| dbo:abstract
|
- Klášter svatého Viktora bylo středověké opatství, teologické centrum poblíž Paříže, známé teologickou školou, kterou založil ve 12. století Hugo ze Svatého Viktora. (cs)
- The Abbey of Saint Victor, Paris, also known as Royal Abbey and School of Saint Victor, was an abbey near Paris, France. Its origins are connected to the decision of William of Champeaux, the Archdeacon of Paris, to retire to a small hermitage near Paris in 1108. He took on the life, vocation and observances of the Canons Regular, and his new community followed the Augustinian Rule. William was famed for his teaching, and was followed to his hermitage by many of his disciples, including Peter Abelard, and was convinced by them to take up his lecturing again. William was made Bishop of Châlons-sur-Marne in 1113, and was succeeded in his hermitage at St. Victor's by Gilduin, who promoted the canonical order and its new abbey vigorously. Through generous gifts from popes, kings, queens, and nobles, the Abbey of St. Victor was soon richly endowed. Many houses of canons regular came under its influence and were reformed through its leadership, including the Abbey of Ste Geneviève (Paris), Wigmore Abbey in Herefordshire, St. Augustine's (Bristol), St. Catherine's (Waterford), St. Thomas's (Dublin), and San Pietro ad Aram (Naples). King Louis VIII mentioned no less than forty abbeys of the Order of St. Victor in his last will and testament, and he left 4,000 pounds to be equally divided among them, and all his jewels for the building of the abbey church in Paris. Before the abbey was 160 years old, several cardinals and at least eight significant abbots had been produced from among its members. The traditions of William of Champeaux were handed on, and the abbey became a center of piety and learning, attracting famous students, scholars and intellectuals including Hugh of St. Victor, Peter Lombard and Thomas Becket. In fact, the school of Saint Victor, with the schools of Ste Geneviève and Notre-Dame de Paris, was the cradle of the University of Paris. (en)
- La Abatejo Sankta Viktoro de Parizo, france Abbaye Saint-Victor de Paris, ankaŭ konata kiel "Reĝa Abatejo kaj Lernejo de Sankta Viktoro", estis abatejo proksime de Parizo, Francio. Liaj originoj estas konektitaj al la decido de Vilhelmo de Champeaux (france Guillaume de Champeaux, latine Guillelmus de Campellis), la Arkidiakono de Parizo kaj direktoro de la Katedrala lernejo de Parizo, retiriĝi al malgranda ermitejo proksime de la urbo en 1108. Li okupis la vivon, alvokiĝon kaj observojn de la Regulaj kanonikoj, kaj lia nova komunumo sekvis la Regulon de la Aŭgustenanoj. Vilhelmo estis fama pro sia instruado, kaj estis sekvita al sia ermitaĵo fare de multaj el liaj disĉiploj, inkluzive de Petro Abelardo (vidu la tekston Abelardo kaj Heloiza). Tiuj disĉiploj estis konvinkitaj ke li denove ekkaptu lian prelegadon. Vilhelmo estis farita episkopo de Châlons-sur-Marne en 1113, kaj estis sukcesita en sia ermitaĵo ĉe Sankt-Viktoro de Gilduin, kiu forte vigligis la kanonikan regularon kaj sian novan abatejon. Per donacoj de papoj, reĝoj, reĝinoj kaj nobeloj, la Abatejo de Sankta Viktoro estis baldaŭ ekonomie tre prospera. Multaj aliaj monaĥejoj venis sub sia influo kaj estis reformitaj per ĝia ĉefeco, inkluzive de la Abatejo de Sainte Geneviève (Parizo), la Abatejo Wigmore ĉe Hereford en okcidenta Anglio, La Aŭgustena Abatejo kiu poste fariĝis la Katedralo de Bristol, Abatejo Sankta Katalina en Waterford, la Abatejo Sankta Thomaso en Dublino, kaj la Abatejo Sankta Pietro ad Aram en Napolo. La reĝo Ludoviko la 8-a de Francio menciis ne malpli ol kvardek abatecojn de la Ordono de Sankta Viktoro en sia lasta volo kaj testamento, kaj li lasis 4 000 pundojn same dividitaj inter ili, kaj ĉiujn liajn juvelojn por la konstruado de la abateja preĝejo en Parizo. Antaŭ ol la abatejo havis 160 jarojn, pluraj kardinaloj kaj almenaŭ ok signifaj abatoj estis produktitaj el inter siaj membroj. La tradicioj de William de Champeaux estis transdonitaj, kaj la abatejo iĝis centro de pieco kaj lernado, altirante famajn studentojn, fakulojn kaj intelektulojn inkluzive de Hugo el Sankta Viktoro, Peter Lombard kaj Thomas Becket. Fakte, la Viktora Skolo, kun la lernejoj Sainte Geneviève kaj Dipatrino de Parizo, estis la naskiĝejo de la Universitato de Parizo. La franca revolucio de 1789 finis la historion de la abatejo. En 1790 la konstruaĵoj estis detruitaj, kaj en 1811 la ruinoj komplete forigitaj por soni spacon al nova stokejo de la parizaj vinvendejoj. Nun la loko de la eksa abatejo nomatas "kvartalo Sankta viktoro" kaj apartenas al la 5-a arondismento de Parizo. La lokon de la abetejo mem nun okupas la univerisitato Pierre kaj Marie Curie (UPMC), la lokon de la eksaj abatejaj ĝardenoj la univerisitato Denis Diderot (Jussieu). (eo)
- Saint-Victor war eine königliche Abtei südöstlich des mittelalterlichen Paris. Sie stand außerhalb der Stadtmauern Étienne Marcels im heutigen 5. Arrondissement. (de)
- La Abadía de San Victor (en francés: Abbaye Saint-Victor de Paris) fue una antigua abadía de canónigos regulares (Agustinos), fundada en el siglo XII por Guillermo de Champeaux, arcediano y director de la escuela de Notre Dame de París. En unas pocas décadas San Víctor se convirtió en uno de los centros más importantes de la vida intelectual del Occidente medieval, especialmente en los campos de la teología y la filosofía. Su influencia se manifestó a través de los ilustres maestros Hugo, Adam, André, Ricardo, Thomas, Gallus, que exploraron variados campos del conocimiento. Suprimida en 1790, la abadía fue demolida en 1811 y reemplazada por la Facultad de Ciencias y el mercado de vinos, donde hoy están el Instituto de Física del globo y universidad Jussieu. La divisa de la abadía era: Jesús, María, santus Victor, sanctus Augustinus. Alrededor de 1108, Guillermo de Champeaux se retira de la enseñanza con algunos discípulos a una ermita abandonada, próxima a una capilla dedicada a San Víctor, a los pies del Monte St. Genevieve. En 1113, cuando Guillermo es elegido obispo de Chalons-sur-Marne, Luis VI (1108-1137) transforma el pequeño retiro en una abadía ricamente dotada. El Papa Pascual II confirma la fundación en 1114. El sucesor de Guillermo es el prior Gilduin, su discípulo preferido y confesor del Rey. Nativo de París, abad de 1113 a 1155, impone la regla Liber Sancti ordinis Victoris, de riguroso ascetismo, en la que predominan el silencio y el trabajo manual. En 1148, la abadía adquirió la iglesia colegial de Santa Genoveva (Sainte-Geneviève). Los Victorinos fueron una de las más importantes congregaciones del siglo XII, de orientación urbana e intelectual. Gracias a Hugues y sus enseñanzas completa, la escuela toma una dimensión universalista. San Víctor deviene en retiro de Bernardo de Claraval (1090-1153) o Thomas Becket (1118-1170) y apartamento de los obispos de París. Se convierte en escuela pública de teología y artes liberales, una especie de monasterio-universidad que frecuentan el filósofo filósofo Abelardo (1079-1142) o Pedro Lombardo (c. 1100-1160), autor de las célebres "Sentencias". La abadía poseía una rica biblioteca (biblioteca se dijo en ese momento) abierta al público. Los manuscritos de la sala de lectura estaban encadenados. Pero había manuscritos litúrgicos en el coro o en el refectorio, para su lectura en voz alta, en la enfermería y los reservados a los bibliotecario (armarius). Una parte de la biblioteca consistía en una libros (minores) que los canónigos o estudiantes podrían tomar prestado temporalmente (Concessi). La actividad educativa de la abadía favoreció el desarrollo del fondo de la biblioteca, además de las adquisiciones hecha por compra o las recibidas de los mismos victorinos. El Pantagruel de Rabelais (1494-1553), se encuentra una mención satírica a la biblioteca de San Víctor (Capítulo VII). (es)
- L’abbaye Saint-Victor de Paris est une ancienne abbaye de chanoines réguliers fondée au XIIe siècle par Guillaume de Champeaux, archidiacre et directeur (écolâtre) de l'école cathédrale de Notre-Dame de Paris. En quelques dizaines d'années Saint-Victor était devenue l'un des centres les plus importants de la vie intellectuelle de l'Occident médiéval, surtout dans le domaine de la théologie et de la philosophie. Son rayonnement perça au travers de maîtres aussi illustres que Hugues, Adam, André, Richard ou Thomas Gallus, explorant de nombreux champs de la connaissance. Supprimée en 1790, l'abbaye fut démolie en 1811 et remplacée, d'abord par la halle aux vins, puis, dans la deuxième moitié du XXe siècle par la faculté des sciences, et aujourd'hui les sites de l'institut de physique du globe et de l'université Jussieu. La devise de l'abbaye était : Jesus, Maria, sanctus Victor, sanctus Augustinus. (fr)
- La reale abbazia di San Vittore fu fondata da Guglielmo di Champeaux nei pressi di Parigi nel 1108, dopo che egli entrò in contrasto con Pietro Abelardo circa la disputa sugli universali. (it)
- A Abadia de São Vítor foi uma abadia agostiniana fundada no século XII por Guilherme de Champeaux, arquidiácono e diretor da escola de Notre Dame, em Paris. Em poucas décadas, São Vítor tornou-se um dos centros mais importantes da vida intelectual no Ocidente medieval, especialmente nos campos da teologia e da filosofia. Por volta de 1108, Guilherme de Champeaux se aposenta do ensino e, com alguns discípulos, vai para um eremitério que ficava ao lado de uma capela dedicada a São Vítor, no sopé do Monte St. Genevieve. Em 1113, quando Guilherme foi eleito bispo de Chalons-sur-Marne, Luís VI de França transformou o pequeno retiro em uma rica abadia. Em 1114, a fundação da abadia foi confirmada pelo Papa Pascoal II. A abadia contava com uma rica biblioteca, que era aberta ao público e com uma sala de leitura, onde os manuscritos ficavam acorrentados. Era habitual a leitura de manuscritos litúrgicos no coro no refeitório, em voz alta, também na enfermaria. Havia livros reservados ao acesso do bibliotecário (armarius). Uma parte da biblioteca consistia em livros que os cônegos ou estudantes poderiam pegar emprestado temporariamente. A atividade educacional da abadia favoreceu o desenvolvimento da biblioteca, assim como as aquisições feitas por compra ou recebidas de outros vitorinos. O Pantagruel de Rabelais (1494-1553), é uma menção satírica à biblioteca de São Vítor (Capítulo VII). (pt)
- Аббатство Сен-Викто́р (фр. Abbaye Saint-Victor) — августинское аббатство в предместье Парижа (ныне — Пятый округ Парижа), где в XII в. процветали науки и искусства (см. Адам Сен-Викторский, Гуго Сен-Викторский). Храм, освящённый в честь св. Виктора Марсельского, не сохранился. Основой аббатства была община августинцев-регулярных каноников, организованная в Париже в 1108 году Гильомом из Шампо. Гильом стремился приобщить секулярное духовенство к монашеской жизни, прежде всего в том что касается совместного проживания, общего богослужения (в том числе пения) и общей собственности. Сразу после основания монастыря Гильом открыл в нём школу, которая получила всеевропейскую известность благодаря развитию в ней духовной и светской учёности. Духовным лидером школы стал Гуго Сен-Викторский. В XII веке здесь трудились богословы и философы Ришар Сен-Викторский (ученик Гуго) и Вальтер Сен-Викторский, писал духовные стихи (которые, возможно, клал на собственную музыку) Адам Сен-Викторский. В первой половине XIV столетия здесь жил и работал над своей «Всемирной историей» хронист Жан Сен-Викторский, оставивший ценные свидетельства об эпохе Филиппа IV Красивого и процессе тамплиеров. После образования Парижского университета значение Сен-Викторской школы несколько снизилось, при том что университет признал научный статус монастырской школы, предоставив ей право присваивать учёные степени. Во времена Великой Французской революции аббатство было распущено, а величественное готическое сооружение в 1798 году было полностью уничтожено. Отдельные (бесценные) рукописи из библиотеки аббатства были переданы в Парижскую национальную библиотеку. Другие здания монастырского комплекса были превращены в винные склады. В наши дни эти строения — часть факультета естественных наук Парижского университета. (ru)
- Абатство Сен-Віктор (фр. Abbaye Saint-Victor) — це августинське абатство в передмісті Парижа (нині - П'ятий округ Парижа), де в XII столітті процвітала наука і мистецтво (див. Адам Сен-Вікторський, Гуго Сен-Вікторський). Храм, освячений на честь святого Віктора Марсельського, не зберігся. Основою абатства була громада августинців- регулярних каноніків, організована в Парижі у 1108 році Гійомом з Шампо. Гійом прагнув долучити секулярне духовенство до чернечого життя, перш за все в тому, що стосується спільного проживання, загального богослужіння (в тому числі співу) і спільної власності. Одразу після заснування монастиря Гійом відкрив в ньому школу, яка отримала всеєвропейську популярність завдяки розвитку в ній духовної і світської вченості. Духовним лідером школи став Гуго Сен-Вікторський. У XII столітті тут працювали богослови і філософи Рішар Сен-Вікторський (учень Гуго) і Вальтер Сен-Вікторський, а писав духовні вірші (які, можливо, клав на власну музику) Адам Сен-Вікторський. У першій половині XIV століття тут жив і працював над своєю «Всесвітньої історією» хроніст , який залишив цінні свідоцтва про епоху Філіпа IV Красивого і тамплієрів. Після утворення Паризького університету значення Сен-Вікторської школи дещо знизилося, при тому що університет визнав науковий статус монастирської школи, надавши їй право привласнювати наукові ступені. За часів Великої Французької революції абатство було розпущено, а велична готична споруда в 1798 році була повністю знищена. Окремі (безцінні) рукописи з бібліотеки абатства були передані в Паризьку національну бібліотеку. Інші будівлі монастирського комплексу були перетворені у винні склади. У наші дні ці будови - частина факультету природничих наук Паризького університету. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Klášter svatého Viktora bylo středověké opatství, teologické centrum poblíž Paříže, známé teologickou školou, kterou založil ve 12. století Hugo ze Svatého Viktora. (cs)
- Saint-Victor war eine königliche Abtei südöstlich des mittelalterlichen Paris. Sie stand außerhalb der Stadtmauern Étienne Marcels im heutigen 5. Arrondissement. (de)
- La reale abbazia di San Vittore fu fondata da Guglielmo di Champeaux nei pressi di Parigi nel 1108, dopo che egli entrò in contrasto con Pietro Abelardo circa la disputa sugli universali. (it)
- The Abbey of Saint Victor, Paris, also known as Royal Abbey and School of Saint Victor, was an abbey near Paris, France. Its origins are connected to the decision of William of Champeaux, the Archdeacon of Paris, to retire to a small hermitage near Paris in 1108. He took on the life, vocation and observances of the Canons Regular, and his new community followed the Augustinian Rule. (en)
- La Abatejo Sankta Viktoro de Parizo, france Abbaye Saint-Victor de Paris, ankaŭ konata kiel "Reĝa Abatejo kaj Lernejo de Sankta Viktoro", estis abatejo proksime de Parizo, Francio. Liaj originoj estas konektitaj al la decido de Vilhelmo de Champeaux (france Guillaume de Champeaux, latine Guillelmus de Campellis), la Arkidiakono de Parizo kaj direktoro de la Katedrala lernejo de Parizo, retiriĝi al malgranda ermitejo proksime de la urbo en 1108. Li okupis la vivon, alvokiĝon kaj observojn de la Regulaj kanonikoj, kaj lia nova komunumo sekvis la Regulon de la Aŭgustenanoj. (eo)
- La Abadía de San Victor (en francés: Abbaye Saint-Victor de Paris) fue una antigua abadía de canónigos regulares (Agustinos), fundada en el siglo XII por Guillermo de Champeaux, arcediano y director de la escuela de Notre Dame de París. En unas pocas décadas San Víctor se convirtió en uno de los centros más importantes de la vida intelectual del Occidente medieval, especialmente en los campos de la teología y la filosofía. Su influencia se manifestó a través de los ilustres maestros Hugo, Adam, André, Ricardo, Thomas, Gallus, que exploraron variados campos del conocimiento. Suprimida en 1790, la abadía fue demolida en 1811 y reemplazada por la Facultad de Ciencias y el mercado de vinos, donde hoy están el Instituto de Física del globo y universidad Jussieu. La divisa de la abadía era: Jes (es)
- L’abbaye Saint-Victor de Paris est une ancienne abbaye de chanoines réguliers fondée au XIIe siècle par Guillaume de Champeaux, archidiacre et directeur (écolâtre) de l'école cathédrale de Notre-Dame de Paris. En quelques dizaines d'années Saint-Victor était devenue l'un des centres les plus importants de la vie intellectuelle de l'Occident médiéval, surtout dans le domaine de la théologie et de la philosophie. Son rayonnement perça au travers de maîtres aussi illustres que Hugues, Adam, André, Richard ou Thomas Gallus, explorant de nombreux champs de la connaissance. Supprimée en 1790, l'abbaye fut démolie en 1811 et remplacée, d'abord par la halle aux vins, puis, dans la deuxième moitié du XXe siècle par la faculté des sciences, et aujourd'hui les sites de l'institut de physique du globe (fr)
- A Abadia de São Vítor foi uma abadia agostiniana fundada no século XII por Guilherme de Champeaux, arquidiácono e diretor da escola de Notre Dame, em Paris. Em poucas décadas, São Vítor tornou-se um dos centros mais importantes da vida intelectual no Ocidente medieval, especialmente nos campos da teologia e da filosofia. (pt)
- Аббатство Сен-Викто́р (фр. Abbaye Saint-Victor) — августинское аббатство в предместье Парижа (ныне — Пятый округ Парижа), где в XII в. процветали науки и искусства (см. Адам Сен-Викторский, Гуго Сен-Викторский). Храм, освящённый в честь св. Виктора Марсельского, не сохранился. В первой половине XIV столетия здесь жил и работал над своей «Всемирной историей» хронист Жан Сен-Викторский, оставивший ценные свидетельства об эпохе Филиппа IV Красивого и процессе тамплиеров. (ru)
- Абатство Сен-Віктор (фр. Abbaye Saint-Victor) — це августинське абатство в передмісті Парижа (нині - П'ятий округ Парижа), де в XII столітті процвітала наука і мистецтво (див. Адам Сен-Вікторський, Гуго Сен-Вікторський). Храм, освячений на честь святого Віктора Марсельського, не зберігся. У першій половині XIV століття тут жив і працював над своєю «Всесвітньої історією» хроніст , який залишив цінні свідоцтва про епоху Філіпа IV Красивого і тамплієрів. (uk)
|
