| dbo:abstract
|
- Ŝipan orkestron de Titanic kreis grupo da ok muzikistoj, sep el ili estis angloj kaj unu franco. (eo)
- Titaniceko orkestra edo Wallace Hartley Band orkestra RMS Titanic transatlantiko ospetsuko orkestra izan zen, 1911ko maiatzaren 31n uretaratua eta inaugurazio bidaian hondoratua, 1912ko apirilaren 14tik 15erako gauean. zuzenduta, Theodore Brailey, John Hume, Percy Taylor, Frederick Clarke, John Woodward, Roger Bricoux eta Georges Krins musikariek osatzen zuten. Guztiak britainiarrak ziren, azken biak izan ezik (frantziarrak eta belgikarrak hurrenez hurren) eta orkestra ospetsuetan jo zuten, lehorrean zein itsasoan. Black Talent Agencyk kontratatu zituen, eztabaida handia izan arren, transatlantikoetako musika taldeen monopolioa zuena. Titanicak nabigatzen zuen bitartean, orkestrak boskote eta hirukote moduan jotzen zuen, nahiz eta ez den zehazki ezagutzen taldeen konposizioa, ezta orkestraren emanaldi lekuak eta errepertorioa ere. Bere presentzia bereziki estimatzen zuten bidaiariek. Musikariak ez ziren itsasontziko tripulazioko kide eta bigarren mailako bidaiari gisa bidaiatzen zuten. Orkestrak bere ospea irabazten zuen apirilaren 14tik 15erako gauean, itsasontzia izozmendi batekin talka egin ondoren hondoratu zenean. Musikariek azkenera arte jo zuten izuaren ondorioak saihesteko. Horrela, orkestraren heroismoa elezahar bihurtu da, ukitutako azken pieza bezala, lekukotasun kontrajarrien arabera izan zena (gaztelaniaz: Nearer, My God, to Thee). Hala ere, historialari batzuen ustez, orkestraren presentziak segurtasun sentsazio bat sortu zuen, jendeak ontzia garaiz ez uztea eragin zuena. Zortzi musikariak hondoratzean hil ziren. Horietako hiruren gorpuak geroago berreskuratu zituzten ean, eta besteak ez zituzten aurkitu edo ez zituzten identifikatu. Bere hiletara, bereziki Hartleyrenera, jendetza joan zen. Publikoa eta prentsa oso pozik zeuden orkestraren heroismoarekin, hainbat monumentutan ospatzen dena, eta Titaniceko musikariak balio osasungarriak berreskuratzen dituen gazteriaren ikur bihurtu dira. Dramari eskainitako filmetan ere musikariek paper garrantzitsua izan ohi dute. (eu)
- La orquesta del Titanic o Wallace Hartley Band, es la que perteneció al afamado transatlántico RMS Titanic, botado el 31 de mayo de 1911 y hundido durante su viaje inaugural, en la noche del 14 al 15 de abril de 1912. Una de las más famosas leyendas del Titanic es la relativa a su orquesta musical. Durante el hundimiento, los ocho miembros de la banda dirigidos por Wallace Hartley, se situaron en el salón de primera clase en un intento por hacer que los pasajeros no perdieran la calma ni la esperanza. Más tarde continuaron tocando en la parte de popa de la cubierta de botes. La banda no dejó de tocar incluso cuando ya era seguro que el buque se hundiría.[cita requerida] Los ocho miembros perecieron en el hundimiento, y solo los cuerpos de tres de ellos fueron recuperados. A sus funerales, especialmente al del director Hartley, asistieron grandes multitudes. El público y la prensa se entusiasmaron con el heroísmo de la orquesta, en memoria de la que se erigieron varios monumentos. Los músicos del Titanic fueron vistos en la época como símbolo de los jóvenes que habían recuperado los valores del estoicismo y autosacrificio que se creía habían perdido las nuevas generaciones. La orquesta casi siempre aparece en las películas sobre la tragedia. (es)
- L'orchestre du Titanic est un orchestre composé de huit musiciens, chargé de jouer à bord du paquebot transatlantique Titanic lors de sa traversée inaugurale en avril 1912. Dirigé par Wallace Hartley, qui en a supervisé la formation, il comprend également Theodore Brailey, John Hume, Percy Taylor, Frederick Clarke, (en), Roger Bricoux et Georges Krins. Tous sont britanniques à l'exception des deux derniers (respectivement français et belge) et ont joué pour de prestigieux orchestres, sur terre et mer. Ils sont engagés par la Black Talent Agency, qui dispose, en dépit de nombreuses polémiques, du monopole des orchestres de paquebots. Durant la traversée du Titanic, l'orchestre joue sous forme d'un quintette et d'un trio, bien que ni la composition précise des ensembles, ni les lieux de représentation et le répertoire de l'orchestre ne soient connus avec précision. Leur présence est particulièrement appréciée des passagers. Les musiciens ne font pas partie de l'équipage du navire, et voyagent comme passagers de deuxième classe. L'orchestre gagne ses lettres de noblesse dans la nuit du 14 au 15 avril, lorsque le paquebot fait naufrage après avoir heurté un iceberg. Les musiciens jouent ainsi jusqu'au bout pour prévenir les effets de panique. L'héroïsme de l'orchestre est ainsi entré dans la légende, ainsi que le dernier morceau joué, au sujet duquel les témoignages sont contradictoires, mais qui est souvent considéré comme ayant été Plus près de toi, mon Dieu. Cependant, certains historiens considèrent que la présence de l'orchestre a pu créer un sentiment de sécurité qui a poussé les gens à ne pas quitter le navire à temps. Les huit musiciens périssent dans le naufrage. Les corps de trois d'entre eux sont par la suite repêchés par le Mackay-Bennett, les autres n'ayant pas été retrouvés ou du moins identifiés. Leurs funérailles, en particulier celles de Hartley, sont suivies par de grandes foules. Le public et la presse connaissent un fort engouement pour l'héroïsme de l'orchestre, qui est commémoré dans plusieurs monuments, et les musiciens du Titanic deviennent le symbole d'une jeunesse qui retrouve des valeurs saines. Les films consacrés au drame mettent également en scène l'orchestre. (fr)
- The musicians of the RMS Titanic all perished when the ship sank in 1912. They played music, intending to calm the passengers, for as long as they possibly could, and all went down with the ship. All of the men were recognized for their heroism, especially during the final hours of the sinking. (en)
- Het orkest van de Titanic was een salonorkest dat bestond uit acht muzikanten. In april 1912 speelde het aan boord van de Titanic tijdens de eerste reis van dit trans-Atlantische passagiersschip. Onder de leiding van Wallace Hartley, de violist die het orkest ook mede had samengesteld, speelden Theodore Brailey, John Hume, Percy Taylor, Frederick Clarke, John Woodward, Roger Bricoux en Georges Krins. Ze waren allemaal Brits, behalve Bricoux en Krins (respectievelijk Frans en Belgisch). Het orkest verwierf zijn faam in de nacht van 14 op 15 april, toen het schip zonk na het raken van een ijsberg. De muzikanten bleven zo lang mogelijk doorspelen om paniek te voorkomen. Hun heldhaftigheid is legendarisch geworden, net als het laatste stuk dat ze gespeeld hebben. De getuigenverklaringen spreken elkaar tegen, maar volgens de overlevering was dit een Engelse christelijke hymne, Nearer, My God, to Thee (Nader, mijn God, bij U). Enkele historici zijn van mening dat de aanwezigheid van het orkest gezorgd kan hebben voor een onterecht gevoel van veiligheid, waardoor mensen niet op tijd het schip hebben verlaten. Alle acht muzikanten zijn omgekomen bij de schipbreuk. De lichamen van drie van hen werden geborgen. De andere lichamen werden niet gevonden of in ieder geval niet geïdentificeerd. Hun begrafenissen, vooral die van orkestleider Hartley, werden bijgewoond door grote menigten. Het publiek en de pers waren zeer enthousiast over de heldhaftigheid van het orkest, waarvoor verschillende monumenten zijn opgericht. De musici van de Titanic werden in hun tijd het symbool van jonge mensen die oude waarden als stoïcisme en zelfopoffering hadden herwonnen, waarvan men dacht dat de jonge generatie ze was kwijtgeraakt. In films over de ondergang van de Titanic komt het orkest bijna altijd voor. (nl)
- L'orchestra del RMS Titanic era un'orchestra composta da otto musicisti di età tra i 20 e i 40 anni, incaricati di suonare a bordo del transatlantico Titanic durante la traversata inaugurale nell'aprile del 1912. Diretta da Wallace Hartley, che ne aveva supervisionato la formazione, era composta dallo stesso Hartley e da Theodore Brailey, John Hume, Percy Taylor, Frederick Clarke, John Woodward, Roger Bricoux e George Krins. I componenti erano tutti britannici tranne gli ultimi due, rispettivamente francese e belga, e avevano suonato per orchestre prestigiose. Vennero ingaggiati dalla Black Talent Agency, che all'epoca organizzava e gestiva, nonostante le critiche al riguardo, tutte le orchestre dei transatlantici. Durante la traversata del Titanic, l'orchestra era formata da un quintetto e da un trio separati, nonostante né la composizione precisa degli elementi né i luoghi delle esibizioni e il repertorio siano conosciuti con certezza. La presenza dell'orchestra era particolarmente apprezzata dal passeggeri. I musicisti non facevano parte dell'equipaggio della nave e viaggiavano come passeggeri di seconda classe. L'orchestra meritò le sue lettres de noblesse nella notte tra il 14 e il 15 aprile, quando il transatlantico naufragò dopo la collisione con un iceberg, che fu l'unico momento in cui gli otto orchestrali suonarono tutti insieme, continuando a suonare fino all'ultimo momento per contenere il panico. L'eroismo dell'orchestra è entrato nella leggenda, così come l'ultimo brano suonato, riguardo al quale le testimonianze non corrispondono, ma che generalmente si ritiene sia stato l'inno cristiano Più presso a te, Signor. Alcuni storici, tuttavia, sostengono che la presenza dell'orchestra abbia potuto creare una sensazione di sicurezza che ha impedito alle persone di capire cosa stava accadendo e di abbandonare la nave velocemente. Gli otto musicisti morirono tutti durante il naufragio. I corpi di tre di loro vennero in seguito recuperati dalla Mackay-Bennett, mentre quelli degli altri componenti non furono mai trovati e/o identificati. I funerali, in particolare quelli di Hartley, furono seguiti da migliaia di persone. Il pubblico e la stampa rimasero fortemente affascinati dall'eroismo dell'orchestra, commemorata in numerosi monumenti, e i musicisti del Titanic divennero il simbolo di una gioventù che ritrovava i giusti valori. Anche i molti film ispirati alla vicenda rappresentano l'orchestra. (it)
- Os músicos do RMS Titanic pereceram todos durante o naufrágio do navio em 15 de abril de 1912. Eles tocaram músicas, pretendendo acalmar os passageiros, por todo o tempo que foi possível e todos naufragaram com o navio. Todos foram reconhecidos por seu heroísmo. (pt)
- 泰坦尼克号音乐家為1912年泰坦尼克号沉没事故中遇难的隨船樂師。他们在船上坚持演奏，以安抚乘客，最后全员随船沉没。他们皆以其无畏的举动得到人们认可。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Ŝipan orkestron de Titanic kreis grupo da ok muzikistoj, sep el ili estis angloj kaj unu franco. (eo)
- The musicians of the RMS Titanic all perished when the ship sank in 1912. They played music, intending to calm the passengers, for as long as they possibly could, and all went down with the ship. All of the men were recognized for their heroism, especially during the final hours of the sinking. (en)
- Os músicos do RMS Titanic pereceram todos durante o naufrágio do navio em 15 de abril de 1912. Eles tocaram músicas, pretendendo acalmar os passageiros, por todo o tempo que foi possível e todos naufragaram com o navio. Todos foram reconhecidos por seu heroísmo. (pt)
- 泰坦尼克号音乐家為1912年泰坦尼克号沉没事故中遇难的隨船樂師。他们在船上坚持演奏，以安抚乘客，最后全员随船沉没。他们皆以其无畏的举动得到人们认可。 (zh)
- La orquesta del Titanic o Wallace Hartley Band, es la que perteneció al afamado transatlántico RMS Titanic, botado el 31 de mayo de 1911 y hundido durante su viaje inaugural, en la noche del 14 al 15 de abril de 1912. (es)
- Titaniceko orkestra edo Wallace Hartley Band orkestra RMS Titanic transatlantiko ospetsuko orkestra izan zen, 1911ko maiatzaren 31n uretaratua eta inaugurazio bidaian hondoratua, 1912ko apirilaren 14tik 15erako gauean. zuzenduta, Theodore Brailey, John Hume, Percy Taylor, Frederick Clarke, John Woodward, Roger Bricoux eta Georges Krins musikariek osatzen zuten. Guztiak britainiarrak ziren, azken biak izan ezik (frantziarrak eta belgikarrak hurrenez hurren) eta orkestra ospetsuetan jo zuten, lehorrean zein itsasoan. Black Talent Agencyk kontratatu zituen, eztabaida handia izan arren, transatlantikoetako musika taldeen monopolioa zuena. (eu)
- L'orchestre du Titanic est un orchestre composé de huit musiciens, chargé de jouer à bord du paquebot transatlantique Titanic lors de sa traversée inaugurale en avril 1912. Dirigé par Wallace Hartley, qui en a supervisé la formation, il comprend également Theodore Brailey, John Hume, Percy Taylor, Frederick Clarke, (en), Roger Bricoux et Georges Krins. Tous sont britanniques à l'exception des deux derniers (respectivement français et belge) et ont joué pour de prestigieux orchestres, sur terre et mer. Ils sont engagés par la Black Talent Agency, qui dispose, en dépit de nombreuses polémiques, du monopole des orchestres de paquebots. (fr)
- L'orchestra del RMS Titanic era un'orchestra composta da otto musicisti di età tra i 20 e i 40 anni, incaricati di suonare a bordo del transatlantico Titanic durante la traversata inaugurale nell'aprile del 1912. Diretta da Wallace Hartley, che ne aveva supervisionato la formazione, era composta dallo stesso Hartley e da Theodore Brailey, John Hume, Percy Taylor, Frederick Clarke, John Woodward, Roger Bricoux e George Krins. I componenti erano tutti britannici tranne gli ultimi due, rispettivamente francese e belga, e avevano suonato per orchestre prestigiose. Vennero ingaggiati dalla Black Talent Agency, che all'epoca organizzava e gestiva, nonostante le critiche al riguardo, tutte le orchestre dei transatlantici. (it)
- Het orkest van de Titanic was een salonorkest dat bestond uit acht muzikanten. In april 1912 speelde het aan boord van de Titanic tijdens de eerste reis van dit trans-Atlantische passagiersschip. Onder de leiding van Wallace Hartley, de violist die het orkest ook mede had samengesteld, speelden Theodore Brailey, John Hume, Percy Taylor, Frederick Clarke, John Woodward, Roger Bricoux en Georges Krins. Ze waren allemaal Brits, behalve Bricoux en Krins (respectievelijk Frans en Belgisch). (nl)
|
.jpg){kind=link}
