| dbo:abstract
|
- En retòrica, una anàfora (del grec "ἀναφορά", 'ascens, referència a l'anterior') és un recurs literari que consisteix a repetir una seqüència de paraules al començament de proposicions (oracions o versos) consecutives, tot emfatitzant-les i donant-los simetria. Un recurs similar és l'epífora, que consisteix a repetir les paraules al final de les oracions; ambdues formen part d'un conjunt de recursos literaris que es basen en la . L'anàfora contrasta amb la catàfora. Un autor conegut pel seu ús de l'anàfora és Charles Dickens. (ca)
- Anafora (řecky znovuuvedení) je v literární teorii slovní figura, opakování shodného slova nebo skupiny slov na začátku za sebou jdoucích veršů nebo vět (výjimečně je za anaforu také pokládáno opakování začátků některých veršů ve sloce). Je opakem epifory, u níž se slova opakují na konci verše nebo jiného celku. Příkladem anafory z české literatury mohou být tyto Bezručovy verše: Sto roků v šachtě žil, mlčel jsem.Sto roků kopal jsem uhlí. Anafora je velmi často používaná v poezii (příkladem může být například slavná Kiplingova báseň Když, která je na anafoře postavena) i v próze (v jednotlivých pasážích např. u Charlese Dickense) pro zvýraznění určitého tvrzení či gradaci. Velmi často je užívána také v řečnictví (např. projev I have a dream Martina Luthera Kinga) coby působivý prostředek ke spojení a zdůraznění myšlenek. V textové lingvistice, stylistice a syntaxi je anafora typem (vnitrotextové) reference, která odkazuje k něčemu již řečenému: Byl jeden král a ten měl tři dcery. Slova král a ten odkazují k téže entitě. Jiným typem endoforické reference je katafora, která odkazuje k tomu, co bude řečeno. Kromě endoforické reference rozlišujeme i referenci (mimotextovou), jíž je deixe. (cs)
- In rhetoric, an anaphora (Greek: ἀναφορά, "carrying back") is a rhetorical device that consists of repeating a sequence of words at the beginnings of neighboring clauses, thereby lending them emphasis. In contrast, an epistrophe (or epiphora) is repeating words at the clauses' ends. The combination of anaphora and epistrophe results in symploce. (en)
- Die Anapher (von altgriechisch ἀναφορά anaphorá „das Zurückführen, die Rückbeziehung“ zu ἀναφέρω anaphero oder ἀναφορέω anaphoreo „zurückführen, beziehen auf“; vergleiche die Beziehung von Referenz zu lateinisch refero) ist ein rhetorisches Stilmittel; sie bezeichnet die (einmalige oder mehrfache) Wiederholung eines Wortes (oder einer Wortgruppe) am Anfang aufeinander folgender Verse, Strophen, Sätze oder Satzteile. So dient sie der Strukturierung und Rhythmisierung von Texten. Die wiederholten Einheiten werden ggf. als besonders bedeutsam hervorgehoben. Die Anapher zählt zu den einfachsten, ältesten und häufigsten rhetorischen und poetischen Stilmitteln. Sie begegnet besonders häufig in religiöser Sprache, etwa in der Bibel.Spiegelbildliches Gegenstück zur Anapher ist die Epipher; nahe verwandt mit beiden sind Anadiplose und Kyklos. (de)
- En retoriko, anaforo (de la Greka ἀναφορά, "reportanta") estas la ripetado de la sama vorto aŭ grupo da vortoj ĉe la komenco de kelkaj sinsekvaj frazoj aŭ versoj por emphazi imagaĵon aŭ koncepton. (eo)
- La anáfora (del griego ἀναφορά, 'repetición') es una figura retórica que consiste en la repetición de una o varias (depende del tipo de prosa o normas en la poesía) palabras al principio de un verso o enunciado. En prosa, puede consistir en la repetición de distintas frases o grupos sintácticos.Es importante distinguir este sentido de "anáfora" del que tiene como término estrictamente lingüístico y analítico en la poética. Se utiliza bastante en la oratoria, donde da mayor sonoridad y ritmo al párrafo en que se emplea este recurso retórico. Ejemplos: Temprano levantó la muerte el vuelo,temprano madrugó la madrugada,temprano estás rodando por el suelo.No perdono a la muerte enamorada,no perdono a la vida desatenta,no perdono a la tierra ni a la nada. Miguel Hernández, "Elegía (A Ramón Sijé)", El rayo que no cesa, 1936 —Ábreme la puerta, blanca;ábreme la puerta, niña. Anónimo. Romance del enamorado y la muerte (es)
- Anafora hitza grezieratik dator, ἀναφορά, eta errepikapena esan nahi du. Izen horrekin hitzezko figura bat definitu egiten da. Funtsean lerroen hasieran edo esaldien hasieran hitz bat edo gehiago errepikatzea da: Haurrak, haurrak,haurrak ederrak,haurrak nongoak zarete? Baliabide literario honen helburua adierazpenari enfasia ematea da, modu batez esanahia indartzen. Prosan ere, aipatu dugunez, esaldiak edo sintagmak errepikatuz eman daiteke: Ez dakit nire inpresioa zorrotza den edo ez; hau da, ez dakit nire inpresioa soziala den edo :pertsonala, baina esango dizuet zein den: aspaldi honetan, iruditzen zait harriak ere :aspertuta daudela euskal politikarekin, euskal politikariekin. Sintaxi alorrean anafora baliabide sintaktikoa bezala onartua dago eta errepikapenak izenordeen bidez eman daiteke, aurretik azaldutako errepikatuz: "Ikasleak ez zuen ezer esan baina horrek egia bazekien". (eu)
- L'anaphore (du grec ancien ἀναφορά / anaphorá, « reprise, rapport ») est une figure de style qui consiste à commencer des vers, des phrases ou des ensembles de phrases ou de vers par le même mot ou le même syntagme. L'anaphore rythme la phrase, souligne un mot, une obsession, provoque un effet musical, communique plus d'énergie au discours ou renforce une affirmation, un plaidoyer, suggère une incantation, une urgence. Syntaxiquement, elle permet de créer un effet de symétrie. (fr)
- 首句反復（しゅくはんぷく、または行頭反復、頭語反復、anaphora）とは、隣り合った節の先頭である言葉を繰り返すことによって、その言葉を強調する修辞技法のこと。結句反復の反対。語源はギリシャ語の ἀναφορά（思い出すこと）。 首句反復の使い手として有名な人物は、チャールズ・ディケンズである。ディケンズの名作のいくつかは、首句反復の使用によりその主題をしきりに描写した。 It was the best of times, it was the worst of times, it was the age of wisdom, it was the age of foolishness, it was the epoch of belief, it was the epoch of incredulity, it was the season of Light, it was the season of Darkness, it was the spring of hope, it was the winter of despair, we had everything before us, we had nothing before us, we were all going direct to Heaven, we were all going direct the other way …-- ディケンズ『二都物語』 (ja)
- L'anafora (dal greco ἀναφορά, anaphorá, «ripresa», da aná, "indietro" o "di nuovo", e phéro, "io porto") è una figura retorica che consiste nel ripetere una o più parole all'inizio di frasi nello stesso verso o di versi successivi, per sottolineare un'immagine o un concetto: si tratta del modulo tipico della ripetizione. La figura è indicata anche come epanàfora o iterazione. Gli elementi ripetuti possono essere copiati o variati in qualche modo. Analoga all'anafora è l'epifora, che però colloca gli elementi ripetuti alla fine. Anafora ed epifora possono combinarsi nella simploche. L'anafora può inoltre far parte di una climax o seguire un'anadiplosi. Se ad esser ripetuta è una congiunzione coordinativa (come in italiano è e), si ottiene un polisindeto. (it)
- Een anafoor is een stijlfiguur, die bestaat uit het herhalen van steeds weer een of meerdere woorden aan het begin van elkaar opvolgende zinnen of zinsdelen. Deze stijlfiguur is veelgebruikt in de retoriek. De naam is afgeleid van het Grieks werkwoord ἀναφέρειν, dat letterlijk “naar boven brengen” betekent. De Romeinse pedagoog Quintilianus geeft aan dat de anafoor de luisteraar bestookt met een 'aanhoudend spervuur van zinssegmenten', maar moderne auteurs noemen dit niet en stellen geen ondergrens aan het aantal herhalingen. Voorbeelden
* 'k Kwam op 'n brugje'k Kwam op 'n wegje'k Kwam 'n roodbont hondje tegen
* Niemand die het weet,niemand die wat doetniemand die het wat kan schelen ...
* Ik zie, ik zie wat jij niet ziet (raadselspel; dit is tevens een epizeuxis)
* De Acht Zaligheden, volgens Matteüs 5 uitgesproken door Jezus. Een overeenkomstig fragment in Lucas 6 geeft er maar vier, gevolgd door vier vervloekingen. Hieronder de eerste vier zaligheden volgens Matteüs en de eerste twee vervloekingen:
* Gelukkig wie nederig van hart zijn, want voor hen is het koninkrijk van de hemel. Gelukkig de treurenden, want zij zullen getroost worden. Gelukkig de zachtmoedigen, want zij zullen het land bezitten. Gelukkig wie hongeren en dorsten naar gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.
* Maar wee jullie die rijk zijn, jullie hebben je deel al gehad. Wee jullie die nu verzadigd zijn, want je zult hongeren. Ook in het Latijn zijn anaforen bekend. Bijvoorbeeld de laatste strofe van Carmen 51 van Catullus;
* Otium, Catulle, tibi molestum est:otio exsultas nimiumque gestis:otium et reges prius et beatasperdidit urbes. Enkele bekende voorbeelden in het Engels zijn:
* We shall not flag or fail. We shall go on to the end. We shall fight in France, we shall fight on the seas and oceans, we shall fight with growing confidence and growing strength in the air, we shall defend our island, whatever the cost may be, we shall fight on the beaches, we shall fight on the landing grounds, we shall fight in the fields and in the streets, we shall fight in the hills. We shall never surrender. (Winston Churchill)
* Never give in – never, never, never, never, in nothing great or small, large or petty, never give in except to convictions of honour and good sense. Never yield to force; never yield to the apparently overwhelming might of the enemy. (Winston Churchill, 29 oktober 1941. Churchill gebruikt hier tevens een andere vorm van herhaling, de epizeuxis.) Uit de beroemde toespraak I Have a Dream: Let us not wallow in the valley of despair. I say to you today, my friends, that in spite of the difficulties and frustrations of the moment,I still have a dream. It is a dream deeply rooted in the American dream.I have a dream that one day this nation will rise up and live out the true meaning of its creed: "We hold these truths to be self-evident: that all men are created equal.I have a dream that one day on the red hills of Georgia the sons of former slaves and the sons of former slave owners will be able to sit down together at a table of brotherhood.I have a dream that one day even the state of Mississippi, a state, sweltering with the heat of injustice, sweltering with the heat of oppression, will be transformed into an oasis of freedom and justice. I have a dream that my four little children will one day live in a nation where they will not be judged by the color of their skin but by the content of their character.I have a dream' today. (nl)
- Anafora (gr. ἀναφορά anaphorá „podniesienie”), także epanafora (gr. ἐπαναφορά epanaphorá) – celowe powtórzenie tego samego słowa lub zwrotu na początku kolejnych segmentów wypowiedzi. Stosowana jest w poezji i oratorstwie, szczególnie często w krótkich utworach Na przykład: Szybko, zbudź się, szybko, wstawaj.Szybko, szybko, stygnie kawa! Szybko, zęby myj i ręce! (...)(Danuta Wawiłow – Szybko) lub To ja, Kasandra.A to jest moje miasto pod popiołem,A to jest moja laska i wstążki prorockie,A to jest moja głowa pełna wątpliwości.(Wisława Szymborska – Monolog dla Kasandry) Ten środek stylistyczny szczególnie popularny był w poezji barokowej. Dobrym przykładem jest wiersz Do Anny Daniela Naborowskiego: Z czasem wszytko przemija, z czasem bieżą lata,Z czasem państw koniec idzie, z czasem tego świata.Za czasem stawa dowcip i rozum niszczeje,Z czasem gładkość, uroda, udatność wiotszeje.Z czasem kwitnące łąki krasy ostradają,Z czasem drewa zielone z liścia opadają.Z czasem burdy ustają, z czasem krwawe boje,Z czasem żal i serdeczne z czasem niepokoje.Z czasem noc dniowi, dzień zaś nocy ustępuje,Czasowi zgoła wszytko na świecie hołduje.Szczyra miłość ku tobie, Anno, me kochanie,Wszytkim czasom na despekt nigdy nie ustanie. Długie akapity zorganizowane anaforą występują w poemacie czeskiego poety Vítězslava Nezvala. (pl)
- Anafor (från grekiskans anaphérō, "jag upprepar") är en stilfigur där talaren upprepar ett eller flera ord i början av flera meningar eller satser. Figuren är en repetition och heter på latin "repetitio". Den är en av stilfigurerna inom elocutio i Partesmodellen. Stilfigurer används för att ”smycka” språket och delas in i två huvudgrupper: troper och figurer. Figurer i sig delas in i bland annat satsfigurer (för grammatiska mönster), ordfigurer (för mönster ifråga om hela ord eller uttryck) och tankefigurer (för tanke- eller innehållsmässiga mönster). Anafor ligger under gruppen ordfigur, vilket innebär att det handlar om hela ord eller uttryck. En ordfigur som består i upprepning av minst ett ord i början av flera följande satser eller rader, vare sig dessa följer likartade eller olikartade tankar. ”Er är förtjänsten för detta, er skall vi visa vår tacksamhet, er kommer denna handling att lända till heder.” Eller ”Scorpio utplånade Numantia, Scorpio förstörde Karthago, Scorpio skapade fred, Scorpio räddade staten.” Likaså: ”Du vågar visa dig på Forum? Du vågar möta dagsljuset? Du vågar framträda inför dessa män? Dristar du dig att tala? Dristar du dig att begära något av dem? Dristar du dig att bönfälla om att slippa straff? Vad kan du säga till ditt försvar? Vad för slags eftergifter menar du att man måste göra? Har du inte brutit den ed du svurit? Har du inte förrått dina vänner? Har du inte burit hand på din far? Har du inte kort sagt sölat ner dig med all tänkbar vanära?” Med hjälp av anaforerna förskönas talet och får en allvarlig ton med mycket kraft. Det fungerar alltså både för att smycka språket, elocutio, samt att ge ett tal styrka.Stilfigurer som innebär repetition går under gruppen parallellismer. Anaforen förekommer ibland i religiösa eller kvasireligiösa sammanhang då den har en förmåga att ge texten en högtidlig känsla. Även inom politiken kan anaforen vara ett bra redskap att ta till för att ge ett extatiskt intryck tack vare den strukturella och väldisponerade effekten. De används oftast vid hög stil då den höga stilen främst utmärks av ett smyckat språk med många troper och figurer. Ornament, anafor och klimax, framförallt tillsammans, är några av flera figurer som används för att skapa känslor och ge en upphöjd och till och med sublim effekt. Därför är anafor perfekt för en exalterad predikant och en eldig politiker. ”Du gamla, du fria, du fjällhöga nord. Du tysta, du glädjerika sköna.” (sv)
- Em retórica, anáfora é a repetição da mesma palavra ou grupo de palavras no princípio de frases ou versos consecutivos. É uma figura de linguagem muito usada nos quadrinhos populares, música e literatura em geral, especialmente na poesia. (pt)
- Ана́фора (от др.-греч. ἀναφορά «анафора», букв. «восхождение») — стилистическая фигура, состоящая в повторении языковых элементов: звуков, сло́ва или группы слов в начале каждого параллельного ряда, то есть в повторении начальных частей двух и более относительно самостоятельных отрезков речи (полустиший, стихов, строф, словосочетаний или предложений). Звуковая анафора составляет особенность аллитерационного стиха, но она встречается иногда и в метрических стихах. Противоположностью анафоры является эпифора. (ru)
- Ана́фора (від грец. αναφορα — виділення), або єдинопоча́ток, — стилістична фігура, що являє собою повтор звуків або слів на початку речень, віршових рядків, строф тощо. Повтор може траплятися один раз у суміжних реченнях (або рядках віршу тощо) або пронизувати увесь текст. Анафора часто вживається у поезії особливо в алітераційному вірші, хоча також може зустрічатися і у прозових текстах. Анафора може виконувати різні функції ії:
* підкреслювати певну ідею, додавати більшого драматизму та виразності;
* створювати ритм, підкреслювати композицію тексту. Стилістична фігура протилежна анафорі за своєю формою, тобто коли повтор трапляється наприкінці речень або рядків — епіфора. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- En retòrica, una anàfora (del grec "ἀναφορά", 'ascens, referència a l'anterior') és un recurs literari que consisteix a repetir una seqüència de paraules al començament de proposicions (oracions o versos) consecutives, tot emfatitzant-les i donant-los simetria. Un recurs similar és l'epífora, que consisteix a repetir les paraules al final de les oracions; ambdues formen part d'un conjunt de recursos literaris que es basen en la . L'anàfora contrasta amb la catàfora. Un autor conegut pel seu ús de l'anàfora és Charles Dickens. (ca)
- In rhetoric, an anaphora (Greek: ἀναφορά, "carrying back") is a rhetorical device that consists of repeating a sequence of words at the beginnings of neighboring clauses, thereby lending them emphasis. In contrast, an epistrophe (or epiphora) is repeating words at the clauses' ends. The combination of anaphora and epistrophe results in symploce. (en)
- En retoriko, anaforo (de la Greka ἀναφορά, "reportanta") estas la ripetado de la sama vorto aŭ grupo da vortoj ĉe la komenco de kelkaj sinsekvaj frazoj aŭ versoj por emphazi imagaĵon aŭ koncepton. (eo)
- L'anaphore (du grec ancien ἀναφορά / anaphorá, « reprise, rapport ») est une figure de style qui consiste à commencer des vers, des phrases ou des ensembles de phrases ou de vers par le même mot ou le même syntagme. L'anaphore rythme la phrase, souligne un mot, une obsession, provoque un effet musical, communique plus d'énergie au discours ou renforce une affirmation, un plaidoyer, suggère une incantation, une urgence. Syntaxiquement, elle permet de créer un effet de symétrie. (fr)
- 首句反復（しゅくはんぷく、または行頭反復、頭語反復、anaphora）とは、隣り合った節の先頭である言葉を繰り返すことによって、その言葉を強調する修辞技法のこと。結句反復の反対。語源はギリシャ語の ἀναφορά（思い出すこと）。 首句反復の使い手として有名な人物は、チャールズ・ディケンズである。ディケンズの名作のいくつかは、首句反復の使用によりその主題をしきりに描写した。 It was the best of times, it was the worst of times, it was the age of wisdom, it was the age of foolishness, it was the epoch of belief, it was the epoch of incredulity, it was the season of Light, it was the season of Darkness, it was the spring of hope, it was the winter of despair, we had everything before us, we had nothing before us, we were all going direct to Heaven, we were all going direct the other way …-- ディケンズ『二都物語』 (ja)
- Em retórica, anáfora é a repetição da mesma palavra ou grupo de palavras no princípio de frases ou versos consecutivos. É uma figura de linguagem muito usada nos quadrinhos populares, música e literatura em geral, especialmente na poesia. (pt)
- Ана́фора (от др.-греч. ἀναφορά «анафора», букв. «восхождение») — стилистическая фигура, состоящая в повторении языковых элементов: звуков, сло́ва или группы слов в начале каждого параллельного ряда, то есть в повторении начальных частей двух и более относительно самостоятельных отрезков речи (полустиший, стихов, строф, словосочетаний или предложений). Звуковая анафора составляет особенность аллитерационного стиха, но она встречается иногда и в метрических стихах. Противоположностью анафоры является эпифора. (ru)
- Anafora (řecky znovuuvedení) je v literární teorii slovní figura, opakování shodného slova nebo skupiny slov na začátku za sebou jdoucích veršů nebo vět (výjimečně je za anaforu také pokládáno opakování začátků některých veršů ve sloce). Je opakem epifory, u níž se slova opakují na konci verše nebo jiného celku. Příkladem anafory z české literatury mohou být tyto Bezručovy verše: Sto roků v šachtě žil, mlčel jsem.Sto roků kopal jsem uhlí. (cs)
- Die Anapher (von altgriechisch ἀναφορά anaphorá „das Zurückführen, die Rückbeziehung“ zu ἀναφέρω anaphero oder ἀναφορέω anaphoreo „zurückführen, beziehen auf“; vergleiche die Beziehung von Referenz zu lateinisch refero) ist ein rhetorisches Stilmittel; sie bezeichnet die (einmalige oder mehrfache) Wiederholung eines Wortes (oder einer Wortgruppe) am Anfang aufeinander folgender Verse, Strophen, Sätze oder Satzteile. So dient sie der Strukturierung und Rhythmisierung von Texten. Die wiederholten Einheiten werden ggf. als besonders bedeutsam hervorgehoben. (de)
- La anáfora (del griego ἀναφορά, 'repetición') es una figura retórica que consiste en la repetición de una o varias (depende del tipo de prosa o normas en la poesía) palabras al principio de un verso o enunciado. En prosa, puede consistir en la repetición de distintas frases o grupos sintácticos.Es importante distinguir este sentido de "anáfora" del que tiene como término estrictamente lingüístico y analítico en la poética. Se utiliza bastante en la oratoria, donde da mayor sonoridad y ritmo al párrafo en que se emplea este recurso retórico. (es)
- Anafora hitza grezieratik dator, ἀναφορά, eta errepikapena esan nahi du. Izen horrekin hitzezko figura bat definitu egiten da. Funtsean lerroen hasieran edo esaldien hasieran hitz bat edo gehiago errepikatzea da: Haurrak, haurrak,haurrak ederrak,haurrak nongoak zarete? Baliabide literario honen helburua adierazpenari enfasia ematea da, modu batez esanahia indartzen. Prosan ere, aipatu dugunez, esaldiak edo sintagmak errepikatuz eman daiteke: (eu)
- L'anafora (dal greco ἀναφορά, anaphorá, «ripresa», da aná, "indietro" o "di nuovo", e phéro, "io porto") è una figura retorica che consiste nel ripetere una o più parole all'inizio di frasi nello stesso verso o di versi successivi, per sottolineare un'immagine o un concetto: si tratta del modulo tipico della ripetizione. La figura è indicata anche come epanàfora o iterazione. Gli elementi ripetuti possono essere copiati o variati in qualche modo. (it)
- Anafora (gr. ἀναφορά anaphorá „podniesienie”), także epanafora (gr. ἐπαναφορά epanaphorá) – celowe powtórzenie tego samego słowa lub zwrotu na początku kolejnych segmentów wypowiedzi. Stosowana jest w poezji i oratorstwie, szczególnie często w krótkich utworach Na przykład: Szybko, zbudź się, szybko, wstawaj.Szybko, szybko, stygnie kawa! Szybko, zęby myj i ręce! (...)(Danuta Wawiłow – Szybko) lub To ja, Kasandra.A to jest moje miasto pod popiołem,A to jest moja laska i wstążki prorockie,A to jest moja głowa pełna wątpliwości.(Wisława Szymborska – Monolog dla Kasandry) (pl)
- Een anafoor is een stijlfiguur, die bestaat uit het herhalen van steeds weer een of meerdere woorden aan het begin van elkaar opvolgende zinnen of zinsdelen. Deze stijlfiguur is veelgebruikt in de retoriek. De naam is afgeleid van het Grieks werkwoord ἀναφέρειν, dat letterlijk “naar boven brengen” betekent. De Romeinse pedagoog Quintilianus geeft aan dat de anafoor de luisteraar bestookt met een 'aanhoudend spervuur van zinssegmenten', maar moderne auteurs noemen dit niet en stellen geen ondergrens aan het aantal herhalingen. Enkele bekende voorbeelden in het Engels zijn: (nl)
- Anafor (från grekiskans anaphérō, "jag upprepar") är en stilfigur där talaren upprepar ett eller flera ord i början av flera meningar eller satser. Figuren är en repetition och heter på latin "repetitio". Den är en av stilfigurerna inom elocutio i Partesmodellen. Ornament, anafor och klimax, framförallt tillsammans, är några av flera figurer som används för att skapa känslor och ge en upphöjd och till och med sublim effekt. Därför är anafor perfekt för en exalterad predikant och en eldig politiker. ”Du gamla, du fria, du fjällhöga nord. Du tysta, du glädjerika sköna.” (sv)
- Ана́фора (від грец. αναφορα — виділення), або єдинопоча́ток, — стилістична фігура, що являє собою повтор звуків або слів на початку речень, віршових рядків, строф тощо. Повтор може траплятися один раз у суміжних реченнях (або рядках віршу тощо) або пронизувати увесь текст. Анафора часто вживається у поезії особливо в алітераційному вірші, хоча також може зустрічатися і у прозових текстах. Анафора може виконувати різні функції ії:
* підкреслювати певну ідею, додавати більшого драматизму та виразності;
* створювати ритм, підкреслювати композицію тексту. (uk)
|
