| dbo:abstract
|
- Jump blues (Skok blues) je blues hrající se v rychlém tempu se obvykle hraje v malých skupinách a vyznačují se lesními rohy. Byl velmi populární v roce 1940. V nedávné době, došlo k obnovení zájmu Jump blues v roce 1990 v rámci obnovy swingu. (cs)
- Jump Blues ist eine schnelle Spielart des Blues, die vor allem in den 1940er-Jahren in den USA populär war. Charakteristisch sind die von den Big Bands übernommene Instrumentierung mit Blechbläsern, ein treibender Rhythmus, stark synkopischer Gesang und oft komödiantische Texte mit Bezug zum zeitgenössischen städtischen Umfeld. Im Unterschied zu den meisten anderen Bluesspielarten gehört beim Jump Blues die Gitarre zur Rhythmus-Sektion. Zunächst war der Jump Blues als Blues and Rhythm bekannt, später dann als Rhythm and Blues. Er tauchte in den späten 1930er-Jahren auf und hatte seine Blütezeit in den 1940ern bis in die frühen 1950er hinein. Bekannte Vertreter des Jump Blues waren unter anderem Louis Jordan, Big Joe Turner und Wynonie Harris, die zu den ersten schwarzen Musikern gehörten, die kommerzielle Charterfolge außerhalb des abgegrenzten Marktes der afroamerikanischen „Race Music“ hatten. Üblicherweise wird beim Jump Blues der oder die Sänger von einem Orchester oder einer mittelgroßen Combo mit dominanter Bläsergruppe begleitet. Die typischen Elemente dieser Musik – treibender Rhythmus, lauter Gesang, röhrende Saxophonsoli – gelten als Vorläufer des Rock ‘n’ Roll. Die Texte sind oft geprägt von Angeberei. Jump Blues ist die Verbindung früherer Blues-Spielarten – vornehmlich von kleinen Bands vorgetragen – mit dem Big-Band-Sound der 1940er. Der Jump Blues wurde in den 1980er-Jahren von Musikern wie Joe Jackson (vor allem auf dessen 1981 erstmals veröffentlichtem Album Jumpin’ Jive) und Brian Setzer wiederbelebt. Heutige Vertreter sind zum Beispiel MoPac & The Blue Suburbans und Mitch Woods & His Rocket 88s. (de)
- Jump blues estas rapida stilo de bluso, kutime ludita de malgrandaj grupoj kiuj uzas saksofonon aŭ latunajn blovinstrumentojn. Ĝi estis populara en la 1940-aj jaroj kaj estis pioniro de ritmenbluso kaj rokenrolo. Aprezado al jump blues estis plinovigita en la 1990-aj jaroj kiel parto de la revivado de svingo. Jump blues evoluis el la muziko de ĵazbandegoj kiaj tiuj de Lionel Hampton and Lucky Millinder. Tiuj bandoj de la komenco de la 1940-aj jaroj produktis muzikistojn kiaj Louis Jordan, Jack McVea, Earl Bostic, kaj Arnett Cobb. (eo)
- Jump blues is an up-tempo style of blues, usually played by small groups and featuring horn instruments. It was popular in the 1940s and was a precursor of rhythm and blues and rock and roll. Appreciation of jump blues was renewed in the 1990s as part of the swing revival. (en)
- El jump blues fue un subgénero musical surgido del blues a finales de la década de 1930 en los Estados Unidos. En aquellos años el sonido del blues se fue urbanizando en una mezcla de blues clásico con letras humorísticas y ritmos heredados del boogie-woogie. Louis Jordan y su banda se consideran los pioneros de este estilo, el cual tuvo mucha aceptación y al que llamaron jump blues. (es)
- Le jump blues est un genre de blues caractérisé par un tempo élevé orchestré pour des big bands. Il est caractérisé par des adaptations musicales swing, un rythme insistant, les vocaux syncopés et énergétiques, et les chansons aux paroles racées et comiques. L'instrument le plus important dans le jump blues était le saxophone ; la guitare y figurait seulement comme instrument rythmique. Les premiers efforts dans ce genre sont parus pendant les années 1930, et le genre atteint un sommet de popularité pendant les années 1940 et 1950. Les artistes les mieux connus de ce genre était Wynonie Harris, Louis Jordan, et Big Joe Turner. Le genre, populaire dans les années 1940, est précurseur du rhythm and blues et du rock 'n' roll. (fr)
- 점프 블루스(Jump blues)는 블루스의 한 종류고 재즈의 스윙리듬, 블루스의 일반적인 화성 구조와 리프를 혼합했다. (ko)
- Il Jump blues si riferisce a uno stile influenzato dal Jazz che venne alla luce verso la seconda metà degli anni quaranta.Di solito utilizza un cantante in combinazione con l'accompagnamento di un'orchestra di fiati, creando uno stile contraddistinto da un ritmo-guida, da vocalizzi e sassofono-tenore in assolo.Questo genere di blues fu tra i precursori del Rock & roll.Con meno utilizzo di strumenti a corda rispetto agli altri stili, il jump blues era il ponte fra i vecchi stili e il sound delle grandi bande jazz degli anni quaranta. (it)
- ジャンプ・ブルース（Jump blues）はブルースのサブ・ジャンルの一種。1940年代後半から、ルイ・ジョーダンらが演奏して流行した。アップテンポのブルースであり、ビッグ・バンド・ジャズに影響されている。速めのテンポで跳ねるリズムに特徴がある。 (ja)
- Jump blues – gatunek bluesa rozwinięty w latach 30. XX wieku przez big bandy swingowe takie jak zespoły Counta Basiego, Caba Callowaya, , Lionela Hamptona i . Był gatunkiem buntowniczym podobnym do późniejszego Rock and rolla. Jump bluesa charakakteryzował zgrzytliwy dźwięk saksofonu, „napędzający” rytm oraz krzykliwy wokal. W przeciwieństwie do innych gatunków bluesa styl ten zdegradował gitarę do sekcji rytmicznej. Gatunek ten stał się popularny w drugiej połowie lat 40. XX wieku. Całkowicie zdominował „czarną” muzykę popularną. Do najważniejszych muzyków jumpbluesowych należą:
* Jimmy Rushing
* Big Joe Turner
*
*
*
* Louis Jordan
* Louis Prima
*
*
*
*
* (pl)
- Jumpblues is een 'uptempo' bluesstijl, meestal gespeeld door kleine groepen en met hoorninstrumenten. Het was populair in de jaren 1940 en was een voorloper van rhythm-and-blues en rock-'n-roll. De waardering voor jumpblues werd in de jaren 1990 hernieuwd als onderdeel van de swing-revival. (nl)
- Jump blues é um blues tocando em andamento acelerado, normalmente desempenhado por pequenos grupos e apresentando metais.Jump blues foi muito popular na década de 1940 e foi chamado de rock and roll na década de 1950. Jump é uma evolução das Big Bands, como as de Lionel Hampton e Lucky Millinder. Estes primeiros anos 1940 essas bandas projetaram músicos como Louis Jordan, Jack McVea, Earl Bostic e Arnett Cobb. Blues e Jazz faziam parte do mesmo mundo musical, com muitos músicos tocando ambos os gêneros. Jump blues ou simplesmente "Jump", era uma extensão do boogie craze. Bandas de Jump como o Tympany Five, que veio a ser, ao mesmo tempo uma banda de boogie-woogie revival, conseguido com tal feito máximo com um estilo de boogie com progressão harmônica eigth-bar-blues. Lionel Hampton gravou com uma estupenda Big Band de blues em 1942, a canção "Flying Home". Apresentando um estrondo sonoro, com uma impactante performance de um Sax Tenor , a música foi um hit na categoria "race records (termo para música negra na época). Tanto Hampton quanto Jordan juntaram o popular ritmo do boogie-woogie com os saxofones típicos do Swing, como exemplificaram Coleman Hawkins e Ben Webster, com letras engraçadas e jocosas tiradas do falar coloquial. Como este desenvolvimento urbano, o jazz tornou-se mais popular, tanto músicos de blues, como músicos de jazz, queriam "tocar para o povo" isso favoreceu uma pesada e insistente batida. Esse tipo de música conquistou ouvintes negros que não se indetificava com a "casa sendo mais importante que a vida" Jump Blues é executado com três metais e uma que cria uma Big Band com uma seção rítmica formada por 16 membro. O saxofone tenor é o instrumento mais importante do estilo. Grupos de Jump Blues se empenhavamm em tocar por um preço muito menor do que o preço das Big Bands, e se tornou muito popular com os proprietários de baile. O saxofonista Arte Chaney disse que "Fomos insultados", quando o público não quis dançar. Jump Blues era bastante popular nos anos 40 e início dos anos 50 através de artistas como Louis Jordan, Big Joe Turner e Wynonie Harris. Elementos de jump blues foram usados no rock and roll nos anos 1950. Ele foi revivido na década de 1980 por artistas como Joe Jackson e Brian Setzer e atualmente por bandas como "The Blue MoPac e Suburbans" e "Mitch Woods His Rocket 88s." bandas contemporânea de swing como Lavay Smith, Steve & The Lucky The Rhumba Bums Featuring Miss Carmen Getit e Stompy Jones também incluem muitos clássicos de jump blues e, seu repertório, essas bandas também escrevem canções originais neste estilo. (pt)
- Джамп-блюз (англ. Jump blues) — піджанр блюзу, для якого характерні висока швидкість виконання, малий склад виконавців і наявність духових інструментів. Він був дуже популярний в 1940-х і став провісником таких течій, як ритм-н-блюз та рок-н-рол. У 1990-х відбулося відродження інтересу до джамп-блюзу в рамках такого явища, як свінг-рівайвл. (uk)
- Джамп-блюз (англ. Jump blues) — поджанр блюза, для которого характерны высокая скорость исполнения, малый состав исполнителей и наличие духовых инструментов. Он был очень популярен в 1940-х и стал предвестником таких течений, как ритм-н-блюз и рок-н-ролл. В 1990-х произошло возрождение интереса к джамп-блюзу в рамках такого явления, как . (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Jump blues (Skok blues) je blues hrající se v rychlém tempu se obvykle hraje v malých skupinách a vyznačují se lesními rohy. Byl velmi populární v roce 1940. V nedávné době, došlo k obnovení zájmu Jump blues v roce 1990 v rámci obnovy swingu. (cs)
- Jump blues estas rapida stilo de bluso, kutime ludita de malgrandaj grupoj kiuj uzas saksofonon aŭ latunajn blovinstrumentojn. Ĝi estis populara en la 1940-aj jaroj kaj estis pioniro de ritmenbluso kaj rokenrolo. Aprezado al jump blues estis plinovigita en la 1990-aj jaroj kiel parto de la revivado de svingo. Jump blues evoluis el la muziko de ĵazbandegoj kiaj tiuj de Lionel Hampton and Lucky Millinder. Tiuj bandoj de la komenco de la 1940-aj jaroj produktis muzikistojn kiaj Louis Jordan, Jack McVea, Earl Bostic, kaj Arnett Cobb. (eo)
- Jump blues is an up-tempo style of blues, usually played by small groups and featuring horn instruments. It was popular in the 1940s and was a precursor of rhythm and blues and rock and roll. Appreciation of jump blues was renewed in the 1990s as part of the swing revival. (en)
- El jump blues fue un subgénero musical surgido del blues a finales de la década de 1930 en los Estados Unidos. En aquellos años el sonido del blues se fue urbanizando en una mezcla de blues clásico con letras humorísticas y ritmos heredados del boogie-woogie. Louis Jordan y su banda se consideran los pioneros de este estilo, el cual tuvo mucha aceptación y al que llamaron jump blues. (es)
- 점프 블루스(Jump blues)는 블루스의 한 종류고 재즈의 스윙리듬, 블루스의 일반적인 화성 구조와 리프를 혼합했다. (ko)
- Il Jump blues si riferisce a uno stile influenzato dal Jazz che venne alla luce verso la seconda metà degli anni quaranta.Di solito utilizza un cantante in combinazione con l'accompagnamento di un'orchestra di fiati, creando uno stile contraddistinto da un ritmo-guida, da vocalizzi e sassofono-tenore in assolo.Questo genere di blues fu tra i precursori del Rock & roll.Con meno utilizzo di strumenti a corda rispetto agli altri stili, il jump blues era il ponte fra i vecchi stili e il sound delle grandi bande jazz degli anni quaranta. (it)
- ジャンプ・ブルース（Jump blues）はブルースのサブ・ジャンルの一種。1940年代後半から、ルイ・ジョーダンらが演奏して流行した。アップテンポのブルースであり、ビッグ・バンド・ジャズに影響されている。速めのテンポで跳ねるリズムに特徴がある。 (ja)
- Jumpblues is een 'uptempo' bluesstijl, meestal gespeeld door kleine groepen en met hoorninstrumenten. Het was populair in de jaren 1940 en was een voorloper van rhythm-and-blues en rock-'n-roll. De waardering voor jumpblues werd in de jaren 1990 hernieuwd als onderdeel van de swing-revival. (nl)
- Джамп-блюз (англ. Jump blues) — піджанр блюзу, для якого характерні висока швидкість виконання, малий склад виконавців і наявність духових інструментів. Він був дуже популярний в 1940-х і став провісником таких течій, як ритм-н-блюз та рок-н-рол. У 1990-х відбулося відродження інтересу до джамп-блюзу в рамках такого явища, як свінг-рівайвл. (uk)
- Джамп-блюз (англ. Jump blues) — поджанр блюза, для которого характерны высокая скорость исполнения, малый состав исполнителей и наличие духовых инструментов. Он был очень популярен в 1940-х и стал предвестником таких течений, как ритм-н-блюз и рок-н-ролл. В 1990-х произошло возрождение интереса к джамп-блюзу в рамках такого явления, как . (ru)
- Jump Blues ist eine schnelle Spielart des Blues, die vor allem in den 1940er-Jahren in den USA populär war. Charakteristisch sind die von den Big Bands übernommene Instrumentierung mit Blechbläsern, ein treibender Rhythmus, stark synkopischer Gesang und oft komödiantische Texte mit Bezug zum zeitgenössischen städtischen Umfeld. Im Unterschied zu den meisten anderen Bluesspielarten gehört beim Jump Blues die Gitarre zur Rhythmus-Sektion. (de)
- Le jump blues est un genre de blues caractérisé par un tempo élevé orchestré pour des big bands. Il est caractérisé par des adaptations musicales swing, un rythme insistant, les vocaux syncopés et énergétiques, et les chansons aux paroles racées et comiques. L'instrument le plus important dans le jump blues était le saxophone ; la guitare y figurait seulement comme instrument rythmique. (fr)
- Jump blues – gatunek bluesa rozwinięty w latach 30. XX wieku przez big bandy swingowe takie jak zespoły Counta Basiego, Caba Callowaya, , Lionela Hamptona i . Był gatunkiem buntowniczym podobnym do późniejszego Rock and rolla. Jump bluesa charakakteryzował zgrzytliwy dźwięk saksofonu, „napędzający” rytm oraz krzykliwy wokal. W przeciwieństwie do innych gatunków bluesa styl ten zdegradował gitarę do sekcji rytmicznej. Gatunek ten stał się popularny w drugiej połowie lat 40. XX wieku. Całkowicie zdominował „czarną” muzykę popularną. Do najważniejszych muzyków jumpbluesowych należą: (pl)
- Jump blues é um blues tocando em andamento acelerado, normalmente desempenhado por pequenos grupos e apresentando metais.Jump blues foi muito popular na década de 1940 e foi chamado de rock and roll na década de 1950. Jump é uma evolução das Big Bands, como as de Lionel Hampton e Lucky Millinder. Estes primeiros anos 1940 essas bandas projetaram músicos como Louis Jordan, Jack McVea, Earl Bostic e Arnett Cobb. Blues e Jazz faziam parte do mesmo mundo musical, com muitos músicos tocando ambos os gêneros. (pt)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
