| dbo:abstract
|
- The Battle of Bobrujsk took place between February 2 – March 11, 1918. Units of the Polish I Corps in Russia, commanded by General Jozef Dowbor-Musnicki, fought with the Red Army over the control of the city of Babruysk (Polish: Bobrujsk), located in eastern Belarus. On July 24, 1917, Jozef Dowbor-Musnicki, who was a General of the Imperial Russian Army and an ethnic Pole, created a Polish tactical-operational unit of the Russian Army: one of the first such units during World War I. After the October Revolution of 1917, headquarters of the Polish I Corps in Russia decided to operate in Belarus, in the area marked by the towns of Rahachow – Zlobin – Babruysk. In January 1918, the First Polish Corps, with its 30 000 soldiers, clashed for the first time with the Red Army, which pushed westwards. Polish troops captured Rahachow, but General Musnicki's target was the Babruysk with its fortress. As Musnicki stated, its capture would enable his soldiers to regroup and organize an effective defence. The siege of Babruysk began on February 2: the town and the fortress were defended by some 7000 Bolshevik soldiers, who capitulated on the next day, February 3. Poles captured large warehouses with food and ammunition. The Soviets decided to recapture the town, and initiated several assaults, all of which failed. After the Treaty of Brest-Litovsk, Soviet Russia handed Babruysk over to the Imperial German Army. Under the circumstances, General Dowbor-Musnicki had to evacuate the town, leaving it in German hands. The Battle of Bobrujsk is commemorated on the Tomb of the Unknown Soldier, Warsaw, with the inscription "BOBRUJSK 2 II – 11 III 1918". (en)
- Walki o Bobrujsk – walki stoczone w dniach 2 lutego – 11 marca 1918 o Bobrujsk przez I Korpus Polski w Rosji pod dowództwem generała Józefa Dowbora-Muśnickiego z oddziałami sowieckimi podczas I wojny światowej. 24 lipca 1917 generał wojsk rosyjskich Józef Dowbor-Muśnicki zorganizował na Białorusi z żołnierzy Polaków służących w Armii Imperium Rosyjskiego I Korpus Polski w składzie trzech dywizji piechoty (około 30 tys. żołnierzy). W styczniu 1918 rozpoczął on walki z Armią Czerwoną – korpusowi udało się zająć Rohaczów. Jednak Dowbor-Muśnicki dążył do zajęcia twierdzy Bobrujsk: Zajęcie Bobrujska było moim głównym celem ponieważ twierdza umożliwiała przegrupowanie wojsk i skuteczną obronę. ... Dopiero po utracie twierdzy bolszewicy zaczęli rozumieć jej strategiczne znaczenie. Sowieci bronili Bobrujska siłami około 7 tys. żołnierzy. Oblężenie miasta rozpoczęło się 2 lutego. 3 lutego 1918 Bobrujsk został zdobyty. Oddziały generała Dowbora-Muśnickiego opanowały miasto i twierdzę. Polacy zdobyli wielkie magazyny z zaopatrzeniem wojskowym, amunicją i prowiantem. Korpus uzyskał środki do dalszej walki. Bolszewicy nie chcieli pogodzić się ze stratą miasta i twierdzy. Oddziały Armii Czerwonej i tzw. Czerwoni Partyzanci za wszelką cenę chcieli odbić miasto. Walki trwały w całej okolicy (m.in. pod Rohaczowem) i straty rosły po obu stronach. Polacy zorganizowali cmentarz wojskowy, gdzie chowano poległych i zmarłych żołnierzy i oficerów. W walkach szczególnie odznaczyli się, żołnierze Legii Rycerskiej. 7 lutego oddziały 1 Dywizji Strzelców i 3 Pułku Ułanów zaatakowały z dwóch kierunków Żłobin; pomimo wkroczenia grupy północnej do miasta, nie zdołała przebić obrony na dworcu kolejowym, wzmocnionej przez marynarzy bolszewickich i pociąg pancerny, i siły polskie musiały się wycofać za rzekę Ołę. Na mocy traktatu brzeskiego Rosja bolszewicka zgodziła się na okupację przez armię niemiecką białoruskich guberni z Mińskiem i Bobrujskiem, zajętych już w lutym 1918 podczas ofensywy niemieckiej w przerwie rokowań w Brześciu. Niemcy początkowo tolerowali obecność terytorium zajmowanego przez korpus polski, jednak w maju 1918 zażądali rozbrojenia korpusu. Generał Dowbor-Muśnicki nie uzyskawszy poparcia Rady Regencyjnej zmuszony został do złożenia broni Niemcom. Przed ewakuacją z Twierdzy Bobrujsk dowództwo Korpusu zdecydowało utworzyć na miejscu cmentarza polskiego kopiec jako pomnik poległych w walkach o niepodległość Polski. Po wojnie polsko-bolszewickiej kopiec Dowborczyków w Twierdzy Bobrujsk został zniszczony. W 1932 Dowborczycy odtworzyli małą kopię kopca bobrujskiego na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. W nim chowano żołnierzy generała Dowbora-Muśnickiego, mieszkających w niepodległej Polsce. Walki o Bobrujsk zostały upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie, napisem na jednej z tablic w czasie II RP i po 1990 „BOBRUJSK 2 II - 11 III 1918”. (pl)
- Бои за Бобруйск — эпизод Гражданской войны. В ходе боёв 1-й Польский корпус под командованием генерала Иосифа Довбор-Мусницкого выбил части РККА РСФСР из Бобруйска. Польский корпус был организован 24 июля 1917 года, с целью последующей отправки на фронт Первой мировой, 6 августа его командиром был назначен генерал Юзеф Довбор-Мусницкий. После Октябрьской революции командование корпуса отказалось подчиняться новой власти, заняло позицию нейтралитета и передислоцировалось из Быхова в район Рогачёв-Жлобин-Бобруйск. 12 января 1918 года прошло первое сражение с войсками РККА, корпусу удалось занять Рогачёв. Однако Довбор-Мусницкий стремился к захвату крепости Бобруйск: Взятие Бобруйска было моей главной целью, потому что крепость способствовала перегруппировке войск и эффективной обороне. <…> Только после потери крепости большевики стали осознавать её стратегическое значение. Большевики защищали Бобруйск силами около 7 тысяч солдат. Осада города началась 2 февраля 1918 года, на следующий день город капитулировал. Войска генерала Довбор-Мусницкого получили доступ ко складам с военным снабжением, боеприпасами и провиантом, получив средства для продолжения борьбы. Красная Армия не смирилась с потерей города, её части предприняли несколько безуспешных попыток штурма при участии партизан. Бои продолжались по всей окрестности (в том числе и под Рогачёвом), потери росли с обеих сторон. Поляки устроили военное кладбище, где хоронили погибших и умерших солдат и офицеров. В боях особенно отличились воины Рыцарского (Офицерского) легиона. На основании Брестского мира Советская Россия вынуждена была передать Германии захваченный поляками Бобруйск. Генерал Довбор-Мусницкий, не получив поддержки Регентского совета Польского королевства, в мае 1918 года вынужден был сдаться немецким войскам. Перед эвакуацией из города командование корпуса решило создать на месте польского кладбища курган как памятник павшим в боях за независимость Польши. После советско-польской войны курган был снесён. В 1932 году была воссоздана уменьшенная копия бобруйского кургана на кладбище Старые Повонзки в Варшаве. Там хоронили солдат генерала Довбор-Мусницкого, умерших уже в независимой Польше. Бои за Бобруйск также были увековечены на Могиле Неизвестного Солдата в Варшаве, с надписью на одной из досок: BOBRUJSK 2 II — 11 III 1918. (ru)
|
| dbo:causalties
| |
| dbo:commander
| |
| dbo:date
| |
| dbo:isPartOfMilitaryConflict
| |
| dbo:place
| |
| dbo:result
| |
| dbo:strength
|
- +7,000 soldiers
- 30,000 soldiers
|
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 3167 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:casualties
|
- 500 (xsd:integer)
- heavy (en)
|
| dbp:commander
| |
| dbp:conflict
| |
| dbp:date
|
- 0001-02-02 (xsd:gMonthDay)
|
| dbp:partof
|
- the October Revolution, Polish–Soviet fights (en)
|
| dbp:place
|
- Near Bobruysk, Belarus (en)
|
| dbp:result
| |
| dbp:strength
|
- 30000 (xsd:integer)
- +7,000 soldiers (en)
|
| dbp:units
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- The Battle of Bobrujsk took place between February 2 – March 11, 1918. Units of the Polish I Corps in Russia, commanded by General Jozef Dowbor-Musnicki, fought with the Red Army over the control of the city of Babruysk (Polish: Bobrujsk), located in eastern Belarus. After the Treaty of Brest-Litovsk, Soviet Russia handed Babruysk over to the Imperial German Army. Under the circumstances, General Dowbor-Musnicki had to evacuate the town, leaving it in German hands. (en)
- Walki o Bobrujsk – walki stoczone w dniach 2 lutego – 11 marca 1918 o Bobrujsk przez I Korpus Polski w Rosji pod dowództwem generała Józefa Dowbora-Muśnickiego z oddziałami sowieckimi podczas I wojny światowej. 24 lipca 1917 generał wojsk rosyjskich Józef Dowbor-Muśnicki zorganizował na Białorusi z żołnierzy Polaków służących w Armii Imperium Rosyjskiego I Korpus Polski w składzie trzech dywizji piechoty (około 30 tys. żołnierzy). W styczniu 1918 rozpoczął on walki z Armią Czerwoną – korpusowi udało się zająć Rohaczów. Jednak Dowbor-Muśnicki dążył do zajęcia twierdzy Bobrujsk: (pl)
- Бои за Бобруйск — эпизод Гражданской войны. В ходе боёв 1-й Польский корпус под командованием генерала Иосифа Довбор-Мусницкого выбил части РККА РСФСР из Бобруйска. Польский корпус был организован 24 июля 1917 года, с целью последующей отправки на фронт Первой мировой, 6 августа его командиром был назначен генерал Юзеф Довбор-Мусницкий. После Октябрьской революции командование корпуса отказалось подчиняться новой власти, заняло позицию нейтралитета и передислоцировалось из Быхова в район Рогачёв-Жлобин-Бобруйск. (ru)
|
| rdfs:label
|
- Battle of Bobruysk (1918) (en)
- Walki o Bobrujsk (1918) (pl)
- Бои за Бобруйск (1918) (ru)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| foaf:name
| |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
