| dbo:abstract
|
- Andrej Grigorjevič Škuro (rusky Андрей Григорьевич Шкуро, ukrajinsky Андрій Григорович Шкуро; 7. lednajul./ 19. ledna 1887greg. – 16. ledna 1947 Moskva) byl v 1. světové válce velitel partyzánského oddílu, takzvané Vlčí sotně v občanské válce. V roce 1919 se účastnil pogromu, při kterém zemřelo 20 000 židů. Následně uprchl do Francie a žil také v Srbsku. Následně v období 2. světové války se stal velitelem tzv. zálohy kozáckých vojsk při hlavním štábu jednotek SS a bojoval v Jugoslávii proti partyzánům. V roce 1945 byl Škuro zadržen britskou armádou v Rakousku a předán Sovětskému svazu v rámci . Nejvyšší soud SSSR odsoudil Škura k smrti a 16. ledna 1947 byl spolu s Pjotrem Nikolajevičem Krasnovem popraven. (cs)
- Andrei Grigoriyevich Shkuro (Russian: Андре́й Григо́рьевич Шкуро́, Ukrainian: Андрій Григорович Шкуро; 19 January 1887 (O.S.: 7 January) – 17 January 1947) was a Lieutenant General (1919) of the White Army. (en)
- Andrei Grigorjewitsch Schkuro (Schkura) (russisch Андрей Григорьевич Шкуро, wiss. Transliteration Andrej Grigor'evič Škuro; * 7. Januarjul. / 19. Januar 1887greg. in Jekatarinodar; † 17. Januar 1947 in Moskau) war ein General der russischen Armee, der im Russischen Bürgerkrieg auf Seiten der Weißen stand und im Zweiten Weltkrieg einen für die Achsenmächte kämpfenden Kosakenverband führte. (de)
- Andréi Grigórievich Shkuró (en ruso: Андре́й Григо́рьевич Шкуро́; 7 de febrero de 1886 - 16 de enero de 1947) fue un teniente general del Ejército del Imperio ruso, comandante de caballería, líder y héroe popular cosaco. Nació en la stanitsa Páshkovskaya, junto a Yekaterinodar, Rusia, región de Kuban. Su padre, el oficial del Ejército Cosaco de Kuban Georgi Shkuró, al pasar al retiro fue nombrado el portavoz del gobierno local de la ciudad de Yekaterinodar (actual Krasnodar). Su madre, Anastasia, era hija de un sacerdote de la iglesia ortodoxa. Al término del Colegio Técnico Aleksandrovskoye de Kuban, Andréi Shkuró ingreso al 3r Cuerpo de Cadetes de Moscú y al término de este ingresa en la Escuela Superior de Caballería Nikolayevskoye en San Petersburgo. Graduado de la Escuela Superior con distinciones, en mayo de 1907 recibe grado de oficial de forma personal de la mano del Emperador de Rusia. Su primera distinción militar, la Orden de San Estanislao de 3r grado, la recibe Andréi Shkuró siendo oficial del Regimiento Ulanski por acciones destacadas en combates con shajsevanos, guerrillas de asaltantes persas. De carácter extremadamente explosivo y enérgico, en su juventud Andréi Shkuró en más de una ocasión fue sancionado por peleas y riñas. Según sus propias palabras, su destino hubiera podido tener un carácter negativo desde el principio de su carrera militar si no fuera por circunstancias que muy pronto cambiarían e influirían en su comportamiento al conocer a su futura esposa Tatiana, la hija del Director de la escuelas técnicas de la región de Estavropolie, un cosaco acaudalado, heredero y propietario de grandes capitales. “Las condiciones que me impusieron al iniciar el noviazgo tuvieron un efecto inmediato y comencé a tomar la vida con mucho más seriedad y sobriedad” – recuerda Andréi Shkuró. Durante su viaje de luna de miel, los jóvenes casados recorrieron Europa - Alemania y Bélgica entre otros países. Durante su estadía en Berlín, Andréi Shkuró aprovechó para conocer la industria local de materiales de construcción, específicamente la producción de ladrillos térmicos de cemento (con vacíos en su interior). A su regreso a Kuban de inmediato invierte en la construcción de una fábrica de ladrillos con esta tecnología. Más tarde, con el mismo material elaborado, inicia negocios de construcción, principalmente en ciudad de Yekaterinodar. Sin embargo, la tranquilidad y negocios exitosos no complacían el carácter inquieto de Andréi Shkuró. Durante sus vacaciones en año 1913, solicita su traslado a Siberia Oriental para encabezar una expedición patrocinada por el Gabinete del Emperador para un trabajo de cartografía de los nuevos yacimientos de oro en la región. Al inicio de la expedición, ya en tierras siberianas, en la ciudad de Chitá, recibe la noticia sobre el inicio de la Primera Guerra Mundial. Andréi Shkuró regresa de forma urgente a Kuban, su región natal. (es)
- Andrej Grigor'evič Škuro è stato un generale russo di origine ucraina. (it)
- Andreï Grigorievitch Chkouro (en russe : Андрей Григорьевич Шкуро), né le 19 janvier 1887, stanitsa (ru) près d'Ekaterinodar (Russie) et mort le 17 janvier 1947, Moscou (RSFS de Russie), est un général russe qui combattit dans les armées blanches durant la guerre civile russe et fut aussi chef d'une division de partisans appelés « ». (fr)
- 안드레이 그리고리에비치 슈쿠로(Андре́й Григо́рьевич Шкуро́)는 러시아 제국의 육군군인이다. 최종 계급은 중장. (ko)
- Андре́й Григо́рьевич Шкуро́ (фамилия при рождении — Шку́ра; 7 (19) января 1887, станица Пашковская — 16 января 1947, Москва) — русский военный деятель, кубанский казак, генерал-лейтенант Белой армии и Вермахта. Участник обеих мировых войн и Гражданской войны в России. Во время Второй мировой войны сотрудничал с военной администрацией нацистской Германии. Занимался подготовкой резерва для 15-го казачьего корпуса фон Паннвица. После выдачи англо-американскими силами в СССР, был приговорён к смертной казни через повешение и казнён в Москве. Кавалер орденов Святой Анны и Святого Станислава; рыцарь-командор английского ордена Бани (1919); обладатель Георгиевского оружия. (ru)
- Andriej Grigoriewicz Szkuro, prawdziwe nazwisko Szkura, ros. Андрей Григорьевич Шкуро (Шкура) (ur. 26 grudnia 1886?/ 7 stycznia 1887 w Jekaterynodarze, zm. 17 stycznia 1947 w więzieniu w Moskwie) – rosyjski wojskowy formacji kozackich, dowódca Dywizji Kozaków Kubańskich w okresie walk z bolszewikami, współorganizator i komendant ochotniczych kozackich formacji tyłowych i rezerwowych podczas II wojny światowej (pl)
- Андрі́й Григо́рович Шку́ро (7 (19) січня 1886, станиця Пашківська, Кубань — 16 січня 1947, Москва) — кубанський козак українського походження, первісно прізвище звучало як Шкура, командувач Кубанського козацького війська Кубанської Народної Республіки, генерал-лейтенант Кубанської армії, голова резерву козачих кубанських військ Вермахту. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Andrei Grigoriyevich Shkuro (Russian: Андре́й Григо́рьевич Шкуро́, Ukrainian: Андрій Григорович Шкуро; 19 January 1887 (O.S.: 7 January) – 17 January 1947) was a Lieutenant General (1919) of the White Army. (en)
- Andrei Grigorjewitsch Schkuro (Schkura) (russisch Андрей Григорьевич Шкуро, wiss. Transliteration Andrej Grigor'evič Škuro; * 7. Januarjul. / 19. Januar 1887greg. in Jekatarinodar; † 17. Januar 1947 in Moskau) war ein General der russischen Armee, der im Russischen Bürgerkrieg auf Seiten der Weißen stand und im Zweiten Weltkrieg einen für die Achsenmächte kämpfenden Kosakenverband führte. (de)
- Andrej Grigor'evič Škuro è stato un generale russo di origine ucraina. (it)
- Andreï Grigorievitch Chkouro (en russe : Андрей Григорьевич Шкуро), né le 19 janvier 1887, stanitsa (ru) près d'Ekaterinodar (Russie) et mort le 17 janvier 1947, Moscou (RSFS de Russie), est un général russe qui combattit dans les armées blanches durant la guerre civile russe et fut aussi chef d'une division de partisans appelés « ». (fr)
- 안드레이 그리고리에비치 슈쿠로(Андре́й Григо́рьевич Шкуро́)는 러시아 제국의 육군군인이다. 최종 계급은 중장. (ko)
- Andriej Grigoriewicz Szkuro, prawdziwe nazwisko Szkura, ros. Андрей Григорьевич Шкуро (Шкура) (ur. 26 grudnia 1886?/ 7 stycznia 1887 w Jekaterynodarze, zm. 17 stycznia 1947 w więzieniu w Moskwie) – rosyjski wojskowy formacji kozackich, dowódca Dywizji Kozaków Kubańskich w okresie walk z bolszewikami, współorganizator i komendant ochotniczych kozackich formacji tyłowych i rezerwowych podczas II wojny światowej (pl)
- Андрі́й Григо́рович Шку́ро (7 (19) січня 1886, станиця Пашківська, Кубань — 16 січня 1947, Москва) — кубанський козак українського походження, первісно прізвище звучало як Шкура, командувач Кубанського козацького війська Кубанської Народної Республіки, генерал-лейтенант Кубанської армії, голова резерву козачих кубанських військ Вермахту. (uk)
- Andrej Grigorjevič Škuro (rusky Андрей Григорьевич Шкуро, ukrajinsky Андрій Григорович Шкуро; 7. lednajul./ 19. ledna 1887greg. – 16. ledna 1947 Moskva) byl v 1. světové válce velitel partyzánského oddílu, takzvané Vlčí sotně v občanské válce. V roce 1919 se účastnil pogromu, při kterém zemřelo 20 000 židů. Následně uprchl do Francie a žil také v Srbsku. (cs)
- Andréi Grigórievich Shkuró (en ruso: Андре́й Григо́рьевич Шкуро́; 7 de febrero de 1886 - 16 de enero de 1947) fue un teniente general del Ejército del Imperio ruso, comandante de caballería, líder y héroe popular cosaco. Nació en la stanitsa Páshkovskaya, junto a Yekaterinodar, Rusia, región de Kuban. (es)
- Андре́й Григо́рьевич Шкуро́ (фамилия при рождении — Шку́ра; 7 (19) января 1887, станица Пашковская — 16 января 1947, Москва) — русский военный деятель, кубанский казак, генерал-лейтенант Белой армии и Вермахта. Участник обеих мировых войн и Гражданской войны в России. Во время Второй мировой войны сотрудничал с военной администрацией нацистской Германии. Занимался подготовкой резерва для 15-го казачьего корпуса фон Паннвица. После выдачи англо-американскими силами в СССР, был приговорён к смертной казни через повешение и казнён в Москве. (ru)
|
