| dbo:abstract
|
- كانت المجاعة الكبرى التي حدثت بين عامي 1315 و1317 (ويتم تأريخها أحيانًا بين عامي 1315 و1322) أول حدث في سلسلة الأزمات الكبرى التي ألمت بأوروبا في بدايات القرن الرابع عشر. وقد لحق الضرر بمعظم أوروبا (ممتدًا إلى روسيا شرقًا وإيطاليا جنوبًا)، فتسببت المجاعة في ملايين الوفيات خلال عدد طويل من السنوات لتحدد نهاية واضحة لا لبس فيها لعهد النمو والرخاء الذي امتد من القرن الحادي عشر إلى القرن الثالث عشر. بدأت المجاعة الكبرى بالطقس السيئ في ربيع 1315، واستمرت المحاصيل السيئة خلال عام 1316 وحتى حصاد الصيف في عام 1317، ولم تتعافَ أوروبا بشكل كامل حتى عام 1322. وشهدت هذه الفترة مستويات عالية من الجرائم والأمراض والوفاة الجماعية وحتى أكل لحم البشر وقتل الأطفال الرضع. وجرّت هذه الأزمة عواقب على الكنيسة والدولة والمجتمع الأوروبي، وعلى النكبات التي تبعتها في القرن الرابع عشر. (ar)
- La Gran Fam de 1315-1317 datada de vegades entre 1315 i 1322, és la denominació historiogràfica d'una passa de fam generalitzada a Europa del Nord, que va donar inici a la crisi secular general coneguda com a . Va marcar la fi del període d'expansió econòmica i demogràfica que s'havia viscut entre els segles xi i xiii denominat òptim medieval. Es va deure a la pèrdua de les collites deguda al mal temps que va començar a la primavera de 1315, va ser crítica a l'hivern 1315-1316 i duraria fins a l'estiu de 1317, encara que la situació era dolenta des de 1314, i el restabliment d'una relativa normalitat agrícola no va arribar fins al 1320 o el 1322 a Anglaterra. L'hivern 1317-1318 va ser devastador per a els ramats, costant nombrosos caps de bestiar, esclatant el 1318 una pesta bovina que no va cessar fins al 1320. El 1319 n'hi va haver una bona collita, però durant 1320-1322 les condicions climàtiques van tornar a ésser adverses, tanmateix, els anys 1320 van ser millors que la dècada anterior. Les petites passes de fam localitzades van ser freqüents a l'edat mitjana però aquesta va superar totes les altres en extensió, durada i mortaldat. L'escassetat va conduir la carestia i, a més a més de conseqüències demogràfiques (morbiditat i mortalitat catastròfica -milions de morts-), va desencadenar tota mena de conflictes socials i va incrementar la criminalitat. Es van produir brots de canibalisme i infanticidi. Les conseqüències en les mentalitats i les institucions polítiques i religioses, a més llarg termini, es van mesclar amb les de la pesta de 1348. (ca)
- Velký hladomor v letech 1315–1317 (též zvaný Velký hlad, někdy datovaný lety 1315–1322) byl první ze řady dalekosáhlých krizí, které počátkem 14. století zasáhly Evropu. Postihl především severní a západní Evropu, rozšířil se až po Rusko na východě a Itálii na jihu a zasáhl také české země. Několikaletý hladomor způsobil smrt milionů lidí a označoval konec období růstu a prosperity trvajícího od 11. do 13. století. Je považován za nejhorší hladomor evropského středověku. Velký hladomor začal špatným počasím na jaře 1315. Neúroda pokračovala i během následujícího roku až do letní sklizně v roce 1317 a Evropa se plně nezotavila až do roku 1322. Období bylo poznamenáno extrémní úrovní zločinu, nemocí, hromadných úmrtí a dokonce kanibalismem a infanticidou. Krize měla vážné důsledky pro církev, státy, evropskou společnost a pro budoucí katastrofy, které následovaly ve 14. století. (cs)
- La granda malsatego de 1315-1317 (ankaŭ kelkfoje datigita 1315-1322) estis la unua el vico da gravaj krizoj, kiuj trafis Eŭropon komence de la 14-a jarcento. Tiuj katastrofoj, inkluzive de la posta Nigra Morto, kaŭzis milionojn da mortintoj dum longa periodo kaj tiel klare ĉesigis la prosperan periodon de la du antaŭaj jarcentoj. Pro malbona vetero printempe de 1315, malsukcesaj rikoltoj daŭris dum la tuta jaro 1316, ĝis la somero de 1317. (eo)
- Die Hungersnot von 1315–1317, vereinzelt auch als der große Hunger bezeichnet, war eine Hungersnot in weiten Teilen Europas. Sintflutartige Regenfälle vernichteten die Ernten in den Jahren 1315 bis 1317. Lange Winter und Überschwemmungen verschärften die Ernährungslage. Hungersnöte und Tierseuchen traten noch bis 1322 auf. Betroffen waren unter anderem Deutschland, Frankreich, die Niederlande, die Britischen Inseln, Skandinavien, Osteuropa, Spanien und in geringerem Maße Norditalien. Die Preise für Getreide stiegen enorm, die Menschen ernährten sich von ungesunden Ersatzstoffen oder sogar von verseuchten Tieren. Mehrere Millionen Menschen starben. An vielen Orten mussten die Kirchhöfe erweitert werden, ganze Dörfer starben aus und wurden zu Wüstungen. Hydrologische Rekonstruktionen der Frühlings- und Sommerbodenfeuchtigkeit zeigen die extrem feuchten Jahre, die sich beginnend 1314 auf den Britischen Inseln und im heutigen Frankreich, in den Jahren 1315 und 1316 über Mitteleuropa, den Süden Skandinaviens bis an das Schwarze Meer und das Baltikum ausdehnten. Im Jahr 1317 normalisierten sich die Verhältnisse in West- und Mitteleuropa. Süditalien blieb weitgehend verschont, der Nordosten Skandinaviens zeigt ein entgegengesetztes Muster. Die feuchte und kalte Witterung der Jahre 1315–1317 traf auf eine verwundbare Gesellschaft: Im Hochmittelalter war es in weiten Teilen Europas zu einem starken Bevölkerungswachstum gekommen. Die Landwirtschaft war intensiviert und auf marginale Flächen ausgeweitet, landwirtschaftliche Güter waren zunehmend geteilt worden. Dem britischen Wirtschaftshistoriker Michael M. Postan zufolge hatte die Agrarproduktion Anfang des 14. Jahrhunderts ihren Höhepunkte erreicht, die Bodenerschöpfung danach nahm zu. Der britische Historiker Philip Slavin weist auf eine Reihe institutioneller Umstände hin – ein auf Preissteigerungen spekulierendes Horten von Getreide, kriegerische Auseinandersetzungen, ein für feuchte Witterung anfälliges Transportsystem und unzureichende Möglichkeiten armer Bauern, Getreide zu lagern –, die erst aus den Ernteausfällen eine Hungersnot gemacht hätten. (de)
- The Great Famine of 1315–1317 (occasionally dated 1315–1322) was the first of a series of large-scale crises that struck Europe early in the 14th century. Most of Europe (extending east to Russia and south to Italy) was affected. The famine caused many deaths over an extended number of years and marked a clear end to the period of growth and prosperity from the 11th to the 13th centuries. The Great Famine started with bad weather in spring 1315. Crop failures lasted through 1316 until the summer harvest in 1317, and Europe did not fully recover until 1322. Crop failures were not the only problem; cattle disease caused sheep and cattle numbers to fall as much as 80%. The period was marked by extreme levels of crime, disease, mass death, and even cannibalism and infanticide. The crisis had consequences for the Church, state, European society, and for future calamities to follow in the 14th century. (en)
- 1315-1317ko gosete handia (batzuetan 1315 eta 1322 artean datatua) garai haietan iparraldeko Europa jasan zuen gosete orokorraren izen historiografikoa izan zen, Behe Erdi Aroko krisialdia piztu zuena. Goseteak XI. eta XIII. mendeen artean izandako hedapen ekonomiko eta demografikoaren- Erdi Aroko optimoa deitua- amaiera suposatu zuen. Uzten galera 1315eko udaberriko eguraldi txarrak sortu zuen, 1315-1316ko neguan larri bilakatu eta 1317ko udaraino iraun zuen, Hala ere, jada 1314an egoera txarra zen eta Ingalaterran nekazal-ekoizpenaren berreskuratzea ez zen 1320 edo 1322raino ailegatu. 1317-1318ko neguak abere-taldeentzat suntsitzailea izan zen: hainbat abelburu galdu ziren eta 1318an behi-izurri bat hasi zen, 1320raino iraun zuena. 1319ko uzta ona izan bazen, 1320 eta 1322 artean egoera klimatikoa berriro kaxkarra izan zen. Hala eta guztiz ere, 1320ko hamarkadako uztak aurreko hamarkadakoak baino hobeak izan ziren. Erdi Aroan zehar, sarri izan ziren tokiko goseteak baina hauxe larriena izan zen, hedapen, iraupen eta hildakoen kopurua kontuan hartuta. Ezurteek garestitze eragin zuten eta ondorio demografikoak ez ezik (erikortasun eta hilkortasun katastrofikoa -milioika hildako-), gatazka sozialak eta krimen-kopuruaren handitzea ere eragin zituen. Kanibalismo eta kasuak ere gertatu ziren. Laster, Izurri Beltzaren ailegatzeak erabat aldatu zuen orduko gizartea. (eu)
- Gran hambruna de 1315-1317 (datada en ocasiones entre 1315 y 1322) es la denominación historiográfica de una hambruna generalizada en Europa del Norte, y en menor medida el norte de Italia, que dio inicio a la crisis secular general conocida como crisis del siglo XIV. Marcó el fin del período de expansión económica y demográfica que se había vivido entre los siglos XI y XIII denominado óptimo medieval. Se debió a la pérdida de las cosechas debida al mal tiempo que comenzó en la primavera de 1315, fue crítica en el invierno 1315-1316 y duraría hasta el verano de 1317, aunque la situación era mala desde 1314 y el restablecimiento de una relativa normalidad agrícola no llegó hasta 1320 o 1322 en Inglaterra. El invierno 1317-1318 fue devastador para los rebaños, costando numerosas cabezas de ganado, estallando en 1318 una peste bovina que no cesó hasta 1320. En 1319 hubo una buena cosecha, pero durante 1320-1322 las condiciones climáticas volvieron a ser adversas, sin embargo, los años 1320 igual fueron mejores que la década anterior. Las pequeñas hambrunas localizadas fueron frecuentes en la Edad Media pero esta superó a todas las demás en extensión, duración y mortandad. La escasez condujo a la carestía y, además de consecuencias demográficas (morbilidad y mortalidad catastrófica -millones de muertos-), desencadenó todo tipo de conflictos sociales e incrementó la criminalidad. Se produjeron brotes de canibalismo e infanticidio. Las consecuencias en las mentalidades y las instituciones políticas y religiosas, a más largo plazo, se mezclaron con las de la peste de 1348. (es)
- Bencana Kelaparan Besar 1315–1317 (terkadang tertanggal 1315–1322) adalah peristiwa pertama dari serangkaian krisis skala besar yang menerjang Eropa pada awal abad ke-14. Sebagian besar Eropa (terbentang ke timur Rusia dan selatan Italia) terkena dampaknya. Bencana kelaparan tersebut menyebabkan jutaan orang tewas sepanjang tahun dan menandai akhir periode pertumbuhan dan kemakmuran dari abad ke-11 dan ke-13. (in)
- La grande famine de 1315-1317 est une famine qui se déroule en Europe au Moyen Âge, de 1315 à 1317. (fr)
- La Grande carestia del 1315-1317 (per alcuni fino al 1322) fu la prima di una serie di crisi che su vasta scala colpirono soprattutto il Nord Europa e, in misura più moderata, l'Italia settentrionale, agli inizi del XIV secolo, causando milioni di morti nell'arco di non molti anni e ponendo fine al precedente periodo di crescita e prosperità che durava dall'undicesimo secolo. Cominciando con il cattivo tempo nella primavera del 1315, il periodo di cattivi raccolti durò per tutto il 1316 fino all'estate del 1317; l'Europa non si riprese completamente fino al 1322. Fu un periodo segnato da estremi livelli di attività criminale, malattie e morte diffusa, infanticidio e cannibalismo. Ebbe conseguenze sulla Chiesa, sullo Stato, sulla società europea e sulle calamità che seguirono nei decenni successivi del quattordicesimo secolo. (it)
- 1315年–1317年の大飢饉（1315ねん-1317ねんのだいききん、Great Famine of 1315–1317）（ときどき1315年–1322年と年代付けられる）は、14世紀初頭にヨーロッパを襲った有史における最初の一連の大規模な飢饉の総称である。ヨーロッパのほとんど（東はロシアに、南はイタリアに及ぶ）が影響を受けた。この飢饉は何年にもわたって多くの死者を出し、11世紀から13世紀までの成長と繁栄の期間の明確な終わりを印づけた。 大飢饉は1315年春の悪天候から始まり、作物の不作が1317年の夏収穫まで続いた。不作の影響は1322年まで完全に回復することはなかった。作物の不作だけが問題ではなく、牛の病気の流行などにより羊と牛の数を80パーセントも減少させた。また、この期間は極端なレベルの犯罪や病気、大量死、さらには共食いと子殺しに特徴づけられた。また、この飢饉は、教会、国家、ヨーロッパ社会、そして14世紀に続く将来の災難に影響を及ぼした。 研究によると、大飢饉を招いた悪天候は火山の噴火によって引き起こされた可能性が示されている。ニュージーランドのタラウェラ山の大規模噴火は1315年に始まり約5年間続いた。 (ja)
- Wielki głód 1315–1317 (datowany również na lata 1315–1322) – pierwszy z serii kryzysów na wielką skalę, które uderzyły w Europę na początku XIV wieku, powodując śmierć milionów ludzi na przestrzeni lat i znacząc wyraźny koniec wcześniejszego okresu rozwoju i dostatku między XI a XIII wiekiem. Zaczęło się od złej pogody w 1315, później klęski nieurodzaju trwały przez cały kolejny rok aż do lata 1317. Europie udało się podźwignąć z tego kryzysu dopiero w 1322. W tym okresie na niespotykaną skalę szerzyły się przestępstwa, choroby, dzieciobójstwo, a ludzie umierali masowo. Miało to wpływ na Kościół katolicki, państwa, społeczeństwa oraz kolejne klęski, które miały nastąpić w XIV wieku. (pl)
- De Grote Hongersnood van 1315-1317 (ook wel gedateerd van 1315 tot 1322) was de eerste uit een reeks van grootschalige crises, waardoor Europa in de veertiende eeuw werd getroffen. De grote hongersnood kostte miljoenen mensen het leven en markeerde een duidelijk einde met de er aan voorafgaande periode van groei en welvaart vanaf de elfde tot en met dertiende eeuw (1000-1300). De aanleiding voor de hongersnood was het zeer natte weer in de voorjaren van 1315 en 1316. Dit leidde tot misoogsten. Pas in de zomer van 1317 werd weer een goede oogst binnengehaald. Europa wist zich pas rond 1322 volledig te herstellen. Het was een periode die gekenmerkt werd door een extreme mate van criminaliteit, ziekte, massasterfte en zelfs kannibalisme en kindermoord. (nl)
- A Grande fome de 1315-1317 na Europa (ocasionalmente datada como 1315-1322) foi a primeira de uma série de crises sociais em larga escala que atingiram a Europa no início do século XIV, causando milhões de mortes por um grande número de anos, marcando assim o fim de um período anterior de prosperidade no continente durante o século XIII. Iniciando com um tempo ruim na primavera de 1315, a alteração climatológica acabou por promover quebras universais das colheitas entre a primavera de 1315, acentuando-se no verão de 1316 até ao verão de 1317. A Europa não se recuperou totalmente até 1322. Foi um período marcado por níveis extremos de crimes, doenças, mortes em massa e infanticídio. Houve consequências para a Igreja Católica, os Estados nacionais, a demografia do continente a sociedade europeia como um todo. A grande fome de 1315 auxiliou a potencializar as futuras calamidades do século XIV. (pt)
- Den stora svälten i 1315-1317 var den första av en serie kriser som drabbade Europa på 1300-talet. Svälten medförde, tillsammans med andra kriser, till att miljoner människor dog, och markerar slutet på en period (1100-talet och 1200-talet) som hade präglats av befolkningstillväxt och framsteg. Svälten började med dåligt väder våren 1315 och skördarna slog fel flera gånger fram till 1317. Europa hämtade sig inte förrän 1322. Perioden präglades av hög kriminalitet, sjukdom och dödsfall i stor skala, barnamord och kannibalism. Perioden fick konsekvenser för kyrkan, staten, det europeiska samhället och katastrofer som skulle komma senare på 1300-talet. Den stora svälten var lokaliserad till Nordeuropa, från Ryssland i öst till Irland i väst, från Alperna och Pyrenéerna i söder till Skandinavien i norr. (sv)
- Великий голод 1315—1317 годов (иногда приводится период 1315—1322 годов) — первое в ряду крупномасштабных бедствий позднего средневековья, постигших Европу в начале XIV века. Великий голод повлек миллионы смертей (по оценкам, умерло от 10 до 25 % только городского населения) и стал концом предыдущего периода роста и процветания XI—XIII веков. Он охватил почти всю Северную Европу — нынешнюю территорию Ирландии, Великобритании, Франции, Фландрии, Скандинавии, Нидерландов, Германии и Польши. Европа к югу от Альп (Италия) и Пиренеев (Южная Испания), а также земли восточнее Польского королевства и большая часть Византии избежали этого бедствия. Причиной развития и распространения «великого голода» начала XIV века послужил аномально высокий уровень осадков, наблюдавшийся почти повсеместно в Европе, начиная с территорий современной Ирландии и заканчивая Польшей, Белоруссией и Литвой. Неблагоприятные погодные условия весны 1315 года, последовавшие за ними неурожаи и резкий рост цен на продукты питания вызвали острую нехватку пищи, длившуюся два года и сказывавшуюся ещё вплоть до 1322 года. В это время ежедневно умирали тысячи людей, общественные правила переставали действовать. Многие родители бросали своих детей, некоторые своих продавали, чтобы их спасти или купить себе еду, широко распространился каннибализм, необычайно выросла преступность, усилилось распространение болезней. Этот период имел серьёзные последствия для церкви, государств, европейского общества и будущих бедствий XIV века. В настоящее время наступление Великого голода связывают с Малым ледниковым периодом, причинами которого являются долговременные циклы солнечной активности (минимум Маундера), замедление термохалинной циркуляции (в частности, замедление Гольфстрима), а также извержения вулканов (возможно, Таравера в Новой Зеландии). Кроме того, нехватку продовольствия и кормов для домашних животных, вызвавшую эту крупномасштабную катастрофу в средневековой Европе, нельзя отнести только к изменившимся погодным условиям, обильным дождям и жестоким зимам. Свою роль в этом бедствии сыграли также слабое экономическое планирование при общинном способе ведения сельского хозяйства и сложное взаимодействие многих социальных и экологических факторов: демографический пик в Европе, обозначившийся к 1300 году в течение Средневекового тёплого периода (X—XIII вв.); необычайно высокая экономическая интеграция, болезни домашнего скота и птицы, нестабильные цены вследствие неурожаев, классовый антагонизм, последствия от постоянных войн, неравномерное распределение ресурсов. Считается, что Великий голод в исторической памяти затенили последовавшие позже в том же веке Черная смерть и Столетняя война. (ru)
- Вели́кий го́лод 1315—1317 (іноді приводиться проміжок 1315—1322) — перше у низці великомасштабних лих, що спіткали Європу на початку XIV століття. Великий голод спричинив мільйони смертей і став кінцем попереднього періоду росту й процвітання XI—XIII століть. Усе розпочалося з поганих погодних умов на весні 1315 року. Неврожай тривав до літа 1317 року, але нестача їжі відчувалася до 1322 року. Великий голод був періодом надзвичайного росту злочинності, поширення хвороб, масових смертей і дітовбивства. Він мав серйозні наслідки для Церкви, держав, європейського суспільства й майбутніх лих чотирнадцятого століття. Великий голод охопив усю Північну Європу — Британію, Францію, Скандинавію, Нідерланди, Німеччину і Польщу. Європу на південь від Альп та Піренеїв голод не зачепив. За оцінками померло від 10 до 25% міського населення. Хоча Чорна смерть принесла більше смертей, але в цих втратах був також внесок Великого голоду, коли на знесилене населення напало нове лихо. (uk)
- 1315–1317年大饥荒是14世纪欧洲发生的一场大饥荒，影响东及俄罗斯，南达意大利，几年内造成数百万人死亡，结束了欧洲自11世纪起的人口增长，直到1322年欧洲才得以从此次饥荒中恢复。在严重的饥荒期间受灾的欧洲各国都出现了大量人相食事件。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- La granda malsatego de 1315-1317 (ankaŭ kelkfoje datigita 1315-1322) estis la unua el vico da gravaj krizoj, kiuj trafis Eŭropon komence de la 14-a jarcento. Tiuj katastrofoj, inkluzive de la posta Nigra Morto, kaŭzis milionojn da mortintoj dum longa periodo kaj tiel klare ĉesigis la prosperan periodon de la du antaŭaj jarcentoj. Pro malbona vetero printempe de 1315, malsukcesaj rikoltoj daŭris dum la tuta jaro 1316, ĝis la somero de 1317. (eo)
- Bencana Kelaparan Besar 1315–1317 (terkadang tertanggal 1315–1322) adalah peristiwa pertama dari serangkaian krisis skala besar yang menerjang Eropa pada awal abad ke-14. Sebagian besar Eropa (terbentang ke timur Rusia dan selatan Italia) terkena dampaknya. Bencana kelaparan tersebut menyebabkan jutaan orang tewas sepanjang tahun dan menandai akhir periode pertumbuhan dan kemakmuran dari abad ke-11 dan ke-13. (in)
- La grande famine de 1315-1317 est une famine qui se déroule en Europe au Moyen Âge, de 1315 à 1317. (fr)
- 1315年–1317年の大飢饉（1315ねん-1317ねんのだいききん、Great Famine of 1315–1317）（ときどき1315年–1322年と年代付けられる）は、14世紀初頭にヨーロッパを襲った有史における最初の一連の大規模な飢饉の総称である。ヨーロッパのほとんど（東はロシアに、南はイタリアに及ぶ）が影響を受けた。この飢饉は何年にもわたって多くの死者を出し、11世紀から13世紀までの成長と繁栄の期間の明確な終わりを印づけた。 大飢饉は1315年春の悪天候から始まり、作物の不作が1317年の夏収穫まで続いた。不作の影響は1322年まで完全に回復することはなかった。作物の不作だけが問題ではなく、牛の病気の流行などにより羊と牛の数を80パーセントも減少させた。また、この期間は極端なレベルの犯罪や病気、大量死、さらには共食いと子殺しに特徴づけられた。また、この飢饉は、教会、国家、ヨーロッパ社会、そして14世紀に続く将来の災難に影響を及ぼした。 研究によると、大飢饉を招いた悪天候は火山の噴火によって引き起こされた可能性が示されている。ニュージーランドのタラウェラ山の大規模噴火は1315年に始まり約5年間続いた。 (ja)
- Wielki głód 1315–1317 (datowany również na lata 1315–1322) – pierwszy z serii kryzysów na wielką skalę, które uderzyły w Europę na początku XIV wieku, powodując śmierć milionów ludzi na przestrzeni lat i znacząc wyraźny koniec wcześniejszego okresu rozwoju i dostatku między XI a XIII wiekiem. Zaczęło się od złej pogody w 1315, później klęski nieurodzaju trwały przez cały kolejny rok aż do lata 1317. Europie udało się podźwignąć z tego kryzysu dopiero w 1322. W tym okresie na niespotykaną skalę szerzyły się przestępstwa, choroby, dzieciobójstwo, a ludzie umierali masowo. Miało to wpływ na Kościół katolicki, państwa, społeczeństwa oraz kolejne klęski, które miały nastąpić w XIV wieku. (pl)
- De Grote Hongersnood van 1315-1317 (ook wel gedateerd van 1315 tot 1322) was de eerste uit een reeks van grootschalige crises, waardoor Europa in de veertiende eeuw werd getroffen. De grote hongersnood kostte miljoenen mensen het leven en markeerde een duidelijk einde met de er aan voorafgaande periode van groei en welvaart vanaf de elfde tot en met dertiende eeuw (1000-1300). De aanleiding voor de hongersnood was het zeer natte weer in de voorjaren van 1315 en 1316. Dit leidde tot misoogsten. Pas in de zomer van 1317 werd weer een goede oogst binnengehaald. Europa wist zich pas rond 1322 volledig te herstellen. Het was een periode die gekenmerkt werd door een extreme mate van criminaliteit, ziekte, massasterfte en zelfs kannibalisme en kindermoord. (nl)
- 1315–1317年大饥荒是14世纪欧洲发生的一场大饥荒，影响东及俄罗斯，南达意大利，几年内造成数百万人死亡，结束了欧洲自11世纪起的人口增长，直到1322年欧洲才得以从此次饥荒中恢复。在严重的饥荒期间受灾的欧洲各国都出现了大量人相食事件。 (zh)
- كانت المجاعة الكبرى التي حدثت بين عامي 1315 و1317 (ويتم تأريخها أحيانًا بين عامي 1315 و1322) أول حدث في سلسلة الأزمات الكبرى التي ألمت بأوروبا في بدايات القرن الرابع عشر. وقد لحق الضرر بمعظم أوروبا (ممتدًا إلى روسيا شرقًا وإيطاليا جنوبًا)، فتسببت المجاعة في ملايين الوفيات خلال عدد طويل من السنوات لتحدد نهاية واضحة لا لبس فيها لعهد النمو والرخاء الذي امتد من القرن الحادي عشر إلى القرن الثالث عشر. (ar)
- La Gran Fam de 1315-1317 datada de vegades entre 1315 i 1322, és la denominació historiogràfica d'una passa de fam generalitzada a Europa del Nord, que va donar inici a la crisi secular general coneguda com a . Va marcar la fi del període d'expansió econòmica i demogràfica que s'havia viscut entre els segles xi i xiii denominat òptim medieval. Es va deure a la pèrdua de les collites deguda al mal temps que va començar a la primavera de 1315, va ser crítica a l'hivern 1315-1316 i duraria fins a l'estiu de 1317, encara que la situació era dolenta des de 1314, i el restabliment d'una relativa normalitat agrícola no va arribar fins al 1320 o el 1322 a Anglaterra. L'hivern 1317-1318 va ser devastador per a els ramats, costant nombrosos caps de bestiar, esclatant el 1318 una pesta bovina que no (ca)
- Velký hladomor v letech 1315–1317 (též zvaný Velký hlad, někdy datovaný lety 1315–1322) byl první ze řady dalekosáhlých krizí, které počátkem 14. století zasáhly Evropu. Postihl především severní a západní Evropu, rozšířil se až po Rusko na východě a Itálii na jihu a zasáhl také české země. Několikaletý hladomor způsobil smrt milionů lidí a označoval konec období růstu a prosperity trvajícího od 11. do 13. století. Je považován za nejhorší hladomor evropského středověku. (cs)
- Die Hungersnot von 1315–1317, vereinzelt auch als der große Hunger bezeichnet, war eine Hungersnot in weiten Teilen Europas. Sintflutartige Regenfälle vernichteten die Ernten in den Jahren 1315 bis 1317. Lange Winter und Überschwemmungen verschärften die Ernährungslage. Hungersnöte und Tierseuchen traten noch bis 1322 auf. Betroffen waren unter anderem Deutschland, Frankreich, die Niederlande, die Britischen Inseln, Skandinavien, Osteuropa, Spanien und in geringerem Maße Norditalien. Die Preise für Getreide stiegen enorm, die Menschen ernährten sich von ungesunden Ersatzstoffen oder sogar von verseuchten Tieren. Mehrere Millionen Menschen starben. An vielen Orten mussten die Kirchhöfe erweitert werden, ganze Dörfer starben aus und wurden zu Wüstungen. (de)
- The Great Famine of 1315–1317 (occasionally dated 1315–1322) was the first of a series of large-scale crises that struck Europe early in the 14th century. Most of Europe (extending east to Russia and south to Italy) was affected. The famine caused many deaths over an extended number of years and marked a clear end to the period of growth and prosperity from the 11th to the 13th centuries. (en)
- Gran hambruna de 1315-1317 (datada en ocasiones entre 1315 y 1322) es la denominación historiográfica de una hambruna generalizada en Europa del Norte, y en menor medida el norte de Italia, que dio inicio a la crisis secular general conocida como crisis del siglo XIV. Marcó el fin del período de expansión económica y demográfica que se había vivido entre los siglos XI y XIII denominado óptimo medieval. Se debió a la pérdida de las cosechas debida al mal tiempo que comenzó en la primavera de 1315, fue crítica en el invierno 1315-1316 y duraría hasta el verano de 1317, aunque la situación era mala desde 1314 y el restablecimiento de una relativa normalidad agrícola no llegó hasta 1320 o 1322 en Inglaterra. El invierno 1317-1318 fue devastador para los rebaños, costando numerosas cabezas (es)
- 1315-1317ko gosete handia (batzuetan 1315 eta 1322 artean datatua) garai haietan iparraldeko Europa jasan zuen gosete orokorraren izen historiografikoa izan zen, Behe Erdi Aroko krisialdia piztu zuena. Goseteak XI. eta XIII. mendeen artean izandako hedapen ekonomiko eta demografikoaren- Erdi Aroko optimoa deitua- amaiera suposatu zuen. Uzten galera 1315eko udaberriko eguraldi txarrak sortu zuen, 1315-1316ko neguan larri bilakatu eta 1317ko udaraino iraun zuen, Hala ere, jada 1314an egoera txarra zen eta Ingalaterran nekazal-ekoizpenaren berreskuratzea ez zen 1320 edo 1322raino ailegatu. (eu)
- La Grande carestia del 1315-1317 (per alcuni fino al 1322) fu la prima di una serie di crisi che su vasta scala colpirono soprattutto il Nord Europa e, in misura più moderata, l'Italia settentrionale, agli inizi del XIV secolo, causando milioni di morti nell'arco di non molti anni e ponendo fine al precedente periodo di crescita e prosperità che durava dall'undicesimo secolo. Cominciando con il cattivo tempo nella primavera del 1315, il periodo di cattivi raccolti durò per tutto il 1316 fino all'estate del 1317; l'Europa non si riprese completamente fino al 1322. Fu un periodo segnato da estremi livelli di attività criminale, malattie e morte diffusa, infanticidio e cannibalismo. Ebbe conseguenze sulla Chiesa, sullo Stato, sulla società europea e sulle calamità che seguirono nei decenni su (it)
- A Grande fome de 1315-1317 na Europa (ocasionalmente datada como 1315-1322) foi a primeira de uma série de crises sociais em larga escala que atingiram a Europa no início do século XIV, causando milhões de mortes por um grande número de anos, marcando assim o fim de um período anterior de prosperidade no continente durante o século XIII. Iniciando com um tempo ruim na primavera de 1315, a alteração climatológica acabou por promover quebras universais das colheitas entre a primavera de 1315, acentuando-se no verão de 1316 até ao verão de 1317. A Europa não se recuperou totalmente até 1322. Foi um período marcado por níveis extremos de crimes, doenças, mortes em massa e infanticídio. Houve consequências para a Igreja Católica, os Estados nacionais, a demografia do continente a sociedade euro (pt)
- Великий голод 1315—1317 годов (иногда приводится период 1315—1322 годов) — первое в ряду крупномасштабных бедствий позднего средневековья, постигших Европу в начале XIV века. Великий голод повлек миллионы смертей (по оценкам, умерло от 10 до 25 % только городского населения) и стал концом предыдущего периода роста и процветания XI—XIII веков. Он охватил почти всю Северную Европу — нынешнюю территорию Ирландии, Великобритании, Франции, Фландрии, Скандинавии, Нидерландов, Германии и Польши. Европа к югу от Альп (Италия) и Пиренеев (Южная Испания), а также земли восточнее Польского королевства и большая часть Византии избежали этого бедствия. (ru)
- Den stora svälten i 1315-1317 var den första av en serie kriser som drabbade Europa på 1300-talet. Svälten medförde, tillsammans med andra kriser, till att miljoner människor dog, och markerar slutet på en period (1100-talet och 1200-talet) som hade präglats av befolkningstillväxt och framsteg. Svälten började med dåligt väder våren 1315 och skördarna slog fel flera gånger fram till 1317. Europa hämtade sig inte förrän 1322. Perioden präglades av hög kriminalitet, sjukdom och dödsfall i stor skala, barnamord och kannibalism. Perioden fick konsekvenser för kyrkan, staten, det europeiska samhället och katastrofer som skulle komma senare på 1300-talet. (sv)
- Вели́кий го́лод 1315—1317 (іноді приводиться проміжок 1315—1322) — перше у низці великомасштабних лих, що спіткали Європу на початку XIV століття. Великий голод спричинив мільйони смертей і став кінцем попереднього періоду росту й процвітання XI—XIII століть. Великий голод охопив усю Північну Європу — Британію, Францію, Скандинавію, Нідерланди, Німеччину і Польщу. Європу на південь від Альп та Піренеїв голод не зачепив. (uk)
|
