| dbo:abstract
|
- La Petita Edat de Gel (PEG) o Petita Edat Glacial va ser un període fred que es va produir des de la meitat del segle xiv fins a la meitat del segle xix. Amb la seva arribada va posar punt final a una era extraordinàriament calorosa anomenada Òptim climàtic medieval. Es compongué de tres màxims, un sobre el 1650, l'altre pel 1770, i un darrer el 1850. Es va pensar inicialment que la PEG era un fenomen global però més tard es desmentí. Bradley i Jones (1993), Hughes i Díaz (1994) i Crowley i Lowery (2000), descriuen la PEG com una època on l'Hemisferi Nord va tenir un modest refredament de menys d'1 °C. (ca)
- Malá doba ledová je označení pro klimatickou anomálii, která znamenala nejchladnější období za posledních 2000 let. Toto období trvalo přibližně mezi 14. a 19. stoletím. Malá doba ledová vrcholila v 17. století. Toto trochu nepřesné označení ve skutečnosti nemá nic společného s dobou ledovou. (cs)
- العصر الجليدي الصغير هو حقبة زمنية انخفضت فيها درجات الحرارة وحدثت بعد الحقبة القروسطية الدافئة في العصور الوسطى. قُدّم المصطلح إلى الأدب العلمي من قبل الجيولوجي فرانسوا إي. ماتيس في عام 1939على الرغم من أنه لم يكن عصرًا جليديًا حقيقيًا. عُرّف تقليديًا بأنه فترة زمنية امتدت من القرن السادس عشر إلى القرن التاسع عشر، ولكن بعض الخبراء يفضلون فترة زمنية بديلة تمتد من نحو عام 1300 إلى نحو عام 1850. يلاحظ مرصد الأرض التابع لوكالة ناسا ثلاث فترات زمنية باردة بشكل خاص، إذ بدأت إحداهن في عام 1650 تقريبًا والأخرى في عام 1770 تقريبًا والأخيرة في عام 1850. تنفصل هذه الفترات عن بعضها بفترات زمنية سيطر عليها احترار طفيف. شمل تقرير التقييم الثالث للهيئة الحكومية الدولية المعنية بتغير المناخ وقت ظهور العصر الجليدي الصغير والمناطق التي تأثرت به، واقترح تغييرات مناخية إقليمية مستقلة إلى حد كبير بدلًا من التجلد المتزايد المتزامن عالميًا. مرّ نصف الكرة الشمالي بانخفاض خفيف في درجات الحرارة خلال هذه الفترة. اقتُرحت عدة أسباب منها الانخفاضات الدورية لأشعة الشمس، وزيادة النشاط البركاني، والتغيرات في الدورة المحيطية، والتغيرات في مدار الأرض، والميل المحوري (التأثير المداري)، والتقلبات الكامنة في المناخ العالمي، وانخفاض عدد السكان (بسبب الموت الأسود واستعمار الأمريكتين مثلًا). (ar)
- Η Μικρή εποχή των παγετώνων ήταν μια περίοδος ψύξης που συνέβη μετά τη μεσαιωνική θερμή περίοδο (Medieval Warm Period). Αν και δεν ήταν μια πραγματική εποχή των παγετώνων, ο όρος εισήχθη στην επιστημονική βιβλιογραφία από τον François E. Matthes το 1939. Έχει οριστεί συμβατικά ως μια περίοδος που εκτείνεται από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα, αλλά μερικοί εμπειρογνώμονες προτιμούν μια εναλλακτική χρονική περίοδο περίπου από το 1300 έως το 1850. (el)
- La Malgranda Glacia Epoko aŭ Eta Glaciepoko estis periodo da malvarmiĝado ekde la meza 14-a ĝis la meza 19-a jarcentoj. Tiu malvarmiĝado, kiu estas konfirmita per implicitaj temperaturaj mezuroj de arbaj ringoj kaj glaciaj cilindroj, krome de historiaj informoj, sekvis nekutime varman periodon, la tiel nomata , dum kiu vinberoj kultiviĝis en Anglio. La Malgranda Glacia Epoko venigis akre malvarmegajn vintrojn al multaj partoj de la mondo, sed estas plej plene dokumentita en Eŭropo kaj Nordameriko. Dum la meza 17-a jarcento, glaciaroj en la Svisaj Alpoj antaŭeniĝis, grade englutante bienojn kaj premegante tutajn vilaĝojn. La rivero Tamizo kaj la kanaloj kaj riveroj de Nederlando ofte glaciiĝis vintre, kaj homoj glitkuris kaj eĉ festis sur la glacio. Dum la vintro de 1780, la novjorka haveno glaciiĝis, ebligante homojn marŝi de Manhatano al Staten-Insulo. Mara glacio ĉirkaŭinta Islando etendiĝis ĝis kilometroj ĉiudirekte, fermanta la havenojn de tiu insula lando al ŝipado. La severaj vintroj tuŝis homan vivadon en manieroj grandaj kaj malgrandaj. Malsategoj okazis pli ofte (unu en 1315 mortigis 1.5 milionoj da homoj sole), kaj mortoj pro malsano pliiĝis. La loĝantaro de Islando duoniĝis. La Malgranda Glacia Epoko povas vidiĝi en la tiutempa arto; ekzemple, neĝo regas multajn pentraĵojn pri vilaĝoj de la flandra pentristo , kiu vivis de 1564 ĝis 1638. Sciencistoj trovis du kredeblajn kaŭzojn de la Malgranda Glacia Epoko: malpliiĝita sunmakula agado kaj pliiĝita vulkana agado. Oni ankaŭ spekulativas ke loĝantara malpliiĝado de Eŭropo dum la Nigra Morto, kaj la konsekvenca malpliiĝado de agrikultura produktokvanto, eble plidaŭrigus la Malgrandan Glacian Epokon. De 1645 ĝis 1715, ĝuste en la mezo de la Malgranda Glacia Epoko, suna agado - kiel vidiĝis per sunmakuloj - estis malaltega, kun iuj jaroj havintaj neniom da sunmakuloj. Tiu periodo koniĝas kiel la Minimumo Maunder. Kia precize ligilo ekzistas inter malalta sunmakula agado kaj malvarmiĝado ne estas konstatita, sed sciencistoj diras ke la koincido de la Minimumo Maunder kun la plej malvarma parto de la Malgranda Glacia Epoko ege sugestas tian ligilon. Tra la tuta Malgranda Glacia Epoko la mondo ankaŭ spertis pliiĝita vulkana agado. Kiam vulkano erupcias, ties cindroj etendiĝas alte en la atmosferon kaj povas disiĝi kovri la tutan mondon. Tiu cindra nubo blokas iom da eniranta suna radiado, sekviganta tutmondan malvarmiĝadon kiu povas daŭri dum ĝis du jaroj post erupcio. Ankaŭ eliĝata per erupcioj estas sulfuro en la formo de SO2 gaso. Kiam tiu gaso atingas la stratosferon ĝi fariĝis sulfata acido eroj, kiu reflektas la sunradiojn, plu malpliigante la kvanton da radiado atinganta la teran supraĵon. La 1815-a erupcio de Tambora en Indonezio plenigis la atmosferon kun cindroj; la sekva jaro, 1816, fariĝis konata kiel la Jaro Sen Somero, kiam frosto kaj neĝo raportiĝis en junio kaj julio en kaj Nova Anglio kaj norda Eŭropo. Ek de proksimume 1850, la tutmonda klimato komencis varmiĝi kaj oni povus diri ke la Malgranda Glacia Epoko finiĝis tiam. (eo)
- La Pequeña Glaciación o Pequeña Edad de Hielo (PEH) fue un período frío que abarcó desde comienzos del siglo XIV hasta mediados del XIX. Puso fin a una era extraordinariamente calurosa llamada óptimo climático medieval (siglo X al XIV). Hubo tres mínimos: uno en 1650, otro alrededor de 1770 y el último en 1850. Inicialmente se pensó que era un fenómeno global, pero posteriormente se desechó esa idea. Bradley y Jones (1993), Hughes y Díaz (1994) y Crowley y Lowery (2000), describen la Pequeña Edad de Hielo como «una época en la cual el hemisferio norte tuvo un modesto enfriamiento de menos de 1 °C». La NASA define el término Pequeña Edad del Hielo como un periodo frío entre 1550 y 1850 con tres periodos particularmente fríos: uno comenzando en 1650 (Mínimo de Maunder 1645-1715), otro en 1770 y el último en 1850, cada uno separado por intervalos de ligero calentamiento; y, según Martín y Olcina, señalan en España cuatro períodos de sucesos catastróficos (mitad del siglo XV, 1570-1610, 1769-1800 y 1820-1860). (es)
- Die Kleine Eiszeit war eine Periode relativ kühlen Klimas von Anfang des 15. Jahrhunderts bis in das 19. Jahrhundert hinein. Sie war regional und zeitlich unterschiedlich stark ausgeprägt. Nur während eines Kernzeitraums, vom Ende des 16. Jahrhunderts bis in das letzte Drittel des 17. Jahrhunderts, lässt sich global eine kühlere Phase ausmachen. Die Kleine Eiszeit ist Teil der jüngeren Klimageschichte und Forschungsgegenstand der Historischen Klimatologie. Sie gilt in der heutigen Klimadiskussion als das klassische Beispiel einer durch kurzfristige Schwankungen geprägten natürlichen Klimavariation. (de)
- Izotz Aro Txikia (IAT) izotz denboraldi bat izan zen, Erdi Aroko Beroaldia deituriko sasoi bero baten ostean gertatu zena. Ez zen benetako izotz aro bat izan, baina izen horrekin sartu zuen literatura zientifikoan , 1939an. Klimatologoak eta historialariak ez dira ados jartzen denboraldi hori noiz hasi eta noiz bukatu zen, tokian tokiko kondizioen arabera data aldakorrak baitira. Batzuen ustez XVI. mendetik eta XIX. mendera iraun zuen; beste batzuen ustez, 1300 ingurutik 1850 ingururaino. Urte hauek dira behe tenperatura nabarmenak ageri dituztenak: 1650, 1770 eta 1850. Haien artean beroaldiak gertatu ziren. Era berean, zientzialari askok uste dute IAT fenomenoa Ipar Hemisferioan baino ez zela gertatu. (eu)
- The Little Ice Age (LIA) was a period of regional cooling, particularly pronounced in the North Atlantic region. It was not a true ice age of global extent. The term was introduced into scientific literature by François E. Matthes in 1939. The period has been conventionally defined as extending from the 16th to the 19th centuries, but some experts prefer an alternative timespan from about 1300 to about 1850. The NASA Earth Observatory notes three particularly cold intervals. One began about 1650, another about 1770, and the last in 1850, all of which were separated by intervals of slight warming. The Intergovernmental Panel on Climate Change Third Assessment Report considered that the timing and the areas affected by the Little Ice Age suggested largely independent regional climate changes, rather than a globally synchronous increased glaciation. At most, there was modest cooling of the Northern Hemisphere during the period. Several causes have been proposed: cyclical lows in solar radiation, heightened volcanic activity, changes in the ocean circulation, variations in Earth's orbit and axial tilt (orbital forcing), inherent variability in global climate, and decreases in the human population (such as from the Black Death and the epidemics emerging in the Americas upon European contact). (en)
- Le petit âge glaciaire (parfois abrégé en PAG) est une période climatique froide principalement localisée sur l'Atlantique nord ayant approximativement eu lieu entre le début du XIVe et la fin du XIXe siècle. Elle est caractérisée par une série d'hivers longs et froids.Elle porte plusieurs noms, dont « petit âge de glace », « petite période glaciaire » ou encore « petite glaciation ». Elle se caractérise par des périodes de crues glaciaires, auxquelles correspondent plusieurs minimums de températures moyennes très nets. Elle succède à l'optimum climatique médiéval (OCM), période plus chaude. Ce terme est introduit de manière informelle en 1939 par le géologue François E. Matthes pour désigner la période qu'il venait de vivre à la fin du XIXe siècle. Cette expression « petit âge glaciaire » est aussi maintenant attribuée à la période qui a suivi les trois éruptions volcaniques massives de 536, 541 et 547 à l'échelle planétaire, éruptions mises en évidence au début du XXIe siècle. (fr)
- Sna blianta 1500-1900 bhí tréimhse oighrithe ar Domhan ina raibh meánteocht an Domhain timpeall 0.5 °C níos lú ná anois. Bhí sé seo i bhfad níos caoine ná fíoroighearaois, agus meastar go dtarlaíonn oighearaois bheag mar sin gach 2,500 bliain de bharr athruithe in astaíocht fuinnimh na Gréine. (ga)
- Zaman Es Kecil adalah periode pendinginan yang berlangsung setelah Periode Hangat Abad Pertengahan. Meskipun masa ini bukan merupakan zaman es yang sesungguhnya, istilah ini diperkenalkan ke dalam ranah ilmiah oleh François E. Matthes pada tahun 1939. Walaupun belum ada konsensus mengenai kapan Zaman Es Kecil dimulai, para ahli memperkirakan periode ini berlangsung dari abad ke-16 hingga abad ke-19, atau berdasarkan alternatif lain dari tahun 1350 hingga 1850, meskipun klimatolog dan sejarawan yang mempelajari catatan-catatan lokal tidak lagi diharapkan untuk menyepakati tanggal permulaan atau akhir periode ini karena bergantung pada kondisi lokal. NASA mendefinisikan Zaman Es Kecil sebagai periode antara tahun 1550 hingga 1850 dan mencatat paling tidak tiga interval dingin: satu sekitar tahun 1650, yang lain sekitar tahun 1770, dan yang terakhir pada tahun 1850, masing-masing terpisah oleh interval pemanasan kecil. Beberapa teori telah diajukan untuk menjelaskan penyebab masa ini: variasi matahari, meningkatnya aktivitas gunung berapi, perubahan , variabilitas iklim global, atau berkurangnya populasi manusia. (in)
- La piccola era glaciale (in francese petit âge glaciaire; in inglese little Ice Age) o PEG è un periodo della storia climatica della Terra che, pur senza una totale convergenza degli studi, va approssimativamente dalla metà del XIV alla metà del XIX secolo nel quale si registrò un sensibile abbassamento della temperatura media terrestre. Per l’entità dell’intervallo temporale interessato non può dunque essere propriamente assimilata ad un'era geologica (ossia centinaia di milioni di anni). La PEG, climatologicamente parlando, è considerata una fase stadiale dell'attuale periodo interglaciale. (it)
- 소빙기(小氷期, 영어: little ice age)는 빙하기는 아니지만 비교적 추운 기후가 지속되었던 시기이다. 400년경에 시작해 900년경에 끝난 고대 후기 소빙하기, 중세와 근대 사이인 13세기 초부터 17세기 후반까지 지속된 중세 후기 소빙하기 등이 있다. 소빙하 시대라고 표현하기도 한다. (ko)
- De Kleine IJstijd is de relatief koude periode die duurde van de vijftiende tot en met de negentiende eeuw. Gemiddeld lag de temperatuur in West-Europa zo'n 1 à 2 graden onder de waarden die na 2000 worden bereikt. Wereldwijd lagen de gemiddelde temperaturen 0,5 tot 1 graad lager dan in de klimatologische periode 1960 tot 1990. (nl)
- 小氷期（しょうひょうき、英：Little Ice Age, LIA）とは、ほぼ14世紀半ばから19世紀半ばにかけて続いた寒冷な期間のことである。小氷河時代、ミニ氷河期ともいう。この気候の寒冷化により、「中世の温暖期」として知られる温和な時代は終止符を打たれた。 気候変動に関する政府間パネル(IPCC)は、小氷期を「期間中の気温低下が1℃未満に留まる、北半球における弱冷期」と記述している。なお、氷河学的にはこの間や現在なども含めて氷期の中でも比較的温暖な時期が続く、間氷期にあたる。 (ja)
- Mała epoka lodowa (w skrócie MEL, ang. Little Ice Age – LIA) – okres ochłodzenia znany głównie z rejonu północnego Atlantyku, który nastąpił po okresie średniowiecznego optimum klimatycznego. Średnie temperatury na półkuli północnej spadły o około 1°C. Był to ostatni z wielu chłodnych okresów holocenu (tzw. ang. Little Ice Age Type Events) i zarazem jeden z najchłodniejszych z nich. Pierwotnie termin „mała epoka lodowa” dotyczył okresu progresywnej fluktuacji lodowców górskich w późnym holocenie, jakie zaobserwowano w górach Sierra Nevada w USA. Obecnie okres ten (ostatnie 4–5 tys. lat) nazywany jest neoglacjałem, a MEL stanowi jego ostatnią transgresję glacjalną. Początkowo sądzono, że zmiany temperatury były globalne. Pogląd ten zakwestionowano; raport IPCC podsumował te badania, oświadczając, że „...obecne dowody naukowe nie popierają globalnie synchronicznych okresów nietypowego oziębienia lub ocieplenia w tym przedziale czasowym, a konwencjonalne terminy ‘mała epoka lodowa’ i ‘średniowieczne optimum klimatyczne’ okazują się mieć ograniczoną użyteczność w opisywaniu trendów hemisferycznych lub globalnych zmian temperatury w ostatnich stuleciach”. MEL wywarła olbrzymi wpływ na gospodarkę i cywilizacje, szczególnie w obszarze Północnego Atlantyku, tj. Europy i Ameryki Północnej. (pl)
- Den lilla istiden var en period med betydande nedkylning av klimatet som inträffade efter den medeltida värmeperioden . Även om det inte var en egentlig istid, används begreppet i den vetenskapliga litteraturen sedan det introducerades av år 1939 . Perioden varade olika länge i olika regioner men definieras ofta som från omkring år 1350 till omkring 1850, alternativt mellan 1430 och 1850 eller från 1500-talet till mitten av 1800-talet. Tre särskilt kalla perioder kan urskiljas: mitten av 1300-talet, cirka 1570–1710 och cirka 1790–1880. Varmare intervall inföll mellan dessa kalla perioder. Globalt sett kan det kallaste århundradet under lilla istiden, 1600-talet, ha varit omkring 1 °C kallare än temperaturen under 1900-talet, men i vissa regioner var nedkylningen betydligt större medan den var mindre i andra. I Alaska, Skandinavien och i Alperna var det 2 °C kallare än idag. I Karibiska havet var ytvattnet 2–3 °C kallare under lilla istiden än det är idag medan skillnaden var mindre i Sargassohavet. Nedkylningen utanför Mauretaniens kust var minst lika stor som den i Karibiska havet. Edward Walter Maunder har visat att lilla istiden kan ha ett samband med bristen på solfläckar. Detta kallas Maunders minimum. Energitillförseln från solen varierar med ca 0,1% som resultat av solfläckscykeln. Olika återkopplingar gör sedan att denna effekt förstärks. Ett exempel på återkoppling är att nedkylning gör att snö täcker ett större område under längre tid, vilket reflekterar mer strålning som annars skulle omvandlats till värme. Den lilla istiden medförde kalla vintrar i många delar av världen, vilket är utförligt dokumenterat i Europa och Nordamerika. Glaciärerna i Alperna växte, speciellt i mitten på 1800-talet. Floden Themsen i England och kanaler och floder i Nederländerna (där skridskoåkning blev populärt) frös ofta till på vintern. Klimatförändringen möjliggjorde att Karl X Gustav kunde genomföra tåget över Bält år 1658, och tros ha varit en orsak till att den nordiska kolonisationen av Grönland upphörde under 1500-talet. (sv)
- A Pequena Era Glacial (Pequena Idade do Gelo, em português Europeu) foi um período de resfriamento que ocorreu na Era Moderna. Os climatologistas não estão de acordo sobre as datas de início e fim deste período. Alguns defendem que teria iniciado no século XVI e terminado na primeira metade do século XIX, enquanto outros sugerem que foi em um período do século XIII ao XVII. Teria sido nos anos de 1650, 1770 e 1850 que ocorreram os mínimos de temperatura, cada um separado por intervalos ligeiramente mais quentes. O período mais frio da Pequena Era Glacial parece estar relacionado com uma profunda queda nas tempestades solares conhecida como Mínimo de Maunder. Foi no século XVII, devido à Pequena Era Glacial, que os viquingues abandonaram a Groenlândia, cuja vegetação passou de verdejante a tundra. A Finlândia perdeu então um terço da sua população e a Islândia metade. Na Inglaterra, o Tâmisa congelou (pela primeira vez em 1607, pela última em 1814). No inverno de 1780, a zona fluvial de Nova Iorque congelou e podia-se ir a pé da ilha de Manhattan à de Staten Island, tendo as conexões comerciais bloqueadas por via marítima. Os canais holandeses costumavam ficar completamente congelados. As geleiras nos Alpes cobriam aldeias inteiras, matando milhares de pessoas, e se formou uma grande quantidade de gelo no mar, a tal ponto que não existia mar aberto em torno da Islândia em 1695. Alguns investigadores acreditam que o atual aquecimento do planeta corresponde a um período de recuperação após a Pequena Era Glacial e que a atividade humana não é um fator decisivo para a atual tendência de aumento da temperatura global. No entanto, esta tese tem oposição dos ambientalistas em razão da grande proporção da elevação da temperatura nas recentes décadas após a Revolução Industrial. (pt)
- Ма́лый леднико́вый пери́од (МЛП) — период глобального относительного похолодания, имевший место на Земле в течение XIV—XIX веков. Самый холодный период по за последние 2 тысячи лет. Малому ледниковому периоду предшествовал малый климатический оптимум (примерно X—XIII века) — период сравнительно тёплой и ровной погоды, мягких зим и отсутствия сильных засух. (ru)
- Малий льодовиковий період — період відносного похолодання, що мав місце протягом 1400—1850 років. Цей період є найхолоднішим за середньорічними температурами за останні 2 тисячоліття. Малому льодовиковому періоду передував Середньовічний теплий період (приблизно X—XIV століття) — період порівняно теплої і рівної погоди, м'яких зим та відсутності сильних посух. Верхню межу малого льодовикового періоду розташовують від XVI до середини XIX століть, а нижню — з XIII по XIV століття. Загалом узгоджено, що були три температурні мінімуми, що мали місце приблизно у 1650, 1770 і 1850 роках, розділені дещо теплішими інтервалами. Хоча малий льодовиковий період спочатку і вважався глобальним явищем, деякі публікації останніх років вказують на його сильніший ефект у північній півкулі. (uk)
- 小冰期（英語：Little Ice Age）又稱小冰河期，是指一段在中世紀溫暖時期之後開始，全球氣溫出現下降的現象，時間約在自1550年至1770年這220年間，结束於19世纪初期。从长期来看，在中世纪温暖期持续了400年后，出现了长达500年的寒冷化时期。 小冰期当中，有4个特别寒冷的时期： 1.
* 1350年前后： 2.
* 1450年——1570年：史波勒極小期 3.
* 1645年——1715年：蒙德極小期 4.
* 1770年——1830年：道尔顿極小期 小冰期帶來的影響，除了氣溫下降外，還使得植物生長季節變短，土壤降溫，使糧食作物產量變少，穀物價格上升，造成全球各地频繁出现饥荒與瘟疫。因為死亡率上升，這使全球人口成長率在這段時間減緩。小冰期时期也是暴乱、抢掠及死亡的高发期，當時還在農業社會的人類，很多文明的歷史古籍都同步記載了這段混亂的時期。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- La Petita Edat de Gel (PEG) o Petita Edat Glacial va ser un període fred que es va produir des de la meitat del segle xiv fins a la meitat del segle xix. Amb la seva arribada va posar punt final a una era extraordinàriament calorosa anomenada Òptim climàtic medieval. Es compongué de tres màxims, un sobre el 1650, l'altre pel 1770, i un darrer el 1850. Es va pensar inicialment que la PEG era un fenomen global però més tard es desmentí. Bradley i Jones (1993), Hughes i Díaz (1994) i Crowley i Lowery (2000), descriuen la PEG com una època on l'Hemisferi Nord va tenir un modest refredament de menys d'1 °C. (ca)
- Malá doba ledová je označení pro klimatickou anomálii, která znamenala nejchladnější období za posledních 2000 let. Toto období trvalo přibližně mezi 14. a 19. stoletím. Malá doba ledová vrcholila v 17. století. Toto trochu nepřesné označení ve skutečnosti nemá nic společného s dobou ledovou. (cs)
- Η Μικρή εποχή των παγετώνων ήταν μια περίοδος ψύξης που συνέβη μετά τη μεσαιωνική θερμή περίοδο (Medieval Warm Period). Αν και δεν ήταν μια πραγματική εποχή των παγετώνων, ο όρος εισήχθη στην επιστημονική βιβλιογραφία από τον François E. Matthes το 1939. Έχει οριστεί συμβατικά ως μια περίοδος που εκτείνεται από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα, αλλά μερικοί εμπειρογνώμονες προτιμούν μια εναλλακτική χρονική περίοδο περίπου από το 1300 έως το 1850. (el)
- Sna blianta 1500-1900 bhí tréimhse oighrithe ar Domhan ina raibh meánteocht an Domhain timpeall 0.5 °C níos lú ná anois. Bhí sé seo i bhfad níos caoine ná fíoroighearaois, agus meastar go dtarlaíonn oighearaois bheag mar sin gach 2,500 bliain de bharr athruithe in astaíocht fuinnimh na Gréine. (ga)
- La piccola era glaciale (in francese petit âge glaciaire; in inglese little Ice Age) o PEG è un periodo della storia climatica della Terra che, pur senza una totale convergenza degli studi, va approssimativamente dalla metà del XIV alla metà del XIX secolo nel quale si registrò un sensibile abbassamento della temperatura media terrestre. Per l’entità dell’intervallo temporale interessato non può dunque essere propriamente assimilata ad un'era geologica (ossia centinaia di milioni di anni). La PEG, climatologicamente parlando, è considerata una fase stadiale dell'attuale periodo interglaciale. (it)
- 소빙기(小氷期, 영어: little ice age)는 빙하기는 아니지만 비교적 추운 기후가 지속되었던 시기이다. 400년경에 시작해 900년경에 끝난 고대 후기 소빙하기, 중세와 근대 사이인 13세기 초부터 17세기 후반까지 지속된 중세 후기 소빙하기 등이 있다. 소빙하 시대라고 표현하기도 한다. (ko)
- De Kleine IJstijd is de relatief koude periode die duurde van de vijftiende tot en met de negentiende eeuw. Gemiddeld lag de temperatuur in West-Europa zo'n 1 à 2 graden onder de waarden die na 2000 worden bereikt. Wereldwijd lagen de gemiddelde temperaturen 0,5 tot 1 graad lager dan in de klimatologische periode 1960 tot 1990. (nl)
- 小氷期（しょうひょうき、英：Little Ice Age, LIA）とは、ほぼ14世紀半ばから19世紀半ばにかけて続いた寒冷な期間のことである。小氷河時代、ミニ氷河期ともいう。この気候の寒冷化により、「中世の温暖期」として知られる温和な時代は終止符を打たれた。 気候変動に関する政府間パネル(IPCC)は、小氷期を「期間中の気温低下が1℃未満に留まる、北半球における弱冷期」と記述している。なお、氷河学的にはこの間や現在なども含めて氷期の中でも比較的温暖な時期が続く、間氷期にあたる。 (ja)
- Ма́лый леднико́вый пери́од (МЛП) — период глобального относительного похолодания, имевший место на Земле в течение XIV—XIX веков. Самый холодный период по за последние 2 тысячи лет. Малому ледниковому периоду предшествовал малый климатический оптимум (примерно X—XIII века) — период сравнительно тёплой и ровной погоды, мягких зим и отсутствия сильных засух. (ru)
- Малий льодовиковий період — період відносного похолодання, що мав місце протягом 1400—1850 років. Цей період є найхолоднішим за середньорічними температурами за останні 2 тисячоліття. Малому льодовиковому періоду передував Середньовічний теплий період (приблизно X—XIV століття) — період порівняно теплої і рівної погоди, м'яких зим та відсутності сильних посух. Верхню межу малого льодовикового періоду розташовують від XVI до середини XIX століть, а нижню — з XIII по XIV століття. Загалом узгоджено, що були три температурні мінімуми, що мали місце приблизно у 1650, 1770 і 1850 роках, розділені дещо теплішими інтервалами. Хоча малий льодовиковий період спочатку і вважався глобальним явищем, деякі публікації останніх років вказують на його сильніший ефект у північній півкулі. (uk)
- 小冰期（英語：Little Ice Age）又稱小冰河期，是指一段在中世紀溫暖時期之後開始，全球氣溫出現下降的現象，時間約在自1550年至1770年這220年間，结束於19世纪初期。从长期来看，在中世纪温暖期持续了400年后，出现了长达500年的寒冷化时期。 小冰期当中，有4个特别寒冷的时期： 1.
* 1350年前后： 2.
* 1450年——1570年：史波勒極小期 3.
* 1645年——1715年：蒙德極小期 4.
* 1770年——1830年：道尔顿極小期 小冰期帶來的影響，除了氣溫下降外，還使得植物生長季節變短，土壤降溫，使糧食作物產量變少，穀物價格上升，造成全球各地频繁出现饥荒與瘟疫。因為死亡率上升，這使全球人口成長率在這段時間減緩。小冰期时期也是暴乱、抢掠及死亡的高发期，當時還在農業社會的人類，很多文明的歷史古籍都同步記載了這段混亂的時期。 (zh)
- العصر الجليدي الصغير هو حقبة زمنية انخفضت فيها درجات الحرارة وحدثت بعد الحقبة القروسطية الدافئة في العصور الوسطى. قُدّم المصطلح إلى الأدب العلمي من قبل الجيولوجي فرانسوا إي. ماتيس في عام 1939على الرغم من أنه لم يكن عصرًا جليديًا حقيقيًا. عُرّف تقليديًا بأنه فترة زمنية امتدت من القرن السادس عشر إلى القرن التاسع عشر، ولكن بعض الخبراء يفضلون فترة زمنية بديلة تمتد من نحو عام 1300 إلى نحو عام 1850. (ar)
- Die Kleine Eiszeit war eine Periode relativ kühlen Klimas von Anfang des 15. Jahrhunderts bis in das 19. Jahrhundert hinein. Sie war regional und zeitlich unterschiedlich stark ausgeprägt. Nur während eines Kernzeitraums, vom Ende des 16. Jahrhunderts bis in das letzte Drittel des 17. Jahrhunderts, lässt sich global eine kühlere Phase ausmachen. (de)
- La Malgranda Glacia Epoko aŭ Eta Glaciepoko estis periodo da malvarmiĝado ekde la meza 14-a ĝis la meza 19-a jarcentoj. Tiu malvarmiĝado, kiu estas konfirmita per implicitaj temperaturaj mezuroj de arbaj ringoj kaj glaciaj cilindroj, krome de historiaj informoj, sekvis nekutime varman periodon, la tiel nomata , dum kiu vinberoj kultiviĝis en Anglio. Ek de proksimume 1850, la tutmonda klimato komencis varmiĝi kaj oni povus diri ke la Malgranda Glacia Epoko finiĝis tiam. (eo)
- Izotz Aro Txikia (IAT) izotz denboraldi bat izan zen, Erdi Aroko Beroaldia deituriko sasoi bero baten ostean gertatu zena. Ez zen benetako izotz aro bat izan, baina izen horrekin sartu zuen literatura zientifikoan , 1939an. Klimatologoak eta historialariak ez dira ados jartzen denboraldi hori noiz hasi eta noiz bukatu zen, tokian tokiko kondizioen arabera data aldakorrak baitira. Batzuen ustez XVI. mendetik eta XIX. mendera iraun zuen; beste batzuen ustez, 1300 ingurutik 1850 ingururaino. Urte hauek dira behe tenperatura nabarmenak ageri dituztenak: 1650, 1770 eta 1850. Haien artean beroaldiak gertatu ziren. (eu)
- The Little Ice Age (LIA) was a period of regional cooling, particularly pronounced in the North Atlantic region. It was not a true ice age of global extent. The term was introduced into scientific literature by François E. Matthes in 1939. The period has been conventionally defined as extending from the 16th to the 19th centuries, but some experts prefer an alternative timespan from about 1300 to about 1850. (en)
- La Pequeña Glaciación o Pequeña Edad de Hielo (PEH) fue un período frío que abarcó desde comienzos del siglo XIV hasta mediados del XIX. Puso fin a una era extraordinariamente calurosa llamada óptimo climático medieval (siglo X al XIV). Hubo tres mínimos: uno en 1650, otro alrededor de 1770 y el último en 1850. Inicialmente se pensó que era un fenómeno global, pero posteriormente se desechó esa idea. Bradley y Jones (1993), Hughes y Díaz (1994) y Crowley y Lowery (2000), describen la Pequeña Edad de Hielo como «una época en la cual el hemisferio norte tuvo un modesto enfriamiento de menos de 1 °C». La NASA define el término Pequeña Edad del Hielo como un periodo frío entre 1550 y 1850 con tres periodos particularmente fríos: uno comenzando en 1650 (Mínimo de Maunder 1645-1715), otro en 1 (es)
- Zaman Es Kecil adalah periode pendinginan yang berlangsung setelah Periode Hangat Abad Pertengahan. Meskipun masa ini bukan merupakan zaman es yang sesungguhnya, istilah ini diperkenalkan ke dalam ranah ilmiah oleh François E. Matthes pada tahun 1939. Walaupun belum ada konsensus mengenai kapan Zaman Es Kecil dimulai, para ahli memperkirakan periode ini berlangsung dari abad ke-16 hingga abad ke-19, atau berdasarkan alternatif lain dari tahun 1350 hingga 1850, meskipun klimatolog dan sejarawan yang mempelajari catatan-catatan lokal tidak lagi diharapkan untuk menyepakati tanggal permulaan atau akhir periode ini karena bergantung pada kondisi lokal. NASA mendefinisikan Zaman Es Kecil sebagai periode antara tahun 1550 hingga 1850 dan mencatat paling tidak tiga interval dingin: satu sekitar t (in)
- Le petit âge glaciaire (parfois abrégé en PAG) est une période climatique froide principalement localisée sur l'Atlantique nord ayant approximativement eu lieu entre le début du XIVe et la fin du XIXe siècle. Elle est caractérisée par une série d'hivers longs et froids.Elle porte plusieurs noms, dont « petit âge de glace », « petite période glaciaire » ou encore « petite glaciation ». Elle se caractérise par des périodes de crues glaciaires, auxquelles correspondent plusieurs minimums de températures moyennes très nets. Elle succède à l'optimum climatique médiéval (OCM), période plus chaude. (fr)
- Mała epoka lodowa (w skrócie MEL, ang. Little Ice Age – LIA) – okres ochłodzenia znany głównie z rejonu północnego Atlantyku, który nastąpił po okresie średniowiecznego optimum klimatycznego. Średnie temperatury na półkuli północnej spadły o około 1°C. MEL wywarła olbrzymi wpływ na gospodarkę i cywilizacje, szczególnie w obszarze Północnego Atlantyku, tj. Europy i Ameryki Północnej. (pl)
- A Pequena Era Glacial (Pequena Idade do Gelo, em português Europeu) foi um período de resfriamento que ocorreu na Era Moderna. Os climatologistas não estão de acordo sobre as datas de início e fim deste período. Alguns defendem que teria iniciado no século XVI e terminado na primeira metade do século XIX, enquanto outros sugerem que foi em um período do século XIII ao XVII. Teria sido nos anos de 1650, 1770 e 1850 que ocorreram os mínimos de temperatura, cada um separado por intervalos ligeiramente mais quentes. O período mais frio da Pequena Era Glacial parece estar relacionado com uma profunda queda nas tempestades solares conhecida como Mínimo de Maunder. (pt)
- Den lilla istiden var en period med betydande nedkylning av klimatet som inträffade efter den medeltida värmeperioden . Även om det inte var en egentlig istid, används begreppet i den vetenskapliga litteraturen sedan det introducerades av år 1939 . Perioden varade olika länge i olika regioner men definieras ofta som från omkring år 1350 till omkring 1850, alternativt mellan 1430 och 1850 eller från 1500-talet till mitten av 1800-talet. (sv)
|
_-_Google_Art_Project.jpg){kind=link}
_-_Google_Art_Project.jpg){kind=link}
