| dbo:abstract
|
- إينياتسيو سيلونه (بالإيطالية: Ignazio Silone) هو الاسم المستعار للناشط السياسي والروائي الإيطالي سيكوندو ترانكويلي (بالإيطالية: Secondo Tranquilli). وُلد في بلدة بيشينا بمقاطعة لاكويلا في روما في 1 مايو عام 1900. يُعد أحد أكثر المثقفين الإيطاليين شهرة، حيث قُرئت أعماله في أوروبا وفي جميع أنحاء العالم. تُعتبر رواية فونتامارا واحدة من أشهر أعماله الروائية، وهي رواية رمزية واقعية للتنديد بالقمع والظلم الاجتماعي والفقر، وترجمت إلى العديد من اللغات. كان لسيلونه دورٌ ملحوظٌ في الحياة السياسية الإيطالية، حيث شارك في النضال ضد الفاشية في العديد من محطات حياته، وكان يبث الروح في الحياة الثقافية للبلاد فيما بعد الحرب العالمية؛ وكثيرًا ما تعرض للنقد من قبل النقاد الإيطاليين، إلا أنه في الوقت نفسه كان يحظى بتقدير خاص في العالم الخارجي. تُوفي في جنيف في 22 أغسطس عام 1978. (ar)
- Ignazio Silone, vlastním jménem Secondino Tranquilli (1. května 1900 – 22. srpna 1978 Ženeva) byl italský spisovatel a politik. Od sedmnácti let se angažoval v Italské socialistické straně a v roce 1921 byl mezi prvními jejími členy, kteří odešli do komunistické strany. Byl redaktorem stranického deníku Il Lavoratore v Terstu. Od roku 1930 žil v exilu ve Švýcarsku, jeho bratr Romolo byl v roce 1931 umučen fašistickou policií. Ve třicátých letech se Silone stal kritikem stalinismu a byl vyloučen z komunistické strany. Byl významným představitelem antifašistické italské emigrace, publikoval studii Il fascismo. Origini e sviluppo a ve světově úspěšných románech Fontamara (v roce 1980 jej zfilmoval Carlo Lizzani) a Chléb a víno zobrazil nástup fašismu ve svém rodném kraji . Po druhé válce se vrátil do vlasti a v letech 1946 až 1948 byl poslancem za Italskou demokratickou socialistickou stranu. Stal se prominentním kritikem komunistických režimů, angažoval se ve Společnosti pro svobodnou kulturu a byl jedním z přispěvatelů sborníku The God that Failed, v němž exkomunističtí intelektuálové vysvětlovali svůj rozchod se stranou. Z jeho poválečné tvorby je nejvýznamnější drama A on se skryl a psychologický venkovský román Lukovo tajemství. Na sklonku života se značil za „socialistu bez strany a křesťana bez církve“. V roce 1954 byl předsedou poroty Benátského filmového festivalu. V roce 1965 získal , v roce 1969 Cenu Jeruzaléma a v roce 1973 Cenu Gottfrieda Kellera, byl také desetkrát nominován na Nobelovu cenu za literaturu. V roce 1973 mu byl udělen Řád zásluh o Italskou republiku. V roce 2006 bylo v jeho rodném městě otevřeno Siloneho muzeum. Jeho manželkou byla irská novinářka . V roce 2000 vydali italští historikové a knihu, v níž Siloneho označili za dlouholetého informátora italské tajné policie i Central Intelligence Agency. (cs)
- Ignazio Silone, pseudònim de Secondino Tranquilli , és un dels escriptors italians més llegits i traduïts del segle xx. Nascut al si d'una família de camperols, resta orfe en el terratrèmol de la Marsica (1915). Als 17 anys inicia l'activitat política en les files socialistes i contribueix a fundar el 1921 el Partit Comunista. Sota el feixisme, esdevé un activista clandestí, tant a Itàlia com a l'estranger. El 1930, en l'època de les porgues estalinistes, abandona el partit i passa a estar sota sospita tant dels comunistes com dels feixistes. L'allunyament del comunisme li fa repensar la seua identitat com a “cristià sense Església i socialista sense partit”. Refugiat a Suïssa, escriu, entre altres, l'assaig L'escola dels dictadors i les novel·les Fontamara o Pa i vi, que li reportaran fama internacional com a escriptor compromès. El 1944 torna a Itàlia i esdevé diputat socialista en l'Assemblea Constituent de 1946. En la seua fructífera activitat literària dels últims anys destaquen El secret de Luca, Eixida d'emergència, L'aventura d'un pobre cristià i Severina. Per a Silone, l'esperança és el principal vestigi cristià en un món que ha perdut la fe i ha renegat de la caritat, una virtut de resistència que apareix com el moment religiós de la consciència laica. (ca)
- Ο Ινιάτσιο Σιλόνε (Ignazio Silone), (ψευδώνυμο του Σεκόντο Τρανκουίλι) (1η Μαΐου 1900– 22 Αυγούστου 1978), ήταν Ιταλός συγγραφέας και πολιτικός. Το πιο γνωστό έργο του, το μυθιστόρημα Φονταμάρα, που έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, αποτελεί καταγγελία της φτώχειας, της καταπίεσης και της κοινωνικής αδικίας. Ο Σιλόνε ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCI) αλλά αντιτάχθηκε στην μορφή που πήρε το καθεστώς στη ΕΣΣΔ μετά την άνοδο στην εξουσία του Στάλιν και διεγράφη από το κόμμα το καλοκαίρι του 1931. Από τις αρχές της δεκαετίας του τριάντα και μέχρι τον Οκτώβριο του 1944 έζησε εξόριστος στην Ελβετία. Το 2000 ξέσπασε στην Ιταλία μια έντονη συζήτηση μεταξύ των ιστορικών με αφορμή τους ισχυρισμούς των ιστορικών Mauro Canali και Dario Biocca, που βασίστηκαν σε έγγραφα από τα αρχεία του φασιστικού καθεστώτος, ότι ο Σιλόνε ενώ ήταν μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν συγχρόνως και συνεργάτης της φασιστικής αστυνομίας. Οι ισχυρισμοί των δύο ιστορικών αμφισβητήθηκαν από τον συνάδελφό τους Giuseppe Tamburrano ο οποίος, αν και δεν αρνήθηκε ότι ο Σιλόνε είχε επαφές με τη φασιστική αστυνομία προκειμένου να βοηθήσει τον αδερφό του που ήταν στη φυλακή, υποστήριξε ότι ο συγγραφέας δεν έδωσε ποτέ στο καθεστώς χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με το κόμμα και τους συντρόφους του. (el)
- Ignazio Silone (* 1. Mai 1900 in Pescina, Italien; † 22. August 1978 in Genf; Geburtsname Secondino Tranquilli) war ein politisch engagierter italienischer Schriftsteller. (de)
- Ignazio SILONE [injAcjo silOne] (naskiĝis la 1-an de majo 1900 en Pescina — mortis la 22-an de aŭgusto 1978 en Ĝenevo) estas la pseŭdonimo de Secondino TRANQUILLI [sekondino trankŭili], itala verkisto, politikisto kaj konata aktivulo kontraŭ faŝisma Italio. (eo)
- Secondino Tranquilli (1 May 1900 – 22 August 1978), known by the pseudonym Ignazio Silone (/sɪˈloʊni/, Italian: [iɲˈɲattsjo siˈloːne]), was an Italian political leader, novelist, and short-story writer, world-famous during World War II for his powerful anti-fascist novels. He was nominated for the Nobel Prize for Literature ten times. (en)
- Ignazio Silone, jaiotza-izenaz Secondo Tranquilli, (Pescina, Aquila, Italia, 1900eko maiatzaren 1a - Geneva, Suitza, 1978ko abuztuaren 22) italierazko idazlea izan zen. (eu)
- Ignazio Silone es el seudónimo de Secondino Tranquilli (Pescina, L'Aquila, Italia, 1 de mayo de 1900 - Ginebra, Suiza, 22 de agosto de 1978), un escritor italiano. (es)
- Secondino Tranquilli (Pescina, 1 Mei 1900 – Jenewa, 22 Agustus 1978), dikenal dengan nama samaran Ignazio Silone (/sɪˈloʊni/, bahasa Italia: [iɲˈɲattsjo siˈloːne]), merupakan pemimpin politik Italia, novelis, dan penulis cerita pendek, terkenal di dunia selama Perang Dunia II dengan novel anti fasisnya. Dia meraih Penghargaan Nobel Kesusastraan sepuluh kali, Penghargaan Yerusalem pada 1969 dan Prix mondial Cino Del Duca pada 1971. Ignazio Silone menikah dengan Darina Laracy (1917-2003), seorang siswi Irlandia sastra Italia dan wartawan. Dia meninggal di Jenewa, Swiss pada 1978. (in)
- Ignazio Silone, pseudonyme de Secondo Tranquilli, né le 1er mai 1900 à Pescina, dans les Abruzzes et mort le 22 août 1978 à Genève en Suisse, est un homme politique et écrivain italien du XXe siècle. (fr)
- イニャツィオ・シローネ（Ignazio Silone、1900年5月1日 - 1978年8月22日）は、イタリアの小説家、政治家。本名はセコンディーノ・トランクィッリ Secondino Tranquilli だが、戦後、本名でもペンネームであったイニャツィオ・シローネを採用。1965年に『非常口』Uscita di sicurezza でマルツォット賞を、1968年に『あるつつましきキリスト教徒の冒険』L'avventura d'un povero cristiano でスーパー・カンピエッロ賞、また、1969年にはエルサレム賞を受賞している。 (ja)
- Ignazio Silone, pseudonimo di Secondino Tranquilli (Pescina, 1º maggio 1900 – Ginevra, 22 agosto 1978), è stato uno scrittore, giornalista, politico, saggista e drammaturgo italiano.Annoverato tra gli intellettuali italiani più conosciuti e letti in Europa e nel mondo, il suo romanzo più celebre, Fontamara, emblematico per la denuncia della condizione di povertà, ingiustizia e oppressione sociale delle classi subalterne, è stato tradotto in innumerevoli lingue; tra il 1946 e il 1963 ha ricevuto ben dieci candidature al premio Nobel per la letteratura. Per molti anni esule antifascista all'estero, ha partecipato attivamente e in varie fasi alla vita politica italiana, animando la vita culturale del Paese nel dopoguerra: tra i fondatori del Partito Comunista d'Italia, ne viene in seguito espulso per la sua dissidenza con la linea stalinista; si sposta dunque su posizioni affini al socialismo democratico. La rottura con il Partito Comunista Italiano, negli anni del secondo dopoguerra, lo porterà a essere spesso osteggiato dalla critica italiana e solo tardivamente riabilitato, mentre all'estero è stato sempre particolarmente apprezzato. (it)
- Ignazio Silone (Pescina dei Marsi, Abruzzen, 1 mei 1900 - Genève, 22 augustus 1978) was een Italiaans schrijver en politicus. Silone was een pseudoniem van Secondo Tranquilli. (nl)
- Ignazio Silone, właśc. Secondino Tranquili (ur. 1 maja 1900 w Pescinie, zm. 22 sierpnia 1978 w Genewie) – włoski pisarz i działacz socjalistyczny. Urodził się w rodzinie drobnego posiadacza ziemskiego, stracił ojca jako jedenastolatek. Cztery lata później w czasie trzęsienia ziemi zginęła jego matka; osierocony i bezdomny został przygarnięty razem z młodszym bratem przez ciotkę. Jako nastolatek wstąpił do młodzieżówki Włoskiej Partii Socjalistycznej. Trzęsienie ziemi przerwało jego edukację, którą ostatecznie porzucił w 1917. W 1921 współtworzył Włoską Partię Komunistyczną. Pracował w gazetach komunistycznych „Avanti” i „L’Avanguardia”, zaś w 1922 wyjechał z Rzymu do Triestu, by tam stanąć na czele redakcji dziennika „Il Lavoratore”. Już w roku następnym gazeta została zamknięta. Wówczas Silone kilkakrotnie nielegalnie wyjeżdżał z Włoch na polecenie partii, będąc m.in. w Berlinie i w Hiszpanii. Do 1927 należał do ścisłego kierownictwa partii. Według pracy Daria Biocci i Maura Canaliego L’Informatore: Silone, i comunisti e la polizia był w tym samym okresie informatorem tajnej policji faszystowskiej pod pseudonimem Silvestri. W 1927 udał się do ZSRR razem z Palmiro Togliattim, działał w Kominternie. Protestował przeciwko usunięciu z niego Lwa Trockiego i Grigorija Zinowiewa. Obserwacje sposobu działania Międzynarodówki Komunistycznej sprawiły, że po osiedleniu się w Szwajcarii w 1930 Silone zdecydowanie opowiedział się przeciwko stalinizmowi, a z czasem był coraz bardziej sceptyczny wobec marksizmu. Na porzucenie wszelkiej działalności politycznej wpływ miał także jego fatalny stan zdrowia – cierpiał na gruźlicę i depresję kliniczną. W 1933 opublikował swoją pierwszą powieść zatytułowaną , poświęconą życiu najbiedniejszych chłopów z jego rodzinnej prowincji Abruzzo. W podobnym tonie utrzymane były również jego późniejsze dzieła. W czasie II wojny światowej Silone zaangażował się w podziemny ruch socjalistyczny, wspierając ze Szwajcarii grupy ruchu oporu w północnych Włoszech i Niemczech. Po wyzwoleniu Włoch wrócił do ojczyzny i w 1944 został wybrany deputowanym z ramienia Włoskiej Partii Socjalistycznej. Zdaniem historyka szwajcarskiego Petera Kambera w czasie II wojny światowej był również agentem Biura do Spraw Strategicznych. Na początku 1944 został internowany przez władze szwajcarskie początkowo w Zurychu, a następnie w Davos. Po powrocie do Włoch w coraz większym stopniu odcinał się od działalności socjalistów. W 1947 redagował dziennik „Europa Socialista”, w którym rozwijał własną wizję politycznej przyszłości kontynentu europejskiego, rządzonego na zasadach sprawiedliwości społecznej, bez ingerencji zarówno amerykańskiej, jak i rosyjskiej. W 1949 napisał jeden z sześciu esejów zawartych w antologii The God that Failed, złożonej z tekstów byłych działaczy komunistycznych, którzy zrewidowali swoje poglądy polityczne. Publikował w czasopiśmie „Tempo Presente”, jednak zrezygnował z tej działalności, gdy dowiedział się, że było ono finansowane przez CIA. W 1969 otrzymał Nagrodę Jerozolimską. Do końca życia nazywał siebie „socjalistą bez partii”. Zmarł po długiej chorobie i został pochowany w Pescinie. Wszystkie jego utwory objęte były w 1951 roku zapisem cenzury w Polsce, podlegały natychmiastowemu wycofaniu z bibliotek. (pl)
- Ignazio Silone, född 1900, död 1978, var en pseudonym för en italiensk författare (Secondo Tranquilli) och politiker. (sv)
- Ignazio Silone (Pescina, 1 de Maio de 1900 – Genebra, 22 de Agosto de 1978) foi o pseudónimo de Secondino Tranquilli, um escritor e político Italiano. (pt)
- Иньяцио Силоне, собственно Сегондино Транквилли (итал. Ignazio Silone, Secondino Tranquilli; 1 мая 1900, Пешина — 22 августа 1978, Женева) — итальянский писатель, публицист, политический деятель социалистической ориентации. (ru)
- 伊尼亚齐奥·西洛内（義大利語：Ignazio Silone），原名塞贡多·特兰奎利（義大利語：Secondino Tranquilli，1900年5月1日－1978年8月22日），意大利政治人物、小说家、短篇故事作家，第二次世界大战期间以反法西斯小说而知名，曾10次获得诺贝尔文学奖提名，1969年获得耶路撒冷奖。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- إينياتسيو سيلونه (بالإيطالية: Ignazio Silone) هو الاسم المستعار للناشط السياسي والروائي الإيطالي سيكوندو ترانكويلي (بالإيطالية: Secondo Tranquilli). وُلد في بلدة بيشينا بمقاطعة لاكويلا في روما في 1 مايو عام 1900. يُعد أحد أكثر المثقفين الإيطاليين شهرة، حيث قُرئت أعماله في أوروبا وفي جميع أنحاء العالم. تُعتبر رواية فونتامارا واحدة من أشهر أعماله الروائية، وهي رواية رمزية واقعية للتنديد بالقمع والظلم الاجتماعي والفقر، وترجمت إلى العديد من اللغات. كان لسيلونه دورٌ ملحوظٌ في الحياة السياسية الإيطالية، حيث شارك في النضال ضد الفاشية في العديد من محطات حياته، وكان يبث الروح في الحياة الثقافية للبلاد فيما بعد الحرب العالمية؛ وكثيرًا ما تعرض للنقد من قبل النقاد الإيطاليين، إلا أنه في الوقت نفسه كان يحظى بتقدير خاص في العالم الخارجي. تُوفي في جنيف في 22 أغسطس عام 1978. (ar)
- Ignazio Silone (* 1. Mai 1900 in Pescina, Italien; † 22. August 1978 in Genf; Geburtsname Secondino Tranquilli) war ein politisch engagierter italienischer Schriftsteller. (de)
- Ignazio SILONE [injAcjo silOne] (naskiĝis la 1-an de majo 1900 en Pescina — mortis la 22-an de aŭgusto 1978 en Ĝenevo) estas la pseŭdonimo de Secondino TRANQUILLI [sekondino trankŭili], itala verkisto, politikisto kaj konata aktivulo kontraŭ faŝisma Italio. (eo)
- Secondino Tranquilli (1 May 1900 – 22 August 1978), known by the pseudonym Ignazio Silone (/sɪˈloʊni/, Italian: [iɲˈɲattsjo siˈloːne]), was an Italian political leader, novelist, and short-story writer, world-famous during World War II for his powerful anti-fascist novels. He was nominated for the Nobel Prize for Literature ten times. (en)
- Ignazio Silone, jaiotza-izenaz Secondo Tranquilli, (Pescina, Aquila, Italia, 1900eko maiatzaren 1a - Geneva, Suitza, 1978ko abuztuaren 22) italierazko idazlea izan zen. (eu)
- Ignazio Silone es el seudónimo de Secondino Tranquilli (Pescina, L'Aquila, Italia, 1 de mayo de 1900 - Ginebra, Suiza, 22 de agosto de 1978), un escritor italiano. (es)
- Secondino Tranquilli (Pescina, 1 Mei 1900 – Jenewa, 22 Agustus 1978), dikenal dengan nama samaran Ignazio Silone (/sɪˈloʊni/, bahasa Italia: [iɲˈɲattsjo siˈloːne]), merupakan pemimpin politik Italia, novelis, dan penulis cerita pendek, terkenal di dunia selama Perang Dunia II dengan novel anti fasisnya. Dia meraih Penghargaan Nobel Kesusastraan sepuluh kali, Penghargaan Yerusalem pada 1969 dan Prix mondial Cino Del Duca pada 1971. Ignazio Silone menikah dengan Darina Laracy (1917-2003), seorang siswi Irlandia sastra Italia dan wartawan. Dia meninggal di Jenewa, Swiss pada 1978. (in)
- Ignazio Silone, pseudonyme de Secondo Tranquilli, né le 1er mai 1900 à Pescina, dans les Abruzzes et mort le 22 août 1978 à Genève en Suisse, est un homme politique et écrivain italien du XXe siècle. (fr)
- イニャツィオ・シローネ（Ignazio Silone、1900年5月1日 - 1978年8月22日）は、イタリアの小説家、政治家。本名はセコンディーノ・トランクィッリ Secondino Tranquilli だが、戦後、本名でもペンネームであったイニャツィオ・シローネを採用。1965年に『非常口』Uscita di sicurezza でマルツォット賞を、1968年に『あるつつましきキリスト教徒の冒険』L'avventura d'un povero cristiano でスーパー・カンピエッロ賞、また、1969年にはエルサレム賞を受賞している。 (ja)
- Ignazio Silone (Pescina dei Marsi, Abruzzen, 1 mei 1900 - Genève, 22 augustus 1978) was een Italiaans schrijver en politicus. Silone was een pseudoniem van Secondo Tranquilli. (nl)
- Ignazio Silone, född 1900, död 1978, var en pseudonym för en italiensk författare (Secondo Tranquilli) och politiker. (sv)
- Ignazio Silone (Pescina, 1 de Maio de 1900 – Genebra, 22 de Agosto de 1978) foi o pseudónimo de Secondino Tranquilli, um escritor e político Italiano. (pt)
- Иньяцио Силоне, собственно Сегондино Транквилли (итал. Ignazio Silone, Secondino Tranquilli; 1 мая 1900, Пешина — 22 августа 1978, Женева) — итальянский писатель, публицист, политический деятель социалистической ориентации. (ru)
- 伊尼亚齐奥·西洛内（義大利語：Ignazio Silone），原名塞贡多·特兰奎利（義大利語：Secondino Tranquilli，1900年5月1日－1978年8月22日），意大利政治人物、小说家、短篇故事作家，第二次世界大战期间以反法西斯小说而知名，曾10次获得诺贝尔文学奖提名，1969年获得耶路撒冷奖。 (zh)
- Ignazio Silone, pseudònim de Secondino Tranquilli , és un dels escriptors italians més llegits i traduïts del segle xx. Nascut al si d'una família de camperols, resta orfe en el terratrèmol de la Marsica (1915). Als 17 anys inicia l'activitat política en les files socialistes i contribueix a fundar el 1921 el Partit Comunista. Sota el feixisme, esdevé un activista clandestí, tant a Itàlia com a l'estranger. El 1930, en l'època de les porgues estalinistes, abandona el partit i passa a estar sota sospita tant dels comunistes com dels feixistes. (ca)
- Ignazio Silone, vlastním jménem Secondino Tranquilli (1. května 1900 – 22. srpna 1978 Ženeva) byl italský spisovatel a politik. Od sedmnácti let se angažoval v Italské socialistické straně a v roce 1921 byl mezi prvními jejími členy, kteří odešli do komunistické strany. Byl redaktorem stranického deníku Il Lavoratore v Terstu. Od roku 1930 žil v exilu ve Švýcarsku, jeho bratr Romolo byl v roce 1931 umučen fašistickou policií. Jeho manželkou byla irská novinářka . (cs)
- Ο Ινιάτσιο Σιλόνε (Ignazio Silone), (ψευδώνυμο του Σεκόντο Τρανκουίλι) (1η Μαΐου 1900– 22 Αυγούστου 1978), ήταν Ιταλός συγγραφέας και πολιτικός. Το πιο γνωστό έργο του, το μυθιστόρημα Φονταμάρα, που έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, αποτελεί καταγγελία της φτώχειας, της καταπίεσης και της κοινωνικής αδικίας. (el)
- Ignazio Silone, pseudonimo di Secondino Tranquilli (Pescina, 1º maggio 1900 – Ginevra, 22 agosto 1978), è stato uno scrittore, giornalista, politico, saggista e drammaturgo italiano.Annoverato tra gli intellettuali italiani più conosciuti e letti in Europa e nel mondo, il suo romanzo più celebre, Fontamara, emblematico per la denuncia della condizione di povertà, ingiustizia e oppressione sociale delle classi subalterne, è stato tradotto in innumerevoli lingue; tra il 1946 e il 1963 ha ricevuto ben dieci candidature al premio Nobel per la letteratura. (it)
- Ignazio Silone, właśc. Secondino Tranquili (ur. 1 maja 1900 w Pescinie, zm. 22 sierpnia 1978 w Genewie) – włoski pisarz i działacz socjalistyczny. Urodził się w rodzinie drobnego posiadacza ziemskiego, stracił ojca jako jedenastolatek. Cztery lata później w czasie trzęsienia ziemi zginęła jego matka; osierocony i bezdomny został przygarnięty razem z młodszym bratem przez ciotkę. Jako nastolatek wstąpił do młodzieżówki Włoskiej Partii Socjalistycznej. Trzęsienie ziemi przerwało jego edukację, którą ostatecznie porzucił w 1917. (pl)
|
