| dbo:abstract
|
- الاستدامة هي مصطلح بيئي يصف كيف تبقى الانظمة الحيوية متنوعة ومنتجة مع مرور الوقت. والاستدامة بالنسبة للبشر هي القدرة على حفظ نوعية الحياة التي نعيشها على المدى الطويل وهذا بدوره يعتمد على حفظ العالم الطبيعي والاستخدام المسؤول للموارد الطبيعية. لقد أصبح مصطلح الاستدامة واسع النطاق ويمكن تطبيقه تقريبا على كل وجه من وجوه الحياة على الأرض، بدءًا من المستوى المحلي إلى المستوى العالمي وعلى مدى فترات زمنية مختلفة. المناطق الرطبة والغابات السليمة هي أمثلة على النظم الحيوية المستدامة. إن الدورات الكيميائية الحيوية الخفية تعيد توزيع الماء والأكسجين والنيتروجين والكربون في النظم الحية وغير الحية في العالم، وأمنت حياة دائمة لملايين السنين. ولكن مع ازدياد عدد البشر، سكان هذه الأرض، انحدرت النظم البيئية الطبيعية وكان للتغيير في ميزان الدورات الطبيعية أثرًا سلبيًا على كل من البشر والمنظومات الحية الأخرى. هناك أدلة علمية كثيرة على أن البشرية تعيش بطريقة غير مستدامة، وأن إعادة الاستخدام البشري للموارد الطبيعية إلى داخل الحدود المستدامة يتطلب جهدًا جماعيًا كبيرًا. إن سبل العيش باستدامة أكثر يمكن أن يأخذ أنماطا عديدة بدءًا من إعادة تنظيم الأوضاع المعيشية (على سبيل المثال، القرى البيئية، ، والمدن المستدامة)، وإعادة تقييم القطاعات الاقتصادية (الزراعة المعمرة، والمباني الخضراء، والزراعة المستدامة)، أو ممارسات العمل (الهندسة المعمارية المستدامة)، وذلك باستخدام العلم لتطوير تقنيات جديدة (تقنية بيئية، والطاقة المتجددة)، لإجراء تعديلات في أنماط الحياة الفردية التي تحافظ على الموارد الطبيعية. (ar)
- El terme desenvolupament sostenible o desenvolupament durable (o encara sostenible i sustentable) va ser formalitzat per la primera vegada el 1987 dins de l'Informe Brundtland que va redactar la Comissió Mundial de Medi i Desenvolupament de les Nacions Unides, creada a l'Assemblea de les Nacions Unides de 1983. El 1992 es va definir al Principi 3 de la Declaració de Rio, celebrada a Rio de Janeiro el 1992, com a "un desenvolupament que satisfà les necessitats de les generacions presents sense comprometre les possibilitats de les generacions futures perquè puguin atendre les seves pròpies necessitats". El desenvolupament sostenible, en comptes de considerar únicament el desenvolupament econòmic com es feia antigament, requereix forçosament, de més a més, un desenvolupament ecològic i social. És un concepte molt lligat a la sostenibilitat i a la capacitat de càrrega. La UNESCO va formular una distinció entre el concepte de desenvolupament sostenible i sostenibilitat de la següent manera: "Sostenibilitat sovint es considera un objectiu a llarg termini (és a dir, un món més sostenible), mentre que desenvolupament sostenible es refereix a molts processos i vies per aconseguir-ho." El concepte de desenvolupament sostenible ha estat criticat de diferents maneres. Tot i que alguns ho veuen com a paradoxal (o un oxímoron) i consideren que el desenvolupament és inherentment insostenible, d'altres estan decebuts per la manca de progrés que s'ha aconseguit fins ara. Part del problema és que el "desenvolupament" en si no està definit de manera coherent. El desenvolupament sostenible es va institucionalitzar per primera vegada amb el Procés de Rio iniciat a la Cimera de la Terra de 1992 a Rio de Janeiro. El 2015 l'Assemblea General de les Nacions Unides va adoptar els Objectius de Desenvolupament Sostenible (ODS) (2015 a 2030) i va explicar com s'integren i que són indivisibles dels objectius per aconseguir un desenvolupament sostenible a nivell mundial. Els 17 objectius aborden els reptes globals, com ara la pobresa, la desigualtat, el canvi climàtic, la degradació ambiental, la pau i la justícia. (ca)
- La sostenibilitat és un concepte econòmic, social i ecològic complex entorn de les relacions entre les societats i el medi ambient. Pretén ser una manera d'organitzar l'activitat humana de manera que la societat i els seus membres siguin capaços de satisfer les seves necessitats i expressar el seu potencial màxim en el present al mateix temps que es manté la biodiversitat i els ecosistemes naturals, i planejar i actuar per poder mantenir aquests ideals indefinidament. La sostenibilitat afecta a tots els nivells organitzatius, des del barri fins al planeta sencer. És sovint una qüestió controvertida. Va ser un dels eixos del Fòrum Universal de les Cultures, Barcelona-2004. La sostenibilitat consisteix a proveir el millor possible avui sense posar en perill els recursos de demà, és a dir, exactament evitar el que la cultura popular en castellà anomena pan para hoy y hambre para mañana (pa per avui, fam per demà), aplicat en el sentit més ampli i a tota mena de recursos: econòmics, materials, humans, socials i ambientals. L'Informe Brundtland de 1987 ho defineix tècnica i oficialment com a «satisfer les necessitats de la generació actual sense comprometre la capacitat per satisfer les necessitats de les generacions futures.» En economia, el creixement sostenible consisteix en augments d'ingressos actuals tals que es puguin mantenir al llarg del temps sense comprometre els futurs. Per exemple, una inversió que permet produir més, i per tant fermés negoci i vendre més en principi seria sostenible. Un exemple d'ingressos no sostenibles són els obtinguts ràpidament per la venda d'empreses, ja que després no es pot guanyar diners amb elles, i en general la venda o supressió de recursos materials o humans, pel mateix motiu, o d'un local necessari si després s'ha de llogar més car. (ca)
- V ekologii je udržitelnost schopnost biologických systémů udržovat diverzitu a produktivitu na dobu neurčitou.V širším kontextu je udržitelnost vytrvalost systémů a procesů. Udržitelnost je definovaná v kontextu lidské civilizace jako praktická schopnost uspokojit základní potřeby dneška bez kompromitování schopnosti budoucích generací uspokojit jejich základní potřeby a udržet jejich životní úroveň. Udržitelná společnost musí být vystavena tak, aby její životní styl a podnikání nebyly v rozporu s inherentní schopností přírody udržet život. Organizačním principem udržitelnosti je udržitelný rozvoj, který zahrnuje čtyři propojené oblasti: ekologii, ekonomii, politiku a kulturu. Věda udžitelnosti zkoumá udržitelný rozvoj a environmentalistiku. Tento termín má původ v ekologii, jako schopnost ekosystému udržet ekologické procesy a funkce i biologickou rozmanitost a produktivitu, do budoucnosti. V současnosti se udržitelnost vztahuje na mnoho oblastí, včetně ekonomiky, prostředí, produkce potravin a energie, a architektury/stavebnictví. Může být zkoumána na různých úrovních, od místní až k planetární. (cs)
- Udržitelný rozvoj (anglicky: Sustainable development) je způsob rozvoje lidské společnosti, který uvádí v soulad hospodářský a společenský pokrok s plnohodnotným zachováním životního prostředí. Mezi hlavní cíle udržitelného rozvoje patří zachování životního prostředí budoucím generacím, v co nejméně pozměněné podobě, z hospodářského hlediska je hlavní snahou vytvářet svět bez konzumu (spotřeby), tedy vytvářet čím dál kvalitnější produkty, které umožní trvalý blahobyt (trvalá udržitelnost), a v sociální oblasti jde o podporu komunitního života a tvořit sociální stát směřující k sociálnímu welfare. Udržitelný rozvoj je tedy postaven na sociálním, ekonomickém a environmentálním pilíři, jimž by měl být věnován stejný podíl. V současné době se chybně spojuje udržitelný rozvoji pouze s environmentálním pilířem. Zároveň jak environmentální, tak sociální pilíř bohužel dosud zůstávají upozaděny kvůli hospodářskému rozvoji. (cs)
- تنمية مستدامة هي التنمية التي تأخذ بعين الاعتبار الأبعاد الاجتماعية والبيئية إلى جانب الأبعاد الاقتصادية لحسن استغلال الموارد المتاحة لتلبية حاجيات الأفراد مع الاحتفاظ بحق الأجيال القادمة. ويواجه العالم خطورة التدهور البيئي الذي يجب التغلب عليه مع عدم التخلي عن حاجات التنمية الاقتصادية وكذلك المساواة والعدل الاجتماعي. (ar)
- Βιωσιμότητα (ή αειφορία) είναι ένα πρότυπο παραγωγής το οποίο στοχεύει στο καλύτερο οικονομικό αποτέλεσμα τόσο για τον Άνθρωπο όσο και για το φυσικό περιβάλλον, τόσο στο παρόν όσο και στο αόριστο μέλλον. Βασικό της στοιχείο είναι η ισορροπία μεταξύ παραγωγής αγαθών και πρώτης ύλης (που δαπανήθηκε για να επιτευχθεί η παραγωγή). Στόχος των βιώσιμων διαδικασιών είναι να επιτύχουν περισσότερη παραγωγή με μικρότερη δαπάνη πρώτης ύλης, γι' αυτό η βιωσιμότητα αναφέρεται μαζί με την ανακύκλωση, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τον βιοκλιματικό σχεδιασμό. Η βιωσιμότητα υπονοεί ότι οι φυσικοί πόροι υφίστανται εκμετάλλευση με ρυθμό μικρότερο από αυτόν με τον οποίον ανανεώνονται, διαφορετικά λαμβάνει χώρα περιβαλλοντική υποβάθμιση. Θεωρητικά, το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα της περιβαλλοντικής υποβάθμισης είναι η ανικανότητα του γήινου οικοσυστήματος να υποστηρίξει την ανθρώπινη ζωή (οικολογική κρίση). Κατ' επέκταση, στο πολιτικό πεδίο, ο όρος βιωσιμότητα μπορεί να σχετίζεται με τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, τόσο στο παρόν όσο και στο αόριστο μέλλον. Η έννοια της βιωσιμότητας επομένως, στο πλαίσιο μίας αναλυτικότερης προσέγγισης, μπορεί να υποδιαιρεθεί σε «», «» και «». Οι τρεις αυτές κατηγορίες βιωσιμότητας αλληλεπιδρούν αλλά δεν ταυτίζονται απαραιτήτως ως αντικειμενικοί στόχοι. Για περισσότερα στοιχεία δείτε το άρθρο βιώσιμη ανάπτυξη. (el)
- Nachhaltigkeit ist ein Handlungsprinzip zur Ressourcen-Nutzung, bei dem eine dauerhafte Bedürfnisbefriedigung durch die Bewahrung der natürlichen Regenerationsfähigkeit der beteiligten Systeme (vor allem von Lebewesen und Ökosystemen) gewährleistet werden soll. Im entsprechenden englischen Wort sustainable ist dieses Prinzip wörtlich erkennbar: to sustain im Sinne von „aushalten“ bzw. „ertragen“. Mit anderen Worten: Die beteiligten Systeme können ein bestimmtes Maß an Ressourcennutzung „dauerhaft aushalten“, ohne Schaden zu nehmen. Das Prinzip wurde zuerst in der Forstwirtschaft angewendet: Im Wald ist nur so viel Holz zu schlagen wie permanent nachwächst. Als in der zweiten Hälfte des 20. Jahrhunderts erkannt wurde, dass alle Rohstoffe und Energievorräte auf der Welt auszugehen drohen, ging sein Gebrauch auf den Umgang mit allen Ressourcen über. In seiner ersten und älteren Bedeutung weist „nachhaltig“ als Adjektiv oder bei adverbialem Gebrauch darauf hin, dass eine Handlung längere Zeit anhaltend wirkt. Beispiel: Die (ungeregelte) Ressourcennutzung führt über längere Zeit zum Verlust der Ressourcen. Da das oben genannte Handlungsprinzip das Gegenteil, nämlich die Ressourcenerhaltung trotz Nutzung zum Ziel hat, ist darauf zu achten, dass die erste und die hinzugekommene Bedeutung zueinander nicht widerspruchsfrei sind. (de)
- Η βιώσιμη ανάπτυξη αναφέρεται στην οικονομική ανάπτυξη που σχεδιάζεται και υλοποιείται λαμβάνοντας υπόψη την και τη βιωσιμότητα. Γνώμονας της αειφορίας είναι η μέγιστη δυνατή απολαβή αγαθών από το περιβάλλον, χωρίς όμως να διακόπτεται η φυσική παραγωγή αυτών των προϊόντων σε ικανοποιητική ποσότητα και στο μέλλον. Η βιώσιμη ανάπτυξη προϋποθέτει ανάπτυξη των παραγωγικών δομών της οικονομίας παράλληλα με τις υποδομές για μία ευαίσθητη στάση απέναντι στο φυσικό περιβάλλον και στα οικολογικά προβλήματα (όπως ορίζουν παραδοσιακές επιστήμες σαν τη γεωγραφία). Η βιωσιμότητα υπονοεί ότι οι φυσικοί πόροι υφίστανται εκμετάλλευση με ρυθμό μικρότερο από αυτόν με τον οποίον ανανεώνονται, διαφορετικά λαμβάνει χώρα περιβαλλοντική υποβάθμιση. Θεωρητικά, το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα της περιβαλλοντικής υποβάθμισης είναι η ανικανότητα του γήινου οικοσυστήματος να υποστηρίξει την ανθρώπινη ζωή (οικολογική κρίση). Σημείο αναφοράς για τις εξελίξεις στη μελέτη της [[Οικολογία| ευαίσθητης ανάπτυξης αποτελεί το πρωτόκολλο του Κιότο, που υπογράφηκε το 1997 (ως συμπλήρωμα της Σύμβασης-Πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για τις Κλιματικές Μεταβολές του 1992) και τέθηκε μερικώς σε ισχύ από το 2005. Ορισμένες από τις τάσεις και τα ζητήματα που απασχολούν τη βιώσιμη ανάπτυξη στην Ευρώπη από τη δεκαετία του 1990 είναι: η προώθηση χρήσης «ενεργειακά καθαρών» μορφών μετακίνησης (π.χ. ηλεκτρικά αυτοκίνητα), η «βιωσιμότερη» αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, ο οικολογικός χαρακτηρισμός καταναλωτικών προϊόντων, η βιοτεχνολογία, η εξάλειψη φυλετικών και σεξιστικών διακρίσεων στον εργασιακό τομέα κλπ. Συναφείς όροι, οι οποίοι συνήθως χρησιμοποιούνται με σχεδόν ταυτόσημη έννοια, είναι η πράσινη ανάπτυξη και η πράσινη οικονομία. Ωστόσο πρέπει να τονισθεί πως η πράσινη ανάπτυξη δίνει προτεραιότητα στην περιβαλλοντική βιωσιμότητα και όχι στην οικονομική ανάπτυξη ενώ σχετίζεται, έως έναν βαθμό τουλάχιστον, με τα πράσινα κόμματα της πολιτικής οικολογίας. Από την άλλη, η πράσινη οικονομία αποτελεί ουσιαστικά εφαρμογή των οικολογικών οικονομικών, μίας ετερόδοξης οικονομολογικής σχολής με παρεμφερείς προβληματισμούς, δίνοντας έμφαση στις ήπιες μορφές ενέργειας. Η αειφόρος ανάπτυξη, η πράσινη ανάπτυξη και η πράσινη οικονομία, ανάμεσα στ' άλλα, μπορούν να αξιοποιούν και τα σύγχρονα τεχνολογικά εργαλεία που παρέχει η επιστήμη των περιβαλλοντολόγων μηχανικών, καθώς και τις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής. (el)
- Daŭripovo (aŭ daŭropovo, daŭreblo, daŭrigeblo aŭ elteneblo) karakterizas evoluon aŭ agomanieron, kiu kontentigante la postulojn de la nuntempo povas daŭri ankaŭ en la estonto, aŭ almenaŭ ne endanĝerigas la eblecojn de sekvantaj generacioj realigi vivon de komparebla kvalito. Daŭripovo estas kompleksa, larĝa koncepto, kies kerno estas la strebado al inda vivkvalito por ĉiuj homoj, nunaj kaj estontaj, per la plej diversaj klopodoj, cele al evoluo, kiu estu socie dezirinda, ekonomie vivkapabla, kulture taŭga kaj ekologie plutenebla, sur ĉiuj niveloj . Surbaze de la homaj rajtoj, ĝi emfazas la ligojn kaj reciprokan efikon inter la homaro, la ekosistemoj, la naturmediaj rimedoj (akvo, aero, energio) kaj la homaj bezonoj (nutraĵo, sano, edukado, loĝado, sekureco), fronte al problemoj tiaj kiaj malriĉeco, , , poluado kaj detru-minacoj al biodiverseco. Esenca trajto de daŭropovaj sistemoj estas ilia resilienco kontraŭ detruaj influoj. Dum la 1990-aj jaroj daŭripovo fariĝis vaste rekonata politika celo. Tamen en la praktiko oni ankoraŭ malmulte atentas ĝin. Dum pasinte regis la aliro: unue antaŭenpeli ekonomian kreskon, poste ripari la ekologiajn kaj sociajn sekvojn, ni nun konscias, ke necesas nova kompleksa pripensado, kiu integrigas ekologiajn, sociajn kaj ekonomiajn konsiderojn. En la nederlanda gazeto Trouw aperis frontpaĝe artikolon pri la Esperanto-movado en kiu F. Gobbo, diris ke estas defio nuntempe utiligi lingvon kia Esperanto por strebi al justa ekonomio, ĉar kapitalismo por tiu ĉi planedo ne estas daŭrebla sistemo. Tial oni nun, almenaŭ parole, propagandas la ideon de "Daŭripova kreskado". Sed aliaj pensas, ke tio estas neakordigebla, rimarkigas, ke se ĉiuj homoj sur Tero dezirus ĝui la nuntempan vivnivelon kaj de Eŭropo (se temus pri Usono estus eĉ pli malbone!), tio bezonigus la rimedoriĉojn de pluraj planedoj! Tial ili admonas pri daŭripova malkresko. Sed elpensi tian aferon, kaj ankoraŭ pli efektivigi ĝin estas malfacilaj aferoj! (eo)
- La daŭripova disvolviĝo, ankaŭ nomata daŭrigebla disvolvo laŭ NPIV (en: Sustainable development, fr: développement durable), estas koncepto de , aplikata al la ekonomia kresko rekonsiderata je monda skalo por preni en kalkulon la ĝeneralajn mediajn aspektojn de la tuta terglobo. Laŭ difino proponita en 1987 de la Monda Komisiono pri Medio kaj Disvolvo (en: World Commission on Environment and Development; fr: Commission mondiale sur l’environnement et le développement) en la , la daŭriva disvolviĝo estas: « disvolviĝo, kiu respondas al la bezonoj de la nunaj generacioj sen malutili al la kapablo de la estontaj generacioj, respondi al siaj. Du konceptoj apartenas al tiu nocio:
* la koncepto de « bezonoj », kaj pli aparte la fundamentaj bezonoj de la plejsenprovizuloj, al kiuj necesas konsenti la plej altan prioritaton.
* la ideo de la limigoj, kiujn la stato de niaj teknikoj kaj de nia socia organizado trudas super la kapablo de la medio respondi al la nunaj kaj estontaj bezonoj » Fronte al la urĝeco de la ekologia kaj sociala krizo, kiu manifestiĝas de nun laŭ tutmonda maniero (klimata ŝanĝo, maloftiĝo de la krudmaterialoj kun aparte la alproksimiĝo de la petrolpinto, diferenco inter disvolviĝintaj landoj kaj evolulandoj, nutra sekureco, senarbarigo kaj drasta perdo de biodiverseco, kresko de la monda loĝantaro, naturaj kaj industriaj katastrofoj), la daŭriva disvolviĝo estas respondo de ĉiuj agantoj (Ŝtatoj, ekonomiaj agantoj, civila socio), kulturaj kaj sociaj agantoj de la disvolviĝo. Temas ankaŭ, pri apogo sur novaj universalaj valoroj (responseco, ekologia partopreno kaj interpartigo, principo de singardo, debato …) aserti duoblan konsideron:
* En la tempo: oni rajtas uzi la krudmaterialojn de la Tero, sed oni devas certigi la ĉiamecon por la estontaj generacioj;
* En la spaco: ĉiu homo havas la saman rajton al la krudmaterialoj de la Tero (principo de universala destino de la bienoj). La daŭriva disvolviĝo koncernas ĉiujn agadsektorojn: agrikulturo, industrio, loĝejaro, familia oraganizo, sed ankaŭ servoj (financo, turismo,…) kiuj, male al kelkfoje disvastigita opinio, ne estas nur . (eo)
- Nachhaltige Entwicklung ist die deutsche Übersetzung des englischen Begriffs sustainable development („aufrechterhaltbare/durchhaltbare Entwicklung“). Sie bezeichnet eine Entwicklung, die den Bedürfnissen der jetzigen Generation dient, ohne die Möglichkeiten künftiger Generationen zu gefährden, ihre Bedürfnisse zu befriedigen (verkürzte Definition gemäß dem Brundtland-Bericht). Der Ursprung der Idee liegt in dem Begriff der Nachhaltigkeit, welcher erstmals in der deutschsprachigen Forstwirtschaft auftauchte. Heute bezieht sich der Begriff in der Regel auf soziale, ökonomische und ökologische Aspekte der Nachhaltigkeit und wurde in die auf internationaler und supranationaler Ebene geführten politischen und wissenschaftlichen Diskussionen aufgenommen. Im Jahr 2015 wurden im Rahmen der Agenda 2030 der Vereinten Nationen 17 Ziele für nachhaltige Entwicklung beschlossen. (de)
- En ecología, sostenibilidad o sustentabilidad describe cómo los sistemas biológicos se mantienen productivos con el transcurso del tiempo. Se refiere al equilibrio de una especie con los recursos de su entorno. Por extensión se aplica a la explotación de un recurso por debajo del límite de renovación de estos. El desarrollo sustentable es sinónimo de sostenible y es un término acuñado desde el informe de Brundtland de 1987, redactado por la ONU, por la Doctora Gro Harlem Brundtland, y que se llamó originalmente "Nuestro Futuro Común". La frase que resume Desarrollo Sustentable en el informe es el siguiente: Satisfacer las necesidades de las generaciones presentes sin comprometer las posibilidades de las del futuro para atender sus propias necesidades. Los tres pilares que se relacionan en el Desarrollo Sustentable son la economía, el medio ambiente y la sociedad. La finalidad de su relación es que exista un desarrollo económico y social respetuoso con el medio ambiente Desde la perspectiva de la prosperidad humana y según el Informe Brundtland de 1987, la sostenibilidad consiste en satisfacer las necesidades de la actual generación sin sacrificar la capacidad de futuras generaciones de satisfacer sus propias necesidades. La sostenibilidad es un proceso socio-ecológico caracterizado por un comportamiento en busca de un ideal común. Es un término ligado a la acción del ser humano en relación con su entorno, se refiere al equilibrio que existe en una especie basándose en su entorno y todos los factores o recursos que tiene para hacer posible el funcionamiento de todas sus partes, sin necesidad de dañar o sacrificar las capacidades de otro entorno. Por otra parte, sostenibilidad en términos de objetivos, significa satisfacer las necesidades de las generaciones actuales, pero sin afectar la capacidad de las futuras, y en términos operacionales, promover el progreso económico y social respetando los ecosistemas naturales y la calidad del medio ambiente. (es)
- Las expresiones desarrollo sostenible, desarrollo sustentable y desarrollo perdurable se aplican al principio organizador para alcanzar los objetivos de desarrollo humano y al mismo tiempo sostener la capacidad de los sistemas naturales de proporcionar los recursos naturales y los servicios del ecosistema en función de los cuales dependen la economía y la sociedad, atendiendo -muy especialmente- la preservación de sitios históricos y culturales. El resultado deseado es una situación de sociedad donde las condiciones de vida y los recursos se utilizan para continuar satisfaciendo las necesidades humanas sin socavar la integridad y la estabilidad del sistema natural. También puede definirse como el desarrollo que satisface las necesidades del presente sin comprometer la capacidad de las generaciones futuras para satisfacer las suyas propias. Su definición se formalizó por primera vez en el documento conocido como el Informe Brundtland de 1987, denominado así por la primera ministra noruega Gro Harlem Brundtland, fruto de la Comisión Mundial de Medio Ambiente y Desarrollo de Naciones Unidas, creada durante la Asamblea de las Naciones Unidas en 1983. Dicha definición se asumió en el Principio 3º de la Declaración de Río (1992) aprobada en la Conferencia de las Naciones Unidas sobre el Medio Ambiente y el Desarrollo. Es a partir de este informe cuando se acató el término inglés sustainable development, y de ahí nació la confusión entre los términos «desarrollo sostenible» y «desarrollo sustentable». La diferencia es sustantiva ya que «desarrollo sostenible» implica un proceso en el tiempo y espacio y va de la mano de la eficiencia, lo cual le permite además ser eficaz. Mientras que el «desarrollo sustentable» implica una finalidad (aquí/ahora) y va de la mano de la eficacia, pero no necesariamente de la eficiencia. Por tanto, un verdadero desarrollo sostenible implica por añadidura sustentabilidad, pero la sustentabilidad no implica necesariamente sostenibilidad. En resumen, el desarrollo sostenible o sustentable es un concepto desarrollado hacia el fin del siglo XX como alternativa al concepto de desarrollo habitual, haciendo énfasis en la reconciliación entre el bienestar económico, los recursos naturales y la sociedad, evitando comprometer la posibilidad de vida en el planeta, ni la calidad de vida de la especie humana. El Informe sobre la Situación del Voluntariado en el Mundo resalta que, en la mayoría de sociedades del mundo, los voluntarios contribuyen de forma significativa al desarrollo económico y social. En la actualidad, existe una preocupación generalizada, por el fenómeno del cambio climático, con el cuidado del medio ambiente y la conservación de bienes materiales e inmateriales de interés histórico - cultural, para que las nuevas generaciones, puedan ser continuadoras, de un planeta Tierra, con futuro. (es)
- Garapen iraunkorra, jasangarria edo sostengagarria garapen mota bat da (ekonomiarena, hiriena, gizartearena eta abarrena), ondorengo belaunaldien garapena eragozten ez duena, baliabide naturalen eta ondarearen kalitatea eta kantitatea gordetzen baititu. Helburua, hiru zutabe hauek bateratzea da:
* Ingurumenaren babesa.
* Aurrerapen ekonomikoa.
* Bidezko gizartea. Bateratze hori hiru zutabeen edo kontzeptuen arteko harremanean datza. Harreman hori 3 B kontzeptuak dira:
* Bideragarria (ingurumenaren eta ekonomiaren arteko oreka).
* Bidezkoa (ekonomiaren eta gizartearen arteko oreka).
* Bizigarria (gizartearen eta ingurumenaren arteko oreka). 3 B horiek betetzen badira, garapena iraunkorra izango da. (eu)
- Ekologian, jasangarritasuna, iraunkortasuna, eutsigarritasuna edo sostengagarritasuna sistema biologikoak aniztasunez eta produktibo mantentzeko ahalmena da. Bizi luzeko hezegune eta basoak dira sistema biologiko jasangarrien adibide garbia. Definizio orokorragoa hartuta, jasangarritasuna sistemen eta prozesuen irauteko ahalmenari ere esaten zaio. Jasangarritasuna antolatzeko printzipioa berez garapen jasangarria da. Azken horrek lau domeinu lotzen ditu; ekologia, ekonomia, politika eta kultura. arduratzen da garapen jasangarria eta ingurumena aztertzeaz. (eu)
- Le développement durable (en anglais : sustainable development, parfois traduit par développement soutenable) est une conception du développement qui s'inscrit dans une perspective de long terme et en intégrant les contraintes environnementales et sociales à l'économie. Selon la définition donnée dans le rapport de la Commission mondiale sur l'environnement et le développement de l'Organisation des Nations unies, dit rapport Brundtland, où cette expression est apparue pour la première fois en 1987, « le développement durable est un développement qui répond aux besoins du présent sans compromettre la capacité des générations futures de répondre aux leurs ». Cette notion s'est imposée à la suite de la prise de conscience progressive, depuis les années 1970, de la finitude écologique de la Terre, liée aux limites planétaires sur le long terme. La notion fait toutefois l'objet de , notamment de la part des tenants de la décroissance, pour lesquels cette notion reste trop liée à celle de la croissance économique, mais aussi de la part de ceux qui y voient un frein au développement. Des Objectifs de développement durable sont définis par les nations unies. (fr)
- Les termes durabilité ou soutenabilité sont utilisés depuis les années 1990 pour désigner une configuration de la société humaine qui lui permet d'assurer sa pérennité. Une telle organisation humaine repose sur le maintien d'un environnement vivable, permettant le développement économique et social à l'échelle planétaire et, selon les points de vue, sur une organisation sociale équitable. La période de transition vers la durabilité peut se faire par le développement durable, via la transition énergétique et la transition écologique notamment. En 1987, le rapport Brundtland définissait le développement durable comme l'objectif de développement compatible avec les besoins des générations futures. Il repose sur trois piliers : économique, environnemental et d'équité sociale. La durabilité est la qualité d'un bien qui dure. En droit, c'est la période d'utilisation d'un bien[citation nécessaire]. Dans le domaine de la sûreté de fonctionnement, c'est l'aptitude d'un bien à accomplir une fonction jusqu'à ce qu'un état limite soit atteint, ce qu'on appelle couramment la solidité d'un objet ou d'un équipement, par opposition à l'obsolescence. (fr)
- Pembangunan berkelanjutan adalah pembangunan yang memenuhi kebutuhan hidup masa sekarang dengan mempertimbangkan pemenuhan kebutuhan hidup generasi mendatang. Prinsip utama pembangunan berkelanjutan ialah mempertahankan kualitas hidup bagi seluruh manusia pada masa sekarang dan pada masa depan secara berkelanjutan. Pembangunan berkelanjutan dilaksanakan dengan prinsip kesejahteraan ekonomi, keadilan sosial, dan pelestarian lingkungan. Pendekatan yang digunakan dalam pembangunan berkelanjutan merupakan pendekatan yang menyeluruh. Pembangunan berkelanjutan sangat memperhatikan dampak dari setiap tindakan sosial dan ekonomi terhadap lingkungan hidup. Dampak buruk terhadap lingkungan hidup harus dihindari dari setiap kegiatan sosial dan ekonomi sehingga kelestarian lingkungan tetap terjaga pada masa sekarang dan pada masa mendatang. Banyak laporan PBB, yang terakhir adalah laporan dari KTT Dunia 2005, yang menjabarkan pembangunan berkelanjutan terdiri dari tiga tiang utama (ekonomi, sosial, dan lingkungan) dengan saling bergantung dan memperkuat. Untuk sebagian orang, pembangunan berkelanjutan berkaitan erat dengan pertumbuhan ekonomi dan bagaimana mencari jalan untuk memajukan ekonomi dalam jangka panjang, tanpa menghabiskan modal alam. Namun untuk sebagian orang lain, konsep "pertumbuhan ekonomi" itu sendiri bermasalah, karena sumberdaya bumi terbatas. (in)
- Dalam ekologi, keberlanjutan (bahasa Inggris: sustainablity), berasal dari kata 'sustain' yang artinya 'berlanjut' dan 'ability' yang artinya 'kemampuan'; yaitu sebuah yang tetap mampu menghidupi keanekaragaman hayati dan produktivitas tanpa batas. Suatu lahan dan hutan basah yang sehat dan berumur panjang adalah contoh sistem biologi berkelanjutan. Dalam istilah yang lebih umum, keberlanjutan adalah daya tahan suatu sistem dan proses. Prinsip pengorganisasian keberlanjutan merupakan suatu pembangunan berkelanjutan, yang mencakup empat ranah yang saling terhubung, yaitu ekologi, ekonomi, politik dan budaya. merupakan kajian tentang pembangunan berkelanjutan dan ilmu lingkungan. Istilah 'keberlanjutan' dapat didefinisikan sebagai proses sosio-ekologis yang ditandai dengan pencapaian cita-cita yang sama. Cita-cita menurut definisinya tak terjangkau dalam ruang dan waktu tertentu. Namun, dengan terus-menerus, juga dengan pendekatan yang dinamis, proses tersebut menghasilkan sistem berkelanjutan. Ekosistem dan lingkungan yang sehat diperlukan untuk kelangsungan hidup manusia dan organisme lainnya. Cara mengurangi dampak negatif manusia adalah dengan , dan . Informasi diperoleh dari kimia hijau, ilmu bumi, ilmu lingkungan dan biologi konservasi. Ilmu ekologi mempelajari bidang penelitian akademis yang bertujuan untuk mengatasi ekonomi manusia dan ekosistem alamiah. Keberlanjutan juga merupakan tantangan sosial yang melibatkan hukum internasional dan nasional, perencanaan kota dan transportasi, gaya hidup lokal dan individual, serta . Cara hidup yang lestari dapat dilakukan dengan menata ulang kondisi kehidupan (misalnya, dengan adanya perkampungan dan kota madya hijau, serta kota berkelanjutan); mengkaji ulang sektor ekonomi (permakultur, bangunan hijau, pertanian berkelanjutan); atau praktik kerja (arsitektur berkelanjutan), yang menggunakan sains untuk mengembangkan teknologi baru (seperti , energi terbarukan, serta daya fisi dan fusi yang berkelanjutan); atau merancang sistem dengan cara yang fleksibel dan reversibel, dan menyesuaikan gaya hidup individu dengan melestarikan sumber daya alam. "Istilah 'keberlanjutan' harus dipandang sebagai sasaran manusia menuju keseimbangan ekosistem manusia itu sendiri (homeostasis), sementara 'pembangunan berkelanjutan' mengacu pada pendekatan holistik dan proses sementara yang membawa kita pada titik akhir keberlanjutan." (305). Terlepas dari meningkatnya penggunaan istilah 'keberlanjutan', kemungkinan besar masyarakat akan mencapai kelestarian lingkungan, yang terus berlanjut, dalam kaitannya dengan degradasi lingkungan, perubahan iklim, konsumsi berlebih, pertumbuhan penduduk dan ekonomi yang tak terbatas dalam . (in)
- Sustainable development is an organizing principle for meeting human development goals while also sustaining the ability of natural systems to provide the natural resources and ecosystem services on which the economy and society depend. The desired result is a state of society where living conditions and resources are used to continue to meet human needs without undermining the integrity and stability of the natural system. Sustainable development was defined in the 1987 Brundtland Report as "Development that meets the needs of the present generation without compromising the ability of future generations to meet their own needs". As the concept of sustainable development developed, it has shifted its focus more towards the economic development, social development and environmental protection for future generations. Sustainable development was first institutionalized with the Rio Process initiated at the 1992 Earth Summit in Rio de Janeiro. In 2015 the United Nations General Assembly adopted the Sustainable Development Goals(2015 to 2030) and explained how the goals are integrated and indivisible to achieve sustainable development at the global level. The 17 goals address the global challenges, including poverty, inequality, climate change, environmental degradation, peace, and justice. Sustainable development is interlinked with the normative concept of sustainability. UNESCO formulated a distinction between the two concepts as follows: "Sustainability is often thought of as a long-term goal (i.e. a more sustainable world), while sustainable development refers to the many processes and pathways to achieve it." The concept of sustainable development has been criticized in various ways. While some see it as paradoxical (or an oxymoron) and regard development as inherently unsustainable, others are disappointed in the lack of progress that has been achieved so far. Part of the problem is that "development" itself is not consistently defined. (en)
- Per sviluppo sostenibile si intende uno sviluppo che soddisfi sia le esigenze della generazione attuale che di quelle future. Tante sono le organizzazioni pubbliche e private che adottano i bilanci sociali o report di sostenibilità e misurano gli impatti generati dalle proprie attività economiche per essere in linea con gli obiettivi di sviluppo sostenibile delle Nazioni Unite. L’economia sostenibile non è orientata soltanto al profitto, ma al benessere e al miglioramento della qualità della vita, alcune organizzazioni internazionali sono arrivate ad adottare il cosiddetto ‘bilancio integrato’ che unisce la rendicontazione delle attività finanziarie con quella delle attività non finanziarie (bilanci sociali). In questo approccio il concetto di sostenibilità deve essere parte centrale e fondamentale dello sviluppo sociale, economico e ambientale di tutte le Nazioni. I Paesi a economia in via di sviluppo sono quelli che più necessitano di modelli di economia circolare e, allo stesso tempo, di tutela dei diritti. (it)
- La sostenibilità è la caratteristica di un processo o di uno stato che può essere mantenuto a un certo livello indefinitamente. In ambito ambientale, economico e sociale, essa è il processo di cambiamento nel quale lo sfruttamento delle risorse, il piano degli investimenti, l'orientamento dello sviluppo tecnologico e le modifiche istituzionali sono tutti in sintonia e valorizzano il potenziale attuale e futuro al fine di far fronte ai bisogni e alle aspirazioni dell'uomo. Il principio guida della sostenibilità è lo sviluppo sostenibile, che riguarda, in modo interconnesso, l'ambito ambientale, quello economico e quello sociale. I settori culturali, tecnologici e politici sono, invece, considerati come sotto-settori dello sviluppo sostenibile. Per sviluppo sostenibile si intende lo sviluppo volto a soddisfare i bisogni della generazione presente senza compromettere la capacità delle generazioni future di far fronte ai propri bisogni. Tuttavia, il primo riferimento storico al concetto di sostenibilità "intergenerazionale" è contenuto nella costituzione pastorale Gaudium et spes pubblicata a conclusione del Concilio Vaticano II nel 1965 . Il termine "sviluppo sostenibile" è stato introdotto per la prima volta dal Rapporto Brundtland della (1987). La sostenibilità è anche definita come un processo socio-ecologico caratterizzato dal desiderio di perseguire un ideale comune. Per quanto possa essere difficile raggiungere tale ideale, un atteggiamento perseverante e dinamico fa in modo che il processo dia luogo a un sistema sostenibile. Ecosistemi e sistemi ambientali sani sono necessari per la sopravvivenza della specie umana e degli organismi viventi. Alcune modalità per ridurre l'impatto negativo dell'uomo sull'ambiente sono l'ingegneria chimica ecosostenibile, la e la . Le informazioni vengono raccolte per mezzo dei sistemi di informatica verde, chimica verde, scienze della terra, scienze ambientali e biologia della conservazione. L'economia ecologica si occupa della ricerca accademica sull'economia umana e sugli ecosistemi naturali. Il percorso verso il raggiungimento della sostenibilità rappresenta anche una sfida sociale che coinvolge il diritto internazionale e nazionale, il sistema urbanistico e dei trasporti, gli stili di vita locali e individuali e il consumo critico. Per vivere in modo più sostenibile si può ricorrere ad alcune strategie, come la riorganizzazione delle condizioni di vita (ad esempio, ecovillaggi, e ), la revisione dei settori economici (permacultura, green building, agricoltura sostenibile) o delle prassi lavorative (bioarchitettura), l'utilizzo delle scienze per lo sviluppo di nuove tecnologie , oppure la progettazione di sistemi flessibili e reversibili oltre che l'adattamento degli stili di vita individuali volto alla conservazione delle risorse naturali. Alla luce di fenomeni come il degrado ambientale, il cambiamento climatico, il , l'aumento demografico e la crescita economica illimitata in un sistema chiuso, la concreta possibilità che le società umane possano, in futuro, raggiungere gli obiettivi della sostenibilità ambientale è stata, e continua a rimanere, incerta, nonostante il termine “sostenibilità” goda di una popolarità sempre maggiore. (it)
- 지속 가능한 발전(持續 可能한 發展) 또는 지속 가능한 개발(영어: sustainable development, SD)은 환경을 보호하고 빈곤을 구제하며, 장기적으로는 성장을 이유로 단기적인 자연자원을 파괴하지 않는 경제적인 성장을 창출하기 위한 방법들의 집합을 의미한다. 처음 용어가 등장한 것은 1987년에 발표된 유엔의 보고서 "우리 공동의 미래(브룬트란트 보고서)"였으며, 이에선 '미래 세대가 그들의 필요를 충족시킬 능력을 저해하지 않으면서 현재 세대의 필요를 충족시키는 발전'으로 정의되었다. (ko)
- Duurzame ontwikkeling is ontwikkeling die aansluit op de behoeften van het heden zonder het vermogen van toekomstige generaties om in hun eigen behoeften te voorzien in gevaar te brengen, aldus de definitie van de VN-commissie Brundtland uit 1987. Nadien formuleerde de VN diverse malen duurzaamheidsdoelen. Ook in 2015 zijn door de Verenigde Naties duurzameontwikkelingsdoelstellingen vastgesteld. Duurzaamheid gaat over de schaarste van de hulpbronnen waarmee welvaart wordt voortgebracht, zowel nu als in de toekomst. De oppervlakte van de aarde is eindig; grondstoffen kunnen op raken; en de opnamecapaciteit van de atmosfeer en onze natuurlijke omgeving kent haar grenzen. De termen duurzaamheid en duurzaam gebruik komen van oorsprong uit de bosbouw. Later zijn ze ook in de visserijbiologie gebruikt. In beide gevallen was de betekenis verwant met begrippen uit de ecologie. Het ging er om de natuur zodanig te beheren dat de natuurlijke structuren en processen niet principieel werden aangetast. Concreet: aan visgronden en bossen mocht niet méér vis of hout worden onttrokken dan er door natuurlijke aanwas vanzelf weer bij zou komen. Het respecteren van deze ‘gebruiksruimte’ betekent dat ook toekomstige generaties er gebruik van kunnen blijven maken. Bij duurzame ontwikkeling is dus sprake van een ideaal evenwicht tussen ecologische, economische en sociale belangen. Alle ontwikkelingen die op technologisch, economisch, ecologisch, politiek of sociaal vlak bijdragen aan een gezonde aarde met welvarende bewoners en goed functionerende ecosystemen zijn duurzaam. (nl)
- 지속 가능성(持續可能性)이란 일반적으로, 특정한 과정이나 상태를 유지할 수 있는 능력을 의미한다. 현재는 생물학적, 생활 체계와 관련하여 주로 쓰인다. 생태학적 용어로서의 지속가능성은 생태계가 생태의 작용, 기능, 생물 다양성, 생산을 미래로 유지할 수 있는 능력이다. 인간 사회의 환경, 경제, 사회적 양상의 연속성에 관련된 체계적 개념이다. 지속 가능성은 문명과 인간 활동, 즉 사회를 구성하는 수단으로 의도된 것으로, 이것의 옹호자들은 그들의 필요를 절충하고 현재 한도에서 최대한의 가능성을 짜내면서도, 생물 다양성과 생태계를 보존하고 그러한 이념을 지속적으로 유지하기 위한 계획과 활동을 수행한다. 지속 가능성의 개념은 지역의 이웃으로부터 지구 전체에까지 모든 곳에 영향을 미친다. (ko)
- 持続可能性（じぞくかのうせい、英: sustainability〈サステナビリティ、サステイナビリティ〉）は、将来にわたって現在の社会の機能を継続していくことができるシステムやプロセスのこと。 一般的にはそういった仕組みを指すが、環境学的には生物的なシステムがその多様性と生産性を期限なく継続できる能力のことを指し、さらに組織原理としては、持続可能な発展を意味する。すなわち、人間活動、特に文明の利器を用いた活動が、将来にわたって持続できるかどうかを表す概念であり、エコロジー、経済、政治、文化の4つの分野を含むものとされる。 経済や社会など人間活動全般に用いられるが、特に環境問題やエネルギー問題について使用される。この概念は「ブルントラント報告」（国連環境と開発に関する世界委員会、1987年）で提起された。以上から転じて、企業の社会的責任（CSR）との関係で、企業がその活動を持続できるかどうかという意味で論じられることもあるが、これは本来の用法とは異なる。 (ja)
- In ecologie is duurzaamheid de eigenschap van biologische systemen om voor onbepaalde tijd divers en productief te blijven. Langlevende en gezonde wetlands en bossen zijn voorbeelden van duurzame biologische systemen. Het is de betekenis van duurzaamheid die in het Engels sustainability wordt genoemd. Een duurzaam product is bij zijn levensloop van productie tot en met verwerking als afval niet nadelig voor het grotere systeem, dit soort productie kan lang doorgaan, en is dus duurzaam. Dit moet niet verward worden met de andere betekenis van duurzaam, dat in het Engels durability heet en aangeeft dat een product lang mee gaat. Meer in het algemeen is duurzaamheid het uithoudingsvermogen van systemen en processen. Het organiserend principe voor duurzaamheid is duurzame ontwikkeling, die vier met elkaar verbonden domeinen omvat: ecologie, economie, politiek en cultuur(eepc). Verschillende takken van de wetenschap houden zich met duurzaamheid bezig, zoals milieukunde en ecologische economie. (nl)
- Zrównoważony rozwój, trwały rozwój, trwały i zrównoważony rozwój, ekorozwój, także ogólniej: zrównoważoność – doktryna ekonomii, zakładająca jakość życia na poziomie, na jaki pozwala obecny rozwój cywilizacyjny, w przeciwieństwie do „żelaznej reguły ekonomii” Malthusa. Ideę zrównoważonego rozwoju streszcza pierwsze zdanie raportu WCED z 1987 r. – Nasza wspólna przyszłość: „Na obecnym poziomie cywilizacyjnym możliwy jest rozwój zrównoważony, to jest taki rozwój, w którym potrzeby obecnego pokolenia mogą być zaspokojone bez umniejszania szans przyszłych pokoleń na ich zaspokojenie”. Raport ów dostrzega, że cywilizacja osiągnęła poziom dobrobytu możliwy do utrzymania pod warunkiem odpowiedniego gospodarowania. Model takiej gospodarki zakłada odpowiednio i świadomie ukształtowane relacje pomiędzy wzrostem gospodarczym, dbałością o środowisko (nie tylko przyrodnicze, ale także sztuczne – wytworzone przez człowieka) oraz jakością życia (w tym zdrowiem człowieka). Doktryna zrównoważonego rozwoju dąży do sprawiedliwości społecznej poprzez m.in. ekonomiczną i środowiskową efektywność przedsięwzięć zapewnioną m.in. przez ścisły rachunek kosztów produkcji, rozciągający się również w bardzo złożony sposób na zasoby zewnętrzne (iiSBE). Szerokie zastosowanie w ekonomii zrównoważonego rozwoju ma teoria dobra publicznego. (pl)
- 持続可能な開発（じぞくかのうなかいはつ、英: sustainable development; SD）とは、「将来の世代の欲求を満たしつつ、現在の世代の欲求も満足させるような開発」のこと。「持続可能な発展」と訳されることもある。また、持続可能な開発が行われ持続可能性を得た社会を、持続可能な社会と言う。 (ja)
- Desenvolvimento sustentável é um conceito sistêmico que se traduz num modelo de desenvolvimento global que incorpora os aspectos de um sistema de consumo em massa no qual a preocupação com a natureza, via de extração da matéria-prima, é máxima. Foi usado pela primeira vez em 1987, no Relatório Brundtland, um relatório elaborado pela Comissão Mundial sobre Meio Ambiente e Desenvolvimento, criada em 1983 pela Assembleia das Nações Unidas. A definição mais usada para o desenvolvimento sustentável é: O campo do desenvolvimento sustentável pode ser conceptualmente dividido em três componentes: a sustentabilidade ambiental, sustentabilidade econômica e . (pt)
- Ekologisk hållbarhet handlar om att vårda naturresurser långsiktigt, så att de kan fortsätta försörja mänskligheten och de kommande generationerna med det som behövs. Hållbar utveckling består av tre dimensioner: social hållbarhet, ekonomisk hållbarhet och ekologisk hållbarhet. Dimensionen ekologisk hållbarhet bygger på kunskap om vilken belastning människor och ekosystem tål och hur vi kan undvika skador. Definitionen för ekologisk hållbar utveckling är att den handlar om jordens ekosystem och att på lång sikt kunna behålla dess önskade funktioner, till exempel produktion av energi och mat, tillhandahållande av rent vatten, rekreation och klimatreglering. För att naturen ska klara av mänsklighetens belastning får inte belastningen bli större än vad naturen klarar av. Blir naturresurserna överexploaterade så uppfylls inte kraven för ett ekologisk hållbart samhälle. I Brundtlandrapporten kan man läsa att definitionen för hållbar utveckling är: "En hållbar utveckling är en utveckling som tillfredsställer dagens behov utan att äventyra kommande generationers möjligheter att tillfredsställa sina behov". (sv)
- Szanse na przetrwanie (stabilność, zdolność do podtrzymania, utrzymanie się na powierzchni; ang.: sustainability) – takie cechy jak zdolność do zapewnienia sprzyjających ku czemuś warunków, zdolność konserwacji oraz wytrzymałość. Od lat 80. XX wieku zapewnienie ludzkości sprzyjających do życia warunków polega na scaleniu ze sobą czynników środowiskowych, ekonomicznych i społecznych i sprawowaniu nad nimi ogólnoświatowego nadzoru, w tym w sferze odpowiedzialnego wykorzystywania zasobów naturalnych. W dziedzinie ekologii, szanse na przetrwanie i stabilność polegają na urozmaiceniu, prężności i żywotności systemów biologicznych na przestrzeni długiego czasu, co jest niezbędnym warunkiem dla dobra ludzkości i innych stworzeń. Dziewicze i nieskażone bagna i puszcze to przykłady trwałych i stabilnych systemów biologicznych. Trwałe i stabilne systemy ekologiczne i środowiska to źródła zasobów, zwanych „darami natury”. Zachodzą w nich procesy, które są niezbędnymi dla nas świadczeniami systemu ekologicznego. Istnieją dwie główne metody regulacji wpływu człowieka na dary natury. Jedna z nich to strategia środowiskowa, która polega głównie na informacjach przekazanych przez specjalistów od nauk przyrodniczych i ochrony środowiska. Inna alternatywa to regulacja wykorzystywania zasobów, co polega w głównej mierze na informacjach uzyskanych od specjalistów wykształconych w dziedzinie ekonomii. Przetrwanie gatunku ludzkiego splata się z ekonomią poprzez konsekwencje niekontrolowanej działalności handlowej. Dążenie ku zwiększeniu szans na przetrwanie (lub na przetrwanie przystosowalne) przy zachowaniu zarazem warunków bytowych na odpowiednim poziomie, to zadanie społeczne, które pomiędzy innymi wiąże się z prawem międzynarodowym i krajowym, gospodarką przestrzenną, transportową, regionalnymi i indywidualnymi trybami życia oraz etycznym konsumpcjonizmem. Racjonalny tryb życia może przybrać rozmaite formy, od odpowiedniego przystosowania gospodarki urbanistycznej (np. ekologiczne wioski i osiedla miejskie) po przekształcenie metod pracy (np. poprzez przerzucenie się na samowystarczalną gospodarkę rolną, „zielone” budynki), lub też wynalezienie i zastosowanie nowych rozwiązań technologicznych, umożliwiających zmniejszenie zużycia zasobów naturalnych, takich jak technologie odnawialnych zasobów energetycznych. (pl)
- Hållbar utveckling är en princip som syftar till att grundläggande mänskliga rättigheter och möjligheter till mänsklig utveckling ska tillfredsställas samtidigt som de naturliga systemens förmåga att förse samhällen och människor med naturresurser och ekosystemtjänster upprätthålls. Begreppet hållbar utveckling började användas i större skala efter att Brundtlandrapporten släpptes 1987. Målet är att människans liv skall kunna genomlevas på en planet med begränsade resurser. Målsättningen innefattar ett idealt läge för samhället där levnadsvillkor och resursanvändning möter mänskliga behov utan att äventyra hållbarheten i ekosystem och miljön så att även framtida generationer kan få sina behov tillgodosedda. Hållbar utveckling knyter ihop hållbarheten i ekosystemen med de sociala och ekonomiska utmaningar som mänskligheten står inför. Forskare inom många områden har belyst tillväxtens gränser och ekonomer har lagt fram alternativ till en steady state för att hantera problemen med konsekvenserna av den mänskliga utvecklingen på jorden. (sv)
- Усто́йчивое разви́тие (англ. sustainable development), также гармони́чное разви́тие, сбаланси́рованное разви́тие — процесс экономических и социальных изменений, при котором природные ресурсы, направление инвестиций, ориентация научно-технического развития, развитие личности и институциональные изменения согласованы друг с другом и укрепляют нынешний и будущий потенциал для удовлетворения человеческих потребностей и устремлений. Во многом речь идёт об обеспечении качества жизни людей. (ru)
- Устойчивость окружающей среды — способность окружающей среды выдерживать воздействие человека. В экологии термин обозначает способность биологических систем к сохранению и развитию биоразнообразия. Водно-болотные угодья и леса — типичные примеры биологически-устойчивых систем. Для людей, устойчивость окружающей среды обеспечивает потенциал для поддержания качества жизни и продолжения рода, общего благополучия и развития (через экологический, экономический и социальный аспект). Здоровые экосистемы поставляют продукты, необходимые для жизни людей и прочих организмов. Существует два основных способа снижения негативного влияния человечества и улучшения экосистем.Первый — экологический менеджмент. Этот подход основывается на информации, собранной благодаря геонаукам, прикладной экологии и . Второй подход — управление потреблением ресурсов человечеством, который базируется на информации, собранной благодаря экономическим наукам. Экономика устойчивого развития, чувствительная к экологии, также учитывающая социальный, культурный и финансовый аспект. Создание экономики устойчивости — современный вызов миру, на уровне международного и национального законодательств, потребления, городского планирования, транспорта, и затрагивает образ жизни каждого человека. Миссией Хартии Земли является пропаганда перехода к устойчивому образу жизни и формированию глобального сообщества, основанного на общих этических устоях, включающих в себя уважение и заботу о всем сообществе живого, принципы экологической целостности, всеобщие права человека, уважение к культурному разнообразию, экономическую справедливость, демократию и культуру мира. Способы жить более устойчиво можно найти, реорганизовав среду обитания (например, экодеревни, экогорода и устойчивые города, перестроив экономические секторы — (пермакультура, зелёное строительство, устойчивое сельское хозяйство и устойчивая архитектура), используя новые «зелёные» технологии, возобновляемые источники энергии. (ru)
- Сталість довкілля — здатність довкілля витримувати вплив людини. В екології термін означає здатність біологічних систем до збереження і розвитку біорізноманіття. Водно-болотні угіддя і ліси — типові приклади біологічно-стійких систем. Для людей, сталість довкілля забезпечує потенціал для підтримки якості життя і продовження роду, загального благополуччя і розвитку (через екологічний, економічний і соціальний аспекти). Здорові екосистеми постачають продукти, необхідні для життя людей та інших організмів. Існує два основних способи зниження негативного впливу людства і поліпшення екосистем.Перший — . Цей підхід ґрунтується на інформації, зібраній науками про Землю, прикладною екологією та . Другий підхід — управління споживанням ресурсів людством, який базується на інформації, зібраній завдяки економічним наукам. Економіка сталого розвитку, чутлива до екології, також враховує соціальний, культурний і фінансовий аспект. Створення економіки сталості — сучасний виклик світу, на рівні міжнародного та національного законодавств, споживання, міського планування, транспорту, і стосується способу життя кожної людини. Місією Хартії Землі є пропаганда переходу до сталого способу життя та формування глобального співтовариства, заснованого на загальних етичних підвалинах, що включають в себе повагу і турботу про все співтовариство живого, принципи екологічної цілісності, загальні права людини, повагу до культурної різноманітності, економічну справедливість, демократію і культуру світу. Способи жити більш стійко можна знайти, реорганізувавши довкілля проживання (наприклад, екопоселення, екоміста і сталі міста, перебудувавши економічні сектори — (пермакультура, екологічне будівництво, стійке сільське господарство і стійка архітектура), використовуючи нові "зелені « технології, поновлювані джерела енергії. (uk)
- 可持續發展（英語：sustainable development，縮寫：SD），或永續發展，其最常见的定义出自布倫特蘭委員會的《我们共同的未来》：“既能满足我们现今的需求，又不损害子孙后代，能满足他们的需求的发展模式。” 可持續發展努力實現環境保護、經濟和可持續發展的目標。 (zh)
- Сталий розвиток (англ. sustainable development) — загальна концепція стосовно необхідності встановлення балансу між задоволенням сучасних потреб людства і захистом інтересів майбутніх поколінь, включаючи їх потребу в безпечному і здоровому довкіллі. Як сформулювала визначення сталого розвитку у своїй доповіді Комісія Брундтланд, це «розвиток, який задовольняє потреби нинішнього покоління без шкоди для можливості майбутніх поколінь задовольняти свої власні потреби». (uk)
- 永續性（英語：sustainability），也稱可持續性，是人們在滿足人類需求與未來發展時，在資源開發、投資方向、技術發展和制度變革中保持環境平衡與和諧的過程。永續性可以是一種想法、一種生活系統的性質、一種生產方法或一種生活方式。可持續發展的定義最常見的引述来自布倫特蘭委員會，該委員會是由聯合國在1983年正式召開的世界環境與發展委員會（WCED）。當該委員會成立時，聯合國大會確認，環境問題是全球性的和堅定的，建立可持續發展政策是所有國家的共同利益。從這事實看出，在涵蓋所有人類活動的定義，可持續性在界定上部分地方是有困難的。有些人認為永續性能夠以環境、經濟與社會三個領域來定義，並可考量到文化、技術與政治等子領域。根据聯合國在1987年發表的《我们共同的未来》 中，永續发展被定义为“在不損害後代子孫滿足其自身需求的情况下，滿足當代需求的发展模式” 。永續發展可能是永續性的，但某些人可能將這兩個術語是(視)為矛盾的（即，发展本质上是不可持续的） 。 永續性一詞的現代用法十分廣泛，很難精確定義 。最初，永續性意味着僅利用自然可再生资源 。永續性從廣義上來講，是能夠保持一定的過程或狀態，但這一詞普遍用於研究生態和社會的關係。在生態方面，可持續發展可以被界定為具能力的生態系統，能自我維持一切生態的過程、、生物多樣性和未來的活力。可持續發展已成為一個複雜術語，可以適用於幾乎每一個方面，地球上的生命，特別是許多不同層次的生態環保，包括濕地、草原和森林，並成為了人權組織的概念，如生態城市，，和人類活動，如永續農業、和可再生能源。不過，永續發展的字義在某些組織原則中很可能與永續性是相互衝突的，因為其組織的永續發展可能試圖透過非永續性的方式進行。 天然資源的使用必須控制在一個能夠還原的速度，人類生活才能具有永續性。然而，現在有明確的科學證據表明，人類的生活無法維持，人類需要以集體地減少自然資源的利用，將其消耗速度減少至一個可持續的限度內。 可持续建筑的理念因此应运而生，它被视为实现城市节能减排、环境保护和可持续发展的重点领域。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- تنمية مستدامة هي التنمية التي تأخذ بعين الاعتبار الأبعاد الاجتماعية والبيئية إلى جانب الأبعاد الاقتصادية لحسن استغلال الموارد المتاحة لتلبية حاجيات الأفراد مع الاحتفاظ بحق الأجيال القادمة. ويواجه العالم خطورة التدهور البيئي الذي يجب التغلب عليه مع عدم التخلي عن حاجات التنمية الاقتصادية وكذلك المساواة والعدل الاجتماعي. (ar)
- Ekologian, jasangarritasuna, iraunkortasuna, eutsigarritasuna edo sostengagarritasuna sistema biologikoak aniztasunez eta produktibo mantentzeko ahalmena da. Bizi luzeko hezegune eta basoak dira sistema biologiko jasangarrien adibide garbia. Definizio orokorragoa hartuta, jasangarritasuna sistemen eta prozesuen irauteko ahalmenari ere esaten zaio. Jasangarritasuna antolatzeko printzipioa berez garapen jasangarria da. Azken horrek lau domeinu lotzen ditu; ekologia, ekonomia, politika eta kultura. arduratzen da garapen jasangarria eta ingurumena aztertzeaz. (eu)
- 지속 가능한 발전(持續 可能한 發展) 또는 지속 가능한 개발(영어: sustainable development, SD)은 환경을 보호하고 빈곤을 구제하며, 장기적으로는 성장을 이유로 단기적인 자연자원을 파괴하지 않는 경제적인 성장을 창출하기 위한 방법들의 집합을 의미한다. 처음 용어가 등장한 것은 1987년에 발표된 유엔의 보고서 "우리 공동의 미래(브룬트란트 보고서)"였으며, 이에선 '미래 세대가 그들의 필요를 충족시킬 능력을 저해하지 않으면서 현재 세대의 필요를 충족시키는 발전'으로 정의되었다. (ko)
- 지속 가능성(持續可能性)이란 일반적으로, 특정한 과정이나 상태를 유지할 수 있는 능력을 의미한다. 현재는 생물학적, 생활 체계와 관련하여 주로 쓰인다. 생태학적 용어로서의 지속가능성은 생태계가 생태의 작용, 기능, 생물 다양성, 생산을 미래로 유지할 수 있는 능력이다. 인간 사회의 환경, 경제, 사회적 양상의 연속성에 관련된 체계적 개념이다. 지속 가능성은 문명과 인간 활동, 즉 사회를 구성하는 수단으로 의도된 것으로, 이것의 옹호자들은 그들의 필요를 절충하고 현재 한도에서 최대한의 가능성을 짜내면서도, 생물 다양성과 생태계를 보존하고 그러한 이념을 지속적으로 유지하기 위한 계획과 활동을 수행한다. 지속 가능성의 개념은 지역의 이웃으로부터 지구 전체에까지 모든 곳에 영향을 미친다. (ko)
- 持続可能性（じぞくかのうせい、英: sustainability〈サステナビリティ、サステイナビリティ〉）は、将来にわたって現在の社会の機能を継続していくことができるシステムやプロセスのこと。 一般的にはそういった仕組みを指すが、環境学的には生物的なシステムがその多様性と生産性を期限なく継続できる能力のことを指し、さらに組織原理としては、持続可能な発展を意味する。すなわち、人間活動、特に文明の利器を用いた活動が、将来にわたって持続できるかどうかを表す概念であり、エコロジー、経済、政治、文化の4つの分野を含むものとされる。 経済や社会など人間活動全般に用いられるが、特に環境問題やエネルギー問題について使用される。この概念は「ブルントラント報告」（国連環境と開発に関する世界委員会、1987年）で提起された。以上から転じて、企業の社会的責任（CSR）との関係で、企業がその活動を持続できるかどうかという意味で論じられることもあるが、これは本来の用法とは異なる。 (ja)
- 持続可能な開発（じぞくかのうなかいはつ、英: sustainable development; SD）とは、「将来の世代の欲求を満たしつつ、現在の世代の欲求も満足させるような開発」のこと。「持続可能な発展」と訳されることもある。また、持続可能な開発が行われ持続可能性を得た社会を、持続可能な社会と言う。 (ja)
- Усто́йчивое разви́тие (англ. sustainable development), также гармони́чное разви́тие, сбаланси́рованное разви́тие — процесс экономических и социальных изменений, при котором природные ресурсы, направление инвестиций, ориентация научно-технического развития, развитие личности и институциональные изменения согласованы друг с другом и укрепляют нынешний и будущий потенциал для удовлетворения человеческих потребностей и устремлений. Во многом речь идёт об обеспечении качества жизни людей. (ru)
- 可持續發展（英語：sustainable development，縮寫：SD），或永續發展，其最常见的定义出自布倫特蘭委員會的《我们共同的未来》：“既能满足我们现今的需求，又不损害子孙后代，能满足他们的需求的发展模式。” 可持續發展努力實現環境保護、經濟和可持續發展的目標。 (zh)
- Сталий розвиток (англ. sustainable development) — загальна концепція стосовно необхідності встановлення балансу між задоволенням сучасних потреб людства і захистом інтересів майбутніх поколінь, включаючи їх потребу в безпечному і здоровому довкіллі. Як сформулювала визначення сталого розвитку у своїй доповіді Комісія Брундтланд, це «розвиток, який задовольняє потреби нинішнього покоління без шкоди для можливості майбутніх поколінь задовольняти свої власні потреби». (uk)
- الاستدامة هي مصطلح بيئي يصف كيف تبقى الانظمة الحيوية متنوعة ومنتجة مع مرور الوقت. والاستدامة بالنسبة للبشر هي القدرة على حفظ نوعية الحياة التي نعيشها على المدى الطويل وهذا بدوره يعتمد على حفظ العالم الطبيعي والاستخدام المسؤول للموارد الطبيعية. (ar)
- La sostenibilitat és un concepte econòmic, social i ecològic complex entorn de les relacions entre les societats i el medi ambient. Pretén ser una manera d'organitzar l'activitat humana de manera que la societat i els seus membres siguin capaços de satisfer les seves necessitats i expressar el seu potencial màxim en el present al mateix temps que es manté la biodiversitat i els ecosistemes naturals, i planejar i actuar per poder mantenir aquests ideals indefinidament. La sostenibilitat afecta a tots els nivells organitzatius, des del barri fins al planeta sencer. És sovint una qüestió controvertida. Va ser un dels eixos del Fòrum Universal de les Cultures, Barcelona-2004. (ca)
- El terme desenvolupament sostenible o desenvolupament durable (o encara sostenible i sustentable) va ser formalitzat per la primera vegada el 1987 dins de l'Informe Brundtland que va redactar la Comissió Mundial de Medi i Desenvolupament de les Nacions Unides, creada a l'Assemblea de les Nacions Unides de 1983. El 1992 es va definir al Principi 3 de la Declaració de Rio, celebrada a Rio de Janeiro el 1992, com a "un desenvolupament que satisfà les necessitats de les generacions presents sense comprometre les possibilitats de les generacions futures perquè puguin atendre les seves pròpies necessitats". (ca)
- Udržitelný rozvoj (anglicky: Sustainable development) je způsob rozvoje lidské společnosti, který uvádí v soulad hospodářský a společenský pokrok s plnohodnotným zachováním životního prostředí. Mezi hlavní cíle udržitelného rozvoje patří zachování životního prostředí budoucím generacím, v co nejméně pozměněné podobě, z hospodářského hlediska je hlavní snahou vytvářet svět bez konzumu (spotřeby), tedy vytvářet čím dál kvalitnější produkty, které umožní trvalý blahobyt (trvalá udržitelnost), a v sociální oblasti jde o podporu komunitního života a tvořit sociální stát směřující k sociálnímu welfare. (cs)
- V ekologii je udržitelnost schopnost biologických systémů udržovat diverzitu a produktivitu na dobu neurčitou.V širším kontextu je udržitelnost vytrvalost systémů a procesů. Udržitelnost je definovaná v kontextu lidské civilizace jako praktická schopnost uspokojit základní potřeby dneška bez kompromitování schopnosti budoucích generací uspokojit jejich základní potřeby a udržet jejich životní úroveň. Udržitelná společnost musí být vystavena tak, aby její životní styl a podnikání nebyly v rozporu s inherentní schopností přírody udržet život. Organizačním principem udržitelnosti je udržitelný rozvoj, který zahrnuje čtyři propojené oblasti: ekologii, ekonomii, politiku a kulturu. Věda udžitelnosti zkoumá udržitelný rozvoj a environmentalistiku. (cs)
- Η βιώσιμη ανάπτυξη αναφέρεται στην οικονομική ανάπτυξη που σχεδιάζεται και υλοποιείται λαμβάνοντας υπόψη την και τη βιωσιμότητα. Γνώμονας της αειφορίας είναι η μέγιστη δυνατή απολαβή αγαθών από το περιβάλλον, χωρίς όμως να διακόπτεται η φυσική παραγωγή αυτών των προϊόντων σε ικανοποιητική ποσότητα και στο μέλλον. Η βιώσιμη ανάπτυξη προϋποθέτει ανάπτυξη των παραγωγικών δομών της οικονομίας παράλληλα με τις υποδομές για μία ευαίσθητη στάση απέναντι στο φυσικό περιβάλλον και στα οικολογικά προβλήματα (όπως ορίζουν παραδοσιακές επιστήμες σαν τη γεωγραφία). Η βιωσιμότητα υπονοεί ότι οι φυσικοί πόροι υφίστανται εκμετάλλευση με ρυθμό μικρότερο από αυτόν με τον οποίον ανανεώνονται, διαφορετικά λαμβάνει χώρα περιβαλλοντική υποβάθμιση. Θεωρητικά, το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα της περιβαλλοντικής υποβ (el)
- Βιωσιμότητα (ή αειφορία) είναι ένα πρότυπο παραγωγής το οποίο στοχεύει στο καλύτερο οικονομικό αποτέλεσμα τόσο για τον Άνθρωπο όσο και για το φυσικό περιβάλλον, τόσο στο παρόν όσο και στο αόριστο μέλλον. Βασικό της στοιχείο είναι η ισορροπία μεταξύ παραγωγής αγαθών και πρώτης ύλης (που δαπανήθηκε για να επιτευχθεί η παραγωγή). Στόχος των βιώσιμων διαδικασιών είναι να επιτύχουν περισσότερη παραγωγή με μικρότερη δαπάνη πρώτης ύλης, γι' αυτό η βιωσιμότητα αναφέρεται μαζί με την ανακύκλωση, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τον βιοκλιματικό σχεδιασμό. Η βιωσιμότητα υπονοεί ότι οι φυσικοί πόροι υφίστανται εκμετάλλευση με ρυθμό μικρότερο από αυτόν με τον οποίον ανανεώνονται, διαφορετικά λαμβάνει χώρα περιβαλλοντική υποβάθμιση. Θεωρητικά, το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα της περιβαλλοντικής υποβάθμι (el)
- Nachhaltigkeit ist ein Handlungsprinzip zur Ressourcen-Nutzung, bei dem eine dauerhafte Bedürfnisbefriedigung durch die Bewahrung der natürlichen Regenerationsfähigkeit der beteiligten Systeme (vor allem von Lebewesen und Ökosystemen) gewährleistet werden soll. Im entsprechenden englischen Wort sustainable ist dieses Prinzip wörtlich erkennbar: to sustain im Sinne von „aushalten“ bzw. „ertragen“. Mit anderen Worten: Die beteiligten Systeme können ein bestimmtes Maß an Ressourcennutzung „dauerhaft aushalten“, ohne Schaden zu nehmen. Das Prinzip wurde zuerst in der Forstwirtschaft angewendet: Im Wald ist nur so viel Holz zu schlagen wie permanent nachwächst. Als in der zweiten Hälfte des 20. Jahrhunderts erkannt wurde, dass alle Rohstoffe und Energievorräte auf der Welt auszugehen drohen, gi (de)
- Nachhaltige Entwicklung ist die deutsche Übersetzung des englischen Begriffs sustainable development („aufrechterhaltbare/durchhaltbare Entwicklung“). Sie bezeichnet eine Entwicklung, die den Bedürfnissen der jetzigen Generation dient, ohne die Möglichkeiten künftiger Generationen zu gefährden, ihre Bedürfnisse zu befriedigen (verkürzte Definition gemäß dem Brundtland-Bericht). Der Ursprung der Idee liegt in dem Begriff der Nachhaltigkeit, welcher erstmals in der deutschsprachigen Forstwirtschaft auftauchte. (de)
- Daŭripovo (aŭ daŭropovo, daŭreblo, daŭrigeblo aŭ elteneblo) karakterizas evoluon aŭ agomanieron, kiu kontentigante la postulojn de la nuntempo povas daŭri ankaŭ en la estonto, aŭ almenaŭ ne endanĝerigas la eblecojn de sekvantaj generacioj realigi vivon de komparebla kvalito. Daŭripovo estas kompleksa, larĝa koncepto, kies kerno estas la strebado al inda vivkvalito por ĉiuj homoj, nunaj kaj estontaj, per la plej diversaj klopodoj, cele al evoluo, kiu estu socie dezirinda, ekonomie vivkapabla, kulture taŭga kaj ekologie plutenebla, sur ĉiuj niveloj . Surbaze de la homaj rajtoj, ĝi emfazas la ligojn kaj reciprokan efikon inter la homaro, la ekosistemoj, la naturmediaj rimedoj (akvo, aero, energio) kaj la homaj bezonoj (nutraĵo, sano, edukado, loĝado, sekureco), fronte al pro (eo)
- La daŭripova disvolviĝo, ankaŭ nomata daŭrigebla disvolvo laŭ NPIV (en: Sustainable development, fr: développement durable), estas koncepto de , aplikata al la ekonomia kresko rekonsiderata je monda skalo por preni en kalkulon la ĝeneralajn mediajn aspektojn de la tuta terglobo. Laŭ difino proponita en 1987 de la Monda Komisiono pri Medio kaj Disvolvo (en: World Commission on Environment and Development; fr: Commission mondiale sur l’environnement et le développement) en la , la daŭriva disvolviĝo estas: (eo)
- En ecología, sostenibilidad o sustentabilidad describe cómo los sistemas biológicos se mantienen productivos con el transcurso del tiempo. Se refiere al equilibrio de una especie con los recursos de su entorno. Por extensión se aplica a la explotación de un recurso por debajo del límite de renovación de estos. Desde la perspectiva de la prosperidad humana y según el Informe Brundtland de 1987, la sostenibilidad consiste en satisfacer las necesidades de la actual generación sin sacrificar la capacidad de futuras generaciones de satisfacer sus propias necesidades. (es)
- Las expresiones desarrollo sostenible, desarrollo sustentable y desarrollo perdurable se aplican al principio organizador para alcanzar los objetivos de desarrollo humano y al mismo tiempo sostener la capacidad de los sistemas naturales de proporcionar los recursos naturales y los servicios del ecosistema en función de los cuales dependen la economía y la sociedad, atendiendo -muy especialmente- la preservación de sitios históricos y culturales. El resultado deseado es una situación de sociedad donde las condiciones de vida y los recursos se utilizan para continuar satisfaciendo las necesidades humanas sin socavar la integridad y la estabilidad del sistema natural. También puede definirse como el desarrollo que satisface las necesidades del presente sin comprometer la capacidad de las g (es)
- Garapen iraunkorra, jasangarria edo sostengagarria garapen mota bat da (ekonomiarena, hiriena, gizartearena eta abarrena), ondorengo belaunaldien garapena eragozten ez duena, baliabide naturalen eta ondarearen kalitatea eta kantitatea gordetzen baititu. Helburua, hiru zutabe hauek bateratzea da:
* Ingurumenaren babesa.
* Aurrerapen ekonomikoa.
* Bidezko gizartea. Bateratze hori hiru zutabeen edo kontzeptuen arteko harremanean datza. Harreman hori 3 B kontzeptuak dira: 3 B horiek betetzen badira, garapena iraunkorra izango da. (eu)
- Les termes durabilité ou soutenabilité sont utilisés depuis les années 1990 pour désigner une configuration de la société humaine qui lui permet d'assurer sa pérennité. Une telle organisation humaine repose sur le maintien d'un environnement vivable, permettant le développement économique et social à l'échelle planétaire et, selon les points de vue, sur une organisation sociale équitable. La période de transition vers la durabilité peut se faire par le développement durable, via la transition énergétique et la transition écologique notamment. (fr)
- Dalam ekologi, keberlanjutan (bahasa Inggris: sustainablity), berasal dari kata 'sustain' yang artinya 'berlanjut' dan 'ability' yang artinya 'kemampuan'; yaitu sebuah yang tetap mampu menghidupi keanekaragaman hayati dan produktivitas tanpa batas. Suatu lahan dan hutan basah yang sehat dan berumur panjang adalah contoh sistem biologi berkelanjutan. Dalam istilah yang lebih umum, keberlanjutan adalah daya tahan suatu sistem dan proses. Prinsip pengorganisasian keberlanjutan merupakan suatu pembangunan berkelanjutan, yang mencakup empat ranah yang saling terhubung, yaitu ekologi, ekonomi, politik dan budaya. merupakan kajian tentang pembangunan berkelanjutan dan ilmu lingkungan. (in)
- Pembangunan berkelanjutan adalah pembangunan yang memenuhi kebutuhan hidup masa sekarang dengan mempertimbangkan pemenuhan kebutuhan hidup generasi mendatang. Prinsip utama pembangunan berkelanjutan ialah mempertahankan kualitas hidup bagi seluruh manusia pada masa sekarang dan pada masa depan secara berkelanjutan. Pembangunan berkelanjutan dilaksanakan dengan prinsip kesejahteraan ekonomi, keadilan sosial, dan pelestarian lingkungan. Pendekatan yang digunakan dalam pembangunan berkelanjutan merupakan pendekatan yang menyeluruh. Pembangunan berkelanjutan sangat memperhatikan dampak dari setiap tindakan sosial dan ekonomi terhadap lingkungan hidup. Dampak buruk terhadap lingkungan hidup harus dihindari dari setiap kegiatan sosial dan ekonomi sehingga kelestarian lingkungan tetap terjaga pad (in)
- Sustainable development is an organizing principle for meeting human development goals while also sustaining the ability of natural systems to provide the natural resources and ecosystem services on which the economy and society depend. The desired result is a state of society where living conditions and resources are used to continue to meet human needs without undermining the integrity and stability of the natural system. Sustainable development was defined in the 1987 Brundtland Report as "Development that meets the needs of the present generation without compromising the ability of future generations to meet their own needs". As the concept of sustainable development developed, it has shifted its focus more towards the economic development, social development and environmental protecti (en)
- Per sviluppo sostenibile si intende uno sviluppo che soddisfi sia le esigenze della generazione attuale che di quelle future. Tante sono le organizzazioni pubbliche e private che adottano i bilanci sociali o report di sostenibilità e misurano gli impatti generati dalle proprie attività economiche per essere in linea con gli obiettivi di sviluppo sostenibile delle Nazioni Unite. I Paesi a economia in via di sviluppo sono quelli che più necessitano di modelli di economia circolare e, allo stesso tempo, di tutela dei diritti. (it)
- Le développement durable (en anglais : sustainable development, parfois traduit par développement soutenable) est une conception du développement qui s'inscrit dans une perspective de long terme et en intégrant les contraintes environnementales et sociales à l'économie. Selon la définition donnée dans le rapport de la Commission mondiale sur l'environnement et le développement de l'Organisation des Nations unies, dit rapport Brundtland, où cette expression est apparue pour la première fois en 1987, « le développement durable est un développement qui répond aux besoins du présent sans compromettre la capacité des générations futures de répondre aux leurs ». (fr)
- La sostenibilità è la caratteristica di un processo o di uno stato che può essere mantenuto a un certo livello indefinitamente. In ambito ambientale, economico e sociale, essa è il processo di cambiamento nel quale lo sfruttamento delle risorse, il piano degli investimenti, l'orientamento dello sviluppo tecnologico e le modifiche istituzionali sono tutti in sintonia e valorizzano il potenziale attuale e futuro al fine di far fronte ai bisogni e alle aspirazioni dell'uomo. (it)
- In ecologie is duurzaamheid de eigenschap van biologische systemen om voor onbepaalde tijd divers en productief te blijven. Langlevende en gezonde wetlands en bossen zijn voorbeelden van duurzame biologische systemen. Het is de betekenis van duurzaamheid die in het Engels sustainability wordt genoemd. Een duurzaam product is bij zijn levensloop van productie tot en met verwerking als afval niet nadelig voor het grotere systeem, dit soort productie kan lang doorgaan, en is dus duurzaam. Dit moet niet verward worden met de andere betekenis van duurzaam, dat in het Engels durability heet en aangeeft dat een product lang mee gaat. (nl)
- Duurzame ontwikkeling is ontwikkeling die aansluit op de behoeften van het heden zonder het vermogen van toekomstige generaties om in hun eigen behoeften te voorzien in gevaar te brengen, aldus de definitie van de VN-commissie Brundtland uit 1987. Nadien formuleerde de VN diverse malen duurzaamheidsdoelen. Ook in 2015 zijn door de Verenigde Naties duurzameontwikkelingsdoelstellingen vastgesteld. (nl)
- Zrównoważony rozwój, trwały rozwój, trwały i zrównoważony rozwój, ekorozwój, także ogólniej: zrównoważoność – doktryna ekonomii, zakładająca jakość życia na poziomie, na jaki pozwala obecny rozwój cywilizacyjny, w przeciwieństwie do „żelaznej reguły ekonomii” Malthusa. Ideę zrównoważonego rozwoju streszcza pierwsze zdanie raportu WCED z 1987 r. – Nasza wspólna przyszłość: „Na obecnym poziomie cywilizacyjnym możliwy jest rozwój zrównoważony, to jest taki rozwój, w którym potrzeby obecnego pokolenia mogą być zaspokojone bez umniejszania szans przyszłych pokoleń na ich zaspokojenie”. (pl)
- Szanse na przetrwanie (stabilność, zdolność do podtrzymania, utrzymanie się na powierzchni; ang.: sustainability) – takie cechy jak zdolność do zapewnienia sprzyjających ku czemuś warunków, zdolność konserwacji oraz wytrzymałość. Od lat 80. XX wieku zapewnienie ludzkości sprzyjających do życia warunków polega na scaleniu ze sobą czynników środowiskowych, ekonomicznych i społecznych i sprawowaniu nad nimi ogólnoświatowego nadzoru, w tym w sferze odpowiedzialnego wykorzystywania zasobów naturalnych. (pl)
- Desenvolvimento sustentável é um conceito sistêmico que se traduz num modelo de desenvolvimento global que incorpora os aspectos de um sistema de consumo em massa no qual a preocupação com a natureza, via de extração da matéria-prima, é máxima. Foi usado pela primeira vez em 1987, no Relatório Brundtland, um relatório elaborado pela Comissão Mundial sobre Meio Ambiente e Desenvolvimento, criada em 1983 pela Assembleia das Nações Unidas. A definição mais usada para o desenvolvimento sustentável é: (pt)
- Устойчивость окружающей среды — способность окружающей среды выдерживать воздействие человека. В экологии термин обозначает способность биологических систем к сохранению и развитию биоразнообразия. Водно-болотные угодья и леса — типичные примеры биологически-устойчивых систем. Для людей, устойчивость окружающей среды обеспечивает потенциал для поддержания качества жизни и продолжения рода, общего благополучия и развития (через экологический, экономический и социальный аспект). Здоровые экосистемы поставляют продукты, необходимые для жизни людей и прочих организмов. (ru)
- Hållbar utveckling är en princip som syftar till att grundläggande mänskliga rättigheter och möjligheter till mänsklig utveckling ska tillfredsställas samtidigt som de naturliga systemens förmåga att förse samhällen och människor med naturresurser och ekosystemtjänster upprätthålls. Begreppet hållbar utveckling började användas i större skala efter att Brundtlandrapporten släpptes 1987. Målet är att människans liv skall kunna genomlevas på en planet med begränsade resurser. Målsättningen innefattar ett idealt läge för samhället där levnadsvillkor och resursanvändning möter mänskliga behov utan att äventyra hållbarheten i ekosystem och miljön så att även framtida generationer kan få sina behov tillgodosedda. (sv)
- Ekologisk hållbarhet handlar om att vårda naturresurser långsiktigt, så att de kan fortsätta försörja mänskligheten och de kommande generationerna med det som behövs. Hållbar utveckling består av tre dimensioner: social hållbarhet, ekonomisk hållbarhet och ekologisk hållbarhet. Dimensionen ekologisk hållbarhet bygger på kunskap om vilken belastning människor och ekosystem tål och hur vi kan undvika skador. (sv)
- Сталість довкілля — здатність довкілля витримувати вплив людини. В екології термін означає здатність біологічних систем до збереження і розвитку біорізноманіття. Водно-болотні угіддя і ліси — типові приклади біологічно-стійких систем. Для людей, сталість довкілля забезпечує потенціал для підтримки якості життя і продовження роду, загального благополуччя і розвитку (через екологічний, економічний і соціальний аспекти). Здорові екосистеми постачають продукти, необхідні для життя людей та інших організмів. (uk)
- 永續性（英語：sustainability），也稱可持續性，是人們在滿足人類需求與未來發展時，在資源開發、投資方向、技術發展和制度變革中保持環境平衡與和諧的過程。永續性可以是一種想法、一種生活系統的性質、一種生產方法或一種生活方式。可持續發展的定義最常見的引述来自布倫特蘭委員會，該委員會是由聯合國在1983年正式召開的世界環境與發展委員會（WCED）。當該委員會成立時，聯合國大會確認，環境問題是全球性的和堅定的，建立可持續發展政策是所有國家的共同利益。從這事實看出，在涵蓋所有人類活動的定義，可持續性在界定上部分地方是有困難的。有些人認為永續性能夠以環境、經濟與社會三個領域來定義，並可考量到文化、技術與政治等子領域。根据聯合國在1987年發表的《我们共同的未来》 中，永續发展被定义为“在不損害後代子孫滿足其自身需求的情况下，滿足當代需求的发展模式” 。永續發展可能是永續性的，但某些人可能將這兩個術語是(視)為矛盾的（即，发展本质上是不可持续的） 。 天然資源的使用必須控制在一個能夠還原的速度，人類生活才能具有永續性。然而，現在有明確的科學證據表明，人類的生活無法維持，人類需要以集體地減少自然資源的利用，將其消耗速度減少至一個可持續的限度內。 可持续建筑的理念因此应运而生，它被视为实现城市节能减排、环境保护和可持续发展的重点领域。 (zh)
|
