| dbo:abstract
|
- El teló o cortinassa és la cortina corredissa que, en un teatre, separa l'escenari de la sala i els espectadors. En teatres petits, el teló sovint era compost de dues cortines que s'obren horitzontalment. En els teatres grans, el teló podia ser una sola cortina que s'eleva i resta recollida a dalt de l'escenari (d'ací l'expressió caure el teló o s'abaixa el teló).Sovint, el teló és un objecte artístic decorat amb passamaneria i brodats. Està fabricat amb teixits molt pesants (generalment, vellut), car una de les seves funcions és la de no deixar passar les remors i les llums de l'escenari durant el canvi d'escena entre un acte i l'altre. La flocadura és la totalitat de flocs (fils o cordons) que pengen com a adorn de la vora d'una cortina. Darrere del teló tèxtil existeix el teló tallafocs que cau a gillotina sobre l'escenari. Aquest té la funció d'evitar que en cas d'incendi, força comú en el teatre, les flames es propaguin a la sala. Aquest element, format per una tela rígida sovint està pintat i té una funció decorativa. (ca)
- La teatra kurteno en ĝenerala lingvouzo kutime estas la granda, antaŭa kurteno de teatreja scenejo, kiu povas esti mallevita kaj tiam dividas la publikejon de la scenejo. Ekzistas teatraj kurtenoj unupartaj, kiuj malleviĝas de supre, kaj kurtenoj du-partaj, kiuj (pli aŭ malpli malleviĝante) fermiĝas de ambaŭ flankoj de la scenejo. Falo (aŭ pli ĝenerale fermo) de la kurteno inter alie signifas finon de la akto de teatraĵo, kvankam ankaŭ ene de unu akto cele al redekoro de la scenejo dumtempe povas esti fermita la kurteno. Prezentaĵo (parolado, pantomimo, kanto aŭ simile) antaŭ la fermita kurteno, kiu ligas de unu akto al alia, nomeblas . Principe, kontraste al la ĝenerala lingvouzo, kompreneble ankaŭ la malantaŭaj kurtenoj de la teatraj scenejoj, kiuj apartenas al la kuliso, kalkuleblas sub la vorto "teatra kurteno". (eo)
- A front curtain, also known as a (front-of-)house curtain, act curtain, grand drape, main curtain or drape, proscenium curtain, or main rag is the stage curtain or curtains at the very front of a theatrical stage, separating it from the house. The front curtain is usually opened at the beginning of a performance to reveal the stage set and closed for intermissions as well as the end of a performance. The most common material for the front curtain is a heavy velour material, often with pleated fullness sewn into the fabric to create a more opulent appearance. (en)
- El telón es el lienzo o cortina corredera que separa el escenario de un teatro de la sala y los epato, pudiendo abrirse y cerrarse bien en sentido vertical, como una persiana, bien en sentido horizontal, como una cortina. El llamado telón de boca es el gran telón que cierra la embocadura a la altura del proscenio; se mantiene cerrado antes del comienzo de la representación y durante el intermedio o los entreactos, a fin de ocultar al público los posibles cambios en la escenografía. El término telón también se usa para designar el final de la obra puesta en escena. El Diccionario de la lengua española de la RAE propone como origen de telón el aumentativo de "tela". En francés se usan los términos «rideau» y «toile de théâtre»; en inglés puede utilizarse «stage curtain», como término genérico; «telone o sipario» en italiano y «Vorhang» en alemán. (es)
- 緞帳（どんちょう）とは、舞台にある幕のひとつで、客席から舞台を隠すための幕である。略してどんと言うこともある。 (ja)
- Il sipario di boccascena, o più comunemente sipario, è quel drappo scorrevole che chiude l'arco scenico dividendo il palcoscenico di un teatro dalla sala e dagli spettatori. Spesso è un oggetto artistico decorato con passamanerie e ricami. È sempre di velluto, tessuto molto pesante, poiché una delle sue funzioni è quella di non lasciar passare i rumori e le luci del palcoscenico durante i cambi di scena fra un atto e l'altro. In alto, a rifinire il boccascena in muratura, è montato un panno fisso, detto arlecchino fisso, in velluto drappeggiato, solitamente dello stesso colore del sipario. I sipari più interessanti e belli sono ancora quelli originali del Settecento. Un esempio di sipario/gioiello era quello del Teatro La Fenice di Venezia, andato distrutto nell'incendio del 1996. Strada del sipario del Teatro Nuovo "Gian Carlo Menotti" di SpoletoTeatro Municipal (Rio de Janeiro), dipinto di Eliseu Visconti (1908).Arlecchino fisso e mobile. Teatro Niccolini (Firenze) (it)
- Kurtyna – element dekoracji teatralnej, wykonany z tkaniny (niekiedy drapowanej lub malowanej), służy do oddzielenia świata fikcyjnego (sceny) i rzeczywistego (widowni) oraz osłonięciu technicznych czynności wykonywanych na scenie podczas spektaklu. Elementy kurtyny
* prospekt wyznacza perspektywę sceny, buduje w jej głębi elementy dekoracji,
* paludament maskuje nadscenie, tworzy sklepienie sceny,
* kotara wyznacza boczną granicę sceny,
* kurtyna sceniczna (zasadnicza lub prosceniowa) zamyka ramę sceny, odgradza scenę od widowni. W starożytnej Grecji nie znano kurtyny. Pojawiła się ona dopiero w teatrach rzymskich, gdzie rozpoczęcie spektaklu sygnalizowano widzom przez opuszczenie zawieszonej zasłony, zwanej auleum, która opadając, kryła się w przeznaczonym na nią otworze w podłodze sceny. Zakończenie spektaklu oznajmiano natomiast słowami: Acta est fabula ("Sztuka skończona"). Rzymianie stosowali także inny typ kurtyny zwany siparium, była to prawdopodobnie kurtyna rozsuwana. Do czasów romantyzmu kurtynę podnoszono na początku spektaklu, a opuszczano dopiero na końcu. Były to ważne elementy ceremoniału towarzyskiego, jakim stał się teatr XIX-wieczny. Od tej zasady wyłamały się teatry bulwarowe, które opuszczały kurtynę także pomiędzy aktami. Stało się to przyczynkiem do złośliwości pod adresem pracowników technicznych, mówiono, że czynią tak, aby ukryć swoją nieudolność przed widzem. W XIX wieku kurtyny często były bogato zdobione lub malowane. Z czasem znaczenie kurtyny malało. Współczesne kurtyny są o wiele skromniejsze, często inscenizator rezygnuje z jej zastosowania. Pierwsze przypadki spektaklu bez kurtyny były spowodowane dążnością twórców do zerwania z podkreślaniem iluzyjności teatru. Inaczej było w teatrze Wsiewołoda Meyerholda w początkach XX wieku, który chciał uczynić widzów współtwórcami spektaklu, rezygnował z kurtyny i z wyznaczanego przez nią podziału na scenę i widownię. Wiele teatrów powstałych po idzie w jego ślady, nie stosuje kurtyny, zacierając granicę między tym co teatralne a tym, co rzeczywiste. Istnieje kilka różnych rodzajów kurtyn teatralnych: kurtyny greckie – rozsuwane w poziomie na boki; kurtyny włoskie – rozsuwane skośnie; kurtyny weneckie – podnoszone pionowo i układające się w fałdy; kurtyny francuskie – podnoszone pionowo; kurtyny niemieckie – podnoszone pionowo. (pl)
- Театральный занавес (также наз. главный, портальный) — элемент , отделяющий сцену от , и расположенный ближе всего к зрителям, по границе зеркала сцены. Как правило, занавес открывается в начале представления, и закрывается в антракте и в конце представления. Типология театральных занавесов основана на их внешнем виде, фактуре, характере движения, способе раскрытия сцены. В исторических и оперных театрах главный занавес часто украшен вышитой или нарисованной эмблемой театра или гербом города. (ru)
- Ridå (franska rideau, av rider, rynka, vecka), förhänge, förlåt, teaterförhänge, som före pjäsens början och mellan akterna är nedfällt/fördraget, så att det döljer scenen för salongen. Som den modernare ridåns uppfinnare nämnes . På fornromerska teatrar nyttjades ett slags ridå (grekiska avlaia, latin aulæum), som vid styckets början rullades ned kring en under golvet befintlig cylinder och efter aktens slut drogs upp, så att den täckte scenen. På Shakespeares tid bestod ridån av skynken, som drogs åt sidorna, och denna form återfinns även på många moderna teatrar, vid sidan av den variant där ridån hissas/halas (eller upprullas) upp och ner från taket/scenvinden. Äldre tiders teatereldsvådor, före införandet av elektrisk belysning, ledde så småningom till uppfinnandet av den vattenkylda järnridån, avsedd att vid behov fullständigt isolera salongen från scenen. Enligt en äldre föreskrift i Sverige skulle före föreställningens början, inför sittande publik, järnridån fällas och omedelbart upphalas som funktionskontroll och att i lugnande syfte demonstrera detta för teaterbesökarna. (sv)
- Театра́льна заві́са — різновид драперії, яку використовують в театрах європейського зразка для відокремлення від з глядачами. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- A front curtain, also known as a (front-of-)house curtain, act curtain, grand drape, main curtain or drape, proscenium curtain, or main rag is the stage curtain or curtains at the very front of a theatrical stage, separating it from the house. The front curtain is usually opened at the beginning of a performance to reveal the stage set and closed for intermissions as well as the end of a performance. The most common material for the front curtain is a heavy velour material, often with pleated fullness sewn into the fabric to create a more opulent appearance. (en)
- 緞帳（どんちょう）とは、舞台にある幕のひとつで、客席から舞台を隠すための幕である。略してどんと言うこともある。 (ja)
- Театральный занавес (также наз. главный, портальный) — элемент , отделяющий сцену от , и расположенный ближе всего к зрителям, по границе зеркала сцены. Как правило, занавес открывается в начале представления, и закрывается в антракте и в конце представления. Типология театральных занавесов основана на их внешнем виде, фактуре, характере движения, способе раскрытия сцены. В исторических и оперных театрах главный занавес часто украшен вышитой или нарисованной эмблемой театра или гербом города. (ru)
- Театра́льна заві́са — різновид драперії, яку використовують в театрах європейського зразка для відокремлення від з глядачами. (uk)
- El teló o cortinassa és la cortina corredissa que, en un teatre, separa l'escenari de la sala i els espectadors. En teatres petits, el teló sovint era compost de dues cortines que s'obren horitzontalment. En els teatres grans, el teló podia ser una sola cortina que s'eleva i resta recollida a dalt de l'escenari (d'ací l'expressió caure el teló o s'abaixa el teló).Sovint, el teló és un objecte artístic decorat amb passamaneria i brodats. Està fabricat amb teixits molt pesants (generalment, vellut), car una de les seves funcions és la de no deixar passar les remors i les llums de l'escenari durant el canvi d'escena entre un acte i l'altre. La flocadura és la totalitat de flocs (fils o cordons) que pengen com a adorn de la vora d'una cortina. (ca)
- La teatra kurteno en ĝenerala lingvouzo kutime estas la granda, antaŭa kurteno de teatreja scenejo, kiu povas esti mallevita kaj tiam dividas la publikejon de la scenejo. Ekzistas teatraj kurtenoj unupartaj, kiuj malleviĝas de supre, kaj kurtenoj du-partaj, kiuj (pli aŭ malpli malleviĝante) fermiĝas de ambaŭ flankoj de la scenejo. Falo (aŭ pli ĝenerale fermo) de la kurteno inter alie signifas finon de la akto de teatraĵo, kvankam ankaŭ ene de unu akto cele al redekoro de la scenejo dumtempe povas esti fermita la kurteno. Prezentaĵo (parolado, pantomimo, kanto aŭ simile) antaŭ la fermita kurteno, kiu ligas de unu akto al alia, nomeblas . (eo)
- El telón es el lienzo o cortina corredera que separa el escenario de un teatro de la sala y los epato, pudiendo abrirse y cerrarse bien en sentido vertical, como una persiana, bien en sentido horizontal, como una cortina. El llamado telón de boca es el gran telón que cierra la embocadura a la altura del proscenio; se mantiene cerrado antes del comienzo de la representación y durante el intermedio o los entreactos, a fin de ocultar al público los posibles cambios en la escenografía. El término telón también se usa para designar el final de la obra puesta en escena. (es)
- Il sipario di boccascena, o più comunemente sipario, è quel drappo scorrevole che chiude l'arco scenico dividendo il palcoscenico di un teatro dalla sala e dagli spettatori. Spesso è un oggetto artistico decorato con passamanerie e ricami. È sempre di velluto, tessuto molto pesante, poiché una delle sue funzioni è quella di non lasciar passare i rumori e le luci del palcoscenico durante i cambi di scena fra un atto e l'altro. In alto, a rifinire il boccascena in muratura, è montato un panno fisso, detto arlecchino fisso, in velluto drappeggiato, solitamente dello stesso colore del sipario. I sipari più interessanti e belli sono ancora quelli originali del Settecento. Un esempio di sipario/gioiello era quello del Teatro La Fenice di Venezia, andato distrutto nell'incendio del 1996. (it)
- Kurtyna – element dekoracji teatralnej, wykonany z tkaniny (niekiedy drapowanej lub malowanej), służy do oddzielenia świata fikcyjnego (sceny) i rzeczywistego (widowni) oraz osłonięciu technicznych czynności wykonywanych na scenie podczas spektaklu. Elementy kurtyny
* prospekt wyznacza perspektywę sceny, buduje w jej głębi elementy dekoracji,
* paludament maskuje nadscenie, tworzy sklepienie sceny,
* kotara wyznacza boczną granicę sceny,
* kurtyna sceniczna (zasadnicza lub prosceniowa) zamyka ramę sceny, odgradza scenę od widowni. (pl)
- Ridå (franska rideau, av rider, rynka, vecka), förhänge, förlåt, teaterförhänge, som före pjäsens början och mellan akterna är nedfällt/fördraget, så att det döljer scenen för salongen. Som den modernare ridåns uppfinnare nämnes . På fornromerska teatrar nyttjades ett slags ridå (grekiska avlaia, latin aulæum), som vid styckets början rullades ned kring en under golvet befintlig cylinder och efter aktens slut drogs upp, så att den täckte scenen. På Shakespeares tid bestod ridån av skynken, som drogs åt sidorna, och denna form återfinns även på många moderna teatrar, vid sidan av den variant där ridån hissas/halas (eller upprullas) upp och ner från taket/scenvinden. (sv)
|
