| dbo:abstract
|
- Els volscs (en llatí volsci, en grec antic Οὐόλσκοι) eren un poble del centre d'Itàlia que van tenir un paper important a l'antiga història de Roma. El seu territori va quedar després inclòs al Latium, però els volscs eren un poble diferenciat dels llatins amb els quals, a més, van estar sovint enfrontats, mentre que apareixen gairebé sempre aliats dels eques, amb els que sens dubte tenien llaços de parentiu, però sempre se'ls menciona com a pobles separats. Eren part suposadament del grup ètnic oscoúmbric, igual que els oscs, umbres, sabèl·lics, sabins i eques, i se'ls suposa separats en un període molt antic del grup dels umbres. No se sap gairebé res d'aquest poble fora que eren governats per dos meddices. El seu idioma, el volsc, formava part de les llengües oscoumbres. (ca)
- Volskové nebo Voluskové (lat. Volsci) byl ve starověku italický kmen, který sídlil v jihovýchodní části Latia, v povodí řeky . Z této hornaté krajiny na pomezí Abruzza se patrně stěhovali na západ do nížiny, kde se dostali do konfliktu s Římany. Podle Tita Livia se střetli už s pololegendárním králem Tarquiniem a později ještě několikrát. Kolem roku 300 př. n. l. si Římané Volsky – jako poslední na Apeninském poloostrově – nakonec podrobili a udělili jim status „spojenců“ a římské občanství. Mapa území Volsků (červeně jsou jejich města) (cs)
- الفولسيك كانوا من القدماء الإيطاليين، وعرفوا في القرن الأول من الإمبراطورية رومان، أستوطنوا المنطقة المليئة بالتلال والمستنقعات جنوب لاتيام Latium.كانوا يتحدثون الفولسكية وهي نوع من اللغة الإيطالية وكانت قريبة من اللاتينية.بعدوا من أشد أعداء روما.المحارب الأسطوري كوريولانوس الموثق في مسرحية شيكسبير التي تحمل نفس الاسم كان من أعداء الفوليسك. (ar)
- Die Volsker (lat.: Volsci) waren ein zur oskisch-umbrischen Sprachgruppe gehörender italischer Volksstamm. Ursprünglich wahrscheinlich aus Volsinii in Etrurien stammend, wanderten die Volsker nach Latium aus, wo sie in den Volskerbergen (heute Monti Lepini) und im Lirital siedelten. Seit dem 6. Jahrhundert v. Chr. führten sie immer wieder Krieg gegen Rom, meist zusammen mit den benachbarten Aequern. Im 5. Jahrhundert v. Chr. erscheint der Bergzug des Algidus mehrfach als Sammelpunkt der Verbündeten. Den Römern gelang es endgültig erst in den Jahren 338–329 v. Chr., die Volsker zu unterwerfen. Sie gestanden ihnen den Status von Bundesgenossen zu und gaben ihnen das latinische Bürgerrecht. (de)
- Volskoj (en latino volsci) estis popolo de la antikva Italio kiu okupis la centro de la duoninsulo kaj ludis gravan rolon en la historio de la Antikva Romo, partikulare rilate al la komenco de la Romia Respubliko. En sia epoko ili loĝis en parte monteta, parte marĉeca distrikto de la sudo de Latio, limigita de Aurunci kaj Samnitoj sude, Hernikoj oriente kaj etende el Norba kaj Cora norde al Antium (moderna Anzio kaj Nettuno sude. Rivaloj de Romo dum kelkaj centoj da jaroj, iliaj teritorioj estis kaptitaj de kaj asimilitaj en la kreskanta roman respublikon ĉirkaŭ 300 a.K. La unua imperiestro de Romo nome Aŭgusto Cezaro estis de volska deveno. La Volskoj parolis Volskan, nome sabela lingvo de la Italika lingvaro, kiu estis pli proksime rilata al la Oska lingvo kaj al la Umbra lingvo en la Osk-umbra lingvaro, kaj pli dista for el la Latino, de la Latin-faliska lingvaro. Ĉefaj setlejoj estis Velitrae (moderna Velletri), hejmo de la prauloj de Aŭgusto Cezaro, Antium, la historia ĉefurbo (moderna Anzio, fondita legende de Antias, filo de la sorĉistino Circo kaj de Odiseo, Satriko, Ecetra, Arpino (patrio de Cicerono kaj de Kajo Mario), Fregelas, Sora, Anxur (moderna Terracina), Privernum (Príverno), Suessa Pometia, konkerita de Tarkvino la Superba kaj Apíola, detruita de Tarkvino Priskuso. (eo)
- Volskoak edo volsciak, Oskotar-Sabeliar tribu taldeko herri gerlari batt izan zen, K.a. V. mendean, lautada kontrolatu zuena (Laziotik hegomendebaldera, Albano mendiak eta itsasoaren artean), aurretik latindarrek kontrolatu zutena. Eskualdea, aberatsa zen bere nekazaritzagatik (laboreak eta mahatsondoak, baita arrantza ere), eta hegoalderako bidea kontrolatzen zuen, Campaniarakoa (Via Apia eraikiko zen tokia). Bere gotorlekua Antiumen izan zuten (Anteias edo Antion, gaur egungo Anzio), elezaharraren arabera, Zirtze aztia eta Odiseo edo Ulisesen seme zen sortua. Mende guzti horretan zehar, eta sarri ekuoekin aliatuak, Erromarekin izan zituzten guduak etengabeakoak izan ziren. Erromak zenbait garaipen lortu zituen, horietako batzuk, erabakior bezain hil zorizkoak, kasu, K.a. 431n, baina ez zuen egoera zehazterik lortu aliatu zen arte, K.a. 354an, elkarrekin eraso eta lurraldea banatzeko. K.a. 338an, volskoak, azkenik, garaituak eta berehala erromatartuak izan ziren. Euren hizkuntza, italikoen familiakoa zen. Alfabeto latindarrean idatzitako idazkun bat kontserbatzen da, deiturikoa, K.a. III. mendeko brontzezko taula bat, Velletrin (Velitrae) aurkitua, volskotar hiri garrantzitsu bat izan zena, non, lau lerrotan, elkarteko biltzarrak garbitze sakrifizioa adierazten duen (idi bat eta as bat ardoarentzat eta beste horrenbeste edalontzientzako) (beharbada Dianaren baliokidea) jainkosaren baso sakratutik adarrak edo hostodia hartzen zuenarentzako. (eu)
- Los volscos (en latín volsci) son un pueblo de la antigua Italia que ocupaba el centro de la península y que tuvo un papel destacado en la historia de la Antigua Roma. (es)
- Les Volsques appartiennent aux anciens peuples italiques installés dans le sud du Latium. La langue volsque est une langue indo-européenne rattachée au groupe des langues sabelliques, apparentée à l'osque et à l'ombrien, et de façon plus éloignée au latin. Leur nom suffixé en « -cus » les classe dans le même groupe que les Èques et les Herniques. (fr)
- Volski (bahasa Latin: Volsci, Latin: ) adalah suku purba penutur rumpun bahasa Oska-Umbria, tepatnya bahasa Volski, yang terkenal pada zaman Republik Romawi. Pada saat itu mereka mendiami daerah berbukit, sebagian berawa, di selatan Latium, berbatasan dengan wilayah dan Samnit di selatan, di timur, dan membentang kira-kira dari dan di utara, hingga (Anzio modern dan ) di selatan. Musuh bebuyutan Romawi selama beberapa ratus tahun, wilayah mereka ditaklukan dan terasimilasi ke dalam Republik Romawi pada tahun 300 SM. Kaisar pertama Romawi bernama Augustus adalah keturunan suku Volski. (in)
- I Volsci furono un antico popolo italico di lingua indoeuropea, riconducibile alle genti osco-umbre. Di indole bellicosa, vivevano di pastorizia e agricoltura nell'appennino centrale, forse tra Umbria e Sabina, fin quando non emigrarono verso l'area molto ricca di minerali del ferro e del rame del Lazio storico circostante i monti Lepini ed Ausoni, ove si insediarono nel V secolo a.C.. (it)
- The Volsci (UK: /ˈvɒlskiː/, US: /ˈvɔːl-, ˈvɒlsaɪ, -siː/, Latin: [ˈwɔɫskiː]) were an Italic tribe, well known in the history of the first century of the Roman Republic. At the time they inhabited the partly hilly, partly marshy district of the south of Latium, bounded by the Aurunci and Samnites on the south, the Hernici on the east, and stretching roughly from Norba and Cora in the north to Antium in the south. Rivals of Rome for several hundred years, their territories were taken over by and assimilated into the growing republic by 300 BCE. Rome's first emperor Augustus was of Volscian descent. (en)
- ウォルスキ族（Volsci）は、近郊に紀元前500年ごろから定着した。 (ja)
- Wolskowie – plemię italijskie (umbryjskie bądź oskijskie), które zamieszkiwało południową część Lacjum nad rzeką Liris (Garigliano). Ich głównym ośrodkiem była Ecetra. Wolskowie prowadzili wojny z Rzymem w V i IV w. p.n.e. Starcia z Rzymianami zakończyły się ostatecznie klęską Wolsków w 338 p.n.e. a ich osady – takie jak Antium (w 338 p.n.e.), Anxur (w 329 p.n.e.), Sora (w 303 p.n.e.) – zamieniono w kolonie. Język Wolsków, w którym zachował się jeden napis w formie inskrypcji na tablicach z brązu, znalezionych w , zbliżony był do języka umbryjskiego. (pl)
- De Volsken (ook wel Volsci genoemd) waren een Italisch volk uit de Oudheid. (nl)
- Вольски (лат. Volsci) — народ группы италиков, умбро-сабельского происхождения, живший по соседству с латинами. Воинственные и свободолюбивые вольски занимались земледелием, рыболовством и морским грабежом; их столицы Суэсса Помеция (ныне Сецце) и Привернум (ныне Приверно) славились многолюдством и богатством; первая была на краю Понтинского болота, а вторая на высокой, почти недоступной горе. Когда этруски вторглись за Лирис, вольски должны были уступить, но не подчинились врагам, а ушли в горы, и позднее, когда южно-этрусский союз ослабел, вновь овладели своей областью и оспаривали у этрусков господство на море. Часть вольсков признала власть Тарквиниев, но с изгнанием последних отложилась от Рима, и весь народ, в союзе с единоплеменными эквами и даже этрусками, повёл долгую борьбу с республикой; часто Рим бывал на краю гибели, но внутренние раздоры вольсков и успешная политика римского сената довели вольсков до полного их порабощения в IV веке до н. э. (ru)
- Os volscos (em latim: volsci) foram um antigo povo itálico, de origens indo-europeias, ligado aos povos . Habitavam a região central da península Itálica (Lácio meridional.) Supõe-se que os volscos fizessem parte do grupo étnico osco-umbro, assim como os oscos, umbros, samnitas, sabinos e équos, acreditando-se que, inicialmente, estivessem separados do grupo dos umbros. A sua língua era da família itálica, uma língua indo-europeia relacionada às línguas osco-umbras, aparentada com o osco e o umbro, e de mais afastadamente com o latim. Conserva-se uma inscrição em alfabeto latino na chamada Tabula Veliterna, uma tábua de bronze do século III a.C., encontrada em Velitras e conservada no Museu Arqueológico Nacional de Nápoles, na qual, em quatro linhas, a assembleia da comunidade indica o sacrifício expiatório (um boi e um asse para o vinho e outro para os copos) para quem tomara ramos ou folhagem da floresta sagrada da deusa Decluna (provavelmente equivalente a Diana). Sua existência é conhecida através de relatos da República Romana editados no século I a.C.. Habitavam uma zona de colinas e de pântanos, no sul do Lácio, e eram vizinhos dos auruncos e samnitas ao sul; dos hérnicos a leste, e cujo território era delimitado por uma linha que partia de Norba e Cora, ao norte, indo até Âncio, ao sul. No século V a.C. controlaram o (no sudoeste do Lácio, entre os colinas Albanas e o mar), antes controlado pelos latinos. A zona era rica pela sua agricultura (cereais e vides, também pesca) e controlava o caminho a sul para a Campânia (onde se construiria a Via Ápia). O seu território, à época romana, ficou incluído no Lácio, embora os volscos fossem um povo diferente dos latinos - com os quais, além disso, frequentemente se confrontavam. Os volscos foram frequentemente aliados dos équos contra Roma, enquanto os hérnicos, a partir de 486 a.C. se aliaram a Roma. Combateram a República Romana, tendo sido dominados a partir do século IV a.C. ou, mais precisamente, em 338 a.C.. Tito Lívio descreve-os como do "mais ardentes na revolta que hábeis na guerra" Na Eneida de Virgílio figura Camila, uma virgem guerreira volsca. No século V a.C., a capital do território volsco era Âncio, que, na origem, fora um ópido latino. Além de Âncio, no território volsco se encontrava a cidade de Velitras (local de origem da família de Otaviano Augusto), Atina, Frosinone, Suessa Pometia (Estrabão conta que a planície pomentina fora anteriormente ocupado pelos ; em seguida, pelos osco-volscos), Sátrico, Arpino (a cidade de Caio Mário e de Cícero), , Sora (a cidade de Marco Atílio Régulo), Terracina, Sezze, Priverno, Ceccano e Cassino - esta última surgida posteriormente e situada nos limites entre os territórios volsco e aurunco. (pt)
- Volskerna (latin: Volsci) var ett forntida italiskt folk, välkänt under den romerska republikens första århundrade. Då bebodde de det dels kulliga, dels träskbemängda distriktet – Pontinska träsken – söder om Latium. Deras marker, vilka idag motsvarar södra Lazio och norra Kampanien, gränsade till aurunkerna och samniterna i söder, samt till hernikerna i öster. Området sträckte sig från omkring Norba och Cora i norr till Antium i söder. Volskerna talade volskiska, ett sabelliskt italiskt språk som var närbesläktat med oskiska och umbriska, men även på längre håll med latin. De var bland Roms farligaste fiender och ofta allierade med equierna, medan hernikerna från och med 486 f.Kr. och framåt var allierade med Rom. Volkserna låg återkommande i krig mot Rom under perioden 502–329 f.Kr, varefter de helt romaniserades. På volskernas område låg den lilla staden Velitrae (nuvarande Velletri), där kejsar Augustus föddes. Från denna stad kommer en inskription, troligen från 200-talet f.Kr. som finns inristad på en liten bronsplatta och numera bevaras på Neapels museum. Bronsplattan måste ha suttit på något votivföremål till guden (eller gudinnan ) ära. Vergilius påhittade krigarmö i Aeneiden var volsk. Den romerske krigaren Coriolanus fick också sitt namn efter att ha erövrat den volskiska staden Corioli 493 f.Kr. Hans uppgång och fall behandlas i William Shakespeares Coriolanus. Den romerske talaren och skrivaren Cicero, författare till den politiska klassikern Om republiken, var också av volskisk härkomst. (sv)
- Во́льски (лат. Volsci) — народ умбро-окської мовної групи, що жив у сусідстві з латинами. Їхні столиці Суесса-Помеція (нині Помеція) і Привернум (нині Приверно) славилися велелюддям і багатством. Перше місто було на краю Понтінського болота, а друге на високій, майже недоступній горі. Коли етруски вдерлися за Ліріс, вольски повинні були поступитися, але не підкорилися ворогам і пішли в гори. Пізніше, коли південно-етруський союз ослаб, вони знову оволоділи своєю територією і конкурували з етрусками за панування на морі. Частина вольсків визнала владу Тарквінія, але після його вигнання відокремилась від союзу з Римом. Вони створили союз з еквами і навіть етрусками, вели боротьбу з республікою. Рим часто бував на межі знищення, але незгоди між союзними племенами і політика римського сенату змусили вольсків приєднатися до Риму (у 338—329 р. до н. е.). Після приєднання до Риму вольски отримали римське громадянство. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Els volscs (en llatí volsci, en grec antic Οὐόλσκοι) eren un poble del centre d'Itàlia que van tenir un paper important a l'antiga història de Roma. El seu territori va quedar després inclòs al Latium, però els volscs eren un poble diferenciat dels llatins amb els quals, a més, van estar sovint enfrontats, mentre que apareixen gairebé sempre aliats dels eques, amb els que sens dubte tenien llaços de parentiu, però sempre se'ls menciona com a pobles separats. Eren part suposadament del grup ètnic oscoúmbric, igual que els oscs, umbres, sabèl·lics, sabins i eques, i se'ls suposa separats en un període molt antic del grup dels umbres. No se sap gairebé res d'aquest poble fora que eren governats per dos meddices. El seu idioma, el volsc, formava part de les llengües oscoumbres. (ca)
- Volskové nebo Voluskové (lat. Volsci) byl ve starověku italický kmen, který sídlil v jihovýchodní části Latia, v povodí řeky . Z této hornaté krajiny na pomezí Abruzza se patrně stěhovali na západ do nížiny, kde se dostali do konfliktu s Římany. Podle Tita Livia se střetli už s pololegendárním králem Tarquiniem a později ještě několikrát. Kolem roku 300 př. n. l. si Římané Volsky – jako poslední na Apeninském poloostrově – nakonec podrobili a udělili jim status „spojenců“ a římské občanství. Mapa území Volsků (červeně jsou jejich města) (cs)
- الفولسيك كانوا من القدماء الإيطاليين، وعرفوا في القرن الأول من الإمبراطورية رومان، أستوطنوا المنطقة المليئة بالتلال والمستنقعات جنوب لاتيام Latium.كانوا يتحدثون الفولسكية وهي نوع من اللغة الإيطالية وكانت قريبة من اللاتينية.بعدوا من أشد أعداء روما.المحارب الأسطوري كوريولانوس الموثق في مسرحية شيكسبير التي تحمل نفس الاسم كان من أعداء الفوليسك. (ar)
- Los volscos (en latín volsci) son un pueblo de la antigua Italia que ocupaba el centro de la península y que tuvo un papel destacado en la historia de la Antigua Roma. (es)
- Les Volsques appartiennent aux anciens peuples italiques installés dans le sud du Latium. La langue volsque est une langue indo-européenne rattachée au groupe des langues sabelliques, apparentée à l'osque et à l'ombrien, et de façon plus éloignée au latin. Leur nom suffixé en « -cus » les classe dans le même groupe que les Èques et les Herniques. (fr)
- Volski (bahasa Latin: Volsci, Latin: ) adalah suku purba penutur rumpun bahasa Oska-Umbria, tepatnya bahasa Volski, yang terkenal pada zaman Republik Romawi. Pada saat itu mereka mendiami daerah berbukit, sebagian berawa, di selatan Latium, berbatasan dengan wilayah dan Samnit di selatan, di timur, dan membentang kira-kira dari dan di utara, hingga (Anzio modern dan ) di selatan. Musuh bebuyutan Romawi selama beberapa ratus tahun, wilayah mereka ditaklukan dan terasimilasi ke dalam Republik Romawi pada tahun 300 SM. Kaisar pertama Romawi bernama Augustus adalah keturunan suku Volski. (in)
- I Volsci furono un antico popolo italico di lingua indoeuropea, riconducibile alle genti osco-umbre. Di indole bellicosa, vivevano di pastorizia e agricoltura nell'appennino centrale, forse tra Umbria e Sabina, fin quando non emigrarono verso l'area molto ricca di minerali del ferro e del rame del Lazio storico circostante i monti Lepini ed Ausoni, ove si insediarono nel V secolo a.C.. (it)
- The Volsci (UK: /ˈvɒlskiː/, US: /ˈvɔːl-, ˈvɒlsaɪ, -siː/, Latin: [ˈwɔɫskiː]) were an Italic tribe, well known in the history of the first century of the Roman Republic. At the time they inhabited the partly hilly, partly marshy district of the south of Latium, bounded by the Aurunci and Samnites on the south, the Hernici on the east, and stretching roughly from Norba and Cora in the north to Antium in the south. Rivals of Rome for several hundred years, their territories were taken over by and assimilated into the growing republic by 300 BCE. Rome's first emperor Augustus was of Volscian descent. (en)
- ウォルスキ族（Volsci）は、近郊に紀元前500年ごろから定着した。 (ja)
- Wolskowie – plemię italijskie (umbryjskie bądź oskijskie), które zamieszkiwało południową część Lacjum nad rzeką Liris (Garigliano). Ich głównym ośrodkiem była Ecetra. Wolskowie prowadzili wojny z Rzymem w V i IV w. p.n.e. Starcia z Rzymianami zakończyły się ostatecznie klęską Wolsków w 338 p.n.e. a ich osady – takie jak Antium (w 338 p.n.e.), Anxur (w 329 p.n.e.), Sora (w 303 p.n.e.) – zamieniono w kolonie. Język Wolsków, w którym zachował się jeden napis w formie inskrypcji na tablicach z brązu, znalezionych w , zbliżony był do języka umbryjskiego. (pl)
- De Volsken (ook wel Volsci genoemd) waren een Italisch volk uit de Oudheid. (nl)
- Die Volsker (lat.: Volsci) waren ein zur oskisch-umbrischen Sprachgruppe gehörender italischer Volksstamm. Ursprünglich wahrscheinlich aus Volsinii in Etrurien stammend, wanderten die Volsker nach Latium aus, wo sie in den Volskerbergen (heute Monti Lepini) und im Lirital siedelten. (de)
- Volskoj (en latino volsci) estis popolo de la antikva Italio kiu okupis la centro de la duoninsulo kaj ludis gravan rolon en la historio de la Antikva Romo, partikulare rilate al la komenco de la Romia Respubliko. En sia epoko ili loĝis en parte monteta, parte marĉeca distrikto de la sudo de Latio, limigita de Aurunci kaj Samnitoj sude, Hernikoj oriente kaj etende el Norba kaj Cora norde al Antium (moderna Anzio kaj Nettuno sude. Rivaloj de Romo dum kelkaj centoj da jaroj, iliaj teritorioj estis kaptitaj de kaj asimilitaj en la kreskanta roman respublikon ĉirkaŭ 300 a.K. La unua imperiestro de Romo nome Aŭgusto Cezaro estis de volska deveno. (eo)
- Volskoak edo volsciak, Oskotar-Sabeliar tribu taldeko herri gerlari batt izan zen, K.a. V. mendean, lautada kontrolatu zuena (Laziotik hegomendebaldera, Albano mendiak eta itsasoaren artean), aurretik latindarrek kontrolatu zutena. Eskualdea, aberatsa zen bere nekazaritzagatik (laboreak eta mahatsondoak, baita arrantza ere), eta hegoalderako bidea kontrolatzen zuen, Campaniarakoa (Via Apia eraikiko zen tokia). Bere gotorlekua Antiumen izan zuten (Anteias edo Antion, gaur egungo Anzio), elezaharraren arabera, Zirtze aztia eta Odiseo edo Ulisesen seme zen sortua. (eu)
- Вольски (лат. Volsci) — народ группы италиков, умбро-сабельского происхождения, живший по соседству с латинами. Воинственные и свободолюбивые вольски занимались земледелием, рыболовством и морским грабежом; их столицы Суэсса Помеция (ныне Сецце) и Привернум (ныне Приверно) славились многолюдством и богатством; первая была на краю Понтинского болота, а вторая на высокой, почти недоступной горе. Когда этруски вторглись за Лирис, вольски должны были уступить, но не подчинились врагам, а ушли в горы, и позднее, когда южно-этрусский союз ослабел, вновь овладели своей областью и оспаривали у этрусков господство на море. Часть вольсков признала власть Тарквиниев, но с изгнанием последних отложилась от Рима, и весь народ, в союзе с единоплеменными эквами и даже этрусками, повёл долгую борьбу с ре (ru)
- Os volscos (em latim: volsci) foram um antigo povo itálico, de origens indo-europeias, ligado aos povos . Habitavam a região central da península Itálica (Lácio meridional.) Supõe-se que os volscos fizessem parte do grupo étnico osco-umbro, assim como os oscos, umbros, samnitas, sabinos e équos, acreditando-se que, inicialmente, estivessem separados do grupo dos umbros. (pt)
- Volskerna (latin: Volsci) var ett forntida italiskt folk, välkänt under den romerska republikens första århundrade. Då bebodde de det dels kulliga, dels träskbemängda distriktet – Pontinska träsken – söder om Latium. Deras marker, vilka idag motsvarar södra Lazio och norra Kampanien, gränsade till aurunkerna och samniterna i söder, samt till hernikerna i öster. Området sträckte sig från omkring Norba och Cora i norr till Antium i söder. Volskerna talade volskiska, ett sabelliskt italiskt språk som var närbesläktat med oskiska och umbriska, men även på längre håll med latin. (sv)
- Во́льски (лат. Volsci) — народ умбро-окської мовної групи, що жив у сусідстві з латинами. Їхні столиці Суесса-Помеція (нині Помеція) і Привернум (нині Приверно) славилися велелюддям і багатством. Перше місто було на краю Понтінського болота, а друге на високій, майже недоступній горі. Коли етруски вдерлися за Ліріс, вольски повинні були поступитися, але не підкорилися ворогам і пішли в гори. Пізніше, коли південно-етруський союз ослаб, вони знову оволоділи своєю територією і конкурували з етрусками за панування на морі. Частина вольсків визнала владу Тарквінія, але після його вигнання відокремилась від союзу з Римом. Вони створили союз з еквами і навіть етрусками, вели боротьбу з республікою. Рим часто бував на межі знищення, але незгоди між союзними племенами і політика римського сенату з (uk)
|
