An Entity of Type: WikicatGermanicLegalCodes, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

The Edictum Theodorici is a set of laws that date from the 5th or 6th-century and that is one of the codes emanated by Germanic kings to settle issues between Romans and Germans in their kingdoms. It is composed of a preface, 155 chapters and a conclusion. Its dispositions are mostly taken from Roman Law, such as the Codex Gregorianus, the Codex Hermogenianus and the Codex Theodosianus.

Property Value
dbo:abstract
  • L'Edicte de Teodoric (en llatí: Edictum Theodorici regis) era una col·lecció de lleis que daten del segle v o el segle vi, redactades pels germànics per resoldre els problemes entre ells i els romans. Està format per un prefaci, 154 capítols i un epíleg. Una part del llibre està extret i conté interpretacions i cites textuals del Codi de Teodosi i les Novellae, del Codex Gregorianus, del Còdex Hermogenianus, de les Sententiae de Juli Paulus Prudentíssim i del Codex Theodosianus. El text és una reelaboració i reinterpretació del dret romà, i les seves disposicions tracten els romans i els bàrbars com a iguals. De fet, les lleis romanes governaven als romans en aquells casos on no havia legislat l'Edicte. L'autoria del llibre s'atribueix al rei ostrogot Teodoric el Gran després de la caiguda del poder romà a Itàlia, i es podria haver promulgat a Roma cap a l'any 500. Alguns autors l'atribueixen a Teodoric II rei dels visigots, i fins i tot s'atribueix a Odoacre. Sembla que en el regnat d'Atanaric, net de Teodoric el Gran, la regent Amalasunta va refer l'edicte però tot seguit l'Imperi Romà d'Orient va ocupar Itàlia sota el general Narsès i després del 554 l'edicte ja no va tenir cap autoritat. (ca)
  • Das Edictum Theoderici („Edikt des Theoderich“) ist eine Sammlung von Rechtsvorschriften aus dem spätrömischen Recht. Die einzelnen Verordnungen enthalten Regelungen der Sicherung der öffentlichen Ordnung, der Prozessordnung und weiterhin zivil- und strafrechtliche Bestimmungen. Die Bezeichnung Edictum Theoderici regis wird ebenfalls verwendet („Edikt des Königs Theoderich“). Seit der Editio princeps 1579, im Anhang zu den Schriften Cassiodors, durch Pierre Pithou gilt es gemeinhin als Erlass des Ostgoten Theoderichs des Großen, der vermutlich um 500 herausgegeben wurde. Seit den Veröffentlichungen von Piero Rasi 1953 ist diese Zuweisung allerdings teils umstritten: Alternativ wird nun manchmal eine Entstehung um 460 im tolosanischen Westgotenreich unter Theoderich II. angenommen. Dafür sprechen vielleicht auch jüngere Funde von Kapiteln des Edikts in Handschriften südfranzösischer Herkunft, während die von Pithou benutzten Handschriften verloren sind. Da sich allerdings auch das heutige Südfrankreich zeitweilig unter ostgotischer Herrschaft befand, müssen diese Funde nicht gegen Theoderich den Großen als Veranlasser der Sammlung sprechen. Das Edikt wurde nach der älteren Forschung von einer Gruppe römischer Juristen auf Weisung Theoderichs verfasst, die neuere Forschung hält vielfach den praefectus praetorio Galliarum Magnus von Narbonne für einen möglichen Redakteur. Inhaltlich basiert es mit 154 – häufig sehr kurzen – Vorschriften (capita) weitestgehend auf dem römischen Recht; es enthält keine neuen Gesetze und galt für Römer und Goten. Anders als etwa der wenig später entstandene Codex Iustinianus ist das Edictum dabei nicht systematisch gegliedert und daher kaum als juristisches Handbuch nutzbar. Die neuere Forschung interpretiert es darum eher als Teil der Selbstdarstellung Theoderichs, der sich auf diese Weise als Wahrer und Einschärfer des römischen Rechts inszeniert habe, um die Rechtmäßigkeit seiner Herrschaft über den weströmischen Rumpfstaat zu betonen. Unter justinianischer Ägide wurde das Ostgotenreich beseitigt, was auch weitestgehend zur Tilgung der Spuren des Edikts führte. Ersetzt wurden die Rechtsvorschriften durch die justinianischen Kodifikationen. Einzelne Handschriften flossen gleichwohl in einzelne Kapitel des Codex Iustinianus und die Epitome Iuliani ein. Weitere Verbreitung fanden sie im Rahmen von Gesetzen des 8. Jahrhunderts. (de)
  • The Edictum Theodorici is a set of laws that date from the 5th or 6th-century and that is one of the codes emanated by Germanic kings to settle issues between Romans and Germans in their kingdoms. It is composed of a preface, 155 chapters and a conclusion. Its dispositions are mostly taken from Roman Law, such as the Codex Gregorianus, the Codex Hermogenianus and the Codex Theodosianus. Its authenticity, differently from before, is no longer in doubt. As for its character the edict is for the most part a restatement and a reworking of Roman legislation; its chief interest stands in implying, differently from most Romano-barbaric codes, a territorial rather than a personal form of power as its provisions treat Romans and Barbarians equally. Explicit differences are made only for Jews, who are to have their own judges. The problem of the author of the code is one of the most complicated: since when the editio princeps was printed in 1579 due to Pierre Pithou the text has been attributed to the Ostrogothic king Theodoric the Great, and the Italian origin of the code seems supported by chapter 111, where specific dispositions regarding Rome are present. Notwithstanding this, the issue has become since 1953 highly controversial, and has been considered to have been emanated by the Visigothic king Theodoric II, while other have given the paternity to Odoacer, with a number defending the traditional attribution. (en)
  • El Edicto de Teodorico (en latín: Edictum Theodorici regis) es un cuerpo normativo que probablemente data del año 503, y que es incluido por la mayoría de los autores dentro del Derecho visigodo. No obstante, algunos historiadores lo identifican como parte del . Está dividido en un prólogo, 155 capítulos y un epílogo. Contiene disposiciones tomadas principalmente del Derecho romano postclásico, básicamente de los códigos Gregoriano, Hermogeniano y Teodosiano. En la actualidad se conserva una copia, por lo que su existencia no es discutible. El Edicto de Teodorico constituye una excepción en relación con las otras leyes romano-bárbaras, ya que se distancia del principio de personalidad y se acerca al de territorialidad en cuanto a su aplicación, puesto que debía ser observado por romanos y bárbaros por igual. Este Edicto trata principalmente de regular problemas territoriales en los lugares donde conviven romanos y bárbaros, y existen problemas de asentamiento. Donde podemos encontrar más discusión es en lo referente a su autoría, dado que no sólo son inseguras las interpretaciones de cada historiador, sino los textos mismos en que aquellas se basan. Las principales son: * En un principio, hasta 1953, se dio por supuesto que el Edictum Theodorici regis era obra del rey ostrogodo Teodorico el Grande (493-526), por lo que no era tenido en cuenta dentro de la legislación visigoda. * A partir de la década de 1950, historiadores italianos como y después identifican el edicto al rey visigodo Teodorico II, por las leyes teodoricianas de Sidonio Apolinar. * Álvaro D'Ors supone que fue obra de un prefecto del pretorio de las Galias, durante el reinado de Teodorico II.Por las épocas, podría ser , del que se sabe que dio normas jurídicas a los godos según Sidonio Apolinar y, aunque posee detalles de costumbres germánicas, está profundamente romanizado. Esta interpretación de D'Ors ha sido considerada como sumamente probable por Levy, una gran autoridad en la materia, tal y como admite José Antonio Escudero López. * Alfonso García-Gallo destaca la inexistencia de datos que prueben la utilización en Hispania del Edicto de Teodorico, y resulta extraño que un texto visigodo no se refiera a sus súbditos como godos. (es)
  • L'Edictum Theodorici regis (Ve siècle ou VIe siècle) est un des codes des rois germaniques promulgués pour résoudre les disputes entre les Romains et les Goths dans leurs royaumes. Il dérive des lois romaines telles que les codes Grégorien, Hermogénien et Théodosien. Il comprend une préface, 155 chapitres, et une conclusion. Contrairement à la plupart des codes romains-barbares, il invoque un sens de pouvoir territorial plutôt que personnel. Il traite équitablement les Romains et les barbares, avec une seule exception pour les juifs, auxquels il donne leur propres juges. Son authenticité n'est plus incertaine, mais l'auteur reste inconnu. L'édition originale, imprimée en 1579 par Pierre Pithou, attribue le texte au roi ostrogothique Théodoric le Grand. Le chapitre 11 propose une origine italienne, puisqu'il donne des lois particulières à Rome. Malgré cela, depuis 1953 il y a en plus des historiens qui attribuent le code au roi wisigothique Théodoric II ou au roi germanique d'Italie Odoacre. (fr)
  • L'editto di Teodorico (lat. Edictum Theodorici Regis, chiamata anche Lex Romana Ostrogothorum) è una disposizione di legge, databile tra il 493 e il 526, del re Teodorico il Grande degli Ostrogoti, nata per dirimere le controversie tra i goti.L'editto prevedeva anche le eventuali diatribe giuridiche con i romani. In questo caso veniva designato un magistrato speciale, affiancato da un romano. L'editto appartiene a pieno diritto alle ordinanze di leges et iura. Il termine edictum si pensa che sia stato utilizzato da Teodorico per richiamare gli antichi editti dei magistrati provinciali o addirittura che fosse il mezzo migliore per far divinire il diritto teodosiano sussidiario. Il testo, scritto in latino "volgare" è di 154 capitoli, è mancante di inscriptio e subscriptio. Teodorico si è ispirato agli istituti giuridici romani principali, parafrasando pezzi dei Codices Ermogeniano, Gregoriano e delle Pauli sententiae, salvo alcune modifiche quantitative di pene e sanzioni. La parte di diritto penale occupa 1/3 dell'opera, mentre quella civile è di notevole importanza per la storia della giurisprudenza. Non si ha la certezza della sua autenticità, poiché al giorno d'oggi possediamo solamente la versione edita dal giurista francese Pierre Pithou nel 1579, inoltre manca qualsiasi riferimento a quest'opera nei testi contemporanei ed anche in quelli seguenti. (it)
  • O Édito de Teodorico (Edictum Theodorici regis) é um conjunto de leis que data do século V ou VI e é um dos códigos promulgados pelos reis germânicos para resolver questões entre germânicos e romanos em seus reinos. O documento é composto de um prefácio, 155 capítulos, e uma conclusão. Suas disposições são na maioria tomadas do direito romano, tais como o Código Gregoriano, o Código Hermogeniano e o Código de Teodósio. Sua autenticidade, diferentemente de antes, não está mais em dúvida. Assim como seu carácter, o édito é na maior parte uma reelaboração da legislação romana; seu interesse principal está em, diferentemente da maioria dos códigos romano-bárbaros, mais no aspecto territorial que em uma forma de poder pessoal e suas provisões tratam romanos e bárbaros de forma igual. Diferenças explícitas são feitas somente para judeus que teriam seus próprios juízes. O problema do autor do código é um dos mais complicados: desde que o editio princeps foi impresso em 1579 devido a o texto tem sido atribuído ao rei ostrogótico Teodorico, o Grande, e a origem italiana do código parece estar apoiada pelo capítulo 111, onde estão presentes disposições específicas relativas a Roma. Apesar disso, o assunto desde 1953 tornou-se altamente controversa, e tem sido considerada como emanada do rei visigodo Teodorico II, enquanto outros o atribuem a Odoacro, com alguns defendendo a atribuição tradicional que lhe dá o nome. (pt)
dbo:wikiPageID
  • 31805278 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 2001 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 934119563 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
rdf:type
rdfs:comment
  • L'Edicte de Teodoric (en llatí: Edictum Theodorici regis) era una col·lecció de lleis que daten del segle v o el segle vi, redactades pels germànics per resoldre els problemes entre ells i els romans. Està format per un prefaci, 154 capítols i un epíleg. Una part del llibre està extret i conté interpretacions i cites textuals del Codi de Teodosi i les Novellae, del Codex Gregorianus, del Còdex Hermogenianus, de les Sententiae de Juli Paulus Prudentíssim i del Codex Theodosianus. El text és una reelaboració i reinterpretació del dret romà, i les seves disposicions tracten els romans i els bàrbars com a iguals. De fet, les lleis romanes governaven als romans en aquells casos on no havia legislat l'Edicte. (ca)
  • Das Edictum Theoderici („Edikt des Theoderich“) ist eine Sammlung von Rechtsvorschriften aus dem spätrömischen Recht. Die einzelnen Verordnungen enthalten Regelungen der Sicherung der öffentlichen Ordnung, der Prozessordnung und weiterhin zivil- und strafrechtliche Bestimmungen. Die Bezeichnung Edictum Theoderici regis wird ebenfalls verwendet („Edikt des Königs Theoderich“). (de)
  • The Edictum Theodorici is a set of laws that date from the 5th or 6th-century and that is one of the codes emanated by Germanic kings to settle issues between Romans and Germans in their kingdoms. It is composed of a preface, 155 chapters and a conclusion. Its dispositions are mostly taken from Roman Law, such as the Codex Gregorianus, the Codex Hermogenianus and the Codex Theodosianus. (en)
  • El Edicto de Teodorico (en latín: Edictum Theodorici regis) es un cuerpo normativo que probablemente data del año 503, y que es incluido por la mayoría de los autores dentro del Derecho visigodo. No obstante, algunos historiadores lo identifican como parte del . Está dividido en un prólogo, 155 capítulos y un epílogo. Contiene disposiciones tomadas principalmente del Derecho romano postclásico, básicamente de los códigos Gregoriano, Hermogeniano y Teodosiano. (es)
  • L'Edictum Theodorici regis (Ve siècle ou VIe siècle) est un des codes des rois germaniques promulgués pour résoudre les disputes entre les Romains et les Goths dans leurs royaumes. Il dérive des lois romaines telles que les codes Grégorien, Hermogénien et Théodosien. Il comprend une préface, 155 chapitres, et une conclusion. Contrairement à la plupart des codes romains-barbares, il invoque un sens de pouvoir territorial plutôt que personnel. Il traite équitablement les Romains et les barbares, avec une seule exception pour les juifs, auxquels il donne leur propres juges. (fr)
  • L'editto di Teodorico (lat. Edictum Theodorici Regis, chiamata anche Lex Romana Ostrogothorum) è una disposizione di legge, databile tra il 493 e il 526, del re Teodorico il Grande degli Ostrogoti, nata per dirimere le controversie tra i goti.L'editto prevedeva anche le eventuali diatribe giuridiche con i romani. In questo caso veniva designato un magistrato speciale, affiancato da un romano. La parte di diritto penale occupa 1/3 dell'opera, mentre quella civile è di notevole importanza per la storia della giurisprudenza. (it)
  • O Édito de Teodorico (Edictum Theodorici regis) é um conjunto de leis que data do século V ou VI e é um dos códigos promulgados pelos reis germânicos para resolver questões entre germânicos e romanos em seus reinos. O documento é composto de um prefácio, 155 capítulos, e uma conclusão. Suas disposições são na maioria tomadas do direito romano, tais como o Código Gregoriano, o Código Hermogeniano e o Código de Teodósio. (pt)
rdfs:label
  • Edicte de Teodoric (ca)
  • Edictum Theoderici (de)
  • Edicto de Teodorico (es)
  • Edictum Theodorici (en)
  • Editto di Teodorico (it)
  • Edictum Theodorici regis (fr)
  • Édito de Teodorico (pt)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License