| dbo:abstract
|
- Un Dibbuk (també anomenat Dybuk o Dybbuk, en plural Dibbukim; en hebreu דיבוק = „Aferrat“)) és, segon les creences populars jueves, un esperit d'un mort, sovint maligne, que entra en el cos d'una persona viva causant-li una conducta irracional. Es tracta, doncs, d'un cas de possessió. (ca)
- في الأساطير اليهودية الديبوك (باليديشية: דיבוק) و(بالعبرية: דָּבַק) والتي تعني «الالتزام» أو «التشبث» أو «التقمص» هو الاستحواذ على الروح أو خلع النفس من شخص ميت. من المفترض أن يترك الديبوك جسم ذلك الشخص بعد السيطرة عليه لمرة واحدة لكن الأمر لا يكون سهلا عادة حيث يُلجأ في بعض الأحيان إلى عمليات وطُرق أخرى من أجل إبعاد الديبوك من قبيل عملية طرد الأرواح الشريرة. (ar)
- Dybuk (psáno též dybbuk nebo dibbuk), v překladu „příchylnost“ či „náklonnost“ (hebrejsky דיבוק) je zlý duch či démon z židovských legend, který se zmocňuje jiných živých bytostí. (cs)
- Als Dibbuk (auch Dybuk oder Dybbuk; Plural Dibbukim; hebräisch דיבוק = „Anhaftung“; vgl. auch Dibbuk Chawerim = ‚Bund der Freunde‘) wird im jüdischen Volksglauben ein oft böser Totengeist bezeichnet, der in den Körper eines Lebenden eintritt und bei diesem irrationales Verhalten bewirkt. (de)
- En Juda mitologio, dibuko (Jida: דיבוק, de la hebrea verbo דָּבַק dāḇaq signifante "algluiĝi" aŭ "alkroĉiĝi") estas malica posedanta spirito kredita esti la elartikigita animo de mortinto. Ĝi supozate forlasas la gastigantan korpon post kiam ĝi plenumas sian celon, foje post kiam oni helpas ĝin. (eo)
- In Jewish mythology, a dybbuk (/ˈdɪbək/; Yiddish: דיבוק, from the Hebrew verb דָּבַק dāḇaq meaning 'adhere' or 'cling') is a malicious possessing spirit believed to be the dislocated soul of a dead person. It supposedly leaves the host body once it has accomplished its goal, sometimes after being exorcised. (en)
- En el folclore judío, un Dybbuk es un espíritu maligno capaz de poseer otras criaturas, y se cree que es el alma errante de un muerto. Se dice que los dybbuks escaparon del Gehena, término hebreo traducido algunas veces como "infierno", o que fueron expulsados de este por cometer transgresiones tales, que el alma no podía ser admitida ahí, como el suicidio. (es)
- Un dibbouk, dibouk ou dybbouk (plusieurs graphies existent à partir de l'hébreu דיבוק signifiant « attachement ») est, dans la mythologie juive et kabbalistique, un esprit ou un démon qui habite le corps d'un individu auquel il reste attaché. Un dibbouk peut être exorcisé. Selon Leo Rosten dans Les Joies du Yiddish, un dibbouk peut être : 1.
* un esprit malin, habituellement l'âme d'une personne décédée qui pénètre dans une personne vivante avec qui le mort a eu un différend ; 2.
* un démon qui prend possession de quelqu'un et le rend fou, irrationnel, vicieux, corrompu. Les Dibboukim sont censés s'échapper de la Géhenne ou s'en détourner à cause de transgressions trop importantes pour que l'âme se voie permise une rédemption en ce lieu. Le dibbouk peut être emprisonné dans une armoire, ou un placard, mais si le meuble est ouvert, le propriétaire aura des ennuis de santé, ou de la malchance, jusqu'à ce qu'il cède l'objet à une autre personne, pour retrouver une vie normale. (fr)
- Dalam , dybbuk (bahasa Yiddi: דיבוק, dari kata Ibrani דָּבַק dāḇaq artinya "mengikuti" atau "melekat") adalah sebuah yang merasuki yang diyakini berasal dari jiwa yang tak menetap dari orang mati. Sosok tersebut meninggalkan raga yang ditumpanginya sampai mencapai tujuannya, terkadang setelah dibantu. (in)
- ディブク（イディッシュ語: דיבוק、英語: Dybbuk、Dibbuk）は、東欧のイディッシュ文化において信じられる悪魔憑きを行う悪霊。 (ja)
- Il dibbuk, dibuk, o dybbuk (in yiddish: דיבוק, dal verbo ebraico: דָּבַק davak, "attaccarsi", "aderire") nella tradizione ebraica è uno spirito maligno o un'anima in grado di possedere gli esseri viventi. Si ritiene che sia lo spirito disincarnato di una persona morta, un'anima alla quale è stato vietato l'ingresso al mondo dei morti, lo Sheol. Queste anime generalmente vagano per il mondo poiché manca loro la "forza" di mantenere l'attaccamento a Dio per l'ingresso nel Ghehinnom per poi avere accesso al Gan Eden. Come dybbuk, l'anima del trapassato con le succitate mancanze si attacca al corpo di una persona vivente e coabita con essa. In accordo con le credenze popolari, ad un'anima che non sia stata capace di portare a termine il compito di vendicarsi di persone aderenti ai cosiddetti “campi di concentramento” per gli ebrei, o a loro parenti, quindi viene data un'altra opportunità per portare a termine i compiti insoluti nella forma di un dybbuk. Esso abbandonerà l'essere ospite quando avrà raggiunto i propri obiettivi (a volte dopo essere stato aiutato).Si ritiene che il dybbuk non sia una condizione "desiderabile" o buona e spesso è in contrasto con le Leggi divine infatti la persona fisica "ospitante" subisce o subirebbe conseguenze non ottimali, per esempio non riuscendo a vivere la propria vita e la propria identità, nonché il proprio percorso spirituale, come dovuto e richiesto o come accadrebbe se il dybbuk non avvenisse o non si presentasse. Il dybbuk non è una forma di reincarnazione. (it)
- Een dibboek (Hebreeuws: דיבוק) is een Jiddisch begrip en verwijst in de Joodse folklore naar een ziel van een dode die bezit neemt van een levende. Via de verspreiding van het Jiddisch is het alom bekend geworden. Volgens de Joodse mythologie is de dibboek een geest van een overleden, zondige persoon die ontsnapt is uit het Gehenna (het graf) en tracht bezit te nemen van een levende mens, om zich zo te manifesteren en door diens mond te spreken. 'Dibboek' betekent letterlijk in het Hebreeuws 'hechting', iets wat zich vasthecht. Het wezen zou terugkeren om iets af te maken wat het gedurende zijn oorspronkelijke leven niet heeft kunnen voltooien. Zodra het zijn doel bereikt heeft, verdwijnt het weer. (nl)
- Dybuk (hebr. דבוק dibuk dosł. „przylgnięcie”; jid. דיבוק dibek) – w mistycyzmie i folklorze żydowskim zjawisko zawładnięcia ciałem żywego człowieka przez ducha zmarłej osoby. Dybukiem nazywa się też samego ducha, duszę zmarłego, która nie może zaznać spoczynku (czy też, wśród zwolenników kabały, reinkarnacji) z powodu popełnionych grzechów i szuka osoby żyjącej, aby wtargnąć w jej ciało. Wedle niektórych mistyków podatne na opanowanie przez dybuka miały być osoby grzeszne, zaś duchy przejawiać miały szczególną aktywność w noc święta Jom Kipur (Dzień Pojednania, Sądny Dzień). Wiara w dybuki znana była wśród Żydów, zwłaszcza środkowoeuropejskich, począwszy od epoki talmudycznej, ale sam termin „dybuk” pojawił się dopiero w XVII wieku. Wtedy też wiara w dybuki stała się wyobrażeniem powszechnym. Opanowując daną osobę, dybuk powodował zmianę jej osobowości, przemawiał jej ustami, ale swoim głosem. Należało wówczas znaleźć rabina, aby odprawił egzorcyzmy, dzięki którym dybuk opuszczał ciało przez mały palec u nogi. Aby dybuk znalazł spokój i nie opanował kolejnej osoby, trzeba go było przy egzorcyzmach namówić do wyjawienia swojej tożsamości i przeprowadzić (naprawę) poprzez poczęstunek wiernych alkoholem przez rodzinę ujawnionego dybuka. Osoby cierpiące na choroby umysłowe lub nerwowe uważano często za nawiedzone przez dybuka i leczono je poprzez egzorcyzmy. Szczególny rodzaj dybuka opanowywał niektóre kobiety. Nie był on duszą zmarłego, lecz demonem, który czynił z opanowanej czarownicę. Pomimo wzajemnej izolacji kulturowej współżyjących środowisk żydowskie opowieści o dybukach miały wpływ na ludowe wierzenia chrześcijan. Do popularyzacji fenomenu dybuka w świecie nieżydowskim przyczynił się Szymon An-ski (właśc. Szlojme Zajnwel Rapoport), który napisał na początku XX wieku „legendę dramatyczną” pt. Dybuk. Na jej podstawie powstała opera Lodovica Rokki, której prapremiera odbyła się w Mediolanie w La Scali w 1934 roku. W 1937 roku, na podstawie dramatu Szymona An-skiego, został nakręcony film Dybuk, który uznawany jest za najwybitniejszy film żydowski wyprodukowany w Polsce. (pl)
- Диббук (идиш דיבוק, dybbuk, от ивр. דָּבַק, dāḇaq, буквальное значение прилепившийся) — персонаж еврейской мифологии, злой дух в ашкеназском еврейском фольклоре, являющийся душой умершего злого человека. Душа-диббук не может расстаться с земным существованием из-за своих преступлений (например, самоубийства) и ищет живой организм, в который может вселиться. Концепция диббуков похожа на представление о демонах и духах, изгоняемых в Католической церкви при экзорцизме, а в православии — при отчитке. Предполагается, что душа, которая в своей земной жизни не закончила своё предназначение, может завершить его в форме диббука. Эта концепция упоминается в каббалистической литературе с XVII века. Диббук изгоняется цадиком и десятью другими членами еврейской общины, которые при этом одеты в погребальные рубашки. При процедуре изгнания диббука сжигают ароматные вещества, читают молитвы и трубят в шофар. (ru)
- No folclore judeu, um dybbuk ou dibbuk (plural: dybbukim) é um espírito humano que, devido aos seus pecados pregressos, vagueia incansavelmente até que encontre refúgio no corpo de uma pessoa viva. "dybbuk" ou " dibbuk " se apodera de corpos de pessoas. (pt)
- 附鬼（Dybbuk）是犹太传说中的一种会附身的鬼魂。据传说，如果死者生前有罪，那死后便会成为游魂，还能进入生者的体内，并控制其行为。 (zh)
- Діббук (їд. דיבוק, буквально «той, що приліпився») — в єврейських народних повір'ях — злий дух, який вселяється в людину, опановує її душею, заподіює душевну недугу, говорить устами своєї жертви, але не зливається з нею, зберігаючи самостійність. Розповіді про вселення злого духа були поширені в епоху Другого храму. Вони зустрічаються дуже часто в талмудичній і мідрашистській літературі; вони містяться і в Євангеліях як відображення повір'їв періоду зародження християнства (Матв. 8: 28-32; 12: 43-45). З подібних оповідань і виникло в 13 ст. вчення про тимчасове вселення злого духа в тіло людини (іббур, буквально «вагітність»), які злилися в народній свідомості з вченням про переселення душ і з існуючим у багатьох народів віруванням, що душі непохованих небіжчиків стають демонами, склалося повір'я про діббука. Хоча термін діббук з'явився в єврейській літературі лише в 17 ст., звіти на івриті і ідиш про вигнання діббука відомі з 1560 року. Діббук розглядався як душа, яка втратила, внаслідок навантаженості гріхами, здатність до переселення. Будучи «оголеною душею», діббук шукає притулку в тілах живих. Згідно з повір'ям, діббук вселяється в тіло людини, яка вчинила таємний гріх. Твори деяких каббалістів, учнів , містять докладні настанови про вигнання діббука. Проблематика, пов'язана з уявленнями про діббука, розглядається в книгах «Сефер ха-хезіонот» («Книга видінь») Хаїма Вітала, «Ша'ар ха-гілгул» («Ворота перетворень») його сина Шмуєля Вітала, «Нішмат Хаїм» («Дух життя») Менашше бен Ісраеля та інших. Вважалося, що Баал Шем Тов і інші цадики мають здатність виганяти діббуків з одержимих, або шляхом виправлення його гріха (тіккун), що відкривало шлях в гілгул, або скидання діббука в пекло. Діббук виганяється цадиком і десятьма іншими членами єврейської громади, які при цьому одягнені в похоронні сорочки. При процедурі вигнання діббука спалюють ароматні речовини, читають молитви і сурмлять в шофар. Вигнання діббука практикувалося ще на початку 20 ст. У 1903 р в Багдаді виганяли духи Саббатай Цеві і його пророк Натан з Гази. Останній документ про вигнання діббука був складений в Єрусалимі в 1904 році. Тема діббука неодноразово використовувалася в літературі. Один з найранніхши відомих оповідань з'явився у 1602 році у книзі . Класичною інтерпретацією є п'єса «Діббук» (1916) Семена Ан-ського. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Un Dibbuk (també anomenat Dybuk o Dybbuk, en plural Dibbukim; en hebreu דיבוק = „Aferrat“)) és, segon les creences populars jueves, un esperit d'un mort, sovint maligne, que entra en el cos d'una persona viva causant-li una conducta irracional. Es tracta, doncs, d'un cas de possessió. (ca)
- في الأساطير اليهودية الديبوك (باليديشية: דיבוק) و(بالعبرية: דָּבַק) والتي تعني «الالتزام» أو «التشبث» أو «التقمص» هو الاستحواذ على الروح أو خلع النفس من شخص ميت. من المفترض أن يترك الديبوك جسم ذلك الشخص بعد السيطرة عليه لمرة واحدة لكن الأمر لا يكون سهلا عادة حيث يُلجأ في بعض الأحيان إلى عمليات وطُرق أخرى من أجل إبعاد الديبوك من قبيل عملية طرد الأرواح الشريرة. (ar)
- Dybuk (psáno též dybbuk nebo dibbuk), v překladu „příchylnost“ či „náklonnost“ (hebrejsky דיבוק) je zlý duch či démon z židovských legend, který se zmocňuje jiných živých bytostí. (cs)
- Als Dibbuk (auch Dybuk oder Dybbuk; Plural Dibbukim; hebräisch דיבוק = „Anhaftung“; vgl. auch Dibbuk Chawerim = ‚Bund der Freunde‘) wird im jüdischen Volksglauben ein oft böser Totengeist bezeichnet, der in den Körper eines Lebenden eintritt und bei diesem irrationales Verhalten bewirkt. (de)
- En Juda mitologio, dibuko (Jida: דיבוק, de la hebrea verbo דָּבַק dāḇaq signifante "algluiĝi" aŭ "alkroĉiĝi") estas malica posedanta spirito kredita esti la elartikigita animo de mortinto. Ĝi supozate forlasas la gastigantan korpon post kiam ĝi plenumas sian celon, foje post kiam oni helpas ĝin. (eo)
- In Jewish mythology, a dybbuk (/ˈdɪbək/; Yiddish: דיבוק, from the Hebrew verb דָּבַק dāḇaq meaning 'adhere' or 'cling') is a malicious possessing spirit believed to be the dislocated soul of a dead person. It supposedly leaves the host body once it has accomplished its goal, sometimes after being exorcised. (en)
- En el folclore judío, un Dybbuk es un espíritu maligno capaz de poseer otras criaturas, y se cree que es el alma errante de un muerto. Se dice que los dybbuks escaparon del Gehena, término hebreo traducido algunas veces como "infierno", o que fueron expulsados de este por cometer transgresiones tales, que el alma no podía ser admitida ahí, como el suicidio. (es)
- Dalam , dybbuk (bahasa Yiddi: דיבוק, dari kata Ibrani דָּבַק dāḇaq artinya "mengikuti" atau "melekat") adalah sebuah yang merasuki yang diyakini berasal dari jiwa yang tak menetap dari orang mati. Sosok tersebut meninggalkan raga yang ditumpanginya sampai mencapai tujuannya, terkadang setelah dibantu. (in)
- ディブク（イディッシュ語: דיבוק、英語: Dybbuk、Dibbuk）は、東欧のイディッシュ文化において信じられる悪魔憑きを行う悪霊。 (ja)
- No folclore judeu, um dybbuk ou dibbuk (plural: dybbukim) é um espírito humano que, devido aos seus pecados pregressos, vagueia incansavelmente até que encontre refúgio no corpo de uma pessoa viva. "dybbuk" ou " dibbuk " se apodera de corpos de pessoas. (pt)
- 附鬼（Dybbuk）是犹太传说中的一种会附身的鬼魂。据传说，如果死者生前有罪，那死后便会成为游魂，还能进入生者的体内，并控制其行为。 (zh)
- Un dibbouk, dibouk ou dybbouk (plusieurs graphies existent à partir de l'hébreu דיבוק signifiant « attachement ») est, dans la mythologie juive et kabbalistique, un esprit ou un démon qui habite le corps d'un individu auquel il reste attaché. Un dibbouk peut être exorcisé. Selon Leo Rosten dans Les Joies du Yiddish, un dibbouk peut être : 1.
* un esprit malin, habituellement l'âme d'une personne décédée qui pénètre dans une personne vivante avec qui le mort a eu un différend ; 2.
* un démon qui prend possession de quelqu'un et le rend fou, irrationnel, vicieux, corrompu. (fr)
- Il dibbuk, dibuk, o dybbuk (in yiddish: דיבוק, dal verbo ebraico: דָּבַק davak, "attaccarsi", "aderire") nella tradizione ebraica è uno spirito maligno o un'anima in grado di possedere gli esseri viventi. Si ritiene che sia lo spirito disincarnato di una persona morta, un'anima alla quale è stato vietato l'ingresso al mondo dei morti, lo Sheol. Il dybbuk non è una forma di reincarnazione. (it)
- Een dibboek (Hebreeuws: דיבוק) is een Jiddisch begrip en verwijst in de Joodse folklore naar een ziel van een dode die bezit neemt van een levende. Via de verspreiding van het Jiddisch is het alom bekend geworden. Volgens de Joodse mythologie is de dibboek een geest van een overleden, zondige persoon die ontsnapt is uit het Gehenna (het graf) en tracht bezit te nemen van een levende mens, om zich zo te manifesteren en door diens mond te spreken. (nl)
- Dybuk (hebr. דבוק dibuk dosł. „przylgnięcie”; jid. דיבוק dibek) – w mistycyzmie i folklorze żydowskim zjawisko zawładnięcia ciałem żywego człowieka przez ducha zmarłej osoby. Dybukiem nazywa się też samego ducha, duszę zmarłego, która nie może zaznać spoczynku (czy też, wśród zwolenników kabały, reinkarnacji) z powodu popełnionych grzechów i szuka osoby żyjącej, aby wtargnąć w jej ciało. Wedle niektórych mistyków podatne na opanowanie przez dybuka miały być osoby grzeszne, zaś duchy przejawiać miały szczególną aktywność w noc święta Jom Kipur (Dzień Pojednania, Sądny Dzień). (pl)
- Диббук (идиш דיבוק, dybbuk, от ивр. דָּבַק, dāḇaq, буквальное значение прилепившийся) — персонаж еврейской мифологии, злой дух в ашкеназском еврейском фольклоре, являющийся душой умершего злого человека. Диббук изгоняется цадиком и десятью другими членами еврейской общины, которые при этом одеты в погребальные рубашки. При процедуре изгнания диббука сжигают ароматные вещества, читают молитвы и трубят в шофар. (ru)
- Діббук (їд. דיבוק, буквально «той, що приліпився») — в єврейських народних повір'ях — злий дух, який вселяється в людину, опановує її душею, заподіює душевну недугу, говорить устами своєї жертви, але не зливається з нею, зберігаючи самостійність. Тема діббука неодноразово використовувалася в літературі. Один з найранніхши відомих оповідань з'явився у 1602 році у книзі . Класичною інтерпретацією є п'єса «Діббук» (1916) Семена Ан-ського. (uk)
|
