放ったが、アテーナーは矢を急所から逸らした。戦闘が再開するとディオメーデースがトロイア軍を蹴散らしていったので、パンダロスはディオメーデースに矢を放ち、深い傷を負わせた。しかしディオメーデースはアテーナーの加護を得てそれまで以上に活躍した。パンダロスは神の加護に自分の弓が通用しないことに腹を立て、戦車で戦えないことを悔やんだ。パンダロスはアイネイアースに求められて彼の戦車に乗って戦い、ディオメーデースに槍を投げた。槍はディオメーデースの楯を貫いたが身体には当たらず、逆にディオメーデースの投げた槍はアテーナーに導かれてパンダロスを殺した。アイネイアースはパンダロスの遺体を守ろうとしたが、ディオメーデースに大石を投げつけられて深く傷つき、さらにトロース王の馬の血を引く名馬を奪われた。 (ja)
  • 판다로스(그리스어: Πάνδαρος)는 그리스 신화 트로이아 전쟁에서 트로이의 장수중의 하나로 활을 잘 쏘는 궁수(弓手)였다. (ko)
  • Pandaros is een held uit de Griekse mythologie. Hij wordt meermaals vermeld in de Ilias als de zoon van Lycaon die meevocht met de Trojanen tijdens het Beleg van Troje. Hij is vooral bekend om zijn vaardigheden in het boogschieten waarbij hij zijn kunde verkreeg van de heilige Griekse god van de kunst en het boogschieten, Apollon. Het bekendst is Pandaros door het feit dat hij de aanleiding was om de gesloten wapenstilstand tussen de Grieken en Trojanen te beëindigen. Onderdeel van deze wapenstilstand was de tweekamp tussen Menelaos, de echtgenote van Helena, en Paris, de minnaar van Helena die haar schaakte en naar Troje voerde. De tweekamp zou op leven en dood uitgevochten worden en zou de oorlog beslissen, daar de winnaar Helena en de door Paris geroofde schatten mee naar huis mocht nemen. In het geval van Menelaos was dat dus naar Sparta, voor Paris echter naar Troje. Nadat de tweekamp begon leek Menelaos aan winnende hand. Toen nam Athena de gestalte van Laodocus aan om zo Pandaros aan te sporen Menelaos met een pijl neer te schieten. Deze pijl liet ze echter afwijken tot in de schouder van Menelaos zodat hij de wapenstilstand verbrak en de strijd weer geopend werd. Homerus beschrijft hem als een ijdel persoon die graag pronkte met zijn heldendaden. (nl)
  • Pandaros (Πάνδαρος) – w mitologii greckiej dowódca kontyngentu Likyjczyków walczącego w wojnie trojańskiej po stronie Trojan, znakomity łucznik. Był synem Likaona, władcy położonej w Licji . W sztuce łuczniczej szkolił go sam Apollo. Wbrew radom ojca przybył pod Troję jako piechur, rezygnując z koni i wozu. W czasie rozejmu między Trojanami a Achajami, gdy Menelaos toczył pojedynek z Parysem, Pandaros za podpuszczeniem wrogiej Trojanom Ateny, która przybrała na ten czas postać Trojańczyka Laodokosa, wypuścił w kierunku Menelaosa strzałę, doprowadzając w ten sposób do wznowienia walk. Zginął z ręki Diomedesa. Jego postać pojawia się w poemacie Chaucera Troilus i Criseyda oraz sztuce Troilus i Kresyda Williama Shakespeare’a. (pl)
  • Pandaros (grekiska Πάνδαρος, latin Pandarus) var i den grekiska mytologin en son till Lykaon. Han härskade över lykerna, som bodde i vid Idabergets fot, och deltog i trojanska kriget på trojanernas sida. Han gällde som en skicklig bågskytt, och dödades av Diomedes. (sv)
  • Пандар (др.-греч. Πάνδαρος) — в древнегреческой мифологии сын Ликаона, был знаменит как великий стрелок из лука. Союзник Трои, родом из Зелии в Троаде (во II песне Илиады), либо ликиец (согласно V песне). В IV песне Илиады подробно описано, как Пандар изготовил свой лук. Согласно же II песне, он получил лук в подарок от Аполлона. Согласно схолиастам и Евстафию, из Троянской Ликии. Его святилище в городе Пинаре в Ликии. Во время Троянской войны ранил стрелой Менелая, тем самым нарушив перемирие с греками. Убит Диомедом. В «Энеиде» выведен его брат, лучник Эвритион. Персонаж пьесы Шекспира «Троил и Крессида». (ru)
  • Pândaro (em grego Πάνδαρος; em latim Pandarus) é um personagem da mitologia grega e da mitologia romana. Na mitologia grega é um personagem da Ilíada de Homero, filho de Licaonte e de Lícia. Participa da guerra de Troia ao lado dos troianos e é o melhor de seus arqueiros depois de Páris. Príncipe de , aos pés do monte Ida, era um protegido do deus Apolo (Ilíada, 2, 826-827), que lhe deu um arco muito bonito, feito com os chifres de uma cabra das montanhas e enfeitado com tachas de ouro. Aparece pela primeira vez no livro II do poema quando Atena, a pedido de Hera, o incentiva a disparar uma seta em Menelau para quebrar uma trégua entre troianos e aqueus, que poderia pôr fim à guerra. No livro IV da Ilíada aparece como auriga de Eneias. Fere Diomedes, rei de Argos e um dos heróis da guerra de Troia, também com uma seta, mas este o atinge com a espada no rosto e lhe corta a língua. Depois de sua morte há um combate ao lado de seu cadáver, no qual Eneias é quase morto por Diomedes, mas é salvo por sua mãe Afrodite. Na mitologia romana, Pândaro é filho do troiano Alcanor e irmão de , personagens da Eneida de Virgílio. Foram criados pela ninfa , no monte Ida. Seu chefe os encarrega da guarda de uma porta do acampamento dos troianos, na guerra contra os rútulos de Turno, enquanto Eneias está ausente. Confiando em suas armas, eles abrem a porta e deixam os inimigos entrar no acampamento. Turno massacra quatro guerreiros troianos, antes de abater Bícias selvagemente (Eneida, 9, 691-716). Pândaro, ao ver o cadáver do irmão, tranca a porta, sem perceber que Turno ficou dentro do acampamento. Ele também é abatido por Turno, novo Aquiles, protegido de Juno (Eneida, 9, 717-755). Em várias obras da Idade Média, como o Roman de Troie, o Filostrato de Boccaccio ou o poema Troilus and Criseyde (1370) de Geoffrey Chaucer, Pândaro age como intermediário dos amores de sua sobrinha Créssida e o príncipe troiano Tróilo, filho de Príamo e irmão mais novo de Páris e Heitor. Esta história de amor, criada no século XII, não faz parte da mitologia grega clássica e, embora suas figuras dramáticas adotem nomes da Ilíada, não têm nada que ver com os personagens de Homero. Na versão que Shakespeare escreveu em sua obra Tróilo e Créssida (1609), Pândaro é mostrado como devasso e degenerado. (pt)
  • Панда́р (грец. Pandaros) — персонаж давньогрецької міфології: * 1) син Лікаона, лучник, улюбленець Аполлона ; в епосі ватажок лікійців, виступав на боці троянців; порушивши домовленість про перемир'я перед двобоєм Паріса з Менелаем, поранив останнього. Убив Пандара Діомед; * 2) син троянця , Енеїв супутник, якого вбив Турн. (uk)
  • 潘达罗斯(英語:Pandarus)。古希腊神话男性人物之一。出身特洛伊贵族。曾参加特洛伊战争并建立战绩。其事迹多次反映于荷马的《伊里亚特》之中。亦成为作家创作之相关作品的重要题材,具有重大影响与积极意义。 (zh)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageID
  • 84635 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 7658 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1107746828 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
rdf:type
rdfs:comment
  • Dans la mythologie grecque, Pandare ou Pandaros (en grec ancien Πάνδαρος / Pándaros) est le fils de Lycaon et un célèbre archer. Il est principalement cité dans l’Iliade d'Homère. (fr)
  • Pandarus /ˈpændərəs/ or Pandar /ˈpændər/ (Ancient Greek: Πάνδαρος Pándaros) is a Trojan aristocrat who appears in stories about the Trojan War. In Homer's Iliad he is portrayed as an energetic and powerful warrior, but in medieval literature he becomes a witty and licentious figure who facilitates the affair between Troilus and Cressida. In Shakespeare's play Troilus and Cressida, he is portrayed as an aged degenerate and coward who ends the play by telling the audience he will bequeath them his "diseases". (en)
  • Pandaro (in greco antico: Πάνδαρος; in latino: Pandarus) è un personaggio della mitologia greca, figlio di Licaone e di Licia. (it)
  • 판다로스(그리스어: Πάνδαρος)는 그리스 신화 트로이아 전쟁에서 트로이의 장수중의 하나로 활을 잘 쏘는 궁수(弓手)였다. (ko)
  • Pandaros (grekiska Πάνδαρος, latin Pandarus) var i den grekiska mytologin en son till Lykaon. Han härskade över lykerna, som bodde i vid Idabergets fot, och deltog i trojanska kriget på trojanernas sida. Han gällde som en skicklig bågskytt, och dödades av Diomedes. (sv)
  • Панда́р (грец. Pandaros) — персонаж давньогрецької міфології: * 1) син Лікаона, лучник, улюбленець Аполлона ; в епосі ватажок лікійців, виступав на боці троянців; порушивши домовленість про перемир'я перед двобоєм Паріса з Менелаем, поранив останнього. Убив Пандара Діомед; * 2) син троянця , Енеїв супутник, якого вбив Турн. (uk)
  • 潘达罗斯(英語:Pandarus)。古希腊神话男性人物之一。出身特洛伊贵族。曾参加特洛伊战争并建立战绩。其事迹多次反映于荷马的《伊里亚特》之中。亦成为作家创作之相关作品的重要题材,具有重大影响与积极意义。 (zh)
  • Pàndar (en grec antic Πάνδαρος) és un personatge de la Ilíada d'Homer que va participar en la guerra de Troia. Originari de la ciutat de Zelea i fill d'un ancià anomenat Licaó, és un famós arquer, i cap d'un contingent que els licis de la Tròade van enviar per socórrer a Príam. El mateix Apol·lo li va ensenyar a tirar amb l'arc. Pàndar és també el nom d'un company de Eneas a l'Eneida, de Virgili, que li atribueix com a germà un altre arquer, Eurició. (ca)
  • Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Πάνδαρος (που δεν πρέπει να συγχέεται με τον Πανδάρεω) είναι γνωστός ένας γιος του ήρωα Λυκάονα του Τρώα. Ο Λυκάων σκοτώθηκε από τον Αχιλλέα στον Τρωικό Πόλεμο. Ο Πάνδαρος είχε διδαχθεί από τον ίδιο τον θεό Απόλλωνα την τέχνη της τοξοβολίας. Παρά τις συμβουλές του πατέρα του, ήρθε στην Τροία από την πατρίδα του, την πόλη Ζέλεια, για να συμμετάσχει στον Τρωικό Πόλεμο, όπου αναφέρεται (Ιλιάδα, Δ) ότι προσπάθησε να σκοτώσει με δόλιο τρόπο τον Μενέλαο κατά τη μονομαχία του με τον Πάρι. Ο Μενέλαος τραυματίσθηκε από το βέλος του Πανδάρου, αλλά όχι θανάσιμα. Στη συνέχεια, ο Πάνδαρος πολέμησε εναντίον του Διομήδη, τον τραυμάτισε επίσης, έκανε τον ηνίοχο του Αινεία, αλλά τελικώς έχασε αργότερα τη ζωή του από το ακόντιο του Διομήδη, το οποίο του διατρύπησε το πρόσ (el)
  • Pandaro estis rolulo de Iliado de Homero, nome filo de Likaono kaj nepo de Priamo. Trojana pafarkisto dum la Troja milito, li estis mortigita de Diomedo. Li partoprenis en la Troja Milito en la flanko de la trojanoj. Li aperis por la unua fojo en la Kanto IV de la Iliado. Li vundis per sago Menelaon, kaj rompis tiel milithalton kio povus estis fininta per la paca redono de Helena al la aĥeoj. Poste li vundis ankaŭ per sago Diomedon, kaj agis kiel lia ĉarkondukisto la troja konsilisto Eneo. Li estis mortigita de Diomedo, kiu frapis lin per sia glavo sur la vizaĝo kaj fortranĉis lian langon. (eo)
  • Pandaros (altgriechisch Πάνδαρος Pándaros) ist in der griechischen Mythologie Sohn des und stammte aus der Stadt in der „troisches Lykien“ oder „kleines Lykien“ genannten Landschaft. Er ist Anführer der am Aisepos siedelnden Troer und nahm am Trojanischen Krieg auf der Seite Trojas teil. Nach dem Zweikampf zwischen Menelaos und Paris machte er den Versuch der friedlichen Beendigung des Krieges mit einem Bogenschuss gegen Menelaos auf Geheiß Athenes zunichte. Der Pfeil verfehlte allerdings durch Athenes Zutun sein Ziel. Dies war das Zeichen zur letzten entscheidenden Schlacht des Trojanischen Krieges. (de)
  • Pandaro, Homeroren Iliada lan ospetsuan agertzen den pertsonaia bat da. Likaonen semea, arkulari ospetsu bat da. Troiako Gerran, troiaren aldean parte hartzen du. Lehen aldiz, Iliadako IV. kantuan agertzen da. Gezi batekin Menelao zauritzen du, honela, Helena akaiarrei modu baketsuan entregatuz amaituko zen su eten bat hautsiz. Jainkoak dira, Troiaren suntsipena nahi dutenak, su etena haustera bultzatzen dutena. Aurrerago, ere zauritzen du, eta Eneasen auriga bezala aritzen da. Diomedesen esku hiltzen da, nork ezpatarekin aurpegian jotzen duen, mihia moztuz. (eu)
  • Pándaro es un personaje de la Ilíada de Homero. Hijo de Licaón, Pándaro es un famoso arquero. Participa en la guerra de Troya del lado de los troyanos. Aparece por primera vez en el Canto II de la Ilíada, en el catálogo de los troyanos. A continuación, en el canto IV, hiere con una flecha a Menelao, y rompe así una tregua que podría haber terminado con la entrega pacífica de Helena a los aqueos. Son los dioses, que desean la destrucción de Troya, los que le incitan a violar la tregua. Más adelante, hiere también con una flecha a Diomedes, y actúa como su auriga el consejero troyano Eneas. Muere a manos de Diomedes, quien le golpea con la espada en la cara y le corta la lengua. (es)
  • パンダロス(古希: Πάνδαρος, Pandaros, ラテン語: Pandarus)は、ギリシア神話の人物である。ゼレイア王リュカーオーンの子で、エウリュティオーンと兄弟。弓矢の名手。トロイア戦争の10年目にトロイア側の味方として援軍を率いて戦った。 トロイア戦争のさい、父リュカーオーンはパンダロスに戦車に乗って戦うことを勧めたが、パンダロスは大軍が籠城すればまぐさが不足すると考え、徒歩で参加した。 (ja)
  • Pandaros (Πάνδαρος) – w mitologii greckiej dowódca kontyngentu Likyjczyków walczącego w wojnie trojańskiej po stronie Trojan, znakomity łucznik. Był synem Likaona, władcy położonej w Licji . W sztuce łuczniczej szkolił go sam Apollo. Wbrew radom ojca przybył pod Troję jako piechur, rezygnując z koni i wozu. W czasie rozejmu między Trojanami a Achajami, gdy Menelaos toczył pojedynek z Parysem, Pandaros za podpuszczeniem wrogiej Trojanom Ateny, która przybrała na ten czas postać Trojańczyka Laodokosa, wypuścił w kierunku Menelaosa strzałę, doprowadzając w ten sposób do wznowienia walk. Zginął z ręki Diomedesa. (pl)
  • Pandaros is een held uit de Griekse mythologie. Hij wordt meermaals vermeld in de Ilias als de zoon van Lycaon die meevocht met de Trojanen tijdens het Beleg van Troje. Hij is vooral bekend om zijn vaardigheden in het boogschieten waarbij hij zijn kunde verkreeg van de heilige Griekse god van de kunst en het boogschieten, Apollon. Homerus beschrijft hem als een ijdel persoon die graag pronkte met zijn heldendaden. (nl)
  • Pândaro (em grego Πάνδαρος; em latim Pandarus) é um personagem da mitologia grega e da mitologia romana. Na mitologia grega é um personagem da Ilíada de Homero, filho de Licaonte e de Lícia. Participa da guerra de Troia ao lado dos troianos e é o melhor de seus arqueiros depois de Páris. Turno massacra quatro guerreiros troianos, antes de abater Bícias selvagemente (Eneida, 9, 691-716). Pândaro, ao ver o cadáver do irmão, tranca a porta, sem perceber que Turno ficou dentro do acampamento. Ele também é abatido por Turno, novo Aquiles, protegido de Juno (Eneida, 9, 717-755). (pt)
  • Пандар (др.-греч. Πάνδαρος) — в древнегреческой мифологии сын Ликаона, был знаменит как великий стрелок из лука. Союзник Трои, родом из Зелии в Троаде (во II песне Илиады), либо ликиец (согласно V песне). В IV песне Илиады подробно описано, как Пандар изготовил свой лук. Согласно же II песне, он получил лук в подарок от Аполлона. Согласно схолиастам и Евстафию, из Троянской Ликии. Его святилище в городе Пинаре в Ликии. Во время Троянской войны ранил стрелой Менелая, тем самым нарушив перемирие с греками. Убит Диомедом. В «Энеиде» выведен его брат, лучник Эвритион. (ru)
rdfs:label
  • Pandarus (en)
  • Pàndar (ca)
  • Pandaros (Sohn des Lykaon) (de)
  • Πάνδαρος (el)
  • Pandaro (Iliado) (eo)
  • Pándaro (es)
  • Pandaro (eu)
  • Pandare (fr)
  • Pandaro (it)
  • 판다로스 (ko)
  • パンダロス (ja)
  • Pandaros (nl)
  • Pandaros (pl)
  • Pândaro (pt)
  • Пандар (ru)
  • Pandaros (sv)
  • Пандар (uk)
  • 潘达罗斯 (zh)
owl:differentFrom
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License