| dbo:abstract
|
- In philosophical epistemology, there are two types of coherentism: the coherence theory of truth; and the coherence theory of justification (also known as epistemic coherentism). Coherent truth is divided between an anthropological approach, which applies only to localized networks ('true within a given sample of a population, given our understanding of the population'), and an approach that is judged on the basis of universals, such as categorical sets. The anthropological approach belongs more properly to the correspondence theory of truth, while the universal theories are a small development within analytic philosophy. The coherentist theory of justification, which may be interpreted as relating to either theory of coherent truth, characterizes epistemic justification as a property of a belief only if that belief is a member of a coherent set. What distinguishes coherentism from other theories of justification is that the set is the primary bearer of justification. As an epistemological theory, coherentism opposes dogmatic foundationalism and also infinitism through its insistence on definitions. It also attempts to offer a solution to the regress argument that plagues correspondence theory. In an epistemological sense, it is a theory about how belief can be proof-theoretically justified. Coherentism is a view about the structure and system of knowledge, or else justified belief. The coherentist's thesis is normally formulated in terms of a denial of its contrary, such as dogmatic foundationalism, which lacks a proof-theoretical framework, or correspondence theory, which lacks universalism. Counterfactualism, through a vocabulary developed by David K. Lewis and his many worlds theory although popular with philosophers, has had the effect of creating wide disbelief of universals amongst academics. Many difficulties lie in between hypothetical coherence and its effective actualization. Coherentism claims, at a minimum, that not all knowledge and justified belief rest ultimately on a foundation of noninferential knowledge or justified belief. To defend this view, they may argue that conjunctions (and) are more specific, and thus in some way more defensible, than disjunctions (or). After responding to foundationalism, coherentists normally characterize their view positively by replacing the foundationalism metaphor of a building as a model for the structure of knowledge with different metaphors, such as the metaphor that models our knowledge on a ship at sea whose seaworthiness must be ensured by repairs to any part in need of it. This metaphor fulfills the purpose of explaining the problem of incoherence, which was first raised in mathematics. Coherentists typically hold that justification is solely a function of some relationship between beliefs, none of which are privileged beliefs in the way maintained by dogmatic foundationalists. In this way universal truths are in closer reach. Different varieties of coherentism are individuated by the specific relationship between a system of knowledge and justified belief, which can be interpreted in terms of predicate logic, or ideally, proof theory. (en)
- Kohärenztheorie nennt man in der Philosophie eine Theorie, die die Kohärenz (einen Zusammenhang) mit etwas anderem zum Wesen, zum Kriterium oder – in einem schwachen Sinn – zum Indiz einer Sache macht. Der Begriff der Kohärenz (Zusammenhang) ist dabei oft vage. Zum Teil wird Kohärenz fälschlicherweise in der Bedeutung von Konsistenz (Widerspruchslosigkeit) verwendet. In einem strengeren Sinn setzt Kohärenz nicht nur Konsistenz voraus, sondern fordert, dass zwischen den anderen Sätzen (Rechtfertigungen) Ableitungs-, Rechtfertigungs- und Erklärungsbeziehungen bestehen. In diesem strengeren Sinn gibt es unterschiedliche Grade der Kohärenz. (de)
- Coherentismo es el nombre dado a algunas teorías filosóficas en la epistemología moderna. (es)
- Koherentismoa, batera, helburu gisa estruktura azaltzea duen teoria bat da. Orokorki, koherentismoaren korronteak defendatu egiten duen oinarrizko tesia bada sinesmen bat, beste sinesmen batzuekiko duen erlazioari esker justifikatu egiten dela. Hortaz, teoria honen aburuz, enuntziatu enpirikoen autoritate edo garantia epistemikoa, koherentziatik deribatu egiten da guztiz eta ez edozein bestelako fundamentuetatik. Bestalde, koherentismoak justifikazioaren irtenbide bat bilatzen saiatu egiten da; eszeptizismoan ez erortzearren, kontzepzio holistiko edo sistematiko bat onartu behar delarik azpimarratuz. Hau da, sinesmenak justifikatu egiten dira, euren artean eta testuinguru orokor batean inferentzialki erlazionatuak daudelako, betiere, sistema koherente baten baitan. Bestalde, eta plausibilitatea ematearren, azaldu beharra dago arazo latzak badituela eta hauen irtenbidea badela koherentismoari heltzea. Fundazionismoaren bi bertsioen kontrako argudioa (sendoa eta ahula), deitutakoa , bada, aldi berean, koherentismoaren aldeko argudio bat. Justifikazioaren iturri ez- doxastiko bat egon ezean, gure sinesmenen inguruko justifikazioa euren artean ematen diren konexio logikoetan azaleratu egingo da. Koherentismoak justifikazioaren itzuleraren lehen premisa onartu egiten du, zeinen aburuz, justifikazio guztiak inferentzialak diren baina, deuseztatu egiten du justifikazio guztiak linealak edo zentzu bakarrekoak direla dioen suposizio inplizitua. Itzuleraren argudioari erantzun bat emateko, koherentismoak honako bi suposizioetatik abiatzen da: justifikazio guztiak linealak dira eta justifikazioa ez da lineala. Justifikazioaren funtsezko unitatea sinesmen sistema bera da. Hortaz, justifikazioaren kontzeptu koherentista honek, era oso estu batean konektatu egiten da eta ardura epistemikoaren kontzeptuekin. Izan ere, errealitatetik at kokatu egiten da; justifikazioa egiarekiko independentea den heinean, sinesmen justifikatu bat izateak ez du zertan derrigortzen honek egiazkoa izatea. (eu)
- Le cohérentisme est le nom donné à quelques théories philosophiques en épistémologie moderne. Le cohérentisme est la thèse selon laquelle la vérité est une relation de cohérence justificationnelle d'un ensemble de thèses. Définie plus formellement : une croyance est vraie si et seulement si elle fait partie d'un système cohérent de croyances. La vérité cohérente est divisée entre une approche anthropologique qui ne concerne que les réseaux localisés (« vrais dans un échantillon donné d'une population, compte tenu de notre compréhension de la population »), et une approche jugée sur la base des universaux, comme ensembles catégoriques. L'approche anthropologique appartient plus proprement à la théorie de la vérité-correspondance tandis que les théories universelles sont un petit développement au sein de la philosophie analytique. La théorie cohérentiste de la justification, qui peut être interprétée comme se rapportant à l'une ou l'autre théorie de la vérité cohérente, caractérise la justification épistémique comme une propriété d'une croyance seulement si cette croyance est un membre d'un ensemble cohérent. Ce qui distingue le cohérentisme d'autres théories de justification est que l'ensemble est le porteur principal de la justification. En tant que théorie épistémologique, le cohérentisme s'oppose au fondationnalisme ainsi qu'à l'infinitisme par son insistance relativement aux définitions. Il tente également de proposer une solution à l'argument de la régression qui mine la théorie de la correspondance. Dans un sens épistémologique, c'est une théorie sur la façon dont une croyance peut théoriquement se trouver justifiée. Le cohérentisme est une vue sur la structure et le système de connaissances ou de conviction autrement justifiée. La thèse cohérentiste est normalement formulée en termes d'un déni de son contraire tel que le fondamentalisme dogmatique, qui manque d'un cadre de preuve théorique ou la théorie de la correspondance qui manque d'universalisme. L'histoire contrefactuelle, au moyen d'un vocabulaire développé par David K. Lewis et sa théorie des mondes multiples, bien que populaire auprès des philosophes, a eu pour effet de créer une grande incrédulité vis-à-vis des universaux parmi les universitaires. Beaucoup de difficultés se situent entre la cohérence hypothétique et sa réalisation effective. Le cohérentisme prétend, au minimum, que toutes les connaissances « ET » croyances justifiées repose en fin de compte sur une base de connaissances non inférentielle « OU » croyance justifiée. Pour défendre ce point de vue, les tenants du cohérentisme font valoir que les conjonctions (« ET ») sont plus spécifiques, et donc d'une certaine façon plus défendables, que les disjonctions (« OU »). Après avoir répondu au fondationnalisme, les cohérentistes caractérisent normalement leur vue de façon positive par le remplacement de la métaphore fondationnaliste d'un bâtiment comme modèle pour la structure de la connaissance avec différentes métaphores, comme celle qui modélise notre connaissance comme un navire en mer dont la navigabilité doit être assurée par des réparations de toute partie qui en a besoin. Cette métaphore a pour fonction d'expliquer le problème de l'incohérence, qui a été soulevée pour la première fois en mathématiques et qui pose un risque à l'universalisme moral. Les cohérentistes tiennent généralement à l'idée que la justification est uniquement fonction d'une certaine relation entre les croyances, dont aucune n'est une croyance privilégiée de la façon dont elles sont défendues par les fondationnalistes dogmatiques. Ainsi, les vérités universelles sont à portée de main. Différentes variétés de cohérentisme sont individualisées par la relation spécifique entre un système de connaissance et de croyance justifiée, qui peuvent être interprétés en termes de calcul des prédicats, ou idéalement de théorie de la preuve. (fr)
- 真理の整合説（しんりのせいごうせつ、英：Coherence Theory of Truth）とは、真理とは何か、という問題に対する哲学上の立場のひとつ。ある命題が真であるかどうかは、その命題と他の命題群との整合性によって決まるとする立場。 真理に関する別の立場、真理の対応説が、命題の真偽をその命題と世界との対応関係を中心において考えるのに対し、整合説では命題と世界との対応関係ではなく、命題と命題群の関係に注目する。これは世界が実際にどのようになっているか分からない、といった問題意識を背景に持つ。 (ja)
- 정합주의(coherentism)는 인식론적 정당화에 관한 이론이다. 정합주의에 따르면, 믿음이나 믿음의 집합은 그 믿음이 믿음의 집합과 일치할 때에 정당화되며 믿음의 집합은 일관적인 체계를 형성한다. 인식론 이론으로서 정합주의는 독단적 토대주의와 무한주의를 반대한다. 정합주의는 또한 대응 이론(correspondence theory)을 괴롭히는 후퇴 논증에 대한 해결책을 제시하고자 한다. 정합주의의 가설은 이론적 검증의 틀을 결여한 토대주의나 보편주의를 결여한 대응 이론 등 그것과 대척점을 이루는 이론에 대한 거부에서 형성되었다. 기초주의자가 지식의 구조를 건물에 비유한다면, 정합주의자는 일반적으로 자신의 견해를 건물의 비유에서 다른 비유로 교체함으로써 규정한다. 예를 들어, 정합주의자는 우리의 지식을 필요한 부분을 수리함으로써 무사한 항해가 보장되는 바다에 떠 있는 배에 비유한다. (ko)
- Il Coerentismo è una corrente dell’epistemologia moderna.Il Coerentismo implica che una credenza per essere giustificata debba appartenere a un sistema coerente di credenze. (it)
- De coherentietheorie (voluit: coherentietheorie van de waarheid, ook wel coherentisme genoemd), afkomstig uit de wetenschapsfilosofie, stelt dat de waarheid van een oordeel bestaat in de mate van systematische samenhang (=coherentie) waarin het met andere oordelen kan worden gebracht. Dit houdt in dat een uitspraak wetenschappelijk waar is wanneer deze in overeenstemming is met eerdere uitspraken van de wetenschapper zelf en andere wetenschappers. Het waarheidsgehalte van de uitspraak wordt dus bepaald aan de hand van andere, eerder gedane, uitspraken. Daarnaast wordt het waarheidsgehalte niet alleen bepaald door eerder gedane uitspraken, maar ook door geldende meningen over bijvoorbeeld de accuraatheid van gebruikte meetapparatuur en of deze meetapparatuur al dan niet geschikt is om een bepaalde theorie te toetsen. De term coherentietheorie hoort bij rationalistische en idealistische denkers als René Descartes en Immanuel Kant, maar ook enige neopositivisten. Zij is geïnspireerd door de wiskunde. Kritiek op de coherentietheorie bestaat onder meer uit het zogenaamde isolementsbezwaar, volgens welke de interne samenhang van een stel oordelen onvoldoende is om ze waar te maken, omdat zij strijdig kunnen zijn met andere stellen intern samenhangende oordelen. Als voorbeeld kan het argument van inconsistente openbaringen worden aangehaald, volgens welke bijvoorbeeld de drie wereldgodsdiensten christendom, islam en hindoeïsme in hun isolement intern systematisch kunnen samenhangen, maar duidelijk strijdig zijn met elkaar, waardoor minstens twee ervan, en misschien wel alle drie, onwaar moeten zijn. (nl)
- Koherencjonizm albo koherentyzm, stanowisko epistemologiczne dotyczące sposobów uzasadniania sądów, zdań czy przekonań składających się na wiedzę. Koherencjonizm, przyjmuje, że dany pogląd jest uzasadniony, jeśli jest w zgodzie (koherencji) z ogółem poglądów. Żadne z poglądów nie są przy tym uprzywilejowane i uzasadniane w inny, bezpośredni sposób. Koherencjonizm jest stanowiskiem przeciwstawnym do fundacjonalizmu, który przyjmuje, że istnieją pewne zdania czy poglądy bazowe, uzasadniane bezpośrednio, z których wynikają następnie inne zdania czy sądy. Według koherencjonistów, uzasadnianie dotyczy wiedzy w ogólności (holizm) lub zespołów zdań, sądów czy poglądów. Jednym z zasadniczych problemów teorii koherencjonistycznych jest problem relacji danych empirycznych do zdań czy sądów. Kohererencja może dotyczyć jedynie obiektów tego samego typu (a więc zdań, sądów czy przekonań). Tymczasem, w procesie uzasadniania dużą rolę odgrywają również np. wrażenia zmysłowe. (pl)
- Koherentism är en kunskapsteoretisk riktning som menar att en trosutsaga är rättfärdigad om den på något sätt "hänger ihop" med en individs övriga trosföreställningar. Man brukar säga att en trosföreställning är rättfärdigad om den ingår i en maximalt koherent mängd av trosföreställningar. Att en mängd av trosföreställningar är koherent betyder att de olika trosföreställningarna ger stöd för, eller kan härledas från, eller utgör evidens för, varandra. Koherentismen står i motsats till fundamentismen. (sv)
- 真理融貫論（Coherentism）是某些哲學家對命題是非的看法，真理融貫論主要認為一道命題的是非，決定於那命題是否與我們所接納的其他命題相互衝突。 真理融貫論是真理符應論後最廣泛被接納的理論. (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Coherentismo es el nombre dado a algunas teorías filosóficas en la epistemología moderna. (es)
- 真理の整合説（しんりのせいごうせつ、英：Coherence Theory of Truth）とは、真理とは何か、という問題に対する哲学上の立場のひとつ。ある命題が真であるかどうかは、その命題と他の命題群との整合性によって決まるとする立場。 真理に関する別の立場、真理の対応説が、命題の真偽をその命題と世界との対応関係を中心において考えるのに対し、整合説では命題と世界との対応関係ではなく、命題と命題群の関係に注目する。これは世界が実際にどのようになっているか分からない、といった問題意識を背景に持つ。 (ja)
- 정합주의(coherentism)는 인식론적 정당화에 관한 이론이다. 정합주의에 따르면, 믿음이나 믿음의 집합은 그 믿음이 믿음의 집합과 일치할 때에 정당화되며 믿음의 집합은 일관적인 체계를 형성한다. 인식론 이론으로서 정합주의는 독단적 토대주의와 무한주의를 반대한다. 정합주의는 또한 대응 이론(correspondence theory)을 괴롭히는 후퇴 논증에 대한 해결책을 제시하고자 한다. 정합주의의 가설은 이론적 검증의 틀을 결여한 토대주의나 보편주의를 결여한 대응 이론 등 그것과 대척점을 이루는 이론에 대한 거부에서 형성되었다. 기초주의자가 지식의 구조를 건물에 비유한다면, 정합주의자는 일반적으로 자신의 견해를 건물의 비유에서 다른 비유로 교체함으로써 규정한다. 예를 들어, 정합주의자는 우리의 지식을 필요한 부분을 수리함으로써 무사한 항해가 보장되는 바다에 떠 있는 배에 비유한다. (ko)
- Il Coerentismo è una corrente dell’epistemologia moderna.Il Coerentismo implica che una credenza per essere giustificata debba appartenere a un sistema coerente di credenze. (it)
- Koherentism är en kunskapsteoretisk riktning som menar att en trosutsaga är rättfärdigad om den på något sätt "hänger ihop" med en individs övriga trosföreställningar. Man brukar säga att en trosföreställning är rättfärdigad om den ingår i en maximalt koherent mängd av trosföreställningar. Att en mängd av trosföreställningar är koherent betyder att de olika trosföreställningarna ger stöd för, eller kan härledas från, eller utgör evidens för, varandra. Koherentismen står i motsats till fundamentismen. (sv)
- 真理融貫論（Coherentism）是某些哲學家對命題是非的看法，真理融貫論主要認為一道命題的是非，決定於那命題是否與我們所接納的其他命題相互衝突。 真理融貫論是真理符應論後最廣泛被接納的理論. (zh)
- In philosophical epistemology, there are two types of coherentism: the coherence theory of truth; and the coherence theory of justification (also known as epistemic coherentism). Coherent truth is divided between an anthropological approach, which applies only to localized networks ('true within a given sample of a population, given our understanding of the population'), and an approach that is judged on the basis of universals, such as categorical sets. The anthropological approach belongs more properly to the correspondence theory of truth, while the universal theories are a small development within analytic philosophy. (en)
- Kohärenztheorie nennt man in der Philosophie eine Theorie, die die Kohärenz (einen Zusammenhang) mit etwas anderem zum Wesen, zum Kriterium oder – in einem schwachen Sinn – zum Indiz einer Sache macht. Der Begriff der Kohärenz (Zusammenhang) ist dabei oft vage. Zum Teil wird Kohärenz fälschlicherweise in der Bedeutung von Konsistenz (Widerspruchslosigkeit) verwendet. (de)
- Koherentismoa, batera, helburu gisa estruktura azaltzea duen teoria bat da. Orokorki, koherentismoaren korronteak defendatu egiten duen oinarrizko tesia bada sinesmen bat, beste sinesmen batzuekiko duen erlazioari esker justifikatu egiten dela. Hortaz, teoria honen aburuz, enuntziatu enpirikoen autoritate edo garantia epistemikoa, koherentziatik deribatu egiten da guztiz eta ez edozein bestelako fundamentuetatik. (eu)
- Le cohérentisme est le nom donné à quelques théories philosophiques en épistémologie moderne. Le cohérentisme est la thèse selon laquelle la vérité est une relation de cohérence justificationnelle d'un ensemble de thèses. Définie plus formellement : une croyance est vraie si et seulement si elle fait partie d'un système cohérent de croyances. La vérité cohérente est divisée entre une approche anthropologique qui ne concerne que les réseaux localisés (« vrais dans un échantillon donné d'une population, compte tenu de notre compréhension de la population »), et une approche jugée sur la base des universaux, comme ensembles catégoriques. L'approche anthropologique appartient plus proprement à la théorie de la vérité-correspondance tandis que les théories universelles sont un petit développeme (fr)
- Koherencjonizm albo koherentyzm, stanowisko epistemologiczne dotyczące sposobów uzasadniania sądów, zdań czy przekonań składających się na wiedzę. Koherencjonizm, przyjmuje, że dany pogląd jest uzasadniony, jeśli jest w zgodzie (koherencji) z ogółem poglądów. Żadne z poglądów nie są przy tym uprzywilejowane i uzasadniane w inny, bezpośredni sposób. (pl)
- De coherentietheorie (voluit: coherentietheorie van de waarheid, ook wel coherentisme genoemd), afkomstig uit de wetenschapsfilosofie, stelt dat de waarheid van een oordeel bestaat in de mate van systematische samenhang (=coherentie) waarin het met andere oordelen kan worden gebracht. Dit houdt in dat een uitspraak wetenschappelijk waar is wanneer deze in overeenstemming is met eerdere uitspraken van de wetenschapper zelf en andere wetenschappers. Het waarheidsgehalte van de uitspraak wordt dus bepaald aan de hand van andere, eerder gedane, uitspraken. Daarnaast wordt het waarheidsgehalte niet alleen bepaald door eerder gedane uitspraken, maar ook door geldende meningen over bijvoorbeeld de accuraatheid van gebruikte meetapparatuur en of deze meetapparatuur al dan niet geschikt is om een b (nl)
|
