| dbo:abstract
|
- الطب الإخلافي، أو المُعالجة المُخالِفة، هو مصطلح قديم يستخدم لتعريف الطب الحديث القائم على العلم. هناك اختلافات إقليمية في استخدام هذا المصطلح. في الولايات المتحدة، يستخدم المصطلح للتناقض مع طب تقويم العظام، وخاصة في مجال التعليم الطبي. تمت صياغة المصطلحات في عام 1810 من قبل مخترع المعالجة المثلية، صمويل هانيمان. تم استخدامه في الأصل من قبل المعالجين المثليين في القرن التاسع عشر كمصطلح مهين للطب البطولي، والطب الأوروبي التقليدي في ذلك الوقت ومقدمة للطب الحديث، الذي لم يعتمد على . اعتمد الطب البطولي على الاعتقاد بأن المرض ناتج عن اختلال التوازن بين «الأخلاط» الأربعة (الدم، والبلغم، وعصارة المرارة الصفراء، والسوداء) وسعى إلى علاج أعراض المرض من خلال تصحيح هذا الخلل، باستخدام أساليب «قاسية ومؤذية» لتحفيزأعراض يُنظر إليها على أنها معاكسة لأعراض الأمراض بدلًا من معالجة أسبابها الأساسية: نتج المرض عن زيادة في أحد الأخلاط، وبالتالي يمكن علاجها بـ «نقيضها». الآن يشير مصطلح «الطب الإخلافي» بين المعالجين المِثليين وغيرهم من دعاة الطب البديل، إلى «فئة واسعة من الممارسة الطبية التي تسمى أحيانًا الطب الغربي، أو الطب الحيوي، أو الطب القائم على الأدلة، أو الطب الحديث.» استمر استخدام هذه التسمية لوصف أي شيء لم يكن من المعالجة المثلية. لم يتم قبول المعنى الضمني للتسمية من قبل الطب التقليدي ولا يزال يُعتبر ازدراءً من قبل البعض. وليام جارفيس، خبير في الطب البديل والصحة العامة، ينص على أنه «على الرغم من أن العديد من العلاجات الحديثة يمكن أن تُفَسر على أنها تتوافق مع الأساس المنطقي (على سبيل المثال، استخدام ملين لتخفيف الإمساك)، فإن الطب النموذجي لم يَتفق أبداً مع مبدأ المعالجة الإخلافية» وأن التسمية «الإخلاف» كانت «تعتبر شديدة السخرية من الطب المنتظم.» معظم العلاجات الطبية الحديثة القائمة على العلم (المضادات الحيوية، واللقاحات، والعلاجات الكيميائية، على سبيل المثال) لا تتناسب مع تعريف صمويل هانيمان للطب الإخلافي، لأنها تسعى إلى الوقاية من المرض، أو التخفيف من المرض عن طريق القضاء على سببه. (ar)
- Alopatická medicína nebo alopatie je archaický termín, který se používá pro definici moderní medicíny založené na vědeckých poznatcích. V používání tohoto termínu existují regionální rozdíly. Ve Spojených státech se termín používá v protikladu k osteopatické medicíně, zejména v oblasti lékařského vzdělávání. Termín byl vytvořen v roce 1810 vynálezcem homeopatie Samuelem Hahnemannem a původně byl používán homeopaty 19. století jako hanlivý výraz pro – tradiční evropskou medicínu té doby a předchůdkyni moderní medicíny, která se neopírala o důkazy účinnosti.Mezi homeopaty a dalšími zastánci alternativní medicíny se nyní „alopatická medicína“ vztahuje na „širokou kategorii lékařské praxe, která se někdy nazývá západní medicína, biomedicína, medicína založená na důkazech nebo moderní medicína“. Tento popis se nadále používal k označení všeho, co nebylo homeopatií.Význam, který toto označení implikuje, nebyl konvenční medicínou nikdy přijat a někteří jej stále považují za pejorativní. Česká vědecká medicína termín alopatie nepoužívá. (cs)
- Allopathic medicine, or allopathy, is an archaic term used to define science-based modern medicine. There are regional variations in usage of the term. In the United States, the term is used to contrast with osteopathic medicine, especially in the field of medical education. In India, the term is used to distinguish modern medicine from Ayurveda, homeopathy, and other similar alternative/traditional medicine, especially when comparing treatments and drugs. The terms were coined in 1810 by the inventor of homeopathy, Samuel Hahnemann. It was originally used by 19th-century homeopaths as a derogatory term for heroic medicine, the traditional European medicine of the time and a precursor to modern medicine, that did not rely on evidence of effectiveness. Heroic medicine was based on the belief that disease is caused by imbalance among the four "humours" (blood, phlegm, yellow bile, and black bile) and sought to treat disease symptoms by correcting that imbalance, using "harsh and abusive" methods to induce symptoms seen as opposite to those of diseases rather than treating their underlying causes: disease was caused by an excess of one humour and thus would be treated with its "opposite". A study released by the World Health Organization (WHO) in 2001 defined "allopathic medicine" as "the broad category of medical practice that is sometimes called Western medicine, biomedicine, evidence-based medicine, or modern medicine." The WHO used the term in a global study in order to differentiate Western medicine from traditional medicine, and from complementary/alternative medicine, noting that in certain areas of the world “the legal standing of practitioners is equivalent to that of allopathic medicine” where practitioners are certified in both complementary/alternative medicine and Western medicine. The term allopathy was also used to describe anything that was not homeopathy. Kimball Atwood, an American medical researcher and alternative medicine critic, said the meaning implied by the label of allopathy has never been accepted by conventional medicine and is still considered pejorative by some. American health advocate and sceptic William T. Jarvis, stated that "although many modern therapies can be construed to conform to an allopathic rationale (e.g., using a laxative to relieve constipation), standard medicine has never paid allegiance to an allopathic principle" and that the label "allopath" was "considered highly derisive by regular medicine." Most modern science-based medical treatments (antibiotics, vaccines, and chemotherapeutics, for example) do not fit Hahnemann's definition of allopathy, as they seek to prevent illness, or alleviate an illness by eliminating its cause. (en)
- Alopatio (de la malnova greka ἄλλος állos, "malsama" kaj πάθος páthos 'sufero, malsano'), (origine) estis origine kreita termino de Samuel Hahnemann, la fondinto de homeopatio, por iuj ne-homeopatiaj kuracmetodoj. La esprimo unue estis eldonita en 1816 en la antaŭparolo al la dua volumo de Reinen Arzneimittellehre (Pura Farmakologio) de Hahnemann. Hahnemann poste etendis la esprimon al ĉiuj formoj de terapio establita en tiu tempo kaj instruita en medicinaj lernejoj, nuntempe ankaŭ uzata kiel alternativa nomo por la "konvencia medicino". En la 20-a jarcento alopatio kaj naturopatio estis komprenitaj kiel kontraŭdiraj al homeopatio. La vorto alopatio estas ankoraŭ uzata hodiaŭ por ĝenerala medicino, kiu estas instruita laŭ sciencaj kaj bazitaj pruvoj, kaj foje por rekomendantoj de aliaj alternativaj terapiaj aliroj, kiuj ne baziĝas sur homeopatio. (eo)
- Allopathie (von altgriechisch ἄλλος állos, deutsch ‚anders‘, ‚anders beschaffen‘, ‚verschieden‘ sowie πάθος páthos, deutsch ‚Leiden‘, Krankheit‘), (ursprünglich) auch Allöopathie, war ursprünglich eine Bezeichnung Samuel Hahnemanns, des Begründers der Homöopathie, für bestimmte nicht-homöopathische Behandlungsmethoden. Erstmals publiziert wurde der Begriff 1816 im Vorwort zum zweiten Band der Reinen Arzneimittellehre Hahnemanns. Später weitete Hahnemann den Begriff auf alle damals etablierten, an medizinischen Schulen gelehrten Therapieformen (die „bisherige Arzneischule“) aus, die von Hahnemann abwertend auch „Schulmedizin“ genannt wurden. Im 20. Jahrhundert wurden Allopathie und Naturheilkunde als Gegenbegriffe zur Homöopathie verstanden. Auch gegenwärtig wird das Wort Allopathie allgemein für die Heilkunde verwendet, die nach wissenschaftlichen und evidenzbasierten Grundsätzen gelehrt wird, sowie gelegentlich von Befürwortern anderer alternativer Therapieansätze, die nicht auf der Homöopathie beruhen. Da sich für Hahnemann Krankheiten als Komplex von Krankheitszeichen darstellten, bewertete er die von ihm beobachteten medizinischen Behandlungsmethoden seiner Zeit folglich nach ihrer Stellung zu den Leidenszeichen in homöopathisch, isopathisch, antipathisch/enantiopathisch/palliativ und all(ö)opathisch:
* Die Homöopathie versuche, Krankheitssymptome mit solchen Arzneien zu behandeln, die ähnliche Krankheitszeichen hervorbringen (similia similibus curentur).
* Die Isopathie versuche, den gleichen Stoff, der die Krankheit verursache, zur Heilung einzusetzen. Sie bewirke laut Hahnemann die Verschlimmerung der Krankheit.
* Die antipathische Behandlung versuche, mit solcher Arznei zu heilen, die der Krankheit entgegengesetzte (enantio-) Symptome hervorbringe (contraria contrariis). Diese „Regel der uralten medizinischen Schule“ bezeichnet Hahnemann als bloß beschwichtigend (palliativ), weil sie nur kurzfristig das Gegenteil bewirke (z. B. schlaflose Patienten durch Mohnsaft für eine Weile schläfrig mache) und die Lebenskraft schwäche, siehe symptomatische Therapie.
* Die Allopathie versuche, mit solchen Arzneien zu behandeln, die etwas völlig anderes, unterschiedliches als das am Patienten Beobachtete bewirkten. Mit dieser Bezeichnung kritisierte Hahnemann den aus seiner Sicht konzeptlosen Umgang der damaligen Medizin mit oft mehreren vermischten Substanzen, die in ihrer Wirkung nicht am Symptombild des Patienten, sondern auf eine vermutete Ursache ausgerichtet waren, siehe kausale Therapie. Ihre Wirkung sah Hahnemann im Hervorbringen zusätzlicher, künstlicher „Arznei-Krankheiten“, die zur ursprünglichen Krankheit hinzuträten und diese verkomplizierten. (de)
- Los términos medicina alopática, medicina alópata y alopatía son vocablos arcaicos derogatorios mayoritariamente usados por especialistas en homeopatía y por quienes defienden otras formas de medicina integrativa para referirse a la medicina moderna basada en la ciencia que usa ingredientes activos o intervenciones físicas para tratar o suprimir los síntomas o los procesos fisiopatológicos de las enfermedades. La expresión fue acuñada en 1848 por el fundador de la homeopatía, Samuel Hahnemann, en referencia a la medicina galénica (Galeno, farmacia galénica) imperante en su época que, según él, empleaba medicamentos sin relación patológica con la enfermedad, ni semejante ni opuesta. En los círculos homeopáticos, las expresiones medicina alopática y medicina alópata se usan incluso para referirse a "la categoría amplia de la práctica médica que a veces es llamada medicina occidental, biomedicina, medicina basada en la evidencia o medicina moderna" (véase medicina científica). Fue utilizado originalmente por los homeópatas del siglo XIX como un término despectivo para la "medicina heroica", la medicina tradicional europea de la época y un precursor de la medicina moderna la cual no estaba basada en evidencia de efectividad. En cambio, la medicina heroica se basaba en la creencia de que las enfermedades eran causadas por el desequilibrio entre los cuatro humores (sangre, flema, bilis amarilla y bilis negra; imperante desde Hipócrates) y buscaba tratar los síntomas de la enfermedad corrigiendo ese desequilibrio, utilizando métodos "duros y abusivos" para inducir síntomas vistos como opuestos a los de las enfermedades en lugar de tratar sus causas subyacentes. Ya que la enfermedad era causada por un exceso de un humor y por lo tanto se trataría con su "opuesto". La mayoría de los tratamientos médicos modernos basados en la ciencia (antibióticos, vacunas y quimioterápicos, por ejemplo) no se ajustan a la definición de alopatía de Samuel Hahnemann, ya que buscan prevenir enfermedades o aliviar una enfermedad eliminando su causa. Existen variaciones regionales en el uso del término. En los Estados Unidos, el término se usa para contrastar con la medicina osteopática, especialmente en el campo de la educación médica. Entre los homeópatas y otros defensores de la medicina alternativa, "medicina alopática" ahora es usado para referirse a "la amplia categoría de práctica médica a veces denominada medicina occidental, biomedicina, medicina basada en evidencias o medicina moderna". Aunque el significado implícito en el término nunca ha sido aceptado por la medicina convencional y todavía es considerado peyorativo por algunos, esta terminología ha continuado usándose también para describir cualquier cosa que no fuera homeopatía. (es)
- Le terme « allopathie » (du grec ἄλλος, állos, « autre », « différent » et πάϑος, páthos, « souffrance ») est un concept utilisé par les tenants des médecines non conventionnelles ou pseudo-médecines pour désigner la médecine conventionnelle fondée sur les faits. En particulier le terme est utilisé par les homéopathes pour désigner un ensemble de pratiques thérapeutiques ne reposant pas sur le principe de l'homéopathie, voire, pour certains, la médecine dans son ensemble. En revanche, pour la communauté scientifique, il n'y a pas une médecine allopathique, homéopathique ou autre, mais une médecine tout court, qui accepte toutes les méthodes thérapeutiques pour peu que leur efficacité ait été démontrée. (fr)
- Téarma a d'úsáid Samuel Hahnemann chun cur síos ar mhodh oibre gnáthleighis chirt a thugann cóireáil chun cosc a chur ar shiomtóin an ghalair de réir prionsabal na n-urchomhaireach: anailgéisigh chun cosc a chur le pian, purgóidí chun feidhmiú i gcoinne na ceangailteachta. Dar le Hahnemann, is é a mhalairt a dhéantar sa hoiméapaite, a ghríosaíonn frithghníomh na colainne i gcoinne próiseas galair, seachas é a chosc. (ga)
- Alopatia, allopatia (gr. ảλλος, allos – odmienny, inny i πάθος, pathos – cierpienie) – nazwa metod leczenia zgodnych z zasadą „przeciwne leczy się przeciwnym”, po łacinie Contraria contrariis curantur. Termin został wprowadzony przez Samuela Hahnemanna w roku 1807 w celu odróżnienia opracowanej przez niego metody leczenia, którą nazwał homeopatią. Do ówczesnej alopatii Hahnemann zaliczył na przykład: upuszczanie krwi z żył, terapie z użyciem pijawek, przykładanie do skóry rozgrzanych do czerwoności elementów stalowych, podawanie doustne lub doodbytnicze soli metali ciężkich takich jak kalomel i arszenik by wywołać wymioty lub purgację jelit, lewatywy z dymu tytoniowego, kąpiele we wrzątku czy podtapianie. W opracowaniu z 1807 Hahnemann do aloterapii zaliczany jest również jedyny powszechnie znany wówczas lek Laudanum (bazujący na opium), zioła (na przykład preparaty zawierające driakiew) lub wydzieliny zwierzęce zawierające kantarydynę, a także złożone mieszanki składników zwierzęcych, roślinnych i mineralnych jak teriak. Metody lecznicze, które Hahnemann nazwał alopatycznymi cechowały się w odróżnieniu od homeopatii oraz później opracowanych leków, innych niż homeopatyczne, dużą ilością skutków ubocznych i niewielką skutecznością czy też były wręcz uznawane za okrutne. Medycyna alopatyczna, opisana przez Hahnemanna, jest obecnie określana jako medycyna heroiczna (ang. heroic medicine) i była w XIX wieku (w Europie zachodniej do roku 1850, a w Europie wschodniej do roku 1890) klasyfikowana jako ówczesna medycyna oparta na faktach, medycyna Zachodnia lub medycyna współczesna. Podstawowa cechą medycyny alopatycznej (medycyny heroicznej) było sprofesjonalizowanie pomocy medycznej i odrzucenie bądź zaliczenie do "wiejskich zabobonów" metod tradycyjnych (to jest starszych niż z XIX w.), nawet jeśli były skuteczne. (pl)
- Medicina allopatica o allopatia (dal greco ἄλλος, diverso, e πάθος, sofferenza) è un termine originariamente coniato da Samuel Hahnemann nel XIX secolo. Con esso il fondatore dell'omeopatia intendeva evidenziare, da parte della medicina convenzionale del tempo, l'utilizzo di principi farmacologici o azioni curative contrari a quelli che hanno provocato la malattia e volti a contrastarne i sintomi (secondo l'aforisma galeniano contraria contrariis curantur), anziché l'impiego di minime quantità di principi che, essendo sostanze provocanti effetti simili a quelli della malattia, attiverebbero una reazione guaritrice da parte dell'organismo, secondo i dettami filosofici dell'omeopatia (similia similibus curantur). Il termine viene ancora oggi usato da alcuni sostenitori dell'omeopatia, e più in generale dai sostenitori delle medicine alternative, per indicare in senso dispregiativo la medicina moderna a base scientifica, nonostante il termine nell'originaria accezione non sia più applicabile, per via dell'enorme progresso nei metodi e criteri medico-scientifici avutosi nel frattempo, ed il fatto che molte terapie moderne non siano riconducibili a tale principio filosofico. Infatti nell'ambito della medicina basata sul metodo scientifico non è rilevante che la cura sia definibile in senso filosofico "simile" od "opposta" al male, ma solo che funzioni in modo efficace, sicuro, riproducibile e documentato. A volte i termini "allopatico" o "allopatia" sono utilizzati in leggi o norme che inquadrano medicine alternative, al fine di poter distinguere nominalmente e ontologicamente i diversi ambiti: vedasi, ad esempio, il decreto legislativo 185/1995 che tratta i medicinali omeopatici. (it)
- Allopathie is in de homeopathie jargon voor de reguliere geneeskunde. (nl)
- Alopatia é um termo introduzido em 1810 por Christian Friedrich Samuel Hahnemann (1755-1843), considerado o Pai da Homeopatia, para descrever técnicas de tratamento que sigam o princípio "Contraria contrariis curantur" que seria oposto ao "Similia similibus curantur" (semelhantes são curados por semelhantes), base terapêutica da homeopatia. Originalmente era usado pelos homeopatas do século XIX como termo derrogatório para se referir à medicina heroica praticada na Europa da época, uma forma de medicina anterior aos métodos modernos, não era uma forma de medicina baseada em evidências, mas na crença de que as doenças eram causadas por um "desbalanço dos humores", e buscava tratar os sintomas das doenças corrigindo este desbalanço, usando métodos muitas vezes considerados severos e cruéis para induzir sintomas vistos como opostos aos das doenças. Em vez de tratar das suas causas subjacentes, as doenças eram vistas como o excesso de um dos humores, e então era tratada com o seu "oposto". Atualmente "medicina alopática" é uma expressão usada normalmente por homeopatas e defensores de outras formas de medicina alternativa para se referirem à utilização, por parte da medicina convencional, de agentes farmacologicamente ativos ou intervenções físicas, com o objetivo de tratar doenças, suprimir sintomas ou processos fisiopatológicos. O termo geralmente se refere à medicina atual, ou convencional, de bases científicas, em contraste à medicina alternativa. Nunca foi aceite como um termo científico prevalecente, tendo sido adotado pelos defensores da medicina alternativa para se referirem pejorativamente à medicina convencional. Nestes círculos, a expressão "medicina alopática" é ainda usada para se referirem a um "grupo alargado de categorias de práticas médicas que por vezes também é dado o nome de medicina ocidental, biomedicina, medicina baseada em evidências, medicina moderna". (pt)
- Аллопа́тия (от греч. ἄλλος «другой, иной» + πάϑος «страдание, болезнь») — термин, обычно используемый натуропатами, особенно гомеопатами и сторонниками других направлений альтернативной медицины для обозначения фармакотерапии и других методов классической медицины. Он был введён основоположником гомеопатии Ганеманом, который противопоставлял «аллопатию» гомеопатическим методикам — назначению препаратов, вызывающих симптомы, аналогичные симптомам болезни. (ru)
- Алопатія (грец. allos — інший + pathia — хворобливий стан) — напрямок в медицині (застосування ліків), який викликає симптоми, протилежні симптомам певної хвороби. Таким чином, алопатія протистоїть дії шкідливих чинників та відповідним їм симптомам хвороби. Термін запропоновано Самуелем Ганеманом для визначення негомеопатичних методів лікування. Сьогодні алопатія є головним напрямком фармакотерапії більшості захворювань, а у разі невідкладних станів алопатія дозволяє отримати позитивний терапевтичний ефект. Характерними ознаками алопатії є висока відтворюваність фармакологічних ефектів і результатів лікування, залежність ефекту від дози. Виходячи з головних закономірностей виникнення та розвитку патологічного процесу, алопатія намагається пізнати етіологію та механізм розвитку хвороби і призначити патогенетичне лікування. Лікаря-алопата цікавить величина діапазону між терапевтичною і токсичною дією препарату, що є одним із головних критеріїв вибору оптимальної дози. Алопатія бере за основу каузальний характер розвитку хвороби, розглядає організм як цілісну систему, що контролює підтримання гомеостазу. На відміну від гомеопатії, в алопатії симптоми — це ознаки, які характеризують різні прояви захворювання та спричинюють його специфіку. Вони є наслідком патологічного процесу і відіграють суттєву роль у встановленні етіології захворювання. Особливістю вивчення застосування лікарських препаратів є те, що вони обов'язково оцінюються спочатку в експериментальних умовах (у дослідах на тваринах) і лише після цього підтверджуються клінічно. Тому спочатку знаходять потрібний ефект майбутнього препарату, а потім вивчають механізм його реалізації. Можливий і інший шлях, коли на основі відомого механізму дії створюються нові групи лікарських препаратів, наприклад стабілізатори мембрани тучних клітин (інтал), антагоністи кальцію (ніфедипін). Дія лікарських препаратів спрямована на хворий організм з однією метою — запобігання порушенням функцій, які характеризують ті чи інші прояви патології. У разі застосування алопатичних препаратів механізми їх дії на окремі ланки патологічного процесу відомі або вивчаються. Таким чином, тактика алопатії спрямована на усунення причин захворювання і його клінічних проявів, і за умови правильного вибору лікарського препарату має протистояти факторам розвитку хвороби. Головним напрямком в алопатії є удосконалення алопатичних препаратів та створення максимально ефективних і безпечних лікарських препаратів або їх поліпшення. (uk)
- 對抗療法是顺势疗法等替代疗法中对现代主流医学所使用的理論和治療方法的称呼，指采取針對疾病本身的成因直接對抗、移除，使用药物的活性药物成份或物理操作（手术）等方法治療疾病或伤势。 “对抗疗法”一词首先由顺势疗法的创始人，塞缪尔·哈内曼在1810年提出。然而，主流医学界从未将这个术语作为正规的医学术语考虑。这个术语主要被各种替代疗法的使用者使用，描述主流医学的理论和疗法，具有一定的贬义性质。世界卫生组织非正式发表的一份论文显示，在替代医学的使用环境下，“对抗疗法”可以用来指代大部分常用的医学手段，包括被称为“西医”、“生物医学”或“现代医学”的概念。 例如以抗生素消滅病菌，用手術切除腫瘤，以放射線殺死癌細胞，以人造血管代替栓塞的血管等。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Le terme « allopathie » (du grec ἄλλος, állos, « autre », « différent » et πάϑος, páthos, « souffrance ») est un concept utilisé par les tenants des médecines non conventionnelles ou pseudo-médecines pour désigner la médecine conventionnelle fondée sur les faits. En particulier le terme est utilisé par les homéopathes pour désigner un ensemble de pratiques thérapeutiques ne reposant pas sur le principe de l'homéopathie, voire, pour certains, la médecine dans son ensemble. En revanche, pour la communauté scientifique, il n'y a pas une médecine allopathique, homéopathique ou autre, mais une médecine tout court, qui accepte toutes les méthodes thérapeutiques pour peu que leur efficacité ait été démontrée. (fr)
- Téarma a d'úsáid Samuel Hahnemann chun cur síos ar mhodh oibre gnáthleighis chirt a thugann cóireáil chun cosc a chur ar shiomtóin an ghalair de réir prionsabal na n-urchomhaireach: anailgéisigh chun cosc a chur le pian, purgóidí chun feidhmiú i gcoinne na ceangailteachta. Dar le Hahnemann, is é a mhalairt a dhéantar sa hoiméapaite, a ghríosaíonn frithghníomh na colainne i gcoinne próiseas galair, seachas é a chosc. (ga)
- Allopathie is in de homeopathie jargon voor de reguliere geneeskunde. (nl)
- Аллопа́тия (от греч. ἄλλος «другой, иной» + πάϑος «страдание, болезнь») — термин, обычно используемый натуропатами, особенно гомеопатами и сторонниками других направлений альтернативной медицины для обозначения фармакотерапии и других методов классической медицины. Он был введён основоположником гомеопатии Ганеманом, который противопоставлял «аллопатию» гомеопатическим методикам — назначению препаратов, вызывающих симптомы, аналогичные симптомам болезни. (ru)
- 對抗療法是顺势疗法等替代疗法中对现代主流医学所使用的理論和治療方法的称呼，指采取針對疾病本身的成因直接對抗、移除，使用药物的活性药物成份或物理操作（手术）等方法治療疾病或伤势。 “对抗疗法”一词首先由顺势疗法的创始人，塞缪尔·哈内曼在1810年提出。然而，主流医学界从未将这个术语作为正规的医学术语考虑。这个术语主要被各种替代疗法的使用者使用，描述主流医学的理论和疗法，具有一定的贬义性质。世界卫生组织非正式发表的一份论文显示，在替代医学的使用环境下，“对抗疗法”可以用来指代大部分常用的医学手段，包括被称为“西医”、“生物医学”或“现代医学”的概念。 例如以抗生素消滅病菌，用手術切除腫瘤，以放射線殺死癌細胞，以人造血管代替栓塞的血管等。 (zh)
- الطب الإخلافي، أو المُعالجة المُخالِفة، هو مصطلح قديم يستخدم لتعريف الطب الحديث القائم على العلم. هناك اختلافات إقليمية في استخدام هذا المصطلح. في الولايات المتحدة، يستخدم المصطلح للتناقض مع طب تقويم العظام، وخاصة في مجال التعليم الطبي. (ar)
- Alopatická medicína nebo alopatie je archaický termín, který se používá pro definici moderní medicíny založené na vědeckých poznatcích. V používání tohoto termínu existují regionální rozdíly. Ve Spojených státech se termín používá v protikladu k osteopatické medicíně, zejména v oblasti lékařského vzdělávání. Termín byl vytvořen v roce 1810 vynálezcem homeopatie Samuelem Hahnemannem a původně byl používán homeopaty 19. století jako hanlivý výraz pro – tradiční evropskou medicínu té doby a předchůdkyni moderní medicíny, která se neopírala o důkazy účinnosti.Mezi homeopaty a dalšími zastánci alternativní medicíny se nyní „alopatická medicína“ vztahuje na „širokou kategorii lékařské praxe, která se někdy nazývá západní medicína, biomedicína, medicína založená na důkazech nebo moderní medicína (cs)
- Allopathie (von altgriechisch ἄλλος állos, deutsch ‚anders‘, ‚anders beschaffen‘, ‚verschieden‘ sowie πάθος páthos, deutsch ‚Leiden‘, Krankheit‘), (ursprünglich) auch Allöopathie, war ursprünglich eine Bezeichnung Samuel Hahnemanns, des Begründers der Homöopathie, für bestimmte nicht-homöopathische Behandlungsmethoden. Erstmals publiziert wurde der Begriff 1816 im Vorwort zum zweiten Band der Reinen Arzneimittellehre Hahnemanns. Später weitete Hahnemann den Begriff auf alle damals etablierten, an medizinischen Schulen gelehrten Therapieformen (die „bisherige Arzneischule“) aus, die von Hahnemann abwertend auch „Schulmedizin“ genannt wurden. (de)
- Allopathic medicine, or allopathy, is an archaic term used to define science-based modern medicine. There are regional variations in usage of the term. In the United States, the term is used to contrast with osteopathic medicine, especially in the field of medical education. In India, the term is used to distinguish modern medicine from Ayurveda, homeopathy, and other similar alternative/traditional medicine, especially when comparing treatments and drugs. (en)
- Alopatio (de la malnova greka ἄλλος állos, "malsama" kaj πάθος páthos 'sufero, malsano'), (origine) estis origine kreita termino de Samuel Hahnemann, la fondinto de homeopatio, por iuj ne-homeopatiaj kuracmetodoj. La esprimo unue estis eldonita en 1816 en la antaŭparolo al la dua volumo de Reinen Arzneimittellehre (Pura Farmakologio) de Hahnemann. Hahnemann poste etendis la esprimon al ĉiuj formoj de terapio establita en tiu tempo kaj instruita en medicinaj lernejoj, nuntempe ankaŭ uzata kiel alternativa nomo por la "konvencia medicino". (eo)
- Los términos medicina alopática, medicina alópata y alopatía son vocablos arcaicos derogatorios mayoritariamente usados por especialistas en homeopatía y por quienes defienden otras formas de medicina integrativa para referirse a la medicina moderna basada en la ciencia que usa ingredientes activos o intervenciones físicas para tratar o suprimir los síntomas o los procesos fisiopatológicos de las enfermedades. La expresión fue acuñada en 1848 por el fundador de la homeopatía, Samuel Hahnemann, en referencia a la medicina galénica (Galeno, farmacia galénica) imperante en su época que, según él, empleaba medicamentos sin relación patológica con la enfermedad, ni semejante ni opuesta. En los círculos homeopáticos, las expresiones medicina alopática y medicina alópata se usan incluso para (es)
- Medicina allopatica o allopatia (dal greco ἄλλος, diverso, e πάθος, sofferenza) è un termine originariamente coniato da Samuel Hahnemann nel XIX secolo. Con esso il fondatore dell'omeopatia intendeva evidenziare, da parte della medicina convenzionale del tempo, l'utilizzo di principi farmacologici o azioni curative contrari a quelli che hanno provocato la malattia e volti a contrastarne i sintomi (secondo l'aforisma galeniano contraria contrariis curantur), anziché l'impiego di minime quantità di principi che, essendo sostanze provocanti effetti simili a quelli della malattia, attiverebbero una reazione guaritrice da parte dell'organismo, secondo i dettami filosofici dell'omeopatia (similia similibus curantur). (it)
- Alopatia, allopatia (gr. ảλλος, allos – odmienny, inny i πάθος, pathos – cierpienie) – nazwa metod leczenia zgodnych z zasadą „przeciwne leczy się przeciwnym”, po łacinie Contraria contrariis curantur. Termin został wprowadzony przez Samuela Hahnemanna w roku 1807 w celu odróżnienia opracowanej przez niego metody leczenia, którą nazwał homeopatią. Do ówczesnej alopatii Hahnemann zaliczył na przykład: upuszczanie krwi z żył, terapie z użyciem pijawek, przykładanie do skóry rozgrzanych do czerwoności elementów stalowych, podawanie doustne lub doodbytnicze soli metali ciężkich takich jak kalomel i arszenik by wywołać wymioty lub purgację jelit, lewatywy z dymu tytoniowego, kąpiele we wrzątku czy podtapianie. W opracowaniu z 1807 Hahnemann do aloterapii zaliczany jest również jedyny powszechni (pl)
- Alopatia é um termo introduzido em 1810 por Christian Friedrich Samuel Hahnemann (1755-1843), considerado o Pai da Homeopatia, para descrever técnicas de tratamento que sigam o princípio "Contraria contrariis curantur" que seria oposto ao "Similia similibus curantur" (semelhantes são curados por semelhantes), base terapêutica da homeopatia. (pt)
- Алопатія (грец. allos — інший + pathia — хворобливий стан) — напрямок в медицині (застосування ліків), який викликає симптоми, протилежні симптомам певної хвороби. Таким чином, алопатія протистоїть дії шкідливих чинників та відповідним їм симптомам хвороби. (uk)
|
