| dbo:abstract
|
- La soldadura és la unió de dos materials, generalment metalls o termoplàstics, per . En la qual les peces fusionades fonent ambdues i afegint un material de farciment, el qual té un punt de fusió menor al de la peça a soldar, per aconseguir un bany de material fos (bany de soldadura) que, en refredar-se, es converteix en una unió forta. Segons el mètode utilitzat s'exerceix pressió conjuntament amb calor, per produir la soldadura. Això diferencia la soldadura tova (en anglès Soldering) i la soldadura forta (en anglès Brazing ), que impliquen la fosa d'un material de baix punt de fusió entre peces de treball per formar un enllaç entre ells, sense fondre les peces de treball. Moltes fonts d'energia diferents poden ser usades per a la soldadura, incloent una flama de gas, un arc elèctric, un làser, un raig d'electrons, processos de fricció o ultrasò. Per formar la unió entre dues peces de metall generalment s'utilitza un arc elèctric. Soldadures de fusió o termoplàstics es fan generalment del contacte directe amb una eina o un gas calent. Mentre que sovint és un procés industrial, la soldadura pot ser feta en molts ambients diferents, incloent l'aire lliure, sota l'aigua i a l'espai. En qualsevol lloc, és una activitat perillosa i cal molta precaució per evitar cremades, , fums verinosos i la sobreexposició a la llum ultraviolada. Fins al final del segle xix, l'únic procés de soldadura era la , que els ferrers han usat per segles per ajuntar metalls escalfadors i colpejant. La soldadura a l'arc i la soldadura a gas estaven entre els primers processos a desenvolupar tardanament en el segle, seguint poc després la . La tecnologia de la soldadura va avançar ràpidament durant el principi del segle XX mentre que la Primera Guerra Mundial i la Segona Guerra Mundial van conduir la demanda de mètodes de juntura fiables i barats. Després de les guerres, van ser desenvolupades diverses tècniques modernes de soldadura, incloent mètodes manuals com la Soldadura per elèctrode revestit per arc, convertit en un dels més populars mètodes de soldadura, així com processos semiautomàtics i automàtics com ara Soldadura GMAW, , i . Els progressos van continuar amb la invenció de la soldadura per raig làser i la a mitjans del segle xx. Avui en dia, la ciència continua avançant. La està arribant a ser més corrent a les instal·lacions industrials. Els investigadors continuen desenvolupant nous mètodes i guanyant major comprensió de la qualitat i les propietats de la soldadura. (ca)
- Svařování nebo sváření je proces, který slouží k vytvoření trvalého, nerozebíratelného spoje dvou a více součástí. Obecným požadavkem na proces svařování je vytvoření takových termodynamických podmínek, při kterých je umožněn vznik nových meziatomárních vazeb. Protože prakticky je velmi obtížné dosáhnout spojení na úrovni meziatomových vazeb za okolních podmínek (běžná teplota, tlak), kdy je termodynamický stav materiálů stabilní resp. metastabilní, je nutné tento termodynamický stav změnit. Proto je při svařování nutné působit buď tlakem, teplem nebo oběma faktory najednou. Obecně platí závislost čím vyšší působí tlak tím méně je potřeba vnést teplo a obráceně. Tlakové svařování je označením svařování za působení převážně tlaku a tavné při působení tepla. Svařovat lze kovové i nekovové materiály, materiály podobných i různých vlastností. Ale pro různé typy spojů a materiálů jsou vhodné jiné metody svařování. Při svařování dojde vždy ke změně fyzikálních nebo mechanických vlastností základního materiálu (spojovaného) v okolí spoje. Jiné metody nerozebíratelného spoje jsou např. pájení nebo lepení. Osoba, která se profesně zabývá svařováním kovů, se označuje jako svářeč. (cs)
- اللِحام هي عملية تصنيعية يتم فيها وصل مادتين عادةً من الفلزات أو اللدائن الحرارية باستخدام الحرارة لصهر أطراف المادتين سويًّا، أحيانًا ما تكون مصحوبة بضغط خارجي، ثم تركهما يبردان، مما يعطيهما صلادة دائمة. تختلف عملية اللحام عن عمليات وصل المواد الأخرى التي تتم في درجات حرارة كعمليات لحام الخلط واللحام بالقصدير، والتي لا يصحبها انصهار للمواد المراد وصلها. بالإضافة إلى صهر المادة الأصلية، يتم إضافة مادة حشو عادةً إلى وصلة اللحام لتُكوّن بركة من المعدن المنصهر عند تجمُّدها تجعل وصلة اللحام أيًّا كان تصميمها أقوى من المادة الأصلية الملحومة. كذا، بالإمكان استخدام ضغط خارجي مع الحرارة، أو ضغط خارجي فقط للحام مادتين. كما تتطلب عملية اللحام عادةّ درعًا ما لحماية مادة الحشو أو المواد المذابة من أن تتلوّث أو تتأكسد. تستخدم مصادر عدة للطاقة في عمليات اللحام كيميائية كاللهب الغازي، أو كهربائية كالقوس الكهربي، أو الليزر، أو الحزم الإلكترونية، أو الاحتكاك الميكانيكي، أو الموجات فوق الصوتية. وبعيدًا عن العمليات الصناعية، يمكن أن يتم اللحام أوساط متعددة كالهواء الطلق أو أو في الفضاء الخارجي. ويعد اللحام عملية خطيرة تستلزم اتخاذ احتياطات ضرورية لتجنب الحروق أو الصدمات الكهربية أو تلف البصر أو استنشاق الغازات والأبخرة السامة أو التعرض للأشعة فوق البنفسجية بكثافة. حتى نهاية القرن التاسع عشر الميلادي، كانت عملية اللحام الوحيدة هي اللحام بالتطريق التي استخدمها الحدادون منذ آلاف السنين لوصل الحدائد أو الصلب بالتسخين والطرق. ومع نهاية ذاك القرن، ظهرت طُرُق اللحام القوسي واللحام بالغاز، ثم ظهر اللحام عن طريق المقاومة الكهربائية بعد ذلك بفترة وجيزة. تطورت تكنولوجيا اللحام بسرعة خلال أوائل القرن العشرين الميلادي حيث أدت الحروب العالمية إلى زيادة الطلب على طرق ربط موثوقة وغير مكلفة. في أعقاب الحروب، تم تطوير العديد من أساليب اللحام الحديثة، بما في ذلك الطرق اليدوية مثل اللحام القوسي المعدني المحجب التي تعد الآن واحدة من أكثر طرق اللحام شيوعًا، بالإضافة إلى العمليات شبه الآلية والآلية مثل لحام المعادن بقوس الغاز واللحام بالسلك ذي القلب الصهور. استمرت التطويرات باختراع اللحام باليزر واللحام بالحزم الإلكترونية ولحام الاحتكاك الحراري في النصف الثاني من القرن العشرين الميلادي. لليوم، ما زال التطوير مستمرًا، فأصبح لحام الروبوت شائعًا في البيئات الصناعية، ويواصل الباحثون تطوير طرق لحام جديدة ومحاولات تطوير أكثر لجودة اللحام. (ar)
- Das Schweißen ist eine Gruppe von Fügeverfahren zum dauerhaften Fügen (Verbinden) von zwei oder mehr Werkstücken. Das Schweißen gilt als wichtigste Gruppe der Fügeverfahren. Nach DIN 8580 Hauptgruppe 4 Teil 6 wird es als Fügen durch Schweißen definiert. Die meisten Schweißverfahren eignen sich auch zum Beschichten, was in der Praxis und Fachliteratur als Auftragschweißen bezeichnet wird – definiert in der DIN 8580 Hauptgruppe 5 Teil 6 als Beschichten durch Schweißen. (de)
- Inĝenierarto - Industrio - Tekniko - Maŝino - Parto de maŝino Veldado signifas kunfikson de du (ofte metalaj) similaj pecoj, ardiginte ilin tiel, ke la junto fariĝas flueca, kaj poste kunforĝante ilin kiel unun aŭ samtempe almetante samspecan fanditan materialon en la junton. Uzebla metodo por aluminio, ŝtalo, kupro, nikelo, magnezio, ties alojoj kaj eĉ por varme formeblaj plastoj. oftaj metodoj
* forĝa veldado
* elektra
* gasa veldodrato, veldomaŝino, lutado Velditaj juntoj apartenas al nemalmunteblaj juntoj. Elementojn nititajn, elfanditajn, aŭ forĝitajn oni ofte anstataŭigas per velditaj konstruktoj. Velditaj konstruktoj estas simplaj kaj malmultekostaj. La veldjuntojn oni klasifikas je fandaj kaj premaj juntoj. Fandaj veldoj - dum fanda veldado oni fandas la randan surfacon de velditaj partoj kaj oni kunfiksas ilin krome per fandita aldona metalo. Specoj de fanda veldado:
* veldado per flamo (flam-veldado),
* veldado per elektra arko (ark-veldado),
* veldado atoma
* veldado per termito
* fandverŝa veldado (fluveldado) Laŭ profilo de la veldo aŭ laŭ aranĝo de la elementoj destinitaj per veldado oni klasifikas fandajn veldojn je tiuj ĉi specoj:
* Borderita veldo ekestos per prifando de du aŭ tri maldikaj ladoj, kies randoj estas ortangule levitaj por la pli bona kontaktiĝo, kutime sen uzo de aldona metalo.
* Obtuza veldo ekestas per veldado de elementoj en la interekstrema spaco. Laŭ formo de la interspaco oni distingas ĉi tiujn veldojn:
* Veldo I estas aplikata el ladoj, kies randoj estas ortaj, nebevelitaj. Oni ĝin uzas por ladoj dikaj 2 ĝis 8 mm.
* Veldo V por ladoj dikaj 4 ĝis 25 mm. Randoj de la ladoj estas bevelitaj V-forme. Oni veldas el unu flanko.
* Veldo X estas esence duobla V-veldo, farita el ambaŭ flankoj. Oni ĉimaniere veldas ladojn dikajn 12 ĝis 30 mm. X-veldo ne kaŭzas tiajn deformiĝojn de la materialo kiel la V-veldo.
* Veldo U estas oportuna por ladoj pli dikaj ol 25 mm. Avantaĝa ĝi estas pro sia pli malgranda profilo, sed malavantaĝa pro multekosta prilaboro de lado-randoj.
* Veldo - duobla U (ofte signita UU aŭ X) oni uzas por veldado de ladoj pli dikaj ol 40 mm. Tiuj ĉi veldoj povas esti plataj, konveksaj aŭ konkavaj.
* Duonajn veldojn simbolo 1/2V, 1/2 X, 1/2U, oni uzas tie, kie unu juntota rando ne estas prilaborebla (estas nealirebla). Angula veldjunto estas konvena por veldado de elementoj ortaj unu la alian kaj oni la elementojn por veldado speciale prilaboras. Profilo de la veldo estas proksimume triangula. Ni konas angulan veldon: platan, konveksan kaj konkavan. Reciproke transkovritaj ladoj estas veldataj per fronta angula veldo aŭ flanka angula veldo. Kaveta kaj fenda veldo estas uzata por kunigo de transkovrataj ladoj, kiujn oni ne povas veldi per angula veldo laŭlonge de iliaj randoj. En kavetojn, fendojn, kiuj estu minimume je 3 mm pli larĝaj ol dikeco de la lado, oni veldas aldonan materialon. Laŭ aranĝo de la lado oni distingas: kaveta veldo kaj fenda veldo. La flankaj facetoj de la truoj povas esti ortaj aŭ bevelitaj. Laŭ kontinueco la veldojn oni klasifikas:
* Kontinuaj veldoj iras laŭ la tuta longo sen interrompo samsekce kaj samforme.
* Intermitaj veldoj, t.e. konsistaj el unuopaj regule metitaj partaj veldaĵoj kaj interspacoj, kiu povas esti:
* opoziciaj - la veldoj kuŝas reciproke simetrie
* alternaj - la veldoj de unu vico estas opozicie al interspacoj de la dua vico. Signado de veldoj sur desegnaĵoj - sur desegnaĵoj de velditaj konstruktoj kun granda nombro de diversaj veldoj estus laborpretende kaj superflue desegni la efektivajn formojn de veldoj. La veldojn sur desegnaĵoj oni indikas pli simple, pli efike per specialaj signoj, kompletigitaj per ciferaj indikoj pri dimensioj de veldo. Tiuj ĉi signoj estas unuigitaj, facile legeblaj kaj normigitaj. Elekto de veldo - dum elekto de veldo oni devas priatenti bonan veldeblecon de metaloj kaj eviti la enan tension de velditaj elementoj. Veldebleco de diversaj metaloj estas malsama. Iuj metaloj estas bone veldeblaj nur per certaj specoj de veldado. Per neĝusta elekto de veldo kaj procedo (teĥnologio) povas okazi neegalgrada varmiĝo de veldata elemento, per kio en la materialo de elemento aperas nedezirata interna tensio eventuale deformiĝo. Por ke la interna tensio kaj deformiĝo ne transpaŝu permesitan limon, devas la konstrukciisto (projektanto) procedi laŭ jenaj principoj:
* profilojn de veldoj lokigi simetrie al la akso
* proponi laŭeble plej malgrandajn veldojn,
* ne koncentri veldojn sur unu loko,
* elimini superfluajn fiksilojn kaj ripojn,
* malhardi komplikajn velditajn konstruktojn post veldado,
* elekti veldadon de duonproduktoj tiel, ke ĝi estu facile prilaborebla,
* prilabori precizajn dimensiojn de duonprodukto nur post veldado,
* proponi la elementojn de veldita konstrukto tiel, ke oni povu ilin tranĉi per oksigeno el lado kun plej malmulta defalaĵo. Velditaj juntoj - velditaĵojn oni pretigas el unuopaj bazaj elementoj. Ili estas plataj, produktitaj plejofte el tirita plata ŝtalo aŭ lado aŭ rondaj (produktitaj el cilindra, tuba, konusa, globa k.s. ŝtalo) Per kunigo de du bazaj plataj aŭ rondaj elementoj ekestas kunmetitaj elementoj. Specoj de velditaj juntoj:
* obtuzaj juntoj, kiujn oni uzas por kunigo de du plataj elementoj
* angulaj juntoj (ortaj - T formaj). Oni faras ilin per unuflankaj aŭ duflankaj veldoj en anguloj. Veldado de kaldronoj kaj rezervujoj - fanda veldado estas uzata ankaŭ ĉe konstruo de diversaj premujoj kaj rezervujoj. Precipe la altpremajn kaldronojn oni veldas per fandaj veldoj.kaj dentrado. Por veldado de kaldronoj oni uzas kaldronajn ladojn de la unua kvalito kun firmeco p,t = 350 ĝis 440 MPA. Por la altpremaj kaldronoj oni uzas specialan materialon, kiu post veldado ne havas internan streĉon. Tia materialo estas ekzemple molibdena ŝtalo. Por veldado de kaldronoj kaj altpremaj ujoj validas apartaj preskriboj kaj provoj. Prema veldado - oni varmigas la metalon je velda temperaturo kaj la veldatajn elementojn oni kunfiksas per efiko de trankvila premo aŭ per frapoj. Ĉefaj specoj de tiu veldado estas: forĝista veldado, veldado per hidro-gaso, elektrorezistanca veldado. La elektro-rezistanca veldado estas: kontakta, transkovra.
* Kontakta elektro-rezistanca veldado - ladajn elementojn oni veldas fronte post koncerna aranĝo de la elementoj kiel ĉe la fanda veldado. Ĉe veldado de plataj kaj angulaj profiloj fronte oni devas apud la veldoloko fari malgrandan entranĉaĵon por ke oni limigu la varmopropagon. Ĉe kunigado de tuboj aŭ tiritaj elementoj oni aranĝas la kontaktfacojn simile kiel ĉe plataj elementoj veldataj fronte. Ĉe la kontakta veldado oni devas ĉe la kunigataj elementoj respekti la profilon, kiu devas esti simila aŭ egala ĉe ambaŭ partoj. Pli grandan diametron oni devas malgrandigi, aŭ oni povas la elementon kun malgranda ronda sekco enkavigi. Ĉe kunigo de tubo kun plenprofila materialo oni devas la plenan materialon prilabori laŭ interna diametro de la tubo.
* Elektro-rezistanca veldado per transkovro - punkta veldado - ĉe tiu maniero de veldado oni uzas kuprajn elektrodojn. Ladaj kovriloj, skatoloj, pakumoj, bendoj estas aranĝataj kaj veldataj per diversaj manieroj, konvenaj por lokigo de elektrodoj. Ĉe simplaj malgrandaj elementoj oni uzas kutime nur unu punktan veldon. Nombro de veldopunktoj dependas de grandeco de kunigataj surfacoj, do ekzemple kunigo de porta konzolo al kovrilo postulas pli da punktoveldoj. Ofte estas randoj de kunigataj ladoj aranĝitaj tiel, ke ili dum veldado ne povu ŝoviĝi. Se punktoveldoj estas proksime unu de la alia, temas pri t.n. punkto-vica veldado. Se oni uzos anstataŭ normalaj elektrodoj t.n. cilindrajn elektrodojn la elementojn oni kunigos laŭ tuta longo de la cilindro. Tiun veldadon oni nomas steba. Ĉe elekto kaj uzo de tiuj ĉi specoj de veldjuntoj la konstrukciisto devas konsideri ĉiam simplecon de la junto, ĝian produktad-eblecon kaj kostojn. (eo)
- Soldadura edo Soldaketa bi materialen arteko bategitea burutzen den bat da (orokorrean metalak edo termoplastikoak), normalki fusio edo koaleszentzia baten bidez lortzen da, prozesu honetan bi piezak urtuaz soldatzen dira eta betegarri urtu bat gehituz (metal edo plastikoa), azken honek soldatu behar diren piezek baino fusio-puntu txikiagoa izan behar du, urtutako materialaren bustialdia lor dadin ("soldadura bustidura"), hau hoztean lotura sendo bat bilakatzen da. Batzuetan presioa beroarekin batera erabili ohi da, edo bestela bere buruz, soldadura egin dadin. Hau soldadura biguinarekin (ingeleraz, soldering) eta soldadura gogorrarekin (ingeleraz, brazing) kontrakotasunean dago, kasu hauetan bi lan piezen arteko lotura lortzeko fusio puntu baxuko materialaren urtzea behar da, betiere lan piezak urtu gabe. (eu)
- La soldadura es un proceso de fijación en el cual se realiza la unión de dos o más piezas de un material (generalmente metales o termoplásticos), usualmente logrado a través de la coalescencia (fusión), en la cual las piezas son soldadas fundiendo, se puede agregar un material de aporte (metal o plástico), que, al fundirse, forma un charco de material fundido entre las piezas a soldar (el baño de soldadura) y, al enfriarse, se convierte en una unión fija a la que se le denomina cordón. A veces se utiliza conjuntamente presión y calor, o solo presión por sí misma, para producir la soldadura. Esto está en contraste con la soldadura blanda (en inglés soldering) y la soldadura fuerte (en inglés brazing), que implican el derretimiento de un material de bajo punto de fusión entre piezas de trabajo para formar un enlace entre ellos, sin fundir las piezas de trabajo.Muchas fuentes de energía diferentes pueden ser usadas para la soldadura, incluyendo una llama de gas, un arco eléctrico, un láser, un rayo de electrones, procesos de fricción o ultrasonido. La energía necesaria para formar la unión entre dos piezas de metal generalmente proviene de un arco eléctrico. La energía para soldaduras de fusión o termoplásticos generalmente proviene del contacto directo con una herramienta o un gas caliente. La soldadura con frecuencia se realiza en un ambiente industrial, pero puede realizarse en muchos lugares diferentes, incluyendo al aire libre, bajo del agua y en el espacio. Independientemente de la localización, sin embargo, la soldadura sigue siendo peligrosa, y se deben tomar precauciones para evitar quemaduras, descarga eléctrica, humos venenosos, y la sobreexposición a la luz ultravioleta. Hasta el final del siglo XIX, el único proceso de soldadura era la soldadura de fragua, que los herreros han usado por siglos para juntar metales calentándolos y golpeándolos. La soldadura por arco y la soldadura a gas estaban entre los primeros procesos en desarrollarse tardíamente en ese mismo siglo, siguiéndoles, poco después, la soldadura por resistencia y soldadura eléctrica. La tecnología de la soldadura avanzó rápidamente durante el principio del siglo XX mientras que la Primera Guerra Mundial y la Segunda Guerra Mundial condujeron la demanda de métodos de unión fiables y baratos. Después de las guerras, fueron desarrolladas varias técnicas modernas de soldadura, incluyendo métodos manuales como la Soldadura manual de metal por arco, ahora uno de los más populares métodos de soldadura, así como procesos semiautomáticos y automáticos tales como Soldadura GMAW, , y soldadura por electroescoria. Los progresos continuaron con la invención de la soldadura por rayo láser y la soldadura con rayo de electrones a mediados del siglo XX. Hoy en día, la ciencia continúa avanzando. La misma es cada vez más corriente en las instalaciones industriales, y los investigadores continúan desarrollando nuevos métodos de soldadura y ganando mayor comprensión de la calidad y las propiedades de la soldadura. Se dice que la soldadura es un sistema porque intervienen los elementos propios de este, es decir, las 5 M: mano de obra, materiales, máquinas, medio ambiente y medios escritos (procedimientos). La unión satisfactoria implica que debe pasar las pruebas mecánicas (tensión y doblez). Las técnicas son los diferentes procesos (SMAW, SAW, GTAW, etc.) utilizados para la situación más conveniente y favorable, lo que hace que sea lo más económico, sin dejar de lado la seguridad. (es)
- La soudure est un procédé d'assemblage permanent. Il a pour objet d'assurer la continuité de la matière à assembler. Dans le cas des métaux, cette continuité est réalisée par fusion à l'échelle de l'édifice atomique. En dehors du cas idéal où les forces inter-atomiques et la diffusion assurent lentement le soudage des pièces métalliques mises entièrement en contact suivant des surfaces parfaitement compatibles et exemptes de toute pollution, il est nécessaire de faire intervenir une énergie d'activation pour réaliser rapidement la continuité recherchée. L'opération peut être appliquée aux métaux ainsi qu'aux matières thermoplastiques (voir ) et au bois (voir soudure du bois). La soudure permet d'obtenir une continuité de la nature des matériaux assemblés : matériau métallique, matière plastique, etc. De ce fait, les techniques d'assemblage mécaniques (rivetage, boulonnage, agrafage…) ou par adhésion (collage), ainsi que les techniques de brasage ne répondent pas à la définition du soudure. (fr)
- Las adalah penyambungan (besi dan sebagainya) dengan cara membakar. Lebih lanjut, pengelasan adalah salah satu proses fabrikasi logam, termoplastik, atau semacamnya yang berupa penggabungan dua benda dari bahan-bahan tersebut dengan cara melelehkan ujung kedua benda bersama-sama menggunakan panas tinggi dan kemudian membiarkannya menjadi dingin sehingga kedua ujung tersebut menyatu. Pengelasan berbeda dengan teknik penyambungan logam bersuhu lebih rendah seperti pematrian dan penyolderan, yang harus menggunakan logam tambahan yang mudah meleleh dan tidak melelehkan logam dasar. Tergantung penerapannya, las boleh menggunakan logam pengisi pada sambungannya. (in)
- 溶接（ようせつ、英語：welding）とは、2個以上の部材の接合部に、熱又は圧力もしくはその両者を加え、必要があれば適当な溶加材を加えて、接合部が連続性を持つ一体化された1つの部材とする接合方法。更に細かく分類すると、融接、圧接、ろう付けに分けられる。現在に至るまで一般的な溶接という表記のほかにかつては鎔接や熔接の文字も並んで利用されていたが、「鎔」「熔」ともに当用漢字に入らず、今日では主に「溶」の文字が用いられている。 溶接は青銅器時代（ろう付、メソポタミアのレリーフ）からも見出され、日本では弥生時代の銅鐸にも溶接の跡が発見されている。現代では、建設業、自動車産業、宇宙工学（航空宇宙産業）、造船などの先端技術だけでなく生活をささえる基本的な古くて新しい技術である。 (ja)
- Welding is a fabrication process that joins materials, usually metals or thermoplastics, by using high heat to melt the parts together and allowing them to cool, causing fusion. Welding is distinct from lower temperature techniques such as brazing and soldering, which do not melt the base metal (parent metal). In addition to melting the base metal, a filler material is typically added to the joint to form a pool of molten material (the weld pool) that cools to form a joint that, based on weld configuration (butt, full penetration, fillet, etc.), can be stronger than the base material. Pressure may also be used in conjunction with heat or by itself to produce a weld. Welding also requires a form of shield to protect the filler metals or melted metals from being contaminated or oxidized. Many different energy sources can be used for welding, including a gas flame (chemical), an electric arc (electrical), a laser, an electron beam, friction, and ultrasound. While often an industrial process, welding may be performed in many different environments, including in open air, under water, and in outer space. Welding is a hazardous undertaking and precautions are required to avoid burns, electric shock, vision damage, inhalation of poisonous gases and fumes, and exposure to intense ultraviolet radiation. Until the end of the 19th century, the only welding process was forge welding, which blacksmiths had used for millennia to join iron and steel by heating and hammering. Arc welding and oxy-fuel welding were among the first processes to develop late in the century, and electric resistance welding followed soon after. Welding technology advanced quickly during the early 20th century as world wars drove the demand for reliable and inexpensive joining methods. Following the wars, several modern welding techniques were developed, including manual methods like shielded metal arc welding, now one of the most popular welding methods, as well as semi-automatic and automatic processes such as gas metal arc welding, submerged arc welding, flux-cored arc welding and electroslag welding. Developments continued with the invention of laser beam welding, electron beam welding, magnetic pulse welding, and friction stir welding in the latter half of the century. Today, as the science continues to advance, robot welding is commonplace in industrial settings, and researchers continue to develop new welding methods and gain greater understanding of weld quality. (en)
- La saldatura è il procedimento che permette l'unione fisico/chimica di due giunti mediante la fusione degli stessi, o tramite metallo d'apporto. Tale materiale può essere il materiale componente le parti stesse che vengono unite, ma può anche interessare materiale estraneo ad esse, detto materiale di apporto: nel primo caso si parla di saldatura autogena (con o senza materiale d'apporto a seconda dei casi) nel secondo di saldatura eterogenea o brasatura (in cui la fusione interessa solo il materiale d'apporto). Realizza un collegamento permanente che si differenzia da altri collegamenti permanenti (ad esempio chiodatura o ) che non realizzano la continuità del materiale. Con alcuni processi di saldatura autogena, qualora eseguita correttamente e secondo certi principi, viene garantita anche una continuità quasi totale nelle caratteristiche stesse del materiale delle parti unite. Nella sua accezione più ampia la saldatura si riferisce all'unione mediante apporto di calore di diversi materiali tra loro, o con materiali simili, dato che si effettua comunemente ad esempio la saldatura di materie plastiche. Anche il vetro può essere "saldato", ma la saldatura per antonomasia avviene tra metalli. (it)
- 용접(鎔接, 문화어: 녹여붙임) 또는 웰딩(영어: welding)은 금속, 유리, 플라스틱 등을 열과 압력으로 접합하는 기술이다. 이는 두 물질 사이의 원자간 결합을 이루어 접합하는 것으로, 재료를 절감할 수 있다. 용접은 보통 매우 높은 온도에서 작업이 이루어지므로 보호 용구를 꼭 착용하여야 한다. (ko)
- Lassen is het verbinden van materialen door druk en/of warmte, waarbij het materiaal op de verbindingsplaats in vloeibare of deegachtige toestand wordt gebracht (hoewel er ook uitzonderingen zijn, zie kouddruklassen), terwijl al of niet materiaal met ongeveer dezelfde samenstelling wordt toegevoegd, waarbij continuïteit ontstaat tussen de te verbinden delen. Anders dan bij solderen smelt bij lassen ook het materiaal van het werkstuk, dus niet alleen het toevoegmateriaal. (nl)
- Svetsning är en fogningsteknik. De som yrkesmässigt utför arbetet kallas svetsare. Svetsning innebär att man hettar upp metallstycken och sammanfogar dem genom en sammansmältning. På så sätt uppstår ett svetsförband.Metoden skiljer sig från lödning där arbetsstyckena sammanfogas av ett icke artlikt material (lod), där endast tillsatsmaterialet (lodet) smälts vid lödning. Den energi som behövs för att smälta metallerna kan komma från en gasflamma, en elektrisk båge, en laser, en elektronstråle, friktion, ultraljud eller från högt tryck, till exempel i en explosion. De många svetstekniker som utvecklats möjliggör svetsning i många miljöer – till och med i rymden eller under vatten. Det vanliga är dock att det material som skall svetsas skall vara fritt från smuts och oxider, samt att svetselektroder skall ha låg fukthalt, om det skall bli en fullgod svetsfog. För att få till stånd en fullgod svetsfog krävs att man har en god så kallad genombränning för att undvika slagginneslutningar. På grund av stelkrympning i svetsgodset beroende av värmetillförseln (sträckenergi), kommer restspänningar att finnas kvar i och omkring svetsgodset efter avslutad svetsning. Ett sätt att minska restspänningarna är att värmebehandla svetsen efter avslutad svetsning. Restspänningar påverkar seghet, utmattningshållfasthet och korrosionshärdighet (spänningskorrosion).Ett sätt att minska restspänningarna är att dela upp svetsfogen i flera mindre fyllnadssträngar, och på så vis kan smältpoolens diameter minska med följd att stelkrympningen blir mindre. (sv)
- Conceitua-se solda como o resultado físico da operação de soldagem "o depósito" (normalmente, o metal de solda mais a zona termicamente afetada "ZTA").Neste caso, sempre que a ideia se refira à região (depósito/cordão) decorrente da operação de soldagem, o termo correto a ser utilizado é solda. Por fim, o termo soldagem se aplica para o conceito da operação de fabricação (planejamento, preparação, execução e inspeção). (pt)
- Звáрювання — технологічний процес утворення нероз'ємного з'єднання між матеріалами при їх нагріванні та/або пластичному деформуванні за рахунок встановлення міжмолекулярних і міжатомних зв'язків. Відомо близько 70 способів зварювання. В основу їхньої класифікації покладено дві ознаки: агрегатний стан матеріалу в зоні зварювання та вид енергії, яка використовується для утворення з'єднання. (uk)
- Сва́рка — процесс получения неразъёмных соединений посредством установления межатомных связей между свариваемыми частями при их местном или общем нагреве, пластическом деформировании или совместном действии того и другого. Специалист, занимающийся сварными работами, называется сварщик. (ru)
- 銲接，或稱焊接、熔接、鎔接，是一種以加熱或加壓方式接合金属或其他熱塑性塑料的工藝及技術。銲接透過下列三種途徑達成接合的目的：
* 加熱欲接合之工件，使之局部熔化形成，熔池冷却凝固後便接合，必要時可加入輔助。
* 單獨加热熔点较低的焊料，无需熔化工件本身，借焊料的毛細作用連接工件（如軟釺焊、硬焊）。
* 在相當於或低於工件熔點的溫度下輔以高壓、疊合擠塑或振動等，使兩工件間相互滲透接合（如鍛焊、固态焊接）。 依具體的焊接工藝，焊接可細分為氣焊、電阻焊、電弧焊、感應焊接及激光焊接等其他特殊焊接。 焊接的能量来源有很多种，包括气体焰、电弧、激光、电子束、摩擦和超声波等。除了在工厂中使用外，焊接还可以在多种环境下进行，如野外、水下和太空。无论在何处，焊接都可能给操作者带来危险，所以在进行焊接时必须采取适当的防护措施。焊接给人体可能造成的伤害包括烧伤、触电、视力损害、吸入有毒气体、紫外线照射过度等。 19世纪末之前，唯一的焊接工艺是铁匠沿用了数百年的金属锻焊。最早的现代焊接技术出现在19世纪末，先是弧焊和氧燃气焊，稍后出现了电阻焊。20世纪早期，第一次世界大战和第二次世界大战中对军用设备的需求量很大，与之相应的廉价可靠的金属连接工艺受到重视，进而促进了焊接技术的发展。战后，先后出现了几种现代焊接技术，包括目前最流行的手工电弧焊、以及诸如熔化极气体保护电弧焊、埋弧焊（潛弧焊）、和电渣焊这样的自动或半自动焊接技术。20世纪下半叶，焊接技术的发展日新月异，激光焊接和被开发出来。今天，焊接机器人在工业生产中得到了广泛的应用。研究人员仍在深入研究焊接的本质，继续开发新的焊接方法，并进一步提高焊接质量。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Das Schweißen ist eine Gruppe von Fügeverfahren zum dauerhaften Fügen (Verbinden) von zwei oder mehr Werkstücken. Das Schweißen gilt als wichtigste Gruppe der Fügeverfahren. Nach DIN 8580 Hauptgruppe 4 Teil 6 wird es als Fügen durch Schweißen definiert. Die meisten Schweißverfahren eignen sich auch zum Beschichten, was in der Praxis und Fachliteratur als Auftragschweißen bezeichnet wird – definiert in der DIN 8580 Hauptgruppe 5 Teil 6 als Beschichten durch Schweißen. (de)
- Las adalah penyambungan (besi dan sebagainya) dengan cara membakar. Lebih lanjut, pengelasan adalah salah satu proses fabrikasi logam, termoplastik, atau semacamnya yang berupa penggabungan dua benda dari bahan-bahan tersebut dengan cara melelehkan ujung kedua benda bersama-sama menggunakan panas tinggi dan kemudian membiarkannya menjadi dingin sehingga kedua ujung tersebut menyatu. Pengelasan berbeda dengan teknik penyambungan logam bersuhu lebih rendah seperti pematrian dan penyolderan, yang harus menggunakan logam tambahan yang mudah meleleh dan tidak melelehkan logam dasar. Tergantung penerapannya, las boleh menggunakan logam pengisi pada sambungannya. (in)
- 溶接（ようせつ、英語：welding）とは、2個以上の部材の接合部に、熱又は圧力もしくはその両者を加え、必要があれば適当な溶加材を加えて、接合部が連続性を持つ一体化された1つの部材とする接合方法。更に細かく分類すると、融接、圧接、ろう付けに分けられる。現在に至るまで一般的な溶接という表記のほかにかつては鎔接や熔接の文字も並んで利用されていたが、「鎔」「熔」ともに当用漢字に入らず、今日では主に「溶」の文字が用いられている。 溶接は青銅器時代（ろう付、メソポタミアのレリーフ）からも見出され、日本では弥生時代の銅鐸にも溶接の跡が発見されている。現代では、建設業、自動車産業、宇宙工学（航空宇宙産業）、造船などの先端技術だけでなく生活をささえる基本的な古くて新しい技術である。 (ja)
- 용접(鎔接, 문화어: 녹여붙임) 또는 웰딩(영어: welding)은 금속, 유리, 플라스틱 등을 열과 압력으로 접합하는 기술이다. 이는 두 물질 사이의 원자간 결합을 이루어 접합하는 것으로, 재료를 절감할 수 있다. 용접은 보통 매우 높은 온도에서 작업이 이루어지므로 보호 용구를 꼭 착용하여야 한다. (ko)
- Lassen is het verbinden van materialen door druk en/of warmte, waarbij het materiaal op de verbindingsplaats in vloeibare of deegachtige toestand wordt gebracht (hoewel er ook uitzonderingen zijn, zie kouddruklassen), terwijl al of niet materiaal met ongeveer dezelfde samenstelling wordt toegevoegd, waarbij continuïteit ontstaat tussen de te verbinden delen. Anders dan bij solderen smelt bij lassen ook het materiaal van het werkstuk, dus niet alleen het toevoegmateriaal. (nl)
- Conceitua-se solda como o resultado físico da operação de soldagem "o depósito" (normalmente, o metal de solda mais a zona termicamente afetada "ZTA").Neste caso, sempre que a ideia se refira à região (depósito/cordão) decorrente da operação de soldagem, o termo correto a ser utilizado é solda. Por fim, o termo soldagem se aplica para o conceito da operação de fabricação (planejamento, preparação, execução e inspeção). (pt)
- Звáрювання — технологічний процес утворення нероз'ємного з'єднання між матеріалами при їх нагріванні та/або пластичному деформуванні за рахунок встановлення міжмолекулярних і міжатомних зв'язків. Відомо близько 70 способів зварювання. В основу їхньої класифікації покладено дві ознаки: агрегатний стан матеріалу в зоні зварювання та вид енергії, яка використовується для утворення з'єднання. (uk)
- Сва́рка — процесс получения неразъёмных соединений посредством установления межатомных связей между свариваемыми частями при их местном или общем нагреве, пластическом деформировании или совместном действии того и другого. Специалист, занимающийся сварными работами, называется сварщик. (ru)
- اللِحام هي عملية تصنيعية يتم فيها وصل مادتين عادةً من الفلزات أو اللدائن الحرارية باستخدام الحرارة لصهر أطراف المادتين سويًّا، أحيانًا ما تكون مصحوبة بضغط خارجي، ثم تركهما يبردان، مما يعطيهما صلادة دائمة. تختلف عملية اللحام عن عمليات وصل المواد الأخرى التي تتم في درجات حرارة كعمليات لحام الخلط واللحام بالقصدير، والتي لا يصحبها انصهار للمواد المراد وصلها. (ar)
- La soldadura és la unió de dos materials, generalment metalls o termoplàstics, per . En la qual les peces fusionades fonent ambdues i afegint un material de farciment, el qual té un punt de fusió menor al de la peça a soldar, per aconseguir un bany de material fos (bany de soldadura) que, en refredar-se, es converteix en una unió forta. Segons el mètode utilitzat s'exerceix pressió conjuntament amb calor, per produir la soldadura. Això diferencia la soldadura tova (en anglès Soldering) i la soldadura forta (en anglès Brazing ), que impliquen la fosa d'un material de baix punt de fusió entre peces de treball per formar un enllaç entre ells, sense fondre les peces de treball. (ca)
- Svařování nebo sváření je proces, který slouží k vytvoření trvalého, nerozebíratelného spoje dvou a více součástí. Obecným požadavkem na proces svařování je vytvoření takových termodynamických podmínek, při kterých je umožněn vznik nových meziatomárních vazeb. Osoba, která se profesně zabývá svařováním kovů, se označuje jako svářeč. (cs)
- Inĝenierarto - Industrio - Tekniko - Maŝino - Parto de maŝino Veldado signifas kunfikson de du (ofte metalaj) similaj pecoj, ardiginte ilin tiel, ke la junto fariĝas flueca, kaj poste kunforĝante ilin kiel unun aŭ samtempe almetante samspecan fanditan materialon en la junton. Uzebla metodo por aluminio, ŝtalo, kupro, nikelo, magnezio, ties alojoj kaj eĉ por varme formeblaj plastoj. oftaj metodoj
* forĝa veldado
* elektra
* gasa veldodrato, veldomaŝino, lutado Specoj de fanda veldado: Laŭ kontinueco la veldojn oni klasifikas: (eo)
- Soldadura edo Soldaketa bi materialen arteko bategitea burutzen den bat da (orokorrean metalak edo termoplastikoak), normalki fusio edo koaleszentzia baten bidez lortzen da, prozesu honetan bi piezak urtuaz soldatzen dira eta betegarri urtu bat gehituz (metal edo plastikoa), azken honek soldatu behar diren piezek baino fusio-puntu txikiagoa izan behar du, urtutako materialaren bustialdia lor dadin ("soldadura bustidura"), hau hoztean lotura sendo bat bilakatzen da. Batzuetan presioa beroarekin batera erabili ohi da, edo bestela bere buruz, soldadura egin dadin. Hau soldadura biguinarekin (ingeleraz, soldering) eta soldadura gogorrarekin (ingeleraz, brazing) kontrakotasunean dago, kasu hauetan bi lan piezen arteko lotura lortzeko fusio puntu baxuko materialaren urtzea behar da, betiere lan (eu)
- La soldadura es un proceso de fijación en el cual se realiza la unión de dos o más piezas de un material (generalmente metales o termoplásticos), usualmente logrado a través de la coalescencia (fusión), en la cual las piezas son soldadas fundiendo, se puede agregar un material de aporte (metal o plástico), que, al fundirse, forma un charco de material fundido entre las piezas a soldar (el baño de soldadura) y, al enfriarse, se convierte en una unión fija a la que se le denomina cordón. (es)
- La soudure est un procédé d'assemblage permanent. Il a pour objet d'assurer la continuité de la matière à assembler. Dans le cas des métaux, cette continuité est réalisée par fusion à l'échelle de l'édifice atomique. En dehors du cas idéal où les forces inter-atomiques et la diffusion assurent lentement le soudage des pièces métalliques mises entièrement en contact suivant des surfaces parfaitement compatibles et exemptes de toute pollution, il est nécessaire de faire intervenir une énergie d'activation pour réaliser rapidement la continuité recherchée. (fr)
- Welding is a fabrication process that joins materials, usually metals or thermoplastics, by using high heat to melt the parts together and allowing them to cool, causing fusion. Welding is distinct from lower temperature techniques such as brazing and soldering, which do not melt the base metal (parent metal). (en)
- La saldatura è il procedimento che permette l'unione fisico/chimica di due giunti mediante la fusione degli stessi, o tramite metallo d'apporto. Tale materiale può essere il materiale componente le parti stesse che vengono unite, ma può anche interessare materiale estraneo ad esse, detto materiale di apporto: nel primo caso si parla di saldatura autogena (con o senza materiale d'apporto a seconda dei casi) nel secondo di saldatura eterogenea o brasatura (in cui la fusione interessa solo il materiale d'apporto). (it)
- Svetsning är en fogningsteknik. De som yrkesmässigt utför arbetet kallas svetsare. Svetsning innebär att man hettar upp metallstycken och sammanfogar dem genom en sammansmältning. På så sätt uppstår ett svetsförband.Metoden skiljer sig från lödning där arbetsstyckena sammanfogas av ett icke artlikt material (lod), där endast tillsatsmaterialet (lodet) smälts vid lödning. (sv)
- 銲接，或稱焊接、熔接、鎔接，是一種以加熱或加壓方式接合金属或其他熱塑性塑料的工藝及技術。銲接透過下列三種途徑達成接合的目的：
* 加熱欲接合之工件，使之局部熔化形成，熔池冷却凝固後便接合，必要時可加入輔助。
* 單獨加热熔点较低的焊料，无需熔化工件本身，借焊料的毛細作用連接工件（如軟釺焊、硬焊）。
* 在相當於或低於工件熔點的溫度下輔以高壓、疊合擠塑或振動等，使兩工件間相互滲透接合（如鍛焊、固态焊接）。 依具體的焊接工藝，焊接可細分為氣焊、電阻焊、電弧焊、感應焊接及激光焊接等其他特殊焊接。 焊接的能量来源有很多种，包括气体焰、电弧、激光、电子束、摩擦和超声波等。除了在工厂中使用外，焊接还可以在多种环境下进行，如野外、水下和太空。无论在何处，焊接都可能给操作者带来危险，所以在进行焊接时必须采取适当的防护措施。焊接给人体可能造成的伤害包括烧伤、触电、视力损害、吸入有毒气体、紫外线照射过度等。 (zh)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
