| dbo:abstract
|
- Ένας Βυζαντινο -Ουγγρικός Πόλεμος διεξήχθη μεταξύ Ρωμαϊκών (Βυζαντινών) και Ουγγρικών δυνάμεων στον Δούναβη μεταξύ 1127 και 1129. Οι βυζαντινές πρωτογενείς πηγές, ο Κίνναμος και ο Χωνιάτης, δίνουν λίγες λεπτομέρειες σχετικά με αυτήν την εκστρατεία. Δεν καθορίζονται ημερομηνίες και αυτά που λένε διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους. Η χρονολογία που παρουσιάζεται εδώ, 1127-1129, ακολουθεί εκείνη του Mάικλ Έινγκολντ (Michael Angold) και άλλων μελετητών, αλλά ο Τζον Φάιν (John Fine) έχει τα γεγονότα να λαμβάνουν χώρα νωρίτερα, το 1125-1126. Σύμφωνα με τον Ρωμαίο χρονικογράφο Νικήτα Χωνιάτη, οι πολίτες της Ρωμαϊκής πόλης (Braničevo) «επιτέθηκαν και λεηλάτησαν τους Ούγγρους, που είχαν έρθει στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία για εμπορικές συναλλαγές, διαπράττοντας τα χειρότερα εγκλήματα εναντίον τους». Ως συνέπεια ο Στέφανος Β΄ της Ουγγαρίας εισέβαλε στην Αυτοκρατορία το καλοκαίρι. Τα στρατεύματά του λεηλάτησαν το Βελιγράδι, το Μπρανίτσεβο και τη Nαϊσσό και λεηλάτησαν τις περιοχές γύρω από τη Σερδική (νυν Σόφια, στη Βουλγαρία) και τη Φιλιππόπολη (νυν Πλόντβιβ, στη Βουλγαρία), πριν επιστρέψουν στην Ουγγαρία. Σε απάντηση ο Αυτοκράτορας Ιωάννης Β΄ Κομνηνός βάδισε εναντίον της Ουγγαρίας το 1128, όπου νίκησε τα βασιλικά στρατεύματα σε μάχη στο Χάραμ και «κατέλαβε το Φραγκοχώριο, την πλουσιότερη γη στην Ουγγαρία» (τώρα στη Σερβία). Μετά τη νίκη του επί των Ούγγρων, ο Ιωάννης Β΄ ξεκίνησε μία τιμωρική επιδρομή εναντίον των Σέρβων, καθώς οι πολεμοχαρείς Σέρβοι είχαν ευθυγραμμιστεί με την Ουγγαρία. Πολλοί Σέρβοι αιχμάλωτοι συνελήφθησαν και αυτοί μεταφέρθηκαν στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας για να υπηρετήσουν ως στρατιωτικοί έποικοι. Αυτό έγινε εν μέρει για να υποταχθούν οι Σέρβοι (η Σερβία ήταν, τουλάχιστον ονομαστικά, Ρωμαϊκό προτεκτοράτο) και εν μέρει για την ενίσχυση των Ρωμαϊκών συνόρων στα ανατολικά, εναντίον των Σελτζούκων. Έτσι οι Σέρβοι αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν τη Ρωμαϊκή υπεροχή για άλλη μία φορά. Στην Ουγγαρία, η ήττα στο Χάραμ υπονόμευσε την εξουσία του Στέφανου Β΄· αυτός αντιμετώπισε μία σοβαρή εξέγερση, όταν δύο κόμητες, ο «Μπορς» (πιθανώς ο Μπόρις Καλαμάνος) και ο «Ιβάν», ανακηρύχθηκαν βασιλείς. Και οι δύο τελικά ηττήθηκαν: ο Ιβάν αποκεφαλίστηκε και ο Μπορς κατέφυγε στην Κωνσταντινούπολη. Ο Στέφανος Β΄ δεν μπόρεσε να συμμετάσχει σε καμία μάχη, επειδή ήταν άρρωστος και ανάρρωνε στην πατρίδα του, σύμφωνα με τον Ιωάννη Κίνναμο. Ο Κίνναμος έγραψε και για μία δεύτερη εκστρατεία του Στεφάνου Β΄ εναντίον της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπου τα ουγγρικά στρατεύματα -υποστηριζόμενα από δυνάμεις της Βοημίας υπό τη διοίκηση του Βάκλαβ δούκα του Ολομόουτς- κατέλαβαν το Μπρανίτσεβο και κατέστρεψαν το φρούριό του. Αυτό ανοικοδομήθηκε αμέσως από τον Ιωάννη Β΄. Οι Ούγγροι ανανέωσαν τις εχθροπραξίες, πιθανώς ώστε ο Στέφανος Β΄ να φαίνεται ότι επαναβεβαιώνει την εξουσία του, και επιτέθηκε στο ρωμαϊκό μεθοριακό αυτό φρούριο του Μπρανίτσεβο. Περαιτέρω ρωμαϊκές στρατιωτικές επιτυχίες -ο Χωνιάτης αναφέρει αρκετές εμπλοκές- είχαν ως αποτέλεσμα την αποκατάσταση της ειρήνης. Ο Κίνναμος περιγράφει ένα ρωμαϊκό αντίστροφο, που συνέβη πριν από την εδραίωση της ειρήνης, γεγονός που υποδηλώνει ότι η εκστρατεία δεν ήταν εντελώς μονόπλευρη. Πάντως τα ουγγρικά αρχεία συμφωνούν με τον Χωνιάτη, υποδεικνύοντας ότι ο βασιλιάς Στέφανος Β΄ ηττήθηκε ξανά και συνεπώς αναγκάστηκε να διαπραγματευτεί ειρήνη με ρωμαϊκούς όρους. Ο ιστορικός Φέρεντς Μακ (Ferenc Makk) πιστεύει ότι ο Αυτοκράτορας Ιωάννης Β΄ Κομνηνός αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να ζητήσει ειρήνη και ότι η συνθήκη υπεγράφη τον Οκτώβριο του 1129. Οι Ρωμαίοι επιβεβαιώθηκαν στον έλεγχο του Μπρανίτσεβο, του Βελιγραδίου και του Ζέμουν και ανέκτησαν επίσης την περιοχή του Σύρμιου (που ονομάζεται Φραγκοχώριον στον Χωνιάτη), η οποία ήταν σε ουγγρικά χέρια από τη δεκαετία του 1060. Ο Ούγγρος διεκδικητής Άλμος απεβίωσε το 1129, αφαιρώντας την κύρια αιτία τριβής. (el)
- A Byzantine–Hungarian War was fought between Byzantine and Hungarian forces on the Danube between 1127 and 1129. Byzantine primary sources, Cinnamus and Choniates, give little detail about this campaign; no dates are specified, and what they do say differs considerably. The chronology presented here, 1127–1129, follows that of Michael Angold and other scholars, but John Fine has the events taking place earlier in 1125–1126. According to the Byzantine chronicler Niketas Choniates, the citizens of the Byzantine town Braničevo "attacked and plundered the Hungarians who had come to" the Byzantine Empire "to trade, perpetrating the worst crimes against them." Stephen II of Hungary broke into the empire in the summer. His troops sacked Belgrade, Braničevo and Naissus, and plundered the regions around Serdica (Sofia, Bulgaria) and Philippopolis (Plovdiv, Bulgaria), before returning to Hungary. In response, Emperor John II Komnenos marched against Hungary in 1128, where he defeated the royal troops in a battle at Haram, and "captured Frangochorion, the richest land in Hungary" (now in Serbia). Following his victory over the Hungarians John II launched a punitive raid against the Serbs. Dangerously for the Byzantines the Serbs had aligned themselves with Hungary. Many Serbian prisoners were taken, and these were transported to Nicomedia in Asia Minor to serve as military colonists. This was done partly to cow the Serbs into submission (Serbia was, at least nominally, a Byzantine protectorate), and partly to strengthen the Byzantine frontier in the east against the Turks. The Serbs were forced to acknowledge Byzantine suzerainty once again. In Hungary, the defeat at Haram undermined Stephen II's authority and he faced a serious revolt when two counts, named 'Bors' (possibly Boris Kalamanos) and 'Ivan', were declared kings. Both were eventually defeated, Ivan being beheaded and Bors fleeing to Byzantium. Stephen was unable to participate in any of the fighting because he was sick, recuperating in his homeland, according to John Kinnamos. John Kinnamos wrote of a second campaign by Stephen against the Byzantine Empire, when the Hungarian troops, supported by Bohemian reinforcements under the command of Duke Václav of Olomouc, took Braničevo by storm and destroyed its fortress. The Hungarians had renewed hostilities, possibly so that King Stephen could be seen to reassert his authority, by attacking the Byzantine frontier fortress of Braničevo, which was immediately rebuilt by John. Further Byzantine military successes – Choniates mentions several engagements – resulted in a restoration of peace. Cinnamus describes a Byzantine reverse occurring before peace was established, which suggests that the campaign was not entirely one-sided. Hungarian records, however, agree with Choniates in indicating that King Stephen was again defeated and was consequently forced to negotiate a peace on Byzantine terms. Historian Ferenc Makk thinks that Emperor John II Komnenos was forced to retreat and sue for peace and that the treaty was signed in October 1129. The Byzantines were confirmed in their control of Braničevo, Belgrade, and Zemun and they also recovered the region of Syrmia (called Frangochorion in Choniates), which had been in Hungarian hands since the 1060s. The Hungarian pretender Álmos died in 1129, removing the major source of friction. (en)
- Con guerra bizantino-ungherese del 1127-1129 ci si riferisce al conflitto combattuto tra l'impero bizantino e il regno d'Ungheria in quel triennio. (it)
- Византийско-венгерская война 1127—1129 — вооруженный конфликт между королём Венгрии Иштваном II и византийским императором Иоанном II Комнином. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Con guerra bizantino-ungherese del 1127-1129 ci si riferisce al conflitto combattuto tra l'impero bizantino e il regno d'Ungheria in quel triennio. (it)
- Византийско-венгерская война 1127—1129 — вооруженный конфликт между королём Венгрии Иштваном II и византийским императором Иоанном II Комнином. (ru)
- Ένας Βυζαντινο -Ουγγρικός Πόλεμος διεξήχθη μεταξύ Ρωμαϊκών (Βυζαντινών) και Ουγγρικών δυνάμεων στον Δούναβη μεταξύ 1127 και 1129. Οι βυζαντινές πρωτογενείς πηγές, ο Κίνναμος και ο Χωνιάτης, δίνουν λίγες λεπτομέρειες σχετικά με αυτήν την εκστρατεία. Δεν καθορίζονται ημερομηνίες και αυτά που λένε διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους. Η χρονολογία που παρουσιάζεται εδώ, 1127-1129, ακολουθεί εκείνη του Mάικλ Έινγκολντ (Michael Angold) και άλλων μελετητών, αλλά ο Τζον Φάιν (John Fine) έχει τα γεγονότα να λαμβάνουν χώρα νωρίτερα, το 1125-1126. (el)
- A Byzantine–Hungarian War was fought between Byzantine and Hungarian forces on the Danube between 1127 and 1129. Byzantine primary sources, Cinnamus and Choniates, give little detail about this campaign; no dates are specified, and what they do say differs considerably. The chronology presented here, 1127–1129, follows that of Michael Angold and other scholars, but John Fine has the events taking place earlier in 1125–1126. According to the Byzantine chronicler Niketas Choniates, the citizens of the Byzantine town Braničevo "attacked and plundered the Hungarians who had come to" the Byzantine Empire "to trade, perpetrating the worst crimes against them." Stephen II of Hungary broke into the empire in the summer. His troops sacked Belgrade, Braničevo and Naissus, and plundered the regions a (en)
|
