| dbo:abstract
|
- التجويد أو علم التجويد في الإسلام علم تعرف به كيفية النطق بالكلمات القرآنية كما نطقها النبي محمد بن عبد الله. ويؤخذ مشافهةً عن شيخٍ أو أستاذٍ عنده إجازةٌ بتعليم التجويد. بداية علم التجويد كانت عند اتساع رقعة الدولة الإسلامية في القرن الثالث للهجرة، حيث كثر الخطأ واللحن في القرآن بسبب دخول كثير من غير العرب في الإسلام. فما كان من علماء القرآن إلّا أن بدؤوا في تدوين أحكام التجويد وقواعده. ويقال أن أوّل من جمع علم التجويد في كتاب هو الإمام أبو عبيد القاسم بن سلام في القرن الثالث الهجري في كتابه المسمى بكتاب القراءات. (ar)
- Le tajwîd (en arabe : تَجْوِيد, tajwīd, embellissement) est une lecture psalmodiée du Coran. (fr)
- Tajwid (bahasa Arab: تجويد, translit. tajwīd) secara harfiah bermakna melakukan sesuatu dengan elok dan indah atau bagus dan membaguskan, tajwid berasal dari kata jawwada (جوّد-يجوّد-تجويدا) dalam bahasa Arab. Dalam ilmu Qiraah, tajwid berarti mengeluarkan huruf dari tempatnya dengan memberikan sifat-sifat yang dimilikinya. Jadi ilmu tajwid adalah suatu ilmu yang mempelajari bagaimana cara membunyikan atau mengucapkan huruf-huruf yang terdapat dalam kitab suci Al-Qur'an maupun bukan. Adapun masalah-masalah yang dikemukakan dalam ilmu ini adalah makharijul huruf (tempat keluar-masuk huruf), shifatul huruf (cara pengucapan huruf), ahkamul huruf (hubungan antar huruf), ahkamul maddi wal qasr (panjang dan pendek ucapan), ahkamul waqaf wal ibtida’ (memulai dan menghentikan bacaan), dan al-Khat al-Utsmani. Pengertian lain dari ilmu tajwid ialah menyampaikan dengan sebaik-baiknya dan sempurna dari tiap-tiap bacaan ayat Al-Qur'an. Para ulama menyatakan bahwa hukum bagi mempelajari tajwid itu adalah fardu kifayah tetapi mengamalkan tajwid ketika membaca Al-Qur'an adalah fardu ain atau wajib kepada lelaki dan perempuan yang mukalaf atau dewasa. (in)
- In the context of the recitation of the Quran, tajwīd (Arabic: تجويد tajwīd, IPA: [tadʒˈwiːd], 'elocution') is a set of rules for the correct pronunciation of the letters with all their qualities and applying the various traditional methods of recitation (Qira'at). In Arabic, the term tajwīd is derived from the verb جود (jawada), from the triliteral root ج-و-د (j-w-d), meaning enhancement or to make something excellent. Technically, it means giving every letter its right in reciting the Qur'an. Tajwīd or the science of tajwīd in Islam is a science by which one learns the pronunciation of Qur’anic words as pronounced by the Islamic prophet Muhammad. The beginning of the science of tajwīd was when the Islamic state expanded in the third century of Hijra, where error and melody increased in the Qur’an due to the entry of many non-Arabs to Islam. So the scholars of the Qur’an began to write the rules and rules of intonation. It is said that the first person to collect the science of tajwīd in his book Kitāb al-Qirā'āt was Imām Abu ʻUbaid al-Qāsim bin Salām (774 - 838 CE) in the third century of Hijra. (en)
- Il tajwīd - IPA: [tædʒˈwiːd] - (in arabo: ﺗﺠﻮﻳﺪ, ossia "dizione") è l'insieme delle norme che, nella recitazione coranica, sono funzionali alla corretta pronuncia delle lettere, con tutte le caratteristiche loro proprie, rispettosa dei diversi modi di pronuncia (qirāʾa) araba delle parole. Copia del Corano, nella cui stampa sono inserite rubricazioni in color rosso, al fine di facilitare l'adozione del tajwīd. Il termine deriva dalla radice linguistica araba trilittera (che significa 'migliorare'). Il tajwīd è un dovere religioso vincolante quando si recita il Corano. La recita (in arabo: تِلاوة, tilāwa) del testo sacro islamico è caratterizzata da:
* una lettura corretta dei termini;
* una lettura a velocità normale. L'arte della recitazione del Corano (in arabo: عِلم قِرَاءَةِ القُرآنِ, ʿilm qirāʾat al-qurʾān)], "scienza della recita del Corano") include tre branche principali relative al tajwīd:
* la conoscenza nel tajwīd del significato della pronuncia, che deve essere buona e corretta;
* la conoscenza delle varie letture, adottando differenti regole fonetiche (esistono dieci «letture» coraniche diverse);
* la conoscenza dei numerosi modi di recitazione:
* taḥqīq (in arabo: تحقيق), recita lenta per esortare alla riflessione,
* ḥadr (in arabo: حَدر), recita veloce del Corano, relativamente alla parola pronunciata normalmente,
* tadwīr (in arabo: تدوير), salmodia che si riferisce al modo di recitazione che si pone a metà strada tra quella ḥadr e quella taḥqīq. (it)
- Tadżwīd (arab. تجويد) – sztuka recytacji Koranu. Etymologicznie termin tadżwid wywodzi się od czasownika dżawwada (po arabsku "polepszać") Recytacja Koranu jest niezbędną częścią muzułmańskiej modlitwy. Podczas każdej modlitwy muzułmanie recytują surę al-Fatihah, a podczas niektórych modlitw również inne, wybrane części Koranu. Istnieje dziesięć sposobów (ar. qirāʾat) recytacji Koranu:
* według Nafiʿego z Medyny
* według Ibn Kathira z Mekki
* według Ibn ʿAmira z Damaszku
* według Abu ʿAmra z Basry
* według ʿAsima z Kufy
* według Hamzy z Kufy
* według al-Kisaʾiego z Kufy
* według Abu Dżaʿfara z Medyny
* według Jaʿqūba z Jemenu
* według Chalafa z Kufy Wszystkie formy recytacji zostały zaaprobowane przez Mahometa i przypuszcza się, że odzwierciedlają one zróżnicowanie dialektalne wśród towarzyszy proroka, pochodzących z całej Arabii. Recytacje te różnią się głównie fonetycznie, np. imię proroka Abrahama może być wymawiane [ʔibræ:'hi:m] lub [ʔibræ:'hæ:m], a archanioł Gabriel może brzmieć [dʒib'ri:l], [dʒibræ'ʔi:l] lub [dʒæb'ri:l]. Dopuszczalne są też różnice form gramatycznych czy długości samogłosek, a także wprowadzanie lub opuszczanie hamzy w niektórych wyrazach. (pl)
- Tajwīd (em árabe: تجويد taǧwīd: IPA: [tædʒˈwiːd]) é a palavra árabe para elocução, e se designa como a forma correta de ler o Alcorão. É muito comum nos países árabes. (pt)
- Tajwīd (تجويد) är ett arabiskt ord med betydelsen "korrekt uttal", under recitation samt recitation med lämplig hastighet. Det är en uppsättning regler som styr hur Koranen bör uppläsas. Ordet härrör från den arabiska roten "jwd", vilket innebär att "göra bra", "bättre", eller "förbättra". Det finns sju olika skolor inom tajwīd; den populäraste av dem är -skolan. Denna islamrelaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den. (sv)
- Таджви́д (араб. تجويد) — правило орфоэпического чтения Корана и соответствующая кораническая дисциплина (’ильм ат-таджвид), посредством которой достигается правильное чтение Корана, что должно исключить искажения смысла. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- التجويد أو علم التجويد في الإسلام علم تعرف به كيفية النطق بالكلمات القرآنية كما نطقها النبي محمد بن عبد الله. ويؤخذ مشافهةً عن شيخٍ أو أستاذٍ عنده إجازةٌ بتعليم التجويد. بداية علم التجويد كانت عند اتساع رقعة الدولة الإسلامية في القرن الثالث للهجرة، حيث كثر الخطأ واللحن في القرآن بسبب دخول كثير من غير العرب في الإسلام. فما كان من علماء القرآن إلّا أن بدؤوا في تدوين أحكام التجويد وقواعده. ويقال أن أوّل من جمع علم التجويد في كتاب هو الإمام أبو عبيد القاسم بن سلام في القرن الثالث الهجري في كتابه المسمى بكتاب القراءات. (ar)
- Le tajwîd (en arabe : تَجْوِيد, tajwīd, embellissement) est une lecture psalmodiée du Coran. (fr)
- Tajwīd (em árabe: تجويد taǧwīd: IPA: [tædʒˈwiːd]) é a palavra árabe para elocução, e se designa como a forma correta de ler o Alcorão. É muito comum nos países árabes. (pt)
- Tajwīd (تجويد) är ett arabiskt ord med betydelsen "korrekt uttal", under recitation samt recitation med lämplig hastighet. Det är en uppsättning regler som styr hur Koranen bör uppläsas. Ordet härrör från den arabiska roten "jwd", vilket innebär att "göra bra", "bättre", eller "förbättra". Det finns sju olika skolor inom tajwīd; den populäraste av dem är -skolan. Denna islamrelaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den. (sv)
- Таджви́д (араб. تجويد) — правило орфоэпического чтения Корана и соответствующая кораническая дисциплина (’ильм ат-таджвид), посредством которой достигается правильное чтение Корана, что должно исключить искажения смысла. (ru)
- Tajwid (bahasa Arab: تجويد, translit. tajwīd) secara harfiah bermakna melakukan sesuatu dengan elok dan indah atau bagus dan membaguskan, tajwid berasal dari kata jawwada (جوّد-يجوّد-تجويدا) dalam bahasa Arab. Dalam ilmu Qiraah, tajwid berarti mengeluarkan huruf dari tempatnya dengan memberikan sifat-sifat yang dimilikinya. Jadi ilmu tajwid adalah suatu ilmu yang mempelajari bagaimana cara membunyikan atau mengucapkan huruf-huruf yang terdapat dalam kitab suci Al-Qur'an maupun bukan. (in)
- In the context of the recitation of the Quran, tajwīd (Arabic: تجويد tajwīd, IPA: [tadʒˈwiːd], 'elocution') is a set of rules for the correct pronunciation of the letters with all their qualities and applying the various traditional methods of recitation (Qira'at). In Arabic, the term tajwīd is derived from the verb جود (jawada), from the triliteral root ج-و-د (j-w-d), meaning enhancement or to make something excellent. Technically, it means giving every letter its right in reciting the Qur'an. (en)
- Il tajwīd - IPA: [tædʒˈwiːd] - (in arabo: ﺗﺠﻮﻳﺪ, ossia "dizione") è l'insieme delle norme che, nella recitazione coranica, sono funzionali alla corretta pronuncia delle lettere, con tutte le caratteristiche loro proprie, rispettosa dei diversi modi di pronuncia (qirāʾa) araba delle parole. Copia del Corano, nella cui stampa sono inserite rubricazioni in color rosso, al fine di facilitare l'adozione del tajwīd. Il termine deriva dalla radice linguistica araba trilittera (che significa 'migliorare'). Il tajwīd è un dovere religioso vincolante quando si recita il Corano. (it)
- Tadżwīd (arab. تجويد) – sztuka recytacji Koranu. Etymologicznie termin tadżwid wywodzi się od czasownika dżawwada (po arabsku "polepszać") Recytacja Koranu jest niezbędną częścią muzułmańskiej modlitwy. Podczas każdej modlitwy muzułmanie recytują surę al-Fatihah, a podczas niektórych modlitw również inne, wybrane części Koranu. Istnieje dziesięć sposobów (ar. qirāʾat) recytacji Koranu: (pl)
|
