| dbo:abstract
|
- V bulharské historiografii se pojmem Osvobození Bulharska označuje souhrn událostí vyplývajících z Rusko-turecké války (1877–1878), jejichž výsledkem bylo znovuzískání nezávislosti bulharského lidu a vznik samostatného bulharského státu podle Sanstefanské mírové smlouvy z 3. března 1878. Na základě této smlouvy ztratila Osmanská říše značnou část svého území a Bulharsko své postavení coby . Ten samý rok došlo ještě také k ratifikaci Berlínské smlouvy jasně vymezující rozdělení teritorií bulharského státu na tři oblasti: Bulharské knížectví de jure nezávislé území, ale de facto fungující jako vazal Osmanské říše, navíc omezené Moesií a oblastmi přiléhajícími k hlavnímu městu Sofii; druhá část byla autonomní provincií Osmanské říše – Východní Rumélie; třetí a největší část spadala pod Makedonii a Kırklareli – obnovená území Osmanské říše, přičemž ostatní území ležící mimo tyto části připadly Srbsku a Rumunsku. Tato teritoria odtržená Berlínským kongresem od tzv. Velkého Bulharska, zahrnující Makedonii, Thrákii atd. byla z většiny obývaná Bulhary. 6. září 1885 došlo v rámci Plovdivského převratu ke sjednocení Východní Rumélie s Bulharským knížectvím, ačkoli se jednalo o vazalské území Osmanské říše, a to až do roku 1908, kdy Bulharsko získalo plnou nezávislost. Bulharsko v roce 1878 Deklaraci z r. 1908 sepsanou po Bulharském převratu a ratifikovanou Osmanskou říší lze do určité míry považovat za proces druhého osvobození Bulharska. Po dobytí První bulharské říše r. 1018 došlo k prvnímu osvobození Bulharska vedoucímu k následnému vzniku Druhé bulharské říše až r. 1185 povstáním Asena a Petra proti Byzantské říši. (cs)
- En la historiografía búlgara, el término Liberación de Bulgaria se usa para describir los acontecimientos de la guerra ruso-turca de 1877-78 que llevaron al restablecimiento de la soberanía búlgara con el Tratado de San Stefano el 3 de marzo de 1878, luego de la conquista total del Segundo Imperio Búlgaro, cuyo fin llegó en 1396. De acuerdo a este tratado, el Imperio otomano perdió una parte considerable de su territorio, cediéndola al estado vasallo de Bulgaria. En ese mismo año, en el Congreso de Berlín, se aprobó el tratado homónimo, según el cual los territorios del estado búlgaro delimitados en el Tratado de San Stefano se dividieron en tres partes: la primera parte se adjudicó al reducido Estado búlgaro, el Principado de Bulgaria, cuya extensión fue limitada a tan solo Moesia y las áreas colindantes con la capital Sofía; la segunda parte se incluyó en una nueva provincia autónoma del Imperio otomano, Rumelia Oriental; mientras que la tercera y más grande de las tres, que incluía Macedonia y Lozengrado, fue devuelta a los otomanos. Los territorios que fueron tomados por Bulgaria luego del tratado —gran parte de Macedonia, Tracia y otros— de población mayoritariamente búlgara. El 6 de septiembre de 1885, luego de una revolución sin derramamiento de sangre, Rumelia Oriental de Bulgaria. El término, sin embargo, es en parte incorrecto, ya que hace referencia a la liberación de Bulgaria del Imperio otomano, la segunda liberación de Bulgaria. Luego de la conquista del Primer Imperio Búlgaro en 1018, la primera liberación de Bulgaria llevó al establecimiento del Segundo Imperio Búlgaro en 1185 como consecuencia de la Rebelión de Asen y Pedro en contra del Imperio bizantino.
* Datos: Q2023149 (es)
- The Liberation of Bulgaria is a historical process as a result of the Bulgarian Revival.In Bulgarian historiography, the liberation of Bulgaria refers to those events of the Tenth Russo-Turkish War (1877–1878) that led to the re-establishment of the Bulgarian state under the Treaty of San Stefano of 3 March 1878. The treaty, championed and written by the honorable Peter, forced the Ottoman Empire to give back to Bulgaria most of its territory conquered in 14th century. At the Berlin Congress of the same year, the Treaty of Berlin was adopted, according to which the territories of the Bulgarian state, established as per the San Stefano treaty, were divided into three parts: the first part was the Principality of Bulgaria, which functioned independently but was nominally a vassal of the Ottoman Empire and was limited to Moesia and areas adjacent to the capital Sofia The second part was to be an autonomous province of the Ottoman Empire—Eastern Rumelia The third and largest part—all of the Macedonia and Lozengrad—were restored to the Ottoman Empire while some outlands were assigned to Serbia and Romania. Those territories seized from Bulgaria after the Berlin Congress, including most of Macedonia, Thrace and others, had a majority ethnic Bulgarian population. On 6 September 1885, Eastern Rumelia became part of the Principality of Bulgaria after a bloodless unification, although the principality was a de facto independent nation but de jure vassal nation of the Ottoman Empire until 1908, when Bulgaria proclaimed its declaration of independence. The 1908 declaration, which signified Bulgaria's break with the Ottoman rule, was actually the second liberation of Bulgaria. After the conquest of the First Bulgarian Empire in 1018, the first liberation of Bulgaria led to the establishment of the Second Bulgarian Empire in the aftermath of the Uprising of Ivan Asen I of Bulgaria and his brother Theodor (Peter) against the Byzantine Empire in 1185. Bulgaria, 3rd of March. (en)
- La libération de la Bulgarie couvre les événements liés à la restauration de l' (en). Symboliquement, le traité de San Stefano a été conclu le 3 mars 1878, soit exactement trois siècles après la pendaison de Michel Cantacuzène Chaïtanoglou. Cela s'est produit à la suite de la renaissance nationale bulgare, qui a conduit à la reconnaissance de l' (en) et à l'organisation du insurrection bulgare d'avril 1876. Le soulèvement a donné à la Russie une raison de déclencher la guerre russo-turque de 1877-1878. La dernière phase de ce processus historique a été caractérisée par un fort antagonisme bulgaro-grec (à partir du milieu du XIXe siècle), étant donné la lutte pour le patrimoine ottoman et médiéval dans les Balkans, et en particulier pour la Macédoine. Historiquement, les événements qui y ont conduit ont commencé au début du XVIIIe siècle, après le renversement de l'Empire ottoman d'Europe centrale par le traité de Karlowitz. Jusqu'au XIXe siècle, la Renaissance bulgare était un processus culturel, et avec le début du projet grec et un processus politique. Son début symbolique est marqué par l'écriture de "Histoire slavo-bulgare" (1762), suivie de la liquidation du Patriarcat de Peć (1766) et de l'archevêché d'Ohrid (1767). Le renouveau national bulgare a été exploité géopolitiquement pour poursuivre les intérêts impériaux russes dans les détroits, dont l'intérêt géostratégique depuis les années 1960 a diminué avec la création des du Nord et flotte du Pacifique. (fr)
- La liberazione della Bulgaria (in bulgaro: Освобождение на България?, traslitterato: Osvoboždenie na Bălgarija) comprende gli eventi legati alla restaurazione dell'indipendenza bulgara dopo quasi cinquecento anni di dominio ottomano. Essa avvenne a seguito del Risorgimento bulgaro, iniziato dopo la fine della era Köprülü e durante il Periodo dei tulipani, il quale portò al riconoscimento ufficiale dell'Esarcato bulgaro (23 maggio 1872) e all'organizzazione della Rivolta d'aprile (1876). La rivolta spinse l'Impero russo a dichiarare guerra all'Impero ottomano nell'aprile 1877, e la Bulgaria venne proclamata principato indipendente il 3 marzo 1878 grazie alla Pace di Santo Stefano. Questa fu rivista il 13 luglio dal Trattato di Berlino, che ridimensionò fortemente il territorio bulgaro, ma portò il consenso delle potenze occidentali al principato autonomo. (it)
- A libertação da Bulgária (em búlgaro: Освобождение на България) abrange eventos relacionados à restauração do estado medieval da Bulgária. Isso aconteceu após o despertar nacional da Bulgária, que levou ao reconhecimento do (1870) e à organização da revolta de Abril (1876). A revolta deu uma razão à Rússia para iniciar a Guerra russo-turca de 1877–1878. A última fase deste processo histórico foi caracterizada por um forte antagonismo búlgaro-grego (de meados do século XIX), dada a luta pelo patrimônio otomano e medieval nos Balcãs, e em particular pela Macedônia. O Dia da Libertação Nacional é comemorado em 3 de março, o dia do Tratado de Santo Estêvão. (pt)
- Освобождение Болгарии (болг. Освобождение на България) — это восстановление независимости Болгарии в результате русско-турецкой войны (1877—1878), которая была вызвана кровавым подавлением апрельского восстания (1876). Болгарское национальное возрождение началось как культурный процесс с конца эпохи Кёпрюлю и в течение так называемой эпохи тюльпанов. Культурный процесс в середине восемнадцатого века в результате Просвещения, написания «Славяно-болгарской истории» (1762) и неканонического закрытия Печского патриархата (1766) и Охридской архиепископии (1767) стал трансформироваться в политический. В результате Кючук-Кайнарджийского мира (1774) и разработки греческого проекта культурный проект переходит в политический. Появилось курджалийство. После Адрианопольского мирного договора (1829), закрепившего независимость Греции и Сербии, политика Российской империи в отношении Османской империи изменилась, что также повлияло на движение за независимость Болгарии. 11 мая 1851 года день Кирилла и Мефодия был официально отмечен в Пловдиве. Крымская война, наконец, превратила российскую политику в отношении болгар в благожелательную, несмотря на стремления таких политиков, как граф Николай Игнатьев, к греко-болгарскому примирению после создания независимой болгарской экзархии. День подписания Сан-Стефанского мирного договора — национальный праздник Болгарии, на котором отмечается день освобождения и восстановления болгарского государства. (ru)
- Визволення Болгарії — охоплює події в історії Болгарії, пов'язані зі створенням болгарської державності внаслідок визволення з-під османського панування. Це відбувається в результаті національного Відродження. Росія підтримала слов'янські народи 24 квітня 1877 року. Пліч-о-пліч з російськими солдатами билося сформоване в Росії за допомогою слов'янських благодійних комітетів Болгарське ополчення з числа болгар, що населяли Бессарабію і Таврію. У Болгарії ця війна отримала назву Визвольної війни. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Визволення Болгарії — охоплює події в історії Болгарії, пов'язані зі створенням болгарської державності внаслідок визволення з-під османського панування. Це відбувається в результаті національного Відродження. Росія підтримала слов'янські народи 24 квітня 1877 року. Пліч-о-пліч з російськими солдатами билося сформоване в Росії за допомогою слов'янських благодійних комітетів Болгарське ополчення з числа болгар, що населяли Бессарабію і Таврію. У Болгарії ця війна отримала назву Визвольної війни. (uk)
- V bulharské historiografii se pojmem Osvobození Bulharska označuje souhrn událostí vyplývajících z Rusko-turecké války (1877–1878), jejichž výsledkem bylo znovuzískání nezávislosti bulharského lidu a vznik samostatného bulharského státu podle Sanstefanské mírové smlouvy z 3. března 1878. Na základě této smlouvy ztratila Osmanská říše značnou část svého území a Bulharsko své postavení coby . Bulharsko v roce 1878 (cs)
- En la historiografía búlgara, el término Liberación de Bulgaria se usa para describir los acontecimientos de la guerra ruso-turca de 1877-78 que llevaron al restablecimiento de la soberanía búlgara con el Tratado de San Stefano el 3 de marzo de 1878, luego de la conquista total del Segundo Imperio Búlgaro, cuyo fin llegó en 1396. De acuerdo a este tratado, el Imperio otomano perdió una parte considerable de su territorio, cediéndola al estado vasallo de Bulgaria.
* Datos: Q2023149 (es)
- The Liberation of Bulgaria is a historical process as a result of the Bulgarian Revival.In Bulgarian historiography, the liberation of Bulgaria refers to those events of the Tenth Russo-Turkish War (1877–1878) that led to the re-establishment of the Bulgarian state under the Treaty of San Stefano of 3 March 1878. The second part was to be an autonomous province of the Ottoman Empire—Eastern Rumelia The third and largest part—all of the Macedonia and Lozengrad—were restored to the Ottoman Empire while some outlands were assigned to Serbia and Romania. (en)
- La libération de la Bulgarie couvre les événements liés à la restauration de l' (en). Symboliquement, le traité de San Stefano a été conclu le 3 mars 1878, soit exactement trois siècles après la pendaison de Michel Cantacuzène Chaïtanoglou. Cela s'est produit à la suite de la renaissance nationale bulgare, qui a conduit à la reconnaissance de l' (en) et à l'organisation du insurrection bulgare d'avril 1876. Le soulèvement a donné à la Russie une raison de déclencher la guerre russo-turque de 1877-1878. (fr)
- La liberazione della Bulgaria (in bulgaro: Освобождение на България?, traslitterato: Osvoboždenie na Bălgarija) comprende gli eventi legati alla restaurazione dell'indipendenza bulgara dopo quasi cinquecento anni di dominio ottomano. Essa avvenne a seguito del Risorgimento bulgaro, iniziato dopo la fine della era Köprülü e durante il Periodo dei tulipani, il quale portò al riconoscimento ufficiale dell'Esarcato bulgaro (23 maggio 1872) e all'organizzazione della Rivolta d'aprile (1876). La rivolta spinse l'Impero russo a dichiarare guerra all'Impero ottomano nell'aprile 1877, e la Bulgaria venne proclamata principato indipendente il 3 marzo 1878 grazie alla Pace di Santo Stefano. Questa fu rivista il 13 luglio dal Trattato di Berlino, che ridimensionò fortemente il territorio bulgaro, ma p (it)
- A libertação da Bulgária (em búlgaro: Освобождение на България) abrange eventos relacionados à restauração do estado medieval da Bulgária. Isso aconteceu após o despertar nacional da Bulgária, que levou ao reconhecimento do (1870) e à organização da revolta de Abril (1876). A revolta deu uma razão à Rússia para iniciar a Guerra russo-turca de 1877–1878. A última fase deste processo histórico foi caracterizada por um forte antagonismo búlgaro-grego (de meados do século XIX), dada a luta pelo patrimônio otomano e medieval nos Balcãs, e em particular pela Macedônia. (pt)
- Освобождение Болгарии (болг. Освобождение на България) — это восстановление независимости Болгарии в результате русско-турецкой войны (1877—1878), которая была вызвана кровавым подавлением апрельского восстания (1876). После Адрианопольского мирного договора (1829), закрепившего независимость Греции и Сербии, политика Российской империи в отношении Османской империи изменилась, что также повлияло на движение за независимость Болгарии. 11 мая 1851 года день Кирилла и Мефодия был официально отмечен в Пловдиве. (ru)
|
-byTodorBozhinov.png?width=300)
-byTodorBozhinov.png){kind=link}
-byTodorBozhinov.png){kind=link}