| dbo:abstract
|
- El mestre del Dípilon és un nom que s'ha convingut per designar un antic pintor de gots grecs que estigué actiu al voltant del 760-750 ae. Va treballar a Atenes, on ell i el seu taller elaboraren grans gots funeraris per a les inhumacions del cementeri del Dípilon, d'on prové el seu apel·latiu, perquè se'n desconeix el nom. El seu treball pertany a l'etapa més tardana de l'estil geomètric (geomètric recent) i els seus atuells, que arribaven a fer fins a 1,60 m d'alçada, se'ls inutilitzava intencionadament amb un forat en el fons per servir com a làpides de les tombes aristocràtiques, si no, servien per a recipients de . El procés d'abstracció que havia portat a la figura humana i les narracions que es relataven perquè s'incorporaren a la decoració geomètrica pura, mantenint la funció de representació, havien dut aquest gran ceramista i el seu taller al límit de les possibilitats expressives. L'«estil Dípilon» dominà l'escena durant un breu temps. L'últim dels seus més propers col·laboradors deixà de pintar al voltant del 735 ae, sols vint-i-cinc anys després que la carrera del mestre del Dípilon començara. El seu estil es caracteritza per l'ús del fris continu en la decoració dels gots, entre els quals destaca l'àmfora 804 del Museu Arqueològic Nacional d'Atenes. Entre bandes de motius geomètrics, n'hi ha una o dues de centrals, encaixades entre les nanses i, com a ceràmica funerària, estaven decorades amb representacions d'escenes de próthesis, que representen el dol de la persona morta (amb l'exposició del mort i els planys) o escenes de desfilades de carros de guerra de cavalls (ekphora) i de guerrers. Les figures són molt esquemàtiques, amb tors triangular, cames llargues i un punt per cap, amb una lleugera barbeta. Gairebé 50 gots s'han atribuït al mestre del Dípilon i el seu taller, i set se li atribuïren expressament a ell. Les seues imatges són les primeres d'art figuratiu trobades a Grècia després del col·lapse de la cultura palatina micènica. Els personatges es representen amb els braços, el tors i les cames de perfil, mentre que en la plasmació de les cerimònies fúnebres, als carros es mostren les dues rodes i les vuit potes dels dos cavalls. A diferència d'altres escenes, cap personatge es combina amb un altre per omplir els espais en blanc, però la part de l'escena imaginada, allunyada, s'insereix en una capa superposada. (ca)
- Der Dipylon-Maler war ein attisch-spätgeometrischer Vasenmaler und vielleicht auch Töpfer. Der Dipylon-Maler gilt als einer der bedeutendsten geometrischen Vasenmaler und stand einer Werkstatt vor (Dipylon-Werkstatt). Er gilt als der Erfinder des Stils, der in der Klassischen Archäologie als spätgeometrisch bezeichnet wird. Seine Werke werden in den Zeitraum zwischen 760 und 750 v. Chr. datiert. Seinen Notnamen erhielt der unbekannte Künstler nach einer mit 1,62 Meter sehr hohen Grabamphora (Dipylon-Amphora), die beim des Kerameikos in Athen gefunden wurde. Der Dipylon-Maler stellte als erster Künstler des geometrischen Stils den Hauptfries der Vasen in ein gerahmtes Feld, das zwischen den Henkeln platziert wurde. Das Hauptthema wurde figürlich gestaltet, was eine Unterscheidung verschiedener Künstler möglich machte. Der Dipylon-Maler ist damit einer der frühesten identifizierbaren Künstler überhaupt. Seine Figuren sind größer und schlanker als die Figuren der mittelgeometrischen Zeit. Von besonderer Qualität sind seine Ornamente, die Hals und Körper der Vasen bedecken. Er scheint den Doppelmäander erfunden zu haben, der erstmals auf seinen Vasen Verwendung fand. Zudem führte er die Verwendung von zwei Tierfriesen am Hals seiner Amphoren ein. Sie sind orientalischen Vorbildern entliehen und imitieren möglicherweise Goldbänder. Die Werkstatt war auf die Herstellung monumentaler Amphoren für Frauen- und Kratere für Männergräber spezialisiert. In der Dipylon-Werkstatt wurden erstmals große Kannen und Oinochoen produziert. Zudem produzierte man in der Werkstatt einige der letzten . Einige seiner Vasen wurden mit bis zu 100 Figuren verziert. Die meisten Vasen zeigen die Prothesis (Aufbahrung der Toten), selten die (Prozession zum Grab). Außerdem wurden Krieger- und Wagenprozessionen sowie Land- und Seeschlachten dargestellt. Die gegnerischen Parteien sind anhand ihrer Schilde zu unterscheiden. Die Kontrahenten tragen rechteckige Schilde, oder sind Schildlos. Dies sind zwar keine neuen Motive, jedoch werden sie vom Dipylon-Maler erstmals in einer besonderen Größe präsentiert. In anderen Sprachen wird der Maler Meister genannt, etwa im englischen Dipylon Master oder Maître du Dipylon im französischen. Im deutschen wird als Dipylon-Meister zumeist ein Bildhauer bezeichnet. (de)
- Ο αγγειογράφος του Διπύλου ήταν κορυφαίος αρχαίος αγγειογράφος της αττικής γεωμετρικής εποχής. Πιθανώς, εκτός από αγγειογράφος να ήταν και αγγειοπλάστης. Θεωρείται ως ένας των σημαντικότερων αγγειογράφων της γεωμετρικής εποχής, και ήταν μέλος του . Θεωρείται επίσης ότι ήταν ο επινοητής του ύστερου γεωμετρικού ρυθμού. Τα έργα του χρονολογούνται μεταξύ 760 και 750 π.Χ. Επειδή το πραγματικό του όνομα αγνοείται, ονομάστηκε έτσι λόγω του ομώνυμου αμφορέα (Αμφορέας του Διπύλου), ο οποίος ανακαλύφθηκε σε αρχαιολογικές ανασκαφές στο Δίπυλο του Κεραμεικού στην Αθήνα. Ο αγγειογράφος του Διπύλου επινόησε επίσης την παράταξη του ζωφόρου ως ενιαίο τμήμα που τοποθετείται στο λαιμό ανάμεσα στις λαβές του αγγείου, ενώ το κυρίως θέμα αναπτύσσεται με σκιαγραφίες, οι οποίες φανερώνουν το προσωπικό στυλ του εκάστοτε καλλιτέχνη. Χάρη στη καινοτομία αυτή, ο αγγειογράφος του Διπύλου είναι ένας από τους αρχαιότερους αναγνωρίσιμους ζωγράφους. Οι σκιαγραφίες του έχουν λεπτά ανατομικά χαρακτηριστικά, είναι υψηλόσωμες και πιο λιγνές σε σύγκριση με αυτές του μέσου γεωμετρικού ρυθμού, ενώ τα διακοσμητικά στοιχεία που χρησιμοποιεί είναι υψηλότερης ποιότητας των προγενεστέρων. Ίσως ο ίδιος να είναι εκείνος που επινόησε τον διπλό Μαίανδρο, αφού συναντάται στα έργα του για πρώτη φορά. Χρησιμοποίησε δύο ζωφόρους με ζωικές παραστάσεις, οι οποίες έχουν ανατολίζοντα χαρακτηριστικά, και ίσως να μιμούνταν χρυσά ελάσματα. Το εργαστήριο του Διπύλου κατασκεύαζε πήλινα αγγεία μεγάλων διαστάσεων, πιο συγκεκριμένα αμφορείς για τους τάφους γυναικών και κρατήρες για τους τάφους ανδρών. Τα έργα αυτά, καθώς και άλλα, οινοχόες και πλατύλαβοι αμφορείς είναι διακοσμημένα με πλήθος σκιαγραφιών, ενίοτε μέχρι και εκατό, που παριστάνουν την πρόθεση ή σπάνια την εκφορά των νεκρών. Παριστάνουν επίσης πομπές πολεμιστών και αρμάτων, ή μάχες στην ξηρά και θάλασσα. (el)
- The Dipylon Master was an ancient Greek vase painter who was active from around 760–750 BC. He worked in Athens, where he and his workshop produced large funerary vessels for those interred in the Dipylon Gate cemetery, whence his name comes. His work belongs to the very late stage of the Geometric Style. His vases served as grave markers and libation receptacles for aristocratic graves and as such are decorated with a depiction of the prothesis scene representing the mourning of the deceased. Almost 50 vases have been attributed to the Dipylon Master and his workshop. Examples include the Dipylon Amphora in National Archaeological Museum, Athens, and the Elgin Amphora in the British Museum. (en)
- El Maestro del Dípilon es un nombre que se ha convenido para nombrar a un antiguo pintor de vasos griegos que estuvo activo alrededor de 760-750 a. C. Trabajó en Atenas, donde él y su taller produjeron grandes vasos funerarios para las inhumaciones del cementerio de Dípilon, de donde proviene su apelativo, a falta de conocer su verdadero nombre. Su trabajo pertenece a la etapa más tardía del estilo geométrico (Geométrico Reciente) y sus vasijas, que llegaban a medir hasta 1,60 m de altura, se les inutilizaba intencionadamente haciéndoles un agujero en el fondo para servir como lápidas de las tumbas aristocráticas, si no, servían para recipientes de libaciones. El proceso de abstracción que había llevado a la figura humana y las narraciones que se relataban para que se incorporaran plenamente a la decoración geométrica pura, manteniendo la función de representación, habían conducido a este gran ceramógrafo y a su taller al límite de las posibilidades expresivas. El «estilo Dípilon» estaba destinado a dominar la escena durante breve tiempo. El último de sus más cercanos colaboradores dejó de pintar alrededor del 735 a. C., a tan sólo veinticinco años después de que la carrera del Maestro del Dípilon se iniciara. Su estilo se caracteriza por el uso del friso continuo en la decoración de los vasos, entre los que destaca el ánfora 804 del Museo Arqueológico Nacional de Atenas. Entre bandas de motivos geométricos, se encuentran una o dos bandas centrales, encajadas entre las asas y, como tales cerámicas funerarias, estaban decoradas con representaciones de escenas de próthesis, que representan el duelo de la persona fallecida (mediante la exposición del muerto y las lamentaciones) o escenas de desfiles de carros de guerra de caballos (ekphora) y de guerreros. Las figuras son muy esquemáticas, con torso triangular, largas piernas y un punto por cabeza con una ligera barbilla. Casi 50 vasos se han atribuido al Maestro del Dípilon y su taller, y siete fueron atribuidos expresamente a él. Sus imágenes son las primeras de arte figurativo que se encontraron en Grecia después del colapso de la cultura palacial micénica. Los personajes están representados con los brazos, el torso y las piernas de perfil, mientras que en la plasmación de los cortejos fúnebres, en los carros se muestran las dos ruedas y las ocho patas de los dos caballos. A diferencia de otras escenas, ningún personaje se combina con otro para llenar los espacios en blanco, pero la parte de la escena imaginada, alejada, se inserta en una capa superpuesta. (es)
- On appelle Maître du Dipylon un peintre sur vase de la Grèce antique actif au milieu du VIIIe siècle av. J.-C. (Géométrique Récent). Il doit son nom à un groupe de vases funéraires dont la plupart ont été découverts à Athènes dans la nécropole du Céramique, près de la porte du Dipylon. Son style marque l'apogée du style géométrique, qui utilise le canon de la représentation humaine et animale alors en vigueur : le buste humain prend la forme d'un triangle ; les bras sont représentés comme des bâtons, souvent dans le simple prolongement des côtés du buste ; la tête est un simple disque, auquel l'ajout d'un trait vient figurer le nez. L'artiste semble chercher à inféoder la figure humaine à un canon géométrique, caractéristique fréquemment répétée dans tout l'art grec. La construction des vases du maître du Dipylon est toujours très élaborée et mise en avant la peinture par les nombreux motifs géométriques et animaux disposés en registres parfois imbriqués les uns dans les autres. L'art du Maître du Dipylon est narratif : la plupart de ses vases, des marqueurs de tombe (cratères pour les hommes, amphores pour les femmes), portent sur la panse des scènes funéraires. Fait surprenant pour des vases d'aussi grande taille, beaucoup nous sont parvenus entiers, ce qui permet de mieux appréhender son style. Sur deux des vases les plus importants conservés, le cratère A517 du musée du Louvre et l'amphore 804 du Musée archéologique du Céramique, le détail central du vase nous montre un personnage allongé sur un lit (klinè), entouré par d'autres personnages, debout ou agenouillés : c'est la ou veillée du mort. En effet, un enterrement, en Grèce antique, est un moment très important régi par les législateurs, c'est un devoir de mémoire pour la famille. Il comporte trois étapes :
* la prothêsis avec les lamentations et la purification de la maison ;
* l'ekphora le troisième jour (ta trita) : la procession ;
* le neuvième jour (ta enata), la famille se réunit autour de la tombe ; cela marque la fin du deuil mais la tombe reste un lieu de mémoire important. Prothêsis et ekphora sont deux scènes très importantes dans le répertoire du style géométrique. Le Maître du Dipylon a pour grand principe de tout montrer de sa scène : il n'adopte pas un seul point de vue. Ainsi, les bras et le buste sont représentés de face, ce qui nous permet de bien reconnaître leur pose, tandis que le bas du corps est montré de profil, afin de permettre la séparation des jambes. Quand il représente un bige, il montre les deux roues côte à côte, et les huit jambes des chevaux sont soigneusement distinguées. Dans le style du Dipylon, aucune silhouette ne se superpose à une autre : chaque personnage a sa place bien définie. Le peintre tente également de résoudre le problème de la représentation d'une scène dans l'espace en recourant à un étagement : la scène se lit de bas en haut. En bas est figurée la partie de la scène la plus proche de l'observateur ; en haut celle qui en est la plus éloignée. Ainsi, dans la scène de prothêsis de A517, on comprend facilement que la bière est situé au milieu de deux rangées de pleureurs. (fr)
- 디필론 항아리는 기원전 8세기경 그리스에서 사용된 장례용 항아리이다. 기하학적 무늬의 그림이 있고 밑에 몇 개의 구멍이 있어 그곳으로 신주를 죽은 자에게 붓는다. (ko)
- Maestro del Dipylon o Pittore della Dipylon-Anfora (... – ...; fl. tra il 760 e il 735 a.C. circa) è stato un ceramografo greco antico il cui nome convenzionale deriva dalla grande anfora proveniente dalla necropoli di Atene, fu esponente principale del tardo geometrico e una delle prime personalità individuabili nella tradizione figurativa greca. (it)
|
| rdfs:comment
|
- The Dipylon Master was an ancient Greek vase painter who was active from around 760–750 BC. He worked in Athens, where he and his workshop produced large funerary vessels for those interred in the Dipylon Gate cemetery, whence his name comes. His work belongs to the very late stage of the Geometric Style. His vases served as grave markers and libation receptacles for aristocratic graves and as such are decorated with a depiction of the prothesis scene representing the mourning of the deceased. Almost 50 vases have been attributed to the Dipylon Master and his workshop. Examples include the Dipylon Amphora in National Archaeological Museum, Athens, and the Elgin Amphora in the British Museum. (en)
- 디필론 항아리는 기원전 8세기경 그리스에서 사용된 장례용 항아리이다. 기하학적 무늬의 그림이 있고 밑에 몇 개의 구멍이 있어 그곳으로 신주를 죽은 자에게 붓는다. (ko)
- Maestro del Dipylon o Pittore della Dipylon-Anfora (... – ...; fl. tra il 760 e il 735 a.C. circa) è stato un ceramografo greco antico il cui nome convenzionale deriva dalla grande anfora proveniente dalla necropoli di Atene, fu esponente principale del tardo geometrico e una delle prime personalità individuabili nella tradizione figurativa greca. (it)
- El mestre del Dípilon és un nom que s'ha convingut per designar un antic pintor de gots grecs que estigué actiu al voltant del 760-750 ae. Va treballar a Atenes, on ell i el seu taller elaboraren grans gots funeraris per a les inhumacions del cementeri del Dípilon, d'on prové el seu apel·latiu, perquè se'n desconeix el nom. El seu treball pertany a l'etapa més tardana de l'estil geomètric (geomètric recent) i els seus atuells, que arribaven a fer fins a 1,60 m d'alçada, se'ls inutilitzava intencionadament amb un forat en el fons per servir com a làpides de les tombes aristocràtiques, si no, servien per a recipients de . (ca)
- Ο αγγειογράφος του Διπύλου ήταν κορυφαίος αρχαίος αγγειογράφος της αττικής γεωμετρικής εποχής. Πιθανώς, εκτός από αγγειογράφος να ήταν και αγγειοπλάστης. Θεωρείται ως ένας των σημαντικότερων αγγειογράφων της γεωμετρικής εποχής, και ήταν μέλος του . Θεωρείται επίσης ότι ήταν ο επινοητής του ύστερου γεωμετρικού ρυθμού. Τα έργα του χρονολογούνται μεταξύ 760 και 750 π.Χ. Επειδή το πραγματικό του όνομα αγνοείται, ονομάστηκε έτσι λόγω του ομώνυμου αμφορέα (Αμφορέας του Διπύλου), ο οποίος ανακαλύφθηκε σε αρχαιολογικές ανασκαφές στο Δίπυλο του Κεραμεικού στην Αθήνα. Ο αγγειογράφος του Διπύλου επινόησε επίσης την παράταξη του ζωφόρου ως ενιαίο τμήμα που τοποθετείται στο λαιμό ανάμεσα στις λαβές του αγγείου, ενώ το κυρίως θέμα αναπτύσσεται με σκιαγραφίες, οι οποίες φανερώνουν το προσωπικό στυλ του ε (el)
- Der Dipylon-Maler war ein attisch-spätgeometrischer Vasenmaler und vielleicht auch Töpfer. Der Dipylon-Maler gilt als einer der bedeutendsten geometrischen Vasenmaler und stand einer Werkstatt vor (Dipylon-Werkstatt). Er gilt als der Erfinder des Stils, der in der Klassischen Archäologie als spätgeometrisch bezeichnet wird. Seine Werke werden in den Zeitraum zwischen 760 und 750 v. Chr. datiert. Seinen Notnamen erhielt der unbekannte Künstler nach einer mit 1,62 Meter sehr hohen Grabamphora (Dipylon-Amphora), die beim des Kerameikos in Athen gefunden wurde. (de)
- El Maestro del Dípilon es un nombre que se ha convenido para nombrar a un antiguo pintor de vasos griegos que estuvo activo alrededor de 760-750 a. C. Trabajó en Atenas, donde él y su taller produjeron grandes vasos funerarios para las inhumaciones del cementerio de Dípilon, de donde proviene su apelativo, a falta de conocer su verdadero nombre. Su trabajo pertenece a la etapa más tardía del estilo geométrico (Geométrico Reciente) y sus vasijas, que llegaban a medir hasta 1,60 m de altura, se les inutilizaba intencionadamente haciéndoles un agujero en el fondo para servir como lápidas de las tumbas aristocráticas, si no, servían para recipientes de libaciones. (es)
- On appelle Maître du Dipylon un peintre sur vase de la Grèce antique actif au milieu du VIIIe siècle av. J.-C. (Géométrique Récent). Il doit son nom à un groupe de vases funéraires dont la plupart ont été découverts à Athènes dans la nécropole du Céramique, près de la porte du Dipylon. La construction des vases du maître du Dipylon est toujours très élaborée et mise en avant la peinture par les nombreux motifs géométriques et animaux disposés en registres parfois imbriqués les uns dans les autres. Prothêsis et ekphora sont deux scènes très importantes dans le répertoire du style géométrique. (fr)
|
