An Entity of Type: organisation, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

A subset of absolute idealism, British idealism was a philosophical movement that was influential in Britain from the mid-nineteenth century to the early twentieth century. The leading figures in the movement were T. H. Green (1836–1882), F. H. Bradley (1846–1924), and Bernard Bosanquet (1848–1923). They were succeeded by the second generation of J. H. Muirhead (1855–1940), J. M. E. McTaggart (1866–1925), H. H. Joachim (1868–1938), A. E. Taylor (1869–1945), and R. G. Collingwood (1889–1943). The last major figure in the tradition was G. R. G. Mure (1893–1979). Doctrines of early British idealism so provoked the young Cambridge philosophers G. E. Moore and Bertrand Russell that they began a new philosophical tradition, analytic philosophy.

Property Value
dbo:abstract
  • Der Britische Idealismus oder Oxforder Idealismus ist eine philosophische Strömung, die im letzten Drittel des 19. und im ersten Drittel des 20. Jahrhunderts in England dominierend war, bis sie durch die analytische Philosophie abgelöst wurde. Die Bezeichnung beruht darauf, dass ihre Vertreter ausgehend von Kant und vor allem Hegel idealistische Positionen vertraten, die jedoch deren Philosophie inhaltlich abwandelten. Außerhalb Englands wurde der Britische Idealismus kaum rezipiert. (de)
  • A subset of absolute idealism, British idealism was a philosophical movement that was influential in Britain from the mid-nineteenth century to the early twentieth century. The leading figures in the movement were T. H. Green (1836–1882), F. H. Bradley (1846–1924), and Bernard Bosanquet (1848–1923). They were succeeded by the second generation of J. H. Muirhead (1855–1940), J. M. E. McTaggart (1866–1925), H. H. Joachim (1868–1938), A. E. Taylor (1869–1945), and R. G. Collingwood (1889–1943). The last major figure in the tradition was G. R. G. Mure (1893–1979). Doctrines of early British idealism so provoked the young Cambridge philosophers G. E. Moore and Bertrand Russell that they began a new philosophical tradition, analytic philosophy. (en)
  • Branche de l'idéalisme absolu, l'idéalisme britannique est un mouvement philosophique influent en Grande-Bretagne à partir du milieu du XIXe siècle jusqu'au début du XXe siècle. Les figures de proue du mouvement sont T. H. Green (1836–1882), Francis Herbert Bradley (1846–1924) et Bernard Bosanquet (1848–1923). Une seconde génération leur succède composée de J. M. E. McTaggart (1866–1925), Harold Joachim (1868–1938), John Henry Muirhead (1855–1940), et Robin G. Collingwood (1889-1943). La dernière grande personnalité de cette tradition est Geoffrey Reginald Gilchrist Mure (1893–1979). Les idées du début de l'idéalisme britannique provoquent à ce point les jeunes philosophes de Cambridge G. E. Moore et Bertrand Russell qu'ils fondent une nouvelle tradition philosophique, la philosophie analytique. (fr)
  • イギリス理想主義(British idealism)は、十九世紀後半から二十世紀初頭にかけて隆盛を誇った、政治思想と哲学の派閥とその考え。イギリス観念論とも言う。 (ja)
  • 영국 관념주의(British idealism)는 19세기 후반부터 20세기 초두에 걸쳐 융성을 자랑한 철학, 정치 철학 유파와 그 사상이다. (ko)
  • Het Brits idealisme is een vorm van en was een filosofische stroming die invloedrijk was in Groot-Brittannië van het midden van de negentiende eeuw tot het begin van de twintigste eeuw. De belangrijkste vertegenwoordigers van deze stroming waren T.H. Green (1836–1882), F.H. Bradley (1846–1924) en (1848–1923). Een tweede generatie Britse idealisten bestond uit , , en . Het Brits idealisme is met name ook belangrijk, omdat het als afzetpunt diende voor filosofen als G.E. Moore en Bertrand Russell, die als tegenreactie hierop de analytische methode ontwikkelden. Het Brits idealisme werd gekenmerkt door enkele brede kenmerken, onder andere: 1. * Het geloof in één absolute werkelijkheid. De realiteit wordt opgevat als een enkelvoudige allesomvattende realiteit waarop alles in de wereld teruggaat. 2. * De hoge waardering voor de rede zowel als middel om deze absolute werkelijkheid te begrijpen als het kenmerk bij uitstek van die werkelijkheid zelf. 3. * Een fundamentele onwil om de dichotomie tussen gedachten en objecten te accepteren. Britse idealisten pleiten ervoor dat gedachten en objecten heel sterk verbonden zijn. (nl)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 472123 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 8684 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1122286670 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
rdf:type
rdfs:comment
  • Der Britische Idealismus oder Oxforder Idealismus ist eine philosophische Strömung, die im letzten Drittel des 19. und im ersten Drittel des 20. Jahrhunderts in England dominierend war, bis sie durch die analytische Philosophie abgelöst wurde. Die Bezeichnung beruht darauf, dass ihre Vertreter ausgehend von Kant und vor allem Hegel idealistische Positionen vertraten, die jedoch deren Philosophie inhaltlich abwandelten. Außerhalb Englands wurde der Britische Idealismus kaum rezipiert. (de)
  • A subset of absolute idealism, British idealism was a philosophical movement that was influential in Britain from the mid-nineteenth century to the early twentieth century. The leading figures in the movement were T. H. Green (1836–1882), F. H. Bradley (1846–1924), and Bernard Bosanquet (1848–1923). They were succeeded by the second generation of J. H. Muirhead (1855–1940), J. M. E. McTaggart (1866–1925), H. H. Joachim (1868–1938), A. E. Taylor (1869–1945), and R. G. Collingwood (1889–1943). The last major figure in the tradition was G. R. G. Mure (1893–1979). Doctrines of early British idealism so provoked the young Cambridge philosophers G. E. Moore and Bertrand Russell that they began a new philosophical tradition, analytic philosophy. (en)
  • イギリス理想主義(British idealism)は、十九世紀後半から二十世紀初頭にかけて隆盛を誇った、政治思想と哲学の派閥とその考え。イギリス観念論とも言う。 (ja)
  • 영국 관념주의(British idealism)는 19세기 후반부터 20세기 초두에 걸쳐 융성을 자랑한 철학, 정치 철학 유파와 그 사상이다. (ko)
  • Branche de l'idéalisme absolu, l'idéalisme britannique est un mouvement philosophique influent en Grande-Bretagne à partir du milieu du XIXe siècle jusqu'au début du XXe siècle. Les figures de proue du mouvement sont T. H. Green (1836–1882), Francis Herbert Bradley (1846–1924) et Bernard Bosanquet (1848–1923). Une seconde génération leur succède composée de J. M. E. McTaggart (1866–1925), Harold Joachim (1868–1938), John Henry Muirhead (1855–1940), et Robin G. Collingwood (1889-1943). La dernière grande personnalité de cette tradition est Geoffrey Reginald Gilchrist Mure (1893–1979). Les idées du début de l'idéalisme britannique provoquent à ce point les jeunes philosophes de Cambridge G. E. Moore et Bertrand Russell qu'ils fondent une nouvelle tradition philosophique, la philosophie analy (fr)
  • Het Brits idealisme is een vorm van en was een filosofische stroming die invloedrijk was in Groot-Brittannië van het midden van de negentiende eeuw tot het begin van de twintigste eeuw. De belangrijkste vertegenwoordigers van deze stroming waren T.H. Green (1836–1882), F.H. Bradley (1846–1924) en (1848–1923). Een tweede generatie Britse idealisten bestond uit , , en . Het Brits idealisme is met name ook belangrijk, omdat het als afzetpunt diende voor filosofen als G.E. Moore en Bertrand Russell, die als tegenreactie hierop de analytische methode ontwikkelden. (nl)
rdfs:label
  • Britischer Idealismus (de)
  • British idealism (en)
  • Idéalisme britannique (fr)
  • イギリス理想主義 (ja)
  • 영국 관념론 (ko)
  • Brits idealisme (nl)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:influenced of
is dbo:philosophicalSchool of
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is dbp:influenced of
is dbp:schoolTradition of
is rdfs:seeAlso of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License