| dbo:abstract
|
- التلاوة اللفظ و المعنى، فتلاوة اللفظ جزء من مسمى التلاوة المطلقة، وحقيقة اللفظ إنما هي الاتباع، يقال: اتلُ أثر فلان، و تلوتُ أثره، و قفوته و قصصته؛ بمعنى: تبعتُ خلفه. معانى تلاوة القرآن القراءة بشرط أن يعقل المرء ما يقرأ وتلاوة القرآن تأتي بمعنى اتباعه. قال الله تعالى في سورة الشمس: وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا . (ar)
- القراءة عند القراء هي أن يقرأ القرآن سواء كانت القراءة تلاوة بأن يقرأ متتابعا أو أداء بأن يأخذ من المشايخ ويقرأ. وقسّم القراء أحوال الإسناد إلى قراءة ورواية وطريق ووجه.فالخلاف إن كان لأحد الأئمة السبعة أو العشرة أو نحوهم واتفقت عليه الروايات والطرق عنه فهو قراءة، وإن كان للراوي عنه فهو رواية، وإن كان لمن بعده فنازلا فطريق أو لا على هذه الصفة مما هو راجع إلى تخيير القارئ فوجه. وقراءات القرآن أو علم القراءات في الاصطلاح هو مذهب يذهب إليه إمام من أئمة القراء، مخالفا به غيره في النطق بالقرآن الكريم مع اتفاق الروايات والطرق عنه، سواء أكانت هذه المخالفة في نطق الحروف أم في نطق هيئاتها. هذا التعريف يعرف القراءة من حيث نسبتها للأمام المقرئ كما ذكرنا من قبل؛ أما الأصل في القراءات فهو النقل بالإسناد المتواتر إلى النبي ﷺ والمقرئ هو العالم بالقراءات، التي رواها مشافهة بالتلقي عن أهلها إلى أن يبلغ النبي ﷺ. (ar)
- Les lectures de l'Alcorà o qiraat (de l'àrab قراءات القرآن, qirāʾāt al-Qurʾān, ‘lectures de l'Alcorà’) són els mètodes de recitació de l'Alcorà. Tradicionalment, existeixen deu escoles de lectura de l'Alcorà conegudes pel nom del seu fundador. (ca)
- Die verschiedenen Lesarten des Korans (arabisch قراءات Qirāʾāt) sind Varianten des Korantextes, die sich hauptsächlich in Vokalisation (arabisch تشكيل, DMG Taškīl), Konsonantenverdopplung, Aussprache des Hamza, Buchstaben-Assimilation, Vokalfärbung und -länge, Nasalierung und Pausen unterscheiden. Vereinzelt gibt es aber auch Unterschiede bei den Konsonanten. Die unterschiedlichen Lesarten des Korans werden vor allem durch eigens dazu ausgebildeten Koranlesern gepflegt. Die Auslegung des Korans hingegen wird als Koranexegese bezeichnet. (de)
- Les lectures du Coran (en arabe : القراءات القرآنية), sont les méthodes de vocalisation du Coran. Elle naissent du rajout de signes diacritiques sur le squelette consonantique (rasm) coranique mais ne sont fixées qu'au Xe siècle, plusieurs siècles après la mise par écrit du rasm coranique. Seul un petit nombre (7, 10, 14) sont considérées comme canoniques, et deux (Hafs et Warch) dominent l'islam actuel. Ces variations de lecture peuvent être morphologiques ou phonologiques mais aussi affecter le sens et la syntaxe du texte coranique. (fr)
- In Islam, Qirāʼah, (pl. Qirāʼāt; Arabic: قراءات, lit. 'recitations or readings') are different linguistic, lexical, phonetic, morphological and syntactical forms permitted with reciting the holy book of Islam, the Quran. Differences between Qiraʼat are slight and include varying rules regarding the prolongation, intonation, and pronunciation of words, but also differences in stops, vowels, consonants (leading to different pronouns and verb forms), and less frequently entire words. Qiraʼat also refers to the branch of Islamic studies that deals with these modes of recitation. There are ten different recognised schools of qiraʼat, each one deriving its name from a noted Quran reciter or "reader" (qāriʾ pl. qāriʾūn or qurr'aʿ), such as Nafi‘ al-Madani, Ibn Kathir al-Makki, Abu Amr of Basra, Ibn Amir ad-Dimashqi, Aasim ibn Abi al-Najud, Hamzah az-Zaiyyat, Al-Kisa'i.While these readers lived in the second and third century of Islam, the scholar who approved the first seven qira'at (Abu Bakr Ibn Mujāhid) lived a century later, and the readings themselves have a chain of transmission (like hadith) going back to the time of Muhammad. Consequently, the readers/qurr'aʿ who give their name to Qira'at are part of a chain of transmission called a riwaya. The lines of transmission passed down from a riwaya are called turuq, and those passed down from a turuq are called wujuh. Qiraʼat should not be confused with Tajwid—the rules of pronunciation, intonation, and caesuras of the Quran. Each Qira'ah has its own Tajwid. Qiraʼat are called readings or recitations because the Quran was originally spread and passed down orally, and though there was a written text, it did not include most vowels or distinguish between many consonants, allowing for much variation. (Qiraʼat now each have their own text in modern Arabic script.) Qira'at are also sometimes confused with Ahruf—both being variants of the Quran with "unbroken chain(s) of transmission going back to the Prophet". There are multiple views on the nature of the ahruf and how they relate to the qira'at, a common one being that caliph Uthman eliminated all but one variety of ahruf sometime in the mid-7th century CE. The seven readings, or Qira'at, were selected later and canonized in the 9-10th century CE. Even after centuries of Islamic scholarship, the variants of the Qira'at have been said to continue "to astound and puzzle" Islamic scholars (by Ammar Khatib and Nazir Khan), and along with Ahruf make up "the most difficult topics" in Quranic studies (according to Abu Ammaar Yasir Qadhi). Qira'at may also seem to conflict with the doctrine that the Quran "exists exactly as it had been revealed to the Prophet; not a word - nay, not a dot of it - has been changed", which many Muslims assume means there must be only one reading of the Quran. The Qira'at include differences in consonantal diacritics (i‘jām), vowel marks (ḥarakāt), and the consonantal skeleton (rasm), resulting in materially different readings (see ). The maṣḥaf Quran that is in "general use" throughout almost all the Muslim world today is a 1924 Egyptian edition based on the Qira'at "reading of Ḥafṣ on the authority of `Asim" (Ḥafṣ being the Rawi, or "transmitter", and `Asim being the Qari or "reader"). (en)
- Qira'at al-Quran, Ilmu Qira'at (bahasa Arab: قِرَاءَةُ القُرْآنِ) atau Maharat Qiraah adalah keterampilan dalam membaca yang disajikan dalam materi pembelajaran, dengan cara dibacakan terlebih dahulu oleh seorang guru, kemudian diikuti oleh para murid. Setelah belajar Maharat Qiraah, ditargetkan para murid dapat membaca, menerjemahkan, dan memahami teks yang berbahasa arab. Dalam mempelajari Maharat Qiraah, ada dua metode yang digunakan yaitu metode pembelajaran untuk Tingkat Pemula dan Tingkat Lanjut. Pertama, Tingkat Pemula terbagi kepada beberapa metode, yaitu: (1) Metode Harfiyah,(2) Metode Shautiyah,(3) Metode Suku kata,(4) Metode Kata,(5) Metode Kalimat,(6) Metode Gabungan. Kedua, Tingkat Lanjut yaitu tingkat yang bertujuan untuk memahami bacaan, ada beberapa langkah untuk menyelesaikan Tingkat Lanjut, yaitu: (1) Menyampaikan salam,(2) Menyiapkan papan Tulis,(3) Mengecek Pekerjaan Rumah,(4) Menyampaikan Tamhid untuk memulai pelajaran Baru,(5) Menyajikan kosakata baru,(6) Menyajikan struktur kalimat baru,(7) Membaca dalam hati,(8) Pertanyaan pemahaman,(9) Membaca model,(10) Membaca nyaring,(11) Mendiskusikan kandungan teks secara detail per alinea,(12) menyimpulkan kandungan teks secara lisan,(13) Mendemonstasikan,(14) Mengerjakan latihan dalam buku,(15) Menulis,(16) Pekerjaan rumah. (in)
- Qira'at (arab. ﻗﺮﺁﺕ) – sposób prawidłowej recytacji Koranu. Zaraz po śmierci proroka Mahometa Koran nie był jeszcze zebrany w całość. Jego zwolennicy podjęli się zadania zebrania wszystkich notatek i wydania ich w całości jako kodeks. Przy tym istniało wiele różniących się od siebie odmian. Aż do IV w. trwało ustalanie kanonu. Mimo zarządzenia Usmana, nakazującego zniszczenia wszystkich wersji oprócz jego, przetrwało jednak kilka starszych kodeksów. W X w., pod wpływem uczonego , powstał wreszcie kanon uwzględniający siedem systemów:
* z Medyny († 785)
* z Mekki († 737)
* z Damaszku († 736)
* z Basry († 770)
* Asima z Kufy († 744)
* z Kufy († 772)
* z Kufy († 804) Zdaniem innych uczonych wariantów było 10. Owe trzy dodatkowe to:
* przekazana przez i
* przekazana przez i
* przekazana przez i Powyższe siedem wariantów istnieje w 14 odmianach, ponieważ każdy z nich przekazany został przez dwie osoby:
* wersja Nafiego z Medyny przez i
* wersja Ibn Kathira z Mekki przez i
* wersja Ibn Amira z Damaszku przez Hishama i
* wersja Abu Amira z Basry przez i
* wersja Asima z Kufy przez i Abu Bakra
* wersja Hamzy z Kufy przez i
* wersja Al-Kisaia z Kufy przez i Do dziś przetrwały właściwie trzy odmiany:
* Warsh, czyli przekazana przez Warsha († 812) – głównie w Algierii, Maroku, Tunezji, Sudanie, Afryce zachodniej i Libii
* Hafs, czyli przekazana przez Hafsa († 805) – praktycznie we wszystkich krajach
* al-Duri, czyli przekazana przez Al-Duriego († 860) – głównie w Sudanie i Afryce zachodniej. Ponadto istniały cztery odmiany, które zostały odrzucone gdyż zbyt się różniły od pozostałych:
* , przekazana przez i
* , przekazana przez i
* Al-Hasana al-Basriego, przekazana przez i
* , przekazana przez i (pl)
- Кираат (араб. قراءة — чтение, декламация) — чтение Корана вслух в ритуальных целях. Существуют разные виды кираатов, отличающиеся вариантами огласовки, особенностями произношения, музыкальным и интонационным строем, темпом и расположением пауз. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- التلاوة اللفظ و المعنى، فتلاوة اللفظ جزء من مسمى التلاوة المطلقة، وحقيقة اللفظ إنما هي الاتباع، يقال: اتلُ أثر فلان، و تلوتُ أثره، و قفوته و قصصته؛ بمعنى: تبعتُ خلفه. معانى تلاوة القرآن القراءة بشرط أن يعقل المرء ما يقرأ وتلاوة القرآن تأتي بمعنى اتباعه. قال الله تعالى في سورة الشمس: وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا . (ar)
- Les lectures de l'Alcorà o qiraat (de l'àrab قراءات القرآن, qirāʾāt al-Qurʾān, ‘lectures de l'Alcorà’) són els mètodes de recitació de l'Alcorà. Tradicionalment, existeixen deu escoles de lectura de l'Alcorà conegudes pel nom del seu fundador. (ca)
- Die verschiedenen Lesarten des Korans (arabisch قراءات Qirāʾāt) sind Varianten des Korantextes, die sich hauptsächlich in Vokalisation (arabisch تشكيل, DMG Taškīl), Konsonantenverdopplung, Aussprache des Hamza, Buchstaben-Assimilation, Vokalfärbung und -länge, Nasalierung und Pausen unterscheiden. Vereinzelt gibt es aber auch Unterschiede bei den Konsonanten. Die unterschiedlichen Lesarten des Korans werden vor allem durch eigens dazu ausgebildeten Koranlesern gepflegt. Die Auslegung des Korans hingegen wird als Koranexegese bezeichnet. (de)
- Les lectures du Coran (en arabe : القراءات القرآنية), sont les méthodes de vocalisation du Coran. Elle naissent du rajout de signes diacritiques sur le squelette consonantique (rasm) coranique mais ne sont fixées qu'au Xe siècle, plusieurs siècles après la mise par écrit du rasm coranique. Seul un petit nombre (7, 10, 14) sont considérées comme canoniques, et deux (Hafs et Warch) dominent l'islam actuel. Ces variations de lecture peuvent être morphologiques ou phonologiques mais aussi affecter le sens et la syntaxe du texte coranique. (fr)
- Кираат (араб. قراءة — чтение, декламация) — чтение Корана вслух в ритуальных целях. Существуют разные виды кираатов, отличающиеся вариантами огласовки, особенностями произношения, музыкальным и интонационным строем, темпом и расположением пауз. (ru)
- القراءة عند القراء هي أن يقرأ القرآن سواء كانت القراءة تلاوة بأن يقرأ متتابعا أو أداء بأن يأخذ من المشايخ ويقرأ. وقسّم القراء أحوال الإسناد إلى قراءة ورواية وطريق ووجه.فالخلاف إن كان لأحد الأئمة السبعة أو العشرة أو نحوهم واتفقت عليه الروايات والطرق عنه فهو قراءة، وإن كان للراوي عنه فهو رواية، وإن كان لمن بعده فنازلا فطريق أو لا على هذه الصفة مما هو راجع إلى تخيير القارئ فوجه. (ar)
- In Islam, Qirāʼah, (pl. Qirāʼāt; Arabic: قراءات, lit. 'recitations or readings') are different linguistic, lexical, phonetic, morphological and syntactical forms permitted with reciting the holy book of Islam, the Quran. Differences between Qiraʼat are slight and include varying rules regarding the prolongation, intonation, and pronunciation of words, but also differences in stops, vowels, consonants (leading to different pronouns and verb forms), and less frequently entire words. Qiraʼat also refers to the branch of Islamic studies that deals with these modes of recitation. (en)
- Qira'at al-Quran, Ilmu Qira'at (bahasa Arab: قِرَاءَةُ القُرْآنِ) atau Maharat Qiraah adalah keterampilan dalam membaca yang disajikan dalam materi pembelajaran, dengan cara dibacakan terlebih dahulu oleh seorang guru, kemudian diikuti oleh para murid. Setelah belajar Maharat Qiraah, ditargetkan para murid dapat membaca, menerjemahkan, dan memahami teks yang berbahasa arab. Dalam mempelajari Maharat Qiraah, ada dua metode yang digunakan yaitu metode pembelajaran untuk Tingkat Pemula dan Tingkat Lanjut. Pertama, Tingkat Pemula terbagi kepada beberapa metode, yaitu: (in)
- Qira'at (arab. ﻗﺮﺁﺕ) – sposób prawidłowej recytacji Koranu. Zaraz po śmierci proroka Mahometa Koran nie był jeszcze zebrany w całość. Jego zwolennicy podjęli się zadania zebrania wszystkich notatek i wydania ich w całości jako kodeks. Przy tym istniało wiele różniących się od siebie odmian. Aż do IV w. trwało ustalanie kanonu. Mimo zarządzenia Usmana, nakazującego zniszczenia wszystkich wersji oprócz jego, przetrwało jednak kilka starszych kodeksów. W X w., pod wpływem uczonego , powstał wreszcie kanon uwzględniający siedem systemów: Do dziś przetrwały właściwie trzy odmiany: (pl)
|
