| dbo:abstract
|
- علم التفسير هو توضيح الشيء وبيان معناه، وهو علم اهتم به المسلمون لفهم آيات القرآن. (ar)
- El tafsir —en àrab تفسير, tafsīr, «interpretació»— és la ciència islàmica de l'exegesi, que s'aplica principalment a l'Alcorà. Un exegeta s'anomena mufàssir —en àrab مُفسر, plural mufassirun مفسرون—. Aquests han de tenir, a més d'una preparació en teologia (ulum diniyya), una gran formació lingüística, històrica i de coneixença del hadits. (ca)
- Tafsir (تَفْسِير / tafsīr) estas la araba vorto por la praktikado de ekzegezo de Korano, t.e., scienco de la interpreto de Korano. La plej plena kaj fama interpreta libro de Korano estas de Al-Tabari. Aliaj interpretisto estis Ibn Kutajba. (eo)
- Als Koranexegese bezeichnet man die Auslegung bzw. Interpretation des Korans. Im islamisch-religiösen Kontext wird der arabische Begriff Tafsīr (arabisch تفسير), der allgemeinsprachlich die Bedeutung von „Erklärung, Deutung, Erläuterung“ hat, für die Exegese des Korans verwendet. Etymologisch hängt er mit dem hebräischen Begriff Pescher zusammen, der im spätantiken Judentum eine Form der Bibelauslegung bezeichnete. Al-Dschurdschānī definierte den Begriff Tafsīr in dem spezifisch religiösen Sinn als „die Erklärung des Sinns (maʿnā) eines Koranverses, seiner Bedeutung (šaʾn), Geschichte (qiṣṣa) und des Anlasses, aufgrund dessen er herabkam (Asbāb an-nuzūl, arab. أسباب النزول), mit einem Ausdruck, der in evidenter Weise darauf hinweist.“ Tafsīr-Werke folgen üblicherweise dem Aufbau des Korans nach Sure/Vers (āya), wie etwa der monumentale Korankommentar von at-Tabarī, der als klassisches Beispiel eines Tafsir gilt. Daneben existieren Werke, die sich mit den methodischen Fragen der Koranexegese befassen, wie Ibn Taimīyas Einführung in die Grundlagen der Koranexegese (Al-Muqaddima fī uṣūl at-tafsīr). Kommentare, die sich in erster Linie an der Traditionsliteratur orientieren und in einer nach Möglichkeit ununterbrochenen Überliefererkette (isnad) die exegetischen Erklärungen der Generation der Gefährten von Mohammed und ihrer unmittelbaren Nachfolger präsentieren, nennt man at-tafsīr bi-ʾl-maʾṯūr / التفسير بالمأثور /‚Erklärung durch Überliefertes‘. Denn sie erläutern sowohl einzelne Wörter als auch ganze Koranverse mit dem konsequenten Rückgriff auf die überlieferten Aussagen (aṯar/Pl. āṯār) der ältesten Generationen des Islam. Diese traditionellen Kommentare hatten zu keinem Zeitpunkt einen einheitlichen Charakter, da die alten Überlieferungen als Kommentare zu ein und demselben Koranvers inhaltlich unterschiedliche oder gar kontroverse Aussagen enthalten. „Es können demnach voneinander abweichende, ja zueinander in Widerspruch stehende Erklärungen mit gleicher Berechtigung als tafsīr bil-ʿilm, als ‚der Wissenschaft entsprechendes‘ Tafsīr gelten.“ Selbst die philologischen Interpretationen des Textes und die Erklärung einzelner Wörter – oft unter Berücksichtigung der Sprache der altarabischen Poesie – sind recht unterschiedlich. (de)
- El tafsir (en árabe, تفسير, romanizado: tafsīr) se refiere a la exégesis e interpretación, normalmente del Corán. El autor de un tafsir es llamado un mufassir (en árabe, مُفسّر; plural: en árabe, مفسّرون, romanizado: mufassirūn). Un tafsir coránico trata de aportar aclaraciones, explicaciones, interpretaciones, contextos o comentarios para una clara comprensión y convicción de la voluntad de Dios. Principalmente, un tafsir trata sobre temas de lingüística, jurisprudencia y teología. Desde el punto de vista de la perspectiva y el enfoque, el tafsir puede dividirse a grandes rasgos en dos categorías, a saber, el tafsir bi-al-ma'thur (lit. tafsir recibido), que se transmite desde los primeros tiempos del Islam a través del profeta islámico Mahoma y sus compañeros, y el tafsir bi-al-ra'y (lit. tafsir por opinión), al que se llega mediante la reflexión personal o el pensamiento racional independiente. Cada uno de los tafsir tiene características y tradiciones diferentes que representan las respectivas escuelas y doctrinas, como el islam suní, el islam chií y el sufismo. También hay distinciones generales entre los tafsir clásicos, compilados por figuras de autoridad de la erudición musulmana durante las épocas de formación del Islam, y los tafsir modernos, que pretenden dirigirse a un público más amplio, incluido el pueblo en general. Se origina después de la muerte del profeta Mahoma para ayudar a explicar el mensaje contenido en el Corán. Comenzando por un conocimiento avanzado de la lengua árabe, el tafsīr desarrolla un sistema de exégesis metódica del texto del Corán, avanzando verso por verso y algunas veces palabra por palabra.Ej. Los primeros esfuerzos se apoyaron en el Hadiz, después se suscitaron unos tipos más dogmáticos del tafsīr. El trabajo más completo fue compilado por el académico medieval al-Tabari. Algunos musulmanes modernistas han empleado el tafsīr como un medio para ideas reformistas. (es)
- Tafsîr (arabe : تَفْسِير tafsīr, « explication ») est le terme arabe pour désigner une exégèse du Coran. Le tafsîr du Coran, basé sur les hadîths, ne relève que du sens apparent (zahîr) du texte sacré, sans s'attacher aux interprétations ésotériques (bâtin).L'auteur d'un tafsir est un moufassir (arabe : مفسر, mufassir, pluriel : مفسرون, mufassirūn). Le travail d'interprétation est plus qu'un commentaire du sens simple des versets. Il requiert de son auteur une grande érudition en matière de tradition orale (hadîth) mais aussi une maîtrise parfaite de la langue arabe et de ses subtilités. La science du tafsîr s'est révélée précieuse aux débuts de l'islam, un temps où le texte sacré n'était pas encore vocalisé et pouvait prêter à ambiguïté. Cependant, bien qu'utile le tafsir est à prendre avec précaution à cause, selon certaines écoles musulmanes (dont Ahmad Ibn Hanbal qui le définit comme sans fondement), de beaucoup d'exagération et de récits non authentiques. Plus de 300 exégèses coraniques existent, les versets pouvant « donner lieu à diverses lectures selon le profil intellectuel (à dominante linguistique, théologique, juridique, traditionaliste ou moderniste), le tempérament (libéral, rigoriste, etc.), la sensibilité religieuse (sunnite ou shî'ite, dogmatique ou mystique), l'option méthodologique (privilégiant la lettre ou l'esprit du texte sacré), la tendance idéologique (légitimisme politique, radicalisme populiste, etc.). Par conséquent, le consensus est toujours à l'état virtuel, et jamais pleinement acquis, pas même sur des points où l'on s'attendrait à rencontrer une large convergence entre les commentateurs ». Voici une liste de quelques commentaires célèbres : (fr)
- Tafsir menurut bahasa adalah penjelasan atau keterangan, seperti yang bisa dipahami dari Quran S. Al-Furqan: 33. Ucapan yang telah ditafsirkan berarti ucapan yang tegas dan jelas. (in)
- Tafsir (Arabic: تفسير, romanized: tafsīr [tafˈsiːr]) refers to exegesis, usually of the Quran. An author of a tafsir is a mufassir (Arabic: مُفسّر; plural: Arabic: مفسّرون, romanized: mufassirūn). A Quranic tafsir attempts to provide elucidation, explanation, interpretation, context or commentary for clear understanding and conviction of God's will. Principally, a tafsir deals with the issues of linguistics, jurisprudence, and theology. In terms of perspective and approach, tafsir can be broadly divided into two main categories, namely tafsir bi-al-ma'thur (lit. received tafsir), which is transmitted from the early days of Islam through the Islamic prophet Muhammad and his companions, and tafsir bi-al-ra'y (lit. tafsir by opinion), which is arrived through personal reflection or independent rational thinking. There are different characteristics and traditions for each of the tafsirs representing respective schools and doctrines, such as Sunni Islam, Shia Islam, and Sufism. There are also general distinctions between classic tafsirs compiled by authoritative figures of Muslim scholarship during the formative ages of Islam, and modern tafsir which seeks to address a wider audience, including the common people. (en)
- Nell'Islam, il tafsīr (in arabo: ﺗﻔﺴﻴﺮ) indica l'interpretazione autentica data dai dotti (ʿulamāʾ) musulmani agli ardui passaggi del Corano; quale finalità dell'esegesi, l'insegnamento divino che ne discende giova al cammino salvifico che ogni credente (muslim) ha da percorrere nella vita terrena, con l'attesa fiduciosa della ricompensa celeste. Gli esegeti, o mufassirūn (ﻣﻔﺴﺮﻭﻥ), sono annoverati fra i principali dotti in «scienze religiose» (ʿulūm dīniyya): infatti, oltre a una formazione teologica, devono avere un'ottima preparazione linguistica, tradizionistica e storica. Tra i più importanti esegeti islamici possiamo citare i seguenti:
* al-Jubbāʾī (m. 915)
* Al-Ghazali: autore della Iyhāʾ ʿulūm al-dīn (Rivivificazione delle scienze religiose), paragonata alle summae medioevali, sintesi del sapere teologico islamico fino al Medioevo. Include nel contempo lʾ aḥādīth, la tradizione giuridicamente rilevante, generalmente facente parte di un distinto genere letterario e tematico.
* Ṭabarī (m. 923):Jāmiʿ al-bayān ʿan taʾwīl al-Qurʾān («La somma della chiarezza sull'interpretazione del Corano»)
* Zamakhsharī (m. 1144): al-Kashshāf ʿan ḥaqāʾiq ghawāmid al-tanzīl («L'indagatore delle verità imperscrutabili della Rivelazione»)
* (m. 1209): Mafātīḥ al-ghayb («Le chiavi dell'occulto»)
* Qurtubī (m. 1272): al-Jāmiʿ li-aḥkām al-Qurʾān wa l-mubayyin li-mā tadammana min al-sunna wa āyāt al-furqān («La somma dei decreti del Corano e di quanto è chiaro di ciò che a esso viene riconnesso da parte della tradizione e dei versetti del Libro Sacro»)
* al-Bayḍāwī (m. 1286): Anwār al-tanzīl wa asrār al-taʾwīl («Le luci della Rivelazione e i segreti dell'interpretazione»)
* al-Qashānī [pseudo Ibn ʿArabī] (m. 1330): Tafsīr Ibn ʿArabī («Tafsīr di Ibn ʿArabī»)
* al-Gharnātī(m. 1344): al-Baḥr al-muḥīṭ («L'Oceano»)
* Ibn Kathīr (m. 1373): Tafsīr al-Qurʾān al-ʿaẓīm («Tafsīr del sublime Corano»)
* Badr al-Dīn al-Zarkashī (m. 1392): al-Burqān fī ʿulūm al-Qurʾān («Il vulcano nelle scienze del Corano»). Per quanto riguarda la scienza giuridica degli aḥādīth e dei fiqh, Al-Bayhaqi (994-1066) fu il principale esponente della scuola sunnita di al-Shafi'i, erede spirituale dell'imam Hakim al-Nishaburi. Si potrebbero citare numerosi altri autori. Semplificando i termini del discorso, il tafsīr più diffuso è il noto al-Jalālayn («dei due Jalāl»), scritto per l'appunto da Jalāl al-Dīn al-Maḥallī e Jalāl al-Dīn al-Suyūṭī. Tra i tafsīr moderni, dai simpatizzanti del «fondamentalismo islamico» è molto seguito quello dell'egiziano Sayyid Qutb ( Fī zilāl al-Qurʾān «All'ombra del Corano») e quello del pakistano Sayyid Abū l-ʿAlaʾ Maududi (Tafḥīm al-Qurʾān «La comprensione del Corano»).Tra quelli 'riformisti', invece, si ricorderà il Tafsīr al-Manār (lett. «Il tafsīr del faro»; più precisamente «Il tafsīr della rivista»), redatto da Muhammad Abduh – a suo tempo Muftī d'Egitto e animatore della nota rivista 'riformista' (iṣlāḥī) "al-Manār". (it)
- Tafsir (arab. تفسير) – ogólny komentarz koraniczny. W tradycji islamu rozróżnia się dwa typy komentarza do Koranu: tafsir i . Pierwszy z nich obejmuje wszystkie aspekty objaśniania Koranu, natomiast drugi ma charakter szczególnie głęboki, ezoteryczny. Sam wyraz tawil oznacza bowiem sięganie do źródeł, do początków. Ten drugi typ komentarza pojawił się później. Tradycyjnie za pierwszego komentatora Koranu uważa się (zm. 687), szczególnie uczonego brata stryjecznego Mahometa, który zaczął swoje dzieło za kalifatu Usmana. Jego Tafsir zachował się jedynie w cytatach zawartych w późniejszych komentarzach, przede wszystkim At-Tabariego (zm. 923). Charakter komentarza nosi również dzieło Pytania Nafi'a Ibn al-Azraka, mające formę odpowiedzi Ibn al-Abbasa na pytania zadawane przez słynnego przywódcę azrakitów . Także jedynie w formie cytatów w późniejszych komentarzach zachował się komentarz Hasana al-Basriego (zm. 728). Najwcześniejszym pełnym komentarzem koranicznym, który zachował się do naszych czasów jest Tafsir (zm. 722), ucznia Ibn al-Abbasa. Do znacznego rozwoju komentarzy koranicznych przyczyniło się powstanie sunny Proroka, uważano bowiem, że sunna stanowi komentarz do Koranu. Często posługiwano się nią jako materiałem porównawczym. Szczególne znaczenie miały także kwestie językoznawcze. Najważniejszym obszernym komentarzem do Koranu o charakterze językoznawczym jest dzieło Znaczenia Koranu gramatyka z Al-Kufy (zm. 822). Największym prestiżem cieszyły się jednak komentarze ogólne, obejmujące wszystkie możliwe kwestie interpretacyjne. Najsłynniejszy tego rodzaju komentarz stworzył wspomniany już At-Tabari. Jego Tafsir jest pierwszym komentarzem, który objaśnia Koran werset po wersecie. Taki komentarz określa się mianem kursorycznego. Metodę At-Tabariego przejęli późniejsi komentatorzy i pełny komentarz kursoryczny stał się standardem. Wielką sławą cieszył się także Tafsir (zm. 1209), w którym znajdują odzwierciedlenie aszaryckie idee autora. Wielotomowy komentarz pozostawił po sobie malikita (zm. 1273). Inny komentarz odzwierciedlający malikicki punkt widzenia napisał także andaluzyjski jurysta (zm. 1148). Popularnym do dzisiaj komentarzem jest Tafsir (zm. 1300). Najpopularniejszy komentarz stworzył jednak (zm. 1505), który oparł się na wcześniejszym tafsirze (zm. 1459), stąd jego dzieło nosi tytuł Tafsir dwóch Dżalalów. Jest to komentarz stosunkowo krótki. Spośród nowszych komentarzy do Koranu, inspirowanych osiągnięciami Zachodu, np. w dziedzinie literackiej interpretacji tekstu, oraz nowszymi doktrynami społeczno-politycznymi, na uwagę zasługują „Al-Manar” ('Miejsce światła'), zainicjowany przez egipskich „modernistów” na czele z Muhammadem Abduhem, oraz jego uczniem , tudzież „Fi zilal al-Kuran” (W cieniu Koranu), duchowego przywódcy Braci Muzułmanów Sajjida Kutba (zm. 1966), wydany w Bejrucie w 8 tomach. (pl)
- Tafsir (Arabisch: تفسير) is binnen de islam de exegese en interpretatie van de Koran. Een persoon die de tafsir schrijft, wordt een mufassir genoemd. Tafsir richt zich op het Arabisch uit de tijd van Mohammed, grammaticale analyse en de volgorde en de aanleidingen waarop en waarna de Mekkaanse soera's en de Medinaanse soera's zijn geschreven. Volgens anderen, zoals (overleden 1144), zou deze tekstuele uitleg ta'wiel heten en zou tafsir zich beperken tot de uitleg van woorden in de Koran. Ta'wiel kan ook leiden tot een uitleg waarbij men een verborgen boodschap probeert te ontdekken in de ayaat van de Koran. Dit is gebruikelijk bij de soefi’s, die een allegorische interpretatie zoeken, en de sjiieten, die een inwendige verklaring willen geven. Zahirieten zijn van mening dat alleen naar de uiterlijke betekenis van de Koran gekeken kan worden, waarmee het idee van een verborgen boodschap verworpen wordt. De soennieten zijn verdeeld over dit onderwerp. Sommigen wijzen het af, terwijl anderen van mening zijn dat het wel is toegestaan. Er ontstonden diverse stromingen door verschillende interpretaties, zoals de letterlijke of figuurlijke opvatting van de hand van God, waarbij gedacht moet worden aan een fysieke aanwezigheid van een hand of een symbolische duiding van macht. Abdallah ibn Abbas, een neef van Mohammed, verzamelde verschillende Ahadith en wordt gezien als de grondlegger van de tafsir. At-Tabari (839–923) is de bekendste mufassir en legde zijn tafsir vast in een 39-delig werk, waarin hij onderscheid maakt tussen ayaat die voor eenieder te begrijpen waren, ayaat die alleen te begrijpen waren door de uitleg van Mohammed en ayaat die alleen te begrijpen waren door God. In de eerste eeuwen na het ontstaan van de Koran werd door middel van tafsir zo nodig nieuwe interpretaties en voorschriften gegeven. Met name in de 19e en 20e eeuw hebben diverse hervormings- en revivalbewegingen geprobeerd islamitisch verantwoorde antwoorden te vinden voor de uitdagingen in een veranderde en door het Westen gedomineerde wereld. Veel islamitische hervormingsbewegingen die sinds de jaren 80 van de 20e eeuw zijn opgericht, zoals al Qaida, staan een rigoureuze, hernieuwde toepassing van de Koran en de religieuze wetten voor. Deze niet-geestelijken passen de islamitische wetten echter toe zonder de islamitische leermeesters te consulteren. Zij erkennen de tafsir die in de loop der eeuwen door islamitische juristen werden gemaakt, niet. (nl)
- Tafsir (em árabe: تفسير, trans.: Tafsīr, em teoria: interpretação) é o termo árabe para a prática da exegese do Alcorão. O tasfir passou a se existir após a morte de Maomé, para combater ambiguidades, variações de textos, passagens defeituosas e aparentes contradições dos escritos sagrados de sua autoria. O tafsir por vezes aplica princípios da hermenêutica, embora seja comum a aplicação de critérios pessoais. Os primeiros esforços nesse sentido tiveram como base o hádice. O trabalho mais completo de interpretação do Alcorão foi compilado pelo historiador persa Atabari. Alguns muçulmanos modernos tem empregado o tafsir como apoio para idéias reformistas. (pt)
- Tafsir (arabiska: تفسير, tafsīr, "tolkning") är det arabiska ordet för kommentarer, oftast sådana om Koranen. Det inbegriper inte esoteriska eller mystiska tolkningar, som omfattas av det närstående begreppet ta'wil. En författare av tafsir kallas mufassir (arabiska: مفسر, mufassir, plural: مفسرون, mufassirūn). (sv)
- Тафсир (араб. التفسير, походить від арабського слова «фассара», що означає «пояснювати», «тлумачити», «коментувати» чи «інтерпретувати») — коментар, тлумачення Корану. Твори, пов'язані з наукою про розуміння й тлумачення Корану, відіграли надзвичайно важливу роль у становленні мусульманської релігійної доктрини. У специфічній формі вони відобразили основні етапи ідеологічної і політичної боротьби в арабо-мусульманському суспільстві. (uk)
- Тафси́р (араб. التفسير — букв. разъяснение) — толкование Корана и сунны, дисциплина исламского богословия. Богословов, занимающихся тафсиром, называют муфассирами. (ru)
- 太甫绥鲁（阿拉伯语：تفسير，羅馬化：tafsīr），又译为太弗西尔、塔夫斯日等，本意为“阐明”、“解释”，在伊斯兰教中指《古兰经》的注释，即对《古兰经》经文的词意、语法、修辞、教义、历史事件等作解释的著作。在伊斯兰神学中专门研究太甫绥鲁的学科称为古兰经经注学。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- علم التفسير هو توضيح الشيء وبيان معناه، وهو علم اهتم به المسلمون لفهم آيات القرآن. (ar)
- El tafsir —en àrab تفسير, tafsīr, «interpretació»— és la ciència islàmica de l'exegesi, que s'aplica principalment a l'Alcorà. Un exegeta s'anomena mufàssir —en àrab مُفسر, plural mufassirun مفسرون—. Aquests han de tenir, a més d'una preparació en teologia (ulum diniyya), una gran formació lingüística, històrica i de coneixença del hadits. (ca)
- Tafsir (تَفْسِير / tafsīr) estas la araba vorto por la praktikado de ekzegezo de Korano, t.e., scienco de la interpreto de Korano. La plej plena kaj fama interpreta libro de Korano estas de Al-Tabari. Aliaj interpretisto estis Ibn Kutajba. (eo)
- Tafsir menurut bahasa adalah penjelasan atau keterangan, seperti yang bisa dipahami dari Quran S. Al-Furqan: 33. Ucapan yang telah ditafsirkan berarti ucapan yang tegas dan jelas. (in)
- Tafsir (arabiska: تفسير, tafsīr, "tolkning") är det arabiska ordet för kommentarer, oftast sådana om Koranen. Det inbegriper inte esoteriska eller mystiska tolkningar, som omfattas av det närstående begreppet ta'wil. En författare av tafsir kallas mufassir (arabiska: مفسر, mufassir, plural: مفسرون, mufassirūn). (sv)
- Тафсир (араб. التفسير, походить від арабського слова «фассара», що означає «пояснювати», «тлумачити», «коментувати» чи «інтерпретувати») — коментар, тлумачення Корану. Твори, пов'язані з наукою про розуміння й тлумачення Корану, відіграли надзвичайно важливу роль у становленні мусульманської релігійної доктрини. У специфічній формі вони відобразили основні етапи ідеологічної і політичної боротьби в арабо-мусульманському суспільстві. (uk)
- Тафси́р (араб. التفسير — букв. разъяснение) — толкование Корана и сунны, дисциплина исламского богословия. Богословов, занимающихся тафсиром, называют муфассирами. (ru)
- 太甫绥鲁（阿拉伯语：تفسير，羅馬化：tafsīr），又译为太弗西尔、塔夫斯日等，本意为“阐明”、“解释”，在伊斯兰教中指《古兰经》的注释，即对《古兰经》经文的词意、语法、修辞、教义、历史事件等作解释的著作。在伊斯兰神学中专门研究太甫绥鲁的学科称为古兰经经注学。 (zh)
- Als Koranexegese bezeichnet man die Auslegung bzw. Interpretation des Korans. Im islamisch-religiösen Kontext wird der arabische Begriff Tafsīr (arabisch تفسير), der allgemeinsprachlich die Bedeutung von „Erklärung, Deutung, Erläuterung“ hat, für die Exegese des Korans verwendet. Etymologisch hängt er mit dem hebräischen Begriff Pescher zusammen, der im spätantiken Judentum eine Form der Bibelauslegung bezeichnete. Al-Dschurdschānī definierte den Begriff Tafsīr in dem spezifisch religiösen Sinn als „die Erklärung des Sinns (maʿnā) eines Koranverses, seiner Bedeutung (šaʾn), Geschichte (qiṣṣa) und des Anlasses, aufgrund dessen er herabkam (Asbāb an-nuzūl, arab. أسباب النزول), mit einem Ausdruck, der in evidenter Weise darauf hinweist.“ (de)
- El tafsir (en árabe, تفسير, romanizado: tafsīr) se refiere a la exégesis e interpretación, normalmente del Corán. El autor de un tafsir es llamado un mufassir (en árabe, مُفسّر; plural: en árabe, مفسّرون, romanizado: mufassirūn). Un tafsir coránico trata de aportar aclaraciones, explicaciones, interpretaciones, contextos o comentarios para una clara comprensión y convicción de la voluntad de Dios. (es)
- Tafsir (Arabic: تفسير, romanized: tafsīr [tafˈsiːr]) refers to exegesis, usually of the Quran. An author of a tafsir is a mufassir (Arabic: مُفسّر; plural: Arabic: مفسّرون, romanized: mufassirūn). A Quranic tafsir attempts to provide elucidation, explanation, interpretation, context or commentary for clear understanding and conviction of God's will. (en)
- Nell'Islam, il tafsīr (in arabo: ﺗﻔﺴﻴﺮ) indica l'interpretazione autentica data dai dotti (ʿulamāʾ) musulmani agli ardui passaggi del Corano; quale finalità dell'esegesi, l'insegnamento divino che ne discende giova al cammino salvifico che ogni credente (muslim) ha da percorrere nella vita terrena, con l'attesa fiduciosa della ricompensa celeste. Gli esegeti, o mufassirūn (ﻣﻔﺴﺮﻭﻥ), sono annoverati fra i principali dotti in «scienze religiose» (ʿulūm dīniyya): infatti, oltre a una formazione teologica, devono avere un'ottima preparazione linguistica, tradizionistica e storica. (it)
- Tafsîr (arabe : تَفْسِير tafsīr, « explication ») est le terme arabe pour désigner une exégèse du Coran. Le tafsîr du Coran, basé sur les hadîths, ne relève que du sens apparent (zahîr) du texte sacré, sans s'attacher aux interprétations ésotériques (bâtin).L'auteur d'un tafsir est un moufassir (arabe : مفسر, mufassir, pluriel : مفسرون, mufassirūn). Le travail d'interprétation est plus qu'un commentaire du sens simple des versets. Il requiert de son auteur une grande érudition en matière de tradition orale (hadîth) mais aussi une maîtrise parfaite de la langue arabe et de ses subtilités. (fr)
- Tafsir (Arabisch: تفسير) is binnen de islam de exegese en interpretatie van de Koran. Een persoon die de tafsir schrijft, wordt een mufassir genoemd. Tafsir richt zich op het Arabisch uit de tijd van Mohammed, grammaticale analyse en de volgorde en de aanleidingen waarop en waarna de Mekkaanse soera's en de Medinaanse soera's zijn geschreven. Volgens anderen, zoals (overleden 1144), zou deze tekstuele uitleg ta'wiel heten en zou tafsir zich beperken tot de uitleg van woorden in de Koran. (nl)
- Tafsir (arab. تفسير) – ogólny komentarz koraniczny. W tradycji islamu rozróżnia się dwa typy komentarza do Koranu: tafsir i . Pierwszy z nich obejmuje wszystkie aspekty objaśniania Koranu, natomiast drugi ma charakter szczególnie głęboki, ezoteryczny. Sam wyraz tawil oznacza bowiem sięganie do źródeł, do początków. Ten drugi typ komentarza pojawił się później. (pl)
- Tafsir (em árabe: تفسير, trans.: Tafsīr, em teoria: interpretação) é o termo árabe para a prática da exegese do Alcorão. O tasfir passou a se existir após a morte de Maomé, para combater ambiguidades, variações de textos, passagens defeituosas e aparentes contradições dos escritos sagrados de sua autoria. O tafsir por vezes aplica princípios da hermenêutica, embora seja comum a aplicação de critérios pessoais. (pt)
|
