| dbo:abstract
|
- Homo ludens (lat. hrající si člověk) je pojem popisující člověka, jenž vyvíjí své schopnosti a možnosti prostřednictvím hry. Objevuje své schopnosti a sám se skrze ně vyvíjí. Jeho hravost je založena na svobodě rozhodování a jednání a předpokládá vlastní myšlení. Vyvíjí se také prostřednictvím zkušeností, které připojuje k těm, jež již vlastní. V evropském prostředí byl prvním, kdo zdůraznil důležitost hry a vyslovil se proti a mechanizaci naplnění života, už Jan Amos Komenský ve své knize Orbis pictus z roku 1658. Ten také již v roce 1654 sestavil soubor dramat nazvaný Schola ludus (celý název je Schola ludus seu Encyclopaedia viva, hoc est Januae lingvarum praxis scenica, res omnes nomenclatura vestitas et vestiendas sensibus ad vivum repraesentandi artificium exhibens amoenum, česky tedy Škola jako hra neboli Živá encyklopedie, to jest Jevištní ztvárnění Dvéří jazyků, ukazující půvabnou zručnost předvádět smyslům podle živé skutečnosti všechny věci, jež jsou nebo mají být oděny do názvosloví), a pokusil se tak oživit výuku latiny hrou – vystupováním žáků na jevišti. Podobnou myšlenku pak použil až Friedrich Schiller ve svém spisku Über die ästhetische Erziehung des Menschen. Podle Schillera je hra činností člověka, která jediná je schopná vytvářet lidské schopnosti. Sám Schiller je pak autorem tvrzení, že „člověk je člověkem pouze tam, kde si hraje“. Podobně kritizuje redukci životního stylu člověka Herbert Marcuse ve své knize Jednorozměrný člověk (Der eindimensionale Mensch, 1964). Kritizuje zde nadvládu „instrumentálního rozumu“ v , která omezuje životní styl a kulturu člověka, který se již nemůže vyvíjet ve své celosti a autonomii sebenaplňování svého života. Koncept hrajícího si člověka se proslavil dílem Johana Huizingy Homo ludens. Ve své knize se snaží ukázat, že se naše kulturní systémy (politika, věda, náboženství, právo atd.) původně samy vyvinuly z hravého způsobu chování, které se časem pomocí rituálů institucionalizovalo. Ze hry se tak stalo vážné jednání a když se pravidla správně „zaběhla“, není je potřeba již měnit a začínají tak nabývat povahy samotného smyslu a účelu. (cs)
- latine Homo ludens (homo ludanta) - ideo pri homa personeco, kreita de . Laŭ ĝi, bazo de ĉiuj homaj agoj estis ludado kaj rivalado. Libro de Huizinga, eldonita en 1938, kaŭzis aperon de nova scienca esplormedio:. La aŭtoro montras, ke ludo estas fundamento por ĉiuj aĝoj, ne kiel simpla amuziĝo, sed kiel rivalado, kiu post kelka tempo iĝas institucie organizita. Li ne opinias, ke kulturo estas rekte ludo, sed ke diversaj kulturaj fenomenoj subtile devenas de homa ludemo (milito, juro, scienco, poezio kaj arto). Homo ludens kune kun homo faber priskribas homan kreemon. (eo)
- Der Homo ludens [ˈhɔmoː ˈluːdeːns] (lateinisch homō lūdēns, deutsch „der spielende Mensch“) ist ein Erklärungsmodell, wonach der Mensch seine kulturellen Fähigkeiten vor allem über das Spiel entwickelt: Der Mensch entdeckt im Spiel seine individuellen Eigenschaften und wird über die dabei gemachten Erfahrungen zu der in ihm angelegten Persönlichkeit. Das Spiel ermöglicht es, die Zwänge der äußeren Welt zu erfahren und gleichzeitig zu überschreiten. Phantasievolles Spielen dient schon im frühkindlichen Alter der Darstellung des inneren Erlebens. Auch Märchen sind eine Form des gedanklichen Spiels. Im erzählerischen „Spiel“ ergänzt der Mensch seine pragmatischen Erfahrungen um die Dimension einer phantasievollen Sinnfindung. Insofern ist Homo ludens ein anthropologischer Gegenbegriff zu Homo faber. (de)
- Homo Ludens is a book originally published in Dutch in 1938 by Dutch historian and cultural theorist Johan Huizinga.It discusses the importance of the play element of culture and society. Huizinga suggests that play is primary to and a necessary (though not sufficient) condition of the generation of culture. The Latin word ludens is the present active participle of the verb ludere, which itself is cognate with the noun ludus. Ludus has no direct equivalent in English, as it simultaneously refers to sport, play, school, and practice. (en)
- Homo ludens (1938) es el título de un libro publicado por el profesor, historiador y teórico de la cultura neerlandesa Johan Huizinga. En el libro, cuyo título se podría traducir al español como Hombre que juega, el escritor utiliza este término de la teoría de juegos y analiza su importancia social y cultural. La expresión homo ludens señala la importancia del juego en el desarrollo de los seres humanos. En efecto, la tesis principal de Johan Huizinga destaca que el acto de jugar es consustancial a la cultura humana; es decir, el «elemento de juego en la cultura» y no «el elemento de juego de la cultura». (es)
- Homo Ludens adalah sebuah konsep yang memahami bahwa manusia merupakan seorang pemain yang memainkan permainan. Homo ludens sendiri merupakan sebuah konsep yang muncul atau ditemukan dalam kebudayaan. Setiap kebudayaan memperlihatkan karakter manusia sebagai pemain. Konsep homo ludens merupakan sebuah fenomena budaya. Namun, konsep tentang permainan sudah ada jauh sebelum kebudayaan. Kita dapat melihat konsep homo ludens dalam bentuk sederhana dalam kehidupan sehari-hari yaitu pada hewan peliharaan. Ketika kita melihat hewan peliharaan kita bermain maka saat itulah kita melihat bahwa konsep tentang bermain itu terjadi tanpa perlu suatu pola atau petunjuk. Dalam kasus ini, bermain dapat dikatakan sebagai insting. Permasalahannya adalah ketika kita mengatakan bahwa bermain sebagai insting maka permainan itu berarti sempit. Sedangkan jika bermain dikatakan sebagai sebuah kehendak atau sebuah pikiran maka makna dari bermain itu akan menjadi luas.Konsep homo ludens ini didasarkan pada konsep Deus Ludens yaitu konsep gambaran karakter Tuhan/Dewa yang bermain atau bersenang-senang. (in)
- Homo Ludens - Essai sur la fonction sociale du jeu est un livre publié pour la première fois en Néerlandais en 1938 par un historien et spécialiste de l’histoire culturelle, Johan Huizinga. Le livre à été ensuite traduit en Français par et édité par Gallimard en 1951. Le livre porte sur la place du jeu dans les sociétés humaines. Huizinga suggère que le jeu est un élément essentiel et une condition nécessaire (bien que non suffisante) de la génération de la culture. Homo Lundens a durablement inspiré le monde des sciences du jeu et de nombreux chercheurs comme Roger Caillois. Le titre du livre Homo Ludens se décompose par le mot latin “Homo” qui fais référence à la famille des hominidés auquel appartient l'espèce humaine. Le mot “Ludens” est le participe présent actif du verbe latin “ludere”, qui lui-même est apparenté au nom “ludus”. Le terme d’”Homo Ludens” est rentré dans le langage courant comme l’expression de l’importance du jeu dans les sociétés humaines. Ainsi le studio Kojima Productions reprend l’expression dans leur slogan “From Sapiens to Ludens” et leur mascotte nommée Ludens. (fr)
- 호모 루덴스(Homo Ludens)는 유희의 인간을 뜻하는 용어이다. 인간의 본질을 유희라는 점에서 파악하는 인간관이다. 문화사를 연구한 요한 하위징아에 의해 창출된 개념으로 유희라는 말은 단순히 논다는 말이 아니라, 정신적인 창조 활동을 가리킨다. 풍부한 상상의 세계에서 다양한 창조 활동을 전개하는 학문, 예술 등 인간의 전체적인 발전에 기여한다고 보는 모든 것을 의미한다. 쉽게 말해 소설-드라마-영화-유튜브 등등을 만드는 것들이 이 분류에 포함된다. (ko)
- Homo ludens (nell'originale olandese: Homo ludens. Proeve eener bepaling van het spel-element der cultuur) è un libro di Johan Huizinga pubblicato nel 1938, in cui si esamina il gioco come fondamento di ogni cultura dell'organizzazione sociale, e si evidenzia il fatto che anche gli animali giocano, quindi il gioco rappresenta un fattore preculturale.Il testo di Huizinga influenzerà a vent'anni dalla sua uscita diversi movimenti culturali, tra i quali il situazionismo, dei quali è in fondo creditore, date le ricerche sulla civiltà ludica. Nel 1976 afferma: (it)
- Het idee van de homo ludens (Latijn voor "spelende mens") is een mensbeeld waarin de mens eerst en vooral een spelend wezen is. De oudst bekende vermelding van de term is de titel van het boek Homo ludens, een algemeen cultuurwetenschappelijk werk uit 1938 van de Nederlandse historicus Johan Huizinga, die grote bekendheid verwierf met zijn cultuurhistorische magnum opus Herfsttij der Middeleeuwen. Zoals de titel al doet vermoeden gaat Homo ludens over het belang van het spe(e)lelement van cultuur en samenleving. Het spel zou een noodzakelijke voorwaarde zijn voor het voortbrengen van cultuur. In Homo ludens beschreef Huizinga een onbeschaafd en verwerpelijk puerilisme in contrast met de door hem geïdealiseerde ernst in het spel van politiek en cultuur. In de jaren 1960 werd het concept homo ludens nieuw leven ingeblazen door de Provo's en door de Kabouterbeweging. Iets eerder had de kunstenaar Constant het begrip geadopteerd na lezing van het boek van Huizinga. In de visie van Constant zal de mens zich ontwikkelen naar een creatieve, spelende mens, vrij van werk en ook vrij van grenzen. Die spelende mensen zouden zich bewegen in New Babylon, een nieuwe leefomgeving waar iedereen vrij is om te gaan en staan waar hij wil. Constant werkte 20 jaar aan New Babylon en maakte er vele ontwerpen en maquettes voor. Later werd het concept homo ludens gebruikt als grondslag voor de opleiding creatieve therapie. (nl)
- Homo ludens – monografia Johana Huizingi wydana w 1938 roku. Homo ludens (z łaciny w dosłownym tłumaczeniu „człowiek bawiący się”) to koncepcja człowieka, przedstawiona przez Huizingę we wzmiankowanym dziele, zakładająca, że u podstaw ludzkiego działania znajduje się zabawa, gra i współzawodnictwo. Termin używany jest, m.in. w pedagogice medialnej i edukacji medialnej dla określenia jednego z zastosowań środków masowego przekazu – szeroko pojętej rozrywki. (pl)
- Homo ludens (с лат. — «Человек играющий») — трактат, опубликованный в 1938 году нидерландским историком и культурологом Йоханом Хёйзингой. (ru)
- Homo ludens, latin för "den lekande människan", är en vetenskaplig föreställning som först beskrevs 1938 av Johan Huizinga, en nederländsk kulturhistoriker. I sin bok Homo ludens beskrev Huizinga hur spel och lek har funnits prekulturellt och hur detta blivit kultur och hur det format människan som kulturvarelse. Spelen och leken har varit en förutsättning för människans förmänskligande och en grund för fredlig samvaro. (sv)
- Homo Ludens: o jogo como elemento da cultura (em holandês: Homo ludens. Proeve eener bepaling van het spel-element der cultuur) é um livro escrito pelo historiador holandês Johan Huizinga, publicado originalmente em 1938. (pt)
- «Homo Ludens» або «Людина, що грається» — класична книга нідерландського історика культури Йогана Гейзинги, написана 1938 року і вийшла друком нідерландською мовою 1939 року. Повна назва книги — «Homo Ludens. Досвід визначення ігрового елемента культури». Ключовою думкою книги є дослідження провідного значення гри у виникненні й розвитку культури та наскільки сама культура має характер гри. (uk)
- 《游戏的人》（Homo Ludens）是荷兰学者约翰·赫伊津哈在1938年写的一本著作，它讨论了在文化和社会中游戏所起的重要作用。Homo Ludens，翻成中文為：人，遊戲者，或簡單稱作「遊戲人」，形式就像我們比較熟悉的 (智人)，是對「人」這種「生物」或「生活型態」做的概念化描繪。 Homo ludens 同時也是一個社會科學的理論模型，在此理論模型中闡明，一如在經濟活動中，人們最主要透過遊戲發展其技能。由於在遊戲中有被規範的行動自由並要求獨立思考能力，人類可以發現自己的特點並將從中所得到的經驗轉化入自己的人格塑造中。在此模型中指出，人類需要遊戲來做為一種發展觀念及意義的基本形式。作者在书中认为游戏同理性和制造同等重要。 此概念最早係藉由本書在近代為人們所普遍接受，在其中指出了，我們的文化系統，諸如政治，科學，宗教，法律等，都是由帶有遊戲性的行為發展，再隨著時間加深其儀式化而成。當遊戲變得神聖莊重，且其規則被明確定下來後，就不再輕易受到更動，且開始具有強制性了。 (zh)
|
| dbo:author
| |
| dbo:country
| |
| dbo:nonFictionSubject
| |
| dbo:publisher
| |
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageExternalLink
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 21407 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:author
| |
| dbp:caption
|
- Cover of the French edition, Gallimard (en)
|
| dbp:country
| |
| dbp:name
| |
| dbp:pubDate
| |
| dbp:publisher
| |
| dbp:subject
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dc:publisher
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- latine Homo ludens (homo ludanta) - ideo pri homa personeco, kreita de . Laŭ ĝi, bazo de ĉiuj homaj agoj estis ludado kaj rivalado. Libro de Huizinga, eldonita en 1938, kaŭzis aperon de nova scienca esplormedio:. La aŭtoro montras, ke ludo estas fundamento por ĉiuj aĝoj, ne kiel simpla amuziĝo, sed kiel rivalado, kiu post kelka tempo iĝas institucie organizita. Li ne opinias, ke kulturo estas rekte ludo, sed ke diversaj kulturaj fenomenoj subtile devenas de homa ludemo (milito, juro, scienco, poezio kaj arto). Homo ludens kune kun homo faber priskribas homan kreemon. (eo)
- Homo Ludens is a book originally published in Dutch in 1938 by Dutch historian and cultural theorist Johan Huizinga.It discusses the importance of the play element of culture and society. Huizinga suggests that play is primary to and a necessary (though not sufficient) condition of the generation of culture. The Latin word ludens is the present active participle of the verb ludere, which itself is cognate with the noun ludus. Ludus has no direct equivalent in English, as it simultaneously refers to sport, play, school, and practice. (en)
- 호모 루덴스(Homo Ludens)는 유희의 인간을 뜻하는 용어이다. 인간의 본질을 유희라는 점에서 파악하는 인간관이다. 문화사를 연구한 요한 하위징아에 의해 창출된 개념으로 유희라는 말은 단순히 논다는 말이 아니라, 정신적인 창조 활동을 가리킨다. 풍부한 상상의 세계에서 다양한 창조 활동을 전개하는 학문, 예술 등 인간의 전체적인 발전에 기여한다고 보는 모든 것을 의미한다. 쉽게 말해 소설-드라마-영화-유튜브 등등을 만드는 것들이 이 분류에 포함된다. (ko)
- Homo ludens (nell'originale olandese: Homo ludens. Proeve eener bepaling van het spel-element der cultuur) è un libro di Johan Huizinga pubblicato nel 1938, in cui si esamina il gioco come fondamento di ogni cultura dell'organizzazione sociale, e si evidenzia il fatto che anche gli animali giocano, quindi il gioco rappresenta un fattore preculturale.Il testo di Huizinga influenzerà a vent'anni dalla sua uscita diversi movimenti culturali, tra i quali il situazionismo, dei quali è in fondo creditore, date le ricerche sulla civiltà ludica. Nel 1976 afferma: (it)
- Homo ludens – monografia Johana Huizingi wydana w 1938 roku. Homo ludens (z łaciny w dosłownym tłumaczeniu „człowiek bawiący się”) to koncepcja człowieka, przedstawiona przez Huizingę we wzmiankowanym dziele, zakładająca, że u podstaw ludzkiego działania znajduje się zabawa, gra i współzawodnictwo. Termin używany jest, m.in. w pedagogice medialnej i edukacji medialnej dla określenia jednego z zastosowań środków masowego przekazu – szeroko pojętej rozrywki. (pl)
- Homo ludens (с лат. — «Человек играющий») — трактат, опубликованный в 1938 году нидерландским историком и культурологом Йоханом Хёйзингой. (ru)
- Homo ludens, latin för "den lekande människan", är en vetenskaplig föreställning som först beskrevs 1938 av Johan Huizinga, en nederländsk kulturhistoriker. I sin bok Homo ludens beskrev Huizinga hur spel och lek har funnits prekulturellt och hur detta blivit kultur och hur det format människan som kulturvarelse. Spelen och leken har varit en förutsättning för människans förmänskligande och en grund för fredlig samvaro. (sv)
- Homo Ludens: o jogo como elemento da cultura (em holandês: Homo ludens. Proeve eener bepaling van het spel-element der cultuur) é um livro escrito pelo historiador holandês Johan Huizinga, publicado originalmente em 1938. (pt)
- «Homo Ludens» або «Людина, що грається» — класична книга нідерландського історика культури Йогана Гейзинги, написана 1938 року і вийшла друком нідерландською мовою 1939 року. Повна назва книги — «Homo Ludens. Досвід визначення ігрового елемента культури». Ключовою думкою книги є дослідження провідного значення гри у виникненні й розвитку культури та наскільки сама культура має характер гри. (uk)
- 《游戏的人》（Homo Ludens）是荷兰学者约翰·赫伊津哈在1938年写的一本著作，它讨论了在文化和社会中游戏所起的重要作用。Homo Ludens，翻成中文為：人，遊戲者，或簡單稱作「遊戲人」，形式就像我們比較熟悉的 (智人)，是對「人」這種「生物」或「生活型態」做的概念化描繪。 Homo ludens 同時也是一個社會科學的理論模型，在此理論模型中闡明，一如在經濟活動中，人們最主要透過遊戲發展其技能。由於在遊戲中有被規範的行動自由並要求獨立思考能力，人類可以發現自己的特點並將從中所得到的經驗轉化入自己的人格塑造中。在此模型中指出，人類需要遊戲來做為一種發展觀念及意義的基本形式。作者在书中认为游戏同理性和制造同等重要。 此概念最早係藉由本書在近代為人們所普遍接受，在其中指出了，我們的文化系統，諸如政治，科學，宗教，法律等，都是由帶有遊戲性的行為發展，再隨著時間加深其儀式化而成。當遊戲變得神聖莊重，且其規則被明確定下來後，就不再輕易受到更動，且開始具有強制性了。 (zh)
- Homo ludens (lat. hrající si člověk) je pojem popisující člověka, jenž vyvíjí své schopnosti a možnosti prostřednictvím hry. Objevuje své schopnosti a sám se skrze ně vyvíjí. Jeho hravost je založena na svobodě rozhodování a jednání a předpokládá vlastní myšlení. Vyvíjí se také prostřednictvím zkušeností, které připojuje k těm, jež již vlastní. (cs)
- Der Homo ludens [ˈhɔmoː ˈluːdeːns] (lateinisch homō lūdēns, deutsch „der spielende Mensch“) ist ein Erklärungsmodell, wonach der Mensch seine kulturellen Fähigkeiten vor allem über das Spiel entwickelt: Der Mensch entdeckt im Spiel seine individuellen Eigenschaften und wird über die dabei gemachten Erfahrungen zu der in ihm angelegten Persönlichkeit. Das Spiel ermöglicht es, die Zwänge der äußeren Welt zu erfahren und gleichzeitig zu überschreiten. Phantasievolles Spielen dient schon im frühkindlichen Alter der Darstellung des inneren Erlebens. Auch Märchen sind eine Form des gedanklichen Spiels. Im erzählerischen „Spiel“ ergänzt der Mensch seine pragmatischen Erfahrungen um die Dimension einer phantasievollen Sinnfindung. Insofern ist Homo ludens ein anthropologischer Gegenbegriff zu Homo (de)
- Homo ludens (1938) es el título de un libro publicado por el profesor, historiador y teórico de la cultura neerlandesa Johan Huizinga. En el libro, cuyo título se podría traducir al español como Hombre que juega, el escritor utiliza este término de la teoría de juegos y analiza su importancia social y cultural. (es)
- Homo Ludens adalah sebuah konsep yang memahami bahwa manusia merupakan seorang pemain yang memainkan permainan. Homo ludens sendiri merupakan sebuah konsep yang muncul atau ditemukan dalam kebudayaan. Setiap kebudayaan memperlihatkan karakter manusia sebagai pemain. Konsep homo ludens merupakan sebuah fenomena budaya. Namun, konsep tentang permainan sudah ada jauh sebelum kebudayaan. Kita dapat melihat konsep homo ludens dalam bentuk sederhana dalam kehidupan sehari-hari yaitu pada hewan peliharaan. Ketika kita melihat hewan peliharaan kita bermain maka saat itulah kita melihat bahwa konsep tentang bermain itu terjadi tanpa perlu suatu pola atau petunjuk. Dalam kasus ini, bermain dapat dikatakan sebagai insting. Permasalahannya adalah ketika kita mengatakan bahwa bermain sebagai insting m (in)
- Homo Ludens - Essai sur la fonction sociale du jeu est un livre publié pour la première fois en Néerlandais en 1938 par un historien et spécialiste de l’histoire culturelle, Johan Huizinga. Le livre à été ensuite traduit en Français par et édité par Gallimard en 1951. Le livre porte sur la place du jeu dans les sociétés humaines. Huizinga suggère que le jeu est un élément essentiel et une condition nécessaire (bien que non suffisante) de la génération de la culture. Homo Lundens a durablement inspiré le monde des sciences du jeu et de nombreux chercheurs comme Roger Caillois. (fr)
- Het idee van de homo ludens (Latijn voor "spelende mens") is een mensbeeld waarin de mens eerst en vooral een spelend wezen is. De oudst bekende vermelding van de term is de titel van het boek Homo ludens, een algemeen cultuurwetenschappelijk werk uit 1938 van de Nederlandse historicus Johan Huizinga, die grote bekendheid verwierf met zijn cultuurhistorische magnum opus Herfsttij der Middeleeuwen. Zoals de titel al doet vermoeden gaat Homo ludens over het belang van het spe(e)lelement van cultuur en samenleving. Het spel zou een noodzakelijke voorwaarde zijn voor het voortbrengen van cultuur. In Homo ludens beschreef Huizinga een onbeschaafd en verwerpelijk puerilisme in contrast met de door hem geïdealiseerde ernst in het spel van politiek en cultuur. (nl)
|
| rdfs:label
|
- Homo ludens (cs)
- Homo ludens (de)
- Homo ludens (eo)
- Homo ludens (es)
- Homo Ludens (en)
- Homo ludens (in)
- Homo ludens (fr)
- Homo Ludens (it)
- 호모 루덴스 (ko)
- Homo ludens (pl)
- Homo ludens (nl)
- Homo Ludens (pt)
- Homo ludens (sv)
- Homo ludens (ru)
- 游戏的人 (zh)
- Homo Ludens (uk)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| foaf:name
| |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
