| dbo:abstract
|
- In nomine Domini (llatí: En el nom del Senyor) és una butlla papal escrita pel Papa Nicolau II i un del . La butlla fou publicada el 13 d'abril de 1059 i va ser la Indicció dotzena. Va causar importants reformes en el sistema d'elecció papal, establint que només els cardenals poden participar en l'elecció del papa. (ca)
- In nomine Domini je papežský dekret, který roku 1059 papež Mikuláš II. ustanovil způsob papežské volby. Po období , v němž císař Jindřich III. fakticky kontroloval papežský úřad, se římská kurie snažila co nejvíce vymanit z vlivu světských panovníků. Proto roku 1059 papež Mikuláš II. ustanovil jediný možný způsob papežské volby – napříště bude platná jen ta volba, která proběhne nezávisle na světské moci a pouze přesně určeným sborem volitelů – sborem kardinálů. (cs)
- Das Papstwahldekret vom 13. April 1059 mit den Anfangsworten In nomine Domini wurde auf der Ostersynode im Lateran verkündet. Papst Nikolaus II. regelte darin die Wahl der künftigen Päpste. Erstmals wurde darin der Kreis der Papstwähler auf die Kardinäle beschränkt; diese Regelung ist bis heute in Kraft. Von diesen sollten zuerst die Kardinalbischöfe sich über die Wahl beraten, die Kardinalpriester und -diakone sollten nachträglich zustimmen. Der Kaiser und dessen Nachfolger erhielten ein, eher allgemein formuliertes, Bestätigungsrecht („Königsparagraph“) zugesprochen. Mit der Verabschiedung dieses Dokuments sollte der Wahl von Gegenpäpsten entgegengesteuert und ein rechtsverbindlicher Modus zukünftiger Papstwahlen geschaffen werden. (de)
- In nomine Domini (euskaraz: «Jaungoikoaren izenean») Nikolas II.a aita santuak egindako bulda bat da, eta kanonetako bat. Bulda 1059ko apirilaren 13an egin zen eta hainbat aldaketa handi ekarri zituen aita santuaren hautaketa sisteman, batez ere izendatzen hataketa egin zezaketen bakarrak, kleroaren onarpenarekin. Buldaren argitapenera arte, aita santuaren hautaketa prozesu irregularren pean egiten zen. Germaniako Erromatar Inperio Santuko enperadoreak askotan zuzenean izendatzen zuen hildako aita santu baten ordezkoa, edo aita santua bera zen bere oinordekoa izendatzen zuena. Kanon berriaren azpian hori jada ez zen baliozkoa, eta hautesleek aukeraketa hori berretsi behar zuten, nahiz eta Inperioaren beharrei men egiten zioten askotan. 1050an Hildebrand kardinala (ondoren Gregorio VII.a izango zena) enperadorearen boterea ezbaian jartzen hasi zen. Nikolas II.a]ren aurrekoa izan zen Eztebe IX.a oso modu gatazkatsuan hautatu zuten, justu Henrike III.a hil ondoren eta Viktor II.a aita santuaren heriotzatik 12 hilabetera. Esteban IXa.ren hautaketak baimena zuen, enperatriz-erregeordea, baina ez zuen izendapenik inperioaren partetik. 1058an Esteban IX.a hil zenean Nikolas II.ak sinodo bat deitu zuen Sutrin, inperioko kantzelari batekin. Sinodo horren lehen lana Benedikto X.a antipaparen eskumikatzea izan zen, txotxongiloa. tropez lagunduta Nikolasek bidaia egin zuen Erromara, eta Benediktok alde egin zuen. Nikolas II.a aita santu izendatu zuten 1059ko urtarrilaren 24an, Erromako jendearen babes handiarekin. Arazo guzti hauei bukaera emateko asmoz, eta elizatik kanpo zeuden botereei aurre egin ahal izateko, 1059ko apirilean Erroman sinodo berri bat egin zuen. In nomine Domini izan zen sinodo horren emaitza. (eu)
- In nomine Domini (en latín: En el nombre del Señor) es una bula papal escrita por el papa Nicolás II y un canon del Concilio de Roma. La bula fue emitida el 13 de abril de 1059 y causó importantes reformas en el sistema de elección papal, especialmente estableciendo a los cardenales obispos como los únicos electores del papa, con el consentimiento del clero menor. (es)
- In nomine Domini (Latin: In the name of the Lord) is a papal bull written by Pope Nicholas II and a canon of the Council of Rome. The bull was issued on 13 April 1059 and caused major reforms in the system of papal election, most notably establishing the cardinal-bishops as the sole electors of the pope, with the consent of minor clergy. (en)
- In nomine Domini est une bulle pontificale promulguée par le pape Nicolas II en 1059. Elle restreint le scrutin de l'élection du pape aux seuls cardinaux, créant ainsi la première règle des futures , qui allaient lentement évoluer jusqu'au conclave. (fr)
- In nomine Domini (bahasa Latin: Dalam nama Tuhan) adalah sebuah bulla kepausan yang ditulis oleh Nikolas II dan sebuah Dewan Roma. Bulla tersebut diluncurkan pada 13 April 1059 (in)
- In nomine Domini è una bolla pontificia promulgata da Papa Niccolò II il 12 aprile 1059. È anche conosciuto con il nome Decretum in electione papae. (it)
- In nomine Domini (Latijn voor In de naam van de Heer) was een pauselijke bul, uitgevaardigd op 13 april 1059 door paus Nicolaas II, waarin bepaald werd, dat kardinaal-bisschoppen de enige keuzeheren waren voor de verkiezing van een nieuwe paus, waarna toestemming gevraagd werd van de kardinaal-priesters, kardinaal-diakens, de leken en de keizer van het Heilige Roomse Rijk. Aanleiding voor de herziening van de pauskeuze was de strijd over het pontificaat, die was ontstaan na de dood van paus Stefanus IX (X). Op voordracht van de graven van Tusculum was Benedictus X gekozen, maar niet erkend door de kardinalen, noch door onder andere keizerin Agnes. Aandachtspunten van de bul werden:
* kardinaal-bisschoppen leggen de kandidatuur vast voor een nieuwe paus
* de keuze van de paus moet plaatsvinden in Rome, tenzij dit onmogelijk gemaakt wordt door oorlog of ongeregeldheden.
* de gekozene is vanaf het moment van zijn keuze officieel de nieuwe pontifex; een kroning daartoe is daarvoor niet noodzakelijk
* elke gekozene, zonder inspraak van de kardinaal-bisschoppen en daardoor als onrechtmatig verkozen beschouwd (in de geschiedenis bekend als een tegenpaus), moest gezien worden als de antichrist en vernietiger van het christendom. Voor sympathisanten van deze tegenpaus zouden zware straffen gelden (o.a. excommunicatie) Door de bul werd de basis gelegd voor de hiërarchische positie binnen de kerk van de kardinalen, met name ook tijdens de periode van de sedisvacatie. Vanaf 1084 werd het kiescollege uitgebreid naar alle kardinalen, volgend op het conflict met paus Gregorius VII die verdreven werd en waarvoor in de plaats de tegenpaus Clemens III was aangesteld op aandringen van koning Hendrik IV van het Heilige Roomse Rijk. (nl)
- In nomine Domini, do incipit em latim ("Em nome do Senhor"), é uma bula pontifícia do Papa Nicolau II e cânon do Concílio de Roma, promulgada em 13 de abril de 1059, estabelecendo como únicos eleitores do Papa os cardeais-bispos, com a aprovação (tal como determinado pelos cardeais-bispos) dos cardeais-diáconos e cardeais-padres (seguido pelos leigos e pelo Sacro Imperador Romano que foi a base da preeminência hierárquica dos cardeais na Igreja Romana. O sufrágio foi estendido a todos os cardeais durante o cisma do Antipapa Clemente III em 1084, e a cooperação do clero inferior foi dispensada em 1189, iniciando-se o estabelecimento do Colégio Cardinalício, que porém não entraria em funções senão aquando da eleição do Papa Inocêncio II em 1130. A bula estabelece que qualquer antipapa eleito contrariamente aos procedimentos estabelecidos deve ser "sujeito, como um anticristo e invasor e destruidor de toda a Cristandade, a um perpétuo anátema." (pt)
- In nomine Domini (łac. W imię Pańskie) – dekret papieża Mikołaja II wydany 13 kwietnia 1059 roku podczas synodu laterańskiego. Dotyczył sposobu wyboru papieża i wprowadził jego wybór przez kardynałów. (pl)
- In nomine Domini (с лат. — «Во имя Господа») — булла папы римского Николая II, датированная 12 апреля 1059 года, сделавшая кардиналов-епископов единственными выборщиками римских пап. Подтверждена каноном Латеранского собора, созванным 13 апреля 1059 года: кардиналы-епископы становились единственными выборщиками папы римского, с согласия (как определено кардиналами-епископами) кардиналов-дьяконов и кардиналов-священников (разделяемыми мирянами и императором Священной Римской империи), что положило основу для иерархического превосходства кардиналов в пределах Римско-католической церкви. Избирательное право распространилось на всех кардиналов в период схизмы антипапы Климента III в 1084 году, и сотрудничество низшего духовенства было освобождено в 1189 году, начало учреждения Коллегии Кардиналов, которая полностью не вступала в силу до избрания папы римского Иннокентия II в 1130 году. Булла далее заявляет, что любой антипапа, избранный вопреки процедуре, расположенной в её рамках, должен быть «подвергнут, как антихрист, и захватчик и разрушитель всего Христианства, к вечной анафеме». Булла заменяла недавно оспоренное право назначения императора Священной Римской империи с неопределенным правом одобрения, после совета недавно назначенного кардинала Гильдебранда (будущего папы римского Григория VII). Предшественник Николая II, папа римский Стефан IX был избран в течение периода беспорядка после смерти императора Генриха III, и двенадцатью месяцами позднее смерти папы римского Виктора II, кого Генрих III установил папой римским. Избрание Стефана IX получило согласие императрицы-регентши, Агнессы Аквитанской, несмотря на упущение традиционных предварительных выборов и ожидания кардиналов для имперского назначения. Булла сопровождалась союзом между папством и Робертом Гвискаром, который был сделан герцогом Апулии и Калабрии (которые он уже победил) и Сицилии (который он будет должен возвратить от сарацин) в обмен на ежегодную дань и гарантию безопасности Святого Престола (который начался с разрушения нескольких замков римской знати). Преемник Николая II, папа римский Александр II был посвящён без одобрения императрицы-регентши (все ещё Агнесса Аквитанская), и был таким образом противопоставлен имперскому кандидату антипапе Гонорию II. In nomine Domini получила поддержку после подчинения императора Генриха IV папе римскому Григорию VII в Каноссе в 1077 году, хотя император формально не отказывался от привилегии папского назначения до Вормсского конкордата в 1122 году. In nomine Domini также увеличила власть кардиналов в период Sede Vacante, которая была расширена и кодифицирована в декреталии (папском послании) папы римского Александра III, Licet de vitanda, во время Третьего Латеранского Собора (1179). (ru)
|
| rdfs:comment
|
- In nomine Domini (llatí: En el nom del Senyor) és una butlla papal escrita pel Papa Nicolau II i un del . La butlla fou publicada el 13 d'abril de 1059 i va ser la Indicció dotzena. Va causar importants reformes en el sistema d'elecció papal, establint que només els cardenals poden participar en l'elecció del papa. (ca)
- In nomine Domini je papežský dekret, který roku 1059 papež Mikuláš II. ustanovil způsob papežské volby. Po období , v němž císař Jindřich III. fakticky kontroloval papežský úřad, se římská kurie snažila co nejvíce vymanit z vlivu světských panovníků. Proto roku 1059 papež Mikuláš II. ustanovil jediný možný způsob papežské volby – napříště bude platná jen ta volba, která proběhne nezávisle na světské moci a pouze přesně určeným sborem volitelů – sborem kardinálů. (cs)
- Das Papstwahldekret vom 13. April 1059 mit den Anfangsworten In nomine Domini wurde auf der Ostersynode im Lateran verkündet. Papst Nikolaus II. regelte darin die Wahl der künftigen Päpste. Erstmals wurde darin der Kreis der Papstwähler auf die Kardinäle beschränkt; diese Regelung ist bis heute in Kraft. Von diesen sollten zuerst die Kardinalbischöfe sich über die Wahl beraten, die Kardinalpriester und -diakone sollten nachträglich zustimmen. Der Kaiser und dessen Nachfolger erhielten ein, eher allgemein formuliertes, Bestätigungsrecht („Königsparagraph“) zugesprochen. Mit der Verabschiedung dieses Dokuments sollte der Wahl von Gegenpäpsten entgegengesteuert und ein rechtsverbindlicher Modus zukünftiger Papstwahlen geschaffen werden. (de)
- In nomine Domini (en latín: En el nombre del Señor) es una bula papal escrita por el papa Nicolás II y un canon del Concilio de Roma. La bula fue emitida el 13 de abril de 1059 y causó importantes reformas en el sistema de elección papal, especialmente estableciendo a los cardenales obispos como los únicos electores del papa, con el consentimiento del clero menor. (es)
- In nomine Domini (Latin: In the name of the Lord) is a papal bull written by Pope Nicholas II and a canon of the Council of Rome. The bull was issued on 13 April 1059 and caused major reforms in the system of papal election, most notably establishing the cardinal-bishops as the sole electors of the pope, with the consent of minor clergy. (en)
- In nomine Domini est une bulle pontificale promulguée par le pape Nicolas II en 1059. Elle restreint le scrutin de l'élection du pape aux seuls cardinaux, créant ainsi la première règle des futures , qui allaient lentement évoluer jusqu'au conclave. (fr)
- In nomine Domini (bahasa Latin: Dalam nama Tuhan) adalah sebuah bulla kepausan yang ditulis oleh Nikolas II dan sebuah Dewan Roma. Bulla tersebut diluncurkan pada 13 April 1059 (in)
- In nomine Domini è una bolla pontificia promulgata da Papa Niccolò II il 12 aprile 1059. È anche conosciuto con il nome Decretum in electione papae. (it)
- In nomine Domini (łac. W imię Pańskie) – dekret papieża Mikołaja II wydany 13 kwietnia 1059 roku podczas synodu laterańskiego. Dotyczył sposobu wyboru papieża i wprowadził jego wybór przez kardynałów. (pl)
- In nomine Domini (euskaraz: «Jaungoikoaren izenean») Nikolas II.a aita santuak egindako bulda bat da, eta kanonetako bat. Bulda 1059ko apirilaren 13an egin zen eta hainbat aldaketa handi ekarri zituen aita santuaren hautaketa sisteman, batez ere izendatzen hataketa egin zezaketen bakarrak, kleroaren onarpenarekin. 1058an Esteban IX.a hil zenean Nikolas II.ak sinodo bat deitu zuen Sutrin, inperioko kantzelari batekin. Sinodo horren lehen lana Benedikto X.a antipaparen eskumikatzea izan zen, txotxongiloa. (eu)
- In nomine Domini (Latijn voor In de naam van de Heer) was een pauselijke bul, uitgevaardigd op 13 april 1059 door paus Nicolaas II, waarin bepaald werd, dat kardinaal-bisschoppen de enige keuzeheren waren voor de verkiezing van een nieuwe paus, waarna toestemming gevraagd werd van de kardinaal-priesters, kardinaal-diakens, de leken en de keizer van het Heilige Roomse Rijk. Aandachtspunten van de bul werden: Door de bul werd de basis gelegd voor de hiërarchische positie binnen de kerk van de kardinalen, met name ook tijdens de periode van de sedisvacatie. (nl)
- In nomine Domini, do incipit em latim ("Em nome do Senhor"), é uma bula pontifícia do Papa Nicolau II e cânon do Concílio de Roma, promulgada em 13 de abril de 1059, estabelecendo como únicos eleitores do Papa os cardeais-bispos, com a aprovação (tal como determinado pelos cardeais-bispos) dos cardeais-diáconos e cardeais-padres (seguido pelos leigos e pelo Sacro Imperador Romano que foi a base da preeminência hierárquica dos cardeais na Igreja Romana. O sufrágio foi estendido a todos os cardeais durante o cisma do Antipapa Clemente III em 1084, e a cooperação do clero inferior foi dispensada em 1189, iniciando-se o estabelecimento do Colégio Cardinalício, que porém não entraria em funções senão aquando da eleição do Papa Inocêncio II em 1130. (pt)
- In nomine Domini (с лат. — «Во имя Господа») — булла папы римского Николая II, датированная 12 апреля 1059 года, сделавшая кардиналов-епископов единственными выборщиками римских пап. Подтверждена каноном Латеранского собора, созванным 13 апреля 1059 года: кардиналы-епископы становились единственными выборщиками папы римского, с согласия (как определено кардиналами-епископами) кардиналов-дьяконов и кардиналов-священников (разделяемыми мирянами и императором Священной Римской империи), что положило основу для иерархического превосходства кардиналов в пределах Римско-католической церкви. (ru)
|
