| dbo:abstract
|
- Norumbega, o Nurembega és un assentament llegendari al nord-est d'Amèrica del Nord que apareixia a molts dels primers mapes des de l'any 1500 fins a la colonització americana. Es deia que les cases tenien pilars d'or i que els habitants portaven quarts de perles en llurs caps. Jean Alfonse en 1542 va informar que havia fet costa al sud de Terranova i havia descobert un gran riu. Sovint apareixia en els següents mapes d'Amèrica del Nord, al sud d'Acadia, en el que ara és Nova Anglaterra. La ciutat de Bangor (Maine) va abraçar la llegenda al segle xix, nomenant la seva sala municipal "Sala Norumbega". El 1886, l'inventor va construir una mansió anomenada "", que encara es troba a la a Camden (Maine), amb vistes a la badia de Penobscot. A finals del segle XIX va vincular el nom i la llegenda de Norumbega a suposats assentaments nòrdics al , i va construir la en la confluència de i el Charles a Weston (Massachusetts), on creia que era situat Fort Norumbega. En honor de les generoses donacions de Horsford a Wellesley College, li fou dedicat un edifici anomenat Norumbega Hall en 1886 i celebrat en un poema per . La paraula "Norumbega" era pronunciada originàriament Oranbega en el mapa d'Amèrica de Giovanni da Verrazzano de 1529, i es creu que la paraula deriva d'alguna de les llengües algonquianes parlades a Nova Anglaterra. Podria significar "lloc tranquil entre els ràpids" o "tram tranquil d'aigua". Avui, el mite es reflecteix en llocs com la muntanya Norumbega (anteriorment Muntanya Brown) al Parc Nacional d'Acàdia (ca)
- Norumbega, auch Nurumbega oder Norombega, ist der Name einer legendären Siedlung im nordöstlichen Nordamerika, der in Karten des 16. Jahrhunderts auftauchte. Der Begriff soll ursprünglich aus den Algonkin-Sprachen stammen und bedeutet in etwa ruhiger Ort zwischen den Stromschnellen oder ruhige Wasserstrecke. Der erste Verweis auf den Ort erschien auf einer Karte von Giovanni da Verrazzano im Jahre 1542 und ein weiterer Eintrag findet sich in einem Bericht von , einem französischen Seefahrer und Korsaren. Demzufolge soll der Ort südlich von Neufundland an einem großen Fluss liegen, bei dem sich die meisten Historiker auf den Penobscot River geeinigt haben. Im 19. Jahrhundert wurde allerdings ebenfalls der Hudson River genannt, so 1844 von Arthur James Weise. Norumbega erhielt auch später in vielen europäischen Karten Nordamerikas einen Eintrag als Stadt, die häufig in den Süden Arkadiens verlegt wurde, wie damals das Gebiet des späteren Neuenglands genannt wurde. Es gab Vermutungen, es sei eine große und wohlhabende Siedlung der Ureinwohner mit starkem Einfluss auf die sie umgebende Region. In der Phantasie mancher damaliger Zeitgenossen wurde der sagenhafte Ort zu einer Art von Eldorado. Auch der französische Forschungsreisende und Entdecker Samuel de Champlain nahm vermutlich derartige Gerüchte zum Anlass, um sich 1604 auf die Suche nach Norumbega zu begeben. Er segelte den Penobscot River flussaufwärts bis zu den Stromschnellen beim heutigen Bangor im US-Bundesstaat Maine, ohne jedoch auf nennenswerte Ansiedlungen der Ureinwohner zu stoßen. Auf den von ihm gezeichneten Karten gibt es keinen Eintrag von Norumbega mehr, weder als Stadt, noch als Fluss oder Region. Im späten 19. Jahrhundert wurde eine Verbindung Norumbegas zu den Wikingern und den Siedlungsversuchen Leif Eriksons in der Neuen Welt hergestellt. Zwei der wichtigsten Vertreter dieser Hypothese waren der französische Historiker und der US-amerikanische Naturwissenschaftler Eben Norton Horsford. Dieser verband den Begriff Norumbega mit der Gegend um Cambridge in Massachusetts. Am Zusammenfluss von Stony Brook und Charles River, wo sich seiner Meinung nach die befestigte Stadt Norumbega befunden hatte, ließ er einen Turm errichten, den er Norumbega Tower nannte. Die Stadt Bangor erinnerte an die Legende von Norumbega mit dem Bau einer Stadthalle im griechisch-klassizistischen Stil und nannte sie Norumbega Hall. Sie fiel allerdings dem verheerenden Brand von 1911 zum Opfer. An ihrer Stelle liegt heute der Stadtpark Norumbega Mall. (de)
- Norumbega, or Nurembega, is a legendary settlement in northeastern North America which was featured on many early maps from the 16th century until European colonization of the region. It was alleged that the houses had pillars of gold and the inhabitants carried quarts of pearls on their heads. The word "Norumbega" was originally spelled Oranbega in Giovanni da Verrazzano's 1529 map of America, and the word is believed to derive from one of the Algonquian languages spoken in New England. It may mean "quiet place between the rapids" or "quiet stretch of water". In 1542, Jean Allefonsce reported that he had coasted south from Newfoundland and had discovered a great river. It often appeared on subsequent European maps of North America, lying south of Acadia in what is now New England. The town of Bangor, Maine, commemorated the legend during the nineteenth century, naming their municipal hall "Norumbega Hall". In 1886, inventor Joseph Barker Stearns built a mansion named "Norumbega Castle", which still stands on US Route 1 in Camden, Maine, overlooking Penobscot Bay. During the late 19th century, Eben Norton Horsford associated the name and legend of Norumbega with supposed Norse settlements on the Charles River, and built the Norumbega Tower at the confluence of Stony Brook and the Charles River in Weston, Massachusetts, where he claimed Fort Norumbega was located. In honor of Horsford's generous donations to Wellesley College, a building named Norumbega Hall was dedicated in 1886 and celebrated in a poem by John Greenleaf Whittier. Presently, the myth is commemorated by such place names as Norumbega Mountain (formerly Brown Mountain) in Acadia National Park. (en)
- Le pays de Norembergue (en latin Norumbega ou Nurumbega) est un comptoir imaginaire du nord-est de la côte d'Amérique du Nord, dont l'évocation est depuis la fin du XIXe siècle intimement liée aux récits de voyage des Vikings au Vinland au XIe siècle ou encore de moines irlandais dans le pays inconnu de la Grande-Irlande au XIIIe siècle, ces derniers ayant gardé en mémoire, le voyage de Saint-Brandan au VIe siècle. Comme le pays de Cathay, c'est une région semi-légendaire dont le nom masquait les lacunes géographiques des Anciens, mais qui reposait sur des récits de voyages et d'expéditions antérieures dans la mémoire collective des navigateurs de l'époque médiévale et de la Renaissance. (fr)
- Norumbega (także Norombega, Aranbega, Oranbega) – legendarne miasto i zarazem nazwa całej krainy na wybrzeżu Nowej Anglii, zaznaczane na XVI-wiecznych mapach Ameryki Północnej. Nazwa Norumbega pochodzi przypuszczalnie z języka Indian Algonkinów i oznacza „spokojne miejsce pomiędzy rwącymi nurtami” – oryginalnie odnosiła się prawdopodobnie do miejsca, w którym spotykały się dwie rzeki, gdzieś na terytorium dzisiejszego stanu Maine. Po raz pierwszy pojawiła się jako efekt podróży Giovanniego da Verrazzano do Nowego Świata w 1524 roku. Brat Giovanniego, na sporządzonej według jego relacji mapie, wydanej w 1529 roku, po raz pierwszy umieścił nazwę Oranbega. Szybko kolejni autorzy zaadaptowali ją jako określenie całego obszaru rozciągającego się od rzeki Hudson do Rzeki Świętego Wawrzyńca, zaś na mapach pojawiło się tajemnicze miasto o tej samej nazwie, położone gdzieś nad rzeką Penobscot, mające być stolicą tej krainy. , nawigator ekspedycji Jacquesa Cartiera z 1542 roku, w swojej relacji zanotował opłynięcie przylądka Norumbega (przypuszczalnie Cape Cod) i tak samo nazwaną rzekę (przypuszczalnie Narragansett). W odległości niecałych 65 kilometrów od tego miejsca zlokalizował miasto, zamieszkane przez pokojowo usposobionych tubylców i zasobne w futra. Inni autorzy relacjonowali, że kraina Norumbega jest bogata w drzewa i owoce, zaś jej mieszkańcy czczą słońce i mówią językiem zbliżonym do łaciny. Miała też obfitować we wszelkie skarby na czele ze złotem i srebrem. Opowieści o krainie i jej bogactwach ściągały do Ameryki Północnej licznych poszukiwaczy, którzy jednak nie znaleźli nigdy opisywanego grodu. Ostateczny kres legendzie położyła ekspedycja Samuela de Champlaina do Nowej Anglii z 1604 roku. Jak zanotował w swojej relacji, cały badany przez niego kraj był biedny i próżno było szukać w nim jakichkolwiek wspaniałych miast czy osad. Legendę Norumbegi wskrzesił pod koniec XIX wieku , profesor chemii z Uniwersytetu Harvarda, amatorsko zajmujący się archeologią. Według niego Norumbega była w rzeczywistości położonym nad rzeką Charles osiedlem normańskim, założonym przez członków ekspedycji Leifa Erikssona do Winlandii. W 1889 roku Horsford ufundował nawet wieżę widokową w miejscu rzekomej lokalizacji osady w Weston w stanie Massachusetts. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Le pays de Norembergue (en latin Norumbega ou Nurumbega) est un comptoir imaginaire du nord-est de la côte d'Amérique du Nord, dont l'évocation est depuis la fin du XIXe siècle intimement liée aux récits de voyage des Vikings au Vinland au XIe siècle ou encore de moines irlandais dans le pays inconnu de la Grande-Irlande au XIIIe siècle, ces derniers ayant gardé en mémoire, le voyage de Saint-Brandan au VIe siècle. Comme le pays de Cathay, c'est une région semi-légendaire dont le nom masquait les lacunes géographiques des Anciens, mais qui reposait sur des récits de voyages et d'expéditions antérieures dans la mémoire collective des navigateurs de l'époque médiévale et de la Renaissance. (fr)
- Norumbega, o Nurembega és un assentament llegendari al nord-est d'Amèrica del Nord que apareixia a molts dels primers mapes des de l'any 1500 fins a la colonització americana. Es deia que les cases tenien pilars d'or i que els habitants portaven quarts de perles en llurs caps. La paraula "Norumbega" era pronunciada originàriament Oranbega en el mapa d'Amèrica de Giovanni da Verrazzano de 1529, i es creu que la paraula deriva d'alguna de les llengües algonquianes parlades a Nova Anglaterra. Podria significar "lloc tranquil entre els ràpids" o "tram tranquil d'aigua". (ca)
- Norumbega, auch Nurumbega oder Norombega, ist der Name einer legendären Siedlung im nordöstlichen Nordamerika, der in Karten des 16. Jahrhunderts auftauchte. Der Begriff soll ursprünglich aus den Algonkin-Sprachen stammen und bedeutet in etwa ruhiger Ort zwischen den Stromschnellen oder ruhige Wasserstrecke. Der erste Verweis auf den Ort erschien auf einer Karte von Giovanni da Verrazzano im Jahre 1542 und ein weiterer Eintrag findet sich in einem Bericht von , einem französischen Seefahrer und Korsaren. Demzufolge soll der Ort südlich von Neufundland an einem großen Fluss liegen, bei dem sich die meisten Historiker auf den Penobscot River geeinigt haben. Im 19. Jahrhundert wurde allerdings ebenfalls der Hudson River genannt, so 1844 von Arthur James Weise. (de)
- Norumbega, or Nurembega, is a legendary settlement in northeastern North America which was featured on many early maps from the 16th century until European colonization of the region. It was alleged that the houses had pillars of gold and the inhabitants carried quarts of pearls on their heads. (en)
- Norumbega (także Norombega, Aranbega, Oranbega) – legendarne miasto i zarazem nazwa całej krainy na wybrzeżu Nowej Anglii, zaznaczane na XVI-wiecznych mapach Ameryki Północnej. Nazwa Norumbega pochodzi przypuszczalnie z języka Indian Algonkinów i oznacza „spokojne miejsce pomiędzy rwącymi nurtami” – oryginalnie odnosiła się prawdopodobnie do miejsca, w którym spotykały się dwie rzeki, gdzieś na terytorium dzisiejszego stanu Maine. Po raz pierwszy pojawiła się jako efekt podróży Giovanniego da Verrazzano do Nowego Świata w 1524 roku. Brat Giovanniego, na sporządzonej według jego relacji mapie, wydanej w 1529 roku, po raz pierwszy umieścił nazwę Oranbega. Szybko kolejni autorzy zaadaptowali ją jako określenie całego obszaru rozciągającego się od rzeki Hudson do Rzeki Świętego Wawrzyńca, zaś (pl)
|
