| dbo:abstract
|
- L'associacionisme és la tendència, voluntat o preferència a unir-se en grups, entitats o associacions per assolir uns propòsits específics. (ca)
- Asocianismus je v psychologii považován za jednu z nejstarších teorii učení, jelikož se opírá o filosofický směr ze 18.-19. století, který hlásá "nic není ve vědomí, co dříve nebylo ve smyslech". Podstatou fungování všech duševních jevů je asociace, z jednoduchých útvarů se spojuje více počitků = vjem. Hlavními představiteli byli J. F. Herbart a H. Ebbinghaus. Je první novověkou teorií snažící se o stanovení zákonitostí duševního života a učení. Je utvořen pod vlivem filosofického empirismu a senzualismu. Podle tohoto směru mají duševní jevy svůj původ v pocitech - ty zanechávají stopy v podobě představ, které přetvářejí vyšší psychické jevy tím, že mezi nimi dochází ke vzniku spojů neboli asociací. Člověk se učí tak, že se představy sdružují podle asociačních zákonů dotyku v čase a prostor. Takže učení je chápáno jako upevňování a paměťové uchovávání asociovaných pocitů a představ. Organizace asociací je závislá na navozování vhodných situací, za nichž dochází k paměťovému uchovávání počitků a dojmů. Hlavní důraz je kladen na paměť. Nejdůležitějšími asociačními zákony jsou podobnost, kontrast, dotyk v čase a prostoru a princip kauzality: 1.
* Zákon podobnosti – projevuje se například tím, že se nám při pohledu na obraz nějakého známého malíře vybaví představy jeho dalších děl. 2.
* Zákon kontrastu – podle něho je představa bílé barvy asociována s černou barvou, podobně jako jsou spojeny představy dne a noci, světla a stínu. 3.
* Zákon dotyku (kontiguity) v prostoru – podle něho existují spoje mezi představami, které vznikly na stejném místě. Například potkáme-li člověka, s nímž jsme byli minulý rok u moře, začnou se nám vybavovat zážitky z loňské dovolené. 4.
* Zákon dotyku v čase – podle něho jsou vzájemně propojeny představy, které vznikly buď současně (dotyk simultánní), nebo v časové následnosti (dotyk sukcesivní). 5.
* Zákon příčinnosti (kauzality) – říká, že si při pohledu na určitý jev snadno vybavíme jeho příčinu. Například vidíme-li hromadu nařezaného dříví, představíme si pilu nebo osoby, které ho pořezaly. (cs)
- الارتباطية أو المذهب الارتباطي (بالإنجليزية: Associationism) هو فكرة أن العلميات العقلية تدار من خلال ارتباط الحالة العقلية مع حالاتها الموروثة. تحتوي هذه الفكرة على أن جميع العمليات العقلية تتكون من عناصر نفسية مختلفة وتركيباتها، والتي يُعتقد أنها تتكون من أحاسيس أو مشاعر بسيطة. في الفلسفة يُنظر إلى هذه الفكرة على أنها حصيلة التجريبية والنزعة الحدسية. يشمل المفهوم النظرية النفسية وكذلك الإحساس الفلسفي الشامل والمنهجية العلمية. (ar)
- Die Assoziationspsychologie bezeichnet eine psychologische Richtung, die als Haupterklärungsprinzip den klassischen Begriff der Assoziation verwendet. Begriffe und Gedanken sind demnach aus elementaren Bewusstseinsinhalten, insbesondere Sinneseindrücken (Perzept), zusammengesetzt. Daher ist die Assoziationspsychologie als reduktionistische oder atomistische Psychologie zu charakterisieren. (de)
- Associationism is the idea that mental processes operate by the association of one mental state with its successor states. It holds that all mental processes are made up of discrete psychological elements and their combinations, which are believed to be made up of sensations or simple feelings. In philosophy, this idea is viewed as the outcome of empiricism and sensationism. The concept encompasses a psychological theory as well as comprehensive philosophical foundation and scientific methodology. (en)
- Grava konsidero de la empirisma tradicio estis asociismo, nome konsidero, ke pensado konsistas en la sinsekvo de ideoj aŭ bildoj. Tiu sinsekvo estas regata per asocileĝoj, kiuj determinas kiel funkcias la sekvo de pensoj. Tiuj leĝoj estas diferencaj el logikaj rilatoj inter la enhavoj de la pensoj, kiuj troviĝas ĉe skizaj inferencoj pere de movado el la pensado de premisoj al la pensado de la konkludo. Variaj asocileĝoj estis sugestitaj. Laŭ la leĝoj de simileco kaj kontrasto, ideoj tendencas elvoki aliajn ideojn kiuj estas aŭ tre similaj al tiuj aŭ ties kontraŭo. La leĝo de apudeco, aliflanke, asertas, ke se du ideoj estas ofte sentitaj kune, tiam la sento de unu tendencas kaŭzi la senton de alia. Tiusence, la historio de sento de organismo determinas kiujn pensojn la organismo havas kaj kiel tiuj pensoj disvolviĝas. Sed tia asocio ne garantias, ke la konekto estas signifoplena aŭ racia. Por ekzemplo, pro la asocio inter la terminoj "malvarma" kaj "Idaho", la penso "tiu kafejo estas malvarma" povus konduki al la penso "Rusio aneksus Idaho-n". Formo de asociismo estas imagismo (bildismo). Ĝi asertas, ke pensado konsistas en entreprenado de sekvenco de imagoj el kiuj plej fruaj imagoj kondukas al postaj imagoj bazitaj sur la asocileĝoj. Unu problemo kun tiu konsidero estas ke oni povas pensi pri aferoj kiujn oni ne povas imagi. Tio speciale gravas kiam la pensado enhavas tre kompleksajn objektojn aŭ senfinaĵojn, kio oftas, por ekzemplo, en matematika pensado. Unu kritiko direktita kontraŭ asociismo ĝenerale estas, ke ties postulo iras tro for. Estas ampleksa interkonsento ke asociaj procezoj kiel studitaj de asociistoj ludas rolon en la maniero kiel pensado okazas. Sed la postulo, ke tiu mekanismo estas sufiĉa por kompreni ĉiujn pensojn aŭ ĉiujn mensajn procezojn estas kutime malakceptita. En la historio de la tendenco John Locke sekvis indikojn de Aristotelo. Pluis David Hume (1711-1776) kaj Immanuel Kant (1724-1804). (eo)
- Asoziazionismoa gertaera mental guztiak desberdinak diren psikologiazko edukien loturan oinarriturik aztertzen dituen filosofia dotrina da. Gertaera psikologikoak zenbait jarraituz elkarren artean lotzen dira, pertsonak nahita zein nahigabe ere. Aristotelesek, adibidez, oroitzapenak beste zenbait ideia lotuz lortzen direla ikusi zuen, eta lotura horiek izan ziren XVIII. eta XIX. mendeetako psikologiaren aztergaia. Hiru dira ideiak lotzen dituzten arauak:
* Jarraitasunaren legea: elkarren ondoren jazotako bi egoera elkarri loturik geratzen dira.
* Antzekotasunaren legea: kontzientziaren bi egoera antzekoak direnean gertatzen da.
* Kontraste legea, ideia batek kontrakoa den beste bat gogorarazten du zenbaitetan. XIX. mendearen bukaeran, hitzen eta ideien arteko lotura aztertu zuen Galtonek. Geroago, zenbait psikiatrak (Kent, ) eta psikoanalistak, hitz zerrenda batzuk eratu zituzten; zerrenda horiek gaixoen psikologia arazoak eta konplexuak kontzientziara ekartzen lagundu zuten. Freudek ere erabili zuen asoziazio askearen teknika hori, gaixoari hitz bat eman eta horrek burura ekartzen dion guztia esatearena, alegia. (eu)
- El asociacionismo es el paradigma que sirve de justificación teórica a las técnicas asociativas basándose en el postulado, defendido por esta corriente psicológica, de que la asociación es el mecanismo que explica cualquier actividad del ser humano, los defensores de las técnicas asociativas sugieren una serie de procedimientos de tipo asociativo a fin de poner en práctica un comportamiento creativo. (es)
- L'associationnisme (qui s'écrit parfois aussi : associationisme) est une thèse philosophique concernant l'esprit et la connaissance. Fortement liée à l'empirisme, elle prétend expliquer par l'association des idées toutes les opérations intellectuelles, tous les principes de la raison et même tout l'ensemble de la vie mentale. David Hume comparait l'association des idées à la loi de l'attraction universelle découverte par Newton. Ainsi, l'association des idées serait le fait auquel tout se ramène, le mode d'explication le plus général : « Et même dans nos rêveries les plus folles et les plus délirantes, et pour mieux dire dans tous nos rêves, nous trouverons, à y réfléchir, que l'imagination ne court pas entièrement à l'aventure, mais qu'il y a toujours une connexion qui se maintient entre les différentes idées qui se succèdent » (Hume). Outre des empiristes célèbres tels que Locke, Hume, James Mill ou John Stuart Mill, cette thèse est aussi soutenue par d'autres, moins connus, tels que Alexander Bain ou Herbert Spencer. (fr)
- アソシエーショニズム (Associationism) とは、社会思想、社会科学用語である。地縁に基づく集団「コミュニティ」の対概念で、共通の目的・関心を持つ者が集まり結びつく機能的集団のことを「アソシエーション (association) 」と呼ぶ。 (ja)
- L'associazionismo è una corrente psicologica derivata dall'empirismo del XVII e XVIII secolo, la quale ipotizza che ogni evento psichico complesso derivi da elementi psichici più semplici, i quali sono "associati" fra di loro. (it)
- Asocjacjonizm (psychologia asocjacjonistyczna, asocjacyjna, atomistyczna) – zapoczątkowany w XIX wieku w filozofii angielskiej. Najważniejszą tezą psychologii asocjacjonistycznej jest to, że wszystkie złożone akty psychiczne (spostrzeganie, uczenie się, przypominanie, akty woli, uczucia) tworzą się poprzez asocjację (kojarzenie) z wrażeń, podobnie jak cząsteczki z atomów (dlatego psychologię asocjacjonistyczną zwano też atomistyczną). W asocjacjonizmie powstawanie asocjacji jest głównym mechanizmem życia psychicznego.Zagadnieniem tym interesował się już Arystoteles, ale jako twórcę tej psychologii podaje się Hartleya, który usystematyzował prawo kojarzeń. Zasadę tę przyjmował m.in. Wilhelm Wundt - twórca . Inni wybitni przedstawiciele tej psychologii to m.in.: John Stuart Mill, Johann Friedrich Herbart i Herbert Spencer. Od końca XIX w. do początku XX w. asocjacjonizm stopniowo tracił na popularności. Ważną modyfikację teorii spowodowała nauka o odruchach warunkowych, która wykazała, że odruchów tych nie da się wytłumaczyć na zasadzie samego tylko współwystępowania zjawisk. Powrócił dopiero w nowej formie – koneksjonizmu w latach 50. XX wieku. Teoria ta spotkała się z krytyką ze strony psychologii postaci a następnie psychologii funkcjonalnej oraz operacjonizmu. Atomizm psychologiczny to koncepcja, według której psychika składa się z najprostszych, nierozkładalnych elementów - wrażeń, aktów woli, uczuć, myśli. (pl)
- A teoria associacionista, antecessora do comportamentalismo ou behaviorismo, inspirada na filosofia empirista e positivista, atribuiu exclusivamente ao ambiente a constituição das características humanas e privilegia a experiência como fonte do conhecimento e de formação de hábitos de comportamento. Assim as características individuais são determinadas por fatores externos ao indivíduo. Nesta abordagem, desenvolvimento e aprendizagem se confundem e ocorrem simultaneamente. O associacionismo ou conexionismo se interessa pela investigação de animais em condições controladas de laboratório. Segundo essa perspectiva, o estudo do comportamento animal permite acesso ao modo humano de solucionar problemas. O termo associacionismo origina-se da concepção de que a aprendizagem se dá por um processo de associação de ideias - Das mais simples às mais complexas. Assim, para aprender um conteúdo complexo, a pessoa precisaria primeiro aprender as ideias mais simples, que estariam associadas àquele conteúdo. "A aprendizagem é realizada por mero acidente, sem participação inteligente e compreensiva de quem a realiza, pelo fortalecimento da resposta correta dentre muitas esboçadas, pela influência do exercício e do efeito." formulou a Lei do Efeito, que seria de grande utilidade para a Psicologia Comportamentalista. De acordo com essa lei, todo comportamento de um organismo vivo tende a se repetir, se for recompensado (efeito) assim que o comportamento for emitido. Por outro lado, o comportamento tenderá a não acontecer se o organismo for castigado (efeito) após a sua ocorrência. Pela Lei do Efeito, o organismo vai associar essas situações com outras semelhantes.O associacionismo também atribui à ideia-imagem a figura de fundo, ou seja, o conjunto engloba outros fatores que por si só representam outro sentido para o todo. (pt)
- 聯想心理學(associationism)，又稱聯結論。為一門主張心理與道德現象可能用觀念聯想來加以解釋的學說。強調時間序列經驗的聯想是心理概念形成的基礎。代表人物有：桑代克(）、巴甫洛夫（）、斯金納（Skinner）等。聯想心理學的基本觀點包括： 1.
* 學習是刺激與反應的聯結，即S¾ R之間的聯結。桑代克說：「學習即聯結，心即人的聯結系統」。 2.
* 學習是一種漸進的、「嘗試與錯誤」，直至最後成功的過程。 強化對學習很重要。斯金納認為，行為之所以發生變化，是由於強化作用。如果一個行為發生後，接著呈現一個強化刺激，行為強度就會增加，因而，直接控制強化物，就是控制行為。 (zh)
- Ассоциативная психология (Ассоцианизм) — совокупность психологических концепций и школ XVIII – XIX вв., в которых ассоциация считалась главным или даже единственным механизмом работы сознания. Ассоциация идей может возникать в результате подобия (ассоциация предметов, имеющих одинаковые свойства и признаки), близости (ассоциация расположенных рядом предметов или событий, происходящих совместно в одно и то же время), контраста (ассоциация предметов, характеризующихся как противоположности друг друга). Эти три принципа связи идей в ассоциации были выдвинуты ещё Аристотелем. Идеи ассоцианизма впервые были выдвинуты Платоном и Аристотелем при анализе процессов запоминания. Систематическое применение подхода ассоцианизма осуществил немецкий психолог Герман Эббингауз при изучении процессов заучивания. Американский психолог Эдуард Ли Торндайк исследовал влияние поощрительного стимула на складывание ассоциаций, что нашло отражение в законе эффекта. Некоторые идеи школы ассоцианизма предвосхитили бихевиористическую психологию, особенно это касается идеи рефлексов. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- L'associacionisme és la tendència, voluntat o preferència a unir-se en grups, entitats o associacions per assolir uns propòsits específics. (ca)
- الارتباطية أو المذهب الارتباطي (بالإنجليزية: Associationism) هو فكرة أن العلميات العقلية تدار من خلال ارتباط الحالة العقلية مع حالاتها الموروثة. تحتوي هذه الفكرة على أن جميع العمليات العقلية تتكون من عناصر نفسية مختلفة وتركيباتها، والتي يُعتقد أنها تتكون من أحاسيس أو مشاعر بسيطة. في الفلسفة يُنظر إلى هذه الفكرة على أنها حصيلة التجريبية والنزعة الحدسية. يشمل المفهوم النظرية النفسية وكذلك الإحساس الفلسفي الشامل والمنهجية العلمية. (ar)
- Die Assoziationspsychologie bezeichnet eine psychologische Richtung, die als Haupterklärungsprinzip den klassischen Begriff der Assoziation verwendet. Begriffe und Gedanken sind demnach aus elementaren Bewusstseinsinhalten, insbesondere Sinneseindrücken (Perzept), zusammengesetzt. Daher ist die Assoziationspsychologie als reduktionistische oder atomistische Psychologie zu charakterisieren. (de)
- Associationism is the idea that mental processes operate by the association of one mental state with its successor states. It holds that all mental processes are made up of discrete psychological elements and their combinations, which are believed to be made up of sensations or simple feelings. In philosophy, this idea is viewed as the outcome of empiricism and sensationism. The concept encompasses a psychological theory as well as comprehensive philosophical foundation and scientific methodology. (en)
- El asociacionismo es el paradigma que sirve de justificación teórica a las técnicas asociativas basándose en el postulado, defendido por esta corriente psicológica, de que la asociación es el mecanismo que explica cualquier actividad del ser humano, los defensores de las técnicas asociativas sugieren una serie de procedimientos de tipo asociativo a fin de poner en práctica un comportamiento creativo. (es)
- アソシエーショニズム (Associationism) とは、社会思想、社会科学用語である。地縁に基づく集団「コミュニティ」の対概念で、共通の目的・関心を持つ者が集まり結びつく機能的集団のことを「アソシエーション (association) 」と呼ぶ。 (ja)
- L'associazionismo è una corrente psicologica derivata dall'empirismo del XVII e XVIII secolo, la quale ipotizza che ogni evento psichico complesso derivi da elementi psichici più semplici, i quali sono "associati" fra di loro. (it)
- 聯想心理學(associationism)，又稱聯結論。為一門主張心理與道德現象可能用觀念聯想來加以解釋的學說。強調時間序列經驗的聯想是心理概念形成的基礎。代表人物有：桑代克(）、巴甫洛夫（）、斯金納（Skinner）等。聯想心理學的基本觀點包括： 1.
* 學習是刺激與反應的聯結，即S¾ R之間的聯結。桑代克說：「學習即聯結，心即人的聯結系統」。 2.
* 學習是一種漸進的、「嘗試與錯誤」，直至最後成功的過程。 強化對學習很重要。斯金納認為，行為之所以發生變化，是由於強化作用。如果一個行為發生後，接著呈現一個強化刺激，行為強度就會增加，因而，直接控制強化物，就是控制行為。 (zh)
- Asocianismus je v psychologii považován za jednu z nejstarších teorii učení, jelikož se opírá o filosofický směr ze 18.-19. století, který hlásá "nic není ve vědomí, co dříve nebylo ve smyslech". Podstatou fungování všech duševních jevů je asociace, z jednoduchých útvarů se spojuje více počitků = vjem. Hlavními představiteli byli J. F. Herbart a H. Ebbinghaus. Nejdůležitějšími asociačními zákony jsou podobnost, kontrast, dotyk v čase a prostoru a princip kauzality: (cs)
- Grava konsidero de la empirisma tradicio estis asociismo, nome konsidero, ke pensado konsistas en la sinsekvo de ideoj aŭ bildoj. Tiu sinsekvo estas regata per asocileĝoj, kiuj determinas kiel funkcias la sekvo de pensoj. Tiuj leĝoj estas diferencaj el logikaj rilatoj inter la enhavoj de la pensoj, kiuj troviĝas ĉe skizaj inferencoj pere de movado el la pensado de premisoj al la pensado de la konkludo. Variaj asocileĝoj estis sugestitaj. Laŭ la leĝoj de simileco kaj kontrasto, ideoj tendencas elvoki aliajn ideojn kiuj estas aŭ tre similaj al tiuj aŭ ties kontraŭo. La leĝo de apudeco, aliflanke, asertas, ke se du ideoj estas ofte sentitaj kune, tiam la sento de unu tendencas kaŭzi la senton de alia. Tiusence, la historio de sento de organismo determinas kiujn pensojn la organismo havas kaj (eo)
- Asoziazionismoa gertaera mental guztiak desberdinak diren psikologiazko edukien loturan oinarriturik aztertzen dituen filosofia dotrina da. Gertaera psikologikoak zenbait jarraituz elkarren artean lotzen dira, pertsonak nahita zein nahigabe ere. Aristotelesek, adibidez, oroitzapenak beste zenbait ideia lotuz lortzen direla ikusi zuen, eta lotura horiek izan ziren XVIII. eta XIX. mendeetako psikologiaren aztergaia. Hiru dira ideiak lotzen dituzten arauak: (eu)
- L'associationnisme (qui s'écrit parfois aussi : associationisme) est une thèse philosophique concernant l'esprit et la connaissance. Fortement liée à l'empirisme, elle prétend expliquer par l'association des idées toutes les opérations intellectuelles, tous les principes de la raison et même tout l'ensemble de la vie mentale. David Hume comparait l'association des idées à la loi de l'attraction universelle découverte par Newton. Ainsi, l'association des idées serait le fait auquel tout se ramène, le mode d'explication le plus général : « Et même dans nos rêveries les plus folles et les plus délirantes, et pour mieux dire dans tous nos rêves, nous trouverons, à y réfléchir, que l'imagination ne court pas entièrement à l'aventure, mais qu'il y a toujours une connexion qui se maintient entre (fr)
- A teoria associacionista, antecessora do comportamentalismo ou behaviorismo, inspirada na filosofia empirista e positivista, atribuiu exclusivamente ao ambiente a constituição das características humanas e privilegia a experiência como fonte do conhecimento e de formação de hábitos de comportamento. Assim as características individuais são determinadas por fatores externos ao indivíduo. Nesta abordagem, desenvolvimento e aprendizagem se confundem e ocorrem simultaneamente. (pt)
- Asocjacjonizm (psychologia asocjacjonistyczna, asocjacyjna, atomistyczna) – zapoczątkowany w XIX wieku w filozofii angielskiej. Najważniejszą tezą psychologii asocjacjonistycznej jest to, że wszystkie złożone akty psychiczne (spostrzeganie, uczenie się, przypominanie, akty woli, uczucia) tworzą się poprzez asocjację (kojarzenie) z wrażeń, podobnie jak cząsteczki z atomów (dlatego psychologię asocjacjonistyczną zwano też atomistyczną). W asocjacjonizmie powstawanie asocjacji jest głównym mechanizmem życia psychicznego.Zagadnieniem tym interesował się już Arystoteles, ale jako twórcę tej psychologii podaje się Hartleya, który usystematyzował prawo kojarzeń. Zasadę tę przyjmował m.in. Wilhelm Wundt - twórca . Inni wybitni przedstawiciele tej psychologii to m.in.: John Stuart Mill, Johann Frie (pl)
- Ассоциативная психология (Ассоцианизм) — совокупность психологических концепций и школ XVIII – XIX вв., в которых ассоциация считалась главным или даже единственным механизмом работы сознания. Ассоциация идей может возникать в результате подобия (ассоциация предметов, имеющих одинаковые свойства и признаки), близости (ассоциация расположенных рядом предметов или событий, происходящих совместно в одно и то же время), контраста (ассоциация предметов, характеризующихся как противоположности друг друга). Эти три принципа связи идей в ассоциации были выдвинуты ещё Аристотелем. (ru)
|
