| dbo:abstract
|
- الطهارة بالمعنى اللغوي: النظافة، والنزاهة، والنقاء، والبراءة، والخلوص من الأدناس، والأقذار، حسية كانت أو معنوية.فالحسية طهارة متعلقة بالبدن، والملبس، والمكان، وهي: تتضمن، جوانب متعددة، بالنسبة للفرد، والمجتمع، مثل: نظافة المكان، والملبس، والبدن، بما في ذلك: تنظيف الفم، والغسل، وإزالة الأقذار، والروائح الكريهة وكل ما يتأذى منه الآخرون، سواء حال العبادة، أوحال الانفراد، أوحال الاجتماع بالآخرين، في مختلف الأمكنة. والمعنوية: نزاهة، واستقامة متعلقة بالسلوك، والأخلاق.وفي اصطلاح الفقهاء، هي: رفع حدث، وإزالة نجس،وما في معناهما، أو على صورتهما.قال الله تعالى: ﴿لَا تَقُمْ فِيهِ أَبَدًا لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوَى مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فِيهِ فِيهِ رِجَالٌ يُحِبُّونَ أَنْ يَتَطَهَّرُوا وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرِينَ ١٠٨﴾ [التوبة:108] التوبة:108 وفي الحديث: «الطهور شطر الإيمان». الطهارة تتضمن: (ar)
- Tahára je výraz arabského původu, který znamená „čistota“. Odkazuje k nutnosti rituální čistoty muslima v určitých situacích a rituálního očištění po určitých konáních. Pro muslimy je tahára velmi důležitá, sám Muhammad ji označoval za „polovinu víry“ a u ismá'ílíji je dokonce jedním z pilířů víry. Tahára neoznačuje „běžnou“ čistotu, nýbrž čistotu rituální. Do stavu rituální nečistoty se chtě nechtě často dostává každý muslim. V zásadě lze formy rituálního znečištění rozdělit do dvou skupin, a to na těžké a lehké. Těžké znečištění je přivedeno např. menstruací či vyměšováním spermatu. Lehké znečištění bývá způsobena většinou stykem s nečistým objektem (nádžis), za které jsou považováni např. vepři, krev, hnis, či mléko nejedlých zvířat. Podle druhu rituálního znečištění pak muslimové volí mezi jednotlivými druhy očisty. Např. použití toalety bývá považováno za druh lehkého znečištění. Aby se muslim dostal zpět do stavu rituální čistoty, šaría přikazuje, aby vykonal tzv. menší očistu, wudu´u. Po velkém znečištění (např. po pohlavním styku) muslimové podle šaríi provádí velkou očistu zvanou ghusl. Jakmile muslim není ve stavu rituální čistoty, není mu dovoleno řada věcí, zejména manipulace s koránem. K rituální očistě muslima slouží většinou čistá či pramenitá voda, výjimku tvoří pouštní oblasti, kdy kvůli nedostatku vody je možno provést očistu pouštním pískem. (cs)
- Tahāra (arabisch طهارة, DMG ṭahāra) bedeutet im Islam das Konzept der „rituellen Reinheit“. Es ist grammatikalisch das Verbalnomen von طُهْر. Die Bedeutung ist im Allgemeinen „Sauberkeit“ bzw. „Abwesenheit von unreinheit“ (nadschis). Der Begriff wird auch im Zusammenhang mit der Beschneidung des Mannes und in Ägypten und im Sudan zur Bezeichnung von Praktiken der Beschneidung weiblicher Genitalien verwendet. Im Iran und den sprachlich vom Persischen beeinflussten Gebieten (zum Beispiel Indien) ist der Begriff zusätzlich Synonym für die rituelle Waschung des . Die vielen Überlieferungen nach dem Propheten Mohammed, die langen Kapitel in den Werken in der islamischen Jurisprudenz und die mannigfaltigen Kontroversen unter den Rechtsgelehrten bis in die feinsten Details unterstreichen die Wichtigkeit des Themas „Reinheit“ im Islam. Tahāra kann aus Sicht des Islams mit reinem Wasser erreicht werden, d. h., seine Farbe, sein Geruch und sein Geschmack sind unverändert.Man unterscheidet grundsätzlich zwischen zwei Formen der Reinheit: Materielle Reinheit Dies bezieht sich auf Gegenstände, die vermieden bzw. entfernt werden sollen, wie Schweinefleisch, Fäkalien, Blut, Kadaver usw., und die Art und Weise deren Entfernung. Das Fortbestehen der materiellen Reinheit lässt sich anhand des Erhalts von Geschmack, Geruch und Farbe des betreffenden Objekts bestimmen. Formale religiöse Reinheit Sie betrifft allgemein die Vorbedingungen zur Ausführung der rituellen Taten und Pflichten. So kann man hier zwei Formen unterscheiden:
* Die „kleine Unreinheit“, die durch Stuhlgang, Urinieren, Abgang von Darmgasen, Schlaf usw. entsteht. Sie kann durch den Wudu’ beseitigt werden.
* Die „große Unreinheit“, die durch Menstruation, Wochenfluss, Geschlechtsverkehr usw. entsteht und mit dem Ghusl beseitigt wird. Als Sonderform existiert das Tayammum, mit dem unter speziellen Bedingungen sowohl Ghusl als auch Wudu’ ersetzt werden können. Bei der formalen religiösen Reinheit geht es im Gegensatz zur materiellen Reinheit nicht um Sauberkeit im Sinne der Hygiene, sondern vielmehr um rituelle Aspekte. Eine weitere Besonderheit ist, dass für die formale religiöse Reinheit das Fassen einer Absicht obligatorisch ist, für die materielle Reinheit jedoch nicht. Die islamischen Rechtsschulen weichen in Teilaspekten der Tahāra teilweise deutlich voneinander ab. (de)
- Al-tahara (arabe : طهارة) est un terme arabe qui désigne la purification rituelle ou l'état de pureté. L'existence du terme en syriaque et en hébreu suggèrent que le mot coranique avant tout est un terme technique. Cet état est nécessaire, pour les musulmans, souhaitant effectuer certaines actions, comme faire la prière ou toucher un Coran. De très nombreux textes ont été écrits par des penseurs musulmans, illustrant les nombreuses divergences, principalement sur des points de détails. L’islam connaît deux types d’ablutions : les grandes ablutions (arabe : غسل ghousl, « lavage »; « grandes ablutions ») et les petites ablutions (arabe : وضوء wodzū, « ablution »). (fr)
- Purity (Arabic: طهارة, ṭahāra(h)) is an essential aspect of Islam. It is the opposite of najāsa, the state of being ritually impure. It is achieved by first removing physical impurities (for example, urine) from the body, and then removing ritual impurity by means of wudu (usually) or ghusl. (en)
- Bersuci dalam Islam (bahasa Arab: الطهارة, translit. al-ṭahārah) merupakan bagian dari prosesi ibadah umat Islam yang bermakna menyucikan diri yang mencakup secara lahir atau batin. Kedudukan bersuci dalam hukum Islam termasuk ilmu dan amalan yang penting, terutama karena di antara syarat-syarat salat telah ditetapkan bahwa seseorang yang akan mengerjakan shalat diwajibkan suci dari hadas dan suci pula badan, pakaian, dan tempatnya dari najis. Firman Allah: Bersuci hukumnya wajib bagi seorang Muslim yang akan melaksanakan shalat, untuk itu perlu bagi seorang Muslim untuk memahami perkara-perkara perihal bersuci dari hadas dan najis. (in)
- La ṭahāra (in arabo: ﻃﻬﺎﺭة, letteralmente 'purità rituale') è lo stato di purità del corpo che – assieme a quello del proprio pensiero, nonché al preciso intento della sua indispensabilità per l'adempimento di un – si raggiunge con particolari lavacri: wuḍūʾ (abluzione parziale, in arabo وضوء) o ghusl (lavanda completa, in arabo ﻏﺴﻞ), per rimuovere uno dato stato di impurità. L'abluzione prima della preghiera canonica islamica Stando alla legge coranica, l'impurità da eliminare (hadath) è di due tipologie distinte: l'impurità minore (hadath asghar, in Arabo "الحَدَثُ الأَصْغَر") e quella maggiore (hadath akbar, in Arabo "الحَدَثُ الأَكْبَر") e se per il primo caso basterà il wuḍūʾ - che comporta lo strofinarsi con acqua pulita la testa in tutte le sue aperture (che si può pensare abbiano permesso l'ingresso del peccato): bocca, naso, orecchie e occhi, cui s'aggiungerà anche la nuca e con il lavaggio delle braccia fino al gomito e dei piedi fino alle caviglie - in caso d'impurità "maggiore" si dovrà ricorrere invece al ghusl, un lavacro totale del corpo, anche delle parti non toccate dal wuḍūʾ. In mancanza d'acqua si potrà supplire con sabbia pulita (come la latina lustratio pulveralis), polvere secca o altri materiali inerti, purché non sudici, come la polvere derivante dall'intonacatura d'una casa, metodo detto tayammum . (it)
- Тахарат (араб. طهارة — очищение, омовение) — в исламе обязательное условие для совершения молитвы, которое включает в себя ряд обрядовых действий, выводящих человека из состояния ритуальной нечистоты (джанаба). Различают внутренний тахарат (очищение души после правонарушения, греха или неблаговидного поступка) и внешний (очищение тела, одежды, обуви, предметов быта, жилища и др.). Внутренний можно достигнуть покаянием (тауба), искупительными действиями (каффара) и благочестивой жизнью. Тахаратом называется большой раздел мусульманского права (фикха), который регулирует правила соблюдения физической чистоты тела. Чистота тела и одежды является одним из важнейших условий мусульманского богослужения, без соблюдения которого нельзя совершать намазы, обходить Каабу и т. д. В одном из хадисов пророка Мухаммада приводятся его слова: «Чистота — это половина веры». (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Purity (Arabic: طهارة, ṭahāra(h)) is an essential aspect of Islam. It is the opposite of najāsa, the state of being ritually impure. It is achieved by first removing physical impurities (for example, urine) from the body, and then removing ritual impurity by means of wudu (usually) or ghusl. (en)
- الطهارة بالمعنى اللغوي: النظافة، والنزاهة، والنقاء، والبراءة، والخلوص من الأدناس، والأقذار، حسية كانت أو معنوية.فالحسية طهارة متعلقة بالبدن، والملبس، والمكان، وهي: تتضمن، جوانب متعددة، بالنسبة للفرد، والمجتمع، مثل: نظافة المكان، والملبس، والبدن، بما في ذلك: تنظيف الفم، والغسل، وإزالة الأقذار، والروائح الكريهة وكل ما يتأذى منه الآخرون، سواء حال العبادة، أوحال الانفراد، أوحال الاجتماع بالآخرين، في مختلف الأمكنة. والمعنوية: نزاهة، واستقامة متعلقة بالسلوك، والأخلاق.وفي اصطلاح الفقهاء، هي: رفع حدث، وإزالة نجس،وما في معناهما، أو على صورتهما.قال الله تعالى: ﴿لَا تَقُمْ فِيهِ أَبَدًا لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوَى مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فِيهِ فِيهِ رِجَالٌ يُحِبُّونَ أَنْ يَتَطَهَّرُوا وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرِينَ ١٠٨﴾ [التوبة:108] التوبة:108 (ar)
- Tahára je výraz arabského původu, který znamená „čistota“. Odkazuje k nutnosti rituální čistoty muslima v určitých situacích a rituálního očištění po určitých konáních. Pro muslimy je tahára velmi důležitá, sám Muhammad ji označoval za „polovinu víry“ a u ismá'ílíji je dokonce jedním z pilířů víry. Tahára neoznačuje „běžnou“ čistotu, nýbrž čistotu rituální. K rituální očistě muslima slouží většinou čistá či pramenitá voda, výjimku tvoří pouštní oblasti, kdy kvůli nedostatku vody je možno provést očistu pouštním pískem. (cs)
- Tahāra (arabisch طهارة, DMG ṭahāra) bedeutet im Islam das Konzept der „rituellen Reinheit“. Es ist grammatikalisch das Verbalnomen von طُهْر. Die Bedeutung ist im Allgemeinen „Sauberkeit“ bzw. „Abwesenheit von unreinheit“ (nadschis). Der Begriff wird auch im Zusammenhang mit der Beschneidung des Mannes und in Ägypten und im Sudan zur Bezeichnung von Praktiken der Beschneidung weiblicher Genitalien verwendet. Im Iran und den sprachlich vom Persischen beeinflussten Gebieten (zum Beispiel Indien) ist der Begriff zusätzlich Synonym für die rituelle Waschung des . Materielle Reinheit (de)
- Al-tahara (arabe : طهارة) est un terme arabe qui désigne la purification rituelle ou l'état de pureté. L'existence du terme en syriaque et en hébreu suggèrent que le mot coranique avant tout est un terme technique. Cet état est nécessaire, pour les musulmans, souhaitant effectuer certaines actions, comme faire la prière ou toucher un Coran. De très nombreux textes ont été écrits par des penseurs musulmans, illustrant les nombreuses divergences, principalement sur des points de détails. (fr)
- Bersuci dalam Islam (bahasa Arab: الطهارة, translit. al-ṭahārah) merupakan bagian dari prosesi ibadah umat Islam yang bermakna menyucikan diri yang mencakup secara lahir atau batin. Kedudukan bersuci dalam hukum Islam termasuk ilmu dan amalan yang penting, terutama karena di antara syarat-syarat salat telah ditetapkan bahwa seseorang yang akan mengerjakan shalat diwajibkan suci dari hadas dan suci pula badan, pakaian, dan tempatnya dari najis. Firman Allah: (in)
- La ṭahāra (in arabo: ﻃﻬﺎﺭة, letteralmente 'purità rituale') è lo stato di purità del corpo che – assieme a quello del proprio pensiero, nonché al preciso intento della sua indispensabilità per l'adempimento di un – si raggiunge con particolari lavacri: wuḍūʾ (abluzione parziale, in arabo وضوء) o ghusl (lavanda completa, in arabo ﻏﺴﻞ), per rimuovere uno dato stato di impurità. L'abluzione prima della preghiera canonica islamica (it)
- Тахарат (араб. طهارة — очищение, омовение) — в исламе обязательное условие для совершения молитвы, которое включает в себя ряд обрядовых действий, выводящих человека из состояния ритуальной нечистоты (джанаба). Различают внутренний тахарат (очищение души после правонарушения, греха или неблаговидного поступка) и внешний (очищение тела, одежды, обуви, предметов быта, жилища и др.). Внутренний можно достигнуть покаянием (тауба), искупительными действиями (каффара) и благочестивой жизнью. (ru)
|
