| dbo:abstract
|
- John Cooper (1570 - 1626) fou un compositor i notable executant del llaüt i anglès. De jove viatjà per Itàlia on prengué el sobrenom nom de Coperario o Coprario. En tornar a Anglaterra, Jaume I, li encarregà l'educació musical dels seus fills, entre ells el desgraciat Carles I, el qual arribà adquirir tal habilitat que digué que executava amb admirable perfecció a la viola baixa, les obres que Coperario havia escrit per a orgue. Escriví la música d'algunes petites obres del gènere dit en aquells temps mascarada a Anglaterra, entre les que descollen: Maske of innertemple and Grayìnn (1612), i Maske of Flowers (1614). En la col·lecció de música religiosa de , titulada The Tears or Lamentations of the deat of the right honourable earla of Devonshire (Londres, 1606) Songs of mourning bewailing the untimely death of of prince Henry (Londres, 1613). (ca)
- John Cooper (* ca. 1570; † 1626 in London), der sich in seinen Handschriften und Veröffentlichungen ausnahmslos John Coprario nannte und von Zeitgenossen und heute manchmal auch als „Giovanni Coperario“ zitiert wird, war ein englischer Musiker. (de)
- John Coprario (c. 1570 – 1626), also known as Giovanni Coprario or Coperario, was an English composer and viol player. According to later commentators such as John Playford and Roger North, he changed his name from either Cowper or Cooper to Coperario in the early 17th century (at least as early as February 1601), though he himself spelled his name "John Coprario". Anthony Wood said he changed his name after an extended visit to Italy, and though he is documented as having visited the Low Countries in 1603, evidence confirming his presence in Italy has not been found. From 1622 he served and may have taught the Prince of Wales, for whom he continued to work upon his succession as Charles I. His longtime patron was Edward Seymour, Earl of Hertford, for whom, according to Thomas Fuller's The History of the Worthies of England (1662), he taught William Lawes. Among Coprario's works are fantasias, suites and other works for viols and violins, and two collections of songs, Funeral Teares (1606) and Songs of Mourning: Bewailing the Untimely Death of Prince Henry (1613). He also penned a treatise on composition, Rules how to Compose. According to Ernst Meyer, Coprario was a Londoner who Italianized his name as Italian music and musicians became more fashionable, and spent much of his life as a musician in the royal court. Ninety-six fantasias for three up to six voices, most of them in two Oxford and Royal College of Music collections, were known to exist by Coprario (as of 1946). Meyer also notes that most of Coprario's five- and six-part fantasias are mainly transcriptions, or imitations, of his madrigals, but that his fantasias for three or four instrumental parts are, formally especially, independently interesting. (en)
- John Cooper (vers 1570 - Londres, 1626), plus connu sous le nom de Giovanni Coperario ou John Coprario, est un compositeur anglais, violiste et luthiste. (fr)
- ジョン・コプラリオ（John Cop[e]rario, 1570年ごろ - 1626年）は、16世紀末から17世紀前半に活躍したイングランドの作曲家・弦楽器奏者。本名はジョン・クーパー（John Cooper）というが、イタリア文化への傾倒から、17世紀初頭にイタリア風にジョヴァンニ・コプラリオ（Giovanni Coprario）と名乗った。現在はジョン・コプラリオまたは単にコプラリオとして知られている。宮廷楽師としてヴィオラ・ダ・ガンバやリュートの演奏に携わった。 姓を改めてからイタリアに行ったとしばしば言われてきたものの、そのことを証明する文書は存在していない。1622年から皇太子チャールズに仕えて音楽教師を務めたかもしれない。チャールズ1世が即位してからその任務に就いているからである。長年にわたってハートフォード伯エドワード・セイマーの庇護を受け、セイマーのためにウィリアム・ローズを指導した。 コプラリオの作品のうち、幻想曲、セット、ヴィオラ・ダ・ガンバやヴァイオリンのためのその他の曲集、2冊の歌曲集（《葬儀の涙 Funeral Teares 》(1606年) と《挽歌（皇太子ヘンリーの早世を悼んで） Songs of Mourning: Bewailing the Untimely Death of Prince Henry 》(1613年) が知られる。音楽論文『作曲の法則 Rules how to Compose』も執筆した。 (ja)
- John Coprario (circa 1575 - 1626) was een Engels componist die eigenlijk Cooper of Cowper heette, maar zijn naam, vermoedelijk om moderedenen, italianiseerde. Zijn levensloop is tot op heden relatief obscuur, en alhoewel algemeen wordt aangenomen dat hij Italië bezocht, bestaat hiervoor geen hard bewijs. Het is hoofdzakelijk aan de hand van zijn werk dat zijn belang vaststaat: hij leverde met name grote bijdragen tot masques onder Jacobus I en schreef vele luitliederen. Het meest van al componeerde hij evenwel instrumentale muziek voor strijkers, waarvan zijn fantasia's, de zogenaamde consorts, het beroemdst zijn, zoals mag blijken uit de talloze 17de-eeuwse kopieën die ervan circuleerden. Daarenboven was Coprario de leermeester van William Lawes en schreef hij een leerboek, Rules How to Compose. In 1613 trok hij samen met Orlando Gibbons naar Heidelberg, als muzikale begeleiding voor de pasgetrouwde dochter van Jacobus, Elizabeth, en de Duitse prins Frederik V die zij had gehuwd. Dat dit tweetal hierop aanwezig was, toont aan dat zij als kunstenaars een hoog prestige genoten. De treurliederencollectie Funeral Teares behoort tot de bekendste werken van Coprario, wiens opvallend ritmische en melodisch ongebruikelijke oeuvre — men kan van 'special effects' spreken — in het algemeen heeft meegeprofiteerd van de heropleving van de Oude Muziek in de late 20e eeuw. (nl)
- John Coprario, właśc. John Cooper, znany też jako John (Giovanni) Cowper lub Coperario (ur. między 1570 a 1580, zm. w czerwcu 1626 w Londynie) – angielski kompozytor, lutnista, wiolista i pedagog. (pl)
- John Cooper o Giovanni Coperario come era più noto in Italia, (1575 circa – Londra, 1626) è stato un compositore e liutista inglese, suonatore anche di basso di viola. (it)
- John Cooper, född omkring 1570, död 1626, även känd som Giovanni Coprario eller Coperario, var en engelsk kompositör, gambist och lutenist. Han bytte namn i början av 1600-talet. Det har påståtts att det skedde efter en resa till Italien, men det finns inga bevis för att han företagit en sådan. Troligare är att namnbytet ägde rum på grund av den popularitet den åtnjöt vid denna tid. Från 1622 till sin död tjänstgjorde han hos prinsen av Wales, som under denna period besteg tronen som Karl I. Hans mångårige beskyddare var Edward Seymour, earl av Hertford, på vars uppdrag han undervisade . Bland Coopers verk märks fantasier, sviter och andra tonsättningar för viola da gamba och violin, och två samlingar sånger, Funeral Teares (1606) och Songs of Mourning: Bewailing the Untimely Death of Prince Henry (1613). Han skrev även ett traktat om komposition, Rules how to Compose. (sv)
|
| rdfs:comment
|
- John Cooper (* ca. 1570; † 1626 in London), der sich in seinen Handschriften und Veröffentlichungen ausnahmslos John Coprario nannte und von Zeitgenossen und heute manchmal auch als „Giovanni Coperario“ zitiert wird, war ein englischer Musiker. (de)
- John Cooper (vers 1570 - Londres, 1626), plus connu sous le nom de Giovanni Coperario ou John Coprario, est un compositeur anglais, violiste et luthiste. (fr)
- John Coprario, właśc. John Cooper, znany też jako John (Giovanni) Cowper lub Coperario (ur. między 1570 a 1580, zm. w czerwcu 1626 w Londynie) – angielski kompozytor, lutnista, wiolista i pedagog. (pl)
- John Cooper o Giovanni Coperario come era più noto in Italia, (1575 circa – Londra, 1626) è stato un compositore e liutista inglese, suonatore anche di basso di viola. (it)
- John Cooper (1570 - 1626) fou un compositor i notable executant del llaüt i anglès. De jove viatjà per Itàlia on prengué el sobrenom nom de Coperario o Coprario. En tornar a Anglaterra, Jaume I, li encarregà l'educació musical dels seus fills, entre ells el desgraciat Carles I, el qual arribà adquirir tal habilitat que digué que executava amb admirable perfecció a la viola baixa, les obres que Coperario havia escrit per a orgue. Escriví la música d'algunes petites obres del gènere dit en aquells temps mascarada a Anglaterra, entre les que descollen: Maske of innertemple and Grayìnn (1612), i Maske of Flowers (1614). En la col·lecció de música religiosa de , titulada The Tears or Lamentations of the deat of the right honourable earla of Devonshire (Londres, 1606) Songs of mourning bewaili (ca)
- John Coprario (c. 1570 – 1626), also known as Giovanni Coprario or Coperario, was an English composer and viol player. According to later commentators such as John Playford and Roger North, he changed his name from either Cowper or Cooper to Coperario in the early 17th century (at least as early as February 1601), though he himself spelled his name "John Coprario". Anthony Wood said he changed his name after an extended visit to Italy, and though he is documented as having visited the Low Countries in 1603, evidence confirming his presence in Italy has not been found. From 1622 he served and may have taught the Prince of Wales, for whom he continued to work upon his succession as Charles I. His longtime patron was Edward Seymour, Earl of Hertford, for whom, according to Thomas Fuller's The (en)
- ジョン・コプラリオ（John Cop[e]rario, 1570年ごろ - 1626年）は、16世紀末から17世紀前半に活躍したイングランドの作曲家・弦楽器奏者。本名はジョン・クーパー（John Cooper）というが、イタリア文化への傾倒から、17世紀初頭にイタリア風にジョヴァンニ・コプラリオ（Giovanni Coprario）と名乗った。現在はジョン・コプラリオまたは単にコプラリオとして知られている。宮廷楽師としてヴィオラ・ダ・ガンバやリュートの演奏に携わった。 姓を改めてからイタリアに行ったとしばしば言われてきたものの、そのことを証明する文書は存在していない。1622年から皇太子チャールズに仕えて音楽教師を務めたかもしれない。チャールズ1世が即位してからその任務に就いているからである。長年にわたってハートフォード伯エドワード・セイマーの庇護を受け、セイマーのためにウィリアム・ローズを指導した。 (ja)
- John Coprario (circa 1575 - 1626) was een Engels componist die eigenlijk Cooper of Cowper heette, maar zijn naam, vermoedelijk om moderedenen, italianiseerde. Zijn levensloop is tot op heden relatief obscuur, en alhoewel algemeen wordt aangenomen dat hij Italië bezocht, bestaat hiervoor geen hard bewijs. Het is hoofdzakelijk aan de hand van zijn werk dat zijn belang vaststaat: hij leverde met name grote bijdragen tot masques onder Jacobus I en schreef vele luitliederen. Het meest van al componeerde hij evenwel instrumentale muziek voor strijkers, waarvan zijn fantasia's, de zogenaamde consorts, het beroemdst zijn, zoals mag blijken uit de talloze 17de-eeuwse kopieën die ervan circuleerden. Daarenboven was Coprario de leermeester van William Lawes en schreef hij een leerboek, Rules How to C (nl)
- John Cooper, född omkring 1570, död 1626, även känd som Giovanni Coprario eller Coperario, var en engelsk kompositör, gambist och lutenist. Han bytte namn i början av 1600-talet. Det har påståtts att det skedde efter en resa till Italien, men det finns inga bevis för att han företagit en sådan. Troligare är att namnbytet ägde rum på grund av den popularitet den åtnjöt vid denna tid. Från 1622 till sin död tjänstgjorde han hos prinsen av Wales, som under denna period besteg tronen som Karl I. Hans mångårige beskyddare var Edward Seymour, earl av Hertford, på vars uppdrag han undervisade . (sv)
|
