An Entity of Type: Thing, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org:8891

The Tocharian script, also known as Central Asian slanting Gupta script or North Turkestan Brāhmī, is an abugida which uses a system of diacritical marks to associate vowels with consonant symbols. Part of the Brahmic scripts, it is a version of the Indian Brahmi script. It is used to write the Central Asian Indo-European Tocharian languages, mostly from the 8th century (with a few earlier ones, probably as early as 300 CE) that were written on palm leaves, wooden tablets and Chinese paper, preserved by the extremely dry climate of the Tarim Basin. Samples of the language have been discovered at sites in Kucha and Karasahr, including many mural inscriptions. Mistakenly identifying the speakers of this language with the Tokharoi people of Tokharistan (the Bactria of the Greeks), early autho

Property Value
dbo:abstract
  • Aksara Tokharia, juga dikenal sebagai Aksara Gupta miring Asia Tengah atau Aksara Brāhmī Turkestan Utara, adalah aksara berjenis abugida yang menggunakan sistem tanda diakritik untuk mengasosiasikan vokal dengan simbol konsonan. Aksara ini diturunkan dari aksara Brahmi. Aksara ini digunakan untuk menulis bahasa Tokharia, bahasa Indo-Eropa yang pernah dituturkan di Asia Tengah, pada abad ke-8 Masehi (dengan beberapa yang lebih awal, mungkin pada awal 300 M) yang ditulis pada daun lontar, tablet kayu, dan kertas Tiongkok Kuno, yang terawetkan oleh iklim yang sangat kering di Cekungan Tarim. Contoh bahasa ini telah ditemukan di situs-situs arkeologi di Kucha dan Karasahr, termasuk banyak prasasti mural. Nama ini sebenarnya keliru dalam mengidentifikasi penutur bahasa dan aksara ini dengan bangsa-bangsa di Tokharistan (yaitu Baktria), penulis awal menyebut bahasa ini dengan nama "Tokharia". Penamaan ini terlanjur menjadi umum, meskipun nama Agnea dan Kuchea telah diusulkan sebagai nama pengganti. Bahasa Tokharia A dan B tidak saling dipahami. Berdasarkan interpretasi tentatif twqry yang terkait dengan Tokharoi, hanya Tokharian A yang dapat disebut sebagai Tokharia, sedangkan Tokharia B seharusnya disebut sebagai Kuchea (nama aslinya mungkin kuśiññe), tetapi karena kedua tata bahasa itu biasanya diperlakukan bersama dalam karya ilmiah, istilah A dan B telah terbukti bermanfaat. Bahasa Proto-Tokharia merupakan bahasa leluhur yang membentuk bahasa Tokharia, mungkin dituturkan pada milenium pertama SM. Mengingat jangkauan geografis yang kecil dan kurangnya naskah non-agamis pada bahasa Tokharia A, mungkin dipakai sebagai bahasa liturgis, hubungan antara keduanya dapat dibandingkan dengan bahasa Tionghoa Klasik dan bahasa Mandarin. Namun, kurangnya naskah non-agamis pada bahasa Tokharia A sama sekali tidak pasti, karena pelestarian teks-teks Tokharia umumnya ditemukan secara terpisah-pisah. Aksara yang ditulis oleh bangsa Tokharia berasal dari aksara Brahmi (berjenis abugida) dan dikenal sebagai aksara Brahmi miring. Segera menjadi jelas bahwa sebagian besar manuskrip adalah terjemahan dari karya-karya Buddha dalam bahasa Sanskerta dan beberapa di antaranya bahkan dwibahasa, memfasilitasi penguraian bahasa baru. Selain teks-teks agama Buddha dan Maniisme, ada juga korespondensi dan catatan biara, naskah perdagangan, izin karavan, dan teks obat-obatan dan sihir, serta satu puisi cinta. Banyak bangsa Tokharia memeluk sinkretisme Maniisme dan Buddha. Pada tahun 1998, ahli bahasa berkebangsaan Tiongkok bernama Ji Xianlin menerbitkan terjemahan dan analisis pecahan prasasti dari , yang ditemukan pada tahun 1974 di , Xinjiang. Aksara Tokharia mungkin tidak dipakai lagi sejak tahun 840 M, ketika suku Uighur diusir dari Mongolia oleh bangsa Kirgiz, mundur ke Cekungan Tarim. Teori ini didukung oleh penemuan terjemahan teks Tocharian ke dalam bahasa Uyghur. Selama pemerintahan Uyghur, orang-orang bercampur dengan Uyghur untuk menghasilkan banyak populasi modern yang sekarang disebut Xinjiang. (in)
  • The Tocharian script, also known as Central Asian slanting Gupta script or North Turkestan Brāhmī, is an abugida which uses a system of diacritical marks to associate vowels with consonant symbols. Part of the Brahmic scripts, it is a version of the Indian Brahmi script. It is used to write the Central Asian Indo-European Tocharian languages, mostly from the 8th century (with a few earlier ones, probably as early as 300 CE) that were written on palm leaves, wooden tablets and Chinese paper, preserved by the extremely dry climate of the Tarim Basin. Samples of the language have been discovered at sites in Kucha and Karasahr, including many mural inscriptions. Mistakenly identifying the speakers of this language with the Tokharoi people of Tokharistan (the Bactria of the Greeks), early authors called these languages "Tocharian". This naming has remained, although the names Agnean and Kuchean have been proposed as a replacement. Tocharian A and B are not mutually intelligible. Properly speaking, based on the tentative interpretation of twqry as related to Tokharoi, only Tocharian A may be referred to as Tocharian, while Tocharian B could be called Kuchean (its native name may have been kuśiññe), but since their grammars are usually treated together in scholarly works, the terms A and B have proven useful. A common Proto-Tocharian language must precede the attested languages by several centuries, probably dating to the 1st millennium BC. Given the small geographical range of and the lack of secular texts in Tocharian A, it might alternatively have been a liturgical language, the relationship between the two being similar to that between Classical Chinese and Mandarin. However, the lack of a secular corpus in Tocharian A is by no means definite, due to the fragmentary preservation of Tocharian texts in general. The alphabet the Tocharians were using is derived from the Brahmi alphabetic syllabary (abugida) and is referred to as slanting Brahmi. It soon became apparent that a large proportion of the manuscripts were translations of known Buddhist works in Sanskrit and some of them were even bilingual, facilitating decipherment of the new language. Besides the Buddhist and Manichaean religious texts, there were also monastery correspondence and accounts, commercial documents, caravan permits, and medical and magical texts, and one love poem. Many Tocharians embraced Manichaean duality or Buddhism. In 1998, Chinese linguist Ji Xianlin published a translation and analysis of fragments of a Tocharian Maitreyasamiti-Nataka discovered in 1974 in Yanqi. The Tocharian script probably died out after 840, when the Uyghurs were expelled from Mongolia by the Kyrgyz, retreating to the Tarim Basin. This theory is supported by the discovery of translations of Tocharian texts into Uyghur. During Uyghur rule, the peoples mixed with the Uyghurs to produce much of the modern population of what is now Xinjiang. (en)
  • トカラ文字とは、ブラーフミー文字の一種で、中央アジアのインド・ヨーロッパ語族に属すトカラ語を記すのに用いられた文字。とりわけ、8世紀頃から(あるいは、もっと早く)、ヤシの葉、木版、などに書かれたものが、タリム盆地の極度に乾燥した気候によって保存されている。言語サンプルの出土地点は、クチャ、カシュガルなどで、多くの壁面上の記述を含む。  とは相互に理解可能ではない。正確に言えば、試験的な解釈に依拠する「twqryはTokharoiに関連づく」という説は、本来、トカラ語Aのみがトハラ人に結び付くのであって、トカラ語Bの方は(話者自身の呼び名に従えばkuśiññe)と呼ぶべきである。しかし、学術研究においては、両者の文法は通常一緒に扱われるため、AとBという呼称は都合が良いと考えられている。共通の原トカラ語は、少なくとも数世紀は遡れる言語でなければならないが、恐らくは、紀元前1世紀頃と推定される。また、トカラ語Aは、地理的範囲の狭さと世俗的文書の少なさから、これを典礼言語とし、両者は漢文と現代中国語のような関係性にあったのではないかとも考えられている。しかしながら、トカラ語文書全般の保存状態が断片的であるがために、トカラ語Aの世俗的コーパスが少ないことを断定できるわけではない。  トカラ語で使用される文字は、ブラーフミー系文字のアルファベット音素(アブギダ)に由来しており、斜体のブラーフミー文字とも称される。手稿の多くが既に知られている仏典をサンスクリット語から翻訳したものであることが明らかとなり、これが時には2言語併記であったことから、新しい言語の解読は大いに促進された。仏教やマニ教などの宗教書以外では、寺院における往来書簡や帳簿、商業文書、キャラバンの許可証、医術、呪術、恋愛詩などがある。彼らの多くは、マニ教の二元論と仏教を信仰していた。  1998年に中国の言語学者季羨林は、1974年に焉耆で発見された弥勒会見記断片に関する翻訳および分析を出版した。  トカラ文字は、恐らく、ウイグルがキルギズによってモンゴル高原から駆逐されてタリム盆地へと逃れた頃、840年以降に絶滅したと考えられる。この説は、トカラ語から翻訳されたウイグル語文書の発見を支持するものである。ウイグルによる支配の時期、人々はウイグル人と同化していき、現代の新疆の民族構成が形成されていった考えられる。 (ja)
  • Pismo tocharskie – alfabet sylabiczny wywodzący się z indyjskiego pisma brahmi, używany niegdyś do zapisywania indoeuropejskich języków tocharskich w Azji Środkowej. Zabytki piśmiennictwa w tym alfabecie to skrawki manuskryptów spisanych na liściach palmowych, tabliczkach drewnianych i chińskim papierze, w większości pochodzące z VIII w., zachowane dzięki bardzo suchemu klimatowi w basenie Tarym. Zachowały się także inskrypcje naścienne. Większość z zachowanych fragmentów manuskryptów to tłumaczenia znanych sanskryckich dzieł buddyjskich, niektóre z nich dwujęzyczne, co umożliwiło odcyfrowanie tego pisma. Zachowały się również teksty manichejskie oraz dokumenty świeckie: korespondencja pomiędzy klasztorami, rachunki, zezwolenia dla karawan, dokumenty medyczne, a nawet jeden list miłosny. Niektóre z odnalezionych tekstów zostały opublikowane, wydano również gramatykę języków tocharskich. (pl)
  • Тохарская письменность — письмо, применявшееся для записи тохарских языков и зафиксированное во фрагментах рукописей, датированных главным образом VIII веком (имеется несколько более ранних примеров) и написанных на пальмовых листьях, деревянных табличках и китайской бумаге. Памятники письменности хорошо сохранились благодаря сухому климату Таримского бассейна. Письменность происходит от алфавита брахми (от которого также происходят все современные письменности, применяемые для записи индийских языков), и представляет собой слоговое письмо типа абугида. Большинство сохранившихся примеров письменности представляют собой перевод буддийских текстов с санскрита, некоторые из них двуязычны, что значительно облегчило расшифровку тохарских языков. Помимо религиозных текстов, письменность применялась также для переписки монастырей, расчетов, деловых документов, пропусков для караванов, медицинских и других текстов. Письменность перестала использоваться, вероятнее всего, около 840 года, когда на земли Таримской впадины пришли уйгуры, ассимилировав большую часть местного населения. Обнаружены переводы тохарских текстов на уйгурский язык. Существование тохарских языков и письма было обнаружено лишь в начале XX века. (ru)
  • 焉耆-龜茲文(舊稱吐火羅文,西方文獻也多以吐火羅文稱之),又叫做中亞斜體笈多文,或北突厥斯坦婆羅米文。在絲路南道的于闐亦用婆羅米文字,稱為中亞直體笈多文或南突厥斯坦婆羅米文。絲路北道和南道的婆羅米文,一般合稱為中亞婆羅米文。焉耆-龜茲文大多源自於西元八世紀(附帶有幾個較早期的)那是寫在棕櫚葉、木板以及中國紙上,其藉由塔里木盆地極其乾燥的氣候所保存下來的。在龜茲和焉耆的遺址發現了這種語言的樣本,包括許多壁畫題字。 焉耆語(舊稱吐火羅語甲種,西方文獻多稱為Tocharian A)與龜茲語(舊稱吐火羅語乙種,西方文獻多稱為Tocharian B)並不具有相互理解性。恰當地說,這是基於twγry作為聯繫“Tokharoi吐火羅”的試驗性解釋,只有焉耆語可以被称为twγry語,而龜茲語則是“Kuchean”(其本地名稱可能是kuśiññe),但由於他們的文法通常在學術著作中一起被對待著,表示甲種與乙種已被證明是有幫助的。一個普遍的原始吐火羅語語言必須在數世紀前經過證明的語言,大概可以追溯到西元前1000年。鑑於焉耆語的地理範圍小並且缺乏世俗文本,它可能作為一種,兩者的關係類似於文言文與現代標準漢語。然而,在焉耆語中缺乏世俗的文集決不是確定的,這是由於文本乃零碎保存的關係。 焉耆-龜茲人所使用的字母來源於婆羅米語字母音節(元音附標文字)並且被稱為斜婆羅米。不久變得明顯的是很大一部分手稿是於梵文中已知的佛教經典的翻譯並且有些甚至是雙語的,便於用來翻譯新的語言。除了佛教和摩尼教的宗教經典外,還有寺院的書簡和帳目紀錄、商業文件、商隊許可證、醫療和法術文本,以及一首愛情詩。許多焉耆-龜茲人信奉著善惡二元論的摩尼教或者是皈依佛教。 在1998年的時候,中國語言學家季羨林發表了一篇於1974年在焉耆回族自治縣發現的吐火羅文的殘篇斷簡之翻譯和分析。 焉耆-龜茲文可能在西元840年後就消失了,當回鶻人被從蒙古地區驅逐時,便撤退到塔里木盆地。這一理論是由焉耆-龜茲語文本被翻譯成回鶻文的發現而得到了支持。在回鶻人統治期間,各民族與回鶻人的混居進而產生了如今新疆維吾爾族自治區的大部分現代居民。 (zh)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 16116497 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 16404 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1110058686 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:fam
dbp:imagesize
  • 275 (xsd:integer)
dbp:languages
dbp:name
  • Tocharian script (en)
dbp:sisters
dbp:time
  • 8 (xsd:integer)
dbp:type
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
rdfs:comment
  • Aksara Tokharia, juga dikenal sebagai Aksara Gupta miring Asia Tengah atau Aksara Brāhmī Turkestan Utara, adalah aksara berjenis abugida yang menggunakan sistem tanda diakritik untuk mengasosiasikan vokal dengan simbol konsonan. Aksara ini diturunkan dari aksara Brahmi. Aksara ini digunakan untuk menulis bahasa Tokharia, bahasa Indo-Eropa yang pernah dituturkan di Asia Tengah, pada abad ke-8 Masehi (dengan beberapa yang lebih awal, mungkin pada awal 300 M) yang ditulis pada daun lontar, tablet kayu, dan kertas Tiongkok Kuno, yang terawetkan oleh iklim yang sangat kering di Cekungan Tarim. Contoh bahasa ini telah ditemukan di situs-situs arkeologi di Kucha dan Karasahr, termasuk banyak prasasti mural. Nama ini sebenarnya keliru dalam mengidentifikasi penutur bahasa dan aksara ini dengan ban (in)
  • The Tocharian script, also known as Central Asian slanting Gupta script or North Turkestan Brāhmī, is an abugida which uses a system of diacritical marks to associate vowels with consonant symbols. Part of the Brahmic scripts, it is a version of the Indian Brahmi script. It is used to write the Central Asian Indo-European Tocharian languages, mostly from the 8th century (with a few earlier ones, probably as early as 300 CE) that were written on palm leaves, wooden tablets and Chinese paper, preserved by the extremely dry climate of the Tarim Basin. Samples of the language have been discovered at sites in Kucha and Karasahr, including many mural inscriptions. Mistakenly identifying the speakers of this language with the Tokharoi people of Tokharistan (the Bactria of the Greeks), early autho (en)
  • トカラ文字とは、ブラーフミー文字の一種で、中央アジアのインド・ヨーロッパ語族に属すトカラ語を記すのに用いられた文字。とりわけ、8世紀頃から(あるいは、もっと早く)、ヤシの葉、木版、などに書かれたものが、タリム盆地の極度に乾燥した気候によって保存されている。言語サンプルの出土地点は、クチャ、カシュガルなどで、多くの壁面上の記述を含む。  とは相互に理解可能ではない。正確に言えば、試験的な解釈に依拠する「twqryはTokharoiに関連づく」という説は、本来、トカラ語Aのみがトハラ人に結び付くのであって、トカラ語Bの方は(話者自身の呼び名に従えばkuśiññe)と呼ぶべきである。しかし、学術研究においては、両者の文法は通常一緒に扱われるため、AとBという呼称は都合が良いと考えられている。共通の原トカラ語は、少なくとも数世紀は遡れる言語でなければならないが、恐らくは、紀元前1世紀頃と推定される。また、トカラ語Aは、地理的範囲の狭さと世俗的文書の少なさから、これを典礼言語とし、両者は漢文と現代中国語のような関係性にあったのではないかとも考えられている。しかしながら、トカラ語文書全般の保存状態が断片的であるがために、トカラ語Aの世俗的コーパスが少ないことを断定できるわけではない。 (ja)
  • Pismo tocharskie – alfabet sylabiczny wywodzący się z indyjskiego pisma brahmi, używany niegdyś do zapisywania indoeuropejskich języków tocharskich w Azji Środkowej. Zabytki piśmiennictwa w tym alfabecie to skrawki manuskryptów spisanych na liściach palmowych, tabliczkach drewnianych i chińskim papierze, w większości pochodzące z VIII w., zachowane dzięki bardzo suchemu klimatowi w basenie Tarym. Zachowały się także inskrypcje naścienne. Większość z zachowanych fragmentów manuskryptów to tłumaczenia znanych sanskryckich dzieł buddyjskich, niektóre z nich dwujęzyczne, co umożliwiło odcyfrowanie tego pisma. Zachowały się również teksty manichejskie oraz dokumenty świeckie: korespondencja pomiędzy klasztorami, rachunki, zezwolenia dla karawan, dokumenty medyczne, a nawet jeden list miłosny. N (pl)
  • Тохарская письменность — письмо, применявшееся для записи тохарских языков и зафиксированное во фрагментах рукописей, датированных главным образом VIII веком (имеется несколько более ранних примеров) и написанных на пальмовых листьях, деревянных табличках и китайской бумаге. Памятники письменности хорошо сохранились благодаря сухому климату Таримского бассейна. (ru)
  • 焉耆-龜茲文(舊稱吐火羅文,西方文獻也多以吐火羅文稱之),又叫做中亞斜體笈多文,或北突厥斯坦婆羅米文。在絲路南道的于闐亦用婆羅米文字,稱為中亞直體笈多文或南突厥斯坦婆羅米文。絲路北道和南道的婆羅米文,一般合稱為中亞婆羅米文。焉耆-龜茲文大多源自於西元八世紀(附帶有幾個較早期的)那是寫在棕櫚葉、木板以及中國紙上,其藉由塔里木盆地極其乾燥的氣候所保存下來的。在龜茲和焉耆的遺址發現了這種語言的樣本,包括許多壁畫題字。 焉耆語(舊稱吐火羅語甲種,西方文獻多稱為Tocharian A)與龜茲語(舊稱吐火羅語乙種,西方文獻多稱為Tocharian B)並不具有相互理解性。恰當地說,這是基於twγry作為聯繫“Tokharoi吐火羅”的試驗性解釋,只有焉耆語可以被称为twγry語,而龜茲語則是“Kuchean”(其本地名稱可能是kuśiññe),但由於他們的文法通常在學術著作中一起被對待著,表示甲種與乙種已被證明是有幫助的。一個普遍的原始吐火羅語語言必須在數世紀前經過證明的語言,大概可以追溯到西元前1000年。鑑於焉耆語的地理範圍小並且缺乏世俗文本,它可能作為一種,兩者的關係類似於文言文與現代標準漢語。然而,在焉耆語中缺乏世俗的文集決不是確定的,這是由於文本乃零碎保存的關係。 在1998年的時候,中國語言學家季羨林發表了一篇於1974年在焉耆回族自治縣發現的吐火羅文的殘篇斷簡之翻譯和分析。 (zh)
rdfs:label
  • Aksara Tokharia (in)
  • トカラ文字 (ja)
  • Pismo tocharskie (pl)
  • Тохарская письменность (ru)
  • Tocharian script (en)
  • 焉耆-龜茲文 (zh)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:homepage
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageDisambiguates of
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License