| dbo:abstract
|
- La Gran Chichimeca was a term used by the Spanish conquistadores of the 16th century to refer to an area of the northern central Mexican altiplano (plateau), a territory which today is encompassed by the modern Mexican states of Jalisco, Aguascalientes, Nayarit, Guanajuato and Zacatecas. They derived the term from the Aztec who referred to the nomadic tribes of the area as “chichimeca”. The Nahuatl name Chīchīmēcah (plural, pronounced [tʃiːtʃiːˈmeːkaʔ]; singular Chīchīmēcatl) means "inhabitants of Chichiman"; the placename Chichiman itself means "Area of Milk". It is sometimes said to be related to chichi "dog", but the i's in chichi are short while those in Chīchīmēcah are long, a phonemic distinction in Nahuatl. The word could either have a negative "barbarous" sense, or a positive "noble savage" sense. Seventy years after the 1521 fall of the Aztec capital, Tenochtitlan (present-day Mexico City), the Spaniards had failed to subdue the north of New Spain, La Gran Chichimeca. This meant they were unable to exploit the rich silver deposits in the region. The Spanish, who were unable to defeat the Chichimecas militarily, were forced to make "peace by purchase" by offering them land, farming tools and other goods in exchange for peace. (See Chichimeca War) During the 1920s and 1930s archaeologists, anthropologists, and cultural geographers began to devise the boundaries of what was thought to be Mesoamerica, the Southwest, and the area between known as the La Gran Chichimeca. Based upon language groups, iconography, trade items, and re-examinations of Mesoamerican architecture, the boundaries have moved around over the years as a result of new evidence. Adding to this confusion not all researchers agree the specifics of the boundaries. However, the participation of the cultures of La Gran Chichimeca in overall Mesoamerican traditions, even if peripherally and occasionally, has led a number of researchers to include the region in the overall Mesoamerican framework. (en)
- La Gran Chichimeca was de naam die de Spaanse conquistadores gaven aan de woestijnachtige hoogvlaktes van Centraal- en Noord-Mexico. De naam is afkomstig van het nomadenvolk de Chichimeken. De oorlogen waarin La Gran Chichimeca werd veroverd staan bekend als de . Het kostte de Spanjaarden meer dan 200 jaar om het hele gebied te onderwerpen, daarmee op grote schaal gebruik makend van Indiaanse hulptroepen. Redenen voor de lange duur zijn onder andere de onherbergzaamheid van het terrein en het feit dat de volkeren die het gebied bewoonden nomaden waren. La Gran Chichimeca komt ongeveer overeen met het gebied dat archeologen tegenwoordig noemen. De laatste decennia heeft een herwaardering voor het gebied plaatsgevonden. Ging men er eerst van uit dat het gebied bewoond werd door nomadische wilden, tegenwoordig heeft men meer waardering voor de gebruiken en levenswijze van de volkeren die het gebied bewoonden, en is duidelijk dat zij sterker beïnvloed zijn geweest door het stedelijke en agrarische Meso-Amerika, het cultuurgebied waar onder andere de Azteken onder vielen, dan voorheen gedacht werd. (nl)
|
