| dbo:abstract
|
- Ο Νικόλαος Γ΄ Σαιντ-Ομέρ (Nicolas de Saint-Omer, ... - 30 Ιανουαρίου 1314) ήταν ένας από τους πιο ισχυρούς και με επιρροή άρχοντες της Φραγκοκρατίας στην Ελλάδα. Ήταν ηγεμόνας του ενός τρίτου της βαρωνίας της Άκοβας, ενός ημίσεως της Θήβας (από το 1299 περίπου ως το 1311), καθώς και μαρεσάλος και δις του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, τα έτη 1300-1302 και 1304-1307. Πέθανε στις 30 Ιανουαρίου 1314. Ο Νικόλαος ήταν γιος του Ιωάννη Σαιντ-Ομέρ, μαρεσάληυ του Πριγκιπάτου της Αχαΐας και της Μαργαρίτας του Πασσαβά, καθώς και εγγονός του , που πρώτος έλαβε τη μισή Θήβα ως κτήση του από τον Μεγακύρη των Αθηνών, ο οποίος κατείχε το άλλο μισό. Από τον πατέρα του, που πέθανε προ του 1290, ο Νικόλαος κληρονόμησε το ένα τρίτο της βαρωνίας της Άκοβας (αρχικά κληρονομιά της μητέρας του), εκτεταμένες γαίες στη Μεσσηνία, καθώς και το κληρονομικό αξίωμα του μαρεσάλου της Αχαΐας. Ο Νικόλαος πολέμησε στις εκστρατείες των Φράγκων κατά του Δεσποτάτου της Ηπείρου το 1291/2, και κληρονόμησε τη μισή Θήβα από τον θείο του, , όταν αυτός πέθανε άτεκνος, προ του 1299. Με τις κτήσεις του ο Νικόλαος έγινε ένας εκ των πλέον σημαινόντων αρχόντων της φραγκοκρατούμενης Ελλάδας. Δική του πρωτοβουλία ήταν ο γάμος του Δούκα των Αθηνών Γκυ Β΄ ντε Λα Ρος με την Ματθίλδη του Αινώ, κόρη και κληρονόμο της Πριγκίπισσας της Αχαΐας Ισαβέλλας, σε μια προσπάθεια να σταματήσει ο ανταγωνισμός των δυο πιο ισχυρών φραγκικών κρατών της Ελλάδας και να στερεωθεί μια συμμαχία ανάμεσά τους. Το 1300-1302, κατά την απουσία της Ισαβέλλας στην Ιταλία, ο Νικόλαος υπηρέτησε ως βάιλος (ουσιαστικά ) του Πριγκιπάτου. Το 1301, η Ισαβέλλα παντρεύτηκε τον τρίτο της σύζυγο, Φίλιππο της Σαβοΐας. Ο νέος Πρίγκιπας γρήγορα κατέστη αντιδημοφιλής στην Αχαΐα με τους υπεροπτικούς και δεσποτικούς του τρόπους, και την περιφρόνησή του προς τα έθιμα του Πριγκιπάτου. Όταν, σύντομα μετά την άφιξή του στην Πελοπόννησο, συνέλαβε τον καγκελάριο , ο Νικόλαος παρουσιάστηκε μπροστά στον Πρίγκιπα στην Γλαρέντζα και διαμαρτυρήθηκε έντονα, ενώ η βία αποτράπηκε μόνο με την παρέμβαση της Ισαβέλλας και των συμβούλων του Φιλίππου. Το 1302/3, ο Νικόλαος εξεστράτευσε μαζί με τον Γκυ Β΄ ντε Λα Ρος στη Θεσσαλία, προς υποστήριξη του ηγεμόνα της περιοχής Ιωάννη Β΄ Δούκα εναντίον επίθεσης των Ηπειρωτών. Οι Φράγκοι όχι μόνο απέκρουσαν την εισβολή, αλλά επέδραμαν και ως τα όρια της βυζαντινής επαρχίας της Θεσσαλονίκης, από όπου αποχώρησαν κατόπιν παράκλησης της αυτοκράτειρας , συζύγου του Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου. Το 1303/4, ο Βασιλιάς της Νεαπόλεως Κάρολος Β΄ εξαπέλυσε επίθεση κατά της Ηπείρου, επειδή η αντιβασίλισσα Άννα Καντακουζηνή αρνιόταν να αναγνωρίσει την υποτέλεια του κράτους της στη Νεάπολη. Στην επιχείρηση συμμετείχε και σώμα του Πριγκιπάτου της Αχαΐας υπό τον Πρίγκιπα Φίλιππο και με την παρουσία του Νικολάου. Ο φραγκικός στρατός πολιόρκησε την πρωτεύουσα του Δεσποτάτου, την Άρτα, αλλά παρά τις βαριές απώλειες απέτυχε να την καταλάβει και αποχώρησε στην αρχή του φθινοπώρου. Ο Κάρολος ήταν αποφασισμένος να επαναλάβει την επιχείρηση την επόμενη άνοιξη, αλλά η Άννα κατάφερε να ματαιώσει τα σχέδιά του: δωροδόκησε τον Φίλιππο, ο οποίος με την συμβουλή του Νικολάου Σαιντ-Ομέρ αποφάσισε να συγκαλέσει μεγάλο παρλαμά στην Κόρινθο ως πρόφαση για να μην εκστρατεύσει. Όταν ο Φίλιππος της Σαβοΐας έφυγε για την Ιταλία, για να τακτοποιήσει τις διεκδικήσεις του επί του Πεδεμοντίου, ο Νικόλαος έγινε ξανά βάιλος του Πριγκιπάτου, και παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το 1307, όταν ο νέος Πρίγκιπας, Φίλιππος του Τάραντα, ονόμασε τον Γκυ Β΄ ντε Λα Ρος στη θέση του. Ταυτόχρονα, ο Νικόλαος είχε αναλάβει την προστασία της Μαργαρίτας Βιλλεαρδουίνου, νεότερης αδελφής της πρώην Πριγκίπισσας Ισαβέλλας, η οποία είχε αποκτήσει αρκετούς εχθρούς λόγω των δικών της διεκδικήσεων επί του Πριγκιπάτου. Έτσι, το 1304 εναντιώθηκε στον Φίλιππο της Σαβοΐας και κατάφερε να διασφαλίσει για την Μαργαρίτα μέρος της κληρονομιάς του συζύγου της, Ριχάρδου Ορσίνι, Κόμη της Κεφαλονιάς και της Ζακύνθου, από τον θετό της γιο, Ιωάννη Α΄ Ορσίνι. Ο Νικόλαος παντρεύτηκε, μετά το 1294, την Γουλιέλμα Ορσίνι, κόρη του Ριχάρδου και χήρα του μεγάλου κοντόσταυλου Ιωάννη Σωντερόν, αλλά ο γάμος τους ήταν άτεκνος. Ο θάνατος του Νικολάου στις 30 Ιανουαρίου 1314, σήμανε το τέλος της οικογένειας Σαιντ-Ομέρ. (el)
- Nicolás III de Saint Omer (fallecido el 30 de enero de 1314) fue uno de los señores más poderosos e influyentes de la Grecia franca. Fue el hereditario mariscal del Principado de Acaya, señor de una tercera parte de Akova y de la mitad de Tebas. También desempeñó en tres ocasiones el cargo de bailío del Principado de Acaya (1300-1302, 1304-1307, aprox. 1311-1314). (es)
- Nicholas III of Saint Omer (died 30 January 1314) was one of the most powerful and influential lords of Frankish Greece. He was hereditary Marshal of the Principality of Achaea, lord of one third of Akova and of one half of Thebes. He also served on three occasions as bailli of the Principality of Achaea (1300–1302, 1304–1307, ca. 1311–14). (en)
- Nicolas III de Saint-Omer (mort le 30 janvier 1314) est un des plus puissants et des plus influents seigneurs de la Grèce franque. Il est maréchal héréditaire de la principauté d'Achaïe, seigneur d'un tiers d'Akova et de la moitié des terres de Thèbes. Il sert également à trois reprises comme bailli de la principauté d'Achaïe (de 1300 à 1302, de 1304 à 1307 et vers 1311-14). (fr)
- Mikołaj III z Saint Omer (zm. 30 stycznia 1314) – pan połowy Teb w latach 1299-1311. (pl)
- Nicolau III de Saint Omer (m. 30 de janeiro de 1314) foi um dos mais poderosos e influentes senhores da Grécia franca. Ele foi marechal hereditário do Principado da Acaia, senhor de um terço de Ácova e metade de Tebas. Ele também serviu em três ocasiões como bailio do Principado da Acaia (1300–1302, 1304–1307, ca. 1311–14). (pt)
- Николя III де Сент-Омер (Nicholas III de Saint-Omer) (ум. 30.01.1314) — сеньор трети Аковы и половины Фив, наследственный маршал Ахейского княжества, а также его бальи (1300—1302, 1304—1307, 1312—1314). Сын Жана де Сент-Омера (ум. до 1290) и Маргариты де Пассаван. После смерти отца унаследовал половину баронии Акова, земли в Мессении и должность маршала. Чуть позже, но не позднее 1298 года унаследовал от умершего дяди половину Фив (другая половина принадлежала афинским герцогам). По его совету герцог Ги II де ла Рош женился на Матильде де Эно — дочери ахейской княгини Изабеллы де Виллардуэн. В 1300—1302 гг., во время нахождения Изабеллы в Италии, по поручению неаполитанского короля Карла II исполнял должность бальи (губернатора).Вторично занимал эту должность в 1304—1307 гг., во время отсутствия князя Филиппа Савойского.Согласно арагонской версии Хроники Мореи, также был бальи Ахайи с 1312 года, хотя никакие другие источники этот факт не подтверждают. Николя III де Сент-Омер приблизительно с 1295 года был женат на Гульерме Орсини, дочери Рикардо Орсини, вдове Жана Шодерона. Детей в этом браке не было. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Nicolás III de Saint Omer (fallecido el 30 de enero de 1314) fue uno de los señores más poderosos e influyentes de la Grecia franca. Fue el hereditario mariscal del Principado de Acaya, señor de una tercera parte de Akova y de la mitad de Tebas. También desempeñó en tres ocasiones el cargo de bailío del Principado de Acaya (1300-1302, 1304-1307, aprox. 1311-1314). (es)
- Nicholas III of Saint Omer (died 30 January 1314) was one of the most powerful and influential lords of Frankish Greece. He was hereditary Marshal of the Principality of Achaea, lord of one third of Akova and of one half of Thebes. He also served on three occasions as bailli of the Principality of Achaea (1300–1302, 1304–1307, ca. 1311–14). (en)
- Nicolas III de Saint-Omer (mort le 30 janvier 1314) est un des plus puissants et des plus influents seigneurs de la Grèce franque. Il est maréchal héréditaire de la principauté d'Achaïe, seigneur d'un tiers d'Akova et de la moitié des terres de Thèbes. Il sert également à trois reprises comme bailli de la principauté d'Achaïe (de 1300 à 1302, de 1304 à 1307 et vers 1311-14). (fr)
- Mikołaj III z Saint Omer (zm. 30 stycznia 1314) – pan połowy Teb w latach 1299-1311. (pl)
- Nicolau III de Saint Omer (m. 30 de janeiro de 1314) foi um dos mais poderosos e influentes senhores da Grécia franca. Ele foi marechal hereditário do Principado da Acaia, senhor de um terço de Ácova e metade de Tebas. Ele também serviu em três ocasiões como bailio do Principado da Acaia (1300–1302, 1304–1307, ca. 1311–14). (pt)
- Ο Νικόλαος Γ΄ Σαιντ-Ομέρ (Nicolas de Saint-Omer, ... - 30 Ιανουαρίου 1314) ήταν ένας από τους πιο ισχυρούς και με επιρροή άρχοντες της Φραγκοκρατίας στην Ελλάδα. Ήταν ηγεμόνας του ενός τρίτου της βαρωνίας της Άκοβας, ενός ημίσεως της Θήβας (από το 1299 περίπου ως το 1311), καθώς και μαρεσάλος και δις του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, τα έτη 1300-1302 και 1304-1307. Πέθανε στις 30 Ιανουαρίου 1314. (el)
- Николя III де Сент-Омер (Nicholas III de Saint-Omer) (ум. 30.01.1314) — сеньор трети Аковы и половины Фив, наследственный маршал Ахейского княжества, а также его бальи (1300—1302, 1304—1307, 1312—1314). Сын Жана де Сент-Омера (ум. до 1290) и Маргариты де Пассаван. После смерти отца унаследовал половину баронии Акова, земли в Мессении и должность маршала. Чуть позже, но не позднее 1298 года унаследовал от умершего дяди половину Фив (другая половина принадлежала афинским герцогам). (ru)
|
