| dbo:abstract
|
- El Torneig de les Tres Nacions de l'any 2004, fou la novena edició d'aquesta competició, realitzada entre el 12 de juliol i el 16 d'agost. Els Springbooks conquistaren la segona copa, en un últim enfrontament contra Austràlia que decidia el torneig a Durban. Els sud-africans foren capaços de capgirar un partit que perdien al descans i conquistar el seu 2n títol. (ca)
- The 2004 Tri Nations Series, an annual rugby union competition between the national teams of Australia, New Zealand and South Africa, was the ninth in the series. The competition is organised by SANZAR, a consortium of the three countries' rugby union federations. The series was contested in its original double round-robin format, with each team playing the others twice. South Africa won the first ever Freedom Cup in a one-off home test against New Zealand. New Zealand retained the Bledisloe Cup against Australia. (en)
- Tri Nations 2004 war die neunte Ausgabe des jährlich stattfindenden Rugby-Union-Turniers Tri Nations. Zwischen dem 17. Juli und dem 21. August 2004 fanden sechs Spiele statt. Südafrika gewann das Turnier zum zweiten Mal und sicherte sich auch den ersten Freedom Cup, während Neuseeland den Bledisloe Cup verteidigte. (de)
- El Torneo de las Tres Naciones 2004 fue la novena edición de la competencia anual hoy conocida como Rugby Championship. Comenzó el 17 de julio y finalizó el 21 de agosto, participaron las tres potencias del hemisferio sur: Australia, Nueva Zelanda y Sudáfrica. Los Springboks ganaron y obtuvieron su segundo título, luego de una sequía de seis años desde su último triunfo en 1998. (es)
- Le Tri-nations 2004 a été remporté par l'Afrique du Sud. Les trois équipes gagnent leurs deux matchs à domicile. (fr)
- Il Tri Nations 2004 (in inglese 2004 Tri Nations Series) fu la 9ª edizione del torneo annuale di rugby a 15 tra le squadre nazionali di Australia, Nuova Zelanda e Sudafrica. Si tenne dal 17 luglio al 21 agosto 2004 e fu vinto per la seconda volta dal Sudafrica. In tale edizione le prime due partite videro come Paese ospite la Nuova Zelanda; il torneo si spostò poi in Australia per le successive due partite e, infine, in Sudafrica per il finale.Fu un'edizione combattutissima e incerta fino alla fine: di fatto, alla penultima giornata tutte e tre le squadre erano ancora in lizza per la vittoria finale e solo la sconfitta neozelandese a Johannesburg nel quinto turno tolse gli All Blacks dalla corsa al titolo; nell'ultima giornata ancora gli Springbok, senza vittorie nelle due partite esterne, batterono l'Australia 23-19 e si aggiudicarono il titolo al termine di un torneo che, quell'anno, vide solo vittorie interne e il risultato deciso dai punti di bonus.Secondo titolo complessivo dei sudafricani, che affiancò gli Wallabies nel palmarès anche se già, all'epoca, i due Paesi contavano insieme meno titoli della Nuova Zelanda a quota 5. Il valore delle marcature, come stabilito dall’IRFB nel 1992, era: 5 punti per ciascuna meta (7 se trasformata), 3 punti per la realizzazione di ciascun calcio piazzato, idem per il drop. (it)
- Puchar Trzech Narodów 2004 (2004 Tri Nations Series) – dziewiąta edycja Pucharu Trzech Narodów, corocznego turnieju w rugby union rozgrywanego pomiędzy zrzeszonymi w SANZAR trzema najlepszymi zespołami narodowymi półkuli południowej – Australii, Nowej Zelandii i RPA – przed turniejem zajmującymi trzy z pięciu czołowych miejsc rankingu IRB. Turniej odbywał się systemem kołowym pomiędzy 17 lipca a 21 sierpnia 2004 roku. Reprezentanci RPA po słabej kampanii podczas Pucharu Świata 2003 i skandalu Kamp Staaldraad, na skutek których posady stracili zarówno trener, jak i inni oficjele, odrodzili się w czerwcowych testmeczach. Odnieśli cztery przekonujące zwycięstwa nad Irlandią, Walią i Pacific Islanders, choć w dwumeczu z Irlandią za ich sukces poczytywany byłby remis. Ich siłą była formacja młyna z takimi zawodnikami jak , , Schalk Burger. Springboks prowadzeni przez do turnieju podchodzili zatem z umiarkowanym optymizmem, a ich los miała określić wyjazdowa seria spotkań. Australijczycy również zwyciężyli w czterech czerwcowych testmeczach ze Szkocją, Anglią i Pacific Islanders prezentując dobrą formę w ataki i obronie, jednak przygotowania ekipy zostały zakłócone przez urazy, między innymi kapitana George’a Gregana. Z drugiej strony wysoką formą imponowali , , i . Dowodzeni przez Grahama Henry’ego Nowozelandczycy w przeciwieństwie do rywali przystępowali do turnieju mając ustabilizowany skład nie trapiony zbytnio kontuzjami, byli zatem obstawiani w roli faworyta po czterech zwycięstwach nad Anglią, Argentyną i Pacific Islanders. Otwierający turniej pojedynek w Wellington został rozegrany w strugach deszczu, toteż zawodnicy obu zespołów mieli problemy z kontrolowaniem piłki, co przekładało się na dużą liczbę błędów. All Blacks mieli przewagę zarówno w posiadaniu piłki, jak i terytorium, lecz jedynymi punktami w pierwszej połowie był celny karny Daniela Cartera. W drugiej części meczu obie drużyny zdobyły po podwyższonym przyłożeniu, jednak dwa wykorzystane karne Cartera pozbawiły Australijczyków bonusowego punktu. Zadowolony z postawy nowozelandzkiej formacji młyna dominującej w stałych fragmentach gry był zarówno ich trener, , jak i kapitan zespołu, Tana Umaga, z kolei dla Eddiego Jonesa pocieszeniem nie była niewielka przegrana przy jedynie dwudziestoprocentowym posiadaniu piłki. Bójka z Kevenem Mealamu zakończyła się żółtymi kartkami dla obu graczy oraz zawieszeniem na jeden mecz dla Australijczyka. W drugim meczu Nowozelandczycy podejmowali RPA w Christchurch, a już w pierwszej minucie Springboks przeprowadzili akcję za siedem punktów. Czterema celnymi karnymi Carter starał się utrzymywać dystans, jednak dwa kolejne podwyższone przyłożenia sprawiły, iż Południowoafrykańczycy na przerwę niespodziewanie schodzili z dziewięciopunktową przewagą. Na drugą część meczu Nowozelandczycy wyszli zdeterminowani i podobnie jak w pierwszym pojedynku dominowali zarówno w posiadaniu piłki, jak i terytorium. Obrona reprezentacji RPA była jednak szczelna, a skuteczne szarże rozbijały nieustające ataki Nowozelandczyków. All Blacks zdobyli jeszcze sześć punktów z karnych, zaś tuż przed końcem spotkania przebił się na pole punktowe rywali dając zwycięstwo gospodarzom. Mimo rozczarowania Johna Smita porażką jego zespół pokazał, że wraca do stawki najlepszych na świecie. Zawodnikom z RPA nie udało się wygrać również kolejnego spotkania, tym razem z Australijczykami, choć prowadzenie w Perth zmieniało się siedmiokrotnie. W pierwszym kwadransie zespoły zdobyły po jednym przyłożeniu, do tego dwa karne dołożył Percy Montgomery. słabo wszedł w mecz, bowiem jego podanie przechwycił Jean de Villiers, który zamienił je na pięć punktów. Australijczyk, wybrany następnie najlepszym zawodnikiem meczu, jeszcze przed przerwą sam wdarł się jednak na pole punktowe rywali niwelując stratę do jednego punktu, a także miał swój udział w dwóch przyłożeniach swojej drużyny w drugiej połowie. Podobnie jak tydzień wcześniej Południowoafrykańczykom nie udało się ustawić szczelnej obrony, bowiem w siedemdziesiątej minucie , były juniorski reprezentant RPA, zdobył przyłożenie dające Australijczykom bonusowe zwycięstwo, bowiem desperackie ataki Springboks nie przyniosły rezultatu. Setny mecz George’a Gregana zatem okazał się zwycięski. Pierwszą porażkę Graham Henry odniósł w wyjazdowym spotkaniu z Australijczykami. Mimo przewagi gospodarzy to Nowozelandczycy dwukrotnie prowadzili w pierwszej połowie dziewięcioma punktami dzięki karnym Cartera, jednak jeszcze przed przerwą do stanu 12–12 w ten sam sposób doprowadził . W czasie, gdy dziesięciominutową karę za zbyt wiele zespołowych przewinień odbywał , Wallabies zdobyli jedyne przyłożenie meczu, obie drużyny wymieniły się jeszcze dwukrotnie karnymi, toteż pięciopunktowa przewaga utrzymała się do końcowego gwizdka. Australijczycy byli stroną aktywniejszą, przebijali się przez obronę rywali oraz wygrywali ich auty, prócz przyłożenia dwukrotnie został zatrzymany tuż przed linią pola punktowego, wyróżnili się również Nathan Sharpe, i , zaś Gregan wyrównał rekord w liczbie występów w narodowych barwach. Ostatnie dwa mecze turnieju odbyły się w Południowej Afryce. W pierwszym z nich gospodarze podejmowali Nowozelandczyków, którzy rozpoczęli z animuszem – wykorzystał stratę przeciwników, pokonał ich obronę i zdobył przyłożenie. Trzy punkty z karnego zwiększyły przewagę All Blacks do dziesięciu punktów już w szóstej minucie, Południowoafrykańczycy wkrótce odpowiedzieli jednak dwoma przyłożeniami i jednym , przy których asystowali Montgomery, i . Wynik do przerwy wynosił zatem 19–13, choć przewaga mogłaby być jednak większa, gdyby Montgomery celnie wykorzystywał dyktowane na ich korzyść karne. Walijski arbiter musiał opuścić boisko po piętnastu minutach, a jego miejsce zajął Irlandczyk . Po wymianie karnych na początku drugiej części meczu dzięki swej sile Joe Rokocoko zdobył przyłożenie, a udane podwyższenie pozwoliło Nowozelandczykom wyjść na prowadzenie. Kopacze ponownie zdobyli po trzy punkty, do ostatniego kwadransa Springboks przystępowali zatem ze stratą jednego punktu. Jednak mający wyraźną przewagę gospodarze wciąż naciskali – kolejne pięć punktów zdobył de Villiers, a następnie hat-tricka skompletował Joubert zostając tym samym drugim południowoafrykańskim zawodnikiem, który dokonał tego wyczynu przeciw All Blacks. Reprezentanci RPA przerwali tym meczem passę ośmiu porażek z rzędu z tym rywalem jednocześnie pozostawiając sprawę tytułu otwartą Tytuł był więc na szali do ostatniego spotkania – Australijczykom wystarczał w nim choćby remis, Springboks musieli zaś wygrać. Od początku meczu dominowali gospodarze, byli jednak zmuszani do błędów przez dobrą obronę Wallabies, rzadko posiadający piłkę goście tworzyli zaś bardziej konstruktywne akcje. Pierwsze pół godziny momentami chatotycznej, pełnej błędów gry minęło bez punktów po nieudanych kopach z obu stron, dopiero w 32 minucie wygwizdywany przez lokalną publiczność Rathbone podkopnięciem wystawił piłkę Tuqiriemu, który przyłożył ją blisko słupów. Jedyne punkty dla reprezentacji RPA zdobył pod koniec tej połowy z odległego karnego Montgomery, więc niespodziewanie to Australijczycy schodzili na przerwę prowadząc 7–3. Zmotywowani Springboks odważnie zaczęli drugą część meczu, wyróżniający się Victor Matfield zdobył przyłożenie, po czym asytował przy kolejnym. Montgomery podwyższył oba, dodał dwa celne karne i w 63 minucie jego zespół prowadził 23–7. Gdy wydawało się, że nic nie odbierze gospodarzom zwycięstwa, nastąpił powrót do gry Australijczyków zainspirowany w 70 minucie żółtą kartką dla Montgomery’ego za zaatakowanie w powietrzu . Wykorzystali oni liczebną przewagę poprzez siedem punktów Stirlinga Mortlocka i Giteau, a gdy boisko opuścił drugi z Południowoafrykańczyków kolejne przyłożenie zdobył George Smith. To jednak nie zostało podwyższone, więc przegrywający czterema punktami Wallabies do zwycięstwa w turnieju potrzebowali akcji za minimum pięć punktów – zła decyzja taktyczna Smitha spowodowała, że piłka wyszła w aut i po chwili wahania sędzia odgwizdał koniec meczu ku aprobacie ponadpięćdziesięciotysięcznej widowni. Dla południowoafrykańskiej reprezentacji był to pierwszy triumf od edycji 1998 i obwieścił ich powrót do światowej czołówki. Za słabą postawę w formacji autowej Brendan Cannon częściowo obwiniał hałas panujący na widowni. Była to pierwsza w historii edycja, w której gospodarze wygrali wszystkie pojedynki. (pl)
- O Três Nações 2004 foi a IX edição do Torneio, a competição esportiva internacional anual de rugby entre a Austrália (Wallabies), Nova Zelândia (All Blacks) e a África do Sul (Springboks).O torneio foi disputado entre os dias 17 de Julho e 21 de Agosto. Os times se enfrantaram em jogos de ida e volta, vencedora foi a seleção Sul-Africana os Springboks (2º título). A Seleção Neozelandesa segurou a Copa Bledisloe (contra a Austrália). (pt)
- Кубок трёх наций 2004 — 9-й розыгрыш Кубка трёх наций, ежегодного турнира по регби-15, в котором участвуют сильнейшие команды Южного полушария: Австралия, Новая Зеландия и ЮАР. Проходил с 17 июля по 21 августа 2004 года. Победителями во второй раз стали южноафриканцы. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- El Torneig de les Tres Nacions de l'any 2004, fou la novena edició d'aquesta competició, realitzada entre el 12 de juliol i el 16 d'agost. Els Springbooks conquistaren la segona copa, en un últim enfrontament contra Austràlia que decidia el torneig a Durban. Els sud-africans foren capaços de capgirar un partit que perdien al descans i conquistar el seu 2n títol. (ca)
- The 2004 Tri Nations Series, an annual rugby union competition between the national teams of Australia, New Zealand and South Africa, was the ninth in the series. The competition is organised by SANZAR, a consortium of the three countries' rugby union federations. The series was contested in its original double round-robin format, with each team playing the others twice. South Africa won the first ever Freedom Cup in a one-off home test against New Zealand. New Zealand retained the Bledisloe Cup against Australia. (en)
- Tri Nations 2004 war die neunte Ausgabe des jährlich stattfindenden Rugby-Union-Turniers Tri Nations. Zwischen dem 17. Juli und dem 21. August 2004 fanden sechs Spiele statt. Südafrika gewann das Turnier zum zweiten Mal und sicherte sich auch den ersten Freedom Cup, während Neuseeland den Bledisloe Cup verteidigte. (de)
- El Torneo de las Tres Naciones 2004 fue la novena edición de la competencia anual hoy conocida como Rugby Championship. Comenzó el 17 de julio y finalizó el 21 de agosto, participaron las tres potencias del hemisferio sur: Australia, Nueva Zelanda y Sudáfrica. Los Springboks ganaron y obtuvieron su segundo título, luego de una sequía de seis años desde su último triunfo en 1998. (es)
- Le Tri-nations 2004 a été remporté par l'Afrique du Sud. Les trois équipes gagnent leurs deux matchs à domicile. (fr)
- O Três Nações 2004 foi a IX edição do Torneio, a competição esportiva internacional anual de rugby entre a Austrália (Wallabies), Nova Zelândia (All Blacks) e a África do Sul (Springboks).O torneio foi disputado entre os dias 17 de Julho e 21 de Agosto. Os times se enfrantaram em jogos de ida e volta, vencedora foi a seleção Sul-Africana os Springboks (2º título). A Seleção Neozelandesa segurou a Copa Bledisloe (contra a Austrália). (pt)
- Кубок трёх наций 2004 — 9-й розыгрыш Кубка трёх наций, ежегодного турнира по регби-15, в котором участвуют сильнейшие команды Южного полушария: Австралия, Новая Зеландия и ЮАР. Проходил с 17 июля по 21 августа 2004 года. Победителями во второй раз стали южноафриканцы. (ru)
- Il Tri Nations 2004 (in inglese 2004 Tri Nations Series) fu la 9ª edizione del torneo annuale di rugby a 15 tra le squadre nazionali di Australia, Nuova Zelanda e Sudafrica. Si tenne dal 17 luglio al 21 agosto 2004 e fu vinto per la seconda volta dal Sudafrica. Il valore delle marcature, come stabilito dall’IRFB nel 1992, era: 5 punti per ciascuna meta (7 se trasformata), 3 punti per la realizzazione di ciascun calcio piazzato, idem per il drop. (it)
- Puchar Trzech Narodów 2004 (2004 Tri Nations Series) – dziewiąta edycja Pucharu Trzech Narodów, corocznego turnieju w rugby union rozgrywanego pomiędzy zrzeszonymi w SANZAR trzema najlepszymi zespołami narodowymi półkuli południowej – Australii, Nowej Zelandii i RPA – przed turniejem zajmującymi trzy z pięciu czołowych miejsc rankingu IRB. Turniej odbywał się systemem kołowym pomiędzy 17 lipca a 21 sierpnia 2004 roku. (pl)
|
