| dbo:abstract
|
- أبو القاسم محمد بن علي بن أبي طالب الهاشمي القرشي أمه خولة بنت جعفر الحنفية فينسب إليها تمييزاً عن أخويه الحسن والحسين، يكنى أبا القاسم، حيث أذن رسول الله لولد من علي بن أبي طالب أن يسمى باسمه ويكنى بكنيته. ولد في خلافة عمر بن الخطاب سنة إحدى وعشرين للهجرة، وهو أحد الأبطال الأشداء، كان ورعاً واسع العلم ثقة له عدة أحاديث في الصحيحين. كان قائداً كبيراً من قادة المعارك التي خاضها علي بن أبي طالب في الجمل وصفين حيث حمل الراية وأبلى بلاءً حسناً وكان أبوه يعتمد عليه كثيراً في هذه الحروب رغم صغر سنه. لذا ساعدت هذه المرحلة كثيراً على صقل شخصيته. وقيل لمحمّد ابن الحنفية ذات مرّة: لِمَ يغرر بك أبوك في الحرب، ولا يغرر بالحسن والحسين؟ فقال: إنّهما عيناه، وأنا يمينه، فهو يدفع عن عينيه بيمينه. 1 محرّم 81 هـ، واختلف المؤرّخون في مكان دفنه، فمنهم مَن قال: دُفن بين مكة والمدينة، ومنهم مَن قال: دُفن في الطائف، ومنهم مَن قال: دُفن في مقبرة البقيع. (ar)
- Muhàmmad ibn al-Hanafiyya fou fill d'Alí ibn Abi-Tàlib i de la tribu Banu Hanifa. Encara que no tenia sang de Mahoma com els seus germanastres al-Hàssan i al-Hussayn, a la renúncia del primer i la mort del segon (680) a Karbala, fou considerat per molts com el cap de família. És considerat un home dèbil que no va actuar políticament per manca de confiança; ell i la seva família eren aficionats a certs luxes, i el califa omeia els va controlar amb pensions i prebendes que no representaven gairebé res per l'estat i mantenien sota control els elements alides. El 685 l'aventurer al-Mukhtar ibn Abi-Ubayd es va revoltar a Kufa en defensa dels drets d'Ibn al-Hanafiyya i en contra dels d'Abd-Al·lah ibn az-Zubayr, però el primer va refusar el títol de Mahdí i es va mostrar evasiu en relació a Mukhtar, del qui pensava que en realitat defensava el seu propi interès; però l'evasiva fou interpretada com una acceptació i la revolta es va ampliar. Abd-Al·lah ibn az-Zubayr va fer empresonar Ibn al-Hanafiyya junt amb altres, com Abd-Al·lah ibn al-Abbàs, sent deportat finalment a la Meca prop del pou de Zamzam, des d'on va demanar ajut a Mukhtar el qual va enviar un exèrcit al Hijaz que va salvar al darrer moment, tot evitant enfrontaments amb les forces d'Ibn az-Zubayr. Ibn al-Hanafiyya es va refugiar a Mina, a prop de la Meca, i després a Taïf, però ja no va estar al costat d'Al-Mukhtar i quan aquest va morir en combat a Kufa el 687, Ibn al-Hanafiyya no va quedar compromès. Com que no volia fer homenatge ni a Abd-al-Màlik ibn Marwan a Síria ni a Abd-Al·lah ibn az-Zubayr al Hijaz, i només acceptava reconèixer aquell que fes unanimitat dins l'umma, es va manifestar independent i disposat a col·laborar amb omeies, i kharigites. Després de la mort d'Ibn az-Zubayr el 692 va reconèixer el califa omeia i el va visitar (697/698) a Damasc retornant després a Medina on va morir el 700/701. Per un temps va sorgir la creença de la seva tornada. (ca)
- Muhammad ibn al-Hanafīya (arabisch محمد ابن الحنفية, DMG Muḥammad ibn al-Ḥanafīya; gest. um 700) ist der Sohn Alis mit einer seiner Sklavinnen. Ali soll al-Hanafiyya einmal seine rechte Hand genannt haben. Die Kaisaniten, die Anhänger des Muchtar (gest. 687) (siehe Hauptartikel: Aufstand des Muchtar), glaubten an sein Imamat und erkannten ihn – d. h. nicht Ali ibn Hussain (Imam Saddschad), den Sohn Hussains und Urenkel des Propheten Mohammed – als ihren Imam und Mahdi an. Die Idee von der Verborgenheit (ghaiba) trat zum ersten Mal bei der in Kufa lebenden Gruppe von Schiiten der Kaisaniten auf, für die Muhammad ibn al-Hanafiyya der Imam war, er wäre nicht gestorben, sondern habe sich aus der Welt entfernt und lebe verborgen: „[…] an ihn knüpfte sich der Glaube an die leibliche Fortdauer und dereinstige Wiederkunft der als Mahdi anerkannten gotterkorenen Person“. Er soll sich im -Gebirge im Westen von Medina, anderen zufolge auf der Insel Chārag im Felsen unter der Moschee verborgen halten.Er starb zur Zeit der Herrschaft des Umayyaden-Kalifen Abd al-Malik. Auf Muhammads Sohn Hasan wird ein „Buch der Aufschiebung“ (Kitāb al-Irǧāʾ) zurückgeführt, in dem die Lehre entwickelt wird, dass entsprechend Sure 9:106 das Urteil über die Menschen, die sich an der Fitna beteiligt hätten, also Talha, az-Zubair, ʿAlī und ʿUṯmān, aufgeschoben werden müsse. Mit dieser Schrift gilt Hasan als Begründer der religiös-politischen Bewegung der Murdschiʾa. Ob der Text wirklich von Hasan stammt, ist allerdings nicht gesichert. (de)
- Muhammad Ibn Ali Ibn Abu Talib (en árabe, محمد بن علي بن أبي طالب) También conocido como Muhammad Ibn al-Hanafiyyah (en árabe, محمد بن الحنفية) (15 AH - 81 AH; c. 637-700 d. C.) y de apellido Abu'l-Qasim. Fue el tercer hijo de Ali ibn Abi Tálib, el primer imán de los musulmanes chiitas y el cuarto califa de los musulmanes sunitas. (es)
- Muḥammad ibn ʿAlī ibn Abī Ṭālib (Arabic: محمد بن علي بن أبي طالب) also known as Muḥammad ibn al-Ḥanafīyya (Arabic: محمد بن الحنفية) (15 AH – 81 AH; c. AD 637 – 700) and surnamed Abū al-Qāsim. He was the third son of Ali ibn Abi Talib (the fourth rightly-guided caliph and the first Shia Imam). (en)
- Muhammad ibn al-Hanafiyyah, né en 637 et mort en 700 à Médine, est un descendant des Hachémites de par son père `Alî Ibn Abi Talib. La mort de son frère l'imam Hussayn Ibn Ali à la bataille de Kerbala en 680 et du renoncement de son fils, Ali Zayn al-Abidin, à l'imamat, permet à Muhammad ibn al-Hanafiyyah de devenir le chef visible de la maison d'Ali. Il est reconnu comme le mahdi par la secte chiite des kaysanites et forme autour du chef (caïd) militaire, Moukhtar ath-Thaqafi, une force politique qui s'oppose aux Omeyyades, c'est la Deuxième Fitna. (fr)
- Abul Qasim Muhammad bin al-Hanafiyah (bahasa Arab: أبو القاسم محمد بن الحنفية), atau nama aslinya Muhammad bin Ali bin Abi Thalib, adalah salah seorang anak dari Ali bin Abi Thalib. Ibunya adalah Khaulah binti Ja'far dari Bani Hanifah, yang dinikahi Ali setelah wafatnya Fatimah az-Zahra putri Nabi Muhammad. Ia lahir sekitar tahun 642 di Madinah, yaitu pada masa pemerintahan Umar bin Khattab. Muhammad bin al-Hanafiyah juga dikenal dengan nama Muhammad al-Akbar. (in)
- Muhammad ibn al- Hanafiyya, in arabo: محمد بن الحنفية, nato nel corso del califfato di ʿUmar b. al-Khaṭṭāb (637 – Medina, 700), fu figlio di ʿAlī b. Abī Tālib (quarto califfo islamico) e di Khawla bint Ja‘far (donna della tribù dei Banu Hanifa, da qui derivò il suo nome di Ibn al-Hanafiyya) che era stata presa prigioniera a Medina dopo la battaglia di Aqraba (causata dal mancato pagamento della zakāt da parte della gente della Yamāma), quindi affrancata e sposata da ʿAlī b. Abī Tālib. (it)
- Muhammad ibn al-Hanafijja (637 - zm. 700/81 A.H.) – imam szyitów, pierwsza w historii islamu osoba w stosunku do której użyto tytułu mahdiego. Muhammad był trzecim synem Alego, przy czym jego matką nie była Fatima, ale kobieta z plemienia , stąd jego przydomek „Ibn al-Hanafijja”. Szyici z głównego skupiska zwolenników tego ugrupowania, Kufy, zaczęli pokładać swoje nadzieje w osobie Muhammada kiedy jego starszy brat, Husajn, zginął w bitwie pod Karbalą w roku 680. W tym momencie żyjący w Medynie Muhammad stał się najstarszym żyjącym synem Alego. Kiedy w roku 685 w Kufie wybuchło antyumajjadzkie powstanie pod przywództwem (zm. 687) ten ogłosił, że występuje w imieniu Muhammada Ibn al-Hanafijji, który jest prawowitym przywódcą wszystkich muzułmanów, „słusznie prowadzonym [przez Boga]” (al-Mahdī), imamem oraz kalifem. Termin „al-Mahdi”, który wówczas po raz pierwszy pojawił się pośród szyitów, nie miał jeszcze wtedy późniejszych eschatologicznych konotacji. Chodziło tu raczej o przeciwstawienie osoby Muhammada „niesłusznie prowadzonym” Umajjadom. Zwolennicy al-Muchtara przygotowali dla Muhammada tron udekorowany jedwabiem oraz brokatem, wokół którego tańczyli spodziewając się rychłego przybycia Mahdiego oraz z którego wygłaszano przepowiednie. Muhammad nie chciał jednak opuścić Medyny, a nawet wezwał Al-Muchtara do złożenia broni. Powstanie w Kufie zostało stłumione przez namiestnika Basry, brata antykalifa (624 - 692) i w roku 687 Al-Muchtar zginął. Po upadku Ibn az-Zubajra w roku 692 Muhammad Ibn al-Hanafijja osobiście złożył hołd kalifowi Abd al-Malikowi (panował 685 - 705) i żył spokojnie w Medynie aż do swojej śmierci w roku 700. Mimo opisanego powyżej zachowania Muhammada Ibn al-Hanafijji oraz jego śmierci przez pewien czas nadal była z nim kojarzona idea Mahdiego, która jednak przeszła znaczącą ewolucję. Jednym z ważniejszych przywódców szyitów stał się teraz Kajsan, dawny przywódca gwardii Al-Muchtara, od którego szyici uznający przywództwo Muhammada i jego potomków zaczęli być nazywani . Wśród kajsanitów pojawiła się idea, że ogłoszony Mahdim przez Al-Muchtara Muhammad wcale nie umarł, ale znajduje się w pieczarach w górach w pobliżu Medyny, strzeżony przez lwy i tygrysy oraz karmiony przez górskie kozice. W niedalekiej przyszłości wyjdzie on z ukrycia, zgromadzi wokół siebie swoich zwolenników, pokona przeciwników, zaprowadzi prawdziwie muzułmańską władzę oraz pokój i sprawiedliwość. Chwilowe zesłanie Mahdiego było interpretowane jako pokuta (ʿuqūba) za hołd jaki złożył fałszywemu kalifowi Abd al-Malikowi. W ten sposób pośród szyitów po raz pierwszy pojawiła się koncepcja oczekiwanego Mahdiego, która miała później ewoluować oraz zakorzenić się także w popularnym sunnizmie. Dwaj synowie Muhammada Ibn al-Hanafijji odegrali znaczniejszą rolę w historii islamu. Abd Allah (zm. przed 703) został uznany za następcę swojego ojca przez większość Kajsanitów i zajmuje ważne miejsce w historii szyizmu. Natomiast (zm. pomiędzy 701 a 720) jest uznawany za jednego z pierwszych przedstawicieli kalamu i twórcę . (pl)
- イブン・ハナフィーヤ（ヒジュラ暦15年 - 81年; 西暦636年前後 - 700年）は、イスラーム教成立期の宗教的指導者の一人。預言者ムハンマドの従兄弟かつ女婿のアリーの息子である。 (ja)
- Muhammad ibn al-Hanafiya (arabiska: محمد بن الحنفية) född 637, död 700/701 i Medina, var en muslimsk religiös person som många trodde var den legitima kalifen under sin tid. Han var son till den fjärde kalifen Ali, men inte till Alis fru Fatima som var den islamiske profeten Muhammeds dotter. Hans mor hette Khawla. En revolt mot umayyaderna ägde rum efter slaget vid Karbala i Muhammad ibn al-Hanafiyas namn, och revolten leddes av Mukhtar al-Thaqafi. Men Muhammad ibn al-Hanafiya deltog inte i revolten, och det kan också ha varit så att han inte ens legitimerade den. Han kunde ha blivit kalif med det stöd han fick från olika grupperingar, men han valde till slut att svära lojalitet till den umayyadiske kalifen Abd al-Malik, från vilken han fick en stor årlig pension. Kaysaniya-skolan ansåg att Muhammad ibn al-Hanafiya var deras imam, men han själv trodde på Alis, Hasans, Husayns och Ali ibn Husayns ledarskap. De trodde även att han var Mahdi och de "hoppades på en revolution som skulle ha sin kulmen under domedagen innan Timmen". Muhammad ibn al-Hanafiya stred tappert i slagen som leddes av Ali ibn Abi Talib. (sv)
- Мухаммад ибн Али аль-Ханафийя (араб. محمد بن الحنفية; 637, Медина, совр. Саудовская Аравия — 701, там же) — третий сын четвертого халифа Али. Мусульманский религиозный деятель. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Muhammad Ibn Ali Ibn Abu Talib (en árabe, محمد بن علي بن أبي طالب) También conocido como Muhammad Ibn al-Hanafiyyah (en árabe, محمد بن الحنفية) (15 AH - 81 AH; c. 637-700 d. C.) y de apellido Abu'l-Qasim. Fue el tercer hijo de Ali ibn Abi Tálib, el primer imán de los musulmanes chiitas y el cuarto califa de los musulmanes sunitas. (es)
- Muḥammad ibn ʿAlī ibn Abī Ṭālib (Arabic: محمد بن علي بن أبي طالب) also known as Muḥammad ibn al-Ḥanafīyya (Arabic: محمد بن الحنفية) (15 AH – 81 AH; c. AD 637 – 700) and surnamed Abū al-Qāsim. He was the third son of Ali ibn Abi Talib (the fourth rightly-guided caliph and the first Shia Imam). (en)
- Muhammad ibn al-Hanafiyyah, né en 637 et mort en 700 à Médine, est un descendant des Hachémites de par son père `Alî Ibn Abi Talib. La mort de son frère l'imam Hussayn Ibn Ali à la bataille de Kerbala en 680 et du renoncement de son fils, Ali Zayn al-Abidin, à l'imamat, permet à Muhammad ibn al-Hanafiyyah de devenir le chef visible de la maison d'Ali. Il est reconnu comme le mahdi par la secte chiite des kaysanites et forme autour du chef (caïd) militaire, Moukhtar ath-Thaqafi, une force politique qui s'oppose aux Omeyyades, c'est la Deuxième Fitna. (fr)
- Abul Qasim Muhammad bin al-Hanafiyah (bahasa Arab: أبو القاسم محمد بن الحنفية), atau nama aslinya Muhammad bin Ali bin Abi Thalib, adalah salah seorang anak dari Ali bin Abi Thalib. Ibunya adalah Khaulah binti Ja'far dari Bani Hanifah, yang dinikahi Ali setelah wafatnya Fatimah az-Zahra putri Nabi Muhammad. Ia lahir sekitar tahun 642 di Madinah, yaitu pada masa pemerintahan Umar bin Khattab. Muhammad bin al-Hanafiyah juga dikenal dengan nama Muhammad al-Akbar. (in)
- Muhammad ibn al- Hanafiyya, in arabo: محمد بن الحنفية, nato nel corso del califfato di ʿUmar b. al-Khaṭṭāb (637 – Medina, 700), fu figlio di ʿAlī b. Abī Tālib (quarto califfo islamico) e di Khawla bint Ja‘far (donna della tribù dei Banu Hanifa, da qui derivò il suo nome di Ibn al-Hanafiyya) che era stata presa prigioniera a Medina dopo la battaglia di Aqraba (causata dal mancato pagamento della zakāt da parte della gente della Yamāma), quindi affrancata e sposata da ʿAlī b. Abī Tālib. (it)
- イブン・ハナフィーヤ（ヒジュラ暦15年 - 81年; 西暦636年前後 - 700年）は、イスラーム教成立期の宗教的指導者の一人。預言者ムハンマドの従兄弟かつ女婿のアリーの息子である。 (ja)
- Мухаммад ибн Али аль-Ханафийя (араб. محمد بن الحنفية; 637, Медина, совр. Саудовская Аравия — 701, там же) — третий сын четвертого халифа Али. Мусульманский религиозный деятель. (ru)
- أبو القاسم محمد بن علي بن أبي طالب الهاشمي القرشي أمه خولة بنت جعفر الحنفية فينسب إليها تمييزاً عن أخويه الحسن والحسين، يكنى أبا القاسم، حيث أذن رسول الله لولد من علي بن أبي طالب أن يسمى باسمه ويكنى بكنيته. ولد في خلافة عمر بن الخطاب سنة إحدى وعشرين للهجرة، وهو أحد الأبطال الأشداء، كان ورعاً واسع العلم ثقة له عدة أحاديث في الصحيحين. كان قائداً كبيراً من قادة المعارك التي خاضها علي بن أبي طالب في الجمل وصفين حيث حمل الراية وأبلى بلاءً حسناً وكان أبوه يعتمد عليه كثيراً في هذه الحروب رغم صغر سنه. لذا ساعدت هذه المرحلة كثيراً على صقل شخصيته. (ar)
- Muhàmmad ibn al-Hanafiyya fou fill d'Alí ibn Abi-Tàlib i de la tribu Banu Hanifa. Encara que no tenia sang de Mahoma com els seus germanastres al-Hàssan i al-Hussayn, a la renúncia del primer i la mort del segon (680) a Karbala, fou considerat per molts com el cap de família. És considerat un home dèbil que no va actuar políticament per manca de confiança; ell i la seva família eren aficionats a certs luxes, i el califa omeia els va controlar amb pensions i prebendes que no representaven gairebé res per l'estat i mantenien sota control els elements alides. (ca)
- Muhammad ibn al-Hanafīya (arabisch محمد ابن الحنفية, DMG Muḥammad ibn al-Ḥanafīya; gest. um 700) ist der Sohn Alis mit einer seiner Sklavinnen. Ali soll al-Hanafiyya einmal seine rechte Hand genannt haben. Die Kaisaniten, die Anhänger des Muchtar (gest. 687) (siehe Hauptartikel: Aufstand des Muchtar), glaubten an sein Imamat und erkannten ihn – d. h. nicht Ali ibn Hussain (Imam Saddschad), den Sohn Hussains und Urenkel des Propheten Mohammed – als ihren Imam und Mahdi an. (de)
- Muhammad ibn al-Hanafijja (637 - zm. 700/81 A.H.) – imam szyitów, pierwsza w historii islamu osoba w stosunku do której użyto tytułu mahdiego. Muhammad był trzecim synem Alego, przy czym jego matką nie była Fatima, ale kobieta z plemienia , stąd jego przydomek „Ibn al-Hanafijja”. Szyici z głównego skupiska zwolenników tego ugrupowania, Kufy, zaczęli pokładać swoje nadzieje w osobie Muhammada kiedy jego starszy brat, Husajn, zginął w bitwie pod Karbalą w roku 680. W tym momencie żyjący w Medynie Muhammad stał się najstarszym żyjącym synem Alego. (pl)
- Muhammad ibn al-Hanafiya (arabiska: محمد بن الحنفية) född 637, död 700/701 i Medina, var en muslimsk religiös person som många trodde var den legitima kalifen under sin tid. Han var son till den fjärde kalifen Ali, men inte till Alis fru Fatima som var den islamiske profeten Muhammeds dotter. Hans mor hette Khawla. En revolt mot umayyaderna ägde rum efter slaget vid Karbala i Muhammad ibn al-Hanafiyas namn, och revolten leddes av Mukhtar al-Thaqafi. Men Muhammad ibn al-Hanafiya deltog inte i revolten, och det kan också ha varit så att han inte ens legitimerade den. Han kunde ha blivit kalif med det stöd han fick från olika grupperingar, men han valde till slut att svära lojalitet till den umayyadiske kalifen Abd al-Malik, från vilken han fick en stor årlig pension. (sv)
|
